Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
'Mijn buurvrouw van 62 is een parasiet want zij werkt niet en krijgt tóch geld want zij zit in de Bijstand!'
-'Mijn buurvrouw van 67 werkt ook niet en krijgt tóch zomaar gratis geld!'
'Zit zij ook in de Bijstand dan?'
-'Nee, zij ontvangt AOW.'
'O, maar dan heeft zij recht op dat geld want zij heeft er haar hele leven hard voor gewerkt.'
-'Ik wist niet dat jij mijn buurvrouw kent.'
'Klopt, ik ken haar niet.'
-'Hoe weet jij dan of en hoe lang en hoe hard zij ooit gewerkt heeft?'
'Nou, eh...dat neem ik aan.'
-'Zoals je ook aanneemt dat jouw buurvrouw van 62 nooit gewerkt heeft en dus nooit premie heeft afgedragen voor de bijstandsuitkering die zij ontvangt?'
'Nou eh...dat neem ik gewoon aan.'
-'Maar jij hebt het haar nooit gevraagd.'
'Nee, waarom zou ik?'
-'Waarom zou iemand in de Bijstand nooit hebben gewerkt en iemand met een pensioen wèl? Trek jij wel vaker conclusies, gebaseerd op feiten die jij zelf verzint?'
'Nou, eh...'
===============================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Natuurlijk is het confronterend wanneer ik langs het verpleeghuis kom waar mijn moeder haar laatste weken in doorbracht of langs haar oude huis wandel, onderweg naar een vriend. Of wanneer ik in het restaurant eet dat mijn geliefde en ik als 'ons favoriete restaurant' bestempelden. Of wanneer ik geluid hoor in de kamer naast mij in huis en mij realiseer dat het de kat is en niet mijn zoon die jarenlang bij mij in huis woonde.
Natuurlijk kan ik verhuizen naar een andere stad om de confrontatie met mijn verleden te minimaliseren maar eigenlijk denk ik dat juist de confrontatie helend kan werken. Mij afsluiten voor herinneringen, het onderdrukken van emoties en schouderophalend en zelfs glimlachend door het leven gaan heb ik jarenlang volgehouden en bleek uiteindelijk niet goed uit te pakken.
Ja, de deur achter mij is voorgoed gesloten maar ik zal nooit vergeten wat voor moois daar achter lag.
Meer tijd voor mijzelf betekent onder meer meer tijd om te lezen. Boek nummer 9 van dit jaar is 'Deathworld' van Harry Harrison. Een ouderwetse science fiction vertelling met de boodschap: andere mensen zijn niet meer of minder waard dan wij. Alleen maar anders. Maandag mocht ik werken in Tilburg. Als entertainer op de kermis staan in het kader van Roze Maandag. Gezellig! Dankzij een collega kon ik zelfs eventjes lachen. Al verdween de lach even toen ik mij realiseerde dat deze dag een bevriende Broeder werd beweend op zijn uitvaart en ik daar niet bij kon zijn.
Enigszins vermoeid thuisgekomen.
Maar nooit te moe voor een aflevering Game of Thrones ;-)
Gek genoeg dinsdag nog wat moe toen 's ochtends vroeg een installateur aanbelde die bij mij thuis de boel kwam opmeten voor de latere installatie van een aantal radiatoren. Ja, ik ga uiteindelijk mee met de moderne tijd en binnen niet al te lange tijd afstand nemen van mijn gaskachel! De woningcorporatie stelde eerder dat ik 'vrijwillig' moest tekenen voor toestemming van de aanleg maar dat zij die toestemming via de rechter zouden afdwingen indien ik niet 'vrijwillig' akkoord zou gaan. Mijn tegeneis was dat zij eerst mijn huurwoning zouden isoleren omdat een cv anders bijzonder weinig zin heeft. Die eis van mij wordt nu ingewilligd. Denk ik. Zie hier een stukje correspondentie (klik) hierover.
Omdat de zomerdienstregeling was ingegaan stond ik langer op de bus te wachten dan gebruikelijk. Maar gelukkig was dat hier:
Op het werk ging het er wat rommelig aan toe en een collega bracht mij met zijn auto naar de bewoonde wereld.
Woensdag veel drukte op het werk. (De zwanenfamilie die ik onderweg tegenkwam gaf maar eventjes rust.
)
Maar niet door de aanwezigheid van veel collega's. Omdat er diverse op vakantie zijn moesten de paar mensen die er wèl waren extra werk verrichten. Zo gaat dat. Einde van de werkdag met een collega een biertje gedaan en fijn gepraat over verlies en hartzeer.
Nadat ik bij een vriend had gegeten had ik een buurvrouw op de thee.
Donderdag fijn hard gewerkt maar helaas kan elk uur maar een keer worden uitbesteed en dus heb ik deze dag niet alles kunnen doen wat ik wilde doen. Ik had het geluk dat een collega mij helemaal tot aan mijn voordeur kon brengen met de auto!
Bij een buurvrouw koffie gedronken en die avond vroeg naar bed.
Vrijdag was ik vroeg (8 uur) bij de psycholoog die mij leert mijn zogeheten 'kerngedachten' te formuleren en vervolgens anders te zien. 'Ik heb iets fout gedaan' wordt zo bijvoorbeeld: 'Ik heb een beslissing genomen die anders heeft uitgepakt dan verwacht.' Dat klinkt al een heel stuk positiever, niet? Mijn nieuwe mantra is voorlopig: 'Wat ik kan doe ik als ik wil'
Daarna was ik even voor een gesprekje bij de hoofdstedelijke vestiging van de Kamer van Koophandel. Thuis even opgefrist, een tas met spullen ingepakt en op de trein naar Den Haag om vanaf daar verder te rijden naar België met twee collega's.
