==========================================================
Eerst even de welgemeende complimenten voor hen die op mijn vraag van vorige week (klik) 'Zes letters. Noem een ras dat begint met een B en eindigt op E...Het puntje puntje puntje...?' antwoordden met 'Beagle'. Eigenlijk doelde ik op het bekende (aardappel)ras 'Bintje' maar ik doe het ook voor 'Beagle'. :-)
Tussen al het Corona-geweld viel mij dit nieuwsbericht (klik) op: huis-aan-huisbladen verliezen adverteerders en daarmee hun voornaamste bron van inkomsten. Dus willen zij overheidssteun. Natuurlijk sympathiseer ik met hen maar - als het nu zou spelen - zou ik ook sympathiseren met de maker van stenen vuistbijlen die werkloos raakt nu een onverlaat zo gemeen is geweest het brons uit te vinden. Tijden veranderen nu eenmaal en als je verdienmodel niet meer werkt zul je op zoek moeten naar een ander.
Als buurtbewoners bijvoorbeeld écht zo blij zijn met 'het lokale suffertje' als zij zeggen te zijn dan zijn zij zelf misschien wel bereid een paar dubbeltjes per bewoner per maand te betalen. Vrije markt toch? Geen overheidsbemoeienis! Toch?
Dat geldt ook voor 'de omroep die medialand wel even zou opschudden met écht spraakmakende reportages', ook wel bekend als Powned. Zij bedelen (klik) - nu zij dreigen te verdwijnen - om betalende leden. Maar onder de 1 miljoen volgers die smullen van 'spraakmakend' nieuws als 'Slijptol maakt bejaarden blij met dikke bingo' (klik. Echt waar) zijn er maar weinigen die een paar euro overhebben voor het in stand houden van de hobbyclub van een stel pubers. Goh, wat jammer.
'Thuis blijven!', roept de overheid. Prima. Maar hoe zit dat met daklozen? Mocht het trouwens komen tot een sluiting van de winkels en zo en een paar miljoen extra mensen die nu al werkloos thuiszitten dankzij Covid-19 werkloos blijven, wie zullen dan de beste overlevingskansen hebben: mensen die al jaren als dakloze leven of iemand die op straat gaat zitten met een kartonnen bord met de tekst: 'Heeft u iets over voor een werkloze senior sales assistant IT-data-analyzer?
Nieuws volgen doe ik nog maar mondjesmaat. Naar mijn maatstaven dan. Liever vraag ik bijvoorbeeld een ober of kelner of er nog wereldnieuws is. Als de ober het niet weet zal het niet belangrijk zijn. De volgende keer dat ik een ober spreek zal ik hem eens vragen waarom alle café's en restaurants dicht zijn.
Maandag lag ik even in bed nog na te genieten van fijn gezelschap en dito avond. Even een kopje koffie met een buurvrouw
en aan het werk. Voor mijzelf want de maandag is een van mijn standaard vrije dagen. Verder werken aan mijn komende verhalenbundel bijvoorbeeld maar ook dingen doen als eindelijk eens de gereedschapskist uitmesten, deurmatjes en de oven schoonmaken en zo. Ook voor wie voorlopig fysiek thuis werkt gaat het huishouden gewoon door.
Ook bij mij is de spanning rond het coronavirus flink aan het knabbelen. Ik merk dat bijvoorbeeld aan de hoeveelheid geduld die ik doorgaans in zeer ruime mate tot mijn beschikking heb. Normaliter namelijk, wanneer men mij stoort in mijn eigen bezigheden om een vraag te stellen die men eenvoudig zelf kan beantwoorden door de vraag die men mij stelt in Google in te tikken zeg ik: 'tuurlijk Joh, zoek ik even voor je op.' Nu zeg ik: 'Ik denk dat je het antwoord op die vraag zelf kunt vinden. Heb je het al geprobeerd door de vraag in Google in te tikken en de aldus gevonden oplossing toe te passen? Is voor ons allebei handig:1. Jij hoeft mij dan niet te storen. 2. Je hebt het antwoord sneller. 3. Ik hoef je niet uit te schelden omdat jij mij stoort, alleen maar omdat jij te lui bent iets op te zoeken en daarom liever zegt: 'Ik weet het niet' dan dat je zegt: 'Ik ben te lui om het op te zoeken dus liever vraag ik het aan jou.'
Ik verkies nu eenmaal cynisme boven boos worden zonder te weten wat uiteindelijk meer energie kost. Maar misschien moest ik maar eens leren gewoon boos te worden. Iemand van mijn lezers tips over hoe je zoiets aanpakt? Kortom: hoe ruil je 'cynisme' in voor 'boos zijn'?
