Of zien dat de tiener aan een pak melk ruikt, de neus ophaalt omdat de melk over datum blijkt te zijn, dat pak gewoon terug zet in de koelkast en als ouder dat proces zich de volgende morgen te zien herhalen om pas op dag drie te vragen: 'Heb jij misschien enig idee wie in dit huis bedorven melk doodleuk in de koelkast laat staan?'
Of de tiener zien struikelen over de eigen schoenen die elke dag een andere plek in huis krijgen, met uitzondering van het schoenenrek bij de voordeur en verwijtend horen vragen: 'Pa, waarom zet jij niet mijn schoenen even in het schoenenrek als je ze ziet rondslingeren? Het is toch maar een kleine moeite?' en dan te genieten van de blik in de ogen van de tiener wanneer je triomfantelijk uitroept: 'Tadaa!'
Dezelfde truc kan worden gebruikt met het beruchte laatste velletje op de WC-rol. Die gewoon laten hangen tot de tiener zelf geërgerd roept: 'Wie heeft er geen nieuwe wc-rol opgehangen?' en dan door de toiletdeur roepen: 'Jij.'
Niets zeggen maar rustig wachten tot de tiener zelf last heeft van de stapel stinksokken naast bed op de grond (en in de badkamer, en onder de bank in de woonkamer) én geen schone sokken meer in de la. 'Pa, hoe werkt de wasmachine eigenlijk?'
'Hé, die vieze vork die ik gisteren op de grond liet vallen ligt er nog!' 'Klopt. Vreemd, niet, dat de zwaartekracht niet omgekeerd werkt en zo'n vork gewoon terug valt op tafel? Heb je het al eens geprobeerd met je hand uit te strekken en de vork een handje te helpen bij die actie?'
Op welke manier helpt (of hielp, eventueel) u uw tiener(s) te begrijpen dat het handig is wanneer zij hun eigen troep opruimen?
====================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
==============================================
==============================================
Maandag overkwam mij iets interessants op social media. Op Instagram dit keer. Ik plaatste dit plaatje met tekst:
Heb ik ook een bloedhekel aan, mensen die een bericht in verschillende stukken knippen en die één voor één sturen zodat je meerdere malen achter elkaar wordt gestoord door een piepje dat aangeeft dat je een bericht hebt ontvangen.
Dat daargelaten: heb hem de tip gegeven nooit meer iets op social media te zetten als hij teveel gezopen heeft. Anders kan ik zijn berichten niet verklaren. Heeft u misschien enig idee?
Nóg zo'n mysterie. Maar dan een leukere: wie maakte/plaatste een mysterieuze monoliet en wie haalde die ook weer weg?
Was net thuis van een rondje lopen. Oké, voortbewegen want lopen kun je het bijna niet meer noemen wat ik doe om vooruit te komen. Hier, op het einde van de straat, is de supermarkt. Erg gemeen: het lijkt zo dichtbij maar was toch nog een kwartiertje schuifelen. Waar het eerst nog geen twee minuten lopen was vanaf dit punt, ongeveer halverwege supermarkt en mijn woning.
Dit herfst-tafereel zorgde ervoor dat ik het uitje toch de moeite waard vond.
Gewerkt aan een ondernemersplan, aan mijn gezondheid en voor de Loge. Er komt het een en ander kijken bij het voorbereiden van een Algemene Ledenvergadering.
Was een beetje saai voor mijn vriendin want hoewel ik (uiteraard!) mij graag met haar zou bezighouden is ook vrijwilligerswerk niet vrijblijvend: als je hebt toegezegd iets te zullen doen is het voor hen die daar op rekenen best prettig als je dat dan ook daadwerkelijk doet.
