Terrebel

Ziek


Googlewhack:

vakantiekampen bijstandsouders




"Niet roken in de slaapkamer." Hoe moeilijk is het om dat regeltje te onthouden?
Toch moet ik het bij elk bezoek van buurvrouw Johanna herhalen. Langzamerhand wordt dat knap irritant. M'n kinderen luisteren beter! Goed, ze mag dan schizofreen zijn én paranoïde én een borderline-patiënt maar de regel blijft gehandhaafd: niet roken in de slaapkamer. Soms ben ik het gewoonweg zat. Vandaag stond ik zelfs op het punt m'n baan op te geven. Niet alleen omdat ik er dan financieel op vooruitga maar ook omdat er dan meer tijd vrijkomt voor het bijsturen van m'n zoon's ontwikkeling. Bovendien kan ik dan wellicht af en toe m'n dochter van school halen om nog wat extra uurtjes van haar aanwezigheid te genieten.Ook kan ik dan wat meer tijd en energie steken in de diverse voogdijzaken en rustig overdenken of ik al dan niet een derde zal beginnen. Daarnaast is er nog een boodschappentas vol foto's die erop wacht om uitgezocht te worden en een evenvolle tas met contracten, diploma's, jaaropgaves en verzekeringspapieren. Eventueel zou ik zelfss verder kunnen gaan werken aan het boek dat ik ooit begonnen ben te schrijven en waarvan ik meerdere malen alle aantekeningen ben kwijtgeraakt. Mateloos irritant. Net zoiets als de situatie in de wereld momenteel. Gisteravond keek ik met m'n zoon het acht-uur journaal. Ellende stapelde zich op ellende gelardeerd met een scheutje ellende en geserveerd met een fijne schaal vol ellende. Bovendien was vandaag de inauguratie van George Junior...Gelukkig zijn er ook nog voldoende leuke dingen in de wereld. Zoals...eh...zoals...eh...help mij'ns even, lieve lezertjes!



Gisteren hier geen stukje van mij omdat ik na het werk meteen naar m'n moeder ging omdat m'n zoon daar ziek op bed ligt. Goede reden, toch? Misschien morgen een wat positiever stukje maar nu eventjes niet. BLEH!