De week voorbij

Wat ik jammer vind is dat zoveel mensen niet willen toegeven het mis te hebben. Iedereen zit er wel eens naast. Soms ben je ergens heilig van overtuigd en blijkt het bij nader inzien gewoon niet waar te zijn. Dat kan even vervelend zijn want wij zijn gehecht aan wat wij kennen. Als er iets verandert, voelt dat als onprettig. Sommigen vinden dat zó vervelend dat zij in de verdediging schieten door te provoceren, mensen die hun 'geloof' aanvallen beledigen en uitlachen om uiteindelijk soms zelfs agressief te worden wanneer anderen hen erop wijzen dat zij het mis hebben. Maar het mis hebben is helemaal niet erg!

Zo dacht ik dat jaarlijks meer mensen sterven door ongelukken met 'vending machines' ('afgifte apparaten' Wat is een goede Nederlandse vertaling?) dan aan haaienbeten. Dat blijkt gebaseerd op onvolledige cijfers: de dodelijk ongelukken met vending machines over een periode van drie jaren in Amerika werd vergeleken met het aantal door haaien gedode mensen in Amerika en Australië over een periode van vijf jaren. Daar werd een gemiddelde per jaar uit geëxtrapoleerd en die uitkomst werd als 'feit' gepresenteerd waarna die uitslag een eigen leven ging leiden. Als je dan verder gaat zoeken blijken de werkelijke cijfers niet ver uit elkaar te liggen: wereldwijd gaan nog geen tien mensen per jaar dood door haaien, noch door ongelukken met vending machines.

Waar was u van overtuigd voordat u besefte dat het niet waar was?

===========

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

===========================

Maandag had ik een gezellig (ja, dat kan) telefonisch onderhoud met de aan mij toegewezen arbeidscoach van de gemeente. Zij gaat voor mij bemiddelen tussen mij en mijn huidige werkgever want hij en ik lijken er samen niet goed uit te komen wat wij nu precies van elkaar willen. Ook wees zij mij op het bestaan van een soort van banenmarkt: binnenkort vindt er een 'speed dating' evenement plaats waarbij - online - werkgevers steeds een andere potentiële werknemer op hun scherm zien om even mee te babbelen. En omgekeerd natuurlijk. Lijkt mij een leuke manier van kennismaken!

Verder had ik een heerlijke werkdag waarbij ik in mijn pauze de tijd nam om - in navolging van het opschonen van mijn computer - ook mijn mobieltje even goed onderhanden te nemen. Daardoor ziet het bureaublad op de zakcomputer er nu zo uit:

'Huh? Maar waar zijn alle icoontjes met appjes dan?' Verborgen. Door op verschillende manieren mijn vingers over het scherm te laten glijden, open ik mijn tien meest gebruikte applicaties. Wil ik álle icoontjes zien om daar een keuze uit te maken, dan is ook daar door mij een vingerveeg voor geprogrammeerd. Voor de liefhebbers: ik gebruik daarvoor Nova Launcher. Ook hoef ik in het donker niet te zoeken naar het symbooltje voor het aanzetten van de ingebouwde zaklamp-functie. Daarvoor schud ik gewoon even met mijn mobieltje. Voor wie oud genoeg is: als de man in de oude 'Felix. Oe! Dat smaakt!'-reclame. Er zijn meerdere apps die dat voor elkaar krijgen en bij een enkel merk is de functie al ingebouwd. Zelf gebruik ik Gestur omdat-ie lekker simpel, gratis en zonder advertenties is. Maar er zijn er meer. 

Wat ook helpt voor een rustiger mobiel leven is het ontbreken van apps als Twitter, Facebook en Instagram. Wel heb ik er Buffer en Hootsuite op zitten. Mocht ik een artikel tegenkomen (of bijvoorbeeld nadat ik dat via een tekstbericht ontving) dat ik graag wil delen, dan kan ik dat doen via Twitter of LinkedIn.

Natuurlijk communiceerde ik met deze en gene over diverse onderwerpen op diverse manieren en 's middags hielp ik met het voorbereiden van het eten bij lokaal vrijwilligersrestaurant Robin Food.