Ergerde mij ook vandaag (ik weet het. Niet doen. Slecht voor je hart.) aan mensen die zeggen: 'O, je bent een werkloze artiest? Nou, dan neem je toch gewoon een echte baan?' In de eerste plaats: werken aan muziek of andere kunst is wel degelijk werk. In de tweede plaats: waarom durven mensen niet te zeggen 'zoek maar een echte baan!' tegen werkloze boekhouders, advocaten, bouwvakkers, obers, data-analisten, tandartsen of buschauffeurs? Ik wil ze nog wel eens horen wanneer zij op een dag leven in een wereld zonder theater, zonder uitgaan, zonder muziek, zonder kunst in huis. Ja, ik ben kwaad.
Die avond was de Algemene Ledenvergadering van de Geheime Jongensclub (gewoon een lokale 'Loge' van de Vrijmetselarij dus. Hier wat meer informatie.)
Niet lang nadat ik de verbinding verbrak kwam mijn vriendin.
Dinsdag was de dag dat de mondkapjesplicht in ging. Eindelijk is het kabinet eens duidelijk. Mondkapjesplicht geldt altijd en voor iedereen. Met uitzondering voor mensen met een zware fysieke of mentale beperking. Een foto laten zien waarop je knuffelt met Willem Engel is dus voldoende om geen mondkapje te hoeven dragen.
Even een vraagje voor de mensen die geen mondkapje willem willen dragen 'want het is zo oncomfortabel!', wat vindt u oncomfortabeler: een mondkapje dragen of doodgaan?
Helaas leven wij in een land waar zelfs leden van de Tweede Kamer er niet voor schuwen om leugens te verspreiden aangaande - bijvoorbeeld - het dragen van mondkapjes. Dus hier wat feiten op een rijtje.
Het was een gewone werkdag waarop ik vooral de vaste lasten inboekte. Ook automatische betalingen dienen te worden opgenomen in de boekhouding. Niet iedereen vindt dat blijkbaar nodig.
De onverwachte komst van een vriendin was zeer welkom: omdat zij wat vroeg was voor een afspraak bij mij in de buurt had zij even tijd voor een kopje thee en bijkletsen. Leuk!
Via het nieuws leerde ik dat acteur David Prowse (vooral bekend van zijn rol als Darth Vader in Star Wars) overleed aan de gevolgen van het Coronavirus Covid-19. Oké, hij was 'oud'. Maar zonder het virus had hij nog honderden handtekeningen kunnen uitdelen op Comic Cons.
Even gebabbeld met een buurvrouw die een pakje kwam ophalen dat voor haar bij mij was afgeleverd en mijn vriendin was even bij mij.
Begin van de avond een heerlijke soep (met lekker veel linzen!) met dito stuk brood gegeten
en nog een uur of zo gewerkt aan een ondernemersplan. Gaat best een hoop werk in zitten als je dat goed wilt doen.
De dag sloot ik af met de nieuwste aflevering van Star Trek: Discovery. Geen favoriete serie van mijn vriendin helaas. Nóg niet. 😈
Nadat wij bij mij thuis de buit verdeeld hadden werkte ik nog een uurtje of wat door. Tot een vriend zich aandiende voor ons wekelijks onderonsje dat wij 'kom jij bij mij eten?' noemen.
(Ook erg grappig: op Facebook hebben ettelijke tientallen mensen exact dezelfde begeleidende tekst bedacht met daarbij een schermafdruk met daarbij op exact dezelfde manier woorden onderstreept in de 'echt zelfbedachte' tekst. Super toevallig, niet?)
Woensdag ging de wekker weer gewoon af om kwart over acht. Toen ik nog niet aan thuiswerken deed was dat drie kwartier eerder. Toch best fijn, niet meer twee uren per werkdag kwijt zijn aan reizen.
Natuurlijk zag ik bij mijn ronde 'Nieuws en sociale media-met-koffie' het bericht dat de man die in het Duitse Trier vijf mensen (waaronder een baby) dood reed dat met opzet had gedaan. En dronken. Er worden miljarden euro's uitgegeven aan terrorisme-bestrijding maar hoeveel mensen zijn jaarlijks slachtoffer van dronken idioten en hoeveel geld geven overheden uit aan het verlagen van dat aantal?