Die avond gewerkt in het altijd gezellige Langemark
en gelogeerd in een hotel in het historische Ieper
waar deze dagen plechtigheden (met leden van koningshuizen en al!) plaatsvinden rond de honderdste gedenkingsdag van een zeer gewelddadige serie veldslagen: vele mensen hebben hier zwaar geleden.
De bekendste veldslag uit die tijd was de Slag bij Passendale: in een half jaar tijd verloren bijna 200.000 (...) jongemannen het leven. Goed dat dat herdacht blijft worden. Opdat wij ervan zullen leren! Hier wat meer informatie: http://wereldoorlog1418.nl/ieper2007/index.html
Zaterdag ochtend even op bliksembezoek bij een vriend in het nabijgelegen Roeselare. Gezellig!
's Avonds weer een paar uren mensen mogen vermaken op de locatie in Langemark
en diezelfde nacht nog op huis aan.
Zondag nog ietwat vermoeid na slechts een paar uren slaap toen mijn zoon en ik zijn moeder opzochten in de instelling waar zij verblijft. Zij vond het duidelijk fijn ons te zien. Met zoonlief samen door de stapel spullen heen die ik voor hem apart had gehouden bij het opruimen in huis. Samen wat spullen opzij gelegd om weg te geven, spullen zelfs weggegooid in de vuilcontainer om de hoek en een stapeltje spullen klaargezet om eerdaags op te halen wanneer er een automobiel beschikbaar is. Te veel en onhandig om even mee te nemen de trein in.
Het einde van mijn week werd gemarkeerd met een potje strijken.
De muziek van deze week is 'Funny how love is' van Fine Young Cannibals:
'I go to places we used to go.
I still see people we used to know...'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Iedereen verdient een kans.
Sommigen zelfs een tweede.
Een kans op geluk,
hoe kortstondig ook,
biedt hoop op meer.
En hoop doet leven.
Hij zag hoop als zijn motor.
Zij belichaamde zijn hoop
en gaf hem een kans
Maar vergat hem dat te vertellen.
Wie een kans niet krijgt
kan die ook niet mislopen.
Maar is dat echt zo positief?
====================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Mijn naam is Terrence. Ik ben bijna vijftig en weet niet wat ik wil. Behalve in vage termen als: 'Een prettig leven leiden waarbij ik zo weinig mogelijk anderen lastig val.' Leuk en aardig maar wat wil ik concreet? Wil ik een beroemde schrijver worden? Beter leren gitaarspelen? Misschien wil ik wel een trouwe echtgenote met wie ik elk weekend glimlachend op de bank zit te wachten in anticipatie op de komst van de kleinkinderen. Maar dat weet ik niet.
Wil ik blijven wonen waar ik woon? Blijven werken in mijn huidige baan? Wil ik in een tijdmachine stappen en terug naar een tijd waarin ik dacht gelukkiger te zijn? En was ik toen wel echt gelukkig of denk ik dat nu maar? Dat weet ik niet.
Wat wil ik morgen eigenlijk eten en hoe bepaal ik dat?
Voor zover ik mij kan herinneren deed ik wat ik dacht dat anderen van mij verwachtten. Dat zal af en toe hetzelfde zijn geweest als wat ik echt zelf wilde. Denk ik. Maar dat weet ik niet.
Hoe zit dat met u? Weet u voortdurend wat u wilt? En hoe bepaalt u dat eigenlijk?
================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Toen de nieuwe Amerikaanse minister van Volkshuisvesting, Ben Carson, een racistische opmerking maakte ('Slaven waren niet meer dan immigranten die naar Amerika kwamen in de hoop op een beter leven.') zei men: 'Ja maar hij is zelf zwart en dus kan hij geen racist zijn!' Onzin, natuurlijk, iederéén kan een racist zijn want racisme discrimineert niet. Bij racisme denken mensen vaak aan de Ku Klux Klan. Die organisatie zou duizenden donkere mensen hebben gelyncht en evenzovele kruisen in brand hebben gestoken. Hoewel het gaat om een groep mensen die vinden dat mensen met een lichte huidskleur beter en belangrijker zijn dan mensen met een donkerder huidskleur is dit beeld van hen zwaar overdreven. Ja, zij hebben mensen vermoord maar het ging om tientallen. Het was vooral de angst voor de organisatie waardoor hun daden groter lijken dan zij waren. Wat niet wegneemt dat het gaat om een groep domme lafaards. Dom omdat zij denken dat je intelligentie kunt afmeten aan de kleur van de huid en laf omdat zij vrijwel altijd hun identiteit verbergen en doodsbang zijn dat hun ledenlijst in de openbaarheid komt. Ook voeren zij hun acties anoniem uit. Persoonlijk denk ik dat er veel van hen actief zijn op Twitter. Racisme bestaat niet. Want rassen bestaan niet. Toegeven dat rassen bestaan is beweren dat mensen beter of slechter zijn dan anderen. Puur omdat zij een andere vorm neus hebben, een andere huidskleur, een andere religie aanhangen of in een ander land zijn geboren. Wie een groep mensen anders behandelt dan andere groepen mensen is gewoon dom. Nee, natuurlijk zijn mensen niet allemaal gelijk. Maar mensen zijn wél allemaal gelijkwaardig. En juist die verschillen maken het leven zo leuk. Vraagt u zichzelf eens even af: wilt u écht leven in een maatschappij waarin iedereen altijd precies hetzelfde doet en denkt als u?
