De week voorbij

Ook al is mijn leven vol hectiek tegenwoordig (een 'reguliere' baan, castlid in een musical, secretaris van een vereniging, penningmeester van een andere en bezig aan mijn derde verhalenbundel, entertainmentopdrachten tussendoor en dan ook nog graag tijd makend voor vrienden en buren, de kat en het huishouden), toch pak ik af en toe wat rust. In de bus onderweg naar een afspraak bijvoorbeeld en - gewoon lekker ouderwets - in bed. Daardoor lijk ik het allemaal aan te kunnen. In elk geval verveel ik mij niet. Zou niet eens weten hoe dat moet.

Maandag was een beetje gekke dag op de brouwerij. Vanwege ziektes en vakanties was het erg rustig op de afdeling. Voordeel is dat je dan wat minder afgeleid kunt werken. Onderweg naar huis zag ik dit plaatje:

Na het werk snel een hapje gegeten en naar de Loge voor een wederom boeiende avond. Een jarige Broeder trakteerde op champagne:

Het thema dit werkjaar is 'De Weg naar het Licht'. In de gedachtewisseling (wij doen niet aan discussies) kwam de vraag naar voren: 'Wat is 'traditie' eigenlijk?' Een traditie geeft maatschappelijke stabiliteit, is een uiting van conservatisme en ook sleur maar biedt ook houvast. Daarnaast schrijft de traditie voor dat tradities in de loop der tijd veranderen en na enige tijd vaak in niets meer lijken op de oorspronkelijke traditie. Vind ik interessant gespreksvoer.

Was tegen middernacht thuis. Nog even het hoofd rustig gemaakt door wat teksten door te nemen voor de musical.

Dinsdag werd het een vermoeiende maar goede repetitiedag. De liedjes worden steeds beter vastgelegd in het geheugen en ook met de danspasjes zal het goed komen. Maar misschien was ik iets te fanatiek:

Een paar scènes werden vastgelegd, gewijzigd en weer vastgelegd. Voorlopig dan. Het is mooi om de dynamiek te volgen in de groep waar ik deel van mag uitmaken en diepere lagen te ontdekken die stiekem in elk gespeeld karakter zitten. Ieders inbreng is belangrijk en ieders inbreng wordt op prijs gesteld. Maar de producent blijft de baas. Wel zo praktisch want op gegeven moment moet de knoop worden doorgehakt en moet je door naar het vastzetten van de volgende scène want over een paar weken is het al zover. Intussen krijgen ook de kostuums gestalte.

Toen ik thuiskwam was ik te moe om te koken. Gelukkig dus maar dat ik bij een buurvrouw mocht mee-eten. Een kopje koffie en een fijn gesprek toe, daarna even werken aan de notulen van de bijeenkomst van maandagavond, een paar dingetjes regelen als secretaris, een vriendin bellen, opfrissen en naar de kroeg waar ik had afgesproken met een vriendin. Toevallig speelde ik eerder op de dag een kroegbaas dus dat kwam goed uit.

Fijne muziek, fijne mensen en fijn bier. Dus laat thuis.

Gek genoeg een tikkeltje brak toen ik woensdag rond 9 uur 's ochtends op kantoor arriveerde. Het openklappen van de laptop was al een prestatie waar ik trots op was. Met enig ongeloof keek ik op het einde van de dag terug op het werk dat ik stiekem toch maar even verricht had die dag.

Ook trots ben ik op dit zooitje ongeregeld; een deel van de cast van The Elephantman stelt zich aan u voor in een heus vlog:



Wat mij opviel in het nieuws deze dag was de melding dat de leden van de Eerste Kamer hun eigen integriteit (klik) zullen gaan beoordelen. De fractieleden van de VVD hebben dat onderzoek bij zichzelf al uitgevoerd en besloten dat als zij stemmen over wetten die invloed hebben op hun eigen persoonlijke bedrijven er absoluut geen sprake is van belangenverstrengeling. Ik vind dat grappig.

Een beetje eng vind ik dat de KPN (klik) in staat is mensen via hun televisietoestel mensen reclamefilmpjes voor te schotelen, gebaseerd op hun kijkgedrag. George Orwell heeft geen gelijk gekregen met zijn voorspellingen in '1984'. De werkelijkheid heeft zijn ideeën achterhaald en blijkt veel enger.

Omdat ik de komende paar weken wat minder op de brouwerij aanwezig zal zijn vanwege de musical wijdde ik een collega in in de geheimen van het door ons gebruikte administratie pakket.

Na het avondeten bij een vriend trof ik de eigenaar van de lokale koffiebar aan op een terrasje. Hij en een vriend nodigden mij uit om hen bij te staan in het drinken van een wijntje. Wie ben ik om zo'n beleefd verzoek te weigeren?

Thuis verder gegaan met wat administratieve werkzaamheden voor mijn vrijmetselaarsloge, gepoogd mij te concentreren op een paar liedteksten en thee gedronken met een buurvrouw.

Donderdag was een goede repetitiedag. Vermoeiend en mede daarom werden de eerste irritaties geuit.

(Ook de hond van de producent ging op de foto:)

Maar ook dat hoort erbij. Het is een fijne, hechte groep mensen die samen bezig zijn met niets minder dan magie: de creatie van iets dat er eerst niet was.

Met een collega wandelde ik een stukje omdat vanwege een ongeluk op de weg de buslijnen waren gestremd. Zodoende kwam ik in een wijk van de stad waar ik nog nooit geweest was. Ware dat niet gebeurd, dan had niet iemand verrast 'Hé, Terrence!' geroepen. Een vroegere klasgenoot van mijn zoon herkende mij nog als 'de vader van'. Een jaartje of 14 geleden.