Later op de avond meldde ik mij - het was tenslotte maandag - bij het clubgebouw van de Geheime Jongensclub. Het werd een bijzonder interessante avond waar de volgende ochtend mijn hoofd nog steeds een beetje van tolde. Predestinatie, 'Wat is de juiste balans tussen 'volledige vrijheid' en 'iedereen moet zich altijd aan de regels houden'?', Pythagoras, Plato, Kwantumfysica, Wittgenstein, Spinoza, Hawking...en daar dan een paar uren over van gedachten wisselen met 16 zeer uiteenlopende mensen qua leeftijd, opleiding, levenservaring, interesses en afkomst...Maar niet van geslacht want ik ben lid van een Loge met alleen maar mannen. En ja, er zijn ook 'gemengde' Loges en Loges met uitsluitend vrouwen. Het is een kwestie van tijd er ook een Loge is waar een Broeder meldt: 'Ik zit in transitie en wil daarom graag voortaan met Zuster worden aangesproken.' Kan gewoon allemaal.

U zult begrijpen dat een borreltje hard nodig was op het einde van de avond:

Dinsdag was ik al aan het werk met het uitwerken van het verslag van de avond ervoor toen een buurvrouw zich meldde voor het samen koffiedrinken. Een prima uitstelexcuus. Net als Twitter trouwens. Maar ik ging op gegeven moment toch maar even 'twexit' want ik had er zin in om veel klussen aan te pakken. Zo gezegd, zo gedaan:

Voorbereiden Algemene Ledenvergadering, aquarium van Karper de Goudvis schoonmaken, 

opgeslagen bladwijzers verwerken in toekomstige blogstukjes, het 'hier eet Billy de Kat' plekje schoonmaken, de foto zoeken waar een vriendin van 32 jaar geleden opstaat en met wie ik sinds kort (dankzij Facebook) weer contact heb, inplannen van berichten voor Twitter, Facebook en Instagram

Ook verstuurde ik weer een paar sollicitaties. Van de ongeveer 30 stuks die ik de afgelopen drie maanden verstuurde ontving ik op welgeteld 3 een reactie. Vreemd is dat want naar verluidt komen werkgevers werknemers tekort (klik). Vandaar dus dat ik mijn CV, mijn LinkedIn profiel (klik) en een paar voorbeelden van door mij geschreven motivatiebrieven laat bekijken door mensen die er verstand van hebben want blijkbaar doe ik iets verkeerd.

Dat dacht ook de overheid van Denemarken. Na het intrekken van de Coronapas steeg het aantal besmette Denen enorm. Zou het voorkomen van vermengen van gevaccineerden en niet-gevaccineerden dan toch helpen om verspreiding van een virus te voorkomen? In Denemarken is de Coronapas dus weer verplicht. Natuurlijk: 'Minder dan 1% van de mensen die het virus oploopt gaat er aan dood!' Klopt. Maar dat geldt bijvoorbeeld ook voor pokken. Stoppen met vaccineren tegen pokken dan maar 'Want de kans dat ik of een geliefde er aan dood gaat is best klein'? Relatief erg weinig kinderen sterven door verdrinking dus de 'logica' van anti-vaxxers volgend, kan zwemles ook best worden afgeschaft.

Communiceren met overheidsinstanties mag van mij wel worden afgeschaft. Communiceren met twee verschillende overheidsinstanties kostte mij deze dag ruim een uur. De tijd die ik besteedde met e-mails beantwoorden terwijl ik noodgedwongen luisterde naar 'heerlijke muziek voor in de open haard' aan de telefoon niet meegeteld.

Bijna alles deed ik deze dag met ondersteuning van oude en minder oude muziekjes: You and Me van Spargo, Why tell me why?  van Anita Meyer, Love is a Shield van Camouflage, Lift me up van Moby en zo verder.  