'Dan moet je bij die dame van personeelszaken zijn. Je weet wel, eh... hoe heet ze ook alweer?' -'Je bedoelt die donkere dame?' Is dat racisme? Nee, gewoon praktisch. Ik doe er ook niet moeilijk over wanneer mensen zich mijn naam niet snel herinneren maar dat er een lichtje opgaat bij 'O, je bedoelt die kleine!?'
Racisme komt in Nederland niet voor want wij zijn beschaafd? Voorbeeld: een paar jaar terug plaatste damesblad Viva een artikel met de titel 'Tien redenen om een zwarte man te daten'. Daarmee ging de schrijfster uit van de vooronderstelling dat mannen met een donkere huidskleur wezenlijk verschillen van mannen met een roze, gele, bruine of rode kleur huid. Volgens de geldende waarden en normen in ons geweldige Nederland is die mevrouw dus een racist.
Nóg een voorbeeld:
Grote commotie want een Brabants schoonmaakbedrijf wil uitsluitend 'echte Hollanders' uitzenden. Buiten het feit dat die helemaal niet bestaan riekt dit natuurlijk naar racisme. Maar hoe zit dat dan met die uitzendbureaus in Nederland waar je uitsluitend Polen kunt inhuren? Of alleen maar Turkse schoonmakers? Of vrouwencafé's waar uitsluitend (doh!) vrouwen welkom zijn?
Kortom: als discriminatie en racisme de norm zijn in Nederland dan zou het goed zijn als de PVV een coalitie zou vormen met IS en samen ons land zouden regeren.
Zomaar een idee om een einde te maken aan racisme:
laat buitenaardse wezens de aarde overvallen! Mensen zullen hun ge- en verschillen vergeten en spandoeken maken met daarop 'Aarde voor aardlingen!'
Islamitische, Hindoeïstische, Joodse, Katholieke, donkere, gele, rode en witte domme mensen zullen massaal uitroepen: 'Aarde voor aardbewoners!' en gezamenlijk tegen de 'aliens' in opstand komen. Daarbij vergetend dat zij nog maar de dag ervoor een bloedhekel hadden aan elkaar...
Wat denkt u, zou dat kunnen werken?
Mochten zij er al zijn: laat hen dan zichzelf bekend maken.
'Als je niet wil dat een vreemdeling binnenkomt,
waarom vertel je hem dan dat jouw land zo geweldig is?'
==============================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws is dat ruim 90% van alle Syrische vluchtelingen worden opgevangen in de regio. Precies wat zij die vinden dat vluchtelingen niet welkom zijn in het 'gastvrije' Europa graag willen.
Een deel van die vluchtelingen wordt opgevangen in Azraq, Jordanië. Daar heeft men inmiddels banen gecreëerd voor een aantal van de inwoners: bouwen en onderhouden van een zonne-energie centrale.
Zonlicht genoeg in de woestijn en bovendien voldoende slimme en handige mensen in de buurt die graag de handen uit de mouwen steken. Bovendien is er nu elektriciteit in het kamp en dat betekent dat mensen nu ook na zonsondergang kunnen lezen, werken en leren. Jonge mensen die onderwijs genieten kunnen later helpen hun aan gort gebombardeerde land op te bouwen. En dat is iets wat èn mensen die vluchtelingen een warm hart toedragen èn hen die vinden dat het allemaal hun eigen schuld is graag zouden zien. Kortom: iedereen blij! http://www.unhcr.org/uk/news/latest/2017/5/591bfdbb4/jordans-azraq-becomes-worlds-first-clean-energy-refugee-camp.html
Goed nieuws is verder bijvoorbeeld dat de toekomst er florissant uitziet. In elk geval dan toch voor nerds. Zo komt de dag van het uit de Star Wars films bekende 'pod racing' steeds dichterbij:
Een zoekplaatje: waar is Billy de Kat?
De lolcat van deze week:
'Een atheïst zal nooit doden
uit naam van een god'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Ik had een paar dromen.
Die zijn aan diggelen.
De scherven lijmen is onpraktisch.
Kost alleen maar tijd en energie.
Nu wil ik nieuwe dromen maken.
Suggesties zijn welkom!
In elk geval ga ik uitdagingen niet meer uit de weg 'omdat het mis zou kunnen gaan' want het kan ook goed gaan natuurlijk en dan zou je iets leuks missen: niemand weet wat de toekomst brengt dus uit angst voor een slechte uitkomst dingen dan maar niet meer doen is wel een beetje zonde natuurlijk.
Maandag verbaasde ik mij over iemand die zich zorgen maakt over Nederlanders van Turkse afkomst die hun trots over Turkije uiten. 'Zij zijn niet loyaal!' -'Ja maar Joden in Nederland die trots zijn op Israël dan?' 'Dat...eh...dat is héél wat anders!' -'Hoe dan?' 'Nou eh...je weet wel...'
Blijft een raar fenomeen, dat meten met twee maten.
Het was warm op kantoor en ik was nog wat moe van het weekend. Deze foto maakte ik rond kwart over acht, onderweg naar het werk:
Toch sleepte ik mij doorheen de dag en wist zelfs wat werk te verrichten! Van de baas kreeg ik een biertje en een lift richting bewoonde wereld.
Waar ik een heerlijke omelet at bij een buurvrouw
en later op de avond een pas gewassen lading kleding te drogen hing nadat ik had genoten van de eerste aflevering van het nieuwe seizoen Game of Thrones. Heerlijk!
Deze dag hoorde ik ook dat een jeugdheld was overleden: Commander Koenig uit Space: 1999, Martin Landau. Hij was (tot 1993) getrouwd met de vrouw die zijn geliefde speelde in de serie: Barbara Bain.
