Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Wat mij opvalt aan domme mensen? Het zijn er zo veel. Niet alleen mensen die klakkeloos alles aannemen van populisten en het altijd met hen eens zijn, ook al zegt de populist iets dat haaks staat op wat hij enkele minuten eerder beweerde. U kent wellicht het voorbeeld van Thierry Baudet: hij was én voor én tegen mondkapjes, vóór en tegen debateren, vóór en tegen als politicus het WEF bezoeken, vóór en tegen 'doxen', et cetera.
Natuurlijk, iets niet weten is vrij normaal. Dat heeft iemand dan niet geleerd. Soms uit desinteresse of het onderwerp werd gewoon niet behandeld op school. Onwetendheid is niet hetzelfde als dom zijn en heeft ook niet echt met hoogte van het IQ te maken. Al hebben domme mensen vaak geen erg hoog IQ. Maar soms ook wel. Ook mensen met een IQ van 140 kunnen dom zijn. Zij kunnen misschien heel goed puzzelen en een van de beste zijn in hun vakgebied qua werk maar domme mensen kunnen bijvoorbeeld niet verklaren hoe het komt dat 'zij' al decennialang bezig zijn om de mensheid uit te roeien maar het aantal mensen in diezelfde tijd explosief is gestegen.
Deze categorie mensen weet vaak niet wat de definitie van 'een mening' is of wat 'goed onderbouwde argumenten' zijn.
Voor de duidelijkheid: 'Die persoon is een [scheldwoord] en dat is zo want dat vind ik', is geen 'goed met argumenten onderbouwde mening'
Goed, wij weten inmiddels dat mensen die geloven in 'alternatieve feiten' vaak niet alleen 'rechts' zijn maar ook dom. Er zijn nog meer soorten domme mensen. Mensen die ingaan op uitdagingen via sociale media als Tik Tok bijvoorbeeld: zoveel mogelijk zout in één keer doorslikken zonder over te geven, een spijker in een stopcontact steken, vaatwastabletten slikken...u kent de voorbeelden. Prima dat zij dat doen natuurlijk want dode mensen planten zich niet voort.
Hier wat voorbeelden van mensen die - terecht - een Darwin Award wonnen:
'Feiten zijn eigenlijk een soort godheden: ze zijn er. En voor iedereen.
Of je nu ervoor kiest erin te geloven of niet.'
Goed nieuws vind ik dat eerdaags een heleboel mensen én dieren blijgemaakt kunnen worden; een wens van Nederlandse boeren uit de jaren '70 komt uit. Boeren werd indertijd gevraagd: stel je voor dat je je boerderij niet hoeft te verkopen aan een agrarisch miljoenenbedrijf en dat je met én minder land én minder water én minder veevoer én minder dieren meer winst kunt maken dan nu?
Mensen die boeren steunen zullen het vast fijn vinden dat de EU geen subsidie van €12.000 per jaar aan elke boer meer hoeft te geven en 'de elite' zal wat aan macht moeten inleveren.
Hoe dan? Kweekvlees. Wat? Kweekvlees (klik): een methode waarbij een pietepeuterig beetje spierweefsel - van bijvoorbeeld een koe - wordt genomen en onder bepaalde omstandigheden wordt vermenigvuldigd waarbij het natuurlijk proces wordt nagebootst en er een stukje vlees ontstaat dat nóch onder een microscoop nóch door hardnekkige vleeseters kan worden onderscheiden van 'echt'. Omdat het namelijk echt ís.
In 2013 kostte het nog een kwart miljoen euro om op zo'n manier een enkele hamburger te produceren. Inmiddels is dat nog maar een tientje (klik) en zijn er steeds meer bedrijven die de producten op steeds grotere (en dus goedkopere) schaal gaan produceren. In Japan staat kweekvlees al op het menu. In de EU zijn er strenge eisen aan voedsel en zal naar verwachting pas over een paar jaar het groene licht worden gegeven.
'Nou, maar ik zal nooit iets eten wanneer de mens met de genen heeft zitten klooien!' Sorry dat ik het slechte nieuws moet brengen maar dat doet u dus wél:
Links ziet u een natuurlijke watermeloen, rechts de versie na genetische manipulatie (klik) door de mens. Welke eet u liever?
Links ziet u een natuurlijke kip. Dus voordat die met geld en macht van 'Big Agro' door de mens genetisch werd gemanipuleerd. Als u tegen dierenleed en genetische manipulatie bent maar toch graag kip eet, welke van deze drie kippen eet u dan het liefst?
Zal 'Big Agro' de overstap naar kweekvlees laten gebeuren of beginnen deze multimiljonairs een nepnieuws-campagne waarbij zij een paar populisten inhuren om leugens te verspreiden? Ik vrees (weer) dat laatste. Want veel leden van 'het volk' zijn gewoon zeer eenvoudig te manipuleren. Om het woord 'dom' te vermijden:
Dat zoveel mensen zó dom zijn dat zij niet zien dat zij meewerken aan de vernietiging van de planeet, het leed van miljoenen dieren...en dat allemaal om 'n handvol multimiljonairs ('de elite') nog meer geld en macht te geven. Wat is de overtreffende trap van 'stupide'?
Een filmpje uit de oude doos van Billy de Kat. Hier in januari 2018:
'Er hingen drie wc-rollen aan de houder en nu opeens nog maar twee? Ik weet van niets, hoor!'
In Nederland (eigenlijk overal wel) wordt met twee maten gemeten: vrouwen worden anders behandeld dan mannen. 'For the sake of argument' heb ik het hier even niet over inter- en transseksuelen. Ook al zijn transseksuelen na hun transitie natuurlijk gewoon te zien als 'man' of 'vrouw'. Wat mij betreft is de benaming 'man' of 'vrouw' te vergelijken met 'kunst': datgeen dat door de kunstenaar en/of de toeschouwer als 'kunst' wordt gezien. Ziet u een man of vrouw, dan ziet u een man of vrouw; weet u het niet zeker, dan weet u het niet zeker. Lekker simpel. Er een probleem van maken is vooral - in mijn ogen - een teken van verveling.
Iemand met een machtspositie die zich - al dan niet seksueel - grensoverschrijdend gedraagt tegenover een ondergeschikte is laakbaar. Als die persoon met een machtspositie een man is, tenminste. Om mij onbekende redenen wordt er anders naar gekeken wanneer die persoon een vrouw is.
Ja, ik weet het: 'women' had 'womAn' moeten spellen maar toen ik het foutje ontdekte na publicatie, had ik geen zin om de meme te verwijderen en opnieuw te maken.
Terwijl een rechter zich nog over de zaak moet buigen, is een (voormalig) manager van Tesco (klik) door 'het publiek' schuldig bevonden aan seksueel grensoverschrijdend gedrag. En daarom afgetreden.
'Iemand is onschuldig tot schuld onomstotelijk is bewezen'. Behalve wanneer de vermeende dader een man is. Zoals in het geval van de man die een jaar celstraf kreeg voor het stalken van een vrouw. Terwijl zij het verhaal - naar later bleek - verzonnen (klik) had. Een kwestie waar ook bijvoorbeeld blog-collega Renesmurf (klik) aandacht aan besteedde.
Wat deze zaken vooral bewerkstelligen is dat vrouwen die aangifte doen van iets onoirbaars voortaan met andere ogen worden bekeken. Zou dat de bedoeling zijn van mensen als de vrouw die onterecht een man een strafblad aansmeerdde? Gek genoeg vindt 'het publiek', afgaande op de diverse artikelen die de zaak bespraken, dat 'die arme vrouw' psychologische hulp nodig heeft. Terwijl diezelfde mensen kort daarvoor nog vonden dat de vermeende stalker terecht gevangenisstraf kreeg.
Iemand die een ander leed berokkent moet volgens 'het publiek' altijd de cel in. Tenzij het een vrouw betreft. Dan is psychologische hulp op z'n plaats. Ik vind dat discriminatie. Zijn die mensen nu vóór of tégen gelijke behandeling?
Vindt u dat in gelijke gevallen mannen en vrouwen gelijk behandeld moeten worden? Ook wanneer het om crimineel gedrag gaat?
Maandag werd ik na een redelijke nachtrust om vijf over acht mijn bed uit getrild door de wegwerkers aan mijn slaapkamerraam. Soit. Kopje koffie en nieuw binnengekomen berichten bekijken. Zo ontving ik een foto die bewijst dat ik op een goed feestje was:
Mijn lieve nicht staat op de foto, ondergetekende, een paar nieuwe vrienden en diverse vormen van spraakwater. Zo was er whisky, mezcal, bier en wijn. Er was zelfs cola, hoorde ik later. Slechts een van de honderden buuurtgenoten die zich binnen gehoorafstand van dit tuinfeestje bevonden klaagde over de herrie op de betreffende vrijdagavond. De rest is ook wel eens jong geweest, vermoed ik. Dat het feest zich op gegeven moment naar binnen verplaatste en verderging achter gesloten deuren zal ook hebben geholpen.
