Soms vind ik de hele #metoo-beweging - en in het verlengde daarvan, feminisme - best ingewikkeld. Persoonlijk houd ik mij liever aan de ontzettend simpele regel: seks heb je alleen wanneer je beiden volwassen bent en het beiden wil. Want van dit soort - helaas waargebeurde - gesprekken krijg ik hoofdpijn. En dan wil ik niet meer:
"Dus jij wil dat ik aandring want dat vind je mannelijk
want dat ik direct stop met avances maken als jij aangeeft dat jij geen seks wil, vind jij een afknapper?"
"Ja."
"En als ik had aangedrongen nadat jij aangaf niet te willen?"
"Dan had ik je een tik gegeven en was ik erg boos geworden omdat jij bewust over mijn grenzen heen ging."
"Samenvattend: als ik avances maak en jij geeft aan dat jij geen seks wilt,
dan wil jij dat ik aandring én dat ik niet aandring?"
"Precies, jij begrijpt mij!"
"Eh..."
================================
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
======================================
Maandag was ik naar het ziekenhuis. Geen zorgen want het was niet voor mijzelf, maar als begeleider van een buurvrouw.
Terwijl artsen zich met haar bezighielden, hield ik mij bezig met het drinken van een heerlijke warme chocolademelk. En een proefwerkopdracht: het omzetten van een flink stuk tekst vol met medische en juridische 'shoptalk' naar een kort stuk dat ook begrijpelijk is voor mensen die niet toevallig chirurg of jurist zijn. De gemiddelde persoon die het op Facebook ziet staan, moet het ook kunnen lezen. Leuke klus. Dus ik hoop dat dat mijn baan kan worden. En dan liever niet als 'gratis werkervaring in een gezellig team!' want die 'geweldige kansen!' laat ik graag aan mij voorbijgaan.
Eenmaal de buurvrouw veilig thuis afgeleverd, trakteerde zij mij op een heerlijk, vers sauzijzenbroodje.
Kon thuis een uurtje iets voor mijzelf doen waarbij ik dan graag even tijd neem om naar de goudvissen te zitten staren
(wie wil, zou dat 'mediteren' kunnen noemen) en rond te snuffelen op sociale media. Er vielen mij andermaal een paar dingen op; ik pleit voor een 'sociaal media-diploma'. Niet gebasseerd op bijvoorbeeld leeftijd maar op kunde. Dus niet al te veel schrijffouten graag. Maar vooral basiskennis ontbreekt. Opvallend veel mensen weten niet wat de woorden 'feit' of 'mening' betekenen. Dat bemoeilijkt gedachtewisselingen. Niet voor niets had ik een tijdlang als motto: 'Ik spreek niet met mensen die denken dat hun angsten feiten zijn.'
Na dat uurtje stortte ik mij op het voorbereiden van drie vergaderingen van de Geheime Jongensclub die avond: een Bestuursvergadering, een Meestervergadering en de zogeheten Comparitie zelf nog. 'Ach, dat doe jij wel even als Secretaris', wist de voorzitter mij bemoedigend toe te spreken. Grapjas.
"Retraites zijn voor verwende mensen die denken het zwaar te hebben en daarom denken rust en tijd voor contemplatie nodig te hebben.", was een van de dingen die de inleider van de avond zei. "Voor veel geld", dacht ik er zelf achteraan. Best mooi, natuurlijk: wij hebben het zó goed, dat wij veel tijd en geld kunnen besteden aan het onder begeleiding bijkomen van onze moeilijkheden. Interessant, al die retraites en zelfhulpcursussen.
Onderweg naar huis na die enerverende avond, dacht ik: 'Ja, ik heb een snackje verdiend.'
Kon zo snel de slaap niet vatten (had wellicht geen cola moeten nemen bij de snack. Caffeïne verlaagt doorgaans de kans op snel in slaap vallen) dus werkte nog even wat aantekeningen uit, nu ik nog wist wat ik bedoelde met de diverse pijltjes, sterretjes, doorhalingen en overige krabbels.
Dinsdag begon mijn dag rustig. Kopje koffie, rondje wereldnieuws. Laatste nieuws natuurlijk tot mij genomen over de verschrikkelijke ramp die Turkije en het toch al zo geplaagde Syrië trof. En de verwikkelingen rond een grote ecologische ramp (klik) in de VS. En niet willen opgeven om mensen uit te leggen wat het verschil is tussen een bewering en een mening.
