De week voorbij

'Het is zo'n gedoe om dit administratief in orde te maken! Kan het niet makkelijker dan met papieren formulieren die ik moet aanvragen, kopiëren, doorsturen ter ondertekening, kopieën van paspoorten opvragen bij de andere bestuursleden, die in een envelop stoppen en opsturen en als er ook maar íets mis gaat een mutatieformulier moeten opvragen, laten invullen, terugsturen, et cetera. Dat moet toch makkelijker kunnen?' 

'Dat kan inderdaad veel sneller, efficiënter en makkelijker. Via internet.' 'Ja maar ik wil niets via internet doen want al dat moderne gedoe is niets voor mij en je weet nooit of de stukken misschien onderschept worden dus ik begin er niet aan!'

Bovenstaand is een praktijkvoorbeeld van iemand die niet blij is. En wel om een veel voorkomende reden: hij wil zich niet aanpassen aan de veranderende maatschappij maar eist dat de maatschappij zich aan hem aanpast. Iets dat natuurlijk nooit zal gebeuren. 

Zie hier de oorzaak van de frustratie en boosheid van leden van 'het volk' en anderen die slecht tegen verandering kunnen en willen alles bij het oude blijft. Toen - bij wijze van spreken - Hunnen en een enkele verdwaalde Viking of Celt nog de enige 'buitenlanders' waren in Nederland.

Hoe zit dat met u: past u zich aan aan de maatschappij of vindt u dat de maatschappij zich aan u moet aanpassen?

=================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer
================
Maandag nam ik een uurtje om bij te komen van het weekend. Terwijl twee van de vijf vrienden die ik het weekend op visite had  nog lagen te slapen, lag ik mij af te vragen waarom sommige delen van mijn hersenen nog op wolkjes zweefden. Opeens wist ik het weer: 'When in Amsterdam, do as the Amsterdammers'.

Hoewel ik twee keer zo oud ben als de bezoekende vrienden, was ik eerder wakker. Ik ben er alleen nog niet uit of dat een goed of slecht teken is. Ouderdom? Gewenning? 

Terwijl ik verse broodjes haalde, zette mijn gaste koffie. Bij het leegdrinken van de pot werden wij bijgestaan door een buurvrouw. Met haar haalde ik tijdens een fijne wandeling een ijsje

waarna ik verder ging met het werk waar ik die ochtend - terwijl mijn gasten nog sliepen (niets gewend, die jongelui van tegenwoordig 😉) - aan begonnen was: voor de bewonerscommissie, voor de Geheime Jongensclub, BTW-aangifte van mijn eigen bedrijf...dat soort dingen.

Het was bloedheet, merkten wij ook toen wij 's avonds even naar de supermarkt liepen om avondeten (oké, een pizza)

te halen. In heel Europa trouwens zullen wij ons moeten aanpassen aan het snel veranderende klimaat. Ook in Engeland (klik) vallen mensen letterlijk om van de hitte.

Toen het wat was afgekoeld, nam ik mijn vrienden mee naar weer een andere favoriete buurtkroeg:

Waarna zij mij bijstonden bij het wandelen van mijn dagelijkse rondje en ik hen een paar van mijn favoriete plekjes toonde:

Dinsdag werd ik weer wakker met huisgenoten. Heel fijn vind ik dat, om niet in mijn eentje te hoeven ontbijten. Bij mijn dagelijkse rondje sociale media schoot mij een gedachte binnen:

Heeft iemand Het Volk al durven

 vertellen dat de boeren al decennialang hun koeien, schapen, kippen en varkens vaccineren met vaccins die zijn ontwikkeld door Big Pharma?

Vreemd dat mensen roepen: 'Er komt niets mijn lijf in wanneer ik niet precies weet wat erin zit!' Oké, wat zijn de ingrediënten van een frikandel? Met welke stoffen is het varken dat zorgt voor jouw ontbijtspek gevoederd en ingespoten? Wat zat er precies in het pilletje dat je afgelopen zaterdag van die aardige man bij de toiletten kocht op die houseparty? Hoeveel mensen weten dat er bijvoorbeeld zwavel zit in rode wijn?

Het betreffende berichtje van mij op Twitter leidde tot een explosie van reacties; het bericht werd meer dan 200 keer gedeeld, ruim 200 mensen bezochten mijn profiel terwijl ik enkele tientallen nieuwe volgers verwierf maar zich ook erg interessante gedachtewisselingen ontwikkelden. 