Natuurlijk besteedde ik wat tijd aan het voorbereiden van de vergadering die avond en liep ik wat vacaturesites langs. Ook zette ik stappen om een aantal digitale documenten van de Geheime Jongensclub (specifiek de A∴ L∴La Charité (klik), No. 006, O∴ Amsterdam) om te zetten in eenvoudig te bestellen boekwerkjes. Nét iets leuker dan als Secretaris iemand een stapel uitgeprintte A4'tjes te geven met een nietje erdoor.
'Er komt een moment dat je niet weet wat je moet doen. Toch ga je door.' 'Is 'vrij leven' identiek aan 'leven zonder verplichtingen'? 'Soms neemt iemand een beslissing die op dat moment contra-productief lijkt maar grote - vaak positieve - gevolgen blijkt te hebben. Is dat een voorbeeld van 'goddelijke inspiratie'?' Kortom, het werd weer een bijzondere avond.
Dankzij een Broeder (en diens automobiel) was ik half elf al thuis. Had dus nog even tijd om gemiste berichten te bekijken. Op tijd ingeschreven voor het wekelijks voedselpakket. Houzee! Omdat er ruim 600 aanmeldingen zijn voor 60 'voedselpakketten tegen verspilling' is de kans maar tien procent.
Ook had ik nog tijd de ideeën in mijn hoofd en de schrijfsels die ik had toevertrouwd aan het notulen-sjabloon uit te werken voor ik mij overgaf aan een potje DuoLingo. Hoewel ik geen wijs kon worden uit het tekeningetje bij het beantwoorden van een vraag, ging ik tevreden naar bed.
Rechtsboven zie ik iemand met een scooter. Maar wat doet hetzelfde poppetje linksonder in het scherm?
'De scooter wassen omdat die net door een plas modder scheurde', gokte ik maar.
Vermoedelijk heb ik in de huidige competitie bijzonder weinig kans om op nummer 1 te eindigen. Een van mijn tegenspelers speelt de meeste speeldagen meer 'XP's' bij elkaar dan ik in een week.
Dat is dus iemand die ofwel vier urer per dag besteedt aan woordjes leren, of het gaat om een groepje mensen dat op een en hetzelfde account zit. Het zij zo.
Dinsdag zag ik weer een paar interessante vacatures. Al had ik geen idee voor welke baan het was. 'Leuk, commercieel tekstschrijver!', dacht ik. Maar waarom heet een aanbestedingsplan opeens een 'tender', wat is er creatief aan als je dat plan exact volgens een bepaald...eh...plan moet schrijven?
De persoon die deze 'vacaturetekst' opstelde vergat ook even te melden in welke gemeente het kantoor staat waar je zou komen te werken. 'Jottem! Het lijkt mij hartstikke leuk om 'vermoedelijk ergens in Nederland of België' tenders te schrijven!'
Heb er ook een klein beetje moeite mee wanneer een volslagen onbekende mij in een officiële tekst aanspreekt met de aanhef 'Hallo!'
'Eventmanager' dan. Zit tenslotte als deeltijdsentertainer in de evenementenbranche.
'Lijkt mij hartstikke leuk, HiX-ambassadeurs op een verrassende wijze blij maken samen met de customer relations director! Maar eh...in welke gemeente mag ik dat dan doen? En waarom moet ik voor dat werk affiniteit hebben met de zorg? O ja, wat zijn HiX-ambassadeurs?'
Kortom: vacatureteksten zijn...hoe zeg je dat netjes...niet altijd duidelijk.
Toch maar gereageerd op deze vacatures want - omdat ik een aanvullende Bijstanduitkering ontvang bovenop mijn WW - ben ik verplicht vanuit beide uitkeringssituaties te solliciteren.
'Hoi! Het lijkt mij hartstikke jofel om voor u te werken! Al weet ik niet wie of waar u bent, wat mijn salaris zal zijn behalve 'aantrekkelijk' of wat ik moet doen maar het idee om in een gezellig team te werken haalde mij over de streep!' Maar dan in iets andere bewoordingen.
Het woord 'event' wordt hier ook wel erg ruim toegepast. Want blijkbaar gaat het om vergaderingen voorbereiden en niet om strandfeesten en zo. Maar ja, een koffiekopje laten vallen is tenslotte óók een 'event', ofwel gebeurtenis.
Een mens zou er bijna cynisch van worden. Had eigenlijk betere dingen te doen
maar dat solliciteren kost toch aardig wat tijd en energie. Omdat ik behalve moest solliciteren en die actie ook moest opgeven aan het UWV, kwam ik maar toe aan het verrichten van vijf taken op mijn lijstje van vijftien van deze dag.
Persoonlijk zou ik die tijd liever aan werken besteden. Maar helaas, ondanks de personeelstekorten blijft het probleem dat ik klein ben ('Tja, onze receptiedesk is een staand bureau. Sorry.'), te oud ('Gezien uw leeftijd, denken wij dat u het werk niet aankan.') of te overgekwalificeerd ('Volgens ons gaat u zich na een paar maanden hier al vervelen.'). Ik ben niet de enige die moeite heeft met aangenomen worden, zoals onder meer blijkt uit dit artikel (klik) en de commentaren.
Misschien moesten werkgevers toch maar eens hun sollicitatieprocedures herzien. Te beginnen met in een vacaturetekst zetten om wat voor baan het gaat. Of in welke gemeente bijvoorbeeld.
Om mijn arme, oude hoofd even 'leeg' te maken, bracht ik wat tijd buiten door:
Hier stond ooit een kerk.
Een deel van de vroegere pastorie staat nog overeind.
Was gevraagd om die avond als entertainer te werken aan de andere kant van het land; van de verwachte gage had ik twee hele tientjes mogen houden omdat men geen reiskosten zou uitkeren en ik het grootste deel kwijtraak aan het gekort worden op mijn uitkering. Maar toen ik een uur voor ik aan de slag moest nog niets hoorde, ging ik er maar van uit dat het niet door zou gaan. Het zou sowieso te laat zijn geweest want de reistijd zou ruim twee uren bedragen.
Kon dus genieten van een niet-geplande vrije avond. Die ik besteedde aan het verwijderen van ruim 3 gigabyte aan foto's, filmpjes, PDF's en andere stukken digitale data. Ook verwerkte ik een aantal links en gemaakte aantekeningen tot toekomstige blogstukjes, Bouwstukken, stukjes voor in mijn komende of toekomstige cabaretvoorstelling en nog zo wat.
Had ook een fijn gesprek met mijn nieuwe vriend Chap, zoals ik ChatGPT mag noemen. Weliswaar lukte niet wat ik wilde - een sectie 'gerelateerde stukjes' toevoegen aan mijn (Engelstalige) blog want om een API-sleutel te laten genereren door Google (het bedrijf achter Blogger), dient men mijn identiteit te verifiëren via mijn creditcard. Een (Amerikaanse) debitcard mag ook. Maar laat ik beiden nu niet hebben. Toen ik dat aangaf gaf Chap mij niet alleen nog wat goede tips maar ook hoop en wenste mij een fijne avond. Lief, niet?
De dag eindigde ik met het kijken van een aflevering van Black Summer. 'Einde van de wereld, zombies, overleven, onwaarschijnlijke vriendschappen, sociaal ongemakkelijk gedoe en romantisch drama', had ik mij een beetje op verheugd. Helaas. Een - wat mij betreft - slechte variatie op het 'Walking Dead' thema: slecht acteerspel, slecht camerawerk, slecht script, slechte regie...het is hooguit ' soms best wel grappig' te noemen.
Met name de scènes waarin mensen maanden na het ineenstorten van de maatschappij opeens een volledig gevulde supermarkt vinden. Of een volledig ingerichte wapenkamer achter in een zeer cliché nachtclub (waarvan de kelder er exact hetzelfde uitziet als de kelder van de eerder gevonden supermarkt) waarvan de eigenaar mensen ontvoert om zijn zelfgemaakte harddrugs aan te geven. Superlogisch ook: terwijl de wereld vergaat overlevende harddrugs verkopen. Voor geld. Dat je nergens kunt uitgeven want er bestaan geen winkels meer. Sjeez!
