Macht

Onlangs overleed de broer van een vriend en gisteren overleed de schoonvader van een vriendin. Wanneer de dood zo dichtbij komt besef je weer dat je eigen beslommeringen toch eigenlijk niets voorstellen. Noem geldgebrek, werkloosheid of telefoonloosheid...

Wanneer ik probeer te bellen krijg ik een in gesprektoon en wanneer mensen mij proberen te bellen krijgen zij direkt contact met de voicemail. Met name lastig wanneer potentiële werkgevers mij proberen te bereiken. Op m'n vaste aansluiting dan. Wanneer ik de handset oppak hoor ik zelfs geen kiestoon. Mobiel werkt alles naar behoren. Het is helaas niet voor het eerst dat ik een probleem heb met Internetplusbellen van de KPN. Moet dan altijd weer aan m'n moeder denken die ooit werd betrapt op de uitspraak:"Als de telefoon het morgen nog niet doet, bel ik de PTT."

Dat moest ik morgen dan ook maar'ns doen...

Intussen hoop ik niet dat een mogelijke werkgever mij heeft proberen te bereiken en maar een ander heeft uitgenodigd op gesprek te komen.

Pas nog vroeg iemand mij hoe lang ik al werkloos ben. Dat hangt er een beetje vanaf aan wie je het vraagt. Gevoelsmatig sinds maart, sinds ik niet meer bij The Amsterdam Dungeon werk; volgens het CWI sinds 1 september, sinds ik niet meer in de kinderopvang werk en volgens het UWV sinds 23 oktober, sinsd ik niet weer werk als raadslid.

Voor m'n zoon is het ook nog steeds even wennen dat z'n vader vrijwel alle avonden thuis is en wij zelfs hele weekenden met elkaar zitten opgescheept. Toch een stuk minder erg dan met dictator Ter Horst te worden opgescheept. De bewindsvrouwe wil graag alle macht concentreren in haar persoon in het geval van "een grote ramp". Wie bepaalt er dan wat "een grote ramp" is en hoe lang blijft Guusje dan aan de macht?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Henk Vredeling

Solliciteren

Boek nummer 26 van dit jaar ("Tell me your dreams" van Sydney Sheldon) gaat in wezen over de psychiatrische aandoening "Multiple Personality Syndrome", kortweg MPS. In ons lichaam zitten eigenlijk meerdere persoonlijkheden verborgen en sommigen daarvan zouden we liever verborgen houden...

Gisteren hebben m'n zoon en ik vermoedelijk mensen gezien die leiden aan dit Meerdere Persoonlijkheden Syndroom en wel bij het opzoeken van zijn natuurlijke moeder in een weinig opwekkende omgeving.

De rest van het weekend hadden wij het gelukkig wat leuker en brachten wij vooral door met het spelen van spelletjes schaak en Magic: the Gathering; het Spongebob-weekend op Nickelodeon en het in elkaar zetten van een kastje. Vreemd is dat: werkte ik voorheen terwijl ik naast het reguliere werk ook nog diverse maatschappelijke verantwoordelijkheden op mij nam, tegenwoordig heb ik een inkomen op hetzelfde (bijstands)niveau maar doe ik niets behalve het huishouden, een kind opvoeden en solliciteren.

Halen

Voorlopig even geen werk-anecdotes want werk, dat heb ik even niet. Ook geen anecdotes betreffende raadswerk want ook dat heb ik niet. Zelfs geen vergaderingen van bijvoorbeeld een oudercommissie want ook daar houd ik mij tegenwoordig een stuk minder mee bezig. Ik zou U wel wat anecdotes kunnen vertellen over buurvrouwen want werk of geen werk, die buurvrouwen zijn er nog.

M'n moeder is er ook nog en bij haar hield ik m'n zoon gezelschap bij de lunch, gisteren. Ferdinand was nog maar net weg toen m'n broer en z'n vrouw gezellig even kwamen babbelen. Hoewel zij niet in de buurt van Amsterdam wonen namen zij toch de moeite om voor familiebezoek even naar de hoofdstad te komen. Netjes, toch?