Ook in het nieuws: een actrice die sinds kort als acteur door het leven gaat. Met een ontzettende stinkende hoop negatief commentaar daar op. Mensen uitschelden en belachelijk maken om het simpele gegeven dat zij op enkele punten anders zijn dan jij is gewoon belachelijk, dom en infantiel. Dat is niet mijn mening maar een feit. 'Ja maar dan moet ik haar voortaan met hem aanspreken en dat gaat ten koste van mijn keuzevrijheid om mensen te noemen hoe ik wil!' Joh, doe niet zo moeilijk. Als een vriendin zegt: 'Je kende mij altijd als Pauline maar ik wil voortaan Paula genoemd worden.', ga je dan ook klagen dat jou de vrijheid ontnomen wordt haar Pauline of Karel te noemen?
Van de bank kreeg de brouwerij waar ik werk uitstel van betaling van de aflossing van de lening die er loopt. Een half jaar lang hoefde alleen maar de rente op die lening betaald te worden. In ruil voor een hoger rentepercentage uiteraard want banken zijn hele zielige bedrijven die maar enkele tientallen miljarden ontvingen van de Europese Centrale Bank om kleine bedrijven lening te verstrekken. Maar goed: dat diende dus in de boekhouding verwerkt te worden. Onder meer.
Rond lunchtijd dronk ik koffie en at ik mango 
met een buurvrouw.
met een buurvrouw.
Mijn brievenbus puilde weer uit van de aanbiedingen van lokale ondernemers die nu alles op alles zetten om hun hachje te redden.
Ik stelde eentje al voor om de toevoeging 'Bank' achter de bedrijfsnaam van zijn kroegie te zetten en dan een paar miljard subsidie aan te vragen. En waarom niet? Als klant kun je toch een rekening openen bij het café? 'Zet maar op mijn rekening, Max!'
In de serie 'onbekende helden', deze week Joshua Wong: nagenoeg in zijn eentje zorgt deze twintiger ervoor dat - tegen het complete Chinese partij-apparaat in - dat Hong Kong nog enigszins democratisch geregeerd wordt.
Over ondemocratische gesproken: ex-generaal Flynn (in de cel voor onder meer meineed maar gepardonneerd door Trump) adviseert zijn baas de constitutie op te schorten en de media het zwijgen op te leggen:
Big pro-authoritarian energy in Trumpland today:
— Brad Heath (@bradheath) December 2, 2020
The president's (recently pardoned) former national security adviser, Mike Flynn, shared a message encouraging President Trump to "temporarily suspend the Constitution," impose martial law and "silence the destructive media." pic.twitter.com/cQh0wl7oWw
Maar goed: een buurvrouw en ik haalden met plezier - en heel langzaam want ook zij loopt met een reden met een wandelstok - ons wekelijks voedselpakket op:
Ook hem viel het op dat ik die dag weer eens naar de thuiskapper was geweest.
Later op de avond werden wij door mijn vriendin bijgestaan bij het uitwisselen van anekdotes en het luisteren naar muziek. Ook Billy de Kat vond het erg gezellig want sinds zij elkaar kennen was het voor het eerst dat mijn kat zich door de vriend liet kriebelen:
Was donderdag keurig voor de middag wakker. Om kwart voor twaalf al! Na ruim zeven uren slapen. Opvallend bericht in het nieuws vond ik dat een aanzienlijk deel van de cafés en restaurants in Nederland begin volgend jaar weer open gaat, of dat dan mag of niet. Ik begrijp heel goed dat zij het zwaar hebben maar begrijpen zij echt niet dat doodzieke of zelfs dode klanten nog minder geld in het laatje brengen dan klanten die tijdelijk niet komen of alleen maar eten en drinken komen halen?
Winst willen maken begrijp ik maar moet dat per se ten koste gaan van de volksgezondheid? Meteen ook maar hygiëneregels afschaffen? 'Tsja, als je diarree oploopt terwijl je weet dat een kroeg de tosti's maakt in een keuken die jarenlang niet is schoongemaakt en personeel gewoon gezellig staat te roken en te niezen boven de pannetjes en het tosti-ijzer is dat toch gewoon je eigen verantwoordelijkheid? Winkelsluitingstijdenwet? Onzin! Tsja, wanneer je je het als klein kroegje niet kunt veroorloven om 24 uren per dag open te zijn, 7 dagen per week dan moet je je maar aansluiten bij de horecaketen van die grote sponsor van Viruswaarheid, Won Yip. 'Eigen verantwoordelijkheid', weet u nog?