's Avonds zag ik een film met daarin onder meer een behoorlijk stoere meneer. Van het type 'eerst slaan, dan pas knokken'. In dit geval vocht hij als een van de 'good guys'. Na de knokpartij zei hij iets als: 'Ik vond het leuk maar ik ga terug naar huis.' 'Waarom, joh want je past zo goed in ons team!' werd hem gevraagd. 'Ik ga terug naar huis om te trouwen.' 'Wat leuk! Hoe heet ze?' 'Raymond.' 'Wat een manlijke naam voor een vr...o...je...eh...'. Vond ik een vermakelijke situatie. Eentje die aangeeft dat het niet alleen in het dagelijks leven maar ook in kijkprogramma's (behalve voor een steeds kleiner wordende groep conservatieve mensen) steeds normaler is dat er niet alleen heteroseksuele, blanke mensen bestaan maar dat de mensheid bestaat uit een grote verscheidenheid aan mensen. Mooi vind ik dat.

Woensdag besloot ik een flink stuk te wandelen: ruim een half uur heen en ongeveer even lang terug. 

Naar de locatie waar ik een coachingsessie mocht ontvangen. Van de dame in kwestie leerde ik beter begrijpen waarom ik zowel in mijn werk alsook als mens eigenlijk doe wat ik doe. 

Boeiend!

Thuisgekomen ging ik direct aan het werk met het geleerde door de gemaakte aantekeningen uit te werken. Al gauw was het tijd om damen met een buurvrouw ons wekelijks voedselpakket op te halen.

Daarna bleef zij nog even kletsen bij mij thuis en werd daarbij bijgestaan door haar man. Gezellig!

Dat werd het ook die avond toen een vriend kwam eten en hij en ik tijdens het voorbereiden van de maaltijd beeldbelden met een vriendin van mij.

Donderdag deed ik het lekker rustig aan. Beetje van dit, beetje van dat: werkschema's maken, takenlijst opschonen, vooral door een aantal taken uit te voeren. Voor de Loge, de Bewonerscommissie, voor mijn eigen bedrijf...

Op sociale media verbaasde ik mij over mensen die roepen dat wij in een dictatuur leven in Nederland 'want mensen worden buitengesloten!' Alsof het niet heel normaal is dat mensen worden buitengesloten:

Mensen van onder de 18 mogen niet stemmen, mannen zijn niet welkom in vrouwencafé's of tijdens een Ladies Bike Ride, er zijn mannenclubs waar je geen vrouwen ziet, je vindt niet veel mensen van onder de 1.70m bij basketbalverenigingen en wat een minderheid van de bevolking betreft zijn 'buitenlanders' (zij bedoelen mensen met een donkere huidskleur want de 'regel' geldt niet voor bijvoorbeeld mensen die zijn geboren in Noorwegen. En met 'blank' worden aangeduid) niet welkom. 

Mocht mij deze dag verheugen in een paar positieve reacties op een aantal van de sollicitaties die ik recentelijk verstuurde en werd gevraag een datum volgende maand vrij te houden in verband met een mogelijke entertainmentopdracht. Duimt u mee dat die doorgaat?

De hele dag binnen zitten probeer ik niet al te vaak te doen dus ik liep een rondje door de buurt en zag prachtige herfstkleuren.

's Avonds deed ik wat aan schrijven, een beetje gitaar pingelen en ik keek een aflevering van 'The Legends of Tomorrow'. Geinige serie. Superhelden, tijdreizen en levenslessen over racisme, omgaan met mensen die anders denken dan jijzelf, omgaan met ouder-en-kind conflicten en wat al niet meer. Klaarblijkelijk gericht op Amerikaanse jongeren die blijkbaar behoefte hebben aan het omgaan met vooroordelen, gelet op de onderwerpen: 'Vrouwen kunnen vaak hetzelfde als mannen'; 'Homo's kunnen ook best 'badass' zijn'; 'De meeste moslims zijn geen terrorist'; 'Niet iedereen met een donkere huid is arm'; 'Wetenschappers hebben niet per definitie gelijk', et cetera, enzovoorts. Ach, wanneer ouders, coaches en leraren geen algemene waardes aanleren aan hun jeugdigen, zie ik er geen kwaad in dat de makers van TV-programma's dat wél doen.

Vrijdag voelde ik mij niet in staat om al te veel inspanningen te leveren. Dat deed ik dus ook niet. Behalve dingen die ik echt gedaan wilde hebben, vooral omdat ik die had toegezegd te zullen doen. Vrijwilligerswerk is natuurlijk niet vrijblijvend. Dus ik schreef een verslag, verzamelde stukken, beantwoordde wat e-mails en zo verder. Ook wist ik weer tientallen 'favorieten' uit mijn bladwijzerbalk te verwerken en speelde wat met de kat.

