Maandag werd ik wakker met een wat warrig hoofd: in mijn dromen oefende ik danspasjes (de musical waar ik mee mag spelen) op Burendag (vanuit de functie van penningmeester van de bewonerscommissie) terwijl ik een boekhoudkundig probleem oploste (op de brouwerij waar ik drie dagen per week werk) en een adreswijziging doorvoerde (als secretaris van een vrijmetselaarsloge). Gaat vast wel over wanneer de pensioengerechtigde leeftijd is bereikt.
Op het werk was er wat tegenslag te betreuren maar gelukkig bleven de meeste collega's zich positief tonen. Dat stimuleert.
Had mij na het eten thuis gewijd aan het uitvoeren van een paar huishoudelijke taken toen de telefoon ging: een vriend was in de buurt en wij besloten elkaar in de kroeg te treffen. Zo gezegd zo gedaan.
Hij miste de laatste trein van de dag en zo kwam het dat hij bij mij logeerde.
Dinsdag genoten wij samen het ontbijt bij de koffietent om de hoek.
Ik zwaaide hem uit bij de tramhalte en deelde thuis een potje thee met een buurvrouw voor ik aan de slag ging met het reageren op e-mails, opbergen van vers wasgoed, het verschonen van het aquarium van Quick & Flupke en Caesar Alexander Draconius III
, nagels knippen en wat dies meer zij. Een van de e-mails richtte ik aan - verrassing! - woningcorporatie Ymere. Via mijn huurcontract betaal ik namelijk het bedrijf Comfort Partners voor onderhoud aan de keukengeiser. Maar via een rechtstreeks contract dat ik indertijd heb afgesloten betaal ik ook het bedrijf Feenstra voor datzelfde onderhoud aan diezelfde geiser. Dat is al een tijdje (lees: een flink aantal jaren) zo en zo langzamerhand wil ik wel eens weten hoe dat zit. Na verschillende toezeggingen als 'Wij zoeken het voor u uit' en 'volgende week ontvangt u antwoord van ons' ben ik de smoesjes en toezeggingen wel een beetje zat. Ik wil gewoon antwoord. En het geld terug dat ik ten onrechte dubbel heb betaald.
Op het toilet hangt een schoolbord. Bij tijd en wijle staat daar een andere spreuk te lezen. Onlangs schreef ik daar ter inspiratie en overdenking: 'Let's talk about a choice you made today.', naar aanleiding van een gesprek met een vriendin. Dus in plaats van je ergeren of boos te worden vraag je iemand waarom hij of zij iets wel of juist niet gedaan heeft. Een van de mensen die ik recentelijk op bezoek had (geen idee wie. Echt niet.) heeft er echter iets anders van gemaakt. Dat kan natuurlijk:
Pizza gemaakt en samen met een buurvrouw in de tuin zitten knabbelen.
Hier ziet u de bodem-in-wording:
Vervolgens met een andere buurvrouw naar de film Pom Poko. Een film van Studio Ghibli. Over wasberen. Getekende wasberen want het is een animatiefilm. Moraal: ook al wordt je leefomgeving bedreigd, zo lang je niet vergeet te spelen valt het allemaal wel mee.
Onderweg kwamen wij langs een kippenhok:
Thuis een pot thee met haar gedeeld en een pizzapunt te eten gegeven.
Woensdag 's ochtends met haar koffie gedronken. Daarna thee. Was van alles van plan maar werd daar wellicht door de warmte van weerhouden. Toch wat kleine huishoudelijke taken verricht en een paar e-mails beantwoord en nog even staan praten met een buurvrouw. Opeens was daar een uitnodiging om een paar vriendinnen te ontmoeten in een park. Een terrasje aan het water, vlierbloesem limonade met daarna een pilsje en fijn gezelschap.
Kwam zelfs de eigenares van een favoriete uitgaansgelegenheid tegen!
Daarna naar een vriend voor het avondeten. Was wat later bij hem dan gepland want onlangs werd het openbaarvervoernet (is dat een woord?) in Amsterdam drastisch gewijzigd en nog niet iedereen (waaronder schrijver dezes) wist uit het hoofd welk nummer tram welke bestemming heeft volgens welke route.
Later thuis visite gekregen van een vriend die zo handig is dat hij speciaal voor mij een draagbaar uit- en inklapbaar krukje heeft gemaakt dat ik kan gebruiken bij supermarktbezoek om eens producten van de bovenste plank te pakken.