Dinsdag had ik - verspreid over de dag - maar liefst 4 verschillende buren op visite om uiteenlopende redenen. Met een daarvan had ik het er over dat het heel moeilijk is om nieuwsberichten te geloven. Neem het bericht dat tijdens de G20 top in Hamburg bijna 500 agenten gewond waren geraakt door protesten van linkse betogers. Blijkt dat er is geteld tot ongeveer een maand voordat de 3-daagse top plaatsvond en dat ook uitdroging door het warme weer en problemen met de bloedsomloop zijn meegeteld als 'verwondingen'. Dat geeft meteen een heel ander beeld. http://www.nu.nl/buitenland/4843110/toch-minder-agenten-gewond-tijdens-g20-top-in-hamburg.html
Verder hield ik mij flink bezig met het huishouden. Mijn huis gaat weer steeds meer op een thuis lijken!
Behalve de vier langskomende buren kwam er een meneer aan de deur die mij wilde verleiden. Tot het wisselen van energieleverancier. Daarnaast ontving ik telefoontjes en berichten van nog eens vier andere mensen en kwam een vriendin eten brengen en het gezellig samen met mij opeten. Fijn in de binnentuin zitten kletsen. In een tuin van buren zat deze kat mij aan te kijken. Sprekend Billy de Kat! En misschien is't 'em ook wel.
In totaal dus waren er deze dag tien mensen die een beroep deden op mij (en ik deels op hen natuurlijk). Toch voel ik mij nog steeds nutteloos. Misschien omdat zij die er écht toe doen voor mij (met alle respect voor deze tien mensen), mij niet nodig lijken te hebben.
En dan kwam ook nog het bericht dat een bevriende Broeder is overleden.
Woensdag was een goede werkdag met op het einde een heuse vergadering. Thuis de kat eten gegeven en mij even opgefrist en door naar mijn favoriete restaurant voor een etentje met een vriendin.
Met limoncello della casa toe!
Daarna bij mij thuis in de tuin nog even zitten nakletsen. Gezellig!
Donderdag was voor mij een zware dag. Om uiteenlopende redenen. Onder meer vanwege het ophalen van de as van mijn moeder bij het crematorium. Gelukkig was ik niet alleen. Daarna een kast gehaald bij een filiaal van een Zweeds woonwarenhuis en toen die eenmaal in elkaar was gezet door dezelfde vriendin die mee was naar het crematorium merkte ik dat de chaos in mijn huis die in mijn hart evenaart. Even een bakkie troost gehaald bij een buurvrouw.
Vrijdag beroerd wakker geworden na een op zich goede nachtrust. Nu mijn kinderen, mijn moeder èn mijn geliefde mij niet (meer) nodig hebben overheerst plotseling de gedachte: 'Waarvoor en voor wie doe ik eigenlijk nog wat ik doe?' Ik voelde mij doelloos, hulpeloos en waardeloos. Dus ik reikte uit naar vrienden en werd gesteund en gesterkt. Voldoende om mijzelf het bed uit te hijsen, even te balen dat mijn psycholoog zich had afgemeld voor de vandaag geplande sessie en te proberen om iets te maken van de dag. Al is het maar omdat je daar elke dag maar een kans voor krijgt.
's Middags wist ik mij gelukkig aardig te herpakken, pakte met een buurvrouw samen dozen vol oude spullen in die later op de dag werden opgehaald om verkocht te worden voor een goed doel. Dat ruimt op!
's Avonds dronk ik een borrel bij een vriend. En wij aten er ook wat bij. En wij praatten. Inhoudelijk en uitgebreid. Fijn! Onderweg erheen schoot ik dit plaatje:
Zaterdag voelde ik mij iets beter. Vooral omdat ik mij gesteund weet door vrienden en buren. Tot voor kort (enkele maanden geleden nog) werd een deel van mijn tijd opgeslokt door mijn kinderen, mijn moeder en mijn partner. Niet dat ik mij verveel maar het is een hele overgang van 'geleefd worden' naar 'zelf je leven inrichten'. Maar het schijnt te leren te zijn en van diverse kanten krijg ik tips om met alleen zijn om te gaan. Zo leerde ik dat het helemaal niet nodig is om alleen zijn 'leuk' te vinden. Ja, ik mag 'negatieve' gevoelens ervaren!
Zondag wilde ik na het uitslapen (een voordeel - en vast niet het enige - van geen verplichtingen aan personen te hebben) flink aan de slag in huis maar bleef nog even in bed liggen lezen. Toch nog wat apathisch blijkbaar. Of misschien is 'besluiteloos' een betere term. Verloochen ik niet het bestaan van mijn kinderen wanneer ik mij ontdoe van hun oude kleding, boeken, speelgoed? Kan ik de herinneringen aan leuke momenten met hen, mijn moeder, mijn geliefde loskoppelen van voorwerpen? Ik vind dat moeilijk. Maar ja, vasthouden aan het verleden is niet erg constructief wanneer je kans wil maken op een aangename toekomst.
Daarom besloten ook dit weg te doen:
Zeg maar een beginners-set met informatie over ruimtevaart. Compleet met boekje, raketje en astronautje. Indertijd aangeschaft omdat mijn jongste dochter graag astronaut wilde worden: 'Ik word de eerste vrouw op de maan!' Geen idee of zij die ambitie nog steeds heeft.
Die avond bakte ik pisang goreng naar mijn moeder zaliger's recept. Onderweg naar de buurvrouw bij wie ik het avondmaal zou gebruiken stukjes uitgedeeld aan een paar andere buren. Voor ik er een foto van kon maken was de schaal al leeg.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
De meeste mensen (die ik ken tenminste) zijn niet telepatisch begaafd. Je kunt je in je hoofd afvragen: 'Waarom doet hij of zij niet wat ik wil dat hij of zij doet?' of gewoon - wat echt veel praktischer is - de vraag hardop uitspreken. Dat geldt op het werk, in het huishouden maar bijvoorbeeld ook in bed. 'Ik wil dat jij mij alleen maar even stevig vasthoudt' kan voorkomen dat je partner iets met je doet wat jij eigenlijk helemaal niet wil.
