Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Vrijwel alle vrouwen op het feest waren in het wit.
Zij niet. Zij danste in een iets te strak lbd'tje
en viel ook op door haar melancholische blik
terwijl de anderen meer hun best deden
hun ware gevoelens te verhullen.
Hij wilde graag ontdekken
wat er precies achter die blik in haar ogen school
en achter die glimlach
die intrigerend genoeg was
om haar in zijn hoofd een bijnaam te geven:
Mona Lisa.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Racisten en narcisten zijn in minstens een opzicht hetzelfde type mens: zij zullen zelf nooit toegeven racist of narcist te zijn. Niet in het openbaar tenminste. Zo bekeken bestaan racisten en narcisten dus helemaal niet.
Mensen die met racisme en narcisme te maken hebben beelden zich dus maar wat in. Toch? Nou nee, want racisme en narcisme bestaan wel degelijk.
Over narcisme kan ik wel een boekje open doen maar in dit stukje wil ik even racisme uitlichten. Wat is dat eigenlijk? Racisme is het idee dat mensen van een ander ras dan het eigen minderwaardig zijn. Op Wikipedia (klik) vindt u een uitgebreidere definitie. Klein probleem bij deze gedachtegang: er is maar een ras mensen en dat is het mensenras. Welke groep mensen een 'ras' is is ook voortdurend onderhevig aan het tijdsgewricht. Voorbeeld is het gegeven dat tot in de jaren zestig van de vorige eeuw in Amerika zelfs 'de Ieren' als apart ras werden gezien. Als er écht verschillende rassen waren zou daar consensus over zijn en zou de definitie van welke groep mensen wel en welke groepen mensen niet 'een ras' is niet veranderen wanneer de mode van de dag dat dicteert.
Zo sprak een vroegere buurvrouw schande van 'die roetmoppen' 'die te lui zijn om te werken en onze baantjes en dochters inpikken!' Zij doelde op de duizenden mensen die naar Nederland kwamen na de onafhankelijkheid van Suriname. Dat het inmiddels mode was om diezelfde beschuldiging te leggen bij 'die k*tmarokkanen!' deerde haar niet. Aardig om te merken dat ook mensen van Surinaamse komaf inmiddels meedoen met de hype om hun eigen ongeluk toe te wijzen aan mensen uit andere landen of van een andere religie. Maar dat terzijde.
De volgende generatie Nederlanders zal ongetwijfeld een nieuwe zondebok vinden en zo gaat dat al duizenden jaren. Heel normaal. Net als racisme. Blijkbaar voelen mensen zich veilig bij een groep die een andere groep de schuld geeft van hun ontevredenheid. Ook in Nederland en België zijn er een paar van die groepjes:
Zij noemen zich 'beschermers van de Nederlandse taal en cultuur' en noemen zich Sons of Odin, Brass Knuckles Brotherhood en Dutch Self Defence Army. https://kafka.nl/extreemrechts-en-het-anti-vluchtelingen-verzet/ Durft iemand hen te vertellen dat dat geen Nederlandse namen zijn?
Opvallend is de slechte kennis van de Nederlandse taal bij deze lieden en aanhangers van politici die trots zijn op het feit dat zij in Nederland zijn geboren. Alsof geboren worden een prestatie is die zij na jarenlang keihard werken hebben geleverd. Kijkt u voor de gein eens op Facebook en Twitter en in de commentaarsectie van De Telegraaf om te lezen over mensen die klagen dat buitenlanders 'geeneens goet hollants kenne sgrijve!'
'Alle buitenlanders zijn stom!' Ongetwijfeld is die bewering waar voor enkele buitenlanders maar ik betwijfel dat er buiten Nederland en België geen mensen te vinden zijn die niet kunnen praten. 'Stom' betekent namelijk 'niet kunnen praten'. Mensen die een hekel hebben aan alle buitenlanders behalve hun favoriete Marokkaanse voetballer, hun Thaise masseuse, hun Koreaanse laptop, hun Turkse buurvrouw, hun Poolse schilder, hun favoriete Amerikaanse president, hun Duitse auto, hun Surinaamse schoonmaakster, hun Chinese mobieltje, hun Vietnamese loempia, hun Zweedse woonwarenhuis, hun Franse wijn, hun Belgisch bier, hun IJslandse bankrekening, hun Spaanse vakantie, hun Griekse vakantie adres, hun Russische wodka, hun Portugese worst, hun Italiaanse ham, hun Engelse vrienden en hun Canadese bevrijders noem ik trouwens dom.