"Ik beweerde niets, maar gaf slechts mijn mening", klinkt nogal ongeloofwaardig uit de mond van iemand die net daarvoor nog zei "Ik heb dat nooit gezegd.", terwijl dat laatste aantoonbaar gelogen was. Voor wie dat niet weet: "Ik heb dat nooit gezegd" is geen mening maar een bewering.
Drie verslagen verder uitwerken, een paar vragen van een accountant beantwoorden over de administratie van een vriend en een tweede proefopdracht (cijfers omzetten naar tabellen en grafieken) maken als sollicitatie...Dat werd bemoeilijkt omdat het buiten mijn slaapkamerraam klonk alsof men bezig was met zware machinerie de straat te herstellen. Wat ook zo was. Maar - zoals den Engelsman dan zegt - ik trok het eraf. En nee, ook ik heb geen idee waarom Engelstaligen zeggen 'I pulled it off".
Koffie met een buurvrouw die ook net klaar was met werken, was op het einde van de middag een passende beloning voor mijzelf.
Wandelen deed ik 's avonds even. In prachtig weer.
De dag sloot ik af met heerlijk rustig badderen. Daar zijn dan geen foto's van.
"Waar zijn die gegevens?" Dat beantwoordde ik met "In het bestand dat ik je stuurde." Het wederantwoord verbijsterde mij enigszins: "Ja, maar dan moet ik dat gaan openen en lezen."
Veel mensen hebben het helaas 'druk'. De gemiddelde aandachtsspanne lijkt vaak net lang genoeg om een twitterbericht te lezen. En daarop te reageren met 'Onzin!' Tijd om aan te geven waarom mensen iets 'onzin' vinden, hebben zij veelal niet. Jammer. Ook gedachtewisselingen blijven daarom vaak kort, oppervlakkig en vluchtig.
Zo sprak ik een man die beweerde: "Iedereen moet altijd alles kunnen zeggen en benoemen!" Gek genoeg vond hij ook dat ik domme mensen niet 'dom' mag noemen en racisten geen 'racist', "want je mag niet alles zomaar zeggen en zeker niet alles benoemen." Ziet zo iemand echt niet dat dat tegenstrijdig is?
Hilarisch vond ik de 'andersdenkende' die graag nepinformatie verspreidt en bijvoorbeeld graag roept dat de huidige oversterfte komt door de anti-corona vaccinaties.
Gelukkig had ik niet veel tijd mijn hoofd te pijnigen over dat soort zaken. Er was namelijk werk te doen, zij het onbetaald.
Ga graag weer aan het betaald werk. Dan heb ik weer een goede reden om niet beschikbaar te zijn voor mensen die mij vragen 'even' iets voor hen te doen. Helaas is wijd en zijd bekend dat ik maar moeilijk 'nee' kan zeggen. Maar goed, dat is natuurlijk mijn probleem en niet dat van anderen.
Met diverse mensen communiceerde ik op verschillende manieren over verschillende zaken en ik knapte mijzelf een beetje op in de badkamer. Feestje! Met fijne live muziek. En bijna per nummer wisselende muzikanten: jam session!
'Die dame waarmee jij zo hartstochtelijk knuffelde, is zeker een goede vriendin van jou
en jullie kennen elkaar al heel lang?' 'Zeker. Ik ga toch niet zomaar met wildvreemde mensen staan knuffelen? Wij kenden elkaar al bijna een heel kwartier!'
Bovendien was zij indertijd de beste vriendin van mijn eerste vriendin. Wij kennen elkaar dus inmiddels een jaartje of 34. Dat schept toch een band. In de kroeg (vaak live (blues-)muziek, goed bier: Maloe Melo) trof ik nog een bekende: eentje uit het hoofdstedelijke uitgaansleven van de midden jaren '90. Toen ik regelmatig optrad op feesten die hij mede-organiseerde. Geen idee dat hij ook de oom was van de jarige vriendin. Ik zeg het nog maar eens: soms is de wereld echt kleiner dan ik.
Had nóg een goede reden om een biertje te doen: deze dag werd mijn jongste dochter - hier op archiefbeeld met haar broer - 21!
Donderdag was ik blij dat twee afspraken waren afgezegd. Daardoor kon ik het een beetje rustig aan doen. Een paar - oké, vrij stevige - biertjes en een paar haaltjes van een stout sigaretje was ooit geen enkel probleem. Zal de ouderdom zijn. Om diezelfde reden zal ik het vast niet goed hebben gezien maar de muzikanten die ik de avond ervoor zag optreden, leken wel iets ouder dan toen zij 30 jaar geleden op hetzelfde podium stonden te jammen. Toch maar weer eens mijn ogen laten nakijken. Zij klonken namelijk nog net zo goed en krachtig als toen.