Over toeval gesproken: de dame van de kostuums wist te melden dat haar buurvrouw mijn naam herkende van de castlijst: zij regisseerde mij ooit in een stuk, ergens in de pré-Facebook tijd. Het is een kleine wereld waarin wij leven, waarde lezers en lezerinnen.

Na het avondeten hield ik mij bezig met het sorteren van een flinke stapel (digitale) foto's. Zo kan ik u niet alleen mijn foto-album van augustus (klik) laten zien maar ook het daarvan losgemaakte album van onze (die van mijn zoon en mij) vakantie. Hier zijn dan eindelijk de foto's van ons familiebezoek in de Verenigde Staten van Amerika en Canada:
https://www.flickr.com/photos/terrebel/albums/72157701911612345

Vrijdag mochten wij iets later dan gebruikelijk beginnen met repeteren. Ik nam de gelegenheid te baat om een uurtje langer in bed te blijven liggen dan anders. Heerlijk! Ook heerlijk gewerkt deze dag en ik kan u nu al zeggen: het wordt prachtig dus koop die kaartjes! https://the-elephantman.nl/

Thuis gegeten en wat huishoudelijke karweitjes opgeknapt. Daar is op dit punt in mijn leven weinig tijd voor maar het bijhouden van het huishouden vind ik de moeite waard.

Net als tijd nemen voor sociale ontmoetingen: met een vriendin bezocht ik een voorstelling in een lokaal bioscoopcomplex. Het was druk op straat onderweg er heen: fietsers op de stoep, fietsers op de autorijweg en zelfs fietsers op het fietspad!

The Rocky Horror Picture Show is een film waarbij het publiek meedoet met de acteurs op het filmdoek.

Bijzonder vermakelijk! Zeker wanneer bezoekers ook fysiek mee gaan doen met wat er in beeld gebeurt. Opvallend genoeg ontmoette ik ter plaatse meerdere bekenden. Twee oud-collega's bijvoorbeeld. Dat overkomt mij anders zelden...Bovendien leerde ik dat de meneer die jullie hierboven in het filmpje zien ooit de kleding deed in Les Miserables en daarbij een van de castleden van The Elephantman met zijn kostuums hielp.

Onderweg naar huis haalde ik de vriendschap aan met een oude vriend die mij per toeval passeerde.

Zaterdag begon voor mij met het drinken van warme dranken met twee buurvrouwen. Daarna was ik met mijn zoon op visite bij zijn moeder. Het gaat erg goed met onze zoon maar helaas even iets minder goed met zijn moeder. Over een paar weken gaan wij haar weer opzoeken.

Eind van de middag mocht ik de onlangs geboren baby van vrienden bewonderen.

Het blijft een wonderlijk gevoel om zo'n hummel vast te houden. Ik word daar blij van.

Net als van thee drinken met een buurvrouw en telefoneren met een vriend die mij van nuttige adviezen voorzag. Ook telefoneerde ik met een kennis van de onlangs overleden buurman, verrichtte wat werk als secretaris van een vrijmetselaarsloge en nam nog even teksten door vanwege de repetitiedag van die zondag.

Intussen kostte een tsunami duizenden mensen in Indonesië het leven.

Zondag werd een lange dag in de studio. 's Ochtends half tien de deur uit en even na acht uur 's avonds thuis. Diverse scènes werden achter elkaar gespeeld om de overgangen goed in beeld te krijgen. Het stuk krijgt vorm! Omdat wij zo lang (en zo goed!) bezig waren zorgde het productieteam (oké, de zus van de producent) voor lekker eten:

Thuis even de lakens gewisseld en gestofzuigd voor ik wat dingetjes deed ter voorbereiding van de avond voor belangstellenden van onze vrijmetselaarsloge, een stukje werken in de boekhouding van een brouwerij en het beantwoorden van een paar mailtjes, onder meer aangaande een komende entertainment opdracht. En ik schreef dit weekverslag.

Ook deze week een Engelstalig stukje: http://terrebelius.blogspot.com/2018/09/opposing-everything-thats-unnatural.html

De muziek van deze week is van Pink Floyd. Hier is Comfortably Numb in een samengevoegde versie van David Bowie en Eddie Vedder:


Deze week staan wij stil bij het overlijden van Koos Alberts

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Komende Nacht (een #verhaaltje)

De maan verschool zich achter een wolk
dus het was uitsluitend het licht
van de zichtbare sterren dat haar ogen verlichte.

De rest van haar dacht hij erbij
terwijl zij sprak.
Haar woorden ontgingen hem volledig
want zijn gedachten waren bij de nacht ervoor.

De nacht waarin zij hem vertelde van haar angsten
en hij haar van zijn dromen.
Waardoor haar angsten afnamen
en zijn dromen uitkwamen.

Nu zij niet langer bang was
kon hij ophouden met dromen
en samen met haar genieten van de dag.
En van de dagen die volgden
op de komende nacht.

=========================
Meer lezen? http://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Iedereen gelijk behandelen?

Ik kan mij de tijd nog herinneren dat je als man een watje was als je toegaf deodorant te gebruiken. En moet je nu eens zien in de schappen van de drogist en de supermarkt! Ooit waren er voor mannen twee luchtjes beschikbaar: Tabac, voor mannen van onder de 40. En Old Spice, voor mannen van boven de 40. Ik voorspel dat de industrie en reclamemakers mannen binnen één generatie na vandaag zover gaan krijgen dat die lipstick en mascara gaan gebruiken. Let op mijn woorden!