Een persoonlijkheidstrekje aan iemand toewijzen uitsluitend omdat die persoon een andere kleur huid heeft dan jijzelf is eenvoudigweg racisme. Er op wijzen dat iemand er anders uitziet dan jijzelf is het aangeven van een feit. Voorbeeld:
'Het heeft geen zin om het die negerin te vragen want die is toch te dom om jouw vraag te snappen.' is racisme.
'Dan moet je bij die dame van personeelszaken zijn. Je weet wel, eh... hoe heet ze ook alweer?' -'Je bedoelt die donkere dame?' Is dat dan ook racisme? Nee, gewoon praktisch. Ik doe er ook niet moeilijk over wanneer mensen zich mijn naam niet snel herinneren maar dat er een lichtje opgaat bij 'O, je bedoelt die kleine!?'
Welke groep krijgt in Nederland als volgende De Zwarte Piet (...) toebedeeld? Mij zou het niet verbazen als binnenkort 'De Journalisten' als 'ras' zouden worden gezien. Op welke groep gokt u?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws is dat wij terugkeren naar de situatie in de jaren'70. Op het gebied van hoeveelheid plastic dan. Wij hadden geen vuilniszakken maar gebruikten een vuilnisemmer met kranten op de bodem. Nadat die waren leeg gekieperd in de vuilniswagen liet je die open een dagje in de regen staan om'm schoon te maken. Inmiddels is duidelijk dat er vele malen meer plastic wordt geproduceerd dan onze planeet kan verwerken. En dat is niet goed. Dus. Inmiddels hebben ruim 90 landen restricties ingevoerd (klik. Engels) op de productie en het gebruik van plastic tassen. Dat helpt al een beetje.
Voor Billy de Kat creëerde ik een nieuw plekje
aan het voeteneind van mijn bed
De lolcat van deze week:
'Het waren buitenaardse wezen!'
'Waarom denk jij dat?'
'Kun jij bewijzen dat het niet zo is?'
'Nee, maar...'
'Zie je wel, zelfs JIJ denkt dat het buitenaardse wezens waren!'
Of wel: zo wordt vaak geargumenteerd op sociale media.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
'Ik ga naar het werk, kom thuis, eet en slaap en ga naar het werk, dan kom ik thuis, eet en slaap en ga naar het werk.' Voor velen is dit een normale dagindeling en dat is helemaal prima natuurlijk. Het gebeurt mij ook wel eens. Soms wel twee dagen achter elkaar! Maar het is niet het soort dagelijks leven waar ik mij prettig bij voel. Dus zit mijn leven (zie mijn zondagse weekoverzichten) anders in elkaar dan dat van veel anderen. En ook daar is natuurlijk niets mis mee.
Wat is de dagindeling waar u zich prettig bij voelt? Maandag mocht ik een collega uitleggen hoe hij een bijlage die hij in Whatsapp ontvangen had kon doorsturen naar een e-mailadres. 'Klik op 'Open bijlage', klik op 'verzenden als', klik op 'e-mail' maar het was hem toch wat te ingewikkeld dus smekend kijkend vroeg hij mij het te doen voor hem. Verder probeerde ik collega's duidelijk te maken dat het gebruiken van de bedrijfstankpas ons veel geld bespaart. Zomaar een bonnetje inleveren van een tankstation zorgt er namelijk voor dat het bedrijf de BTW niet kan terugvorderen (immers, anders kun je eenvoudig je buren vragen hun benzinebonnetjes aan jou te geven zodat jij die aan de belastingdienst kunt laten zien als 'bedrijfskosten'). Op een tankvulling à €40,- scheelt dat toch al €6.49. En het gebeurt enkele tientallen keren per jaar. Zonde van het geld!
Een collega meldde stomverbaasd niet te weten dat het inboeken van kassabonnen tijd (en dus geld) kost: 'Ik stop de bonnen in een laatje en dan komen ze toch vanzelf in de boekhouding?' Net niet helemaal vanzelf. Dus. Het verwerken van een kassabonnetje van €3 kan zomaar tien minuten duren omdat-ie moet worden gesplitst: brood is voor het personeel en wordt ingevoerd zonder BTW maar de afwasborstel op dezelfde bon gaat onder 'schoonmaakartikelen' en kan wél worden opgevoerd voor BTW-afdracht.