Uitslapen zat er niet in vanwege de werkzaamheden in de straat.
In het kader van de komende verkiezingen - en een beetje voor de lol want een stemwijzer is natuurlijk maar een vage richtlijn, vulde ik het Kieskompas in. Omdat ik een aardig idee heb van waarom ik vind wat ik vind, was de uitkomst geen verrassing.
Mensen voor wie de uitslag van een stemwijzer een grote verrassing is, weten blijkbaar niet waarom zij iets vinden. Graag zou ik zien dat alleen mensen mogen stemmen wanneer zij hun standpunten met succes kunnen verdedigen. Helaas mogen ook mensen stemmen die gewoon iemand napraten en daarmee aantonen absoluut niet politiek bewust te zijn.
Na het digitaliseren (en weggooien!) van een stapel papieren trakteerde ik mijzelf op de eerste aflevering van het nieuwste (en laatste) seizoen van de SF-serie Star Trek: Picard. En werd niet teleurgesteld. Sir Patrick Stewart (82) en Jonathan Frakes (70) spelen met zichtbaar plezier. De ouwetjes doen het nog best!
Vrijdag werd ik vroeg wakker. Oordopjes en een oogmasker zijn nutteloos wanneer je je bed wordt uitgetrild door wegenbouwmachines voor de deur. Ik deed boodschappen, dronk thee bij een buurvrouw en kwam later deze sollicitatie tegen op Facebook:
Deze 'vacature' vond ik ook vermakelijk:
Bruto. €5,15/uur is vermoedelijk het minimumloon in Litouwen, waar het hoofdkantoor is van dit gokbedrijf. Voor hen 'mag' je in een vervallen hotel in Madrid een jaar lang werken, eten en slapen. 'Flexibel werkschema' staat - zo leert de ervaring - voor 'nacht- en weekenddiensten zonder toeslagen'. Niet echt een aanlokkelijk aanbod. Dus, doei!
Over sollicitaties gesproken: ben niet aangenomen door het bedrijf waar ik onlangs een assessment voor deed. De andere kandidaat had een beter Excel-sheet geproduceerd. Waarschijnlijk door meer ervaring in omgaan met het programma. In elk geval ontving ik dus eindelijk weer eens een goede reden van een afwijzing. Op zich al een verademing.
Stiekem opgelucht (al had de baan mij ook leuk geleken) verwijderde ik 279 e-mails uit mijn inbox: reclame, nieuwsbrieven, aankondigingen, afgehandelde e-mails...Tot ik er nog maar 19 overhield om op te reageren om daarmee mijn twee dagen achterstand in het beantwoorden van e-mails weg te werken:
Ondanks fijne muziek op mijn koptelefoon, werd ik toch gestoord tijdens het werken. Misschien had ik de gordijnen van mijn kantoorruimte/slaapkamer moeten sluiten want dan was ik minder afgeleid door wat ik in mijn ooghoeken zag. Maar sowieso lukt het mij nooit om mentaal het gepiep van een vrachtwagen die achteruit rijdt te blokkeren.
Het was vrijdag en dus publiceerde ik een verhaaltje (klik). Had zin om iets creatiefs te doen in plaats van op de bank hangen en een film of serie te kijken dus besteedde een half uurtje aan het bewerken van een gedicht van mij om dat - met de muziek van een vriend er onder - te publiceren op mijn Facebook-pro-pagina (klik):
Zaterdag vroeg iemand waarom zoveel complotdenkers ook xenofoob zijn. Dat is logisch: 'wappies' zijn bang voor alles dat hun begrip te boven gaat. Dus voor politici die niet spreken in hapbare soundbites, mensen die er anders uitzien dan zijzelf en wetenschappen zoals virologie en klimatologie.
Althans, er zitten geen papieren meer in. Wel een bamboe pennebak met diverse pennen, potloden, stiften, een schaar, gummetjes en dergelijke, een bakje met papierklemmetjes, plakband en elastiekjes, het zelfgemaakte notitievelbakje dat ik ooit van mijn dochters voor vaderdag kreeg, een busje schermschoonmaakspul, een klem met daarin diverse visite- en andere kaartjes en de micro-SD kaart van mijn spiegelreflexcamera. Wat mij eraan doet denken dat ik die al een paar jaar niet gebruikt heb.