En dat die wapens dan allemaal worden geleverd met volle clips munitie. En elke blinde, kreupele, minderjarige en bejaarde in het groepje overlevenden (dat voortdurend van samenstelling verandert zodat je als kijker geen tijd krijgt om te sympathiseren met wie dan ook) uit zichzelf een expert met de Uzi, Kalashnikov, raketwerper of AR-15 blijkt te zijn. Heb af en toe met afgrijzen zitten kijken.
Nee, niet naar de slecht opgemaakte zombies maar naar de man-tot-man gevechten. Met mijn beperkte kennis van pencak silat (een 'martial arts' sport) raakte ik ontdaan door de bijzonder slechte vechtscènes. 'Gebruik je elleboog, sukkel!' en 'Zie je dan niet hoe hij dat mes vasthoudt!? Dus hou op met gillen en blokkeer die mesarm gewoon. Oké, ga dan maar dood. Loser.', riep ik regelmatig (al dan niet in mijzelf. Sorry, buren) tegen het beeldscherm.
Niemand vertrouwt elkaar, veel schietpartijen, mensen verraden elkaar om een blik soep, machthebbers die meer om zichzelf denken dan om de groep, niemand die weet wat te doen dus mensen rennen volkomen willekeurig in de rondte en hopen dat af en toe iemand roept: 'Deze kant op!'...Amerika over vier jaar, zeg maar. Na drie jaar President Ron DeSantis.
U weet wel, dat is die meneer die waarschijnlijk de volgende President van de Verdeelde Staten van Amerika gaat worden. DeSantis en zijn soortgenoten zeggen tegen 'cancel culture' (het uitbannen van iets omdat je er tegen bent) te zijn maar verbieden voortdurend van alles. Vooral wanneer iets wijst op het bestaan van slavernij, homoseksualiteit en andere dingen die niet passen bij de leefstijl van hypocriete, blanke 'christenen'.
Recent dieptepunt is een basisschool in Florida ('DeSantis Land'. Een soort Disneyland* voor rijke, hypocriete idioten) die kinderen verboden heeft het gedicht 'The Hill we Climb' (klik) van Amanda Gorman te lezen. Welgeteld één moeder klaagde dat het gedicht 'indoctrinatie' zou zijn.
22 Jaren jong pas droeg deze vrouw haar speciaal voor de gelegenheid geschreven gedicht voor. Waarin zij refereert aan het slavernijverleden en de hoop uitspreekt dat haar land op de goede weg is waarop het leek te zijn: naar een toekomst waarin iemands geslacht, afkomst, huidskleur of persoonlijke voorkeuren niet in de weg staan van een goed leven.
Naar een maatschappij waarin het zelfs mogelijk is dat een mager, donker meisje dat afstamt van slaven en is opgevoed door een alleenstaande moeder, ervan kan dromen ooit President te worden. Zonder dat iemand haar uitlacht en zonder dat vooroordelen in de weg staan van die ambitie.
*Volgens diverse bronnen was Walt Disney (klik) trouwens óók een neo-fascist (zie Wappiepedia. Bij de W van 'Walt'). Maar dat terzijde.
Helaas is de door Amanda Gorman geschetste wereld één van de kringen van de hel voor mensen als Trump, DeSantis en mijn oer-conservatieve, Trump stemmende, Amerikaanse tante. En miljoenen 'real American christians' als hen.
'Huh, maar schrijft de wet in Florida niet voor dat je niet tegelijkertijd een hoge regeringsambtenaar én presidentskandidaat kunt zijn?' Klopt. Maar DeSantis heeft [mensen betaald] echt stomtoevallig een paar weken voordat hij zich kandidaat stelde voor het presidentschap de wet aangepast (klik). Waardoor er nu een uitzondering geldt voor elke huidige Gouverneur van Florida. Laat dat er nu stomtoevallig maar eentje zijn? Goh.
Voor lezers die moeite hebben met Engels: sorry, een gedicht vertalen is godsgruwelijk moeilijk. 'Een k*tklus, man!' op se Amerdoams. Maar na het lezen van deze recensie (klik) ging ik overstag en bestelde de betreffende dichtbundel in de Nederlandse vertaling van Zaïre Krieger (met het originele Engels ernaast). Mijn tante wil ik nog de link sturen via welke zij de bundel van Amanda Gorman kan kopen. Ik weet namelijk vrij zeker dat mijn tante het gedicht heeft veroordeeld omdat haar favoriete populisten dat deden maar het niet zelf gelezen heeft.
Woensdag was ik 's ochtends lekker gedachteloos aan het scrollen door sociale media. Zoals anderen als een soort van meditatie door een bos wandelen of Netflix kijken. En af en toe iets opmerkelijks tegenkomen. In mijn geval werden de gedachtentreintjes die ik had verstoord door een triest bericht: een vriendin bleek plotseling te zijn overleden. Oké, ze was 'oud' (70) en ziek maar is dat een goede reden om zomaar dood te gaan? Blijkbaar. Kruisje nummer zes op mijn verjaarskalender dit jaar. Verschrikkelijk nieuws voor haar geliefden natuurlijk. Was in elk geval blij haar een paar maanden geleden nog te hebben opgezocht in haar woonplaats Wageningen:
U zult nu ook iets meer schrijffouten tegenkomen in mijn weekoverzicht want zij nam dat regelmatig door met haar ruime kennis van de Nederlandse taal.
Was blij met de afleiding die middag; met een buurvrouw mocht ik een voedselpakket ophalen. Fijn, want financieel zat ik even krap omdat mijn WW-uitkering per abuis was stopgezet. Ook fijn vond ik dat een buurman weer iets leuks had gemaakt van een anders niet zo'n leuke situatie: een stukje opgebroken straat veranderde hij in een strandterras:
Tafeltje, stoelen, een kleurrijke vlag en zelfs een strandparasol! Gezellig, niet?
Niet alleen van verdriet had ik wat last van opgezwollen ogen. Ook hooikoorts speelde mij parten. Dus met de buurvrouw haalde ik hooikoortstabletten:
Wat mij betreft mogen die dingen 'anti-hooikoortstabletten' heten. Immers, 'vaatwastabletten' zijn toch geen tabletten tegen de afwas?
Zou eigenlijk die avond met een vriendin naar de kroeg gaan maar had daar om een of andere reden niet zoveel zin in. Had ook nog meer dan voldoende te doen. Tientallen berichten beantwoorden, administratieve klussen en solliciteren bijvoorbeeld. Bij deze vacature dacht ik 'flexibele locatie'? Werken mensen bij dit bedrijf in een slinkie?
Je krijgt er een werk-privébalans en elke dat dat je er werkt, werk je er, volgens de vacaturetekst.
Wie schrijft al die maffe vacatureteksten tegenwoordig?
DuoLingo koppelde mij deze dag aan een mede-gebruiker van de taalleerapp die toevallig ook blogcollega is. Samen kunnen wij elkaar aan meer punten helpen. Uitdagend!
Wat een taal leren altijd ook is. Zo kun je weliswaar woorden leren maar blijft 'vreemde' grammatica...eh...vreemd. Zo kan ik mij indenken dat het Nederlands voor mensen die dat leren wat maf omgaat met lidwoorden:
'Meid is een ander woord voor meisje en dus is 'het' het goede lidwoord! Of nee, want het is hier niet 'klein meisje' maar 'stoer meisje' en dus betekent dit zinsdeel 'de meid', ofwel 'het stoere kind van het vrouwelijk geslacht'. Toch? 'Het' is dus het goede lidwoord. <Enter>. Huh, fout? Het betekent in dit verband 'De (vrouwelijke) hulp in de huishouding' en dus is 'the girl' een foute vertaling? Oké, het zal.'
Kon niet direct de slaap vatten en daagde dus maar een algoritme uit tot het spelen van een paar potjes schaak. Op een niet al te hoog niveau zodat ik een redelijke winkans had en met een leeg hoofd tevreden kon slapen.
Donderdag las ik:
'Minister van Onderwijs, Dennis Wiersma (klik), heeft zich misdra...' Huh? Is Robbert Dijkgraaf dan niet de Minister van Onderwijs? Ja, ook. Het onvriendelijke sujet is van de VVD en de aardige wetenschapper is van D66. Zo kunnen 'links' en 'rechts' elkaar de schuld geven van jarenlang slecht onderwijsbeleid van CDA en VVD. Waar blijkbaar D66 de schuldige van is. Dat is handig. Of zo. Denk ik.