Om maar iets te noemen: kosten die voor het personeel worden gemaakt (broodjes op een teambuilding dag bijvoorbeeld) mogen worden opgevoerd voor de belastingen. Mits die kosten niet hoger uitkomen dan €227 per werknemer per jaar, gebaseerd op een volledige werkweek. Daarbij rekening houdend met het aantal biertjes dat werknemers zelf meedrinken op het einde van de week en zo. Die biertjes worden - als je het allemaal netjes doet als boekhouder - gezien als 'betaling van loon in natura (klik)'. Zie dat maar eens netjes te doen allemaal. Als je 24 uren per week tot je beschikking hebt. Voor de gehele boekhouding. Dus. Als zodanig.
Als u geluk heeft heeft u bovenstaande drie alinea's overgeslagen met het lezen van dit stuk. Zo niet: sorry. Om u een indruk te geven van de chaos die af en toe ontstaat ziet u hier een foto van een stukje van mijn werkplek:
De dag werd beëindigd met een goede traditie: een collega had een paar lokale bieren meegenomen van zijn vakantieadres en die moesten worden geproefd.
Uiteraard. Want je werkt in een brouwerij of niet.
Thuis even gewerkt voor een lokale stichting waar ik penningmeester van ben, vrienden gebeld en ge-appt, een paar e-mails verstuurd en een kilo oude papieren verwerkt terwijl ik De Slimste Mens keek. Kwam onder meer mijn agenda van vier jaar geleden tegen. Voor de gein vergeleek ik een willekeurige week in mijn leven met ruwweg dezelfde week in dit jaar. Links op de foto ziet u hoe mijn leven er tegenwoordig uitziet, rechts hoe dat vier jaar geleden was. 'Toeval' dacht ik eerst nog en nam een andere week als voorbeeld. Valt u ook iets op?
Inderdaad: mijn leven is een stuk rustiger geworden.
Bovendien heb ik nu letterlijk meer ruimte voor spontane acties
omdat niet elke agenda-dag weken vooraf is ingevuld.
Dinsdag boodschappen gedaan voor het avondeten, een tas vol oude papieren verwerkt en zeker 90% van de inhoud weggegooid. In de binnentuin
zitten kletsen met een buurvrouw en een tuinman, een buurvrouw op de thee gehad, even dingetjes geregeld als secretaris van de maandagavondclub en nog zo wat.
Toen bakte ik een pizza. Met een bodem van kikkererwtenmeel en meergranenbroodmix en een flinke scheut bier, met knoflook, ei en diverse kruiden.
Erop ging tomatenpuree, oude boerenkaas, tomaat, ham, groene pepers en ananas.
De eetgasten (een vriend en een buurvrouw) waren er zeer over te spreken. En ik ook. Later op de avond kwam een vriend van de vriend nog 'even langs' en zodoende lag ik half drie 's nachts op mijn lakens. Zonder de afwas te hebben gedaan.
Woensdag was in het nieuws dat president Trump boos was op Denemarken en daarom zijn geplande bezoek afzegde. Hij is boos want de Minister President van Denemarken wil hem Groenland niet verkopen 'Want Groenland ligt strategisch voor Amerika, mijn vriend Poetin wil er graag een oliepijplijn neerleggen en Amerika kan veel geld verdienen aan de mineralen die in Groenland in de bodem zitten! Bovendien kost Groenland dan Denemarken geen geld meer voor onderhoud. Goeie deal, toch?' In eerste instantie dacht ik 'Komt dit bericht van een parodie Twitter account van Trump?'
Maar nee. Hij meent het.
Alsof je een etentje met vrienden afzegt omdat zij weigeren jou hun dochter te verkopen nadat jij hebt gezegd dat jij haar graag zal exploiteren. 'Als jullie haar aan mij geven om te verhuren hoeven jullie geen eten, kleren of schoolgeld meer voor haar te betalen! Aardig van mij, niet?'Onwaarschijnlijk!
Reactie van de premier van Denemarken: 'Gelukkig ligt de tijd dat landen en mensen werden verkocht achter ons. Laten wij dat zo houden.' Blijkbaar zijn voetballers geen mensen. Maar dat terzijde.