Sex (voor mij nog steeds met een x) is meer dan penetratie maar gaat om intimiteit en vertrouwen. Zaken die je kunt delen met een partner en niet met een opblaaspop. En - tromgeroffel - ook mannen hebben (seksuele) behoeftes!
Pak eens een boek over seksualiteit en zie hoeveel aandacht wordt besteedt aan het gevoelsleven van de man. Alsof het echt zo makkelijk verdeeld is: 'vrouwen hebben gevoelens en mannen hebben een penis.' Gevoel is ook voor mannen belangrijk. Dat blijkt uit keiharde onderzoeksgegevens: proefpersonen kregen Viagra te slikken: de helft van de groep het echte pilletje en de andere helft een placebo. Van de mensen die alleen maar dachten Viagra te slikken kreeg 40% een erectie 'door het pilletje!' Niet dus. De erectie ontstond door de gedachte dat het nu wel goed zou gaan. Door de gedachte voelde men zich beter, minder onzeker, minder opgelaten, minder gestresst. Ja, onze gedachten bepalen onze gevoelens.
En nu ophouden met lezen en aan je partner denken!
==================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In China heeft men het nuttige (een zonnecellen complex) met het aangename (een pandabeer) gecombineerd door het complex te bouwen in de vorm van het slimme dier. Slim? Jazeker. Als overlevingsmechanisme bedacht de panda: 'Laat ik er voor zorgen dat ik er schattig en knuffelbaar uitzie, dan zullen mensen mij wel beschermen en hoef ik zelf niets meer te doen voor de overleving van mijn soort.'
Ook dichterbij, in Duitsland, is men verder dan wij Nederlanders op het gebied van hernieuwbare energie. Momenteel wordt al 35% van alle gebruikte elektriciteit in Duitsland opgewekt op 'groene' wijze. Laat ons daarvan leren!
En dan zijn er nog mensen die zich inzetten om kleur te brengen in het grauwe bestaan van groepen arme mensen. Artiesten zoals de Outsiders Krew:
Deze twee buurkatten tonen interesse
in de vis in mijn vijver
De lolcat van deze week:
'Minder verwachtingen
betekent minder teleurstellingen'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Vrijwel iedereen heeft vaste gewoontes. Al is het maar door uit gewoonte te zeggen: 'Nee hoor, ik heb geen vaste gewoontes!' Wij voelen ons rusteloos, onthecht, boos, verdrietig, gefrustreerd, wanneer door omstandigheden een oude gewoonte wegvalt. Voor mij was het vrijwel dagelijks contact met mijn moeder zo'n gewoonte. Zij is nu dood. Net als de dagelijkse omgang met mijn thuiswonende zoon. Die inmiddels zo'n acht maanden het huis uit is. En net als de dagelijkse omgang met mijn vriendin. Die een maand voor het overlijden van mijn moeder onze relatie beëindigde.
Maar mis ik nu die personen of voel ik mij soms naar vanwege het gemis aan dat dagelijks contact?
Maandag weer vroeg uit de veren want de administratie van een bierbrouwerij doet zichzelf niet. Ben blij met het werk want thuis variëren tussen op bed liggen en op de bank zitten wachten tot de dag voorbij is, is niet geheel mijn stijl. Natuurlijk is er thuis meer dan genoeg te doen maar bij voorkeur ben ik ietwat ondernemend. Niet te veel natuurlijk want moe worden is het andere uiterste...;-)
Onderweg naar de brouwerij
Bij de brouwerij
De brouwerij
Dinsdag had ik een vergadering van de Werkgroep Horeca van de hoofdstedelijke Vrijmetselarij, hielp ik een buurman met het instellen van zijn nieuwe mobieltje en nam ik spinazie mee als bijdrage aan het avondeten bij een buurvrouw. Waar de asbak van mijn moeder een goed thuis heeft gevonden.
Ik vernam dat een vroegere collega op betrekkelijk jonge leeftijd vrij plotseling is overleden en dat een bevriende Broeder het waarschijnlijk niet lang meer zal maken. Nare ziekte, kanker.
Woensdag bedacht ik dat mijn moeder, mijn vriendin en mijn kinderen de buitenste schil vormden van mijn 'ik'. Nu zij geen deel meer uitmaken van mijn dagelijks bestaan kom ik noodgedwongen tot de kern van wie ik ben. En dat is eng. Doodeng.
Met die angst in mijn lijf toch maar aan het werk gegaan. Voorafgaand door een kwartiertje mediteren op 'Ik ben er. Hier en nu.' Het verleden kunnen wij niet veranderen. Wèl kunnen wij onze toekomst beïnvloeden door onze levenshouding in het heden.
Direct na het werk at ik pasta met gehakt bij een vriend.
Het trappenhuis bij zijn appartement
Thuis even de kat eten gegeven en een telefoontje gepleegd en vervolgens was het tijd voor een bijeenkomst van de Bewonerscommissie. Daarna was ik wel een beetje gaar dus ik lag tijdig in mijn bed. Of althans, het oude bed van mijn moeder zaliger. Wat een fijner bed is dan mijn eigen oude bed. En mij nog een beetje aan mijn lieve moeder doet denken zodat zij toch nog een beetje bij mij is.