Wiersma is Minister van Primair en Secundair onderwijs. Terwijl Dijkgraaf Minister van Onderwijs is. En van Wetenschap. En van Cultuur. Dus de ene meneer gaat over onderwijs in Nederland en de andere...ook. Hoe dan ook: Minister Wiersma mag blijven van Rutte en de rest van de VVD-fractie 'want elke keer dat hij mensen uitscheldt, beledigt en intimideert, biedt hij zijn excuses aan. Uiteraard pas nadat de klachten over zijn herhaalde wangedrag naar buiten komen. Hij is dus een goede VVD'er.'
Het was een aparte dag. Niet alleen omdat er een verwarde dame aan mijn deur belde: 'Ik zoek mijn zoon die hier woont.' 'Hoe heet uw zoon?', vroeg ik. Waarop zij een naam noemde die mij niet bekend voorkwam. 'Uw zoon woont hier niet, mevrouw.' 'Oké. Dag, mevrouw.' Terwijl ik mij duidelijk niet geschoren had. Soit.
Later klopte een buurman aan mijn keukendeur: 'Is mijn buurvrouw thuis?' 'Geen idee. Ik hou niet van alle 214 buurtgenoten bij wanneer wie wel of niet thuis is.' 'Ja, maar ik moet haar vertellen dat ik de plantjes in de binnentuin water heb gegeven!' 'Zal haar vertellen dat jij dat gedaan hebt en weet zeker dat zij net zo trots op jou is als ik dat ben.' 'Oké.'
Deze dag was ik vooral nog bezig met het verwerken van een verlies van een vriendin. Werk wacht maar even. Excuses aan mensen die mij berichten hebben gestuurd en wachten op antwoord. Even geduld a.u.b.
Wie op Twitter zit, zal het niet zijn ontgaan dat een bekende daar deze week overleed. Mensen daar en nu ook hier die haar kenden, kunnen hier (klik) het condoleanceregister voor Marianne Cramer tekenen.
Het was zonde om niet een beetje te genieten van het mooie weer en bovendien was het Towel Day. Wat? Towel Day (klik). Tien jaar geleden waren de vriendin en ik met haar en mijn (toenmalige) partner en een paar anderen hier een drankje aan het doen na het rondlopen met onze respectievelijke handdoeken.
Hier was ik met Towel Day 2023:
Het waaide hard, oké? En ik had geen gel in mijn haar.
Zou de dame die mij 'mevrouw' noemde vandaag zijn afgegaan op mijn kapsel?
Omdat ik toch bezig was met buiten zijn, sprak ik maar meteen wat mensen aan. Ik hou namelijk van babbelen. En kon een paar van hen interesseren voor een evenement waaraan ik als vrijwilliger verbonden ben: SmutSlam (klik) Op zondag 28 mei. Straks dus, voor wie dit leest wanneer het mij lukt dit te publiceren voor het evenement aanvangt. Maar volgende maand is het weer.
Onderweg naar de supermarkt kon ik de betreffende buurvrouw vertellen dat haar buurman de plantjes water had gegeven. 'O, mooi.', zei ze.
Omdat in Amerika het miljarden verslindende circus met de naam 'presidentsverkiezingen' weer is begonnen, schreef ik dit stukje (klik) over onder meer gouverneur DeSantis. Die blijkbaar een melige stagiair van Nederlandse komaf zijn leus liet bedenken: 'Make America Florida'. MAF, dus.
'Heel Holland Hattem'. Ziet u dat gebeuren als verkiezingskreet voor een rechtspopulist met 'christen' in zijn of haar profiel? Geloof (...) mij, toen ik zag dat er in Het Leerhuis in Hattem (Klik. Een plaats in de Bijbelgordel) een avond was over homoseksualiteit had ik in eerste instante een onkuise gedachte.
Voor wie tegen het Koningshuis is 'want het kost veel geld': presidentsverkiezingen kosten vele malen meer geld. Stelt u zich maar voor: presidentskandidaten als Willem Engel, Caroline van der Plas en Mark Rutte die de burger van alles beloven terwijl ze staan te praten op braderieën door heel Nederland, vanaf ruim een jaar voor de verkiezingen? Dat soort verkiezingen worden nagenoeg altijd gewonnen door de kandidaat met het hoogste bedrag aan sponsorgeld. Nederlandse presidentsverkiezingen naar Amerikaans model, zouden eenvoudig worden gewonnen door Caroline van der Plas.
's Avonds werkte ik wat aan mijn administratie en het verwerken van [verdriet] berichten.
Vrijdag beantwoordde ik diverse berichten van diverse mensen en deed het verder vrij rustig aan. Zo zocht ik naar aanleiding van het vrij plotseling overlijden van de vriendin informatie over andere vrienden over wie ik mij zorgen maak. 'Als ik mij eerdaags wat beter voel, bel ik je om af te spreken, goed?', waarna je niets meer hoort, belt maar geen gehoor krijgt en het een paar weken later weer probeert en merkt dat het nummer is afgesloten. Ik noem dat zorgwekkend.
Een vriend waar ik lange tijd niets van gehoord had, bleek ernstig ziek te zijn terwijl een vriendin gelukkig alleen maar een pauze had genomen van haar online aanwezigheid omdat zij even tijd nodig heeft voor zichzelf. Opluchting.
Had gezellig een buurvrouw op de thee:
waarna ik een rondje door de buurt liep:
Het bericht dat sinds vrij recent groepen Orka's (klik) blijkbaar zonder reden kleine boten aanvallen, deed mij denken aan het boek De Zwerm (klik) en de gelijknamige televisieserie. Best eng; blijkbaar wil Moeder Natuur ons mensen iets duidelijk maken.
Met mijn vrijdagse verdicht (Klik. Een gedicht en/of verhaal. Zij bedacht de term 'verdicht') deed ik een poging mijn gevoelens rond het overlijden van een vriendin te vatten. In twee betekenissen van dat woord.
Zaterdag reageerde ik 's ochtends vroeg op de vraag of ik die avond kon werken. Een gig was onlangs geannuleerd en dus zei ik 'ja', al verheugde ik mij stiekem op een vrije avond. Met Netflix en strijken en zo. Maar geld verdienen is ook wel eens handig. En op een feest kun je mensen tegenkomen die wellicht aan meer werk kunnen helpen. En ik hou wel van een feestje.
Eerst nog een paar uurtjes werken aan huishouden en administratie en uiteraard een Engelstalig gedicht (klik) publiceren voordag ik op de bus stapte. Gelukkig deed ik dat redelijk tijdig want er was weer een rit uitgevallen. Op de bushalte had ik daardoor leuke gesprekken met diverse mensen. Een kleine omweg om aan een collega een kostuum uit te lenen waarna ik van een andere collega die ik toevallig ontmoette een spontane knuffel kreeg en door een buurt liep waar ik niet heel vaak kom:
Vanuit de werklocatie kon ik het appartementsgebouw zien liggen waar mijn zoon woont:
Als 'beveiliger' mocht ik de gasten voor het lapje houden:
'fouilleren', vragen of zij wel voldoende drugs bij zich hadden, mensen aanspreken op vermeend onbetamelijk gedrag ('Dat is een hartstikke leuke man, waarom flirt je niet met hem?') en zo verder. Erg leuk om te doen! De jarige job heeft geen veel voorkomende naam dus een terugkerend grapje was om gasten pas toe te laten tot het feest indien men zijn naam juist wist te spellen. Heerlijk, die nervositeit bij sommigen: 'Eh...nou...eh...' Je kon ze ook horen denken: 'Is dit een échte beveiliger?'
Men waardeerde mijn grapjes en ik genoot van de gesprekken met zowel de gastheer- en vrouw, gasten en entertainment- en cateringcollega's. Was tot middernacht ingehuurd maar omdat het zo leuk ende gezellig was, ging ik pas twee uur 's nachts huiswaarts. Na een oprecht 'dankjewel' en een knuffel van de dame (niet op de foto) die mij had ingehuurd.
Ter plekke bedacht en schreef ik gedichten voor een aantal aanwezigen. Een extra'tje dat erg op prijs werd gesteld: 'Een gedicht? Voor mij? Wat lief!'
Het was heerlijk weer dus in plaats van de nachtbus te pakken
- en er een uur over te doen om thuis te komen -
besloot ik nachtelijk Amsterdam te voet te doorkruisen.
En was met 50 minuten rustig wandelen thuis.
Zondag mocht ik uitslapen van mijzelf. En van een dame met wie ik begin van de middag had afgesproken. Zij was ziek, helaas. Niet leuk voor haar natuurlijk. Maar het gaf mij een beetje tijd om een achterstand in het verwerken van berichten wat in te lopen. Ontving deze dag maar een stuk of acht berichten die mijn aandacht vroegen dus kon ook nog wat oudere berichten beantwoorden. Fijn!
