De week voorbij

Wat voor mij vanzelfsprekend is maar anderen zien als een van mijn vaardigheden is 'netwerken'. Met name voor anderen dan mijzelf lukt het mij vaak om mensen met dezelfde interesses met elkaar in contact te brengen. Of in elk geval kunnen helpen met een probleem waar die ander hen beter mee kan helpen dan ikzelf. Bij mij gaat dat organisch, vanzelf, van nature. Ik doe daar - vind ik zelf - geen enkele moeite voor. Net als met improviseren - of 'ad rem' zijn - overkomt het mij gewoon.

Zelfs tijdens een uitvaart: 'Ik zoek eigenlijk een manier om een krat makkelijker op mijn fiets mee te krijgen.', zegt de een. 'Daar weet ik een manier voor. Ik bel je binnenkort voor een afspraak.', zegt iemand die ik net bij het gesprek betrokken heb. 

Zo heb ik nog tientallen voorbeelden. Zou mooi zijn als ik met deze kwaliteit mijn geld kon verdienen. Maar ja, ben dan wat bang dat ik opeens 'targets' moet halen en om tien uur 's ochtends de opdracht krijg: 'Voor drie uur vanmiddag moet jij iemand gevonden hebben die ouder is dan 50, in de regio Nijmegen woont en verstand heeft van de theorie achter 3D-printers'. Want tsja, creativiteit (zoals ik ook netwerken zie) laat zich niet door deadlines dwingen. 

Op welke manier(en) bent u creatief?

=======================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

=======================

Maandag was een dag van regen en treurnis. Dat mag ook bij een uitvaart. Die erg bijzonder was: per motorescorte ging het lichaam van de vriend van mortuarium naar begraafplaats. 

Daar op de oude handkar van zijn pa naar het graf. Daar werd zijn lichaam - gewikkeld in een zelgemaakte lijkwade - door zijn broer en zus en wat leden van zijn oude motorclub in het graf neergelaten. 

Daarna was het even wachten op de kar met zand want de uitvaartbegeleider was uit zijn broek gescheurd en moest even een nieuwe regelen. Typisch geintje van Kamiel die in staat bleek ook na zijn overlijden een hem kenmerkend grapje uit te halen. Vervolgens mochten de aanwezigen - zo'n 70 man sterk - zelf het graf dichtscheppen. 

Wat de begrafenisondernemer werk scheelde. Hij hoefde alleen maar het zand te leveren en een paar schoppen uit te lenen. Zelf scheppen durfde hij niet meer, denk ik, denkend aan zijn eerder gescheurde broek.

Uiteraard ging het ook mis met het opstarten van de muziekspeellijst maar uiteindelijk klonk dan toch wat - zoals de overledene het zelf noemde - 'Japanse tyfus takkeherrie' - uit het meegebrachte luidsprekertje. Fascinerende punk rock van een Japanse vrouwenband. Gevolgd door diverse andere liedjes die deels vooraf aan mij waren aangedragen door diverse geliefden: Ramones, Normaal, Madness, diverse punk rock- en countrynummers volgden.

Een buurvrouw en ik werden in stijl gehaald en gebracht:

Hij wilde geen bloemen, geen toespraken, geen koffie met cake vooraf, noch achteraf. Alleen maar muziek. Toen mijn luidsprekertje even haperde greep een vriendin in en hief een zelfgecomponeerd lied aan. Wat prachtig klonk in de stilte van de begraafplaats. En in afwachting van de verse broek van de begrafenisondernemer.

De dame kende Kamiel omdat zij hem - wetende dat hij een zeer begenadigd metaalwerker* was - ooit had gevraagd een metalen standaard te maken zodat het voor haar makkelijker werd om tegelijkertijd piano en trombone te spelen:

Eenmaal weer thuis, in de namiddag, deed ik een dutje en communiceerde ik met deze en gene over het leven, het heengaan en de teraardebestelling van de - voor velen, zo bleek - goede vriend.

*Zo was hij bedenker en uitvoerder van 'de zijspanfiets (klik)'. 