Nu denkt U misschien dat ik mijn dagen in ledigheid doorbreng maar neemt U maar van mij aan dat er in huis voldoende werk is te verrichten. Al is het maar het papierwerk waar je doorheen moet om een uitkering te kunnen "genieten". Er zijn ook leukere zaken zoals een bezoekje aan vriend Pieter en met hem en een vriend een stukje voetbalwedstrijd kijken. Het viel mij weer eens op dat een scheidsrechter het laatste fluitsignaal pas geeft wanneer een speler rond het einde van (de eerste helft van) een wedstrijd de bal een rotschop naar voren geeft. Kan de scheids niet ietsjes eerder affluiten? Dat bespaart toch weer wat nodeloze moeite om de bal te halen.

Geloven

Het is nu echt voorbij. Vanavond ontving ik het afscheidsboeket van de raad en griffie. M'n werk als raadslid bleek uiteindelijk toch niet te combineren met het alleenstaand ouderschap. Het zal wat tijd kosten om te wennen aan de rol van vader die gewoon 's avonds thuis is. Nu kan ik gewoon samen met m'n zoon TV-kijken en spelletjes doen en hem bijstaan in het maken van z'n huiswerk.

Ook vandaag weer bleek dat die jongen goed kan leren: hij had zowaar een 9,5 voor zijn toets betreffende de topografie van het Midden-Oosten. Bovendien deed hij het vandaag ook weer erg goed op z'n dartclub. Nodeloos te zeggen dat ik mateloos trots ben op hem.

Heb nu ook wat meer tijd om te lezen en zodoende las ik in slegs enkele dagen boek nummer 24 én boek nummer 25 uit van dit jaar. Het ging om "De Koele Oorlog" van Frederik Pohl en "Tweesprook2" van Orson Scott Gard en Tanith Lee. Het eerste boek behandelt een onderwerp dat mij wel vaker bezig houdt: Al die "toevalligheden" die het leven lastig maken blijken vaak geregisseerd; Ziektes die op grote schaal worden verspreid; stroomstoringen die huishoudens en klein economisch verkeer belemmeren; treinwisselstoringen die een dag lang een deel van de economie ontwrichten; charismatische politici en sekteleiders die onrust veroorzaken en haat zaaien...

Tweesprook2 bevat verhalen die kenmerkend zijn voor twee van de grootste auteurs op het gebied van het genre Fantasy maar zelfs bij verhalen waarin veel gefantaseerd wordt ontkomt de schrijver niet aan het aanhalen van bekende thema's als Geloof, Hoop en Liefde.

Een gedachten-oefening: Op het moment dat je Liefde en Hoop bewaarheid ziet worden moet je dan stoppen erin te geloven?

Langs

"Nederlands pantservoertuig rijdt op bom" stond te lezen op Nu.nl. Nou, de energie-leveranciers kunnen wel inpakken; het gebruik van olie behoort tot het verleden en ook de TU-Delft kan inpakken met haar Nuna4 als poging om het gebruik van zonne-energie te stimuleren. Voortaan rijden we op bommen. Nu is opeens duidelijk waarom er al die jaren zo enorm is geïnvesteerd in de wapen-industrie!

Met Superfer keek ik afgelopen herfstvakantie de film "Butterfly-effect 2" die gaat over de mogelijkheid je heden te veranderen door terug te gaan in het verleden en op een bepaald punt een andere beslissing te nemen. Echter, wat de hoofdpersoon ook doet, elk scenario lijkt erger dan het vorige. De moraal lijkt dan ook te zijn:"Probeer niet krampachtig je fouten uit het verleden ongedaan te maken maar maak het beste van het heden."

Dit weekend hebben wij er ook het beste van gemaakt. Zo hebben wij bij de spelletjeswinkel rondgekeken en kwamen thuis met een mandala-maker voor Eva en Magic-kaarten voor m'n zoon en mijzelf. Gisteren lekker bij oma poffertjes gegeten en gezellig spelletjes gespeeld. Eva vertelde m'n moeder over een droom die zij de nacht ervoor had:"Ik was met Ferdinand in de sneeuw aan het graven en toen was er een berg van sneeuw. Toen we daarin gingen graven waren er vier schatkisten. Die waren vanaf de bodem tot de rand gevuld met geld."

