Er was ooit een sociologisch onderzoek waarvan de details mij helaas zijn ontschoten. Maar het kwam er op neer dat studenten gevraagd was deel te nemen aan dat onderzoek in ruil voor studiepunten. Onderweg van het studentenhuis naar de onderzoeksruimte kwamen zij iemand tegen die overduidelijk hulp nodig had. Gingen zij die persoon helpen met het risico te laat te komen en daarmee hun studiepunten mis te lopen of hadden zij maling aan dat onderzoek en hielpen zij de persoon?
De persoon was uiteraard een door de onderzoekers ingehuurd acteur en hem al dan niet helpen stiekem het échte onderzoek. Hoewel het merendeel van de studenten niet bleef om hem te helpen maar liever aan zichzelf en hun studiepunten dachten, was er toch een aanzienlijk deel dat wél bleef staan om hem te helpen. Ik vind dat hoopgevend.
Natuurlijk zou het mooi zijn als iedereen altijd anderen zou helpen maar ik realiseer mij dat dat wat veel gevraagd is. Wij zijn tenslotte allemaal wel eens zelfzuchtig. Maar stelt u zich eens voor dat ieder van ons twee keer per jaar een ander onbaatzuchtig (dat wil zeggen: zonder een tegenprestatie te verlangen) zou helpen. Zou dat niet mooi zijn?
Bent u wel eens door een vreemde geholpen en heeft u zelf wel eens een vreemde geholpen?
=====================================================
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Posts