Eind van de middag even uitwaaien. Naar de speelgoedwinkel! Aangestaard worden:
Een uurtje aan de telefoon gehangen met een vriend die waarschijnlijk besmet is met het coronavirus. Ondanks dat laatste gegeven toch hartelijk met hem gelachen.
Een vriendin kwam even langs voor een kletspraatje aan mijn slaapkamerraam en met een vriend keek ik naar een nieuwe aflevering van The Walking Dead voor het slapengaan.
Ergernissen even vergetend over egocentrische mensen die klagen: 'Ik hou van rust dus ben blij dat ik sinds een jaar of twintig dankzij een financieel mazzeltje niet meer hoef te werken. Maar zit ik lekker in mijn tuin te genieten van een chardonaytje en de middagzon, lopen de kinderen van de buren herrie te maken!' In plaats van zo zelfzuchtig te denken zou je ook bij de buren kunnen aanbellen en aanbieden met de kinderen naar de speeltuin te gaan zodat hun ouders even rustig kunnen werken aan jouw pensioenopbouw. Bijvoorbeeld. Ego!
Dinsdag tijdig op. Althans op het tijdstip dat ik pré-Corona anders de deur uit was gegaan. Kopje koffie, grapefruit, eitje en aan het werk voor de Brouwerij. Zoveel mogelijk een dagelijkse routine aanhouden, proberen niet te verslonzen. Dus niet in kamerjas voor de computer zitten maar in reguliere - comfortabele - kantoorkleding.
Ik leerde deze dag om duidelijker te zijn tegen collega's en vrienden. Onder meer door mede te delen dat ik het niet langer accepteer wanneer zij anderen vertellen: 'Terrence lost dat wel even op', zonder eerst met mij te overleggen. Ik zal niet meer - zeker niet onbetaald - problemen oplossen die anderen veroorzaken. Tenzij men dat mij heel lief vraagt. Misschien.
Eind van de werkdag liep ik van het mooie ietwat frisse weer te genieten langs de waterkant. Naar de supermarkt. Om een pakje shag te halen voor een buurvrouw. Als dankjewel kreeg ik van haar eten. Of omgekeerd natuurlijk. De beveiligingsmedewerker heeft normaliter een winkelcentrum als standplaats maar dat is vooralsnog gesloten. Dus hij was blij werk te hebben. Zichtbaar. Dus ik bracht hem een biertje van eigen brouwerij. Het flesje veegde ik schoon met een doekje Dettol bij het overhandigen. Grote grijns.
Kopje thee bij een buurvrouw, even langs bij een buurman, even werken voor de maandagavondclub (samenkomen gaat even niet dus er wordt een online-bijeenkomst belegd. Een paar heren moeten nog even hun weerzin en vooroordelen overwinnen maar het komt goed.)
Een vriend kwam eten en ik bakte pisang goreng
bij het heerlijke maaltje dat een buurvrouw had verzorgd. Wij keken de 'livefeed' van feestband Rapalje (klik) waarin een bandlid kijkers opriep muzikanten wier optredens massaal zijn afgelast te steunen door bijvoorbeeld hun 'merchandise' te kopen. Maar ook door hun muziek te luisteren via diensten als Deezer en Spotify.
en maakten zelf muziek. Met gitaar en mondharmonica.
Woensdag zat ik keurig tegen een uurtje of negen aan de boekhouding van de brouwerij. De printer gaf een niet eerder door mij aanschouwde foutmelding:
Dingen uitzoeken, overleggen met collega's, administreren van de verkochte bier+kaaspakketten (klik) en zo verder. Met een kopje koffie en het lezen van het nieuws in de koffiepauze. Lezend wat er mis ging met de aanpak van het Coronavirus in Amerika (klik). Mij verbazend over het complete gebrek aan inzicht van organisaties die zich 'professioneel en daadkrachtig' durven te noemen. De Amerikaanse overheid voorop. Heb vrienden en familie in Amerika dus ik maak mij ernstig zorgen over het gebrek aan competentie bij de verschillende diensten en instellingen die mijn geliefden veilig moeten houden.
Toch houd ik hoop voor de mensen. Bijvoorbeeld dankzij jongelui zoals de vroegere vaste oppas van mijn zoon. Zij stuurde mij dit fraaie stuk: 'A Cry for Humanity' (klik) dat zij zelf schreef en insprak.
Een vriend van een buurman schreef dit fraaie stuk (klik) over overleven in tijden van relatieve afzondering (Mocht u het leuk vinden om te lezen of nog overgehaald moeten worden: er is een rol in weggelegd voor ondergetekende). Als deze exemplaren van 'de jeugd' de toekomst hebben, ben ik er niet bang voor.
's Avonds lekker aan de strijk met daarbij een kijkschijfje: The Last Man on Earth uit 1965 met Vincent Price.
Over een virus dat zich door de lucht verspreidt en de wereldbevolking decimeert. Lachen!