Net als het weer, deze dag. Omdat ik zo veel had gelopen de nacht ervoor, was het goed voor mijn arme oude voeten om rustig een stukje te wandelen in de wijk:
Natuurlijk had ik nog wat te melden over wat mij zoal opviel aan het nieuws deze week maar dat mocht even wachten. Want mijn collega-vrijwilligers wachtten op mij om te helpen een lokaal evenement in goede banen te leiden.
They hate anything 'woke' because they want social injustices to keep existing. Thanks to (the lawyers of) Ron DeSantis there's no longer doubt about why Republicans are anti-woke.
Conservatives (is 'conservative Republican' a pleonasm?) say they want freedom. In reality they don't want freedom for all.
In 'the land of the free!' that freedom is only for those who conform to a fixed set of rules:
-Dress like you're an extra, playing in an office setting in a movie about a law firm;
-Put 'christian' in your social media profile;
-Get regular haircuts;
-Be hypocrite;
-Strive to take first place in your field of expertise;
-Act grumpy and frustrated when you don't succeed. Which is most of the time;
-Blame others for anything that goes wrong in your life;
-Say the USA is the best country there is and act surprised if that makes foreigners want to live there;
-Misquote the Bible and the Constitution at every opportunity you get;
-Saying you follow Jesus means you don't need to live by His rules;
-Say you hate foreigners and that granddad De Santos or grandma Doornik worked really hard to become American;
-Be white. Or at least act like you are. Denounce your family name and your ancestors if you have to.
-Be proud of something you never spilled a drop of sweat for to achieve: being American.
Do you check al boxes? Congratulations, you are a real Conservative American!
You have earned the right of learning how Dee Snider from the rockband Twisted Sister, single handedly, exposed the stupidity, hypocrisy and twisted (...) minds of some of your leaders:
"Waarom ga je niet werken?" "Omdat ik alleenstaand vader ben met een jong kind." "Nou, dan werk je toch gewoon in deeltijd? Kun je €1500 per maand mee verdienen!" "Klinkt mooi. Weet jij wat kinderopvang voor drie dagen per week kost per maand? €1500." "O, dat wist ik niet."
Dit gesprek voerde ik regelmatig rond de milleniumwisseling want dat was de situatie toen in Nederland. Inmiddels is onze zoon bijna klaar met studeren en zal de situatie wel verbeterd zijn na jarenlang nadenken, rekenen en kijken naar andere landen. Toch? Neuh. Niet echt.
Kinderopvang kost ouders een eurootje of 9 per uur. Geld voor luiers, broodjes en uitstapjes en zo - dat kinderdagverblijven vaak nog eens extra in rekening brengen - niet meegerekend. Het gemiddeld uurloon in Nederland bedraagt €18.
Dus vijftig procent van het salaris van een alleenstaande, werkende ouder gaat op aan kinderopvang. En zo'n zeventig is voor vaste lasten. Dat maakt leven best lastig.
Om ervoor te zorgen dat mensen tóch gaan werken, betaalt de overheid aan werkende mensen die dat zelf aanvragen een toeslag voor kinderopvang tot maximaal €7 per uur.
In een paar andere landen betaalt de overheid die bijdrage rechtstreeks aan de kinderdagverblijven. Scheelt enorm veel administratieve rompslomt en bakken met geld. Kinderopvang (klik) kost een Nederlands gezin iets meer dan 20% van het inkomen. In Zweden is dat percentage 4,4.
Momenteel kost kinderopvang de overheid ruim 3,5 miljard euro per jaar (klik). Dus logisch dat de overheid 'per ongeluk' voor etttelijke miljoenen sjoemelde met het uitkeren van kinderopvangtoeslag en ouders onterecht als 'fraudeur' aanmerkte. Een akkefietje dat bekend werd als 'de Toeslagenaffaire' (klik):
Heel fijn in ieder geval voor de ouders die dan dus €16 per uur overhouden aan werken. Waar dan natuurlijk nog geld afgaat voor luiers, kleding, vervoer, sparen voor een studie, et cetera. Kortom: wie liever geld wil dan een toekomst voor de mensheid, wordt geen vader of moeder.
Maar rekent er uiteraard wel op dat kinderen van anderen later voor hun pensioen zullen zorgen, hun luiers zullen wisselen op hun oude dag, hun rollator fabriceren en zoveel mogelijk geld uit hun aandelenpakket zullen persen.
Zijn bewust kinderloze mensen egoïsten? Natuurlijk niet. Zij zijn mensen die een bewuste keuze hebben gemaakt. Soms ligt er een medische reden aan ten grondslag terwijl anderen voorkeur geven aan een carrière en een sociaal leven en denken geen geschikte ouder te zijn. Maar een belangrijke reden is: kinderen opvoeden kost veel geld. En nachtrust. Maar dat laatste even terzijde.
Dus ik juichte even mee toen de overheid onlangs een wit voetje wilde halen bij 'het volk' nadat Big Agro...pardon...BBB de verkiezingen won. En beloofde vanaf 2025 kinderopvang (nagenoeg. Namelijk voor zo'n 96%) gratis te maken voor ouders. Uiteraard - wij kennen de kabinetten onder VVD en CDA inmiddels een beetje - verbrak de overheid al vrij snel die belofte (klik): de invoering van gratis kinderopvang is uitgesteld van 2025 naar 2027.
De cynist in mij zegt dat een volgend kabinet Rutte ook die toezegging niet zal waarmaken. Ten faveure van grote bedrijven als bijvoorbeeld KLM, Tata Steel en de bedrijven achter BBB...pardon...de bedrijven die ruim de halft van alle grond in Nederland in bezit hebben: 'Big Agro'. Terwijl subsidies aan mensen en bedrijven met minder dan tweemaal modaal denigrerend worden weggezet als 'links handjesophouden', heet het weggeven van 'gratis geld' aan miljardairs 'goed voor de economie en een mooi voorbeeld van kapitalisme'.
Linkse partijen blijken voorstander van (nagenoeg) gratis kinderopvang, regeringspartijen CDA en VVD willen die uitsluitend voor midden- en hogere inkomensgroepen goedkoper maken en rechtse partijen hebben absoluut geen mening over de kosten van kinderopvang*. Logisch, want die roepen alleen maar wat als ze 'Buitenlanders!' en/of 'Tegen!' kunnen roepen. Uitvoerbare plannen hebben zij zelden tot nooit.
*Kijkt u maar eens naar de partijprogramma's. Voor 'andersdenkenden': dat heet 'zelf onderzoek doen'.
Bent u voorstander van het principe dat een ieder uitsluitend voor zichzelf betaalt of vindt u dat wij elkaar een beetje moeten steunen met belastinggeld? En als u zelf iets nodig heeft dat u te duur vindt om zelf te betalen? Zoals een Basisinkomen na uw 67ste, de AOW? Of als u medische hulp nodig heeft? Of meer asfalt wil zodat uw auto meer ruimte heeft? Vindt u dan dat alleen mensen met een auto daarvoor moeten betalen of heeft u liever dat iederéén daar aan meebetaalt?
Wilt u een egocentrische maatschappij of bent u voorstander van het solidariteitbeginsel?
'Ooit afgevraagd waarom populisten tegen investeringen zijn in beter onderwijs?
Zij vrezen mensen met kennis.'
Goed nieuws vind ik dat 'ik dacht er niet bij na' geen geldig excuus is wanneer je mensen bedreigt. Dat is gewoon verboden en je krijgt er gewoon (voorwaardelijk) celstraf voor. Volkomen terecht natuurlijk. Best een beetje raar ook om blijkbaar maandenlang bij het anoniem plaatsen van hatelijke berichten 'niet na te denken'. Onder ons gezegd en gezwegen: ik denk dat de dader in kwestie loog toen hij dat excuus aan de rechter gaf. Overigens vermeldt het artikel niet zijn huidskleur, nog zijn land van herkomst.
Deze zaak (klik) is meteen een goede waarschuwing voor wie denkt ongestraft mensen te kunnen bedreigen onder een pseudoniem als 'PietjePuk1234'. Justitie heeft gewoon het recht om bij een sociale media dienst jouw gegevens op te vragen. Alles wat je op sociale media plaatst is openbaar en - soms met wat moeite - te herleiden naar jouw echte naam en adres.