De nacht ervoor had ik geen zin om nog de afwas te doen dus die deed ik deze ochtend. Verder met klusjes in huis. Een heuse timmerman zal ik nooit worden maar ik wordt wél steeds een beetje minder onhandig!
Bij een vriend at ik de avondmaaltijd
om daarna op visite te gaan bij een buurvrouw. Onderweg naar mijn eigen woning sprak ik even een andere buurvrouw.
Donderdag op het werk mocht ik een collega vertellen waar de aan/uit knop van de printer zit en verder werd ik weinig gestoord tijdens het verrichten van boekhoudkundige werkzaamheden. Fijn! Dat was ook de kennismaking met nieuwe huurbrouwers. Dat zijn bierbrouwers die geen eigen brouwinstallatie hebben. Op hun instagram account staat sinds die dag deze foto:
Bij mijn tussentijdse rondje buiten lopen zag ik dat de molen van de buren er weer mooi bij stond:
Na het werk was ik even naar het clubgebouw voor een klusje en de avond bracht ik thuis door. Alleen. Zonder buurvrouwen. Dat kan dus ook. Oké, met app-contact en ik zwaaide naar eentje aan de overkant van de straat. Maar toch. Het was heerlijk weer dus ik heb een uurtje aan de waterkant
zitten lezen en deed weer wat kleine klusjes in huis. Ik word nog eens handig! Vrijdag stond ik voor een dichte deur op het werk. Ik was de eerste! Dus zat even op de stoep mijn zonden te overdenken en te nagenieten van het fijne gesprek dat ik had met de buschauffeur, eerder die dag. Voordeel van vaak dezelfde buslijn pakken op hetzelfde tijdstip is dat je de bestuurders een beetje leert kennen. Ik vind het prettiger om 'Goedemorgen Jack!' te zeggen dan het meer algemene 'Môgge!'
In het nieuws (klik) was dat het aantal daklozen in Nederland in de laatste paar jaar is verdubbeld. Vooral de reacties onder het stuk zijn erg interessant om te lezen. Daaruit blijkt onder meer dat veel mensen niet beseffen dat ook zij dakloos kunnen raken. Iedereen kan in een scheiding terecht komen, (geestelijk) ernstig ziek worden of werkloos raken. Ook zijn er mensen die een paar honderd appartementen bezitten en daarmee de huur- en koopprijzen opdrijven, staan er miljoenen vierkante meters aan kantoorruimte leeg en enkele duizenden woonhuizen, met name in dunbevolkte gebieden.
De vrijdagmiddagborrel
was zo gezellig dat ik pas half negen thuis was en niet heel veel meer kon doen dan een paar telefoontjes plegen en zo.
Zaterdag bijtijds op want ik mocht mij die avond vroeg melden in Lommel. Om vanuit Amsterdam daar in België te komen met het openbaar vervoer heeft nog wat voeten in de aarde. Zo ontdekte ik dat de bus naar Lommel inderdaad in Eersel stopt. Hoera! Maar niet op zaterdag. Jammer. Maar uiteindelijk stond ik er te werken op een verjaardagsfeest.
De feestzaal
Feestende mensen
De 'verplichte' achter de schermen selfie
Gezellig!
Erg aardig van Belgen: vaak wordt er in clubs en zo ook rekening gehouden met de iets kleinere medemens.
Was er zelfs wat vroeg dus kon nog even de omgeving bekijken:
Lommel is nu niet echt een plaats die qua openbaar vervoer is aangesloten op iets wat lijkt op een nachtnet dus ben maar door gaan feesten tot de eerste trein naar Antwerpen ging de volgende ochtend. Die ging niet vanwege werkzaamheden aan het spoor. Alleen maar dit weekend. Dus met alternatief vervoer naar Mol en daar op de trein naar de bewoonde wereld. Antwerpen dus. Daar even op het prachtige station rondgehangen
voor ik doorreisde naar Amsterdam. Sorry Antwerpen! Volgende keer blijf ik graag wat langer maar ik was best een beetje moe. Dat uitte zich onder meer in de opmerking van een mevrouw die zei: 'Ik dacht dat je een jaar of veertig was!?' Terwijl ik een paar weken geleden nog op 36 werd geschat. Maar goed, met 'ben jij niet veertig dan?' kan ik leven als man van 51.
