Vandaag een echte zondag mogen beleven. Uitslapen, nagels knippen, aquarium schoonmaken, cd'tjes branden, zwabberen, schoonmaakdoekjes schoonmaken, schaatsen kijken en lezen.
Naast boeken lees ik ook maandbladen, weekbladen, dagbladen, naslagwerken, artkelen via internet, essays, dichtbundels, zelfhulpboekjes, melkpakken en stripboeken. Ik heb zelfs een paar Playboy's in huis. Voor de interviews. En omdat er in enkele exemplaren dames staan die ik persoonlijk ken. Voor de brand vorig jaar had ik er zelfs een paar omdat daar een bekende Nederlandse dame in stond met een interview. En zonder kleren aan. Maar de seniorenspecial die over een paar weken uitkomt zal niet in mijn bezit komen. Hoewel "La Paay" ook op haar zestigste nog wel interessante dingen te vertellen zal hebben. Terwijl zij in Eva-kostuum over een sofa ligt gedrapeerd.
Terwijl wij ons druk maken over de ex van een vroegere hippe DJ (♪ Radio Decibèèèl ♪) zit er een jongeman vast in Guantanama Bay waar de autoriteiten zich geen raad mee weten. Omar Khadr
was pas 15 jaar oud toen Amerikaanse soldaten de Afghaanse nederzetting waar hij door zijn extremistische ouders vanuit Canada heen was gebracht platbombardeerden. Men had het vermoeden dat daar terroristen zaten. Zodoende.
Terwijl men de ruïnes van de plek doorzocht op eventuele overlevenden bleek er inderdaad nog een "terrorist" (iemand die in een oorlogssituatie tegenstanders probeert uit te schakelen pleegt gewoon een oorlogshandeling en geen terroristische daad) in leven: Een 15-jarige jongeman die zijn vrienden zojuist uiteengereten had zien worden wierp een handgranaat naar de soldaten waarbij één van hen omkwam. Omar werd neergeschoten, overleefde en werd zonder vorm van proces en zonder vorm van protest opgesloten en gemarteld in opdracht van de Amerikaanse overheid.
De Canadese regering heeft nooit geprotesteerd tegen deze onmenselijke behandeling van een Canadees staatsburger en de Amerikaanse overheid heeft nooit excuses aangeboden voor het overtreden van een belangrijk onderdeel van de Conventie van Genève.
Nu verwacht ik persoonlijk niet dat President Barack Obama samen met de Canadese premier Stephen Harper de nu 23-jarige Omar Khadr vanuit Guantanamo Bay laat overbrengen naar een civiele rechtbank en hem alsnog via eenvoudige juridische basisprincipes laat be- en eventueel veroordelen maar excuses lijken mij hier op hun plaats.
Men hoeft nu niet direkt op de knieën zoals Bondskanselier Willy Brandt dat letterlijk deed in Warschau toen hij publiekelijk zijn excuses aan de Polen aanbood voor wat het Nazi-bewind hen had aangedaan.
Nee, gewoon doen wat juist is en laten zien hoe het hoort in een democratie door de jongeman de behandeling te geven waar hij volgens internationale verdragen en ongeschreven fatsoensregels recht op heeft. Dat zouden mooie excuses zijn.
Zou U soldaten die zojuist je dorp hebben platgebrand en je vrienden hebben vermoord netjes de hand schudden en vriendelijk verzoeken dat alstublieft nooit meer te doen? Ik zou waarschijnlijk met een rode waas voor de ogen die vol zitten van de tranen de dichtsbijzijnde handgranaat pakken, iets roepen waar de Bond tegen het Vloeken geen synoniem voor kan bedenken en zoveel mogelijk daders pijn proberen te doen. Maar ik ben U niet en slechts een eenvoudige weblogger.
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Patriarch Pavle
Posts