Vandaag voelde Ferdinand zich niet zo lekker na een onrustige nacht, mede veroorzaakt door luide muziek die van buiten tot in ons huis doordrong. Ook vanwege al bestaande buikklachten besloten hem vandaag binnen te houden en gezellig een film te kijken over het leven van Napoleon. Je kunt veel zeggen over die man maar niet dat hij geen doorzetter was!

Superfer is dat ook, getuige bijvoorbeeld het feit dat hij per sé naar karateles wilde, vanavond "omdat ik de andere kinderen een kata moet voordoen". Die jongen inspireert zijn vader nog'ns meer zijn best te doen een baan te vinden. Het schijnt dat ik daar haast mee moet maken want schijnbaar wordt mensen met een WW-uitkering geen passende baan meer geboden maar moeten zij verplicht elke aangeboden baan aannemen. Morgen dus maar weer een paar uitzenbureaus langs.

Brengen

"De geheimen van Het Bernini Mysterie" van Simon Cox is boek nummer 23 van dit jaar en probeert feit van fictie te onderscheiden in het door Dan Brown geschreven boek. De niet zo verassende conclusie is dat Dan Brown een auteur van fictie is die zijn verhalen basseert op feiten. Tevens is hij knap in verbanden leggen die natuurlijk overkomen. Zo zou je een verband kunnen zien tussen het ooievaarsbestand in een land en het aantal in dat jaar geboren kinderen."Zie je wel, hoe meer ooievaars, des te meer kinderen!" zou je kunnen uitroepen "Waarmee bewezen is dat ooievaars kinderen brengen!" Gewoon onzin dus. Maar wel leuke onzin.

Minder leuke onzin wordt gegenereerd door de beweging "Trots op Nederland" die claimt te zijn voor (en ik citeer Der Rita) "alle Nederlanders die snakken naar daadkracht en duidelijkheid in de politiek". Nou, dat is duidelijk: Stem Rita en alles wordt duidelijk. Waarom alleen het stemmen op Rita alles duidelijk zal maken is vooralsnog onduidelijk.

Wat voor mij wél duidelijk is is dat ik nog steeds vol zit van het eten van gisteren. Een compleet vijf-gangen menu werd mij voorgezet in de Supperclub. Onder het genot van een glaasje bubbels genoot ik van het geleverde entertainment, het eten en het gezelschap. Op uitnodiging, want persoonlijk kan ik mij zo'n luxe niet permiteren.

Dat je niet altijd over geld hoeft te beschikken om toch lol te hebben werd vandaag weer bewezen door m'n kinderen. Eva, Dayna en Ferdinand vermaakten zich uitstekend in de speeltuin en terwijl Eva met mij en haar broer meeging verkoos Dayna bij haar moeder en een lokaal kinderfestival te blijven. Met de twee oudere kinderen ging ik naar de spelletjeswinkel om vervolgens de middag spelend en film-kijkend door te brengen.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jan Wolkers

Worden

Voor wie mijn "optreden" gemist heeft: hier is de uitzending van "Restauraties" met daarin Fort Altena nog te zien. Goed, met een dag werken was ik niet langer dan een aantal seconden in beeld maar toch kan ik op m'n CV zetten dat ik Napoleon gespeeld heb. Lachen, toch?

Met solliciteren ben ik al heel wat langer dan een dag bezig maar enig resultaat is nog niet geboekt. Van veel potentiële werkgevers heb ik zelfs geen idee wat zij vonden van mijn brief + CV omdat zij om een of andere reden tegenwoordig niet meer de moeite nemen te reageren. Er zijn enkele uitzonderingen:

Op 4 oktober verstuur je een sollicitatie-brief om op 16 oktober deze reaktie te ontvangen: (Let wel: het betreft een vacature via een uitzendbureau!)

>>Gezien het grote aantal reacties op vacature 343184 (database medewerker bij een Trust kantoor), stuur ik u bij deze een algemene terugkoppeling: Naar aanleiding van uw reactie op vacature van 343184, moet ik u mededelen dat de vacature helaas niet meer open staat.<<

Ach ja, in elk geval heeft men de moeite genomen te reageren met meer dan een een geautomatiseerd bericht in de trant van:"Wij hebben Uw brief ontvangen. Zodra ik weer op kantoor ben zal ik U verder bericht sturen". waarna je, uiteraard , niets meer hoort.

Je zou er bijna cynisch van worden...