Uiteindelijk was ik zondag al voor het begin van de middag thuis. Koffie, douchen, was draaien en vooral veel rusten. Best handig na een nacht met elf uren dansen en flirten ('werken' noemen entertainers dat) in plaats van tv kijken en slapen. Toch leuk als je dan de straat in loopt en een buurvrouw zwaait enthousiast naar je vanachter haar raam. Zo voelt een mens zich welkom!
Aan de waterkant in het gras heerlijk liggen genieten van het prachtige weer en de (relatieve, want motorbootjes) rust:
Wat mij ook altijd weer rust geeft is even de dag doornemen en een pot thee leegdrinken met een buurvrouw. Waarmee ook deze week werd beëindigd.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Duidelijk was dat zij zeer verknocht aan elkaar waren geraakt.
Niet alleen genoten zij van elkaars gezelschap
maar haar lichaamsgeur deed iets met zijn hoofd
dat geen enkele andere vrouw ooit voor elkaar had gekregen.
Wat er tussen hen was ging verder dan vriendschap,
was geen liefdesrelatie maar toch wederzijds onvoorwaardelijk.
In elkaars gezelschap waren zij volledig vrij
om te doen en te zeggen, te laten of te zwijgen.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
'Een liegende politicus' is een 'grappig' pleonasme. Dat laatste houdt in dat het bijvoeglijk naamwoord feitelijk overbodig is omdat het zelfstandig naamwoord dat er achter staat al voldoende impliceert. Kortom: mensen vertellen dat politici vaak liegen is overbodig.
Als voormalig politicus weet ik dat het als mens onmogelijk is om het volledig, roerend en compleet eens te zijn met alle standpunten die de partij officieel inneemt. Elke serieuze politieke partij (politieke partijen die zich er van af maken met een A4'tje met daarop variaties van: 'Stem op ons en wij zullen...' en 'Wij willen...' en 'Wij eisen...' zonder ook maar de suggestie te wekken inhoudelijke plannen te hebben neem ik niet serieus) kent namelijk duizenden standpunten over duizenden verschillende onderwerpen. Dus soms zit je als politicus een partijstandpunt te vertegenwoordigen waar je als persoon niet achter staat. Indertijd (als raadslid) probeerde ik het betreffende gespreksonderwerp door te schuiven naar een fractiegenoot die er wél achter stond en één keer meldde ik mij zelfs ziek omdat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen een standpunt te verdedigen waar ik het niet mee eens was.
Maar veel politici kennen geen scrupules en houden het werk daardoor niet alleen langer vol maar worden dan ook wel eens gewezen op hun hypocrisie: 'Maar als privé persoon heeft u zich uitgesproken tégen het voorstel dat u nu verdedigt!' Een integere politicus zal dat toegeven en iets beweren als: 'Dat klopt maar ik vertegenwoordig mensen die het op dit punt niet met mij eens zijn. Zij hebben mij de Tweede Kamer in gekozen en dus verdedig ik hún standpunt dat ook het standpunt van mijn partij is.'
Andere politici vinden het absoluut geen probleem om simpelweg glashard te liegen. En dat is jammer. Dat is namelijk de voornaamste reden waarom burgers geen vertrouwen hebben in 'de politiek'.
Een recent voorbeeld is de melding van de overheid: 'Door stijgende kosten gaan burgers ongeveer €100 per jaar per huishouden meer betalen voor energie'. (klik) Terwijl al langere tijd duidelijk was (en dat was regeringsambtenaren ook verteld) dat dat meer dan €300 zou worden. Een staatssecretaris (Mevrouw Keijzer van het CDA. De C staat voor 'Christen'.) noemde het uitgelekte bedrag van €300 zelfs 'bangmakerij'. Terwijl zij wist dat het om een feitelijke weergave ging. Dat is dus doelbewust liegen en bijzonder neerbuigend. En dus zeer kwalijk. Vind ik.