(onderdelen van oude fietsen, knap laswerk, een paar zelfgedraaide bouten, een cadeau gekregen plank en nog zo wat onderdelen. Geweldig!)
Donderdag was een wat rare werkdag. Maar de sfeer op de brouwerij was er een van harmonie. En dat is fijn. Vanwege bijzondere omstandigheden sloten wij een uur eerder dan normaal en een collega plakte een briefje op de deur: 'Helaas, we zijn gesmolten.'
Best grappig. Vind ik. Van een collega mocht ik een stuk met hem meerijden en zo had ik opeens ruim een uur extra tijd thuis!
Tijd die ik besteedde aan water drinken met een buurvrouw, waarna wij in de algemene gang nog even verder kletsten met een steeds groter groeiende groep buurvrouwen (drie is een groep, toch?) en zelfs een buurman. Bij het bewateren van de tuinplanten raakte ik in gesprek met nog drie andere buurmannen en een tweetal andere buurvrouwen.
Daarna een uurtje in huis aangerommeld en op het einde van de dag ingegaan op de uitnodiging van een buurvrouw om een stukje te wandelen. Daarbij kwamen wij (op onze blote voetjes) op straat in gesprek met een paar buren voordat wij besloten op de kade te gaan zitten van een kanaal in de buurt. Met de voeten bungelend in het water besloot ik mijn lichaam een metertje naar voren te verplaatsen met als resultaat - en met hulp van de zwaartekracht - dat ik een paar minuten lang genoot van een beetje zwemmen. Op eigen kracht klom ik de kade weer op en intussen had de buurvrouw mijn kleren gepakt opdat die niet nat zouden worden.
Thuis uitgebreid het Amsterdams grachtenwater van mij afgespoeld onder de douche om vervolgens bijzonder tevreden te gaan slapen. Na het afdrogen.
Zo kwam het dat ik weer geen tijd nam om televisie te kijken. Maar op een dag komt het er vast wel van, hoor!
Vrijdag was er een mooi lichtpuntje op het werk en dat maakte het werken prettiger. Mijn achterstand is deze dag niet verder opgelopen en dat is positief te noemen. Met een tweetal collega's een glaasje bier gedronken op de goede afloop van de dag en daarna direct door naar een Ierse pub waar ik met een vriendin had afgesproken. Een uurtje later werden wij in het drinken van een pint Guinness bijgestaan door een collega van de brouwerij. Gezellig!
Zo gezellig zelfs dat wij helemaal vergaten om naar buiten te gaan op zoek naar een bloedrode volle maan.
Zaterdag koffie gedronken met een buurvrouw en daarna wat gerommeld in huis. Begin van de middag ontmoette ik mijn zoon bij zijn moeder. Onderweg reed de tram over een brug over de Amstel:
Het was een prettig bezoek waarna hij met mij mee ging naar zijn ouderlijk huis. Wij deden samen wat dingen in huis, speelden met de kat en spraken met een buurvrouw die hem nog als heel jong jongetje kende en nu zomaar opeens een volwassen kerel voor haar neus zag staan.
's Avonds een pot thee gedeeld met een buurvrouw en samen even boodschappen gedaan en een stukje gewandeld:
Daarbij liepen wij onder meer
langs een openbare boekenkast:
Ik keek een aflevering van de boeiende Zweeds/Deense serie 'The Bridge' voor ik ging slapen.
Zondag stonden een paar buren mij bij in mijn poging weer eens een stukje te gaan fietsen. Heel lief! Heb nooit echt geleerd op straat te fietsen en dat is toch echt heel anders dan als kind rondjes om de zandbak. Nu eerst even leren het apparaat te beheersen voor ik de weg op durf.
Met kleine stapjes vooruit maar.
Begin van de middag had ik een buurvrouw op de koffie en eind van de middag zat ik met een vriendin op een terras in Amsterdam-Noord. Ooit bedrijvig havengebied, later vrijplaats voor kunstenaars.
Iets na negen uur 's avonds was ik thuis en best wel moe. Toch nog even de tijd genomen voor het delen van een pot thee met een buurvrouw. Buiten opgedronken. Op straat. Wel zo fijn.
Het Engelstalig stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.com/2018/07/harmful-to-kids.html
'Don't go' van Yazoo is de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Vladimir Vojnovitsj
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