Dinsdag las ik mijzelf bij over gemist nieuws. Eerst over een moment waar ik de nacht ervoor nog even voor was wakker gebleven: het - opzettelijk - inslaan van een ruimtevaartuig in een naderende asteroïde. Om te onderzoeken of het mogelijk is om in de toekomst een herhaling van het uitsterven van de dinosauriërs te voorkomen. Die dominante levenssoort kwam om bij een gigantische inslag van een enorm stuk onaards ruimterots. De naam van de missie kreeg het acroniem DART (klik) mee. Goed gekozen. En goed gemikt.

Ander nieuws dat ik blijkbaar had gemist was de verkiezingswinst van 'extreem rechts' in diverse landen. Op zich logisch dat 'rechts' flinke terreinwinst boekt in deze tijden. Het gaat namelijk niet goed in veel landen en tradititiegetrouw krijgen dan niet alleen de zittende regering maar ook 'de anderen' (lees: 'buitenlanders') de schuld van alles wat mis gaat. 

Arjen Lubach legt helder uit (klik) wat er precies mis ging met 'het boerenbedrijf' in Nederland en waarom boeren - mijns inziens - terecht boos zijn op de overheid. Die vertelde hen eerst dat zij moesten uitbreiden en vervolgens dat zij moeten inkrimpen. Dat is best verwarrend.

Per definitie krijgen groepen die niet voldoen aan 'de norm' de schuld van een crisis in een land. Sinds kort zijn de pijlen van 'rechts' daarom gericht op transgenders (klik) en anderen onder de vlag LHGBTI+ want 'het is allemaal hun schuld want zij voldoen niet aan de norm'. Onzin, natuurlijk maar populisten maken graag misbruik van onvrede want boze mensen zijn extreem makkelijk te manipuleren. 

Transgenders de schuld geven van een slechte economie en het verlies van je favoriete voetbalclub is net zo logisch als je goudvis de schuld geven van stormen (klik) 'want het is zijn schuld want kijk maar, hij houdt van water!'

Zelf ben ik niet bang voor transgenders - noch voor goudvissen - maar wel voor dictators die in het nauw gedreven worden. Maar ja, premier Rutte denkt dat Vladimir Poetin (klik) blufte toen hij dreigde kernwapens in te zetten.

Eigenlijk wilde ik nog een paar sollicitaties versturen maar toen ik deze 'vacature' tegenkwam ontging mij de lust. Waarom zou ik mijn cv en een motivatiebrief sturen naar een bedrijf dat in een advertentie niet zegt wat voor product of dienst het biedt of welke functie er vrij is?

Dus ik deed een was en een dutje. Het weer vond ik ook niet erg inspirerend. 

Of nou ja, het inspireerde mij om mijn dagelijkse wandeling beperkt te houden tot een kwartier.

Mede daardoor had ik ook even tijd om mij in te lezen in de verkiezingswinst van Giorgia Meloni van de 'Broeders van Italië', een partijnaam die helemááál niet fascistisch klinkt, hoor! 'Ja, hoera! Een #italexit!', riepen diverse rechtse lieden in Nederland verheugd. 'Een #nexit is vast niet ver weg!' Daarbij negerend hoe de #Brexit is uitgepakt. Om een dingetje te noemen: Britten betalen vanwege hun uittreding gemiddeld zo'n 50% meer (klik) voor produkten dan EU-consumenten. 

Een groot deel van de Italiaanse stemgerechtigden stemde niet op haar. Sterker nog, zij stemden op niemand. Meer dan de helft kwam namelijk niet opdagen op de verkiezingsdag. 

Van wie dat wél deed, stemde een groot deel op deze dame. Zouden rechtse Italianen niet weten dat hun heldin wordt betaald door Bill Gates (klik)? Of groot voorstander was van een vaccinatiepaspoort (klik) voor de hele EU? Ook wil zij meer militaire steun voor Oekraïne (klik) in de strijd tegen Poetin. Verwarrend dat 'rechts' fan is van Giorgia Meloni terwijl zij voor bijna alles staat waar rechts tegen is.

Had nog niet heel veel zin om dingen te doen dus deed alleen het hoognodige, eigenlijk: zoals het doorgeven van mijn waterstand. 

