Terrebel: 08/09/20

zondag, augustus 09, 2020

De week voorbij (een soort van Corona dagboek)

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
===========================================

Onlangs kwam ik een bericht tegen van iemand die beweerde dat de thermometers die tegen iemand's voorhoofd worden gehouden om hun temperatuur te meten 'Het Derde Oog' zouden beschadigen. Dit was mijn reactie: 'Dat wordt dan lachen als De Kuip weer open gaat maar alleen mensen zonder koorts naar binnen mogen en alleen de meest betrouwbare meting wordt toegepast: 'Omdraaien, broek omlaag of rok omhoog, pak je enkels. Komt-ie! Nou niet lullen maar poetsen. Volgende!''

Hoever gaat u met het geloven van onzin?

Dat van dansleraar Willem - weg met de anderhalve meter maatregel! - Engel bijvoorbeeld. Die door systematisch en eenzijdig onderwijzen aanvechtbare overtuigingen en opvattingen deelt, met de bedoeling dat deze kritiekloos worden aanvaard. Daarbij ook graag roept: Laat je niet indoctrineren!'

Even kijken, wat is ook alweer de definitie van indoctrineren? Ik zocht het op voor u:

Indoctrineren is een vorm van manipulatie door het systematisch en eenzijdig onderwijzen van aanvechtbare overtuigingen of opvattingen, met de bedoeling dat deze kritiekloos worden aanvaard.

Persoonlijk ben ik wat allergisch voor mensen die wel erg vaak roepen 'Jij kunt mij vertrouwen, hoor! Ik zou nooit tegen jou liegen. Echt niet!'. Met name wanneer dat wordt gevolgd door een toevoeging als 'kameraad, lieve vriend, collega, mede-strijder' en wat dies meer zij. Dan gaan bij mij echt wel de alarmbellen af.

Laat staan wanneer iemand roept: 'Ik weet zeker dat het waar is want het stond in de krant!' en even later blijkt dat de persoon in kwestie zelf de krant heeft laten drukken en in hoogsteigen persoon de inhoud heeft geschreven. Doet mij denken aan de zelfverklaarde expert op het gebied van nucleaire energie Mike Shellenberger (Engels. klik) die in een van zijn stukken verwijst naar een stuk dat werd geschreven door een heuse expert. Die hij zelf bleek te zijn.

Het gaat overigens om deze krant:

https://deanderekrant.nl/edities/7

Bij twee minuten lezen had ik al een eh...onwaarheid (newspeak voor 'vermoedelijk opzettelijke leugen met de intentie tweedracht te zaaien en goedgelovige mensen voor je karretje te kunnen spannen') gevonden: 'Feit: COVID-19 kent een mortaliteit van 0,02%.' Ik antwoordde: 'Zelfs volgens Corona-scepticus Maurice de Hond ligt het rond de 1%, vijf keer hoger dan volgens jouw bronnen. Hoe zit dat?' 'O eh...ik bedoelde 2% maar kwam pas achter mijn foutje toen de 200.000 exemplaren van mijn krantje al waren gedrukt en verspreid.' 'Jammer', zei ik 'want jij presenteerde de bewering in kwestie als 'feit' terwijl feiten echt niet hetzelfde zijn als beweringen.' Kwam in contact met de schrijver en publicist na deze opmerking van mij:

'Goed idee! Ik ga ook een krant laten drukken en dan de voorpagina posten op Facebook. Dan gelooft iedereen voortaan dat het 'wetenschappelijk bewezen is' dat kleine mannen de beste minnaars zijn 'want in de krant wordt 'Dr. Weijnschenk' geciteerd. Ik heb helaas geen tijd om uit te zoeken of die wel bestaat maar het stond op de Facebook pagina van een vriend dus het zal dan wel waar zijn.'

De schrijver en publicist baseert een aantal van de door hem gepubliceerde 'feiten' op een wetenschappelijk rapport van een meneer die - na ongeveer 25 seconden onderzoek - inderdaad een expert blijkt te zijn. Op het gebied van investeren in bedrijven die handelen in automaterialen. Echt iemand dus aan wie je je gezondheid toevertrouwd. Heb gevraagd om het betreffende rapport maar keeg als antwoord: 'Dat ga ik voor je opzoeken.' Vreemd want je baseert jouw cijfers toch op dat rapport? Maar nu zeg je dat je het niet eens hebt. Ik vraag mij dan af of het überhaupt wel bestaat.