Wat vindt u: mogen ondernemers zelf bepalen aan welke wetten zij zich wel en niet houden of vindt u het wel prettig dat er een overheid is die ervoor zorgt dat ook kleine zelfstandige kroegies bestaansrecht hebben en café-bezoekers na het drinken van een biertje en het eten van een bitterbal niet drie weken ziek thuis hoeven te liggen?
Het blijft opvallend op social media dus je zou gaan denken dat er een oorzakelijk verband is tussen nooit hebben opgelet tijdens de lessen Nederlands op school en het verspreiden van complot-theoriën:
Iedereen maakt wel eens een taalfoutje. Er zijn geen uitzonderingen. Maar de beheersing van de Nederlandse taal door mensen die weigeren te geloven in wetenschap is abominabel. Heeft u enig idee hoe dat komt? Behalve taalfouten grossieren deze mensen ook in denkfouten. Bijvoorbeeld om te denken dat zij medestanders kunnen werven door te beweren dat een politicus iets beweert heeft terwijl hij dat zeker niet gedaan heeft. Toch trappen duizenden in deze vorm van misinformatie. Zijn veel mensen écht zo dom dat zij klakkeloos voor waar aannemen wat zij lezen? Wat denkt u?
Omdat ik zelden klakkeloos iets voor waar aanneem las ik de brief van minister Hugo de Jonge. Daarna stelde ik deze vraag aan een dame die de onzin verspreidde. Op een keurige manier, al zeg ik het zelf:
(Klik op deze link om u te verbazen)
Zou deze mevrouw (en die honderden mensen die stomtoevallig allemaal hetzelfde gephotoshopte bericht met exact dezelfde begeleidende 'zelfbedachte' tekst hebben gedeeld weten dat er ook nanodeeltjes zitten in rode wijn? 'Nano' betekent namelijk alleen maar 'heel erg belachelijk absurd super mega klein.' Prima idee dus om van 'nanodeeltjes' en lemma te maken in Wappiepedia. De mevrouw en ik bleven heel vriendelijk naar elkaar toe. Al bleef zij zich erover verwonderen waarom ik niet bang ben voor een vaccin en bleef ik mij erover verwonderen waarom zij bang is voor alles waar nanodeeltjes in zitten. Dat betekent letterlijk dat zij overal bang voor zou moeten zijn. Lijkt mij vervelend om zo te moeten leven: bang zijn voor water, voor jezelf, je computer, je kat, je vloerbedekking, de maan...
Maar goed, alle grappenmakerij op een rijtje (was het maar grappig. Ik vind het triest dat zoveel mensen menen te moeten liegen zodat hun angsten op feiten gaan lijken.) oven schoongemaakt, gewerkt aan een ondernemersplan en nog zo wat dingen gedaan. Zoals koffie drinken met een buurvrouw.
Ook stemde ik voor de Top2000.
Veel van mijn favoriete nummers blijken er nog nooit in te hebben gestaan en je mag er maar 35 opgeven. Dus ik vond het erg moeilijk. Er staan namelijk momenteel 345 nummers in mijn persoonlijke lijst met topfavorieten. Die u (via Spotify) hier kunt vinden.
's Avonds deed ik een biertje met een paar vrijwilligers van het lokale vrijwilligersrestaurant. Het voelde als welverdiend want de tocht erheen was niet eenvoudig voor mijn slechte heup: stoepen op en af, trambaan op en af, trappetje op en af, hoge drempel over, lange betegelde gang door waar mijn wandelstok moeilijk grip op kon krijgen (herinnering aan mijzelf: rubber dopje onder monteren)
...maar ik heb het gehaald! Met het groepje spraken wij over liefde en leven, eten en muziek en haalden wij herinneringen op aan uitgaan. In Spanje is het aantal toeristen met 90% afgenomen. Een gigantische klap voor de horeca. Ook in Nederland sluiten inmiddels cafés en restaurants voor altijd hun deuren. Ook een paar persoonlijke favorieten. 'Weet je nog?' Ja, ik weet het nog.