Smoesjes als 'Dat heb ik nooit zo gezegd' (terwijl dat wel zo is) en 'Dat is onjuist geïnterpreteerd' vind ik onacceptabel en valt op z'n minst onder de noemer 'bewuste misleiding'.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Veel mensen hebben een huisdier. De ene heeft een kat, de andere een hond en dan zijn er mensen die een vis houden. Of een ander dier. Deze dame heeft een wangzakeekhoorn. Door filmpjes te plaatsen van de avonturen van het diertje maakt zij de wereld op haar manier een beetje leuker om op te verblijven:
Billy de Kat loopt mij graag voor de voeten
De lolcat van deze week:
'Regen of zonneschijn, vrienden maken het leven de moeite waard.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
De overheid roept ons al een tijdje op om eenzame mensen bij te staan in hun nood. In televisiespotjes laat men daarbij oudere mensen zien. Ik vind dat discriminatie. De overheid schept daarmee bewust het beeld dat mensen van middelbare leeftijd en jongeren niet eenzaam kunnen zijn. 'Wie onder de 65 is en zich toch eenzaam voelt stelt zich maar aan!' Althans, zo komt de boodschap op mij over.
Heuse onderzoeken tonen inmiddels aan dat de groep jongeren die zich wel eens eenzaam voelt groter is dan de groep eenzame ouderen. Wat de overheid in het spotje niet laat weten is: eenzaam zijn is niet synoniem aan alleen zijn. Er zijn mensen die soms wekenlang geen ander mens tegenkomen en bijzonder tevreden zijn. Anderzijds zijn er mensen die vrijwel elke dag in een drukke uitgaansgelegenheid zitten maar zich diep ongelukkig voelen van de eenzaamheid. Dus.
Voelt u zich wel eens eenzaam? Maandag regende het. Ook op de bushalte waar ik op mijn overstap wachtte.
Op kantoor bleek mijn nieuwe collega ziek maar ik wist mij niet alleen, noch eenzaam. Wist zelfs door hernieuwde concentratie een boekhoudkundige uitdaging te verslaan waarvan zelfs een accountant eerder zei: 'Geen idee of en hoe dat valt op te lossen.' Schouderklopje voor mijzelf dus.
Onderweg naar huis gezellig via de mobiel zitten 'chatten' met diverse positief ingestelde mensen. Ook daar krijg ik energie van.
Net als van thee drinken met een buurvrouw, die avond. Beetje kletsen, beetje lachen, beetje kaas knabbelen en tevreden de nacht in.
Dinsdagochtend kwam een buurvrouw op visite en bracht eten mee: van zichzelf én een paar pannenkoeken die een buurman per ongeluk te veel had gebakken. Dat werd een heerlijke brunch! Verder in huis dus met zwabberen, kleine reparaties en bijvoorbeeld de boekenkasten uitruimen. Tussendoor speelde ik online 'De Simste Mens' en 'Quizplanet'. Vind ik leuk: mijzelf op het gebied van algemene kennis meten met vrienden. Leuke manier om te leren ook!
Eind van de middag kwam Billy de Kat mij een cadeautje brengen. Misschien omdat hij vindt dat ik wat meer moet eten. Hij keek mij verwachtingsvol aan nadat hij een dode muis netjes voor mijn voeten had gelegd.
'Goed zo, Billy!', zei ik. 'Omdat je het zo goed hebt gedaan mag jij deze helemaal zelf opknabbelen.' Hij keek nog even op om te zien of ik het meende, ik knikte hem bemoedigend toe en hij deed toen wat ook zijn grote soortgenoten in het wild doen: hij verscheurde en verslond de ex-muis.
Na het gade slaan van dit tafereel deed ik boodschappen. Met iets minder eetlust dan voorheen. In de supermarkt sprak ik even met een buurman en na een half uurtje voor mijzelf (beetje lezen, beetje gitaarspelen) ging ik koken voor mijzelf en een vriend.
Het werd weer erg gezellig en om een uur 's nachts stond ik uiteindelijk aan de afwas. Vind ik fijn om die gedaan te hebben voor het slapengaan.
Woensdag bracht ik een restant van het avondeten naar een paar buren die in de binnentuin zaten te kletsen en ik kletste gezellig mee. Ook bij de kapper was het even fijn bijkletsen terwijl ik de kapper had gevraagd mijn wilde haren de ruimte te geven door mijn meer gematigde haren te kortwieken.
's Middags kwam er een buurvrouw op de thee en at het laatste restje van mijn avondmaal van de dag ervoor. Zelf at ik bij een vriend die avond.
Donderdag op kantoor stortte ik mij op de boekhouding. Wat met een stuk meer concentratie gepaard gaat wanneer je je nieuwe (zieke) collega niet hoeft in te werken. Slechts twee collega's waagden het mij even te storen: eentje voor hulp bij het maken van een kopietje (ja, sommigen hebben daar hulp bij nodig, al hebben zij de handeling honderden malen verricht. Blijkbaar.) en de ander met een klein uitzoekklusje en later met de vraag waar een andere collega zich bevond. Sorry, maar ik ben niet van plan van elke collega bij te houden waar hij of zij is.