Maandag geen foto's gemaakt maar uitgeslapen, koffie gedronken met mijn geliefde, haar telefonisch voorgesteld aan mijn jarige oom in Amerika (die zijn eerste verjaardag vierde zonder zijn onlangs overleden echtgenote) en van alles gedaan in huis. Onder meer een film gekeken met mijn wederhelft. Een klassieker: The Exorcist. Gezellig! Ook The Shining keken wij gemoedelijk samen. Alleen weet ik niet meer of dat deze dag was of een dag of nacht later.

Dinsdag, terwijl mijn vriendin nog sliep, dronk ik koffie met een buurvrouw die net terug was van een auto-vakantie met haar vriend. Wij hadden elkaar zeker tien dagen niet gesproken dus elkaar behoorlijk wat te vertellen. Ook over mensen die wij kennen waarvan de ene de pandemie wat serieuzer neemt dan de andere.

Van: 'Ik sluit mij op in mijn huis en zie voorlopig niemand meer!' tot 'Als je meer dan 20 minuten je neus en mond bedekt ga je dood dus ik zal nooit een mondkapje dragen want na twee minuten voel ik mij al benauwd, ook al heb ik geen astma of zo!'...'O, dus jouw chirurg, tandarts, de lasser en de acteur die Spiderman speelt zijn allemaal zombies?' 'Nou nee, want als je je werk leuk vindt en je moet daarom je neus en mond bedekken is het niet erg. Het is gewoon een kwestie van mindset.' 'Dus je denkt alleen maar dat je benauwd wordt als je een mondkapje draagt 'want het is gewoon een kwestie van mindset?' 'Eh...'

Online plaatste ik nog deze reactie op een stukje van iemand die vindt dat COVID-19 'maar een griepje is' en liet weten 'De overheid kan mij niets opleggen!':

Nog even en de overheid dwingt ons autogordels te dragen, onze kinderen naar school te sturen, gaat zonder onze voorafgaande toestemming onze snelwegen en fietspaden onderhouden, onze boeren gratis subsidies geven, onze oudjes gratis geld geven (waarom mogen zij niet zelf bepalen of zij willen sterven van de honger of werken voor hun geld?) en wie weet wat nog meer allemaal. 🧟‍♀️

Voordat wij elk ons weegs gingen schoten mijn vriendin en ik deze kleffe selfie:

Veel gelopen deze dag. Zo ging ik het stadscentrum in om bij het GWK buitenlandse valuta om te wisselen in euro's en te flirten met de baliemedewerkster. 'Bezet' zijn weerhoudt mij namelijk niet van flirten. Dat is overigens iets wat ik zonder bijbedoelingen pleeg te doen. Kwam onder meer langs mijn vroegere werkgever 'The Amsterdam Dungeon',

waar ik ooit toeristen de stuipen op het lijf joeg als acteur die verschillende karakters speelde uit het duistere verleden van Amsterdam. Leuke baan!

Op de Dam raakte ik onder de indruk van een stil protest:

Werken deed ik deze dag ook want vooralsnog gaat de administratie van de brouwerij waar ik voor werk door. Desondanks maakte ik even tijd om wat rust te pakken:

Die avond wandelde ik rustig (snel lukte niet want mijn slechte been werkte niet mee)

naar de woning van mijn vriendin en samen keken wij liggend op de bank een paar afleveringen van Bates Motel, feitelijk de 'sequel' van de klassieker 'Psycho'. Gezelligheid!

Woensdag - na koffie en naar huis wandelend

om daar aan het werk te gaan - bedacht ik:

E-mail (privé en twee zakelijk), WhatsApp, Messenger, SMS, Twitter DM, Instagram DM, telefoon, brievenbus, Mijn Overheid Berichtenbox, Mijn Bank Berichtenbox, Mijn Verzekering Berichtenbox, Mijn Bouwmarkt Berichtenbox... 'One Communication-app to rule them all!' zou fijn zijn.