Ooit haalde ik halsbrekende toeren uit op een keukentrap om de stand uit te lezen, omdat de meter vlak onder het plafond hangt. Tegenwoordig maak ik gewoon een foto die ik naderhand uitvergroot. Praktisch!

Zelfs strijken (dat doe ik vooral voor de leuk) moest een dag wachten.

Woensdag was een prachtige herfstdag: somber, veel regen, chagrijnige mensen op straat. Maar ik lachte hardop. Om een tweet. Van de beoogde nieuwe premier van Italië, Giorgia Meloni. Nadat ik mij een dag eerder al afvroeg of 'rechts' echt wel zo blij is met de eigen keuze, werd vandaag duidelijk dat er flink wat rechtspopulisten stonden te vloeken. Een paar dagen eerder was het nog feest: 'Hoera, een nieuwe anti-elite leider die ook Zelensky maar een clown vindt en het opneemt voor die arme Poetin die door MSM en zo in kwaad daglicht wordt geplaatst!'

Helaas:

Baudet zit na de oproep van Giorgia Meloni verslagen in een coffeeshop of wijnbar. 

Net als toen hij - in navolging van zijn grote voorbeeld Trump - anti-vax was en de voormalig spelshowleider tijdens een bijeenkomst opeens zijn volgers opriep zich te laten vaccineren 'want covid is echt en de vaccins zijn betrouwbaar!'

Altijd betrouwbaar is de uitslag van door Rusland georganiseerde referenda. Net als Russische verkiezingen vallen die altijd uit in het voordeel van de organisator. Door onder andere dit handige trucje: Wanneer je als machthebber de komende 'democratische' verkiezingen wil winnen, verbied je gewoon de oppositie mee te doen. Oppositieleiders die moeilijk blijven doen, geef je 'gratis overnachtingen in een staatshotel' of bied je 'een kopje thee' aan. Doen zij dan nog steeds moeilijk, dan mogen zij logeren in een hotel op een hoge verdieping met nogal loszittende ramen.

De burgers van Oekraïne mochten ook hun keuze duidelijk maken in een *Ahum* democratisch referendum (klik. Aanrader. Interessant artikel): 'Omdat wij zo aardig waren en slechts een paar duizend burgers hebben vermoord bij het inpikken van jullie land, mogen jullie kiezen: willen jullie vrijwillig leven onder jullie nieuwe heerser en onze Grote Leider als jullie leider erkennen of de rest van jullie leven onderdrukt worden en behandeld als niet meer dan slaven van Rusland?' Goh. Jeetje. Superaardig, niet?

Merkte - mede naar aanleiding van bovenstaande nieuwsberichten - dat er onder rechtse mensen nog steeds verwarring is over de definitie van 'links'. Dus: de definitie van 'links' is niet 'alles waar mijn favoriete rechtse populist tegen is.'

Had mij verheugd op een verjaardagsfeestje van een vriendin die avond maar in plaats daarvan lag ik sniffend en snotterend in bed. Beetje jammer. In elk geval kon ik de deur opendoen voor een buurvrouw die de huur van een opslagplaats had opgezegd en thuis even weinig ruimte had. Ach, had toch geen zin in televisie kijken.

Donderdag moest ik noodgedwongen weer een paar afspraken afzeggen.

Mijn symptomen hoorden - waarschijnlijk en volgens een zelftest - in elk geval niet bij corona. Maar dat liet mij me niet beter voelen helaas.

Een buurvrouw voelde zich ook wat zwakjes maar aangezien er toch wat voorraden ingeslagen dienden te worden, steunden wij elkaar bij het boodschappen doen. U mag raden wat ik onder meer kocht:

Via Facebook wees een vriendin mij op een oproep voor een acteerklus. Waar ik op reageerde, want je weet maar nooit. Nooit geschoten is altijd mis.

Op Twitter kon ik weer ontzettend lachen om mensen die op een plaatje van een tweet reageerden alsof de politica in kwestie dat echt had getwitterd.

Als reactie op de domme mensen die alles geloven wat in hun 'bubbel' verteld wordt, downloadde ik een 'maak een neptweet' appje en vroeg een 'rechtse trol' te weerleggen dat hij dit had getwitterd:

Uiteraard kon Jack dat niet. Toch bleef hij volhouden dat de tweet van 'AOC' echt was 'want ik zag het zelf op Twitter!' Onvoorstelbaar dat mensen nog steeds niet weten dat niet alles wat je online tegenkomt betrouwbare informatie is.