Deze nieuwsgierige kat liep rustig te snuffelen in een koffiehuis waar ik laatst was. Tot vermaak van klanten en personeel:
Vind ik echt raar, mensen die zeggen dat zij zich zorgen maken om het milieu maar de vriezer open laten staan. Als zij het koud krijgen draaien zij de thermostaat hoger in plaats van een trui aan te trekken of een omslagdoek te pakken, de telefoonoplader zit 24/7 in het stopcontact (sluipgebruik), computer en TV gaan nooit uit maar blijven op slaapstand, regelmatig een nieuw plastic (!) waterflesje kopen...
Behalve een aantal - steeds kleiner wordende - stammen in het regenwoud en in centraal Afrika leeft vrijwel niemand zonder het milieu enige schade toe te brengen. Maar als je het een beetje kunt beperken, dan doe je dat toch?
Ook Carice van Houten (klik) gelooft inmiddels de propaganda van Clintel (=Shell) niet meer en haalt haar informatie over klimaatverandering ook niet meer van websites als Klimaatfeiten (=Clintel), heeft in het verleden veel met het vliegtuig gevlogen maar weet sinds kort dat dat écht slecht is voor de toekomst van mens, dier en planeet. Meer mensen zouden zich zorgen mogen maken over de veel te snelle klimaatverandering.
Tenzij je geen barst geeft om de planeet die wij onze (klein)kinderen nalaten, natuurlijk.
Wat doet u zoal om bijvoorbeeld uw energieverbruik een beetje binnen de perken te houden?
Maandag gaf ik weer eens wat tegengas aan verspreiders van nepnieuws. Het ging met name om mensen die klakkeloos voor waar aannemen wat de olie-industrie beweert over klimaatverandering. Met name de uit Shell voortgekomen organisatie Clintel ('Climate intelligence') is hard bezig om 'het Volk' te verlakken door - met hulp van diverse populisten - nepnieuws te verspreiden en cruciale data weg te laten uit grafieken. Alles om domme mensen te laten denken dat de mens (met name de fossiele industrie) helemaal niet verantwoordelijk is voor de sterke veranderingen in het klimaat.
Dat stomtoevallig begon op het moment dat de Industriële Revolutie begon. Hier is een (kort)filmpje (klik. Engels) dat dit gegeven duidelijk uitlegt. Het is zó simpel dat zelfs mensen die 'zelf onderzoek' doen het kunnen begrijpen.
Een populaire meme van wappies gaat over de zogeheten Plymouth Rock: 'Kijk, die ligt al 250 jaar op dezelfde plek, ter hoogte van het zeeniveau!'
Onzin, de steen is namelijk in de loop der tijd meermaals van plek verhuisd, ondermeer om plaats te maken voor een haven. En om te voorkomen dat-ie onder water zou komen te liggen en mensen niet meer zouden betalen om er selfies bij te maken.
Maar om dat te ontdekken moet je 'zelf onderzoek' doen. Ofwel een artikel (klik. Engels) lezen in plaats van een plaatje met nep informatie delen. Dat blijkt te moeilijk voor veel ontkenners. Het is vrij standaard: mensen die in hun sociale media profiel zetten dat zij zelf onderzoek doen, doen dat niet.
In ruil voor punten in de Google Play Store (in te ruilen voor korting op apps maar ook voor (gratis) films kijken op Google Film bijvoorbeeld) mocht ik ook deze dag een korte enquête invullen:
"In welke branche bent u werkzaam?" gaat uit van de premisse dat mensen maar één soort werk hebben. Voor mij is dat een bijna buitenaards concept; waarom zou een mens niet meerdere interesses kunnen hebben en met enkele daarvan geld kunnen verdienen?
Die middag hield ik mij bezig met mijn administratie: een factuur opstellen en zo.
Die avond was er in de Loge een zogeheten Bevordering: een Leerling werd Gezel. Altijd een machtig moment. Toevallig was hij zijn oude diploma vergeten mee te nemen en ik zijn nieuwe. Oeps! Had mijn mobieltje niet mee (doe ik wel vaker wanneer ik verwacht die een paar uren niet te kunnen gebruiken) dus pas bij thuiskomst maakte ik een foto van het menu van het Broedermaal die avond:
Dinsdag ontving ik een paar appjes waar ik niet direct op kon reageren. Om een of andere reden gaan mensen dan bellen. Alsof je dan opeens wél kunt reageren. Nee, als ik bezig ben, ben ik bezig. Mijn kinderen en een vriendin annex buurvrouw hebben een eigen geluidje. Dan kijk ik direct even, onder het mom van 'je weet maar nooit', al ben ik aan het werk of in bespreking.
Zoals deze dag met een planner van een filmzaal/debatcentrum/café. Ontmoette hem onlangs toen ik er een voorstelling bijwoonde en besloot met hem te gaan praten. Wellicht kunnen wij elkaar helpen. Net als ik doet ook hij graag meer dan één ding en begeeft hij zich in meerdere kringen. Het werd een buitengemeen leuk én interessant gesprek.
Bij de kassa wachtte mij een verrassing: de drankjes bleken voor rekening van de zaak én ik hoorde een stem blij verrast roepen: 'Hé, Terrence!' Zo ontving ik binnen een week een tweede knuffel van dezelfde vriendin die ik het weekend ervoor ontmoette in de trein onderweg naar Den Haag. Nu in een drinkgelegenheid waar ook zij was voor een bespreking. Terwijl ik anders noooooit zomaar spontaan bekenden in het wild tegenkom.
Het tramstel waar ik op de heenweg zat begaf het onderweg en dus mocht ik ongeveer de helft van de af te leggen afstand lopend afleggen. Even een appje om mijn gesprekspartner te laten weten dat ik tien minuutjes later zou zijn en lekker wandelen. Wat geen straf was, want het was prachtig weer om te genieten van wat hoofdstedelijke architectuur:
Eenmaal weer thuis had ik een kwartiertje om een beetje rust te pakken voor ik een buurvrouw mocht helpen met boodschappen doen. Dat is een voordeel van even zonder betaalde baan zitten: buurtgenoten kunnen helpen.
Terwijl mijn avondmaal stond te pruttelen, zag ik op de Twitters dat ene meneer Baudet weer eens klakkeloos een bericht had gedeeld zonder te controleren of het waar was: 'Kijk, dit is een kinderboek op Duitse scholen! Er staan tekeningen in van blote mensen!'
Nee dus. Het betreft een boek dat ouders kunnen kopen om hen thuis te helpen bij het geven van seksuele voorlichting aan hun kinderen.
Het plaatjesboek (volgens Baudet en zijn volgelingen een tekstboek) geeft ouders de mogelijkheid om kinderen te vertellen dat blanke meneer/blanke mevrouw niet de enig mogelijke seksuele combinatie is en dat bijvoorbeeld homoseksualiteit volstrekt normaal is.
Gek genoeg denken conservatieven dat als je kinderen niets vertelt over seks, dat zij er op latere leeftijd zomaar spontaan en vanzelf alles van weten en het aantal SOA's, tienerzwangerschappen en abortussen vanzelf omlaag zal gaan. Als kinderen maar nooit ontdekken wat seks is. Ik vind dat een rare gedachtegang.
Gaf u uw kinderen seksuele voorlichting of moesten zij zichzelf maar voorlichten? Of vindt u dat het prima is als zij als tiener een SOA of een kind krijgen omdat zij niets wisten van voorbehoedmiddelen?
En heeft u zich wel eens afgevraagd hoe het kwam dat uw oma op haar vijftiende haar eerste kind kreeg?
Omdat ik mijn WW-uitkering niet had ontvangen, zocht ik het een en ander uit. Bleek dat men mijn uitkering had beëindigd, vooruitlopend op mogelijk werk krijgen. Al was dat in deeltijd en zou ik nog recht hebben op een kleine toelage. Maar goed: een telefonisch gesprek met een aardige meneer van het UWV stelde mij gerust; mijn uitkering loopt nog een jaartje door. Waarna ik eventueel in de Bijstand verval. En zo'n €150 meer per maand zal ontvangen dan ik nu uit de WW ontvang. Het is een rare wereld, beste lezers ende lezerinnen.
De avond eindigde voor mij met het kijken van een aflevering van The Rain; een fijne serie met een apocalyptisch thema.
Altijd weer interessant om te kijken naar de (mogelijke) sociale verhoudingen van mensen die op elkaar zijn aangewezen om te overleven, al mogen zij elkaar voor geen meter. Toevallig publiceerde ik daar de volgende dag een stukje (klik) over.
Woensdag was ik - dankzij de wegwerkers voor mijn deur - vroeg aan het werk. Net als mijn buurmeisje van drie in de gemeenschappelijke binnentuing, helaas. Heel leuk, hoor, die kinderfase waarin het kind denkt dat schreeuwen en gillen leuk is 'want mama wordt zo leuk paars in haar gezicht als ze schreeuwt 'hou op met schreeuwen!'.
