================
Ik had een paar dromen.
Die zijn aan diggelen.
De scherven lijmen is onpraktisch.
Kost alleen maar tijd en energie.
Nu wil ik nieuwe dromen maken.
Suggesties zijn welkom!
In elk geval ga ik uitdagingen niet meer uit de weg 'omdat het mis zou kunnen gaan' want het kan ook goed gaan natuurlijk en dan zou je iets leuks missen: niemand weet wat de toekomst brengt dus uit angst voor een slechte uitkomst dingen dan maar niet meer doen is wel een beetje zonde natuurlijk.
Maandag verbaasde ik mij over iemand die zich zorgen maakt over Nederlanders van Turkse afkomst die hun trots over Turkije uiten. 'Zij zijn niet loyaal!' -'Ja maar Joden in Nederland die trots zijn op Israël dan?' 'Dat...eh...dat is héél wat anders!' -'Hoe dan?' 'Nou eh...je weet wel...'
Blijft een raar fenomeen, dat meten met twee maten.
Het was warm op kantoor en ik was nog wat moe van het weekend. Deze foto maakte ik rond kwart over acht, onderweg naar het werk:
Toch sleepte ik mij doorheen de dag en wist zelfs wat werk te verrichten! Van de baas kreeg ik een biertje en een lift richting bewoonde wereld.
Waar ik een heerlijke omelet at bij een buurvrouw
en later op de avond een pas gewassen lading kleding te drogen hing nadat ik had genoten van de eerste aflevering van het nieuwe seizoen Game of Thrones. Heerlijk!
Deze dag hoorde ik ook dat een jeugdheld was overleden: Commander Koenig uit Space: 1999, Martin Landau. Hij was (tot 1993) getrouwd met de vrouw die zijn geliefde speelde in de serie: Barbara Bain.
Dinsdag had ik - verspreid over de dag - maar liefst 4 verschillende buren op visite om uiteenlopende redenen. Met een daarvan had ik het er over dat het heel moeilijk is om nieuwsberichten te geloven. Neem het bericht dat tijdens de G20 top in Hamburg bijna 500 agenten gewond waren geraakt door protesten van linkse betogers. Blijkt dat er is geteld tot ongeveer een maand voordat de 3-daagse top plaatsvond en dat ook uitdroging door het warme weer en problemen met de bloedsomloop zijn meegeteld als 'verwondingen'. Dat geeft meteen een heel ander beeld. http://www.nu.nl/buitenland/4843110/toch-minder-agenten-gewond-tijdens-g20-top-in-hamburg.html
Later kwam naar buiten dat twee groepen neo-nazi's betrokken waren bij de onlusten met de bedoeling om 'links' een slechte naam te geven. Zo zie je maar: wie kun je nog vertrouwen? http://www.thueringen24.de/welt/article211302087/Exklusiv-Neonazis-geben-Teilnahme-an-G20-Protesten-zu.html
Verder hield ik mij flink bezig met het huishouden. Mijn huis gaat weer steeds meer op een thuis lijken!
Behalve de vier langskomende buren kwam er een meneer aan de deur die mij wilde verleiden. Tot het wisselen van energieleverancier. Daarnaast ontving ik telefoontjes en berichten van nog eens vier andere mensen en kwam een vriendin eten brengen en het gezellig samen met mij opeten. Fijn in de binnentuin zitten kletsen. In een tuin van buren zat deze kat mij aan te kijken. Sprekend Billy de Kat! En misschien is't 'em ook wel.
In totaal dus waren er deze dag tien mensen die een beroep deden op mij (en ik deels op hen natuurlijk). Toch voel ik mij nog steeds nutteloos. Misschien omdat zij die er écht toe doen voor mij (met alle respect voor deze tien mensen), mij niet nodig lijken te hebben.
En dan kwam ook nog het bericht dat een bevriende Broeder is overleden.