Er zijn methoden om te onderzoeken of een tweet al dan niet echt is. Maar het uitvoeren van dat onderzoek kan wel twee hele minuten van je tijd kosten. Het valt echt op dat vooral 'rechtse' mensen 'geen tijd' hebben om te onderzoeken of informatie al dan niet klopt. 

Tijdens het vouwen van de was die avond keek ik een vermakelijke zombie-film. Met hoofdrollen voor onder andere Bill Murray en Adam Driver. Die laatste kreeg vooral bekendheid door zijn rol van slechterik in een van de Star Wars films. Dus ik kon een lach niet onderdrukken toen zijn karakter in The Dead don't Die niet alleen in een niet bepaalde 'bad ass' Smart bleek te rijden maar ook nog eens een Star Wars sleutelhanger aan zijn sleutelbos had hangen. 

Vrijdag zag ik een verheugend bericht in mijn e-mail box: 'Uit de vele reacties die wij ontvingen hebben wij jou gekozen voor de acteeropdracht.' Houzee! 

'Houzee!' riep ik ook hardop toen ik las dat het Russische leger zich 'uit strategische overwegingen en om te laten zien dat onze Grote Leider een bijzonder goed tacticus is' terugtrok uit (de omgeving van) de plaats Lymak (klik). Het was een dag nadat Poetin had verklaard dat het betreffende gebied en drie andere gebieden officieel Russisch grondgebied zijn na een 'democratisch referendum' waarbij burgers konden kiezen: of vrijwillig Russische burger of vermoord worden.

Gek genoeg heeft de bekende president en dictator nog steeds fans in het Westen. Maar ja, dat had een illustere voorganger van hem ook indertijd:

Onder de hashtag #nietmijnoorlog gaven ook duizenden Nederlanders blijk van egoïsme en daarmee hun steun aan Poetin. Zouden zij niet blij zijn geweest toen de geallieerden ons kwamen helpen tegen de nazi's? Stel dat de Canadezen indertijd hadden gezegd: 'Wij willen niet dat onze overheid Nederland militeur steunt. #nietmijnoorlog'?

Als Poetin besluit om bijvoorbeeld Texel en de regio Rotterdam te annexeren, zouden Baudet en zijn aanhangers dan nog steeds vinden dat andere landen zich er niet mee moeten bemoeien?

Vinden deze egoïsten écht dat wij het lopende Iraanse protest (klik) tegen een dictatoriale regering niet moeten steunen? Gelukkig zijn er ook mensen die wel degelijk om anderen geven en heeft het er schijn van dat Masha Amini niet voor niets is gestorven. Kunt u zich dat voorstellen: in opdracht van de overheid door agenten vermoord worden vanwege een vermeende overtreding van kledingvoorschriften? 

Die avond meldde ik mij - in badjas en al snotterend - voor een online vergadering van de Supergeheime Jongensclub. Binnenkort is daar weer een fysieke bijeenkomst van waar het een en ander voor geregeld dient te worden. Liefst op zo'n manier dat het publiek niet merkt dat de voorbereiding veel tijd en moeite kostte. Wat ik als entertainer en acteur heel goed kan begrijpen en waarderen.

Het ziek-zijn inspirereerde mij tot het schrijven van dit vrijdagse verhaaltje (klik).

Zaterdag voelde ik mij helaas nog steeds niet helemaal jofel. Tot zover mijn plan om een weekendje bij een vriendin te logeren aan de andere kant van het land. Dus - ook omdat ik graag energie heb voor (vrijwilligers- en huishoudelijk)werk - bracht ik een groot deel van de dag rustend in bed door. Het lichaam kan veel ongemak zelf bestrijden. Maar daar moet het wel de tijd voor krijgen.