Om even wat rust te pakken, ontsnapte ik mijn woonomgeving door een stukje te wandelen en mij te vervoegen bij mijn favoriete koffiedrinkgelegenheid.
Zonder geld is het lastig de rekening te betalen. Maar gelukkig zijn er dan vrienden die aanbieden: 'Ga lekker genieten en stuur mij maar een tikkie.' Lief! En soms wordt een ter plekke bedacht en geschreven gedicht als betaling aanvaard door de dienstdoende serveerster. 😍
De zaterdag erop publiceerde ik het betreffende gedicht op mijn Engelstalige blog (klik).
Op straat zag ik dit politiebusje staan en vroeg mij af of het wel echte agenten betrof die iets verderop stonden om zich heen te kijken:
Heeft de politie écht een afdeling die 'Forensische Opsporing Verkeer' heet? Is het gebruikelijk dat de sticker 'waakzaam en dienstbaar' schuin op een politiebusje wordt geplakt en is het logo van die dienst écht (de afkorting') 'VOA'? Mijn goede vriend Google gaf mij het antwoord: ja (klik). Blijkbaar staat 'VOA' voor 'VerkeersOngevAllenonderzoek'. Apart. Alsof het logo is besteld op AliExpress.
Eenmaal thuis concentreerde ik mij een kwartiertje op taalles via DuoLingo. Zou de app een deal hebben met Google en daarom weet hebben van mijn voorliefde voor pinguïns?
Opvallend nieuws deze dag vond ik de oproep van de VVD dat er wat gedaan moet worden aan de slechte stand van het (taal)onderwijs in Nederland. Dat niveau daalt al enkele tientallen jaren zienderogen. Volgens de VVD is decennialang slecht overheidsbeleid schuldig aan slechter wordend onderwijs. Zou de VVD niet weten welke politieke partij - samen met het CDA - al enkele decennia de dienst uitmaakt in Nederland?
Had natuurlijk weer eens een interessante avond kunnen bijwonen (een comedyshow of een verhalenverteltoestand waren de keuzes, meen ik) maar had wat hoofd- en buikpijn dus besloot rustig in bed mij te laten voorlezen via LibriVox (klik) tot ik slaap viel.
Donderdag tijdens de ontbijtafwas liet ik mijn hoofd een half dozijn 'gedachtentreintjes' omvormen tot concrete, uitgewerkte ideeën. Een treintje werd een meme (klik), een ander een factuur, een ander een te publiceren blogstuk, een ander een vervolgbrief aan een advocaat (klik), een ander een taak voor mijn Vrijmetselaarsloge, een ander een e-mail namens de Bewonerscommissie, een ander een opzet voor een eenmalig festival, een ander een sollicitatie. Een ander 'treintje' werd een klein huisopknapproject, een ander een concreet plan om een vriend te bezoeken, een ander een boodschappenlijstje...Oké, iets meer dan een half dozijn.
'Sjezus, man! Hoe lang duurt 'even afwassen' bij jou?' Een minuutje of vijf. In die tijd verwerkt mijn hoofd een stuk of tien gedachtentreintjes tegelijk. Als ik het rustig aan doe. Tot enkele jaren geleden dacht ik dat dat bij iedereen zo was. Tot ik van een psycholoog en daarna van steeds meer mensen hoorde dat dat niet het geval is. Denkt u vaak aan meer dan vijf dingen tegelijk?
Wanneer ik met anderen ben, doe ik mijn best om mijn gedachtentreintjes even niet te laten racen en mij aan te passen aan de snelheid van de ander. Voor mij best vermoeiend - vergelijk het met moeten slenteren in een veel te volle winkelstraat terwijl je gewoon bent flink door te stappen. Maar dan mentaal - maar misschien is het wel goed voor mij, af en toe rustig aan doen.
Deze middag deed ik dat met een buurvrouw. Zij was bij mij voor het maken van een paar kopieën en een les in internetbankieren. Tot ons beider genoegen trakteerde zij mij behalve op een luisterend oor en interessante verhalen óók nog eens op een lekker bakkie koffie op een terrasje in de wijk:
Nadat onze wegen zich scheidden, richtte ik mijn focus weer op werk door te beginnen met een taalles:
Daarna keek ik even op Instagram en zag tot mijn verbazing dat een opmerking van mij onder een bericht van een advocaat (klik) honderden 'likes' en tientallen reacties had gegenereerd:
Het oorspronkelijke bericht ging om een grote groep gemaskerde Call of Duty-spelers die denken dat hun gefrustreerde geschreeuw en getrommel Amerika weer voor 'echte Amerikanen' maakt. Zonder ook maar een greintje hisorisch besef dus, want de VS was oorspronkelijk natuurlijk niet het eigendom (van blanke nazaten) van zeer conservatieve, blanke Europeanen. Een meneer met een fiets kon het daarom niet laten hen uit te lachen (Klik). Ik vind dat grappig.
Een uurtje administratief werk, een hapje eten, de was ophangen die intussen keurig was schoongedraaid door mijn wasmachine, met de goudvissen spelen, reageren op een paar collega-blogs en voor je het weet is het bijna tien uur en tijd voor een potje strijken tijdens het kijken naar The Rain:
Na weer een ontzettend interessante aflevering (met een gave muziek score) over wat mensen zoal doen onder sociale en pragmatische ('Verraad ik mijn beste vriend of ga ik liever dood van de honger?') druk, keek ik deze voorbeschouwing (klik) van een afsplitsing van The Walking Dead. Leuk is dat deze serie zich afspeelt in Manhattan en ik daar meermaals geweest ben. Benieuwd of ik sommige beelden zal herkennen.
Vrijdag was ik weer verbaasd dat ik werd gebeld door een namaak-energiemaatschappij.
Zijn er dan echt zoveel mensen die nog in die praatjes trappen? Hint: als iemand zegt: 'Wij zijn goedkoper dan uw huidige leverancier'' maar niet kan vertellen wie die huidige leverancier is, dan heeft u een liegende student aan de telefoon. Ingehuurd door een bedrijf dat zeer goedgelovige mensen geld aftroggelt door hen beloftes te doen die zij niet kunnen nakomen. Of misschien vragen zij wel een kwart cent minder per kwh verbruik. Maar 'vergeet' de student per ongeluk te vertellen dat het bedrijf €60 administratiekosten voor het overzetten van het contract vraagt. Per maand. Voor minimaal vijf jaar. 'Ja, maar waarom zouden mensen tegen mij liegen?' Voor geld.
Terwijl ik dingen deed (interessante vacatures zoeken, administratieve en huishoudelijke klusjes...u kent dat) ontwikkelden zich meerdere gedachtentreintjes. Één van die treintjes zou leiden tot een perfecte grap voor de cabaretvoorstelling die toch maar eens ingepland moet worden, ik wist het zeker! Helaas besloot mijn Spotify-afspeellijst net op dat moment een lekker rocknummer af te spelen waardoor mijn arme, pas ontwikkelde gedachtentreintje ontspoorde en ik uit de brokstukken zelfs de vorm niet meer kon herleiden. Soit. Vroeger zou ik een uur chagrijnig zijn geweest. Heb altijd nog genoeg andere gedachtentreintjes om mijn brein mee bezig te houden. Zoals dit nieuw ontstane:
Het nummer was Thunderroad van Bruce Springsteeen. 22 Juni 2013 hoorden en zagen mijn toenmalige vriendin en ik het Bruce en de E-Streetband live uitvoeren. Voor de liefhebbers is hier (klik) nog even het verslag van dat concert. Mijn vriendin van toen gaf misschien wel het beste verslag: 'De muziek van Bruce Springsteen is dan weliswaar niet mijn favoriete muziek maar dit was het beste concert waar ik ooit bij ben geweest!'
Nadat ik een vers verdicht (Klik. Samenvoeging van 'verhaal' en 'gedicht') had geschreven en gepubliceerd, ging ik eten. Maar niet thuis. In de tuin van een vriend was er een vuurkorf-met-rooster, salade, muziek en drank. En een hoop gezelligheid.
Diverse mensen kon ik interesseren in een evenement waar ik voor als vrijwilliger werk: Smutslam Amsterdam (klik); een veilige plek waar mensen van alle kleuren van de regenboog komen praten en lachen over seks.