Verder is de blik in mijn ogen blijkbaar voldoende om collega's te laten merken dat ik soms beter even niet gestoord kan worden. Als men uitleg vraagt zeg ik: 'Vertel je Epke Zonderland tijdens zijn routine aan de ringen op een Olympisch evenement of hij 'even' jou advies wil geven over de juiste methode om sokken te wassen?' -'Ja maar ik stoorde maar heel even!' helpt weinig als excuus wanneer zijn coach met de handen gericht op jouw strot op je af komt stormen. Dat. Dus.
Om even de ogen rust te geven en mijn denkhoofd te 'resetten' ga ik tussendoor graag af en toe een paar minuten naar buiten. En zag dat de molen van de buren er weer fraai bij stond.
's Avonds thuis trof ik voorbereidingen voor een komende entertainment klus, verrichtte wat huishoudelijke taken en zocht tijdig de rust van de nacht op.
Vrijdag onderweg naar kantoor kwam ik langs het appartementencomlex dat bekend staat als - hoewel gemodelleerd naar de kerstboom in het kantoor van de architect - 'de piramides'
, genoot ik van het heerlijke weer en in combinatie met een goede nachtrust had ik weer voldoende energie om mijn tanden in de boekhouding van een lokale brouwerij te zetten. Fijn gewerkt én ik mocht een mogelijk nieuw biertje proeven!
Onderweg van de bushalte naar huis sprak ik even een buurvrouw en even later - afzonderlijk van elkaar - twee buurmannen. In het trapportaal mocht ik even een andere buurvrouw en haar vriend begroeten terwijl ik kort daarna gezellig app-contact had met een andere buurvrouw. Was net thuis toen een dame mij kwam ontlasten van een stapel Donald Duck pockets. Even een hapje eten en een kort dutje voor ik mij ging opfrissen en omkleden: tijd voor een entertainment opdracht op een geweldige locatie: de A'dam Toren.
Die nacht werkte ik er op de verjaardag van een BN'er. Het thema was Studio54, naar de legendarische New Yorkse discotheek. Beetje gedanst, beetje geflirt, beetje gedronken, beetje gelachen.
Lag uiteindelijk tegen vijf uur's ochtends in bed.
Zaterdag na een paar uurtjes slapen de deur uit voor de volgende entertainment-opdracht. In Eindhoven werd ik opgepikt om zo'n twee uren een bus vol gasten van een vrijgezellenfeest te vermaken.
Met de ene heb je een 'leuk' gesprek over dwergwerpen en met een ander bespreek je de voor- en nadelen van een eventuele verhoging van het minimumloon. Waar het om gaat is dat je naar mensen luistert en ervoor zorgt dat zij zich vermaken. Dat entertainen ('onderhouden') is niet altijd zo makkelijk als het soms lijkt. Maar ik haal er voldoening uit. En een beetje geld. Soms ook best handig. Bovendien zie je zo nog eens wat. Van Gulpen bijvoorbeeld.
De bestuurder van een touringcar was zo lief mij af te zetten in Valkenburg en ik besloot van de gelegenheid gebruik te maken een uurtje rond te lopen in die Limburgse plaats.
Door werkzaamheden aan het spoor was ik pas negen uur 's avonds thuis (via Roermond, Venlo, Eindhoven en Utrecht uiteindelijk naar Amsterdam) maar dat mocht de pret niet drukken. Douchen en naar bed want een hele dag werken, vervolgens een hele nacht en aansluitend weer een dag gaat je niet in de koude kleren zitten.
Zondag heerlijk uitgeslapen en mij gewijd aan klusjes in huis: kostuums wassen, papieren sorteren, aquarium schoonmaken, plantjes water geven, et cetera. Omdat het mij (nog) niet lukt een hele dag in mijn eentje thuis te zitten maakte ik even een wandeling en deed boodschappen.
Verder werkte ik aan mijn administratie, aan mijzelf en aan mijn woning. Via Whatsapp had ik fijn contact met diverse vrienden. Mijn dag werd heerlijk ouderwets afgerond door een potje thee en stukjes kaas te delen met een buurvrouw.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