David Bowie was zijn tijd met enkele decennia vooruit

Best ingewikkeld, al die verschillen en overeenkomsten tussen de verschillende geslachten. Bijvoorbeeld in taalgebruik.
Zo is 'eigenares' al de vrouwelijke versie van 'eigenaar' en eigenaresse zo vaak gebruikt dat men die vorm normaal is gaan vinden. Maar 'eigenaresse' is dubbelop. Dus. Helaas. Maar eigenlijk is het natuurlijk bijzonder vrouwonvriendelijk om te discrimineren. 'Vrouwelijke eigenaar' of 'Zij is eigenaar' is correcter. Je wilt als vrouw tenslotte toch gewoon als mens gezien worden en niet als 'wezen dat anders is dan een man'? Denk ik dan. Met goed fatsoen kunnen vrouwen niet beweren dat zij een gelijke behandeling willen én eisen dat zij anders worden behandeld! Toch? Of zie ik dat verkeerd? Wat vindt u: moeten vrouwen nu wel of niet als anders dan mannen worden beschouwd?

Wij willen graag iedereen gelijk behandelen. Maar vraagt u zich eens af:
wilt u écht dat uw buurman u behandelt zoals hij zijn schoonmoeder behandelt?


==============================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Goed nieuws en kattenlog

Goed nieuws is dat inventieve mensen bezig zijn om de grootste problemen die wij kennen aan te pakken met werkbare oplossingen. Ter verduidelijking: een muur bouwen om massa-immigratie te stoppen, bijvoorbeeld, is onbegonnen werk. Maar op een goedkope manier lekkages in waterleidingen opsporen zodat uiteindelijk niet langer 20% van al het drinkwater uit die leidingen ontsnapt blijkt wel degelijk mogelijk: 

Ook goed nieuws - met name voor de planeet en voor hen die onze planeet een warm hard toe dragen - is dat de regering van Indonesië een verbod (klik) van drie jaar lang heeft uitgevaardigd tegen de aanleg van nieuwe palmolieplantages.

Billy de Kat is hier net uit de voordeur ontsnapt

en overweegt of hij de trap zal oplopen in ons trappenhuis

Billy de Kat is ook graag lui.

Billy de Kat kwam gewoon weer naar binnen.

De lolcat van deze week:

'Ik wil jou niet veranderen!

Alleen maar jouw denken, jouw handelen en jouw uiterlijk.'

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

De week voorbij

Natuurlijk ben ik niet elke dag blij. Maar ik ben ook niet voortdurend verdrietig. Het ene moment kan ik glimlachen en het volgende moment voel ik een brok in mijn keel wanneer een herinnering komt bovendrijven. Allemaal zeer menselijk. Ondanks deed ik een persoonlijkheidstest: de Myers Briggs test, indertijd ontwikkeld door een moeder en dochter. Volgens de uitslag (een momentopname natuurlijk maar best inzichtelijk) ben ik van het type 'campagnevoerder' (klik): 'Waarom zou ik geen helikopterpiloot kunnen zijn die toevallig ook een oceanograaf is die graag kookt en liedjes schrijft?' Mensen van dit type doen graag veel verschillende dingen omdat zij een erg brede interesse hebben. Maar erg praktisch ingesteld zijn zij doorgaans niet. Nu weet u dat ook...

Maandag voelde ik mij nog sub-optimaal maar ging toch maar naar het werk. Tja, je kunt verkouden in bed liggen of collega's aansteken...;-) Helaas was er geen internet-verbinding dus ik kon weinig doen in het online boekhoudpakket. Gelukkig mocht het mobiel van de baas als modem fungeren en dus kon even het hoognodige worden gedaan. Vroeger dan anders naar huis en nog even een dutje doen want 's avonds was de feestelijke opening van het nieuwe werkjaar van de vrijmetselaarsloge waar ik lid van ben. Dit maal vierden wij de opening samen met een andere Loge.

Een mooie manier om andere mensen te leren kennen en van hen te leren!

Dinsdag ochtend werd mijn woning opgemeten voor het komende isoleren ervan waarna een cv-installatie zal worden geplaatst. Ik houd nog even een slag om de arm want het geharrewar er om heen duurt inmiddels enkele jaren. 'Volgens mijn werkorder moet ik radiatoren verwijderen en na het plaatsen van de voorzetwanden terugplaatsen maar waar vind ik die radiatoren?' -'In de toekomst vermoedelijk...' Blijkbaar had Ymere de arme man verteld dat de CV-installatie al was aangelegd. Terwijl dat niet het geval is. Dus. Ook verbaasde hij zich over het gebrek aan isolatie-roosters in mijn woning en het compleet ontbreken van een luchtafvoer-systeem in de keuken. Toen ik vertelde dat ik kook met de deur open schudde hij mismoedig het hoofd.

Ik zwaaide nog even naar een buurvrouw die op weg ging naar haar werk en deed het een en ander: scheren, bij een buurvrouw langs, teksten leren, e-mailen en avondeten bij een buikdanseres die met mij nog eenmaal onze gezamenlijke voorstelling doornam. Mocht een dansje oefenen en kreeg daar energie van! Onderweg naar de afspraak kwam ik in de metro een kroegmaatje tegen. Leuk! Onderweg naar huis zag ik dit schrijfsel op straat:

Door omstandigheden met lood in de schoenen naar het werk woensdag. Pet op, oordopjes met lekkere muziek in en gedaan wat ik kon. Dat was nog best aardig wat, al zeg ik het zelf.

Een gepland etentje ging niet door waardoor ik iets meer tijd had die avond dan gepland. Ik besteedde die aan het voorbereiden van mijn volgende verhalenbundel, wat werken als secretaris van de maandagavond club, teksten leren, met een buurman overleg plegen over de komende Burendag en thee drinken met een buurvrouw.

Deze dag vond ik een briefje in de brievenbus: een kopie van het officiële overlijdensbericht van de buurman met daarin de mededeling dat hij dinsdag begraven was.

Donderdag schreven een buurvrouw en ik samen een briefje gericht aan het contactadres onder de rouwkaart met het verzoek tot contact. 's Ochtends mocht ik mij melden voor het passen van mijn kostuums voor de komende musical.