Inmiddels hebben wij sinds een kleine week een watermeter in huis. Neen, niet een meneer die ons water meet maar een apparaat dat bijhoudt hoeveel water wij verbruiken. Zo krijgt Waternet een legitieme reden om ons meer te rekenen. Het wachten is nu op zo'n apparaat waar een muntje in moet. Naast een soortgelijk apparaat voor gas en electriciteit. Wil je op een dag een warme douche dan stop je een muntje (of je chip-pas) niet alleen in de watermeter maar ook in de gasmeter. Nog een paar jaar verder en kinderen krijgen voor hun verjaardag een gasmuntje zodat ze voor die ene keer per jaar een warme douche kunnen nemen.

Wat voelde als een warme douche was het gezellig kroegbezoek van gisteren; Even lekker een biertje gedaan met verschillende buren en vrienden daarvan. Met m'n zoon doe ik momenteel weinig anders dan veel rust nemen, DVD'tjes kijken en spelletjes spelen als schaken, Jenga en darten. Gek genoeg kun je daar behoorlijk moe van worden.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Deborah Kerr

Horen

De uitzending van ’BankGiroLoterij Restauratie’ met het fort uit Almkerk is woensdag 17 oktober vanaf 21.25 uur te zien op Nederland 1. De finale is twee weken later. Let goed op "Napoleon"...

Herfstvakantie. Een vreemd iets. Vrijdag nog ging Ferdinand naar de film met z'n klas en zaterdag was opeens de eerste dag van de herfstvakantie. Hij en ik hebben besloten het deze vakantie rustig aan te doen en vooral veel tijd te besteden aan elkaar. Samen de zolder opruimen bijvooorbeeld en de spellenkast uitruimen. In de planning staat bijvoorbeeld ook nog werken in de tuin. Gewoon, gezellig samen dingen doen. Nu ik nog werkloos ben kan dat ook al heb ik wat last van een gebrek aan energie.

M'n zoon kon ook samen met buurvrouw Hetty zijn moeder opzoeken in een vestiging van Stichting Mentrum. De nieuwe omgeving schijnt haar goed te doen en het is altijd goed nieuws als het beter gaat met iemand. Toch?

Met Rita Verdonk gaat het vast ook beter nu zij geen lid meer is van de VVD. Niet dat zij veel keus had. Zij mocht kiezen tussen zelf haar lidmaatschap opzeggen en geroyeerd worden. Ongetwijfeld blijven wij van haar horen.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Werner von Trapp

Reisafstand

"Splinter" van Larry Niven en Jerry Pournelle is boek nummer 22 van dit jaar en speelt zich af in de behoorlijk verre toekomst. De auteurs van dit klassieke SF-verhaal over de problemen rond een "first contact" beschrijven hoe mensen met zakcomputers contact maken met een centrale computer om informatie op te vragen "waarbij de zakcomputer een zoemend geluid maakte terwijl het verbinding zocht". Blijkbaar liepen er in het jaar 1973 al mensen rond die wisten dat er op een dag PDA's op de markt waren waarmee je contact kunt krijgen met het internet. Geestig.

Over voorspellingen gesproken: Volgens de internationale schaakgrootmeester David Levy gebruikt de mensheid vanaf ongeveer het jaar 2050 robots om te voldoen aan hun sexuele behoeftes.

Waarom Rintje Ritsma nog steeds de behoefte voelt te schaatsen op topniveau kan ik begrijpen maar waarom hij niet begrijpt dat je als 37-jarige het langebaanschaatsen aan jeugdiger rijders moet overlaten begrijp ik niet. Zo krijgt hij nog last van het Mohamed Ali-effect: met alle geweld door willen gaan terwijl ieder ander ervan overtuigd is dat je over je top bent.

Tsja, sommigen zijn nu eigenwijs en willen meer dan ze kunnen bereiken (waarbij ik uiteraard niemand bepaald in gedachten heb. Laat staan mezelf.)

In elk geval bleek gisteren op gitaarles dat ik bereikt heb om de beginselen van het gitaarspelen onder de knie te krijgen. Min of meer dan toch. Het jammen met buurvrouw Winonah de avond ervoor hielp wel om in het speelritme te blijven.