Het was nooit bij mij opgekomen dat er daadwerkelijk mensen bestaan die niet weten dat de veestapel van onze boeren regelmatig vaccinaties ontvangt, ontwikkeld door 'Big Pharma'. Onder meer tegen een variatie van corona. Boeren - en dus ook de multinationals die zich 'Bedrijf in de agrarische sector' noemen - willen uiteraard niet dat hun dieren ziek worden. Zieke dieren kan en mag je namelijk niet verhandelen.

Een van mijn gasten zag - terwijl ik werkte - dat mijn arme goudvissen naar adem hapten: te weinig zuurstof in hun aquarium! Met mijn toestemming verving de vriend wat oud en warm water met vers, koel kraanwater en maakte het filter schoon. Lief!

Het was bloedjeheet maar toch wilde ik niet de hele dag met mijn vrienden binnen blijven. Dus ik liet hen een interessante hoofdstedelijke plek zien. Oké, het oudste café van de stad. Waar men naar verluidt reeds in het jaar Onzes Heren 1606 de eerste klant van een besteld drankje voorzag. En nu dus ons:

Daarna aten wij een hapje bij een eetcafé. Op maar liefst 4 meter afstand van voordeur tot voordeur van het vorige etablissement. Op zeer warme dagen is energie conserveren best belangrijk. In het kader van de hitte droeg ik een sjaal. Die ik vlak voor vertrek lekker koud kraanwater had laten opslurpen.

Nadat zij op de trein terug naar huis waren, ging ik naar huis voor een welverdiend dutje waarna ik nog een paar uren werkte. In een 'lekker koel' huis. Waar het 'maar' 26 graden celsius was.

Woensdag werd ik gebeld door een HR manager: 'Je zult je wel vervelen met dat hele dagen binnen zitten omdat je geen betaald werk hebt.' Het is duidelijk dat zij mij niet kent. In elk geval mag ik eerdaags weer eens op sollicitatiegesprek komen. Die vooroordelen over werklozen klets ik er wel even bij haar uit. 

Pleegde nog een paar telefoontjes, vulde wat formulieren in voor de bewonerscommissie en zo en haalde samen met een buurvrouw ons wekelijks pakket bijna-over-datum-voedsel:

Vervolgens pakte ik een tas in voor een overnachting die vooral zou bestaan uit waken bij een doodzieke vriend: tandenborstel, lekkere hapjes, tabaksvloeitjes, mijn e-reader en wat ondergoed.

Voor ik vertrok lachte ik nog even om een bericht op sociale media:

Natuurlijk is het niet netjes om mensen die wat simpel van geest zijn uit te lachen maar ik kon er niets aan doen en schaterde het uit toen ik dit las. Goedgelovig zijn is nog tot daar aan toe, maar dit is gewoon ontzettend dom: 'Maïskorrels ontploffen onder de invloed van de straling van mobiele telefoons die je in een cirkel rond de maïskorrels plaatst!'

Net zo dom als nog steeds ontkennen dat het klimaat veel te snel verandert; terwijl in Australië mensen omkomen van de kou, sterven mensen in West-Europa (klik) van de hitte. 'Ja maar tien jaar geleden werd het ook wel eens bijna 30 graden!' Klopt. Maar wij zijn nu tien jaar verder en inmiddels is 'bijna 40 graden' geen uitzondering in Nederland. Gemiddeld een graad per jaar erbij is echt niet goed. Dat zullen zelfs boeren moeten beamen.

"Rouwen is als trouwen, dat kun je niet in je eentje doen", floepte ik er donderdag uit in een telefonisch gesprek met de stiefzuster van de doodzieke vriend. Zij wist mij te ontfutselen dat ik doodop was na een dag en nacht zorgen voor een volwassen man wiens einde nadert. 

Hem optillen had ik misschien beter niet moeten doen. Had namelijk al last van een gescheurde aanhechting bij mijn ribben. Een paar dagen eerder hoorde en voelde ik 'knap!' in mijn rechterzij. Volgens een thuiszorghulp van de vriend duidde dat geluid en gevoel van een te strak gespannen en daardoor geknapt postelastiek op een gescheurde pees. Dan toch een rolstoel-met-inhoud duwen en een vriend op en van de pot af helpen en in bed krijgen en zo is dan niet zo verstandig. Maar ja, hem met rolstoel en al buiten in de regen laten staan is ook zo wat.