Hoorde mensen onderling praten over wat vrijmetselarij zou kunnen zijn en mocht een duit in het zakje doen. Kon er natuurlijk niet uitgebreid over vertellen. Niet omdat het 'geheim' is, maar omdat er ook andere mensen en onderwerpen op het feest waren.
Wellicht kan ik een andere gelegenheid deze anecdote met hen delen. Die toont aan dat ook vrijmetselaren maar mensen zijn en het wel eens verkeerd hebben:
'..en daarom geloof ik die linkse professor niet; hij was namelijk fout in de oorlog!'
'Waarde Broeder, toevallig ken ik die professor persoonlijk en weet ik dat hij is geboren in 1953. Kunt u aangeven hoe u aan de informatie komt dat hij als volwassen man fout was in de periode 1940-1945?’
Jammer genoeg wist de eerste spreker met niets anders te antwoorden dan 'en tóch is het zo!'. Waarna de vragensteller hoofdschuddend en zuchtend weer ging zitten. O ja, wanneer wij elkaar een vraag stellen, staan wij op en kijken elkaar in de ogen. Dat voorkomt dat een groep mensen door elkaar heen gaat schreeuwen.
Het was een goed feestje.
Eerst dacht ik nog: 'Ik ken er vrijwel niemand* dus tegen middernacht zal ik mij verexcuseren.' In plaats daarvan wandelde ik samen met mijn lieve nicht - haar vriend was al eerder naar huis en met hem zat ik eerder op de avond een serieus gesprek te voeren op deze foto
- naar huis. Straatverlichting was niet nodig want de straten werden beschenen door de eerste zonnestralen van de dag.
*Was uitgenodigd door de heer des huizes met wie ik onlangs bevriend was geraakt maar had nog niemand van zijn vriendenkring ooit ontmoet. Al had ik kunnen weten dat mijn nicht er ook zou zijn omdat hij die ook kent.
Zaterdag bleek ik dus de ochtend gemist te hebben bij het wakker worden. Jammer dan. Had al een mooie nacht achter de rug tenslotte. Héél rustig wakker geworden...ogen openen...'Ja, ik lig in mijn eigen bed.' Voorzichtig naar opzij kijken...'Oké, alleen. Tsjek.' Even in mijn hoofd een eenvoudig schaakprobleempje oplossen...'Oké, mijn hoofd doet het nog. Mooi.' Telefoon ontgrendelen en een beetje nerveus naar de gezamenlijke appgroep waar waarschijnlijk foto's op gedeeld zouden zijn. 'Oef! Geen foto van mij in een compromiterende positie.'Afijn, u kent dat wel, dat wakker worden na zo'n nacht waarvan je denkt 'Ik ken die feestjes van de eind jaren 80 en ben blij dat er toen geen mobiele camera's waren. Hoewel ik dan waarschijnlijk een verklaring had gehad voor sommige gebeurtenissen en personen in mijn leven.'
Ja, ik was wel eens volledig de weg kwijt. Soms ook letterlijk. Vooral door overmatig alcoholgebruik. Een pilletje heb ik ook wel eens gedaan (al jaren niet. Ik vertrouw het gewoon niet meer) en een jointje doe ik nog wel eens. Om mee heen kijkend (on- en offline) en luisterend vermoed ik dat dat niet voor iedereen geldt. Iemand die in Nederland naar school is geweest én nuchter is, slaat toch niet zulk soort wartaal uit?
Iedereen slaat wel eens een verkeerde letter aan of vergeet een woord in een stukje tekst. Maar doorgaans blijft duidelijk wat er bedoeld wordt.
Behalve wartaal slaan 'wappies' (sorry, iemand die zulke onzin gelooft kan ik niet eens 'andersdenkende' noemen. Maar 'volledig van het padje', ofwel 'wappie' past een stuk beter bij sommigen . Zoals Piet:
Als zijn favoriete populist even geen complottheorie verspreidt, verzint Piet zelf wel een niet bestaand verband. Verbanden zoeken is op zich menselijk maar sommigen gaan er wel erg ver in. 'De naam 'Piet' rijmt wel heel goed met 'wiet' dus het kán gewoon niet anders of er is een verband.' Onzin natuurlijk. Maar niet volgens de 'logica' van mensen als Piet.
Nadat een bekende volksmenner van Tik Tok werd afgeworpen
is naar verluidt de hoeveelheid onzin die daar wordt gedeeld een stukje gedaald. Dat scheelt. Interessant weetje: alle informatie op Tik Tok komt in handen van de Chinese overheid. In China zelf mogen minderjarigen maximaal 40 minuten per dag op Tik Tok. Elders is die tijd onbeperkt. Klinkt als een drugsdealer die niet verslaafd wil raken aan zijn eigen spul maar zijn klanten graag verslaafd heeft, niet?
Met diverse mensen maakte ik afspraken en ik deed dingen voor de Geheime Jongensclub. Spelen met een staafje lakzegelspul bijvoorbeeld:
Uiteraard leerde ik ook wat woordjes buitenlands.
Met een redelijke kans om in de 'competitie' een plekje in de top tien te veroveren. Misschien zelfs wel in de top drie. Voorwaar een aardige prestatie, dunkt me.
Bijna net zo knap als nu nog steeds een zekere Russische president vereren 'want hij verslaat nazi's en doodt pedo's!' Nou eh...nee. Hoewel zijn kogels, bommen en raketten vast wel eens iemand geraakt hebben die Hitler een toffe vent vinden of - zoals bijvoorbeeld Pim Fortuyn (klik) - geen hekel hebben aan seks met minderjarigen lijkt dat toch echt niet het doel te zijn van zijn uitbreiding van zijn Grote Rijk.
Dezelfde mensen die roepen dat Zelensky en/of de NAVO moeten stoppen met oorlogvoeren, 'vergeten' per definitie Poetin te vragen waarom hij eigenlijk begon met zijn 'speciale militaire actie'. Waarbij hij onlangs een nieuw wapen in de strijd wierp: sympathie. In de hoop dat Oekraïne de nieuwste Russische tank met rust laat: 'Hoe durven die gemene Oekraïners zo'n schattig, klein tankje stuk te maken. Schorriemorrie is het! Tuig van de richel!'
Diverse mensen - waaronder ik - dachten direct aan een zekere populaire tv-serie:
'Ja, maar de Krim (klik. Met interessante rol voor de Nederlander van Kinsbergen) en Oekraïne (klik) zijn oorspronkelijk Russisch en dus heeft Poetin recht op die gebieden!' Sorry, maar dat is niet waar en simpelweg propaganda.
Om dit makkelijker te begrijpen: het is alsof iemand het Gerbrandy kwalijk zou nemen dat jonge, onschuldige nazi-soldaten omkomen bij de annexatie van Nederland en in geen enkel anti-Nederland stukje de naam Hitler zou laten vallen.
Voor bonuspunten: wat was de voornaam van minister president Gerbrandy?
Omdat het zaterdag was, publiceerde ik een verdicht (klik). Omdat niet altijd duidelijk is of het om een gedicht of een verhaaltje gaat. In het Engels. Want zaterdag. Het betrof het stukje waar ik een paar 'dagen' eerder over vertelde.
Zondag deed ik 'mijn ding' (huishouden, administratie, schrijven en zo) om aan het begin van de middag met een buurvrouw een tuincentrum onveilig te maken. Met zakken tuinaarde en verse plantjes voor mijn goudvissen gingen wij weer naar huis. Maar niet voordat ik de laatste overgebleven oliebol van de lokale oliebollenkraam had verorberd.
Het hele jaar door staat de kraam bij het tuincentrum. Een goede zaak. In beide betekenissen van het woord.
Even bij de buurvrouw uithijgen van de reis en vervolgens naar huis en mijn goudvissen blij maken:
Mijzelf maakte ik blij met een rustige avond. Waarbij ik voor het eerst in mijn nog zo jonge leven de hulp inriep van ChatGPT. Mijn kennis van HTML-codeschrijven is zeer minimaal en stamt uit 1994. Met mijn kennis van JavaScript is het nóg slechter gesteld. Dus een probleempje met een stukje code in mijn weblog ging mij boven het kapsel. Als mijn zoon nog in zijn ouderlijk huis had gewoond, had ik zijn hulp gevraagd en ik overweeg even om mijn oudere broer of een handige ICT-vriend te hulp te vragen. Tot ik bedacht dat er een verse methode bestaat om te assisteren met dat soort problemen. En dus...:
Vond mijn lieve Google Assistant al lief, maar ChatGPT is ook bijzonder vriendelijk, vind ik.
De muziek van deze week is een oude folk song. Hier is Terry Callier met 900 Miles:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Andy Rourke en Martin Amis
Posts