Iets anders wat ik graag doe is kletsen en ook dat heb ik voldoende gedaan. Zo was ik vanmorgen op de koffie bij m'n moeder, om mij daarna door vriend Pieter te laten fotograferen waarna ik het nieuwste album van Storm kocht om te gaan praten met jeugdvriend (en schoolvader!) Benito, waarna ik in gesprek raakte met een schoolmoeder over de wereld van entertainment om aansluitend met m'n zoon samen te gaan lunchen bij zijn oma.

Die konden wij vertellen dat dankzij buurvrouw Hetty Ferdinand's moeder uiteindelijk weer is opgenomen. Terwijl wij eerst niet wisten waar er een bed voor haar zou staan, weten wij het sinds gisteravond wel. Prettig in verband met opzoeken is dat de instelling vlakbij is: ongeveer een kwartier reisafstand.

Verblijf

Vreemd eigenlijk dat minister van Volksgezondheid Ab Klink nog steeds auto's niet verboden heeft. Na tabak en paddo's (inderdaad schadelijk voor de gezondheid) zou je toch wel maatregelen tegen autorijden verwachten. Kijk maar naar het aantal doden en gewonden per jaar door aanrijdingen. Dan nog het aantal mensen met longproblemen vanwege de uitlaatgassen en al die mensen die een slechte conditie hebben omdat zij met de auto naar de supermarkt gaan in plaats van met de fiets of benenwagen!

Wat leven wij toch eigenlijk in een vreemde maatschappij: Enerzijds wordt van je verwacht dat je je kop boven het maaiveld uitsteekt middels Idols-achtige programma's en via "individuele begeleidingstrajecten" van het DWI en anderzijds wordt je kop erafgehakt zodra je die boven het maaiveld uitsteekt. Bijvoorbeeld door mensen te korten op hun uitkering wanneer zij zich inzetten als lokaal politicus of overblijfkracht. En waag het vooral niet dingen te doen die je écht leuk vind, zoals anderen vermaken als entertainer want zowel de uitkeringsinstanties alsook de belastingdienst kunnen een flinke domper plaatsen op de werkvreugde. Zouden zij die de betreffende regeltjes hebben bedacht dat gedaan hebben uit een soort van kinnesinne?"Als ik geen plezier heb in het leven mag een ander dat ook niet hebben."

Noodgedwongen ben ik nu al een tijdje op zoek naar een "gewone" baan en mag ik mij wellicht eerdaags nuttig gaan voelen door af en toe een cateraar te bellen, een brief te faxen, een reis te boeken terwijl ik tussendoor naar een beeldscherm staar en mij bijvoorbeeld "manager front office" noem. Misschien stop ik wel kaarten in bakken vlak nadat ik ze eruit heb gehaald en krijg een contract als "Beoordelaar Sociale Wetgeving". Liever denk ik dat ik met m'n kousevoeten in een opengetrokken onderste bureaula m'n moeder ga zitten bellen om haar te vertellen dat ik mijzelf "Directeur" mag noemen. Maar even alle gekheid op een stokje; sommige van die banen zijn natuurlijk daadwerkelijk nuttig (al schelen sommigen ervan niet met de oud-Russische methode om drie mensen gezamenlijk één bezem te geven, hen opdracht te geven een strandweg zandvrij te houden om vervolgens te beweren dat je land geen werkloosheid kent).

Voorlopig blijf ik zeker twee sollicitaties per dag verrichten en hopen op dat ene verlossende bericht:"U bent aangenomen!"

Ik ben zelfs bereid ambtenaar te worden...! Van de ambtenaar op de afdeling Burgerzaken van de gemeente kon ik geen uitdraai krijgen van de geschiedenis van bewoning van het pand dat ik bewoon. Dat heb ik echter nodig om aan de Belastingdienst te bewijzen dat ik in een gegeven jaar niet samenwoonde. Nu dus maar het balletje doorgespeeld aan de jongens en meisjes van de belastingen: zij mogen nu gaan bewijzen dat ik indertijd wél samenwoonde.