Aanleiding was de blokkering van mijn bankrekening: 'U reageerde niet op een bericht in 'Mijn Berichtenbox' in uw bank-app meneer en dus blokkeerden wij uw rekening.'

Mijn bankrekening is geblokkeerd. 'Er stond een bericht over in uw Mijn Berichtenbox hoor, meneer!' Ik breng wat in kaart: hoeveel van jullie checken regelmatig hun Mijn Berichtenbox in hun bank-app? #dtv
— Terrence Weynschenk (@Terrebelius) August 5, 2020

Bovenstaand Twitter-bericht werd door ruim 9500 mensen gelezen en ruim 100 mensen reageerden. Vooral met 'Ik kijk nooit of zelden in Mijn Berichtenbox'. Daarmee de dame van de klantenservice die ik er over belde weersprekend.

Werken onderbrak ik door met een buurvrouw ons wekelijks pakket aan gratis voedsel te halen

en samen met haar en mijn vriendin even gezellig te babbelen. Ik ging nog even door met werken en was blij met de aanwezigheid van mijn vriendin die haar best deed mij niet af te houden van mijn werk. Wat best moeilijk was en dus niet de hele dag succesvol verliep.

Toen zij naar huis was nog dik een uur flink aan de slag met boekhouden tot een vriend zich aandiende voor het avondeten.

Iets na enen toog hij naar huis waarna een vriendin en ik elkaar nog even zagen en spraken over de beeldtelefoon en wij verhaalden van elkanders recente wedervaren.

Tussen de bedrijven door stuurde ik een verhaal in voor een verhalenwedstrijd en verrichtte ik een paar sollicitaties betreffende een bijbaan, naast mijn werk bij de brouwerij en ter opvang van het inkomensverlies nu de wereld van entertainment nog steeds niet is wat die pré-Corona was.

Donderdag lag ik nog in bed, bovenop de lakens wat na te genieten van een fijne nachtrust, onder meer met het lachen om een recent interview met de president van de Verenigde Staten van Amerika. Had men mij verteld dat het ging om een interview met een wat wereldvreemd kind van acht dan had ik het ook geloofd. Onvoorstelbaar! Heel klein voorbeeld: 'Kijk, het aantal doden door het Coronavirus in Amerika is lager dan het wereldwijde totaal!' Eh...

Lag in bed tot het moment dat een vriend aanbelde. Gezellig even een kopje thee gedaan en bijgekletst. Hij werkt in de toeristenindustrie dus had het een en ander te vertellen over werken in corona-tijd. Als een vriend die werkt in zowel de horeca alsook in entertainment kon ik daar aan relateren.

Tijd voor verzorging: van Billy de Kat, Karper de Goudvis en van mijzelf en mijn woning. Ik nam ook de tijd om te schrijven en solliciteren. Hoewel ik het op zich red met mijn baan van drie dagen per week a €900 per maand, een paar tientjes aan zorgtoeslag en de maandelijkse TOZO van €120,- is het te weinig om een lopende schuld in te lossen en leuke dingen te kunnen doen die geld kosten. Weet u toevallig iets voor mij voor enkele uren per week op het gebied van betaald werk? Zie: https://www.linkedin.com/in/weijnschenk/

Het was prachtig weer dus eind van de middag was ik in een parkje te vinden. Na het laten kleuren van mijn benen door de zon

ging ik lopend naar een vriend voor het avondeten. Onderweg hoorde ik iemand zeggen: 'Het virus bestaat niet en hydroxycholoroquine is het beste medicijn er tegen.' Het was een dame die het zei maar het was bijna alsof ik een zoon van Cees Engel (klik) hoorde praten:

Heerlijke goed gevulde wraps gegeten bij de vriend op het balkon

en rustig een extra rondje wandelend naar huis in een goed humeur en met een volle maag. Had mij net aan het schrijven gezet (aanpassingen aan mijn komende verhalenbundel na aanwijzingen van proeflezers) toen mijn vriendin voor de deur stond. Even gepraat met een jonge buurvrouw die toevallig net thuis kwam en een fles wijn en twee uren later lag ik op bed.

