Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Fantastisch nieuws voor de fans van 'het middagdutje'! Het is nu heus wetenschappelijk aangetoond (Engels) dat mensen die regelmatig een middagdutje doen een gemiddeld 5% lagere bloeddruk hebben dan mensen die dat niet doen.
Meer goed nieuws: steeds meer mensen zijn begonnen met nadenken en komen tot de conclusie (Engels) dat vluchtelingen hulp nodig hebben in plaats van wantrouwen, geweld, haat en nijd. Van die situatie zijn ze nu juist gevlucht.
En hier sta ik mensen blij te maken. Vind ik leuk. En vermoeiend.
En natuurlijk een paar kattenfoto's!
Zomaar een kat op straat in Zutphen
De kat van de kapper in diens vensterbank
Omdat ik het toch niet kan laten om ook mijn lezers aan het denken te zetten, hier weer eens een zelfbedachte 'lolcat':
Maandag had ik veel moeite mijzelf te herpakken om flink van leer te trekken tegen allerlei personen en instanties die mij onrecht aandoen. Of waarbij het in elk geval zo voelt. De gemeente heeft mij nog niet kunnen uitleggen hoe of waarom de vermeende schuld van mij €5500 bedroeg en na een jaar aflossen met bijna €50 per maand nu staat op €7500. Een specificatie ontbreekt 'maar wij hebben u er een brief over gestuurd.' -'Kunt u mij dan een kopie sturen want die heb ik nooit ontvangen.' -'Eh...ja maar de brief staat niet in het systeem.' -'In het systeem staat vast op welke datum u de brief verzonden heeft. Wat is die datum?' -'Eh...dat meldt het systeem niet dus dat kan ik u niet zeggen.' -'Hoe kunt u dan zo stellig beweren dat u die brief gestuurd heeft?' 'Nou, in zulke gevallen horen wij de klant een brief te sturen.' -'Dat ben ik met u eens. Maar nu geeft u dus toe dat u dat niet gedaan heeft?' -'Eh nee, ik weet zeker dat wij u die brief gestuurd hebben!' -'Welke informatie staat er in die vermeende brief?' 'Eh, dat weet ik niet.'
Zoveel incompetentie maakt mij neerslachtig. Ik weet dat men het ook bij de gemeente erg druk heeft maar als mensen geen tijd hebben om hun werk te doen, waar zijn zij dan op kantoor zo druk mee bezig?
Goed nieuws is dat ik een afwijzingsbrief ontving op een sollicitatie. 'Goed nieuws!?' Jazeker! Het betekent in elk geval een erkenning van mijn bestaan en van de moeite die ik genomen heb. In de praktijk zijn er nog maar bijzonder weinig bedrijven die erkennen dat ook sollicitanten mensen zijn: de meeste bedrijven - in mijn ervaring - reageren domweg niet op sollicitaties. Zelfs het instellen van een 'auto reply' ('Dank u voor de sollicitatie. De vacature is inmiddels vervuld. Veel succes met verdere sollicitaties!') is voor de meesten te veel moeite. Blijkbaar. En ook dat stemt mij somber.
Ik was maandag dus vrij huilerig en had al last van lekoogjes bij het zien van een foto van mijn jongste dochter die ik veel te weinig zie maar ook bij de zilveren medaille op de 100 meter sprint van Dafne Schippers op het WK atletiek. (Bij haar goud op de 200, een paar dagen later) reageerden ik en mijn lijf een stuk minder heftig.)
Dinsdag werd ik wakker met weer een beetje energie in mijn lijf. Ik had een afspraak afgezegd dus er bleven nog maar vier over: een bezoek aan de Bijstandsbond, de fysiotherapeut, een psychologe en een webinar. Ik sprak met slechts twee buurvrouwen: Ingrid en Angélique.
Woensdag kon ik van pure lamlendigheid maar niet mijn bed uitkomen. Maar je hebt nu eenmaal je verantwoordelijkheid naar je kinderen, je partner en naar jezelf toe dus ik hees mijzelf overeind. Verantwoordelijkheid naar 'de maatschappij' voel ik niet want 'iedereen moet nuttig zijn voor de maatschappij' vind ik grote onzin. Net als 'verantwoordelijkheid naar baby zeehondjes want die zijn zo schattig.' Dus dieren die niet 'schattig' zijn moeten maar van de planeet worden geschopt? Samen met mensen die 'niet nuttig' zijn? Zouden er echt mensen zijn die doodgemoederd hun gehandicapte oma een doodschop zouden geven 'omdat zij niet nuttig is voor de maatschappij.'? Ik ruimde mijn huis uit vanuit het principe: 'Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd', ging op visite bij mijn moeder en wilde nog een lezing bijwonen maar een nare hoofdpijn weerhield mij van het uitvoeren van dat plan. Wel bracht ik nog wat bij mijn moeder langs en hielp ik een vriend met een computerprobleem.
Voor donderdag had ik niet veel op mijn takenlijstje staan en misschien wel daarom heb ik stiekem meer gedaan dan ik van plan was: bellen, mailen, onderhandelen, bezwaarschriften schrijven, afspreken met vrienden en zangles: 'Je bent er bijna! Probeer het nu eens met iets meer timbre waarbij je het geluid laat resoneren in je borstkas en je mond een beetje meer dicht? En een beetje meer legato.' Of zo. En dan maar proberen dit na te doen:
's Avonds lekker rustig aan gedaan en met een potje strijken een aflevering gekeken van 'Under the Dome', een mooi gedachtenspel: wat gebeurt er met een gemeenschap van enkele honderden mensen wanneer zij volledig zijn afgesloten van de buitenwereld?
Vrijdag rustig aan wakker geworden, lopen schoonmaken en stofzuigen, natuurlijk muziek geluisterd (ik hou van muziek. Had ik u dat al eens verteld?), naar de Voedselbank, mijn moeder, een barbecue bij de moeder van mijn zoon in het instituut waar zij verblijft en 's avonds met mijn vriendin, mijn schoonmoeder en diens vriend naar een theatervoorstelling. Vis à vis speelde 'Exit'. Als u het nog niet gezien heeft...doen!
Het weekend was voor 'fun and games' met vrienden op het muziekevenement 'Mysteryland'.
Soms gaat het leven zoals je wilt dat het gaat en soms ook niet. 'It's just the way it is'. Hier is Bruce Hornsby and the Range:
Virtueel gesprek met een ambtenaar van een gemeente, betrokken bij het uitvoeren van de participatiewet:
-'Mag een klant vanuit de participatiewet (als in 'de vroegere Bijstand') een bijbaantje hebben, zoals bijvoorbeeld een folderwijk of als vakkenvuller?
'Ja en nee.' Het bijbaantje mag maar alle inkomsten daaruit worden verrekend met de uitkering.'
-'Met welk doel mag de persoon die zijn of haar best doet eigen inkomsten te genereren die niet houden?'
'Eh...dat weet ik eigenlijk niet maar dat is nu eenmaal zo en regels zijn regels, he?'
-'Mag een 'bijstandstrekker' vrijwilligerswerk verrichten?'