Daarna naar m'n moeder voor de lunch met m'n zoon samen. Wij bekeken de DVD met daarop foto's van haar pas overleden broer met een fraai muziekje erachter. Toch wel lastig om het dan droog te houden, hoor. Dat was het ook bij het tijdelijk afscheid van Ferdinand\s biologische moeder, gisteravond bij buren Hetty en Vincent thuis. In elk geval was zij blij met de foto van onze zoon en de chocolaatjes. Vandaag of morgen krijgt de foto een plekje in haar nieuwe verblijf.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Bram Zeegers

Schitteren

Grappig, die uitspraak van Jean-Claude Trichet, President van de Europese Centrale Bank (ECB): "Het is de menselijke natuur om wel de prijsstijgingen te zien, maar niet de prijsdalingen. En als consument is uw invloed doorslaggevend. U kunt zelf beslissen of u koopt of niet." Helaas bedoelde hij met zijn opmerking niet grappig te zijn. De opmerking had van Wouter Bos kunnen zijn. Volgens onze premier...eh...pardon...onze vice-premier...herstel...onze mede-vice-premier is er indertijd goed omgerekend van de gulden naar de euro en verbeelden wij met ons allen de aantoonbare prijsstijgingen. Bovendien hebben die niets met de invoering van de euro te maken.

Ferdinand was jong toen de euro werd ingevoerd en zijn zusjes waren nog jonger. De meisjes kunnen zich niet voorstellen dat er ooit fototoestellen waren waarop je niet op een schermpje meteen kan kijken naar de zojuist gemaakte foto. Laat staan dat je een muntje nodig had wanneer je je buitenshuis bevond en iemand wilde bellen.

Uit dat tijdperk kwam ik vandaag een bekende tegen terwijl ik met m'n zoon terugkeerde van zijn karateles. Van enkele jaren erna dateert het via Hyves sinds gisteren hernieuwde contact. Probeert "De Tijd" mij iets te vertellen door mensen van toen op m'n pad te sturen?

Het lijkt al weer zo lang geleden maar het was pas gisteren dat Het Blauwtheater de kindervoorstelling "Het Geheim van de Koning" presenteerde en m'n kinderen hun vader konden zien schitteren!

Dag

Vandaag hebben we de viering van Eva's verjaring nog'ns dunnetjes over gedaan. Eerst mochten zij en haar zusje nog cadeautjes uitpakken bij hun moeder thuis vanwaar Superfer en ik de meiden ophaalden. Thuis gezellig met oma samen geluncht (en uiteraard nog maar wat cadeaus uitgepakt) om vervolgens een uurtje te gaan zwemmen.

Omdat Eva al een vrij zware week achter de rug heeft met ondermeer een tweedaags-schoolreisje, haar verjaardagsfeest voor de vriendinnen en uiteraard de verjaardag zelf- de rest van de dag gereserveerd voor het kijken naar de film Shrek en een vervroegde nachtrust.

En zo lief: Eva vertelde nog dat zij de dag van haar verjaardag zo vroeg wakker was maar niemand in huis wilde storen dat zij om de tijd door te komen naar een foto heeft liggen kijken van haar moeder en mij samen. De bewuste foto was genomen de dag dat wij wereldkundig hadden gemaakt dat zij zwanger was van het prachtige meisje dat nu lekker ligt te slapen aan m'n zoon's rechterzijde terwijl zusje Dayna zich zijn linkerzijde heeft toegeëigend.

Al met al een heerlijke dag.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Teun Koolhaas

Eva jarig!

Vandaag is dochter Eva Helène 7 jaar geworden. Van harte gefeliciteerd, lieve kleine meid van me! Ik hou van je!


Hier is ze op een foto, genomen bij ons in de binnentuin in juni 2005:



















Deze is genomen vorig jaar december:














En deze vlak na haar geboorte op 4 oktober 2000:

Moment

Hirsi Ali terug in Nederland? Nog even en Knight Rider komt terug op de buis...

Je probeert je kinderen te leren dat je er wel komt in de wereld zolang je maar vasthoudt aan je idealen. Beter gezegd: Je komt er wel, zelfs als je vasthoudt aan je idealen. Vervelend is het te moeten constateren dat het nastreven van die idealen vaak van verschillende kanten wordt tegengewerkt. Uiteindelijk moet je die idealen toch laten varen, simpelweg omdat je anders aan de bedelstaf raakt. Wat vertel je je kinderen dan?