Vrijdag gaf Billy de Kat aan dat hij verse brokjes wilde. Om kwart over zes. Toch glimlachend mijn taak als 'baasje' volbracht en weer even verder geslapen. Half negen ongeveer een kopje koffie en sociale media. Kwam er dit juweeltje van een klacht tegen:

Feitelijk zeggen deze mensen: 'Ik weiger rekening te houden met anderen en geef geen barst om hun welzijn. Maakt mij dat een egoïst?' Het antwoord is uiteraard een volmondig 'Ja!'

De mensen die dit soort onzin (Hoezo, 'een mondkapje is hun bron voor zuurstof.'?) delen zijn vaak volgers van mensen als Thierry Baudet en Willem Engel. Vaste lezers weten hoe ik over deze heren denk. Maar het staat u uiteraard vrij om hun totaal niet onderbouwde onzinnige uitspraken voor waar aan te nemen. Ik doe dat niet.

'Beste ls,' zag ik staan boven een in mijn werk-inbox verschenen factuur. Daar gruw ik van. Het bedrijf weet al heel lang hoe ik heet dus 'Gegroet zij de lezer dezes' vind ik persoonlijk wat onbeleefd. Hoeveel moeite is het om 'Beste Terrence' te tikken? Gemakzuchtig zijn begrijp ik. Maar er is geen enkele reden om dan maar sociale conventies naast je neer te leggen. Vind ik. Bovendien is het ook gewoon fout: 'Beste' behoort te worden gevolgd door een naam. 'L.S.,' is acceptabel. Maar alleen wanneer je echt niet weet met wie je te maken hebt. Boven een niet-gepersonaliseerde nieuwsbrief bijvoorbeeld. Of als je iemand doelbewust wil beledigen.

Kopje thee met verse gember en dito pepermunt tussendoor genoten en mijn vriendin kwam mij bijstaan in het verorberen van de lunch: restant eten van de dag ervoor. Rijst met tempeh, aubergine, soyasaus, meiknol en nog wat ingrediënten. Ben gewoon vergeten wat ik erbij had gemieterd in de pan.

Goed gesprek gehad met mijn kersverse levenspartner. Over van alles en nog wat maar ook over de door mij door privé-omstandigheden in mijn jeugd gemiste fases 2 en 3 volgens 'De 8 stadia van persoonlijke ontwikkeling volgens Erik Erikson.'

Later in de middag probeerde ik een collega ten zoveelste male duidelijk te maken dat afgesproken procedures er niet zijn om hem persoonlijk te dwarsbomen maar bestaan om elkaar het werken niet onmogelijk te maken. Ik vertelde het aan dovemansoren, dat weet ik. Toch blijf ik het proberen. Ben ik hierin halsstarrig of standvastig?

Mijn dagelijkse wandeling duurde anderhalf uur, in plaats van het gebruikelijke uurtje en ik liep niet heel snel. Want van schaduw naar schaduw.

Het was namelijk best wel warm. Dus.

Zaterdag lag ik in bed na te denken over de recente gigantische explosie in de haven van Beiroet. Ruim honderd mensen dood, duizenden gewonden en ontelbare mensen hebben opeens geen onderdak meer. Omdat een schip vol explosief materiaal ontplofte. Onvoorstelbaar, niet? Dan is 'Oei, wat is het warm vandaag!' echt maar een kleinigheidje. Vind ik.

Eind van de morgen had ik een (blog- en Twitter en inmiddels 'IRL')vriend op visite.

Zo kwam het dat hij als een der eersten in mijn vriendenkring kennis maakte met mijn vriendin die begin van de middag haar opwachting maakte. Zo is er tenminste één ander die weet dat zij geen verzinsel is van mijn hoofd om te kunnen omgaan met social distancing, huidhonger en lockdown. Met haar samen die middag leuke dingen gedaan. Zoals fijne muziekjes luisteren. En zo.