De kostuumdame en ik ontdekten eindelijk waar wij elkaar van kenden: van een spelshow een paar jaar geleden waarvoor zij de kostuums mocht doen. Leuk! Onderweg naar huis zag ik de Montelbaanstoren:

Een groot deel van de dag was ik bezig met het leren van teksten en danspasjes. Bij het ontspannen tussendoor las ik boek nummer 14 van dit jaar uit: Earthman, come home van James Blish. Een heuse 'space opera'. En ik draaide een was en sprak met een paar buren en zo.

Vrijdag intensief gerepeteerd voor de musical De Elephantman

die eind oktober te zien zal zijn in 't Zonnehuis in Amsterdam-Noord. U kunt nog kaartjes kopen! https://the-elephantman.nl/ Heerlijk om te zien hoe het script wordt omgezet in een prachtig schouwspel en erg fijn om te spelen met zoveel vriendelijke professionals. Natuurlijk mag u naar het theater komen maar de Facebook-pagina volgen om op de hoogte te blijven van onze vorderingen mag natuurlijk ook: https://www.facebook.com/elephantmandemusical/

's Avonds thuis wat mailtjes verstuurd. Vanuit mijn functie als lid van de Bewonerscommissie maar ook als Secretaris van een hoofdstedelijke vrijmetselaarsloge. Maar bijvoorbeeld ook de was gevouwen. Voor de afwisseling eindigde de dag met het delen van een pot thee met een buurvrouw.

Zaterdag begon met het drinken van koffie samen met een buurvrouw en ook was het Burendag. Wij bundelden de krachten met twee andere bewonersverenigingen en zodoende waren er ruim 100 bezoekers! 98 Daarvan brachten een stem uit op een van drie ontwerpen voor een muurschildering op een blanco muur in de wijk. Een lokaal koor bracht een muzikale bijdrage en diverse mensen brachten diverse hapjes in.

Een fijne manier om de kennismaking met oude buren te hernieuwen en kennis te maken met nieuwe buurtgenoten. Uiteraard sprak ik er meerdere bekenden. Ook uit andere netwerken waar ik ooit deel van uit maakte. Leuk! Na afloop een etentje met een aantal medewerkers. De opkomst was vermoedelijk groter geweest als het niet begonnen was te regenen maar al met al een goede dag.

Zondag mocht ik in - als helft van een duo met een bevriende buikdanseres - optreden op een festival in Hilversum. Het was een tikkie regenachtig (oké, het hoosde) maar wij hebben ons prima geamuseerd. En niet alleen met het welverdiende biertje na afloop.

's Avonds laat (dit blog stond al online) hoorde ik stemmen op de gang: een vroegere vriendin van de onlangs overleden buurman mocht dankzij een ambtenaar van de gemeente even in zijn woning kijken nadat de politie haar telefoonnummer in een adresboekje van hem gevonden had. Wij hebben telefoonnummers uitgewisseld om eerdaags de krachten te bundelen op zoek naar nabestaanden en zo.

Voor het foto-album betreffende onze recente vakantie in Amerika en Canada vraag ik nog even uw geduld.

Het Engelstalige stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.com/2018/09/a-positive-world.html

De muziek van deze week geeft aan dat het nu echt voorbij lijkt met de prachtige zomer die wij gehad hebben. Eurythmics met 'Here comes the rain again':


Deze week staan wij stil bij het overlijden van Big Jay McNeely, Sjoukje Hooymaayer  en Trai Dai Quang


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Draait (een #verhaaltje)

Lang geleden en ver weg
maar dichtbij en recent.
Alsof het hier en gisteren was
dat hij met haar deed
wat hij met geen ander
ooit gedaan had of zou doen.

Misschien ooit,
als zou blijken dat de maan

een zusje had en de zon
weer om de Aarde draait.

======================
Meer lezen? http://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Is elke dief gelijk?

Veel dieven zijn man.
Veel dieven komen uit arme gezinnen.
Veel dieven leven tussen twee culturen.
Veel dieven zijn langer dan 1.70m.
Veel dieven zijn jonger dan 35.
Veel dieven slaan toe in wijken waar veel valt te stelen.
Veel dieven slaan toe in vakantieperiodes.

'Slimme' computersystemen kunnen dus vooraf bedenken
wie waar zal inbreken. De politie in Nederland heeft al
zo'n systeem in gebruik genomen:

https://www.nu.nl/internet/4694715/politiesysteem-gaat-misdaad-voorspellen.html

De volgende stap is dat mensen vooraf worden opgepakt.
Dat dan ook mensen worden opgepakt die aan alle 'voorwaarden'
voldoen maar stomtoevallig geen dieven zijn is dan jammer. Net als wanneer dieven niet preventief worden opgepakt omdat zij toevallig een oudere vrouw zijn van onder de 1.70m.

Wat vindt u: Moet zo'n systeem wereldwijd worden ingevoerd
met als gevolg minder diefstal en als 'prijs' het opsluiten van vele onschuldigen?

En wat is uw mening wanneer u zelf toevallig aan de genoemde voorwaarden voldoet?


===============================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Goed nieuws en kattenlog

Men streeft wereldwijd naar een hergebruik van 5% van al het geproduceerde beton. Een Nederlands bedrijf vindt dit weinig en richt zich op een hergebruik van 100%: https://www.slimbreker.nl/

Met name door toedoen van de mens is zo'n 40% van al het koraalrif wereldwijd verdwenen. Een ramp voor de ecologie! Helaas gaan 'wij' nog steeds door met het vervuilen van onze zeeën. Maar er is hoop: niet alleen zijn steeds meer mensen ervan overtuigd dat het zo niet langer kan maar inventieve mensen weten ook - al is het nog op relatief kleine schaal - het tij te keren:

'Don't mess with Misty!', waarschuwde mijn nicht mij nog.