Denk aan de rechtenstudent die rechten gaat studeren om onrecht te kunnen bestrijden en later liever een huisbaas helpt met het verwijderen van krakers dan dat-ie een kraker helpt die ten onrechte is uitgezet. Omdat dat meer geld oplevert. Of neem de arts die liever een borstvergroting uitvoert in een privé-kliniek dan een jongen z'n flaporen rechtzet via het ziekenfonds. Omdat dat meer geld oplevert. Bijvoorbeeld.

Soms hou ik het even niet vol om aan m'n idealen te voldoen maar ik blijf m'n best doen. Zo ging ik vanmorgen langs bij het stadsdeelkantoor waar een ambtenaar mij wist te vertellen dat ik, ook al denkt de Belastingdienst daar anders over, in 2004 met niemand anders samenwoonde dan m'n zoon.

Bij het Ondernemershuis was men zeer enthousiast over m'n bedrijfsplannetje en het koffiedrinken bij buurvrouw Hetty was gezellig. Al met al was ik keurig op tijd van Amsterdam vertrokken voor de repetities in Nieuwegein voor een binnenkort uit te voeren kindervoorstelling.

Omdat ik vantevoren wist dat ik waarschijnlijk niet op tijd thuis zou zijn was oppas Suus met de Ferman naar atletiekles. Toen zij thuiskwamen zat Fer's zieke moeder op hem te wachten met een heel lief kaartje. Tot er een bed voor haar vrijkomt in een daartoe ingerichte instelling brengt zij de nachten door op de bank bij de lieve buurvrouw Hetty. M'n zoon gaf z'n moeder een dankjewel-kusje voor haar kaart. Toch wel een emotioneel moment.

Gevraagd

Vanavond langsgeweest op de ouderavond bij m'n zoon op school. Het ziet er allemaal goed uit. Zo hebben op een tiental ouders na alle ouders de vrijwillige ouderbijdrage overgemaakt en bleef elk georganiseerd evenement binnen het gestelde budget. Daarnaast hebben de mensen van de Medezeggenschapsraad afgezien van hun jaarlijkse trainings-borrel en het daartoe bestemde geld aan de school gedoneerd. Verder hebben de ouders aardig wat uitgegeven aan de (vaak door henzelf verzorgde) hapjes tijdens het Midzomerfeest. Kijk, dat is nu inzet tonen!

Een en ander heeft tot gevolg dat er nieuwe boeken kunnen worden aangeschaft voor de schoolbibliotheek. Ook de nieuwe directeur (of moet je spreken van "directrice" wanneer het een vrouw betreft?) is zeer te spreken over met name de saamhorigheid die op haar nieuwe werkplek bestaat. Als adviseur onderwijszaken heeft zij talloze scholen van binnen gezien maar betrokkenheid zoals die bij m'n zoon op school bestaat is zij zelden tegengekomen; Een fraai compliment!

Ik had graag een compliment gegeven aan de wasmachine-reparateur voor het vakkundig repareren van mijn wasmachine maar kon niet veel meer doen dan hem 55 euro betalen voor zijn door vakkundigheid ingeven opmerking:"Deze wasmachine is niet te repareren."

Voorlopig dus maar even de was bij m'n moeder doen en even afwachten wat de traditionele uitverkoop oplevert, volgende maand.

Volgende maand is ook de maand dat m'n zoon - ijs en weder dienende - zijn twaalfde verjaardag zal vieren maar eerst is zijn zusje Eva aan de beurt. Vandaag kwam zij terug van haar eerste schoolreisje-met-overnachting en stomtoevallig logeerde zij in hetzelfde etablissement waar haar grote broer vorig jaar met groep zeven zat. Lollig, niet?

Minder lollig is het dat ik nog steeds maar niet aan betaalde arbeid kom. Volgens de afwijzingsbrieven ben ik danwel te oud (is 40 oud?), ben ik te lang uit de administratieve running geweest (is tussendoor drie jaar lang werken in de kinderopvang en als acteur dan écht zo lang?) of heb ik te weinig ervaring met het betreffende geautomatiseerde systeem (Zijn er dan systemen waarbij de debet- en de creditzijde van een Balans niet tegen elkaar weg moeten vallen?).

