Wat doet u in de wachtkamer?

Vandaag hield ik mij vooral bezig met het huishouden en mijn belastingpapieren. Maar ook namen wij de tijd voor een wandelingetje omdat het zulk prachtig weer was!

Gisteravond was ik voor de afwisseling (na zondag en maandag) te gast bij een etentje. Ditmaal vanuit mijn functie van mede-organisator van thema-avonden rond het centrale thema 'psychiatrie'. Heerlijk gegeten maar niet te veel En geen alcohol bij de maaltijd genuttigd. Is ook niet altijd nodig, toch? Ik ben niet zo iemand die alleen maar alcohol drinkt wanneer het gezellig is 'en toevallig vind ik het altijd gezellig!'. Nee, soms heb ik zin in een glaasje alcohol en soms niet. En van andere harddrugs moet ik gewoon niets hebben. En ja, alcohol is een harddrug want het goedje is zowel fysiek alsook mentaal verslavend.

Wanneer een junk overlijdt aan een overdosis drank of harddrugs (aan een overdosis wiet is - voor zover bekend - nog nooit iemand overleden) haalt men doorgaans de schouders op en zegt: 'Ach, niets aan verloren. Eigen schuld, wie aan drugs doet hoeft van mij geen medelijden te verwachten. En bovendien: het was maar een junk.'  Maar kon de junk in kwestie toevallig goed zingen (Amy Winehouse) of acteren (Philip Seymour Hoffman en Paul Walker) dan roept men ach en wee en: 'Och, de arme ziel kon de druk van het beroemd zijn niet aan en probeerde met drugs de harde werkelijkheid te ontvluchten!' Maar moeten niet alle verslaafden hetzelfde worden behandeld? Ofwel: waarom wordt Charlie Sheen niet gewoon de gevangenis ingesmeten voor drugsbezit? Om te weten dat deze miljonair acteur drugs gebruikt hoef je echt zijn Burger Service nummer te weten. Laat staan zijn verzekeringsnummer.

Toen ik mij aan de balie meldde in het ziekenhuis wist men al mijn nieuwe verzekeringsnummer. Toen ik bij de fysiotherapeut kwam wist men al mijn nieuwe verzekeringsnummer. Toen ik mij kenbaar maakte bij de receptioniste van het medisch centrum wist men al mijn nieuwe verzekeringsnummer. Maar zelf had ik mijn nieuwe verzekeringspasje nog niet eens! Eigenlijk vind ik het een beetje eng dat wildvreemden dingen van mij weten die ik zelf nog niet eens weet. Maar dat zal de moderne tijd wel zijn.

Wanneer je in de wachtkamer zit is het toch fijn wanneer je je kunt beraden op een volgende zet in een schaakpartij, foto's kunt sorteren of bijvoorbeeld een boek kunt lezen. En dat allemaal dankzij het mobieltje! Je kunt er natuurlijk ook mee bellen maar met onbekende om mij heen zie ik dat als een inbreuk op hun leefwereld (en een aantasting van mijn eigen privacy) Maar je kunt natuurlijk ook gezellig kletsen met mede-wachtenden...

Schaken vind ik zó leuk dat ik ook wel eens tegen de computer speel of zelfs tegen mijzelf. Voordeel daarvan is dat je dan altijd wint. Hoewel er ook mensen zijn die vinden dat zij dan altijd verliezen...

Het pleonasme van de dag is 'zachtjes fluisteren'