Donderdag lekker rustig op gang gekomen met een kopje thee in gezelschap van een vriendin waarna ik voelde dat ik langzaam terugkeer op mijn oude energieniveau (al gaat het nog even duren voor ik er ben). Maar ik heb geleerd: voortaan steek ik mijn energie in makkelijker te bereiken doelen. En vooral niet in teveel tegelijk. Voelt u zich vrij om mij daarop te wijzen wanneer u merkt dat ik afwijk van dat voornemen.
's Middags bij het horen van een liedje even keihard herinnerd aan het missen van mijn kinderen. Maar het is wat het is en wat je niet kunt veranderen dien je te accepteren. Niet veel keus.
Fijn zitten kletsen tijdens het wekelijkse donderdag-middag biertje op de brouwerij.
's Avonds was ik alleen en dat was niet eens zo verschrikkelijk.
Vrijdag was de les bij de psycholoog:'Leer leven zonder verwachtingen, dan leef je vanzelf met minder teleurstellingen.' Met deze nieuwe instelling ging ik aan het werk in huis. Er moet nog veel gebeuren maar dat gaat niet vanzelf. De praktijk is vlakbij een gebouw waar mijn moeder vroeger (midden jaren '80, gok ik) in werkte:
's Avonds mocht ik een paar uren oppassen op twee broertjes. Die met mij spraken over de dood en zo. Heel knus. 'Waarom moet ik eigenlijk slapen?' vroeg de jongste. -'Als je niet slaapt word je heel erg moe en dan chagrijnig en dan boos. En degene op wie je boos wordt wordt dan ook boos en dat is niet leuk. Toch?' 'Kun je doodgaan als je niet slaapt?' -'Ja, als je te lang niet slaapt ga je dood.' 'O jee, soms slaap ik eventjes niet!' -'Geen zorgen, eventjes niet slapen is niet erg.' 'Kan eventjes wèl slapen dan wel erg zijn?' -'Ja, wanneer je een auto bestuurt bijvoorbeeld.' 'Ja, want als je niet oplet kun je botsen en dan gaan je ramen stuk en vlieg je naar buiten en dan komt er een andere auto aan en dan ben je plat.'
Onderweg maakte ik deze twee foto's van Amsterdam Centraal station. Eentje van het station zelf en de andere vanaf het station:
Zaterdag waagde ik mij zowaar aan schoonmaken in huis. Inmiddels is er namelijk zoveel opgeruimd dat hier en daar de vloer weer zichtbaar is. Leuk om de oorspronkelijke kleur van de vloerbedekking te zien terugkomen!
's Middags hielp ik een collega met een bierproeverij op het werk. Normaliter kan hij het in zijn eentje aan maar dit keer waren er in totaal 18 mensen die bier kwamen proeven dus hulp was meer dan welkom.
Zondag hielp ik een vriendin met haar kraam op een markt in het altijd weer prachtige Antwerpen.
Lunch!
Biertje op de kraam
Stukje skyline Antwerpen
Kwart over zeven 's ochtends de deur uit en 's avonds 10 uur thuis. Maar het was gezellig!
Nadal wint Wimbledon (doh!), de nieuwe Dr. Who is Jodie Whittaker, ik ontving een fijn bericht van mijn zoon en Bauke Mollema wint een etappe in de Tour de France.
Het lied van deze week is 'Missing' van Everything but the Girl:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Johan Nieuwelink, Jan van Schaik, Liu Xiaobo en George Romero
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In een afwachtende houding
stond hij tegen het muurtje geleund.
De armen over elkaar.
De linkerhand omvatte de rechterelleboog.
De wijs- en ringvinger zweefden iets boven de huid.
Duizenden gedachten schoten door zijn hoofd
maar uiterlijk was hij onbewogen.
Alsof hij zich had neergelegd
bij het onvermijdelijke einde.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Als kind werd van mij verwacht dat ik rekening hield met 'de grote mensen' in huis: stil zijn, opletten, netjes luisteren, alleen wat zeggen wanneer je iets gevraagd wordt en doen wat men je opdraagt.
Op school werd van mij verwacht dat ik rekening hield met de juf en met klasgenootjes: stil zijn, opletten, netjes luisteren en meedoen en alleen wat zeggen wanneer je iets gevraagd wordt en doen wat men je opdraagt.
Op de middelbare school werd van mij verwacht dat ik rekening hield met mijn docenten en mede-leerlingen: stil zijn, opletten, netjes luisteren en meedoen en alleen wat zeggen wanneer je iets gevraagd wordt en doen wat men je opdraagt. Maar de zaadjes van rebellie waren inmiddels stiekem geplant.
Op het werk werd van mij verwacht dat ik rekening hield met mijn collega's en leidinggevenden: stil zijn, doen wat van je gevraagd wordt en alsjeblieft geen eigen initiatief tonen! De rebel in mij kwam naar boven.
In mijn relaties werd van mij verwacht dat ik rekening hield met mijn partner: haar wensen, haar gevoelens, haar noden, haar gebruiken.
Toen ik kinderen kreeg werd van mij verwacht dat ik rekening hield met hen: hun gedachtes, hun gevoelens, hun behoeftes.
Altijd heb ik mijzelf volkomen weggecijferd, ten dienste van de mensen met wie ik rekening hield.
Nooit vroeg ik mij af waarom anderen eigenlijk geen rekening hoeven te houden met mij. Wie heeft ooit bepaald dat mijn gevoelens, wensen, noden en gebruiken er absoluut niet toe doen? En nu er geen 'grote mensen', leraren, kinderen of een partner zijn om rekening mee te hoeven houden, hoe hou ik dan rekening met mijzelf?
Een leidinggevende heb ik gelukkig nog wél. Daar hou ik dan maar rekening mee.
Voor wie moeite heeft met het begrip 'rekening houden met', heb ik een aantal regels genoteerd. Ik sta open voor correcties en aanvullingen!