Toch nam ik als herinnering aan deze mooie zwarte poes

een mooie schram op mijn arm mee terug uit Canada.

Pas nadat het te laat was bemerkte ik de tikfout 

in deze lolcat.

Maar soit.

'Ik zal niet langer reageren

op mensen die angsten met feiten verwarren.'

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

De week voorbij

Stel je je relatie voor als een vogelkooi. Een leuke vogelkooi. Een vogelkooi waarin je je prettig voelt. Stel je je nu dan eens voor dat het deurtje van die kooi dicht zit. Voor veel mensen is dit hoe zij het in een relatie zitten ervaren. En dat is jammer. Maar hoe verander je dat? Hoe geef je iemand het gevoel dat hij of zij niet zit opgesloten? Dat het deurtje van de kooi openstaat en je als partner altijd je best zal doen het gezellig te houden in het kooitje?

Maandag fijn gewerkt op de brouwerij. Die staat naast De Molen van Sloten:

Het was rustig op kantoor dus ik kon flink doorwerken om mijn door de vakantie opgelopen achterstand een beetje in te lopen. Thuis genoten van een bord eten dat een buurvrouw kwam brengen, foto's uitgezocht en nog zo wat klusjes opgeknapt tot het tijd was voor het delen van een pot thee met een andere buurvrouw.

Dinsdagmorgen kwam een schilder mijn keukendeur schilderen. Een paar uur later kwam een andere meneer mijn keukengeiser schoonmaken. Ook wel eens handig en misschien wel de laatste keer als ik inderdaad binnenkort een CV-installatie krijg.

Ik sprak met een buurvrouw over het recente verscheiden van onze buurman en voor een andere buurvrouw mocht ik weer een pizza bakken.

's Avonds mocht ik de deur uit om te werken op een feest. Als kerstman.

Woensdag deed ik het rustig aan want was nog wat moe van de avond ervoor. Kleine huishoudelijke klusjes, schoonmaken, opruimen, e-mails versturen, boodschappen doen en daarbij een vriendin tegenkomen, een vriend op visite hebben en daarna een buurvrouw...en 's avonds met een buikdanseres oefenen voor een act die wij eerdaags samen gaan opvoeren. Bij het bespreken van een optreden mag een biertje:

Donderdag hard gewerkt aan het wegwerken van de achterstand op kantoor (leveranciers betaald voor hun goederen en diensten. Ook wel eens handig) en daarna een biertje gedronken met een paar collega's.

Het avondeten at ik bij een vriend en thuis kreeg ik visite van een man die spullen kwam ophalen die ik op Marktplaats had aangeboden. Even bij een buurvrouw langs en vroeg naar bed. Voor mijn laatste nacht als 50-jarige...

Vrijdag mocht ik weer op de administratie werken van een sympathieke bierbrouwerij alwaar ik mijn collega's trakteerde op een culinair hoogstandje van een lokale snackbar.

Tijdens het werken liet ik mij nauwelijks afleiden door de tientallen berichtjes die ik ontving naar aanleiding van mijn jarig zijn. De teller was voorbij '100' geschoten toen ik aanschoof aan de dis: met een klein clubje mensen - waaronder mijn zoon - genoot ik van een verjaardagspizza.

Idee van een serveerster: een brownie met een kaarsje!

Bij thuiskomst vond ik een verjaardagskaart op het keukenaanrecht, daar neergelegd door een buurvrouw. Laat op de avond kwam een andere buurvrouw mij nog feliciteren en een cadeautje brengen. Lief! Ja, ik voelde mij erg jarig.

Zaterdag uitgeslapen en weinig gedaan in huis omdat een verkoudheid voorkwam dat er voldoende energie was. Boodschappen gedaan, met een buurvrouw in de tuin staan kletsen en met een andere buurvrouw op straat, een buurvrouw op de thee en koffie gehad en een aflevering van The Handmaid's Tale gekeken; een intrigerende serie over een enge toekomst. Vooral eng omdat het verhaal niet eens zo vergezocht lijkt. Het gaat namelijk over het leven tijdens een als democratie vermomde dictatuur waarin vrouwen vrijwel al hun rechten zijn ontnomen en een handjevol machtige mannen het geheel voor het zeggen heeft:


Was van plan om die avond naar de verjaardag van een vriend te gaan of minstens naar een nabije kroeg om daar nog vrienden uit te nodigen voor die van mijzelf maar mijn verkoudheid weerhield mij helaas van die plannen.

De zondag begonnen met het delen van een pot koffie met een buurvrouw. Vervolgens teksten zitten leren voor de musical en in de tuin genoten van het zonnetje en een prettig gesprek met een buurvrouw die ook nog een verjaarscadeautje voor mij had. Vakantiefoto's zitten uitzoeken (had er wat meer geschoten dan ik dacht dus het album houdt u nog even tegoed) en wat administratieve en huishoudelijke klusjes gedaan.

Bij wijze van avondeten hadden diverse buren besloten gebruik te maken van de prachtige nazomerdag en een barbecue-apparaat-ding.

 Zelfgebakken pretzels!

Lekker ende gezellig!

De week werd traditioneel beëindigd door een pot thee te delen met een buurvrouw.

Het Engelstalig stukje van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2018/09/on-brexit.html?spref=fb

De muziek van deze week is Jolene van Dolly Parton maar dan afgespeeld op 33 toeren. Een aardig effect:



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Anneke Grönloh

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Zat (een #verhaaltje)

Hij wist nog hoe het voelde
om met zijn handen door haar haar te gaan
en met zijn vingertoppen haar lippen
te beroeren. Als om de herinnering
vast te houden betastte hij nu de zijne.

Om zichzelf te helpen stelde hij zijn ogen scherp
op de ijskristallen die zich hadden vastgezet
op de buitenkant van het vliegtuigraampje.