Donderdag sliep ik een beetje uit. Tot wel negen uur! Was namelijk vrij van betaald werk deze dag dus kon weer dingetjes voor mijzelf doen: beetje poetsen, beetje schrijven. Ontbijten met gebakken aardappelblokjes met spek en ei.
Lezen dat het coronavirus door overheden wordt aangepakt om eindelijk eens af te rekenen met die vervelende burgerrechten. Zo mag de politie in Engeland mensen 'die zich niet houden aan de richtlijnen' zonder proces in het gevang werpen, kreeg Orbán 'tijdelijk' absolute macht van het Hongaarse parlement 'Om de Coronacrisis aan te pakken' maar was het eerste dat hij deed zijn uitgebreide macht gebruiken om in zijn eentje de rechten in te perken van transmensen (klik) (homo's, vrouwen, joden, zigeuners en negers zijn next. De groep waar u toe behoort volgt.) in te perken en riep president Duterte de verzamelde politiemacht in zijn land op om 'iedereen die zich op de Filipijnen opstandig gedraagt' (lekker ruim begrip) ter plekke dood te schieten.
Opvallend genoeg zijn er absurd veel mensen die het gedrag van dictators toejuichen. Maar ja, die mensen zijn dom. Zij beseffen (moeilijk woord) niet dat de minderheid waar zij zelf toe behoren (NIEUWSBERICHT: iedereen behoort tot een minderheid.) als volgende aan de beurt is om (mond)dood gemaakt te worden.
Over maatregelen om specifieke groepen mensen rechten te ontnemen: U weet nog van dat belachelijke boerkaverbod dat was verzonnen om een specifieke groep vrouwen het recht te ontnemen zich te kleden zoals zij willen? Door hen te dwingen zich niet te laten dwingen zouden die vrouwen worden geholpen zich niet langer gedwongen te voelen? Uiteraard niets meer dan een door racisme ingegeven anti-moslim idee maar men schoot zichzelf in de voet want een enkele groep uitsluiten heet discriminatie en dat mag niet volgens de grondwet.
Daarom maakte men er - eufemistisch uitgedrukt - een 'verbod' op gezichtsbedekkende kleding van. Waarmee ook integraalhelmen niet meer gedragen kunnen worden in het openbaar, je gezicht zwart schminken en als Zwarte Piet rondlopen volgens de - vooral door voorstanders van Zwarte Piet - toegejuichte wet voortaan verboden is, evenals verkleed als zwaar beschonken Batman door de straten van Maastricht te zwalken tijdens carnaval.
Nu vragen handhavers van de wet (wijkagenten en zo) zich vertwijfeld af: 'Wanneer ik op straat een islamitische mevrouw zie die haar mond en neus bedekt, moet ik haar dan complimenteren omdat zij haar best doet verspreiding van het coronavirus tegen te gaan of moet ik haar in de boeien slaan omdat zij zich niet aan het Boerkaverbod houdt?'
(Kan het niet laten mijn visie op het wereldgebeuren hier met u te delen. Oeps!)
Was weer fijn om een potje koffie te delen met een buurvrouw en mijn tikvingertjes vlógen deze dag over het toetsenbord om de beelden en gedachten in mijn hoofd om te zetten in geschreven tekst. Heerlijk!
Voor Billy de Kat maakte ik zijn schapenvacht schoon, deed een handwasje voor mijzelf en kletste in de binnentuin wat met een buurvrouw.
Met een vriendin liep ik 's middags 'even een blokje om'
Wij wandelden tijdens het babbelen langs leuke maar helaas gesloten winkeltjes
en zeiden even niets bij het passeren van de Rozengracht tijdens de avondspits,
pré-Corona een van de drukste straten van Amsterdam:
Coole plant! En nóg leuker in 3D. Dus:
en kwam twee uren later thuis. Onderweg kwamen wij beiden een bekende tegen. Overigens niet dezelfde. Omdat ik bezig was met schoonmaakklusjes in huis had ik mijn contactlens in (in mijn linkeroog. Sterkte -3.75. Rechts is dat -0.50. Daarom daar geen lens.) om pluisjes en stofjes beter te kunnen zien. Maar dus ook de vriendin in kwestie. En planten en bomen zijn best koel in 3D!
's Avonds een aflevering Picard gekeken omdat ik dat een gave serie vindt en omdat ik een paar afleveringen achterloop.
Vrijdag had ik mij verslapen! Wekker niet gezet...Daardoor zette ik mij pas om half tien aan het toetsenbord. Via de e-mail ontving ik van de externe boekhouder van de brouwerij een paar interessante administratieve uitdagingen.