Daarnaast stel ik nog de eis dat het een baan voor langere tijd moet zijn voor minimaal 32 uren per week met een maximale reisafstand per OV van drie kwartier. Is dat echt teveel gevraagd?

Fouten

U heeft wellicht gelezen dat veel raadsleden van het UWV een boete hebben opgelegd gekregen omdat zij niet hebben gemeld dat zij een raadsvergoeding ontvangen naast hun WW- of WAO-uitkering. Nu weet ik toevallig uit eerste hand (ikzelf!) dat wanneer je je als werkloos meldt bij het CWI en je vertelt dat je naast je baan waaruit je werkloos bent geworden ook raadswerk verricht het CWI je vervolgens vertelt dat je de uren die je werkt als raadslid niet hoeft op te geven aan het UWV. Dit omdat raadswerk doorgaan 's avonds wordt verricht en je dus overdag volledig beschikbaar blijft voor de reguliere arbeidsmarkt. "Ja, maar" zo zegt het UWV "Alle uren die je niet kunt werken moeten worden ingehouden van je WW-uitkering". Vreemd genoeg geldt dat bijvoorbeeld niet voor de penningmeester van een Volleybalvereniging die enkele uren per week daarmee bezig is, naast zijn werk als fraude-inspecteur bij het UWV. In principe moet je ook de uren opgeven dat je op zondagmiddag met je kinderen in het park speelt, de uren dat je koffie drinkt met de buurvrouw, de tijd die je erover doet om boodschappen te doen en eigenlijk zelfs de uren die je in slapende toestand doorbrengt.

Sterker nog: ik kreeg een paar dagen terug een brief van het UWV dat ik, zodra ik denk even niet beschikbaar te zijn voor de arbeidsmarkt ik dat direkt dien te melden aan mijn contactpersoon. Helaas vergeet de brief te melden wie die contactpersoon is...Ik kan mijn vragen schriftelijk stellen door een brief te schrijven naar postbus

Inderdaad: er wordt geen postadres opgegeven en de zin eindigt niet eens met een punt. Handig. De brief meldde dat ik ben ondergebracht bij het vacatureteam. Eén van de leden van dat team overhandigde mij laatst een uitdraai van een vacature die al twee weken verlopen bleek. Daar kwam ik dus pas achter nadat ik erop gereageerd had. Is dat de bedoeling?

En wat is eigenlijk de bedoeling van het afbreken van het Thuiszorg-systeem? Nu er "marktconform" moet worden gewerkt nemen de diverse Thuiszorg-bedrijven steeds meer mensen in dienst die nog maar net een stofdoek kunnen vasthouden. Laat staan dat zij weten hoe je zorg dient te verlenen! Zelfs het hanteren van de stofdoek moet sommigen van de huishoudelijk hulpen (want meer zijn het vaak niet meer) nog worden aangeleerd door de klant.

Ik blijf bij m'n oude standpunt: Een dienstverlenende instelling dient niet te zijn gericht op het maken van winst.

Echt veel winst te maken hoef ik zelf ook niet. Neem nu gisteren toen ik met de rest van ons gezelschap repeteerde voor een kindervoorstelling: reiskosten, broodjes en koffie. Leuk toch?

De Belastingdienst ziet er de humor niet van in en heeft mij alsnog aangeslagen voor een entertainment-klusje in 2004. Nu zou het kunnen dat ik dat per abuis niet heb opgegeven. Indertijd hield ik nog niet zo'n uitgebreide administratie bij en lang niet elk bureau waar ik als freelance-entertainer voor werk stuurt een jaaropgave. Ook staat er in de brief dat ik inkomsten zou hebben ontvangen van een bedrijf waarvan ik de naam niet ken en waarvan op het hele internet geen meldng wordt gemaakt. Spannend!

Verder moet ik de mij toegekende één-ouder toeslag over dat jaar inleveren omdat ik m'n adres deelde met iemand wiens naam mij volstrekt onbekend voorkomt. Volgens mijn beste weten woonde ik niet samen met wie dan ook, behalve met mijn zoon. Het zou toch echt wel opgevallen zijn als er nog een volwassene rondliep in ons twee-kamer woninkje. Maar als de belastingdienst zegt dat ik samenwoonde dan zal dat wel. Toch? De Belastingdienst maakt immers nooit fouten?


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Lois Maxwell