(Om de tekst in het plaatje beter te kunnen lezen: klikken=vergroten)
================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Soms wil ik niet gestoord worden en indien nodig dan uit ik die wens. Er zijn dan mensen die vragen: 'Mag ik je ook niet heel even storen?' of: 'Waarom wil je eigenlijk niet gestoord worden?' Of nog erger: Men gaat mij fluisterend vragen stellen 'om mij maar niet te storen.' Eerlijk gezegd raak ik daar een weinig gestoord van. Ik begrijp niet wat er zo moeilijk is aan het uitvoeren van de wens om iemand niet te storen.
Zelf maak ik wel eens gebruik van de vrijheid om te kiezen of ik mij wel of niet scheer. Mijn vriendin maakte dan gebruik van haar vrijheid om mij wel of niet te zoenen. Conclusie: ik scheer mij vaker wel dan niet. In hoeverre voelt u zich vrij om te doen of te laten wat u wilt?
'Een grap maken over Islam is humor.
Een grap maken over Jodendom is anti-semitisme.'
'De vrijheid van een individu
houdt op zodra hij een ander
daarmee opzettelijk ergert.'
-John Stuart Mill
Wie vrijheid van meningsuiting omarmt mag natuurlijk niet klagen wanneer een ander gebruik maakt van de vrijheid daar tegen te ageren. Het zijn vooral mensen die denken dat vrijheid van meningsuiting gelijk staat aan vrijheid van belediging die het hardste klagen dat mensen negatief reageren wanneer zij worden beledigd. Terwijl het zo eenvoudig is: wanneer je niet wil dat iemand boos wordt, hou dan je beledigende opmerking voor je. ====================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Fantastisch nieuws is natuurlijk dat terreurorganisatie IS nagenoeg is verslagen (klik). De enige strijd die overblijft is de strijd om de eer tussen de verschillende groepen die allemaal claimen de beslissende slag te hebben toegebracht. Was het het Iraakse leger? Het Syrische? Waren het de Amerikanen of de Fransen? En wat nu? Wie stapt er in het ontstane machtsvacuüm? Maar hoe dan ook: tijd voor een feestje om te vieren dat IS is verslagen. Lijkt mij.
Overigens is er heel veel moois op de wereld. Deze fotograaf (klik) laat dat zien.
Billy de Kat zit graag op de tuinkast
De lolcat van deze week:
'Het enige dat je kunt voorspellen is de toekomst'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Voor hen die dit lezen via Facebook: Voor een beter leesbare tekst en het kunnen zien van alle plaatjes en filmpjes klikt u op deze link http://terrebel.blogspot.com/2017/07/de-week-voorbij_9.html
=======================================================================
Ongecontroleerd trillen, onverwachte huilbuien, overmatig zweten, het niet meer zien zitten en weten dat je door de ellende heen moet met de kans dat het ooit beter zal gaan. Zal ik gewoon aan het afkicken zijn van de geliefden die zo snel na elkaar opeens geen deel meer uitmaken van mijn dagelijks leven? Als de eerste de beste ex-verslaafde?
Gelukkig zijn er vrienden die de verschillende 'taken' op zich hebben genomen: met de ene voer ik diepe gesprekken, met de ander eet ik regelmatig, met de ander kan ik spelen terwijl het met weer een ander makkelijker huilen is. Zo wordt aan (bijna) al mijn behoeften voldaan en tegelijkertijd help ik anderen met het vervullen van hùn behoeftes. Een prima regeling, dunkt me.
De eerste paar uren van de maandag verliepen best goed maar na de lunch voelde ik mij zomaar opeens weer ontzettend slecht op emotioneel gebied. Gek is dat, hoe emoties zomaar een mens kunnen overvallen. Onfortuinlijkerwijs heb ik die zelf van kinds af aan onderdrukt dus er nu opeens mee leren omgaan valt mij niet makkelijk. Dan is het maar goed dat er vrienden zijn, zelfhulpboeken, Ted-praatjes en dergelijke. Zoals deze bijvoorbeeld:
's Avonds in bed las ik boek nummer acht van dit jaar uit: 'The Long Utopia' van Terry Pratchett en Stephen Baxter. Interessant concept: stel dat er letterlijk voldoende ruimte is om alle ideeën van iedereen over het voortbestaan van de mensheid uit te voeren? Dat er letterlijk een oneindig aantal Aardes zou bestaan waar de mensheid zich over uit kan spreiden?
Dinsdag was ik 's ochtends in de bioscoop.
Lamp in de foyer
Samen met een vriend bekeek ik de rolprent 'Wonder Woman'. Veel actie spektakel natuurlijk maar ook een verrassend goed verhaal en een goede boodschap: wat voor de ene persoon echt is hoeft dat voor een ander nog niet te zijn. Iedereen heeft - vanuit achtergrond en opvoeding - een ander perspectief op gebeurtenissen.
's Middag was ik bij een vergadering op het werk. Erg nuttig weer!
's Avonds at ik alleen maar ik voelde mij niet eenzaam.