Vrijdag las ik dat er in Nederland zo'n 9600 mensen zijn overleden aan de gevolgen van het coronavirus. Ongeveer het dubbele van wat de reguliere griep elk jaar aanricht. 'Het is maar een griepje dus waar doen mensen moeilijk over?' Vertel dat maar aan de nabestaanden en aan de tienduizenden mensen die de rest van hun leven moeten doorbrengen met slecht werkende longen.
Ook in het nieuws: leden van het OMT (Outbreak Management Team) worden geïntimideerd en bedreigd. Uiteraard anoniem want de mensen die het doen zijn behalve knettergek ook stuk voor stuk laf.
Tien jaar geleden wees ik Albert Heijn op een 'foutje' met het prijzen van hun producten: een grote pot Nutella bleek omgerekend per kilo duurder te zijn dan een kleinere pot. Hetzelfde gold voor koffie bijvoorbeeld. Een 'marketingmethode' zullen sommigen zeggen. Ik noem (en noemde) het oplichting. De hele correspondentie van toen kunt u hier teruglezen. Koopt u standaard grotere verpakkingen omdat u ervan uitgaat dat die goedkoper zijn? Let dan goed op want dat is niet altijd zo!
Omdat ik een aantal gegevens mis kon ik niet alles voor de administratie van de brouwerij doen dat ik deze dag wilde. Dat is dan maar zo. Verder best lekker gewerkt. Tot het tijd was mijn wekelijkse 'verhaaltje op vrijdag' te publiceren.
Ik belde de vriend die onlangs van het dak viel en bij die actie acht ribben en twee ruggenwervels brak. Hij moet het nog even rustig aan doen maar het gaat (gelukkig!) boven verwachting goed met hem. Houzee!
's Avonds keek ik met plezier naar een aflevering van The Mandalorian. De verhaallijn is wat dunnetjes maar een kniesoor die daar op let. Star Wars, y'all!
Zaterdag lekker uitgeslapen en in bed nog mijn dagelijkse rondje (sociale) media gedaan. Er was veel te lachen maar helaas ook veel treurnis. Zo kwam een aftredende president een afspraak na. Op zich al wereldnieuws natuurlijk, Donald Trump die doet wat hij zegt dat hij zal doen (waar zijn zijn toegezegde belastingpapieren? Die beroemde muur? Het geld dat hij Mexico er voor zou laten betalen?). Hij deed dat door troepen terug te trekken uit Irak, Afghanistan en Somalië. Klinkt aardig, niet?
Tot je je realiseert dat hij die afspraken waarschijnlijk heeft gemaakt met (de wapenleveranciers van) de Taliban, ISIS, Al Qaeda en Al Shabaab. Om maar een paar gewelddadige groepen te noemen. Het strobreed dat hen in de weg werd gelegd is weg tegen de tijd dat Biden aantreedt als president. Nu vraag ik mij af: wat deed Trump's schoonzoon Jared Kushner op diens loonlijst als 'bemiddelaar' in het Midden Oosten? Was hij als diplomaat bezig vrede te stichten tussen de verschillende groepen of was hij er om lucratieve dealtjes te sluiten voor zijn schoonvader?
Complimenten voor mijzelf omdat ik geheel zelfstandig boodschappen had gedaan. Met wandelstok en karretje. Het ging best goed. Ook omdat een aardige mevrouw het pakje bladerdeeg voor mij pakte dat ik nodig had voor het maken van appelflappen. 'Ik ben zelf ook niet zo groot (plusminus 1.63m. Red.) dus is het voor mij extra leuk om iets te pakken voor iemand die er niet bij kan.' Iedereen blij.
