"Stories we could tell" van Alan Parsons is boek nummer 27 van dit jaar en geeft inzicht in het leven, de gevoelens en gedachten van een paar jongelui op de grens van volwassendom in Londen rond de tijd dat Elvis stierf.
Soms denk ik dat ik zelf nog niet volwassen ben. Bijvoorbeeld wanneer ik gezellig samen met m'n zoon zit te genieten van een aflevering van Star Trek of The Lone Ranger. Wij ontdekten onlangs dat DeForrest Kelly (de acteur die Dr. Lennard "Bones" McCoy speelt in The Original Series) ooit een gastrol had in een aflevering van The Lone Ranger!
Ook als ik lekker aan het gitaarspelen ben met buurvrouw Winonah bijvoorbeeld voel ik mij niet echt volwassen. Hoe definieert men een volwassene eigenlijk? Is dat iemand die voortdurend serieus over zaken nadenkt en vrijwel niets meer impulsief doet? Is dat iemand die niet alleen weet waar de grenzen liggen maar zich daar ook nog'ns aan houd?
Ik vraag mij dit af omdat er een niet geringe kans bestaat dat ik binnenkort weer fulltime aan het werk ben en mij dus weer aan een bepaald stramien zal moeten conformeren. Toch denk ik dat er zelfs dan de mogelijkheid bestaat om af en toe'ns lekker iets te doen wat "als volwassene niet hoort."
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Norman Mailer
Een opgeruimd karakter
45 minuten geleden