Dit tuinbeeldje leek het prima te vinden om in de regen te staan glimlachen.

Was erg fijn dat toen hij eindelijk sliep ('s nachts hadden wij beiden niet geslapen dus vond de thuishulp dat hij een middagdutje moest doen. Maar vertel een volwassen kerel maar even dat hij iets moet doen 'want dat is goed voor je') de thuiszorgdame mij aan het praten kreeg. En zij kreeg mij ook aan het huilen. Met mijn 1.40m valt het sowieso niet altijd mee mijzelf groot te houden maar het is goed soms even toe te geven aan emotie.

Dus ik gaf mijn vredig slapende vriend een kusje op zijn voorhoofd en liep eind van de middag door de regen naar het station om de trein naar Amsterdam te pakken. 

Blijft een apart gevoel, dat vermengen van je tranen met regendruppels. Maar ik huilde ook een beetje van geluk; dat wij in elk geval weer even samen hebben kunnen lachen:

Had nog een paar mensen aan de telefoon, die avond, beantwoordde wat e-mails en andere berichten en keek voor het slapengaan een heerlijk ontspannende aflevering van The Umbrella Academy. Weinig beter om te beseffen dat je het eigenlijk best goed hebt dan door te kijken naar de blik in de ogen van mensen die weten dat enkele ogenblikken later hun hersenen zullen smelten.

Vrijdag deed ik het maar even rustig aan. Na zo'n elf uren nonstop geslapen te hebben. Had gelukkig wat minder last van mijn ribbenkast dan de dag ervoor maar voelde mij toch wat gefrustreerd omdat sommige handelingen (bukken, uitstrekken om iets van een tafeltje af te pakken...) bijna net zo lastig waren als toen mijn heup ernstig versleten was en ik vooral lag te wachten op een datum voor een heupvervanging. 

Een buurvrouw die thee kwam drinken - en in haar werkzame leven het ander heeft opgepikt over het verlenen van Eerste Hulp - was zo lief zich een welgevormde mening te vormen over mijn blessure. Zij betastte - lichtjes drukkend met haar vingertoppen - verschillende plekken in mijn zij. Beiden moesten wij lachen toen mijn goudvissen zichtbaar schrokken toen ik plotseling een kreet slaakte; de exacte locatie van het euvel was bepaald! Notitie voor mijzelf: hardop lachen is pijnlijk en dient beperkt gedaan te worden. Net als hikken, hoesten en niezen. 

Ik ben een tevreden mens want de gescheurde pees bij mijn ribben is momenteel een van mijn grootste problemen.

"Je bent blij met wat je hebt en ineens moet dat plaatsmaken voor het algemeen belang", vertelde een varkenshouder in dit artikel (klik). Hé, jeetje. Ben je eindelijk miljonair ten koste van dieren en collega's, word je opeens gevraagd te stoppen met egocentrisch zijn. Naar hoor!

Om dit twitterbericht kon ik allen maar lachen. Wat kun je beginnen tegen zo veel domheid?

Was eigenlijk van plan flink te gaan opruimen in huis maar de fysieke inspanningen bleven beperkt tot het doen van de afwas en schoonmaken van de wastafel. Gelukkig had ik meer dan voldoende te doen aan computerwerk. Schrijven uiteraard maar ook reageren op vacatures, het verrichten van bankzaken, het sorteren van digitale documenten en wat al niet meer. 

Op sociale media was het feest. Ik ging namelijk gedachtewisselingen aan met maar liefst drie verschillende 'andersdenkenden'. Één 'andersdenkende' 'blokte' mij nadat hij mij had uitgescholden. Een standaard reactie van mensen die hun beweringen niet kunnen onderbouwen met argumenten. Waaruit blijkt dat zij eigenlijk alleen maar populisten nablaten of een krantenkop verwarren met 'mijn mening'. 

Met de twee anderen had ik een prettige uitwisseling van ideeën, meningen en gedachten. Op het einde waren wij het nog steeds niet op elk punt met elkaar eens maar dat hoeft ook helemaal niet. Ook als je het niet met elkaar eens bent, kun je een goed gesprek hebben en elkaar uiteindelijk een fijne avond toewensen.