Woensdag was het eigenlijk te warm om te werken maar toch maar gedaan. Al is het maar voor het voortbestaan van het bedrijf. 's Avonds at ik bij een vriend en ik kreeg een buurvrouw op de thee. Grappig vond ik het nieuws dat Nederlandse vissers het niet leuk vinden dat zij niet meer in Britse wateren mogen vissen nu Engeland uit de EU stapt en dus niet meer deelneemt aan Europese afspraken over visvangst en zo. 'Maar dat gaat ten koste van onze inkomsten!' Het grappige hieraan is dat de vissers zelf veelal willen dat Nederland uit de EU stapt 'want wij zijn tegen al die Europese regels!' en dus blijkbaar geen idee hebben van wat het EU-parlement eigenlijk allemaal doet. Vind ik grappig, mensen die roepen iets te willen op de korte termijn maar absoluut niet nadenken over gevolgen op de langere termijn. Nog niet zo lang geleden noemde ik dat gewoon dom. Dus ik ben wat milder geworden...;-)
Zelfs naar PVV-stemmers toe die vinden dat moslims moeten integreren in Nederland. Maar wanneer die moslims dat zeer succesvol doen (In Nederland studeren, werken, een vermogen opbouwen, een bijdrage leveren aan de samenleving) opeens tégen integratie van moslims zijn. En daarom Ahmed Marcouch niet als burgemeester van Arnhem willen hebben. Kom op, PVV-mensen, wat wíllen jullie nou: dat moslims wel of niet integreren in de Nederlandse samenleving? Allebei tegelijk is wat lastig uitvoerbaar. Moet Marcouch een nuttige bijdrage leveren aan de Nederlandse samenleving of verder leven als luie bijstandstrekker?
Donderdag weer vroeg op om naar het werk te gaan.
Aangelegd meer De Sloterplas
Ik ben toch maar een bevoorrecht mens! Zeker wanneer je bedenkt dat er veel meer werkzoekenden (ongeveer een miljoen) dan vacatures (ongeveer 30.000) zijn in Nederland. En dan ís er een minister die langdurig werklozen als proef wil steunen bij het opzetten van een eigen bedrijf (Zij mogen hun bijstandsuitkering houden en in plaats van te solliciteren committeren zij zich tot het opzetten van een eigen bedrijf en als stimulans mogen zij van hun verdiensten €200 per maand houden. Zodat hun werk ook daadwerkelijk loont.), is er een Jan Smit die zegt: 'Nou, dat lijkt mij ook wel wat, lekker €1000 per maand krijgen voor niets doen behalve thuis een beetje op mijn gitaar zitten pingelen en dat 'werken' noemen.' Persoonlijk denk ik dat Jan Smit liegt wanneer hij dat zegt. Of zou hij écht de Bijstand in willen? Ja, vooroordelen zijn de wereld nog niet uit. Tenzij Jan Smit écht met grote tegenzin voor duizenden euro's per avond liedjes staat te zingen en veel liever voor €8 per uur hamburgers zou staan bakken of voor 'gratis geld' 32 uren per week 'als werkervaring' papiertjes zou prikken in het park. Aan tafel bij Jinek wisten zij, Jan Smit en Arie Boomsma het zeker: alle werklozen zijn lui. Punt. http://www.welingelichtekringen.nl/media/704480/jan-smit-heeft-13-miljoen-hij-legt-jetta-klijnsma-wel-even-uit-hoe-je-mensen-uit-de-bijstand-krijgt.html
Het was donderdag dus de werkdag werd beëindigd met een biertje:
's Avonds was er een vergadering van de Bewonerscommissie.
Vrijdag kreeg ik een opdracht van mijn psycholoog: daag je kerngedachtes uit. Bijvoorbeeld wanneer je denkt: 'Wat heb ik fout gedaan?' stel je daarbij de vraag: 'Hèb ik wel iets fout gedaan of denk ik dat alleen maar?' Goeie oefening! Niet dat ik mij meteen mentaal beter voelde maar toch.
Gracht in de buurt van zijn praktijk
O ja, onlangs werkte ik als entertainer op Leiden Culinair. Wat deed ik daar dan? Nou, onder meer dit:
Vrijdag hield ik mij verder bezig met het leefbaarder maken van mijn huis en mijzelf. Dat betekende nagels knippen en zo. Maar ook boeken die ik, noch mijn kinderen, zeer waarschijnlijk nooit meer zal lezen in een doos stoppen om uiteindelijk weg te doen. En het avondeten nuttigen bij een buurman. Curry!
Zaterdag vertelde ik mijzelf weer dat alles goed gaat maar gevoelsmatig zat ik toch anders in elkaar. Raar fenomeen, je slecht voelen terwijl feitelijk alles goed gaat. Behalve dan dat je in relatief korte tijd drie (gevoelsmatig) zware verliezen hebt geleden: kind het huis uit, relatie verbroken en moeder overleden. Stuk voor stuk prima mee om te gaan maar die drie zaken tegelijkertijd verwerken vergt toch meer van mijn energie dan ik vooraf had kunnen bedenken. Maar ja, wie bedenkt er ook zoiets? Toen kwam ik op Facebook dit plaatje tegen:
Je mag zijn wie je bent en echte vrienden accepteren dat
's Avonds kwam een vriendin gezellig een biertje drinken dat zij had meegebracht. Verhalen delen vind ik fijn: je leert een ander beter kennen én voelt je zelf minder alleen.
Zondag kwam 's ochtend een collega mij 'bevrijden' van een stapel boeken die bij mij stof stond te vangen maar waar hij nog plezier aan zal beleven. 's Middags genoot ik van een pot thee en een goed gesprek met een buurvrouw en 's avonds had ik een vriend te eten. Eh, niet dat ik hèm at maar zo hoefden wij beiden niet alleen te eten. Ik weet dat ik het kan, in mijn eentje eten, maar ik doe het liever niet. En als het niet hoeft...
Tussendoor nam ik tijd voor kleine klusjes in huis. Zoals het installeren van dit geweldige pinguïn waterkraan verlengstuk die ik van een vriendin kreeg:
De muziek van deze week is van Madrugada. Hier is 'What's on your mind?'
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Pete Frates, Bradley Lowery, Tom Blom en Tijn Kolsteren
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