Op sociale media viel het weer op dat veel leden van Het Volk graag en veel drugs gebruiken. Met name alcohol, de zwaarste harddrug die wij kennen. Als alcohol vandaag zou worden uitgevonden, zou het als 'levensgevaarlijk' op de zwarte lijst van drugs terechtkomen. 

Nu zogeheten 'wappies' weigeren nog naar de slijter of coffeeshop te gaan 'want zij dwingen mij een mondluier te dragen!' zal het aantal verspreide complottheorieën verminderen, vermoed ik. Want sommige daarvan kun je alleen maar bedenken als je stoned of dronken bent.

Drugsgebruik wordt altijd gestimuleerd door volksmenners; Het Volk vergeet dan snel dat wat je vandaag zegt het tegenovergestelde is van wat je gisteren zei maar in beide gevallen volgen ze hun favoriete populist blindelings.

Hoeveel leden van Het Volk zullen nog weten dat Wilders en Baudet er ooit bij de regering op aandrongen dat het hele land in lockdown moest en ondermeer café's voorlopig moesten sluiten 'om verspreiding van besmettingen zoveel mogelijk tegen te gaan'?

'Ik geloof er niets van! Vast weer een door links gemaakt nepplaatje!'

Nee, het was wel degelijk een serieuze motie (klik).

Maar ja, dat was wel een heel jaar geleden. Toen Het Volk riep dat hun Grote Leiders gelijk hadden en de regering naar hen moest luisteren. Zoals Het Volk nu roept dat hun Grote Leiders gelijk hebben. Ook al roepen hun Grote Leiders nu exact het tegenovergestelde van wat hen een jaar geleden veel meelopers opleverde.  

Op de planning stond een verjaarsfeestje maar diarree noopte mij die avond thuis te blijven zitten. Met de nadruk op 'zitten'. Dus. Maar zag door thuisblijven wel wat van de 50e persconferentie over Corona van onze volksleiders. En een aantal reacties daarop.

Ben benieuwd hoe hard de mensen zullen gillen die normaliter graag roepen 'Iedereen moet zich altijd aan de regels houden of anders het land uit!' zullen reageren als je ook bij het binnentreden van de Tweede Kamer een QR-code moet laten zien. Zouden de politici die 'weigeren mee te werken aan de ...maatschappij!' dan hun werk niet gaan doen óf bij het standpunt blijven dat iedereen zich aan de regels moet houden?

In elk geval zijn twee van de bekendere 'weg met de overheid!' roepers niet altijd even consequent: zowel Marga Bult alsook Lange Frans traden onlangs gewoon op op plekken waar bezoekers een QR-code moesten laten zien om binnen te mogen komen. Mensen zijn bijzonder idealistisch en standvastig. Tot idealistisch of standvastig zijn hen geld kan kosten.

Diverse bekenden kon ik horen vloeken, al waren zij niet binnen gehoorsafstand: feesten die zij organiseerden zijn afgelast, optredens zijn geannuleerd, hun horecagelegenheid krijgt weer een flinke klap. Logisch dat velen genoeg hebben van de maatregelen. Maar het is ook logisch dat we voorzichtig moeten zijn wanneer er een behoorlijk besmettelijk virus rondwaart. 

Het is interessant om te zien hoe snel mensen van mening veranderen wanneer zij zelf op de IC belanden of een geliefde overlijdt of aan de beademing moet. 80% Van alle mensen die op Intensieve Zorg belanden met Coronaklachten blijkt niet gevaccineerd. Vaccineren verkleint bovendien de kans dat je bij een eventuele besmetting het virus doorgeeft aan een ander. En wellicht is dat iemand met een slechter werkend immuunsysteem dan je zelf hebt. Kortom: 'Het kan mij niet schelen als ik het virus oploop want ik heb een goed immuunsysteem' is een gedachte die alleen bij egoïsten opkomt. 