In mijn lunchpauze ging ik aan de wandel, maakte een praatje met een buurman (die zich zorgen maakt over zijn Italiaanse buurvrouw die nu vastzit in Italië) en pleegde telefonisch overleg met de voorzitter van de maandagavondclub. Bestuurszaken gaan namelijk gewoon door, coronavirus of geen coronavirus. Na het delen van een potje thee met een buurvrouw en een vers stokbroodje met humus toog ik weer aan het werk.
In het nieuws was er sprake van dat 'de Chinezen' aan Nederland 1,2 miljoen ondeugdelijke mondkapjes (klik) hebben geleverd. 'Ze bleken niet geschikt voor medisch gebruik!' O, die stoute Chinezen toch! Kleinigheidje: de fabrikant in kwestie heeft het aanbestedingsbedrijf dat namens de Nederlandse overheid die mondkapjes bestelde zeer goed duidelijk gemaakt dat het om niet-medische mondkapjes ging. Maar ja, waarom zou je een contract lezen en even op de doos kijken als je ook gewoon grof geld kunt verdienen aan de ellende van anderen? Even voor de betreffende overheidsdienst: 'Non-surgical' staat voor 'niet geschikt voor medisch gebruik'.
Dit is bijna net zo dom als Baudet die een document niet leest voordat hij over de inhoud inspreekt tijdens een Coronadebat. Eerst moord en brand gillen dat er een debat moet komen en je dan absoluut niet voorbereiden wanneer dat debat er is en je de kans krijgt iets zinnigs te zeggen:
('Ja, maar ik lees ook nooit dossiers dus ik snap Baudet wel.' Nou ik niet, wij betalen via ons belastinggeld hem namelijk een behoorlijke som geld om dossiers te lezen. In het bedrijfsleven zou hij op staande voet zijn ontslagen voor werkweigering.)
Maar goed, dat is nog altijd beter dan een zekere huidige Amerikaanse president tijdens een persconferentie over de veel te late en zeer inadequate aanpak van Corona in Amerika:
https://twitter.com/atrupar/status/1245480070111735809
'Wisten jullie dat ik nummer 1 ben op Facebook? Niet dat ik dat belangrijk vindt of zo, hoor. Maar het zegt wel iets, vinden jullie niet?' (Opmerkelijk feitje: Obama heeft als burger meer volgers op Facebook dan Trump als president. Maar ja, feiten zijn vooral irritant.)
Tegen het einde van de werkdag kreeg ik visite van een vriendin. Beiden kletsend en glimlachend aan weerszijden van mijn slaapkamerraam. Stomtoevallig kende zij de buurvrouw die op dat moment in tijd op twee meter afstand van mij in de kamer zat, op de rand van mijn bed.
Was meerdere uren in mijn eentje vandaag. Een van die uren bracht ik gitaarspelend door. Fijn om dat weer eens op te pakken!
's Avonds volgden een vriendin en ik (in mijn eentje vind ik dingen doen toch vaak minder leuk. Weet niet precies waarom.) de livestream van een verhalen vertel avond. Er werd ook muziek gemaakt.
En wij genoten. Ook na de 'storytelling evening'. Met muziekjes draaien en gedichten voordragen. En praten. En samen stil zijn. En een klein jointje roken (oei. Stout!). Had er al jaaaaren niet meer zelf eentje gedraaid maar het ging mij redelijk af.
Intens tevreden de duisternis en nagenoeg beangstigende stilte van de nacht opgezocht.
Voor zaterdag had ik geen afspraken staan (...) maar ik maakte een wandelingetje, werd hartelijk begroet door de beveiliger van de supermarkt die mij nog even hartelijk dankte voor het biertje wat ik hem eerder had doen toekomen en deed een paar boodschapjes waarbij ik een paar buurtgenoten sprak.
Zo kwam het dat ik de buren verraste door bij de een een Paasei (een heerlijk biertje) en bij de ander een paasei (van chocolade) voor de deur te zetten. Een paar wensten de hun onbekende (ik voerde mijn actie stiekem uit) weldoener een Vrolijk Pasen via de groepsapp en ik riep via diezelfde app: '1 April!' want Pasen is natuurlijk pas een week later. Ha!
Die avond kwam een vriendin onaangekondigd maar zeer welkom langs
en samen zagen wij via een livestream een vader en dochter DJ swingen en mensen thuis blij maken met hun muziek:
Zo maakten wij thuis een feestje voor twee.
En het was fijn. Erg fijn. De vriendin vertrok zondagmorgen rond half zeven. Zo gaan die dingen.
Zondag deed ik vooral aan slapen, een beetje schrijven en opruimen. Tot er visite kwam. Word ik blij van. Net als van mooie bloemetjes bijvoorbeeld:
Waar wordt u zoal blij van, deze dagen?
Het pleonasme van de week is: wereldwijde pandemie
The Bitter End van Placebo (hier in een live versie) is de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Bill Withers, Arnold Heertje en de stem van Yogi Bear
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Posts