Erg vermakelijk om bijna de verbazing te kunnen voelen als mijn 'rechtse' gesprekspartners merken dat ik niet in de valkuilen trap van semantiek en oude debateertrucjes. Tsja, zij kunnen ook niet weten dat ik politicus ben geweest en verreweg de meeste van die trucs dus ken en mij ook niet in de maling laat nemen door 'gaslighting'. 

Bovendien was het voor mij een prettige afleiding van mijn wat sombere gedachten over het naderend einde van een maatje.

Een beetje televisie kijkend eindigde ik de dag met het sorteren van een stapel kleding: 'Dit kan weg, hier maak ik een foto van voor ik het weggeef, dit kan ik nog prima een tijdje dragen.'

Het bankstel zou bezwijken onder al mijn kleding, vrees ik, dus op de foto ziet u iets minder dan de helft. Het plan is dat uiteindelijk mijn reguliere zowel als mijn werkkleding inclusief narrenpak in die ene driedeurs kledingkast passen. Een mooie uitdaging!

Omdat het vrijdag was, publiceerde ik uiteraard een vers verhaaltje (klik).

Zaterdag sliep ik uit voor ik verder ging met het sorteren van kleding, het verwerken van aantekeningen en het bellen van deze en gene, onder meer om afspraken te maken om elkaar in het echie te zien. Ook nam ik wat tijd om te gaan zitten lezen in het park om de hoek. 

Ailton Krenak beschrijft in 'Ideeën om het einde van de wereld uit te stellen' de teloorgang van de culturen van oude volken. Die nog in harmonie met de natuur leefden. Enkele decennia geleden bestond zijn volk (in Zuid-Amerika) uit duizenden leden. Dankzij ontginning, bomenkap en illegale mijnbouw, bestaat zijn stam uit nog maar 150 mensen. Maar ja, wij willen nu eenmaal graag goedkope houten meubeltjes en goedkope energie. 

Nog even, dan zijn er geen mensen meer die een boom zien als leven- en schaduwgevende vriendelijke reus maar alleen nog maar als verzameling houten planken en lucifers. Beetje jammer. 

Rutger Bregman: 

"Wij leven in een wereld waarin een dode boom meer waard is dan een levende. 

Dat moet veranderen."

Zoals eigenlijk elke zaterdag publiceerde ik ook deze dag een vers Engelstalig verhaaltje (klik).

Kon hartelijk lachen om 'De Grootste Demonstratie ooit!' op de Dam (klik) in Amsterdam. 'Om de boeren, truckers en horeca te steunen en tegen al dat corona gedoe en zo!' Fijn. Lekker helder ook. De paar honderd mensen die er waren weten niet wat écht demonstreren is. Demonstreren doe je wanneer je exact weet waartegen. Niet om een foto op Facebook te kunnen zetten met 'Kijk, ik ben een echte VryHEid! StrYDEr!' Best triest dat verveling zo'n groot probleem is. In elk geval voelen deze mensen zich even niet eenzaam wanneer zij 'demonstreren'.

Voor mijzelf demonstreerde ik zondag dat mijn Frans echt steeds beter wordt want dit zinnetje vertaalde ik in een keer goed:

Dus met alle q's en apostrofs op de juiste plekken.

Lezend over de 'Boerenopstand' via sociale media bedacht ik opeens waarom Het Volk liever vlees heeft van een megastal dan van een kleine boer: omdat dierenvlees gratis drugs bevat. En weer een raadsel opgelost!

Na zo'n 40 minuten op de bus te hebben staan wachten arriveerde ik die avond in het restaurant waar ik met een vriendin had afgesproken, aan de overzijde van het IJ. Mooie locatie en een magnifiek uitzicht. Onderweg erheen schoot ik deze plaatjes:

Dat witte gebouw op de foto is een filmmuseum annex restaurant.

Onderweg van de aanlegsteiger van het veer erheen zag ik onze hoofdstad op deze manier:

Dit was mijn avondeten:

De vriendin en ik hebben er gezellig drie uur gezeten. Fijn!

Dus best tevreden sloot ik vlak na thuiskomst mijn ogen voor de nacht.

The Dead South verzorgt de muziek deze week met In Hell I'll be in good Company:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Cas Enklaar

Meer lezen? Mijn verhalenbundels