Overigens: mensen laten zichzelf en hun kinderen wél inenten tegen het pokkenvirus 'want dat virus is levensgevaarlijk!' Klopt. Ongeveer 1 op de 100 mensen die het virus oploopt sterft er aan. Dat is toevallig precies dezelfde kans als bij Corona. 

Misschien moeten we maar gewoon accepteren dat een deel van de mensen zich niet laat vaccineren en mede daardoor ernstig ziek wordt of zelfs sterft en daarnaast de ziekte overbrengt op gevaccineerden met een zwak immuunsysteem. Net zoals mensen sterven aan kanker, Dus in plaats van de 85% welwillenden te beschermen tegen de 15% egoïsten en mensen die zich door medische omstandigheden niet kúnnen laten vaccineren gaan we gewoon door met leven maar intussen leiden we mensen op en richten ziekenhuizen in voor de opvang van corona-patiënten. Zoals er nu de afdeling Oncologie in ziekenhuizen bestaat, ontstaat later wellicht de afdeling Corona. Is dat wat? Tim Hofman (klik) schreef een aardig stukje over dit idee.

Omdat het vrijdag was, schreef ik zelf weer een verhaaltje.

Het was heerlijk weer die avond en ik voelde mij gelukkig al een stukje beter dus ik liep even een rondje door de buurt:

Een kort rondje weliswaar want ik wilde snel bij een toilet kunnen zijn.

Zaterdag was ik weer iets fitter en mede daardoor in staat wat klusjes te doen in huis. Onderbroken door het delen van een potje thee met een buurvrouw. Zij bleek het op prijs te stellen dat ik haar nieuwe mobiel zodanig had ingericht dat het ten dele reageert op spraakcommando's. Dan hoeft zij wat minder vaak haar ogen in te spannen door de juiste letters te zoeken op het mobiele toetsenbordje.

Een van de klusjes waar ik mij mee bezighield was het doorbladeren van fotoalbums. Ooit was mijn huis in de fik gevlogen. Mijn moeder was toen zo lief om uit de brand geredde foto's een voor een schoon te maken, de zwartgeblakerde randen er af te knippen en de foto's opnieuw in te plakken. Veel foto's zijn dankzij haar inspanning bewaard gebleven. Al is het nog een leuke klus wanneer ik eenmaal gepensioneerd ben om de foto's opnieuw te categoriseren. Zij wist natuurlijk niet altijd of het bijvoorbeeld een vakantiefoto betrof, een foto van een willekeurig feestje bij iemand thuis of dat het gewoon ging om een spontaan feestje in het park met een stel onbekenden. Logisch. Dus ik ga de foto's inscannen en categoriseren. Voor de categorie 'Voorouders in Indonesië' heb ik al hulp aangeboden gekregen. 

Hoe dan ook: een van de deze zaterdag gevonden foto's levert het bewijs dat ik wel eens een sikje draag en ooit ook een oorbel. Toen ik later een zilveren vleermuisje in mijn oor droeg deed ik die uit voor een sollicitatiegesprek en daarna is het gaatje in mijn oorlel dichtgegroeid. Zal ik mij weer eens laten piercen? Wat vindt u?

's Avonds probeerde ik een update van Windows 10 uit te voeren. 

Dat was al eerder niet gelukt maar nu mijn geluidsmixer (de volumeknop rechtsonder op het scherm) alleen met een omweg kon worden bediend werd het tijd het weer te proberen. Helaas zonder succes. Na een uur van aanpassingen uitvoeren aan het register, vorige updates verwijderen en andere trucs gaf ik het maar op. Tips zijn welkom!

Zondag had ik een katdag. Ja, met een 'a' dus. Dus lui op de bank en in bed hangen wisselde ik af met wassen, haren knippen, 

toilet schoonmaken, zwabberen, boodschappen doen met een buurvrouw, het bijwerken van mijn administratie, praten met een vriendin, het blijmaken van Karper de Goudvis en Billy de Kat, het uitvoeren van kleine reparaties, een dutje doen, het eten van een broodje

planten water geven...kortom, een heuse katdag.

'You and me' van Spargo is de muziek van deze week:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Dean Stockwell. Frederik Willem de Klerk, Graeme Edge, Wilbur Smith and John Artis

Meer lezen? Mijn verhalenbundels