Zag op mijn mobieltje dat ook een vriendin inmiddels foto's had toegevoegd aan het deelbare fotoalbum betreffende de recent overleden vriend. Herinneringen ophalen is vaak fijner samen, vind ik. Zowel mijn werklust alsook mijn creativiteir stonden op een laag pitje dus ik deed ook deze dag alleen het hoognodige: het invullen van een online formulier inzake mijn ww-uitkering, een opzetje maken voor het berekenen en komende maand doorgeven van mijn BTW-opgave aan de belastingdienst, afwassen en het aquarium schoonmaken. 

Net als met een kind in huis kun je ook met huisdieren niet altijd toegeven aan ziek zijn. Als je mazzel hebt, heb je een partner die wat van je werkzaamheden kan opvangen maar als voormalig alleenstaand vader ben ik gewend dat ook huisdieren er geen boodschap aan hebben dat je ziek bent. En terecht natuurlijk. Als je niet bereid bent voor je kind of huisdier te zorgen wanneer je je niet lekker voelt, kun je er beter niet aan beginnen. 

Ook deze dag merkte ik zelf weer dat het mij makkelijker afgaat om verhaaltjes in het Nederlands en gedichten in het Engels (klik) te schrijven. Het zal. 

Zondag werd ik wakker na het klokje rond geslapen te hebben. Mij een heel stuk beter voelend dan de voorgaande dagen. Houzee! Het was prachtig herfstweer en ik genoot weer van een wandeling door de buurt:

Eenmaal thuis verrichtte ik een aantal niet-noodzakelijke klusjes. Zo maakte ik deze haarborstel schoon:

Was ook trots op mijzelf dat het mij was gelukt een bloedvlek (hoe kwam die daar?) uit een van mijn meest gebruikte entertainment kostuums te krijgen:

Vermaakte mij ook weer op Twitter. Ondermeer met een gedachtewisseling met een Canadese meneer. In de loop der tijd ontwikkelden hij en ik een 'klik'. Onder meer omdat wij dezelfde humor hebben:

Vaak neemt hij zelfs de moeite om mijn Nederlandstalige tweets naar het Engels te vertalen en dit keer reageerde hij zelfs in het Nederlands!

De internationale politiek is - uiteraard - behoorlijk in het nieuws maar ook in Nederland was het hommeles: anonieme Kamerleden hebben klachten ingediend tegen kamervoorzitter Arib van de PvdA. Echt schokkend werd het toen Geert Wilders het voor haar opnam:

Geert Wilders die zijn steun betuigt aan iemand van de PvdA? Iemand die bovendien van Marokkaanse komaf is? En twee paspoorten heeft? De afkeer van Wilders voor 'de elite' is blijkbaar groter dan die voor de islam. Tjonge!

Grappig vond ik dat zijn volgelingen vooral GroenLinks de schuld geven van alles wat in de ogen van hun Grote Leider slecht is 'want GroenLinks stemt altijd mee met de VVD!'

Wat in het geheel niet waar is. Sterker nog: de partijen 'op rechts' stemmen vaker mee met regeringsleider VVD en hun leider Rutte dan GroenLinks. Om dit tabelletje te lezen, mag u weten dat 'VVD' hoort bij de onderste rij. Hier (klik) ziet u de volledige cijfers.

Ik weet het, dat zijn 'maar feiten' maar toch.

Even voor de lol: zo ziet het toetsenbord van mijn mobieltje eruit. 

Dan weet u wat ik zie wanneer ik data invoer op die zakcomputer.

Zeker 125 mensen, waaronder politieagenten, kwamen om toen na een voetbalwedstrijd in Indonesië (klik) 'fans' het veld bestormden. Dat biedt even wat perspectief aan wat wij in Nederland en België 'geweld' noemen. Het was een van de gespreksonderwerpen toen een buurvrouw op de thee was. Verschrikkelijk natuurlijk. 

Dus ik deed even dingen om een beetje blij van te worden. Zoals eerste worden in de wekelijkse DuoLingo competitie:

Wat is 'schouderklopje' in het Frans?

De muziek van deze week: 

Fada De Mi Korazon (Fairy Of My Heart) van Nani Noam Vazana, de vriendin die ook zo prachtig (live en a capella) zong op de uitvaart van onze vriend, een paar dagen eerder.

Het pleonasme van deze week is: een emotionele uitvaart

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Coolio

Meer lezen? Mijn verhalenbundels