Woensdag was een goede werkdag met op het einde een heuse vergadering. Thuis de kat eten gegeven en mij even opgefrist en door naar mijn favoriete restaurant voor een etentje met een vriendin.
Met limoncello della casa toe!
Daarna bij mij thuis in de tuin nog even zitten nakletsen. Gezellig!
Donderdag was voor mij een zware dag. Om uiteenlopende redenen. Onder meer vanwege het ophalen van de as van mijn moeder bij het crematorium. Gelukkig was ik niet alleen. Daarna een kast gehaald bij een filiaal van een Zweeds woonwarenhuis en toen die eenmaal in elkaar was gezet door dezelfde vriendin die mee was naar het crematorium merkte ik dat de chaos in mijn huis die in mijn hart evenaart. Even een bakkie troost gehaald bij een buurvrouw.
Vrijdag beroerd wakker geworden na een op zich goede nachtrust. Nu mijn kinderen, mijn moeder èn mijn geliefde mij niet (meer) nodig hebben overheerst plotseling de gedachte: 'Waarvoor en voor wie doe ik eigenlijk nog wat ik doe?' Ik voelde mij doelloos, hulpeloos en waardeloos. Dus ik reikte uit naar vrienden en werd gesteund en gesterkt. Voldoende om mijzelf het bed uit te hijsen, even te balen dat mijn psycholoog zich had afgemeld voor de vandaag geplande sessie en te proberen om iets te maken van de dag. Al is het maar omdat je daar elke dag maar een kans voor krijgt.
's Middags wist ik mij gelukkig aardig te herpakken, pakte met een buurvrouw samen dozen vol oude spullen in die later op de dag werden opgehaald om verkocht te worden voor een goed doel. Dat ruimt op!
's Avonds dronk ik een borrel bij een vriend. En wij aten er ook wat bij. En wij praatten. Inhoudelijk en uitgebreid. Fijn! Onderweg erheen schoot ik dit plaatje:
Zaterdag voelde ik mij iets beter. Vooral omdat ik mij gesteund weet door vrienden en buren. Tot voor kort (enkele maanden geleden nog) werd een deel van mijn tijd opgeslokt door mijn kinderen, mijn moeder en mijn partner. Niet dat ik mij verveel maar het is een hele overgang van 'geleefd worden' naar 'zelf je leven inrichten'. Maar het schijnt te leren te zijn en van diverse kanten krijg ik tips om met alleen zijn om te gaan. Zo leerde ik dat het helemaal niet nodig is om alleen zijn 'leuk' te vinden. Ja, ik mag 'negatieve' gevoelens ervaren!
Zondag wilde ik na het uitslapen (een voordeel - en vast niet het enige - van geen verplichtingen aan personen te hebben) flink aan de slag in huis maar bleef nog even in bed liggen lezen. Toch nog wat apathisch blijkbaar. Of misschien is 'besluiteloos' een betere term. Verloochen ik niet het bestaan van mijn kinderen wanneer ik mij ontdoe van hun oude kleding, boeken, speelgoed? Kan ik de herinneringen aan leuke momenten met hen, mijn moeder, mijn geliefde loskoppelen van voorwerpen? Ik vind dat moeilijk. Maar ja, vasthouden aan het verleden is niet erg constructief wanneer je kans wil maken op een aangename toekomst.
Daarom besloten ook dit weg te doen:
Die avond bakte ik pisang goreng naar mijn moeder zaliger's recept. Onderweg naar de buurvrouw bij wie ik het avondmaal zou gebruiken stukjes uitgedeeld aan een paar andere buren. Voor ik er een foto van kon maken was de schaal al leeg.
Hier een Engelstalig stuk dat ik deze week publiceerde:
http://terrebelius.blogspot.nl/2017/07/can-we-travel-in-time.html
En hier nog een: http://terrebelius.blogspot.nl/2017/07/is-trump-fascist.html
De muziek van deze week is het nummer Home van Dotan:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Martin Landau, Chester Bennington en Claude Rich
Posts