'Ja natuurlijk! En nee, niet wanneer dat vrijwilligerswerk op regelmatige basis plaatsvindt. Behalve wanneer de gemeente het vrijwilligerswerk oplegt.'
-'Volgens het Europees Gerechtshof is opgelegd vrijwilligerswerk geen vrijwilligerswerk maar dwangarbeid. Beseft u dat u door het opleggen van dwangarbeid internationaal afgesproken wetgeving, waaronder de conventie van Genève, overtreedt?'
'Eh...o, is dat zo?'
-'Ja. Volgende vraag: mag iemand vanuit de Participatiewet zijn of haar moeder verzorgen als Mantelzorger?'
'Nee, want dan staat die persoon de eigen reïntegratie in de weg door hele dagdelen niet beschikbaar te zijn voor de arbeidsmarkt. Bovendien pakt u dan de betaalde baan af van een professionele thuishulp.'
-'Als iemand vanuit de Participatiewet een 'gratis werkervaringsplek met behoud van uitkering' krijgt toegewezen door de gemeente, is die persoon dan die paar maanden tijdens het verplicht 'maatschappelijk nuttig zijn' wel of niet beschikbaar voor de arbeidsmarkt? En in het verlengde daarvan: mag iemand - wie dan ook - reïntegratie van een klant van de Participatiewet in de weg staan?'
'Nee, niemand mag die reïntegratie in de weg staan.'
-'Maar door iemand te verplichten twee maanden gratis te werken voor 32 uren per week staat de gemeente doelbewust de reïntegratie van die persoon in de weg!'
'Eh, ja...eh...nee...eh, nu weet ik het ook niet meer!'
-'Laatste vraag: wanneer legt u uzelf een boete op omdat u zich doelbewust niet aan uw eigen regels houdt en hoe hoog is die boete?'
De man die onlangs een aanslag wilde plegen in de Thalys is een moslim 'en dús een moslimterrorist'. Was hij echter een christelijke Noor geweest dan had de media hem 'een doorgeslagen idioot' genoemd. Ongeacht wat uw mening hierover is: denkt u écht dat er slachtoffers zijn voor wie het uitmaakt hoe de dader van hun laffe brute moord wordt genoemd? En toch lijkt het uit te maken. Vier mannen namen het recht in eigen hand en overmeesterden de dakloze man op de trein. De Franse president Hollande verleende hen de hoogste onderscheiding die het land kent en geeft daarmee het signaal af dat iedereen maar het recht in eigen hand moet nemen. Feitelijk pleit hij dus voor een einde aan de rechtstaat. Natuurlijk is er ook meteen weer de roep om meer gewapende mensen in uniform 'want dan hebben terroristen geen kans meer!' Dan heb ik dé oplossing: geef elke burger een uniform en een wapen in handen, dan zijn er vanzelf geen terroristen meer maar is voortaan iedereen politie-agent. En zoals iedereen weet zijn alle politie agenten goudeerlijke toffe mensen die nooit een ander bewust kwaad zouden doen.
Maar wellicht is het voldoende om 'zelfverdediging' als verplicht vak op middelbare scholen in te voeren.
Pencak Silat
Mensen vragen wel eens wel eens of ik wel eens wordt lastig gevallen in de clubs waar ik werkte. Dat kwam wel eens voor maar dan zeg ik: 'Zal ik jou in elkaar slaan waar je vrienden bij zijn of zullen wij samen een biertje drinken?' Allemaal herinneren zij zich wel Mr. Miyagi, dat kleine Japanse zwak uitziende mannetje uit de filmserie Karate Kid die grote stoere jongens volledig in elkaar mept. Dan is de keuze snel gemaakt. Mochten zij tòch willen vechten dan ken ik nog wel een paar trucjes uit de tijd dat ik pencak silat beoefende (filmpje)
Bieden wapens veiligheid?
Sommigen willen meer veiligheid door meer zwaar bewapende militairen door onze straten te laten lopen. Is het een goed idee om duizenden jonge alfa mannetjes van rond de 20 dus vol met testosteron en bravissimo een geladen semi automatisch geweer in handen te geven en dan maar gewoon te hopen dat dat goed gaat? Ik denk van niet.
Geweld werkt niet tegen geweld
Bovendien: mensen die denken dat het op elke straat neerzetten van een gewapende man moet voorkomen dat wij op een dag leven in een land waarin het normaal is dat op elke straathoek een man met een wapen staat zijn niet goed snik. Althans, dat is mijn mening. Sommigen zien blijkbaar visioenen waarin zij dat straatbeeld ervaren. Wat vindt u: wel of geen gewapende mannen op straat?
Hier een liedje over visioenen. Ultravox met 'Visions in Blue'
Inmiddels heb ik mijn uitgavenpatroon dusdanig aangepast dat ik elke maand - na aftrek van vaste lasten - maar liefst €151,50 met mijn zoon samen te besteden heb. Als ik meer zou bezuinigen dan zou ik minder huur moeten gaan betalen bijvoorbeeld en dat vindt de woningcorporatie niet grappig. Verder bezuinigen lukt dus gewoon niet. Tenzij ik bijvoorbeeld mijn telefoon- en internet abonnement beëindig en voortaan in de bibliotheek ga zitten solliciteren. Natuurlijk kan dat maar er zijn grenzen.
Landelijk bezuinigen
U vindt toch ook dat er bezuinigd moet worden op het onderwerp dat het meeste van onze belastingcenten opslokt? U denkt waarschijnlijk net als veel anderen dat dat 'kunst en cultuur' is en 'het buitenland, met name de EU'. Dat heeft u dus hartstikke fout. Verreweg het grootste deel van ons belastinggeld wordt uitgegeven aan Volksgezondheid en Zorg (Van elke drie tientjes aan belastinggeld gaat er een tientje naar dat onderdeel). Op de voet gevolgd door Werkgelegenheid en Sociale Zekerheid. Ontwikkelingssamenwerking (en alleen asociale mensen weigeren pertinent anderen te helpen) en Kunst en Cultuur samen krijgen nog geen 3 euro per 30 euro belastinggeld. Echt waar. U hoeft mij niet te geloven maar ik wil u dan wel vragen hoe u deze cijfers interpreteert: http://nieuw.begrotingswijzer.nl/
Bezuinigen op de grootste onkostenpost?
Maar als domme mensen het voor het zeggen zouden krijgen en er wordt inderdaad het meest bezuinigd op datgene waar wij het meeste aan uitgeven, dan betekent dat nóg meer ouderen op straat, meer zieke mensen en veel meer werkloosheid. Wilt u nu nog steeds die bezuinigingen doorvoeren?
Maandag deed ik nog maar even rustig aan: niet dat ik niets deed want er dienen altijd wel e-mails geschreven te worden, sollicitatiebrieven en steunende berichtjes via Facebook en Twitter en zo. En natuurlijk diende er ook het een en ander in het huishouden te gebeuren en ontdekte ik dat de wasmachine helaas niet meer doet wat-ie hoort te doen. Althans, voorlopig. Je kunt dan natuurlijk 'Grumbl, grumbl' roepend door het huis rondstampen. Of je gaat wat doen. Eerst probeerde ik online een oplossing te vinden. Ik maakte de machine open om te zien of ik het probleem zelf kon verhelpen en haalde er zelfs mijn zoon bij. Toen dat ook niet werkte belde ik de vriend van mijn schoonmoeder om gebruik te maken van zijn expertise op het gebied van wasmachines.
's Avonds volgde ik een webinar (een seminar via het web) over...het geven van een webinar. En dan vooral om (nieuwe) klanten te binden.
Dinsdag zag ik de grote grijns van mijn fysiotherapeut, net terug van vakantie, die er verdacht veel van genoot om mij pijn te doen bij het oprekken van wat van mijn spieren en pezen. Blijkt dat ik simpelweg moeite heb met op- en afstappen van de fiets omdat ik de betreffende spiergroepen decennialang niet of nauwelijks heb gebruikt! Rustig weer opbouwen dus, dat rekken en strekken.
Gelukkig vond ik ook de tijd om een uurtje op de bank te liggen met een goed boek.
's Middags was ik bij het voortgangsgesprek over de situatie waarin de moeder van mijn zoon verkeert. Soms gaat het beter met haar maar soms ook niet. Maar over het algemeen is zij redelijk tevreden met haar situatie in het instituut voor psychiatrisch patiënten alwaar zij haar dagen slijt. 'Gezonde' mensen vinden het vaak al moeilijk een zinnige tijdsbesteding te vinden maar voor mensen met een 'psychiatrisch ongelukje' is dat nog net even wat moeilijker.
's Avonds kwam buurvrouw Winonah nog even langs met een klein presentje in ruil voor het in leven houden van haar goudvis tijdens haar vakantie.
Woensdag was dit mijn takenlijstje voor de dag:
Het lijkt misschien aardig wat maar valt eigenlijk best mee. Vind ik. O, en ik had nog een buurvrouw op de thee. Mocht u tekst en/of uitleg willen bij sommige omschrijvingen dan zal ik die geven.
Op het lijstje staat onder meer 'Sail': bij vrienden die een bedrijf hebben aan het IJ mochten mijn vriendin en ik genieten van het schouwspel van prachtige voorbijvarende boten, bootjes, en schepen. En het vuurwerk was een prachtig toetje! Daarna speelde ik sardientjes in de tram terug naar huis met enkele honderden toeristen. Voordeel wanneer het zo vol is in tram of bus: omvallen is niet mogelijk.
Donderdag was ik aanwezig bij een seminar in Hoofddorp
over geld verdienen als zelfstandige. Daarna sprak ik met mensen over een mogelijke werkmogelijkheid en 's avonds in de kroeg in Amsterdam leerde ik wat tips en trucs van een oude rot in het vak van grappen maken op de planken. Zeer verhelderend!
Vrijdag stond ik een paar uurtjes mijn vriendin bij op een markt in Amsterdam Noord.
Een gezellige markt met aardige mensen en stomtoevallig stond zij tegenover een expositie van de fotograaf die jaren geleden een rapportage had gemaakt over mij en mijn zoon.
en het was verder echt zo'n dag dat vrijwel alles mis ging. Voor wie de film kent: denk 'Falling Down' . Natuurlijk kan ik doen alsof het leven mij elke dag vriendelijk toelacht en problemen mij per definitie voorbij gaan maar dan zou ik liegen. Ik zal u de details besparen maar het was gewoon een rotdag. Onder meer door een paar tegenvallers zoals deze onverwachte (verder wel leuke hoor!) fanfare
Gelukkig kon ik genieten van dit uitzicht vanaf de markt en vanaf de veerpont:
die ervoor zorgden dat ik twee uren te laat thuis was om nog eten op te kunnen halen bij de Voedselbank. Gelukkig is er dan mijn vriendin die mij gewoon even goed knuffelt. Altijd fijn.
Zaterdag kwam mijn oudste dochter voor een weekend bij haar vader en diens wederhelft. Zij had haar gitaar mee en deed voor hoe veel zij inmiddels geleerd had te spelen. Zeer indrukwekkend! Gezamenlijk waren wij die middag te gast bij het geregistreerd partnerschapsfeestje van vrienden van ons.
Bij een feest horen ballonnen:
Familie groepsfoto in de maak:
Hapjes, drankjes, warm weer en aangenaam gezelschap. Terwijl ik 's avonds laat rondliep op een dinnerparty
togen mijn vriendin en haar stiefdochter (naar woord eigenlijk) naar vrienden van ons die een zaak hebben aan het IJ om te genieten van het SAIL evenement.
Zondag sliep ik iets langer door dan mijn vriendin want zij moest vroeg op voor de markt in Leiden. Bij het ontbijt liet ik Eva kennismaken met diverse muziek. Dit nummer bijvoorbeeld:
Dochterlief en ik vervoegden ons later op de dag bij mijn vriendin:
Dit was de kraam:
Het was bij het Volkenkunde museum, vandaar deze foto's:
Er was ook muziek:
Mijn dochter en mijn vriendin namen beiden een henna tatoeage:
Men verkocht er ook lekker bier:
Thuisgekomen ziet Eva vanaf het balkon van mijn vriendin haar moeder en zus naderen om haar op te halen:
(Geen van de foto's of filmpjes vandaag heeft een nabewerking ondergaan. Op een paar na.)
Zij kon hem zo goed nadoen dat het voor anderen soms leek alsof hij er nog was. Verwarrend. Vooral voor bezoekers. Zij konden vaak zweren dat wij een deur hoorden opengaan of hem om eten horen vragen. En misschien was dat ook wel zo.
Zijn huisgenoten leerden leven met de aanwezigheid van het onverklaarbare en begonnen het normaal te vinden. Men haalde herinneringen op aan de tijd dat zij op zijn rug zat en hij rondjes rende door de kamer.
Naar het schijnt vrij ongewoon voor een parkiet en een cavia.
'Die lui in Syrië hebben het eigenlijk maar makkelijk want wij hadden een paar dagen geleden een paar uren regen! En dat is véél erger dan bommen, kogels, voedselgebrek en onthoofdingen!' -'Ja, want stel je eens voor dat je paraplu nat wordt als je naar buiten gaat? Dat is toch verschrikkelijk!?'
Burgers gedood door Assad én door IS
President Assad van Syrië heeft meer burgerdoden op zijn geweten dan terreurorganisatie IS. Toch greep de VS niet in 'want je mag niet ingrijpen in binnenlandse aangelegenheden.' (Althans: de Democratische president Obama wilde wel ingrijpen maar mocht niet van de Republikeinse meerderheid in het Congres) Maar wat is er dan veranderd nu IS burgers vermoord? Is het nu opeens heel erg dat er burgers sterven en is hun dood veel minder een probleem wanneer zij worden vermoord in opdracht van Assad? Of is het gewoon omdat er nu opeens Amerikaanse bondgenoten worden bedreigd? U mag het zeggen.
Voor en tegen Assad
'Bent u voor of tegen de wandaden van het regime van Assad?' -'Tegen natuurlijk want het is verschrikkelijk wat hij onschuldige burgers aandoet!? ' Vervolgens staat u te boek als iemand die IS steunt 'want die organisatie is óók tegen Assad.' Dat is - in het kort - een voorbeeld van hoe er gesjoemeld kan worden met cijfers en statistieken.
De laatste paar weken valt mij op hoeveel overheden besloten hebben burgers regels op te leggen waar overheidsfunctionarissen zelf zich niet aan hoeven te houden. Bijvoorbeeld in Spanje en Egypte. Ook in ons eigen land legt de overheid de burger steeds meer regels op maar weigert die op zichzelf toepasbaar te laten zijn. Over het achterhouden van informatie bijvoorbeeld. Waarom zijn volgens de overheid moslims wél crimineel maar is Poetin dat niet?
Nepmoslims
'Alle moslims zijn slecht want de leden van IS zijn moslim!'
-'Ja maar, volgens échte moslims én volgens hun heilige boek zijn moslims die bewust mensen die wat anders geloven doden geen goede moslims. De leden van IS zijn dus geen echte moslims. Trouwens: Hitler en de meeste van zijn trawanten waren keurige katholieken, christenen dus. Volgens jouw logica zijn dus alles christenen joden hatende Nazi's.'
'Niet waar, want volgens hun heilige boek zijn mensen die bewust mensen van andere religies vermoorden geen echte christenen!'
-'Precies!'
Niqaab
Volgens de meest recente angstberichten zijn er een miljard moslims die de sharia willen invoeren. Als dat écht zo was zouden mijn moeder, mijn dochters, mijn buurvrouwen en mijn vriendin natuurlijk al lang in een niqaab rondlopen. O, en er zouden geen 1,2 miljoen mensen jaarlijks meer doodgaan aan de gevolgen van alcohol gebruik.
Heropvoedingskampen
Hoewel ik het serieus heb geprobeerd (zie kattenlog) lukt het mij maar niet de kop in het zand te steken zodat ik later lekker laf en onschuldig kan roepen: 'Ich habe es nicht gewusst!' wanneer islamitische Nederlanders per trein worden afgevoerd naar 'heropvoedingskampen' en diegenen die blijven verplicht met een grote gele M van 'Moslim' op hun jas moeten rondlopen (en maar hopen dat mensen niet denken dat zij bij McDonalds werken).
Straks bent ú de zondebok
Terwijl u die woorden even laat inzinken ga ik verder: ooit was 'alles' de schuld van 'de Hunnen' en later van 'De Fransen', 'De Protestanten', 'De Joden', 'De Communisten', 'De homo's', 'Links' en nu dus van 'De Moslims'. In tijden van crisis maken mensen altijd van één groep mensen de zondebok. Misschien is het volgende keer wel de groep waar u toe behoort. Hoe zou u dat vinden?
'Dus jij bent ervan overtuigd dat mensen het leuk vinden hun dorp te zien afbranden, hun man onthoofd en hun dochter verkracht te zien worden om zich vervolgens wekenlang samen met een baby zonder eten in de bossen schuil te houden waarna een mensensmokkelaar hen berooft van hun laatste greintje waardigheid en hun aardse bezittingen en hen een nieuw leven in Nederland belooft? Waar zij vervolgens in kampen worden gestopt, geen werkvergunning krijgen, geen respect en geen hulp maar wel worden verguisd en de schuld krijgen van alles wat mis gaat in het land? Denk je dat nou écht?'
-'Eh... ik... eh... Ja maar, het zijn buitenlanders!'
'En dus? Jij bent zelf tenslotte óók een buitenlander. Als jij mij niet gelooft: vraag maar eens aan een Engelsman of een Canadees of jij volgens hem een buitenlander bent. Wanneer jij zegt dat je een hekel hebt aan buitenlanders zeg je dus eigenlijk dat je een hekel hebt aan jezelf.'
Vorige week zaterdag en zondag werd ik maar liefst drie maal herkend van het vroegere YouTube programma Volg de Baas en maandag moest ik daar nog even van bijkomen...Het valt niet altijd mee beroemd te zijn! ;-)
Maandag ging ik met mijn zoon naar de bioscoop voor de film Ant-Man. Ik had al een paar lovende kritieken gelezen en inderdaad: voor een beetje rare superheldenfilm zit-ie verrassend goed in elkaar! Met fraaie dialogen, een moraal en zelfs een heus plot met soort van cliffhanger!
Verder hield ik mij ledig met schrijven en lezen en het huishouden. Natuurlijk schreef ik een paar e-mails, belde een paar mensen en bovendien laadde ik wat cd's naar mijn externe harde schijf zodat ik nog makkelijker muziek kan afspelen terwijl ik op de laptop werk.
Dinsdag werd ik om onduidelijke redenen moe wakker maar bracht mijzelf er toch toe om de was te doen, te schrijven en te leren. Nu ik nog maar drie spelletjes op de mobiel heb ('De Slimste mens', 'Schaken' en '2048') en geen nieuwsapp's meer heb houd ik opeens een half uur per dag over. En dat voelt geweldig! Het extra half uur van dinsdag gebruikte ik om via Skype met een vriendin te praten. Ook verrichtte ik wat werkzaamheden ten behoeve van de Bewonerscommissie, werkte mijn Twitter account flink bij (ik volgde tientallen mensen die al minstens een jaar niets hebben geschreven. Die accounts verwijderen uit mijn volglijst leverde mij heel wat ruimte op!) streek en vouwde de was weg en ging tijdig naar bed. Maar niet nadat ik op straat een oud-collega sprak. En een buurman.
Woensdag hanteerde ik de stofzuiger, maakte het toilet schoon, wilde ik gaan sporten maar bleek het betreffende buurthuis (nog) gesloten, hield ik mij bezig met mijn nieuwe bedrijfslogo voor wanneer ik een doorstart maak met mijn eigen bedrijf, pleegde ik overleg met de aan mij toegewezen klantmanager van de gemeente, verwerkte wat blogaantekeningen, kookte een oosterse roerbakschotel met kip en verrichtte nog wat huishoudelijke taken.
Donderdag bleek de fietsenmaker geen tijd te hebben voor mij en mijn fiets dus dwaalde ik een uurtje wat doelloos maar genietend van het mooie weer en het gedrag van toeristen door de Amsterdamse binnenstad. 's Middags was ik bij een nieuw project van de gemeente: loopbaanbegeleiding voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Het project is nog zó nieuw dat de gemeente nog geen tijd heeft gehad een extern communicatiebureau een paar ton te betalen om een pakkende afkorting en een dito logo te bedenken. (De hoofdboekhouder van de gemeente weet niet eens hoeveel de stad aan schulden heeft uitstaan 'want dat staat nergens op papier.' Echt waar).
'Toen de medewerkster u vertelde dat zij een achterstand had maar bezig was met het behandelen van uw bezwaarschrift had u door moeten vragen. Dan had u ontdekt dat men uw bezwaarschrift nooit ontvangen heeft.' -'Het is dus mijn schuld dat zij loog?' 'Precies!'
'U moet uw uiterste best doen om aan werk te komen maar u mag er niet te veel tijd en moeite in steken want dan raakt u gedeprimeerd en gedeprimeerde mensen maken minder kans op een baan.'
-'Ik moet dus elke kans op werk grijpen maar mag niet elke kans op werk grijpen?' 'Precies!'
Leuker kunnen ze't niet maken...
's Avonds had ik een borrel met een jeugdvriend. In een café waar een DJ was ingehuurd die de hele avond uitsluitend klassieke muziek draaide. Weer eens wat anders! Een kleine sfeerimpressie:
Handjes in de lucht!
Bezoekers laten graag toiletkunst achter.
En zie: geen schuttingtaal!
Vage gitarist
Vrijdag voerde ik natuurlijk geen klap uit en genoot ik van het gratis eten van de voedselbank. Iedereen weet tenslotte dat mensen die geen betaald werk verrichten absoluut niets uitvreten en niets anders doen dan interen op de maatschappij en blij zijn met elk stukje aandacht, iedereen die hen een tijdschrift tegen de verveling komt brengen 'want jij bent toch werkloos en dan verveel jij je toch?) Toch? Niet helemaal:
Ik schreef drie bezwaarschriften, één sollicitatiebrief, verstuurde acht e-mails aan evenzovele verschillende mensen, knipte mijn vingernagels, ripte wat cd's, zocht kleren uit ten behoeve van een aankomende fotoshoot, liet een bedrijf weten dat ik voor hun TV-programma niet met voor mij vreemde dames zou gaan zoenen en probeerde geld los te peuteren uit mijn pensioenfonds om bijvoorbeeld mijn huur en een (vermeende) schuld van ruim €7000 te kunnen aflossen.
Helaas: tussentijdse opname van het opgebouwde pensioen kost mij in eerste instantie 52% 'administratiekosten'. Over wat er overblijft rekent de fiscus 20% inkomstenbelasting en daarna neemt het verzekeringsbedrijf nog even 32% af als 'boete voor voortijdige opname'. Niet handig dus. Ook Waternet is hardvochtig en laat mij 8 maanden lang ruim €60 betalen terwijl mijn bezwaarschrift tegen het afwijzen van een kwijtscheldingsregeling nog dient. De komende tijd mag ik het dus doen met - na aftrek van vaste lasten - €80 per maand voor mij en mijn zoon samen. Dat is best krap.
Gelukkig hadden mijn vriendin en ik die avond een etentje dat betaald werd door een goede vriend. Fijn! (Dankjewel, Peter! x)
Drankje na eten: Raki en limoncello
Uitzicht uit keukenraam bij vriend
Bij een gezellige avond hoort muziek. Eén van de muziekjes die voorbij kwamen was deze:
O ja, en op straat sprak ik nog twee verschillende buren, buurvrouw Angélique was een half uurtje op visite en ik was met mijn zoon bij mijn moeder langs geweest.
En heen en terug was ik op de fiets! Dat lijkt misschien geen geweldige prestatie maar (behalve een paar maanden geleden een klein stukje om te oefenen) het was het voor het eerst sinds 36 jaar dat ik überhaupt echt een stuk fietste. Bovendien had ik nog nooit echt op straat als verkeersdeelnemer gefietst en nog nooit in het donker. Een enorme overwinning dus en een geweldige opsteker voor mijn zelfvertrouwen want ik ben geheel en al zelfstandig (goed, mijn vriendin fietste mee voor morele steun) heelhuids en ongeluksvrij thuisgekomen! Voortaan wel om denken om mijn contactlens in te doen want afstanden schatten met één goed oog is best lastig ('Hoeveel ruimte zit er tussen die kaartlezende toerist en dat verkeerspaaltje? Kan ik daar met deze snelheid tussendoor laveren met mijn fiets?'). Bovendien ben ik wat nachtblind dus dat is al lastig. Mijn nieuwe heup (nu ja, inmiddels bijna vier jaar oud) hield zich fantastisch en mijn beenspieren geven kloppend aan dat ik leef en pijn kan leiden. Met name de spieren die 36 jaar in sluimerstand in mijn dijen hebben geleefd.
Zaterdag dus een fotoshoot. Ik zeg er niets over maar geef een tip: koop het oktober nummer van de glossy 'Vrouw'. 's Avonds waren wij te gast bij een verjaardag.
Zondag stond ik met mijn vriendin op de Museummarket op het Museumplein Amsterdam en aten wij samen met andere broeders en hun partners bij één van hen thuis in het kader van de zomerbijeenkomst van mijn vrijmetselaarsloge. Gezellig!
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Stephen Lewis
UNIEK: u kunt de handgeschreven versie van dit verhaaltje winnen! Ik stuur het dan via ouderwetse post ('snailmail' volgens de nieuwste generaties) naar u toe. Deel de link naar dit verhaal op social media en laat mij dat weten. Verhoog uw kansen door te vertellen waarom juist u dit verhaal moet winnen. Heel veel succes!
Wanneer ik een winkel heb bezocht en bij thuiskomst ontdek dat de spijkerbroek die ik zojuist nieuw heb gekocht vol zit met gaten en scheuren ga ik terug naar de winkel en eis ik een nieuwe of mijn geld terug. Dat vind ik niet meer dan normaal. Daarom heb ik moeite met die trend die mensen ertoe aanzet meer te betalen voor een spijkerbroek met gaten en scheuren dan voor eentje die er als nieuw uitziet. Nog maar niet zo lang geleden zouden mensen moord en brand schreeuwen als hun nieuwe spijkerbroek een scheurtje vertoonde en nu zijn zij makkelijk bereid daar €200 voor neer te tellen! Soms begrijp ik mensen niet...(Zie ook mijn stukje over bedrog door spijkerbroekfabrikanten)
Deze spijkerbroek voor kinderen kost 'maar' €79,95 en is van het hippe merk Scotch & Soda (Leest u vooral ook de beschrijving!).
Natuurlijk moeten mensen lekker zelf weten waar zij hun geld aan uitgeven en als zij een met opzet kapot gemaakte spijkerbroek willen kopen is dat natuurlijk hun zaak. Maar wanneer ik over straat loop moet ík er naar kijken.
Tegelijkertijd dat mensen veel geld neertellen voor iets dat doelbewust stuk gemaakt is klagen velen dat zij 'geen geld' hebben en gaan kinderen zonder ontbijt ('want daar is geen geld voor') naar school.
De vraag is nu: moeten mensen tegen zichzelf in bescherming worden genomen of moeten zij lekker zelf uit maken wat zij doen? Kortom: moet de overheid ons (en onze kinderen) beschermen of alles voor ons regelen? En zijn er uitzonderingen op die regels? En welke zijn dat dan? En wie bepaalt dat? Moet de overheid alleen sommige mensen regels opleggen en anderen niet? Gelden dezelfde regels voor iedereen of vindt u dat u uitgesloten mag blijven van sommige regels? En waarom? Daar ben ik erg benieuwd naar dus graag uw reacties!
Hier is Dr. Hook met 'Baby makes her Blue Jeans talk':
In één en dezelfde fabriek worden vijf merken spijkerbroeken gemaakt maar behalve de naam op het ingenaaide etiket zijn er weinig verschillen en geen enkele spijkerbroek verlaat voor meer dan €5 het pand. Toch komt de ene broek op de grote hoop terecht op de markt waar die voor een tientje van de hand gaat. De duurste krijgt een eigen 'display' in een 'designshop' en zal €250 opbrengen terwijl er nauwelijks aantoonbare verschillen zijn in materiaalgebruik en afwerking. Zelfs één van de grootste jeans experts van Europa kon het verschil tussen het ene en het andere merk niet meer constateren nadat de etiketten met merknaam waren verwijderd. Wij worden dus bedrogen. En wij willen worden bedrogen. U en ik natuurlijk uitgezonderd. Toch?
Ondanks alle ellende en narigheid gebeurt er ook een hele hoop goeds in de wereld. Neem het verse Turkse echtpaar Fethullah Üzümcüoğlu en Esra Polat. Na een idee van haar vader besloot het stel 4000 naar Turkije gevluchte Syriërs te laten delen in hun huwelijksmaaltijd. In haar witte jurk en met zelfs haar gouden tiara nog op stond de bruid zelf eten uit te delen aan een grote groep dankbare mensen. Deze mensen vinden het normaal om wat je te veel hebt te delen met mensen die minder hebben. Een voorbeeld voor velen!
MH370
Op een ander vlak was het ook goed nieuws dat het onlangs gevonden vliegtuigonderdeel inderdaad van vlucht MH370 afkomstig blijkt te zijn. Na anderhalf jaar weten de nabestaanden nu vrijwel zeker dat hun geliefden dood zijn. Hoe vreselijk ook, het is beter dan de rest van je leven blijven denken dat zij ergens op de wereld voortleven onder verschrikkelijke omstandigheden. Om het anders te zeggen: onzekerheid is een vrouwtjeshond.
Stadsvervoer
In Assen, Meppel en Hoogeveen wil de overheid bezuinigen op het stadsvervoer. Door buschauffeurs te ontslaan. De professionele vervoerders zullen worden vervangen door (ongetwijfeld goed bedoelende) vrijwilligers die de verantwoordelijkheid voor duizenden reizigers op zich zullen nemen 'met behoud van uitkering'. De lokale SP-afdeling is tegen deze onzinnige plannen in het verweer gekomen en krijgt al veel steun van de vakbonden, de buschauffeurs en de passagiers.
Fybromyalgie
Goed nieuws dan uit de medische wereld: men is een hele grote stap dichter bij het genezen van Fybromyalgie! Wetenschappers ontdekten dat de pijn niet vanuit de hersenen komt. Hoe het dan wel precies zit leest u hier. (Engels)
Hoverboard
Dan nog even iets leuks voor de nerds onder u: men heeft een werkend hoverboard ontwikkeld! Een wat? Een hoverboard. Zeg maar een skateboard zonder wielen zoals te zien in de filmreeks Back to the Future. Deze is speciaal voor de nu nog ongeboren Marty McFly:
De Cubaanse overheid wordt regelmatig bekritiseerd vanwege het schenden van de mensenrechten. Mensenrechtenorganisaties rapporteren willekeurige gevangenname, marteling, gewetensgevangenen en oneerlijke procesgang. Dissidenten worden door de overheid lastiggevallen. Hoewel de Cubaanse regering in 2001 een moratorium op de doodstraf heeft ingesteld, werd een uitzondering gemaakt voor schuldigen aan moord tijdens een gewapende kaping in 2003. En hoewel de Cubaanse grondwet vrijheid van meningsuiting kent, worden wetten ter bescherming van nationale veiligheid of het verbieden van 'vijandelijke propaganda' misbruikt om dissidenten achter de tralies te krijgen. Amnesty International en Human Rights Watch maken melding van gewetensgevangenen. De Cubaanse regering staat het Rode Kruis de toegang tot haar gevangenissen niet toe, en ook Amnesty International is niet welkom op Cuba.[25]
Er worden echter vraagtekens gezet bij deze cijfers en de cijfers van Amnesty International. Oxfam-Solidariteit kwam in 2006 met een rapport waarin staat dat de schending van mensenrechten door Cuba sterk wordt overdreven. Dit zou gevoed worden door een lobby van de Amerikaanse regering tegen Cuba. [27]
Misschien is dat in het algemeen een beetje het probleem tegenwoordig: mensen denken niet meer na. Zij lezen een mening in de krant of horen er eentje op televisie en denken: 'Ja, dat vind ik ook!' zonder er over na te denken of zij dat wel écht ook vinden. De smoes 'Ik heb geen tijd om na te denken' acht ik onacceptabel want wij hebben meer vrije tijd dan ooit tevoren in de tijd vanaf de Industriële Revolutie. Dat is dus gewoon kul. Met 'geen tijd' bedoelen mensen eigenlijk 'geen zin'. Waardoor zijn mensen zo murw geslagen? Zijn zij (u natuurlijk uitgezonderd!) ontzettend lui geworden? Is er zoveel keus dat wij niet meer kunnen kiezen? Hebben media en overheid ons extreem geïndoctrineerd?
Ik heb een uitdaging voor u: wilt u hier serieus over nadenken en het resultaat van die actie in het commentaarveld achterlaten? Dank u!
Elke eerste maandag van de maand verricht ik mijn administratie van de voorgaande maand. Deels via het bekende rekenblad Excel en deels via het minder bekende Afas Personal, een gratis online methode om je uitgaven (beter) te beheren. Door inzicht in je uitgavenpatroon kun je het beter beheersen. Na een tijdje zijn 'onnodige' uitgaven nagenoeg verleden tijd. Alsof je je voor jezelf schaamt dat je wel eens iets koopt dat je eigenlijk niet nodig hebt. Verder belde ik maandag drie mensen, mailde ik met vijf, sms'te ik er drie en stuurde ik berichten via overige media aan twee. Ook maakte ik de oven schoon, wandelde ik een uurtje, zocht mijn kostuums uit, maakte voor mijn zoon een broodje ei voor de lunch, las ik een paar hoofdstukken, verwerkte wat aantekeningen tot toekomstige weblogstukjes, bezocht een aantal bevriende weblogs, schoor mij niet en zette mijn foto's (minus de vakantiekiekjes) van de maand juli online.
Dinsdag bezocht ik de fysiotherapeute voor een behandeling van mijn zweepslag. Zij heeft mij flink afgebeuld met diverse apparaten om mijn spieren sterker en soepeler te krijgen. Binnenkort ga ik lekker sporten! Aan sport doen vind ik stiekem veel leuker dan er naar kijken op televisie. Zo heb helemaal niets van de Tour meegekregen. Maar wacht! Dat is niet helemaal waar want op het Jeugdjournaal was een interview met een renner. Vermoedelijk een Nederlandse coureur want het vraaggesprek was niet ondertiteld hoewel ik er vrijwel niets van verstond. Hoe dan ook: vanaf het moment dat er meer geld werd uitgegeven aan dopingcontrole dan aan dopinggebruik of zelfs aan de organisatie van het sportevenement op zich, verloor ik de interesse. Maar met of zonder doping: ik vind dat de heren wielrenners een knappe prestatie neerzetten!
Psychologe
Daarna was ik bij mijn psychologe voor de evaluatie van een zelfbeeldtest die ik moest doen. Blijkt dat ik creatiever was dan ik dacht en terwijl ik zelf altijd dacht dat ik niet erg doelgericht ben blijk ik dat wel te zijn. Ook opvallend (...): lang niet op alle gebieden ben ik zo ruimdenkend als ik zou willen zijn. Met name in politieke standpunten kan ik erg halsstarrig zijn. Ik heb gewoon erg veel moeite met uitspraken als: 'Alle buitenlanders zijn crimineel behalve mijn buurman' en 'Iedereen die werkloos is is lui, behalve ik en mijn nicht want het is niet onze eigen schuld dat wij werkloos zijn.' Ik regelde wat dingetjes (subsidie en zo) voor de komende Burendag, volgde een aflevering van een online cursus en nog zo wat.
Woensdag begeleidden mijn zoon en ik mijn moeder (en haar rolstoel) bij het kopen van een nieuwe stofzuiger. Als dank trakteerde zij ons op een lunch waar wij bij het avondeten nog genoeg van hadden! Ook betaalde ik een paar rekeningen, regelde een betalingsregeling omdat - ondanks mijn bezwaarschrift - mij twee jaar aan waterstoffenheffing niet wordt kwijtgescholden, sprak ik met twee vrienden af om elkaar snel te zien, vroeg ik een vriend van vroeger hoe het nu met hem gaat, stuurde ik een paar ondersteunende woorden naar een vriendin die het nu wat moeilijk heeft en wees ik twee mensen op het bestaan van een congres dat zij wellicht interessant vinden. En dat allemaal per e-mail. Op straat sprak ik nog even met buurvrouw Winonah.
Windows 10
Met twee mensen wisselde ik sms-berichten uit en aan 'whatsappen' doe ik niet. O, en ik schoor mij en sorteerde een stapel papieren: een deel zit nu netjes in mappen en een deel is het huis uit. Het lijkt voor buitenstaanders misschien wel eens of ik het druk heb maar dat is helemaal niet zo. Ja, er staat redelijk wat op mijn takenlijst en vaak weet ik het allemaal af te handelen op de betreffende dag. Maar soms ook niet. Is het niet gelukt dan komt het later wel. Of helemaal niet. Punt is: ik heb nooit haast want haast hebben vind ik veel te vermoeiend en ik ben graag lui. Verder herstelde ik een lampenkap, plande ik de komende drie maanden bijzondere avonden van mijn vrijmetselaarsloge in en 'tackelde' ik een akkefietje met mijn ziektekostenverzekeraar. Zou ik toch bijna vergeten te melden dat ik - met succes en een beetje hulp van mijn zoon - 'Operating System' Windows 10 nu op de schootcomputer heb staan!
Donderdag knipte ik mijn teennagels. Vooral om Poeetweet (Lezen! Leuke stukjes!) een plezier te doen..., verrichtte werk voor stichting HIOB, ging even lekker buiten spelen en bracht een aardig deel van mijn tijd door op het toilet. Vermoedelijk vanwege een zieke kip. Zes ordners met papieren werden er vier en een tafel werd schoon. Natuurlijk werden ook vandaag weer de nodige mensen gebeld (drie stuks) en gemaild (vier stuks) en ge-sms't (drie stuks) en liet ik mij ook vandaag niet onbetuigd op Facebook en Twitter. En plaatste ik zelfs berichten op Pinterest en Instagram. Deels vanaf het toilet...(en dat had u nu net niet willen weten. Denk ik.) Maar liefst drie verschillende buurvrouwen (respectievelijk Hetty, Angélique en Margot) had ik even op visite en op straat sprak ik nog even met buurvrouw Beppie die gezellig uit het raam hing. Niet erg ver want dat geeft zo'n rotzooi. Ik was nog van plan een vriend op te zoeken in Hoofddorp maar mijn lichaam bracht mij op andere gedachtes. De tijd dat ik niet onderweg naar of in Hoofddorp was besteedde ik aan het onderhouden van mijn mobieltje: de inmiddels tweeëneenhalf jaar oude Sony Xperia S. Lekker intern schoongemaakt, de meeste spelletjes eraf gesloopt (dat leidt alleen maar af) en zelfs nieuws-appjes verwijderd! Na het herarrangeren van de icoontjes ziet mijn hoofdscherm er nu zo uit:
Linksboven het bewijs dat ik een nerd ben: mijn klok is het 'Starship USS Enterprise' uit de langlopende TV serie Star Trek. De maan daarnaast is een heuse 'live' afbeelding van de maan zoals die op dat moment vanaf mijn locatie op Aarde te zien is. Ongeveer rechts in het midden van de ooit door mij zelfgemaakte foto die ik als achtergrond gebruik ziet u een microfoontje: hierop klikken biedt mij de mogelijkheid iets in te spreken voor mijn takenlijstje. 'Mama bellen' zeggen gaat sneller dan 'Mama bellen' typen. Is mijn ervaring. Onderin links een mapje met een aantal veel gebruikte applicaties, dan sms, bellen, een zaklamp, een rekenmachine en een klok/wekker/timer/stopwatch/wereldklok/weerapp. Die icoontjes heb ik waar mogelijk in de stijl 'Steampunk' omgezet. Vind ik leuk. Om te weten wat dat is, klik op de link!
Dubbeltikken op een willekeurige plek op mijn bureaublad doet de camera opstarten en diverse veegbewegingen brengen mijn e-mail programma, kalender, foto-album en e-reader naar de voorgrond. Veeg ik met één vinger omlaag dan zie ik de telefooninstellingen en kan ik eenvoudig het scherm donkerder of lichter maken en het apparaat op vliegtuigstand zetten en zo. Handig.
Dit zie ik wanneer ik een notitie (aantekening voor een toekomstig blogstukje, een verhaaltje, een stukje voor een roman of wat dan ook) schrijf. Het toetsenbord is van adaptxt en is volledig naar wens aan te passen. Voor een groot gedeelte dan. Ik blijf ook verbaasd over de voorspellende gave van het toetsenbord want opvallend vaak weet het goed te voorspellen (zie het balkje boven het toetsenbord) wat het volgende woord is dat ik wil schrijven. Zo hoef ik dat alleen maar aan te tikken en dat scheelt. Ik ben tenslotte ook geen twintig meer. Het toetsenbord baseert de voorspelling op eerdere teksten van mij en kent mij nu dus bijna beter dan mijn moeder mij kent...
Vrijdag mocht ik naar een buurthuis vanwege aankomende Burendag. Gek hoe dat gaat: een medewerker gaat naar de bank en haalt contant geld waarvoor ik moet tekenen. Ik krijg een kopie van de reçu en ga vervolgens naar de bank om het ontvangen geld te storten op mijn bankrekening zodat wij onze rekeningen voor Burendag (huur van een partytent en zo) kunnen betalen. Dat kan makkelijker én goedkoper én minder tijdrovend. Het scheelt hen een hoop tijd en moeite door het toegewezen budget rechtstreeks te storten. Een e-mail (of desnoods een foto van de ontvangstbon) is meer dan voldoende én rechtsgeldig én scheelt een hoop geld want het leasen van een kopieermachine is niet alleen iets van vroeger maar ook nog eens heel duur. Volgens de mensen van het buurthuis 'maar een paar honderd euro'. Ja, dan wel een paar honderd euro gemeenschapsgeld. Daar kun je leuke dingen van doen. De maandelijkse daklozeninloop van bekostigen bijvoorbeeld. Kinderen van armlastige ouders karateles geven. Ik noem maar even wat. Vreemd dus dat men in deze tijd van bezuinigen zó makkelijk met gemeenschapsgeld omgaat. De stichting bepaalt welke buurtprojecten in aanmerking komen voor financiële ondersteuning. Maar wie controleert de stichting? Is het een gevalletje 'wij van WC-Eend'?
Pluk de Nacht
Hoe dan ook: het was weer tijd om langs te gaan bij de Voedselbank voor een goed pakket voedsel voor de komende week. Op straat sprak ik met buurman Fouad. Ik mailde zes mensen (2 werkkansen, 2 tips en 2 ondersteunend), stuurde één een fysiek kaartje, voegde een aantal cd's toe aan de computerverzameling en hing een kruidenplankje op in de keuken. Ik sorteerde foto's en genoot met mijn vriendin van een gratis open lucht filmvoorstelling in het kader van Pluk de Nacht.
Boven: het uitzicht achter ons (een jacht, filmmuseum Eye Centraal Station net niet zichtbaar op deze foto). Vóór ons: het grote filmscherm en andere bezoekers. Beide foto's zijn onbewerkt.
Zaterdag werd ik gezellig wakker naast mijn vriendin en deden wij leuke dingen: wij bezochten een filiaal van een Zweeds woonwarenhuis, gingen naar de loods om de auto in te pakken voor de markt de volgende dag (en kochten er Eryngii paddestoelen, een soort oesterzwam. Naar verluidt erg lekker.
's Middags lazen wij aan en zwommen wij in het lokale zwembad en genoten van het prachtige zomerweer. In Nederland kun je niet elke dag je avondeten genieten op balkon of in de tuin. Maar die dag dus wel.
Zondag stonden wij met Rataplan Design op de Swanmarket in Utrecht. Een fijne markt met fijne collega's en bezoekers. In de aanbieding die dag: de servetzwaantjes.
(Een set van zes stuks voor maar €15,- Het zijn de laatste paar en dan komt er ruimte in de loods voor iets anders. Leuk, niet?)
Ik sluit dit weekoverzicht af met een eerbetoon aan zanger Thé Lau van The Scene. Die waarschijnlijk besefte dat dit zijn laatste optreden was...
Hier is Rigoreus (wacht u even tot Thé de coulissen in verdwijnt.)
'Van mijn baas moet ik dingen doen waar hij mij niet voor betaalt. Van mijn moeder moet ik vaker naar de kapper. Van mijn kinderen moet ik niet meer zo gek doen op feestjes. Van de gemeente moet ik meer lokale belastingen betalen. Van de overheid moet ik gezonder eten. Van de woningbouw moet ik meer servicekosten betalen voor minder service. Van mijn dokter moet ik meer sporten en van mijn beste vriend moet ik mij daar niets van aantrekken. De eerstvolgende keer dat iemand zegt dat ik iets moet dan sla ik erop!'
-'Je moet niet luisteren naar mensen die jou vertellen wat jij moet doen.
Eh...waarom komen er opeens van die rookwolkjes uit je oren?'
In de serie: 'Wat ik vreemd vind' vandaag mensen die zeggen dat zij iets niet willen maar het toch doen of hebben.
'Wat een rare televisie serie is dit eigenlijk: ik zit nu in seizoen vier en begrijp nog steeds niet waar het nu eigenlijk over gaat. En volgens mij kan mijn neefje van vier beter acteren! Waarom kijk ik er eigenlijk naar?'
Ja, waarom?
'Ik wou dat ik al met pensioen was want dit werk bevalt mij totaal niet. De baas is irritant, de collega's zijn vervelend en eigenlijk wil ik iets heel anders doen om mijn geld mee te verdienen! Dus waarom werk ik hier nog eigenlijk?'
Ja, waarom?
'Ik heb een gootsteenzeefje zodat de gootsteen niet verstopt wanneer er etensresten in komen tijdens de afwas. Maar vlak voor het afwassen verwijder ik het gootsteenzeefje want anders wordt-ie vies en moet ik'm gaan schoonmaken. Dus waarom heb ik eigenlijk dat gootsteenzeefje?
Ja, waarom?
'Wat een vervelende man heb ik toch eigenlijk! Het lijkt wel alsof hij helemaal niet veranderd wíl worden! En elke zondag moet hij per sé voetbal kijken op tv terwijl wij alleen maar de rest van de week kijken wat ík wil. Waarom ben ik eigenlijk nog steeds bij hem?'
Ja, waarom?
'Twaalf jaar geleden besloot ik al dat ik geen tijd meer wil verspillen met het kijken naar deze sport. Het is een corrupt zooitje, geen enkele wedstrijd is spannend en sinds het achter een decoder zit kost het mij nog geld ook! Dus waarom kijk ik nog eigenlijk?'
Ja, waarom?
'Dat is een heel vervelende columnist. Ik volg hem nu al twee jaar maar hij heeft een vervelende schrijfstijl, slechte argumenten en is ook helemaal niet grappig! Volgens mij kan ik dat beter. Waarom lees ik hem nog eigenlijk?'
Ja, waarom?
'Ik vind dat gerecht eigenlijk helemaal niet lekker. Het maakt mij niet uit hoe of door wie het is klaargemaakt. Eerlijk gezegd vind ik het gewoon vies. Er zijn een heleboel gerechten die ik wél lekker vind dus waarom blijf ik dit dan toch af en toe eten?'
Ja, waarom?
'Dit is nu de achtste keer dat ik in dit land op vakantie ben maar ik vind de mensen er onbeschoft, het is meestal veel te warm, de hotelbedden zijn slecht, het personeel spreekt niet eens mijn taal en er zitten te veel Hollanders. Dus waarom kom ik hier nog eigenlijk?'
Ja, waarom?
Zijn mensen daadwerkelijk zo masochistisch dat zij maar blijven doen wat zij eigenlijk niet willen of zit er meer achter? Is het de menselijke natuur die ons dwingt om te klagen en bewust situaties op te zoeken zodat wij kunnen voldoen aan die innerlijke drang?
Ik ben benieuwd naar uw gedachten hierover!
Intussen heb ik voor u een clipje van Anita Meijer. Hier is 'Why, tell me why' ('Waarom, zeg mij waarom')
Posts