Ook keken wij een paar afleveringen van Bates Motel: een serie die - naast interessante plot-ontwikkelingen - een kijkje biedt in de keuken van ouders die hun kinderen psychisch misbruiken. Goed dat daar aandacht voor is want fysiek en seksueel misbruik krijgen doorgaans meer aandacht maar psychisch misbruik heeft vaak een zwaar onderschatte impact op het doen en laten van mensen en daarmee op hun plaats in de maatschappij.

Wij gingen niet vroeg slapen.

Zondag gingen wij verder waar wij zaterdag gebleven waren. Met praten. Waarom ik soms anders op dingen reageer dan anderen bijvoorbeeld. Conclusie van een drie uren lang durende analyse: Ik reageer slecht op afwijzing. Wanneer ik word afgewezen (voor een baan, een uitnodiging voor een feestje, een afspraak die mij leuk lijkt, een knuffel of sex) gaan er bij mij alarmbellen af en is het (in Star Trek termen) 'Shields up!'. Kortom: ik trek een verdedigingsmuur op. Wat zich uit in een onmiddellijke antipathie voor de persoon die (of het bedrijf dat) mij afwijst en zich vertaalt in cynisme en/of boosheid.

Ook kan ik bijzonder slecht tegen zichzelf tegensprekende 'opdrachten': 'Je moet harder werken en rustig aan doen!', 'Ik wil dat je mij vertelt wat je dwars zit en dat je je mond houdt.', 'Je kunt altijd bij mij terecht behalve wanneer mij dat niet uitkomt.', 'Ik wil sex met je en je niet aanraken.' maar zelfs: 'Jouw mening is voor mij belangrijk maar ik heb toch al besloten wat wij gaan doen dus jouw mening doet absoluut niet ter zake.' Dan lijkt het alsof er een soort van kortsluiting in mijn hersenen ontstaat en reageer ik met bijzonder onredelijk gedrag zoals de ander keihard uitlachen, doodleuk weglopen of erg kwaad worden. Of mijn gezicht gaat op 'neutraal' en het lijkt voor de ander alsof het mij totaal niet interesseert en ik emotieloos door het leven ga.

Tips om hier mee om te gaan worden zeer op prijs gesteld. Net als het delen van soortgelijke ervaringen. Zal er ooit een apart weblogstukje aan wijden want ik vind het best een boeiend onderwerp, vindt u niet?

Ook boeiend: het gedrag van de huidige president van de VS. Onlangs heeft hij verklaard dat ziektekostenverzekeraars in zijn land voortaan mensen niet meer mogen afwijzen omdat zij al ziek waren voordat zij een rekening indienden bij hun verzekeraar. 'Aha, u heeft uw arm gebroken omdat u een losse stoeptegel niet zag en naar ten val kwam? Tsja, had u maar niet blind geboren moeten zijn.' Het interessante is dat wat Trump beweerde zelf te hebben bedacht als manier om meer Amerikanen gezond te houden inhoudelijk niets meer of minder is dan ACA, dat bij zijn fans bekend staat als...'Obamacare'. Een dag later verklaarde hij dat hij na de komende verkiezingen, wanneer (niet 'als') hij herkozen wordt hij flink zal bezuinigen. Onder meer door sociale uitkeringen af te schaffen. Dát hij wordt herkozen staat wat hem betreft vast: 'vanwege' Corona kunnen velen niet 'in persoon' stemmen (sowieso al lastig met - vooral in districten waar veel donker gekleurde mensen wonen - zaken als één stembureau waar zoveel stemgerechtigden komen dat het domweg natuurkundig onmogelijk isom elke stemgerechtigde te laten stemmen: met één kiezer per minuut zitten er eenvoudigweg niet genoeg minuten in een werkdag. Stemmen per post dus.

