Op weg van de supermarkt naar huis liep ik nog buurvrouw A tegen het
(in zandloper-vorm gegoten) lijf. Zo waren wij nog in de gelegenheid
elkaar een fijne dag toe te wensen. Altijd leuk.
Net als de strijd rond Amerikaanse presidentsverkiezingen, overigens.
De eerste klap is uitgedeeld door Al Gore. Behalve dat hij het beleid hekelt
van de man over wie hij absoluut gesproken meer stemmen had verworven
zegt hij ook geen kandidaat te willen zijn.
Ik heb zo maar het vermoeden dat hij zal bezwijken onder de elektorale
druk en besluit "om het volk te dienen" uiteraard zich dan toch
maar op te geven als de Democratische kandidaat bij de verkiezingen
van volgend jaar.
Recentelijk waren Bush en zijn maatje Blair voorgedragen
voor de Nobelprijs voor de Vrede. "Zij zijn wat!?" zult U (in mijn ogen terecht)
uitroepen. Inderdaad. Juist die twee mensen die verantwoordelijk zijn voor de meeste
oorlogsslachtoffers dit jaar worden door de een of andere Noor beschouwd
als vredesstichters. Meerdere mensen zijn het met mij eens en tekenden
deze petitie.

De keuze voor morgen ligt tussen De Parade, Het Buitenland, Sloterparkbad en Oma.
Voor alle vier de opties is wel wat te zeggen...


Op verzoek hier ff tussendoor een "leer schaken"-link.

#Het werk op het partijkantoor was relatief snel gedaan vandaag
en de afspraak met Pieter is verzet naar maandag aanstaande.
Had dus nog wat tijd over voor m'n huis en de tuin.
Heb buurvrouw M kunnen helpen bij het installeren van het kinderbadje
in de tuin alvorens de tijd was aangebroken om Ferd op te halen van de opvang.
Eva wilde per sé mee dus dat werd nog errug gezellie.
Op de terugweg zei zij iets dat klonk als "Eva traplopuh."
Het duurde ff voor ik doorhad dat zij doelde op de schaduw van het hek langs
de waterkant die inderdaad op een ladder geleek en waar zij vrolijk van de ene naar de volgende "sport" huppelde.
"Papa?"-"Ja, schat?"-"Als we later nog een baby krijgen zullen we die dan Lena
noemen?"-"Goed, schat." Die Fer toch. Ook zijn zus heeft de lente in de bol:"
"Eva wilj damama dikkebuik krijg en datter dan babietje kom..."

Ik houd van informatie maar nog meer van het ontbreken ervan.
Vaak wil ik gewoon genieten van het geschater van m'n dochter die met haar grote broer stoeit.
Dan wil ik even liever niet weten dat Engeland haar geweten afkoopt door een Irakees jongetje
te "helpen"
terwijl ze niet lang daarvoor z'n familie en z'n lijfje aan flarden hebben geschoten. Ik wordt daar een beetje onpasselijk van.
Er zijn momenten dat ik naar buiten wil
en het wil uitschreeuwen van ellende.
Waarom toch, is dit de realiteit?
Ik weet dat het oubollig klinkt maar als iedereen beweert geen oorlog
te willen en een afkeer te hebben van geweld, waarom is het er dan toch?
Kan niet iedereen leven volgens dat simpele regeltje:
"Wat Gij niet wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander niet."
Waarschijnlijk is dat weer veel te simpel gedacht en dienen wij te wachten op
de komst van de Maitreya, danwel de zoveelste komst van Jezus, Mohammed, het Tiende Inzicht,
Raël of welke entiteit dan ook. Blijkbaar kunnen wij het zelf niet af.
Persoonlijk ben ik niet bereid mij bij dat feit neer te leggen.
Wie doet er mee? Om te beginnen kunnen wij publiekelijk verklaren dat wij niet tot die drie op de vijf Nederlanders
behoren die militairen naar Irak willen sturen. Mijn mening is tenminste niet gevraagd.
De Uwe wel?

In het kader van alleraardigste zoektermen breng ik U vandaag deze:
"oma's onderbroek, Dutch,"

Behalve Pencak in het Park ging ook Pilates niet door aangezien buurvrouw A was uitgeput en mijn linkerdij tijdelijk
dienst weigerde. Dat laatste als herinnering aan een misstap tijdens
een schermles van jaren her.
Ach ja, we worden oud...
Heb dus maar een wasje verwerkt en een filmpje gekeken.
"Forever Young" deze keer. Met Mel Gibson in de hoofdrol.
Niet echt super enerverend maar er zijn slechtere vormen van tijdverdrijf.
.
Een rustig dagje vandaag: straks even bij Pieter langs om hem te assisteren bij het herinrichten
van z'n elektronische brievenbus (Jawel: er zijn mensen die er minder verstand van hebben dan ik! Hoera!)
en daarna naar het kantoor van een zekere socialistische partij
om daar wat mensen bij te staan bij hun werkzaamheden.
Een fijne dag allemaal!