Om de weg terug naar huis
kwam ik Piet tegen die mij een reep chocola meegaf voor mijn vriendin en ik kletste wat met een buurvrouw. Toevallig had zij ook een cadeautje (mét gedichtje!) voor mij.
Deze dag ook complimenten voor Thierry Baudet die keurig een bloedeloze partijzuivering doorvoerde. Maar ja, hij leerde dan ook van de besten. Eerst zeggen dat je er mee stopt, vervolgens je laten 'overhalen' door 'Het Volk' en jezelf boven de partij plaatsen waarmee je concurrenten binnen de partij uitschakelt 'omdat het volk dat wil'. Deze tactiek wordt ooit in staatsscholen onderwezen.
Zondag vroeg ik mij een paar dingen af waar ik ooit (of niet) een blogstukje aan zal wijden. Met een kopje koffie op mijn bureau, verzorgd door mijn vriendin, toog ik aan het ondernemersplan dat een vriend en ik eerdaags willen presenteren aan subsidieverstrekkers en juristen en zo en het vervolgens - mits het groene licht gegeven wordt qua vergunningen en zo - gaan uitvoeren.
Met mijn vriendin samen voerde ik een klus uit: het uitruimen en schoonmaken van de koelkast. Lekker romantisch.
In het meest recent ontvangen voedselpakket dat ik mocht ontvangen zaten verrassend veel bananen. Die allemaal in een keer opeten was wat veel gevraagd van mijn kleine maag dus ik bakte pisang goreng: meel, eieren, een scheutje bier (pils of een licht speciaalbiertje) en een snufje zout, stukjes banaan (d'oh!). Het geheel goed husselen tot er een beslag ontstaat dat lijkt op oliebollenbeslag en de hete olie in. Mjammie!
Een paar ervan werden opgegeten door mijn gade en mijzelf, een paar gaf ik mee aan een visiterende buurvrouw en de rest nam ik mee naar de pop-up kringloopwinkel waar ik wat rondliep, 
sprak met vrienden die er toevallig ook waren en na sluitingstijd sprak ik met de betreffende vriend over ons gezamenlijk ondernemersplan.
Tussendoor zocht ik samen met mijn vriendin even een kleine kerstboom uit bij een lokale bloemist. Zodra wij het boompje hebben opgetuigd verschijnt er hier ongetwijfeld een foto van.
Dankzij een buurvrouw stond er bij thuiskomst een prima bordje pasta voor mij klaar.
Bij mijn rondje (sociale)media viel mij het bericht op dat er na in Utah, Californië en Roemenië nu ook in Friesland een zogeheten monoliet is aangetroffen, zomaar midden in de natuur. Een stil protest? Een kunstuiting? Het buitenaards ras uit een beroemde Science Fiction film? De tijd zal het ons leren. Persoonlijk hou ik wel van een goed mysterie. Wat denkt u van het verschijnen en verdwijnen van monolieten?
Nog een beetje op de bank hangen en naar bed. Al met al toch best een prima week weer.
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
The Worker van Fisher-Z is de muziek van deze week:
Adieu Sweet Bahnhoff van The Nits is dat ook:
Heb na overleg met mijzelf unaniem besloten dat ik deze week twee muziekjes mocht plaatsen. Dus.
De vraag van deze week is een nieuwe onregelmatig terugkerende rubriek net als 'de onbekende held van de week' is: 'Waarom zeggen vrouwen 'mijn vriendin' maar bedoelen zij 'een vriendin' terwijl mannen die het hebben over 'mijn vriendin' bedoelen te zeggen 'mijn vriendin'?
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
De wereld van entertainment - waarin ik pré corona bijverdiende bovenop mijn maandelijks salaris van €900 - ligt plat.
Ik mis dus inkomsten.
Behalve door een boekje van mij te kopen (zie daartoe elders dit blog) kunt u mij ook een beetje sponsoren
door te klikken op onderstaand betaalverzoek, vermomd als foto:
 |
Via Paypal kan ook: https://paypal.me/weijnschenk
Posts