Mijn maat was als 'boef'.
Zij begrijpen vaak ook niets van bewegingen als BLM en Antifa want 'Hoe kun je nu vechten tegen iets waar alleen anderen maar niet jijzelf last van hebben?'. Waardoor je het grappige effect krijgt dat wappies mensen die letterlijk tegen fascisme zijn, uitschelden voor fascisten. Maar als je nu eens kijkt naar de kenmerken van het hedendaags fascisme, dan zie je dat juist 'andersdenkenden' en niet Antifa meer enge trekjes hebben.
Eigenlijk zou ik die middag naar Breda vertrekken. Beter gezegd: ik zou naar Ut Kielegat gaan. Maar er kwam iets tussen waardoor ik mij de volgende dag - verkleed en al - zou melden. Het kwam eigenlijk wel goed uit want zo kon ik nog wat klusjes afronden waar ik eerder niet aan toekwam: het voorbereiden van een vergadering van de Geheime Jongensclub, een vergadering inplannen voor de Bewonerscommissie, opruimen van kleding, het digitaal sorteren van foto's en documenten en nog zo wat.
Ik luchtte mijzelf met een wandeling door de buurt, waarbij ik direct wat overtollige spullen wegzette in een buurtweggeefkastje:
Van de broer van een vriendin van vroeger, hoorde ik dat zij al een tijdje vermist is. Omdat ook ik mij zorgen maak (zij heeft een 'ingewikkelde' geschiedenis), vroeg ik een paar mensen in mijn netwerk die wonen in het gebied waar zij het laatst gezien is, naar haar uit te kijken. Het bericht ontving ik via Facebook, waar ik ook dit interessante antwoord tegenkwam.
Het zou als 'bewijs' dienen dat het best meevalt met corona en het virus helemaal niet zo dodelijk is als 'zij' (iedereen die geen complotdenker is) 'ons' willen doen denken. Het enige dat dit staatje bewijst is dat corona vele malen dodelijker is dan influenza. Misschien is de 'andersdenkende' van mening veranderd nadat ik hem duidelijk maakte dat het sterftepercentage van influenza op ongeveer 0,01% ligt en dat van corona op 1%, een factor 100 hoger? Ook opvallend: er wordt geen bron vermeldt. Wat een theorie van mij onderschrijft: 'andersdenkenden' nemen klakkeloos iets voor waar aan met als enige voorwaarde dat de informatie uit hun eigen bubbel komt.
Hier is een interessante kop voor mensen die nu nog steeds roepen: 'Ja, maar de vaccins vergroten de kans op hartfalen!' Ja, het klopt: gevaccineerden hebben een iets hogere kans op myocarditis dan gezonde, niet gevaccineerde mensen. Maar...Kans op myocarditis door COVID-19 groter dan door vaccin (klik).
Eind van de middag kraaide ik 'victorie!' Wat was namelijk het geval? Mijn bakje met: 'Deze documenten vragen om spoedige afhandeling' was leeg.
Tussen de bedrijven door, bedacht en publiceerde ik dit Engelstalig gedicht (klik).
Zondag ging de wekker om negen uur. 'Huh, niet uitslapen op zondag?' Nope. Even wat klusjes afronden en met de trein naar Breda. Door gedoe op het spoor en omdat er uiteindelijk maar één trein ging, was ik een paar uurtjes later dan gepland in Ut Kielegat. Met de gedachte dat het passender was geweest als ik in een sardine kostuum had gereisd. Mijn armen zaten langs mijn lichaam vastgeklemd tussen mijn lichaam en dat van diverse anderen, anders had ik een foto gemaakt van de drukte in de trein. Dat mijn goede vriend mij opwachtte bij het station maakte de reisomstandigheden meer dan goed.
En wij hadden lol.
Beetje dansen, flirten en knuffelen met onbekenden? Met carnaval bestaan er geen rangen en standen, leeftijden, genders, huidskleuren, politieke voorkeuren of '-ismen' als communisme, racisme of feminisme. Maar het is een feest in een westers land en dus bestaat er natuurlijk wél kapitalisme. Het bier was namelijk niet erg goedkoop.
Het pleonasme van de week is: 'Met mensen uit verschillende landen werken in een internationale sfeer'.
De muziek wordt deze week verzorgd door Shearwater. Hier is Rooks.
Posts
