De week voorbij

Al een tijdje loop ik rond met een wat onbestemd, een beetje naar zelfs, gevoel. En opeens wist ik het: er is voor mij geen 'thuisfront' meer. Met mijn zoon, mijn moeder en mijn partner bepaalden wij samen wat wij gingen eten, wanneer wij samen iets ondernamen of wanneer wij samen zouden zijn. Vrij plotseling was er alleen nog maar sprake van ik. Voor mij is dat - zelfs na ruim een jaar van alleen zijn (gelukkig niet eenzaam! Dat was ik maar even.) is dat voor mij nieuw.

Maandag wakker geworden na vijf uurtjes slapen na gewerkt te hebben in een nachtclub.

Nadat ik zaterdagnacht al mocht werken op de verjaardag van Sigmund Freud. Waar ik begon als 'doorman'. Het was de taak van mijn collega en mij om mensen zich ongemakkelijk te laten voelen. Dat lijkt aardig gelukt. Zie bijvoorbeeld dit kleine (foto-)verslag (klik). Hier een foto waar ik op sta:

(Foto: Amaury Miller)
En omdat u er zo lief om vraagt nog eentje:

Zat dus niet optimaal fit aan de thee met een buurvrouw. Ik maakte ruimte in mijn hoofd en huis door spullen die van mijn kinderen en van mijn moeder zijn geweest weg te doen. Was het eerst nog mentaal te pijnlijk om dit soort dingen te doen, nu ik besloten heb het verleden achter mij te laten gaat het mij steeds minder moeilijk af. Al blijf ik steken in mijn hart voelen wanneer ik aan hen denk, al dan niet 'getriggerd' door een object.

Al dat optreden in clubs bezorgt natuurlijk extra werk: kostuums dienen gewassen, glitter dient verwijderd te worden uit diverse huidplooien en facturen worden opgesteld en verstuurd.

Begin van de avond zat ik op een terrasje met iemand die ik voor het laatst in levende lijve zag zo'n 43 jaar geleden: een oom. Zijn vader was de broer van mijn oma. Dat is onze band. En die bleek sterk. Fijn met hem en zijn gade zitten kletsen en knuffelen.

Gelukkig in de buurt van een gebouw waar ik wel vaker ben: het pand van de hoofdstedelijke vrijmetselarij.

Het was daar een bijzondere avond want er werd een nieuw lid ingewijd. Altijd mooi.

Dinsdag verliep de werkdag anders dan anders. Vooral vanwege de naderende officiële opening. 'Is iedereen wel uitgenodigd die wij willen uitnodigen? Zijn de toiletten ook goed bereikbaar voor rolstoelers? Is er voldoende vertier voor meekomende kinderen?'

Thuis pizza gemaakt.

Zonder bloemkool bodem dit keer. De bloemkool dient namelijk een dag van tevoren geprepareerd te worden en ik was domweg vergeten er een te halen. Maar de buurvrouw genoot er van! En ik dus ook want ik vind het fijn om mensen blij te zien zijn. Extra leuk wanneer ik de oorzaak mag zijn van die blijheid. Had ook nog even een andere buurvrouw op bezoek.

Later op de avond nog gezellig met een vriendin aan de telefoon gehangen. En zomaar opeens is het bedtijd. Heel gek.

Woensdag twee potten thee, levensfilosofieën, grapjes en anekdotes gedeeld met een buurvrouw. Geschoren, goudvissen verzorgd, muziek afgespeeld, vuilnisbak schoongemaakt, mailtjes en korte berichten verstuurd (hoe noem je dat wanneer je berichten verstuurd via Messenger, SMS, DM via Twitter en Instagram? 'Chatten'? Ik heb geen WhatsApp.)

's Middags op de trein

(Gezien vanuit de trein valt het op hoe leeg en uitgestrekt

Nederland toch eigenlijk is.)

om op het betreffende treinstation te worden opgehaald door mijn broer voor een etentje bij hem en zijn vrouw.

(Wij zaten lekker buiten en ik dronk er een biertje bij. 

Uiteraard van eigen brouwerij.)

Mijn zoon woont bij hen in de buurt en was er ook. Fijn!

Ik was weer thuis voor ik naar bed ging. Praktisch.

Donderdag was het Hemelvaartsdag. Ooit is besloten dat die dag veel mensen vrij zijn van werken. Ik was daar een van. Een afspraak ging niet door waardoor ik behalve thee met een buurvrouw ook koffie met een buurvrouw kon drinken. Verder draaide er een was, werden de lakens gewisseld en ging ik verder met het 'ontspullen' van mijn woning. Ook maakte ik een foto van wat bloemetjes in mijn tuin:

Vrijdag vroeg op en aardig op tijd op het werk. Bij de buren van de Molen van Sloten staat voor de deur dit beeld van de beroemde schilder Rembrandt en zijn vrouw Saskia:

Mijn eerste taak was het uitruimen van de vaatwasser. De werkplek netjes houden hoort er namelijk bij. Vind ik. De ochtend wat administratieve taken verwerkt om half twee bij de voordeur te staan om gasten welkom te heten (en consumptiebonnen te verkopen) op de officiële opening van de nieuwe locatie van de brouwerij. Reuzegezellig, drukker dan verwacht, diverse bekenden mogen begroeten en bovendien een goede omzet gedraaid. Fijn voor de collega's die dus niet voor niets een paar honderd cadeaupakketten hadden klaargezet. Een geïmproviseerd personeelsfeestje was er debet aan dat ik pas half elf thuis was.

 De muziekinstallatie

 Een bevriende klant, een vriendin, de directeur en ik.

Bier proeven is een serieuze aangelegenheid.

 Lange rijen bij de plekken waar de consumptiebonnen

konden worden ingeruild voor drank. Met name voor bier.

Zo zag het er van boven uit

Zaterdag ging een afspraak niet door en kon ik mij volledig wijden aan mijzelf en mijn woning. Ook wel eens fijn. Zo kom je toe aan klusjes als het verwijderen van spinrag en zo, zowel in huis als in het hoofd. Ook ging ik door de contacten in mijn telefoon: dode mensen zal ik nooit meer bellen. Of heel erg schrikken wanneer zij opnemen. Dus die betreffende contacten heb ik verwijderd. Evenals de nummers van eenmalige contactpersonen ten behoeve van entertainment-opdrachten. En een stuk of twintig contacten van wie ik geen idee meer heb wie het zijn. Dus.

In de gemeenschappelijke binnentuin sprak ik even met een buurvrouw en een buurman.

's Avonds mocht ik weer een treinreis ondernemen. Naar Rotterdam dit keer. Daar was het Eurovisie Songfestival op televisie. Daar heb ik op zich niet zo heel veel mee maar dit vond ik dan wel weer vermakelijk:



Vanaf daar werden een paar collega's en ik zondag opgehaald om in België een korte film op te nemen. Als acteurs. Dus. Als zodanig. Dat geschiedde in deze omgeving:

Een mooie afleiding van het feit dat het deze dag Moederdag was. Niet lang voor Moederdag vorig jaar overleed mijn moeder dus het was feitelijk mijn tweede Moederdag zonder moeder. Maar het voelde als de eerste.

Het Engelstalige blogstuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/05/a-positive-world.html

De muziek van deze week is van Tom Waits. Hier is Cold Cold Ground:



============================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/