Wat Trump wil bemoeilijken met opmerkingen als 'dat is bijzonder fraudegevoelig' (opmerkelijk: hij (en zijn familie) stemt zelf altijd per post en de afgelopen verkiezingen werden welgeteld 47 gevallen van fraude 'nationwide' ontdekt na een maandenlang onderzoek. Dat het vooral ging om stiekem extra stemmen voor Trump zelf nog niet eens aangestipt. Nieuwste truc: hervormingen van de posterijen door een sponsor (in Trump-termen: 'Een goede vriend') aan te stellen als hoofd van de post-diensten en hem te laten 'bezuinigen'. Door het aantal brievenbussen te verlagen, postkantoren te sluiten, postbezorgers te ontslaan et cetera. Waardoor dus - goh, hoe kan dat nou opeens? - veel minder poststukken dan eerst op tijd aankomen op hun bestemming. Tsja, stembiljetten die niet op tijd binnen zijn worden helaas niet meegeteld wanneer het gaat om de uiteindelijke verkiezingsuitslag. Da's nou jammer!

Hoe dan ook: ook zondag was het warm. Volgens zelfverklaard wetenschapper Thierry Baudet ('Ik heb er niet op gestudeerd, ben dus niet geïndoctrineerd door linkse leraren en dus weet ik het beter dan wie dan ook!') kan het coronavirus niet tegen hitte en dus zal het vanzelf verdwijnen. Beetje jammer dat wetenschappers noch het virus zelf dat niet weten. Maar het is nu duidelijk waarom hij en zijn aanhangers het helemaal niet erg vinden dat de aarde opwarmt. Immers: geen enkel virus kan tegen warmte en dus krijgen wij ook nooit meer griep, AIDS ('Hé, in Afrika komt AIDS vaak voor en is het toch best behoorlijk warm. Hoe zit dat?' 'Nou eh...ja maar toch heb ik gelijk en als het heel warm is sterven alle virussen.' 'O, oké. Dus AIDS bestaat eigenlijk niet en miljoenen slachtoffers zitten allemaal in het complot om jou en mij te laten denken dat het bestaat. Interessant.'), hepatitis of rabies.

Het Twitterbericht dat ik er aan wijdde werd diverse malen gedeeld:

Niet-wetenschapper @thierrybaudet: 'Het coronavirus zal vanzelf verdwijnen wanneer het warmer wordt want geen enkel virus kan tegen hoge temperaturen.' Goed, niet? Geen HIV meer, einde Hepatitis, einde Rabiës, et cetera...maar ook nooit meer griep na een hittegolf. Yeah!
— Terrence Weynschenk (@Terrebelius) August 9, 2020

Na het delen van een stuk pizza voor de - zeg maar (want het was een uurtje of vier) - lunch verliet mijn vriendin mij. Tijdelijk. Om naar haar eigen huis te gaan. Dus. Even wennen nog, hoor, na enige tijd weer in een liefdesrelatie te zitten. Zo is het - uiteraard - onmogelijk om voortdurend elkaars wensen op elkaar af te stemmen. Het zou ook wel raar zijn wanneer de wensen van de een altijd zouden overeenkomen met die van de ander. Om maar een voorbeeld te noemen. Maar eerlijk gezegd bevalt het mij wel. En haar ook, meen ik te weten. Kortom: ik ben een tevreden weblogger. En mens. En geliefde. En partner.

Terwijl het nog best warm was toch maar even een paar bananen gered door die om te zetten in het gerecht pisang goreng.

Beter dan de arme gele (maar inmiddels diepbruine) rakkers te laten wegsmelten op mijn aanrecht waar zij alleen nog maar fruitvliegjes van dienst zouden zijn. Nu kon ik nog buren en zo er blij mee maken. Met een buurman werd ik onlangs Facebook-vrienden. Best geinig. Vind ik. Met mijn slaapkamerraam open en hij net thuiskomend van zijn werk grapten wij daar even over.

's Avonds tijdens mijn dagelijkse wandeling

stond ik zomaar opeens ende vanzelf bij mijn vriendin voor de deur. Wij hadden elkaar al een paar uren niet gezien dus dat was fijn. Wij voelen ons gehoord en gezien door elkaar en vanaf dag één voelen wij ons thuis in elkaars woning. Fijn. Al had ik dat al gezegd.

Het Engelstalige stukje van deze week gaat over racisme: https://terrebelius.blogspot.com/2020/08/its-not-nice-to-call-racist-racist.html

A Lady of certain age van The Divine Comedy is de muziek van deze week: