Sport en politiek onverenigbaar?

Op het WK voetbal in Qatar was het verboden om uitingen van politieke - en zelfs seksuele - voorkeur te laten blijken. Officieel dan 'want sport staat los van politiek'. Klinkklare nonsens natuurlijk. Vraag maar aan Hitler die de Olympische Spelen van Berlijn in 1936 misbruikte om zijn archaïsche idee dat Ariërs superieur zijn aan andere volken uit te dragen. 

====================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

====================

Qatar bewees dat je met geld niet alles kunt kopen. Ja, olie- en gasrechten, voetbalclubs, hotels (de overheid van Qatar bezit onder meer het Amstelhotel en gebruikt Nederland om belastingen te ontduiken (klik).) en FIFA-officials...dat lukt nog wel. Maar een wereldbeker kopen? Dan zul je toch écht een team moeten hebben dat daadwerkelijk kan voetballen. Een paar duizend arbeidsmigranten inhuren (klik) om je team aan te moedigen helpt niet om een kampioensbeker te winnen.

Waarom Nederland niet officieel protesteerde tegen het schenden van de mensenrechten door Qatar? Dat werd duidelijk toen Minister Conny Helder daar sprak over de levering van vloeibaar gas door Qatar aan Nederland. In een halfslachtige poging tot politieke correcteid: zij droeg een OneLove ('Iedereen mag er zijn, ongeacht huidskleur, religie of gendervoorkeur') speldje 'geen bovenarmband want die staat mij niet'. Met een sjaaltje om het te verbergen. Op het sjaaltje de tekst 'Never Mind' ('Laar Maar'. En nee, ik verzin dit niet. Doe maar even hier klikken)

De regel 'geen politiek tijdens ons mooie voetbaltoernooi!' gold niet voor Qatar zelf:

Een Minister stond doodleuk op de tribune met duidelijk zichbaar een 'Free Palestine' band om.

Vele malen dapperder dan de regering Rutte was Mario Ferri (klik. Mét filmpje!) : tijdens een van de wedstrijden rende hij het veld op. Met een regenboogvlag. En een t-shirt met de tekst 'Red Oekraïne'. Én met de tektst 'Respect voor Iraanse vrouwen'. Een actie die in landen van zakenvrienden van Donald Trump normaliter de rebel diens hoofd doet verliezen. Letterlijk. Maar omdat er camera's bij waren werd de man na ondervraging vrijgelaten 'als teken van goede wil'.

Misschien had de Nederlandse [top van het bedrijfsleven] regering niet de Minister van Sport maar, net als de Duitsers, de Minister van Buitenlandse Zaken (Annalena Baerbock) moeten sturen. Die had wél succes en wist een langjarig energiecontract met Qatar in de wacht te slepen door te babbelen in een VIP lounge in een van de dure - want met bloed, zweet en tranen van slaven gebouwde - voetbalstadions in Qatar.

Nederland ging het nog één keer proberen en wel met Rob Jetten, de Minister van Energie. 'Good luck with that.' Althans, de VVD (klik) wilde dat Jetten ging 'want anders moeten wij hopen op een goede deal met Noorwegen of toch weer naar kernenergie maar Het Volk is dankzij De Andere krant en zo weliswaar voor kernenergie maar wil geen kerncentrale in de achtertuin.' Jetten wilde eigenlijk niet 'omdat ik het druk heb'. Jetten heeft het inderdaad druk. Onder meer met het verwerken van zijn liefdesverdriet nadat eerder dit jaar de relatie met zijn vriend werd verbroken. Misschien moest hij maar niet per ongeluk dronken worden in Qatar en dat vertellen.

Wie nog één keer zegt: 'Sport heeft niets met politiek te maken!' mag zich als gladiator melden bij de Romeinse keizer Caligula die Het Volk voor zich wist te winnen door lekker veel mooie stadions te bouwen en sportevenementen te laten organiseren.