Liever dan te zien wat daarachter lag
verbeeldde hij zich dat zij naast hem zat.

==============================
Meer lezen? http://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Pizza

De afgelopen paar maanden hebben meerdere mensen mij om het recept voor pizza met een bodem van bloemkool gevraagd. Op de interwebs zijn diverse variaties te vinden. Hier is de mijne:

Voor twee tot drie personen:
stop een halve bloemkool in de mixer.
Raspen werkt ook prima.
Misschien wel beter zelfs.
Maak er kleine korreltjes van.
Laat die drogen. Hoe droger hoe beter
maar een beetje vocht erin is niet erg.
Hooguit wordt de latere bodem dan een beetje zompig.
Laat een paar uur staan.
Doe er meel bij (liefst iets gezonds zoals volkorenmeel of amandelmeer. Bij mij werkte amandelmeel niet fijn want ik was vergeten allergisch te zijn voor amandelen. Ook met kikkererwtenmeel werkt het prima.) en meng het geheel goed. Doe er twee eieren bij (zonder schaal. Doh.) en knoflook naar smaak (twee teentjes heel fijngesneden is voor de meesten prima te doen) en een beetje kruiden. In elk geval een snufje peper. Ik gebruik verder Provencaalse kruiden maar als je iets anders lekker vindt is dat natuurlijk ook goed. Goed mengen.
Even laten rusten terwijl je de oven voorverwarmd.
In mijn ervaring is 180 graden een prima temperatuur voor deze pizzabodem.

Kneed het ontstane deeg tot een bol en sla die plat op een bakplaat
met ovenbakfolie. Uitrollen met een deegroller of (lege!) wijnfles. Mag lekker plat worden gemaakt.

Bedek de bodem met tomatenprutje. Bijvoorbeeld de Frito van Heinz. Zelfgemaakte pizzasaus mag natuurlijk ook. Bedek verder met kaas. Zelf vind ik het erg lekker met mozerella en/of gorgonzola. Plakjes salami, ham of wat je maar lekker lijkt. Iets fris erop om het af te ronden. Bijvoorbeeld verse tomaat, ananas of peer. Gouden tip: smeer de rand van de pizza in met olijfolie voor een extra lekkere korst. Doe dit zo'n vijf minuten voor je'em uit de oven haalt. Beetje kruiden er overheen sprenkelen voor je het geheel de oven in schuift. Doe de ovendeur dicht...;-)

Na een minuutje of vijftien a twintig is je pizza klaar. Eet smakelijk!

Wat zijn uw ervaringen met pizza's met alternatieve bodem? Tips? Aanvullingen? Ideeën? U bent welkom die met mij en anderen te delen in de commentaar sectie hier onder.

=========================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Goed nieuws en kattenlog

Diverse goede berichten in dit stukje!

Zo is de Nederlandse overheid er sinds kort van overtuigd dat ook mensen met een beperking mensen zijn. Jawel: de mensen met macht weten nu - net als de rest van de mensheid - dat mensen, omdat zij toevallig in een rolstoel zitten, niet minder huur betalen dan mensen die niet in een rolstoel zitten. Ofwel: het plan om werkgevers toe te staan mensen met een handicap onder het minimum loon te betalen is van tafel (klik)!

Diezelfde overheid weet sinds kort dat het Kinderrechten verdrag ook voor de regering van Nederland geldt. Ofwel: Lili en Howick mogen blijven en hoeven niet 'terug' naar een land dat zij niet kennen. Hoewel de regeringpartijen blijven beweren dat zij in de Kamer nooooooit individuele gevallen bespreken (behalve bijvoorbeeld toen moordenaar Volkert van der Graaf mogelijk eerder vrij kon komen, toen crimineel Saban werd besproken, et cetera) en noooit uitzonderingen maken 'want de wet is de wet en die geldt voor iedereen' (behalve wanneer de dief, fraudeur, dronkaard, racist of agressieveling toevallig kamerlid is (klik))

Nog even een internationaal bekend goed bericht van Nederlandse bodem: de Ocean Cleanup (klik) is begonnen! Het begon met een idee van de toen nog tiener Boyan Slat en wordt nu groots uitgerold: een goed onderbouwde poging om de gigantische hoeveelheden plastic die in zee drijven op te ruimen.

Een actiefoto van Billy de Kat:

De lolcat van deze week:

'Wat doe je eigenlijk wanneer je zegt

dat je niet van klagende mensen houdt?'

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

De week voorbij

De vakantie is voorbij. 12 Dagen reizen, luieren, luisteren, lachen, slenteren, foto's maken kan erg vermoeiend zijn. Dat was het ook. Vooral fysiek. Niet alleen het vele lopen maar ook de vele indrukken die verwerkt willen worden en het grote tijdsverschil hebben hun weerslag gehad op mijn lijf en geest. Fysiek ben ik moe, mentaal voel ik mij hartstikke goed.

Maandag flink uitgeslapen en de vakantiewas gedraaid en later op de dag te drogen gehangen. Achterstallige e-mails beantwoord, nieuwe mailtjes verstuurd en nog zo wat klusjes opgeknapt. Tussendoor veel de kat geaaid. Die had daar blijkbaar behoefte aan...Verder: een paar kilo aan rommelmarktspullen laten ophalen, boodschappen gedaan, geregeld dat ik niet hoef te repeteren op een dag dat ik al een optreden gepland heb staan en een buurvrouw op de thee gehad.

Dinsdag weer aan het werk op de brouwerij. Een kleine twee weken achterstand in een dag goed maken kan natuurlijk niet maar ik deed mijn best. Dat er op kantoor eindelijk een stabiele vaste internetverbinding is hielp daar bij. Op het einde van de werkdag even een biertje gedaan en bijgepraat met de baas.

Later thuis dan verwacht omdat er een bus was uitgevallen en thuis samen met een buurvrouw een hapje gegeten. Later op de avond een pot thee gedeeld met een andere buurvrouw en tussendoor mijn administratie van de afgelopen maand verwerkt.

Ook woensdag lekker gewerkt en bovendien aardig wat zitten lachen met de collega's. Was nog maar net thuis toen een buurvrouw mij wat eten kwam brengen. Zij had 'per ongeluk' teveel gekookt. Lief! Ik verstuurde wat mailtjes vanuit mijn functie van secretaris van de maandagavond club, belde mijn broer en streek de vakantiewas weg terwijl ik slaperig bekeek wat er zoal op tv was die avond. Slapen ging goed want ik ontving een fijn bericht.

Donderdag was een spannende dag want de medewerkers van De Elephantman maakten kennis met de pers. En omgekeerd. Wij repeteerden een aantal scènes en men schreef onder meer dit artikel (klik) over ons. Hier (klik) nóg een recensie. Met foto's. Einde van de middag deden wij een drankje:

Met bitterballen!

's Avonds was er commotie in het trappenhuis: een buurman bleek te zijn overleden. Iets meer dan een week eerder. 72 Jaren jong gaf hij ruim een week eerder nog aan tevreden te zijn over zijn leven en niet bang te zijn voor de dood. Maar toch triest. Voor mij wakkerde het gebeuren het overlijden van mijn moeder vorig jaar even aan. Bij een buurvrouw zat ik even op de koffie en een andere buurvrouw kwam later bij mij op de thee. Wij spraken over wat er nu écht toe doet in het leven: wat gebeurt er na je overlijden met al die spulletjes waar je al die jaren zo zuinig op was? Met name wanneer je geen kinderen hebt, broers of zussen of nog levende ouders?

Vrijdag misselijk en met hoofdpijn wakker. Wellicht een combinatie van jetlag, emoties, slecht eten en de geur die zich door het trappenhuis verspreidde nadat de politie de deur van de woning van de buurman had laten forceren. Even mijn baas laten weten waar hij bepaalde papieren kon vinden en verder geslapen. Tot één uur 's middags! Dat hadden mijn lichaam en geest blijkbaar nodig want de rest van de dag deed ik van alles. Waaronder dingen in het verlengde van het overlijden van de buurman: wie zorgt er voortaan voor zijn plantjes? Hoe vinden wij nabestaanden? Een buurvrouw kwam op de koffie en voor een andere buurvrouw mocht ik een wasje draaien. Dit keer had ik zelf wat teveel gekookt en kon haar dus een bordje eten brengen: spinazie ovenschotel.

Die nacht niet kunnen slapen vanwege maagkrampen maar uiteindelijk rond half zeven in de ochtend op zaterdag in slaap gevallen. Rond lunchtijd kwam een buurvrouw informeren waarom de gordijnen nog gesloten waren. Lief! Wij deden samen een kopje thee en enigszins wakker wijdde ik mij aan het huishouden: lakens wisselen, koelkast schoonmaken, goudvissen verzorgen...

's Avonds had ik even visite van mijn broer.

Zondag weer uitgeslapen en vervolgens koffie gedronken met een buurvrouw. Een paar mailtjes verstuurd en toen naar de kroeg voor een biertje met een vriendin. Dat werden drie biertjes. Dat krijg je zo met het vertellen van elkaars wedervaren tijdens de respectievelijke vakanties. Gezellig!

Bij thuiskomst even een buurvrouw gesproken in het trapportaal en op visite bij een andere buurvrouw.

Het was weer een goede week.

'Ja maar die vakantiefoto's dan?' Het sorteren ervan duurt nog even. Maar u houdt die tegoed.

Deze links naar Engelstalige artikelen had u ook nog van mij tegoed:
http://terrebelius.blogspot.com/2018/08/illegal-immigrants-are-not-always.html

http://terrebelius.blogspot.com/2018/08/on-depression-and-reality.html

http://terrebelius.blogspot.com/2018/09/plastic-ban.html


De muziek van deze week is het thema van de Science Fiction serie 'Battlestar Galactica':



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Burt Reynolds, meneer Liu en Mac Miller

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

De Laatste Regel (een verhaaltje)

In gedachten was hij
op vijf plaatsen tegelijk
in evenzovele tijden
in evenzovele situaties.

Het ontwarren van de
verschillende situaties
kostte hem al zijn geestkracht
maar niemand leek zijn strijd
op te merken.

Daarom pakte hij zijn dagboek

en schreef de laatste regel.

========================================
Meer lezen? http://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Over empathie

Allemaal maken wij voortdurend keuzes maar mogen onze keuzes de keuzemogelijkheden van anderen beperken? En wie bepaalt dat? En waarom?

Sommigen staan voortdurend stil bij elke beslissing die zij op het punt staan te maken terwijl anderen maar wat lijken te doen zonder ogenschijnlijk rekening te houden met anderen. De meesten van ons handelen daar ergens tussenin.

Wat vindt u? Moet iedereen maar doen waar hij of zij toevallig zin in heeft of moet iedereen voortdurend rekening houden met anderen? 

Sommige mensen houden zelden rekening met anderen. Althans, in mijn ervaring. Bellen, langskomen, sms'en...Sommigen gaan er van uit dat wanneer zij tijd hebben voor jou, jij dan ook wel tijd zal hebben voor hen. Voor hen is het gewoon onmogelijk zich te verplaatsen in een ander. Is dat simpelweg een gebrek aan empathisch vermogen waar zij niets aan kunnen doen of een in de loop der jaren aangeleerde gewoonte die zij ook weer zouden kunnen afleren?

Ik vraag het mij wel eens hardop af. U ook?

Misschien moest ik maar eens egoïst worden. Je bent dan volledig geconcentreerd op jezelf en hoeft geen rekening te houden met kleinigheden als het milieu, dieren, andere mensen of de planeet. Handig toch? Nee, laat anderen er zich maar druk over maken dat over maximaal vijftig jaar de fossiele brandstoffen op zijn. Ik leef dan toch niet meer dus in plaats van mij druk te maken kan ik beter nog wat rondrijden in mijn SUV. Bijvoorbeeld.

Zou u kunnen leven zonder rekening te houden met uw omgeving?

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Goed nieuws en kattenlog

Goed nieuws vind ik dat ook een miljardenbedrijf als Monsanto zich moet verantwoorden (klik) voor het vergaren van financiële rijkdom ten koste van de planeet en de mensen die haar bewonen. Glysofaat (Roundup) is mogelijk wel of niet kankerverwekkend. Natuurlijk moet dat worden onderzocht maar intussen is het goed dat grote bedrijven ontdekken niet overal mee weg te kunnen komen.

Goed nieuws is het voor 'Mr. Stubbs' dat deze alligator dankzij een bijzondere prothese zich weer prettiger kan voortbewegen:

Billy de Kat vindt het heerlijk

om over het kleed in de woonkamer te rollen:

De lolcat van deze week:

'Door sneller te rijden

sta je eerder in de file'

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

De week voorbij

Vroeger was het mijn moeder die vertelde wat ik leuk vond, daarna waren het vrienden, later partners en met kinderen doe je uiteraard wat je denkt dat het beste is voor hen. Dus toen ik zo'n anderhalf jaar geleden bijna plotseling een kinderloze vrijgezele wees was, was ik opeens op mijzelf aangewezen.

Maar ik had geen idee van wat ik leuk vind. Nou ja, tot op zekere hoogte dan. Ik nam het advies aan van een vriendin: 'Doe dingen en ontdek vervolgens of je die wel of niet leuk vindt om te doen.' Best prima advies.

Dat alleen zijn zat mij wel erg dwars maar inmiddels heb ik meerdere malen een aantal uren in mijn eentje doorgebracht en een enkele keer zelfs een hele dag. Luisterend naar mijn gevoel zeg ik: 'Nee, alleen zijn vind ik niet leuk.'

Maar ik ben er niet meer bang voor. En dat is winst.
Daarom kan ik goed relateren aan de spreuk die een buurvrouw op mijn toiletmuur schreef:

'Fear is for other people'. Ja, angst is voor anderen. Niet langer voor mij.
Althans, wat betreft de angst voor alleen zijn. Grote hoogtes en het idee daarvan af te vallen boezemen mij nog steeds vrees in, hoor! En de angst dat een van mijn kinderen iets naars overkomt natuurlijk. En het idee van levend begraven worden vind ik ook niet heel prettig.

Wel prettig was de vakantie die mijn zoon en ik samen doorbrachten bij en met familie. Zowel in de regio Chicago, in de Verenigde Staten alsook in Kelowna, Canada hebben wij gemerkt hoe sterk een familie band kan zijn. Als voorproefje hierbij alvast een paar foto's van ons verblijf aan de andere kant van de grote plas:

 Zoon en ik op een glasplaat op de 103e verdieping

aan de buitenkant van Willis Tower (v/h Sears Tower), Chicago

 Stukje tuin van neef Mike en zijn vrouw Karen

 'Deep dish pizza', een specialiteit uit Chicago,

moet je een keer geprobeerd hebben. 

Deze knoepert hadden mijn zoon en ik voor de lunch

en als avondeten.

 Zoon, Karen, echtgenote van neef Mike 

en neef Bob, broer van neef Mike

 Dailey Park in Chicago

 De skyline van Chicago via 'The Bean', een indrukwekkend kunstwerk

dat eigenlijk 'Cloud Gate' heet.

In eerste instantie tikte ik 'hate'. 

Dat krijg je van bijna twee weken Engels praten...

Een deel van de tak van de familie uit de regio Chicago

 Van Chicago vlogen wij (via Toronto) naar Kelowna

 50 Jaar na het maken van de bovenste foto

maakten wij de onderste met daarin

dezelfde drie mensen als toen:

nicht Karin, haar moeder en ik.

Nicht Karin en ik hadden elkaar daadwerkelijk

voor het laatst gezien toen de bovenste foto

werd gemaakt. Het was een fijn weerzien!

 Even uitbuiken van al het lekkere eten

in het zwembad van nicht Karin en haar man Neville

 Wij kregen onder meer zelfgemaakte kip saté te eten!

 De plaats Kelowna ligt aan een prachtig meer,

aan de voet van imposante bergen.

 'Als je toevallig in de buurt van Kelowna (een plaats van net aan 100.000 inwoners (klik)) bent, 

zoek je ons maar even op!', zeiden een vriend

en de schoonzus van een collega gekscherend, 

een paar maanden geleden.

Ik voegde de daad bij het woord.

 Een deel van de Canadese tak van de familie,

samen aan één tafel.

 Neef Mike en zijn gade hebben vier honden.

Hier ziet u er een.

 Na ruim twee uren oponthoud door een storm

vertrokken wij uit Chicago

en kwamen aan in IJsland.

De aansluitende vlucht naar Amsterdam

hadden wij gemist maar via Bergen in Noorwegen

stonden wij uiteindelijk toch op Schiphol.

Mijn moeder zaliger had ongetwijfeld genoten van onze foto's en verhalen en zou deze week 83 zijn geworden.

'Ik leerde je lopen

maar de juiste weg moet je zelf vinden.'

Verder had ik vandaag een buurvrouw op de thee en mocht ik aanschuiven bij een etentje bij een buurman, samen met twee buurvrouwen. Familie is supertof maar te leven met buren die tevens vrienden zijn is ook wel heel erg prettig, hoor!

'Black' van Pearl Jam is de muziek van deze week:



In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/