'Ja, dat is heel erg maar in mijn eentje kan ik er toch niets aan doen?'
Niet beseffend dat dat wel degelijk mogelijk is. Al is het 20 mensen verzamelen en een paar brieven sturen om een buurthuis te behouden voor de buurt, een bewonersoverleg organiseren zodat mensen zich betrokken en wat minder angstig voelen, een gehandicapte buurvrouw af en toe wat aandacht geven of wat dan ook. Het hoeft niet direct op mondiaal niveau maar als het iedereen die denkt in zijn of haar eentje niets te kunnen bereiken een beetje moeite zou doen om elke week twee mensen een glimlach te ontlokken, zijn we al heel dichtbij een wereld die voor de meesten fijner is om op rond te banjeren.
====================================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
==================================================================
Met maar een klein groepje mensen - en zelfs in je eentje! - kun je al een enkele dakloze steunen. Is het niet aan een dak boven het hoofd of financieel, dan wel met een vriendelijk woord. Het is onvoorstelbaar wat een beetje aandacht geven al betekent voor veel mensen: het kan zelfvertrouwen geven, nét dat zetje dat iemand nodig heeft om hulp te zoeken voor een verslaving, uit de put omhoog krabbelen na een zwaar persoonlijk verlies...
'Ja maar ik heb een drukke baan en kom zelden buiten. Hoe kan ik dan in mijn eentje iets betekenen voor een ander?'
Simpel: als je boodschappen haalt (of bestelt omdat je het 'druk' hebt), denk dan even aan iemand in de wijk die het financieel of fysiek moeilijk heeft en koop af en toe iets lekkers voor hem of haar. Bel aan, geef het lekkers, zeg erbij: 'Van mij, voor jou. Zomaar. Alsjeblieft!' Onderzoeken tonen aan wat velen al lang weten: geven levert meer voldoening op dan nemen. Meer dan een paar minuten van uw tijd zijn echt niet nodig.
Dat 'geven' hoeft lang niet altijd (veel) geld te kosten. Al eens een liedje meegezongen met een straatartiest, een ijsje gedeeld met de lokale daklozenkrantverkoper of een willekeurige voorbijganger gecomplimenteerd met die leuke schoenen?
De meesten van ons komen momenteel niet veel buiten maar spenderen veel meer tijd online dan anderhalf jaar geleden. Ook online kun je prima menselijk contact hebben! Zo wordt mijn oom in Canada - die door een aandoening niet meer kan vliegen - blij van mijn Instagram-foto's van Amsterdam, de stad waar hij als twintiger woonde en iemand feliciteren met een overwinning of een verjaardag kost echt maar een paar seconden tijd. Prima te doen tijdens een reclameblok op een commerciële TV-zender. Door online contact heb ik fijne vriendschappen kunnen sluiten. Terwijl ik diverse van mijn online vrienden nog nooit gezien heb!
'Hoe kun je meeleven met iemand die jij nog nooit gezien hebt?', vroeg een vriendin. Mijn antwoord: 'Op dezelfde manier waarop jij kan meeleven met een fictief karakter uit een TV-serie.'
Vind ik zo mooi aan 'social' media, het sociale aspect. Het voelt gewoon fijn om iemand te feliciteren met een verjaardag of sterkte te wensen voor een operatie. Zou het veel en veel liever in een kroeg of club doen maar we moeten tijdens de pandemie roeien met de riemen die we hebben. En zelfs wanneer wij (tijdelijk) geen 'riemen' hebben, toch vooruit zien te komen. Dat is en blijft de beste richting om te gaan. Als je tijdens je eigen reis af en toe een ander op het rechte spoor kunt houden of over een hobbel op het levenspad kunt helpen is dat een fijne bonus. Zo komen wij samen vooruit in de 'samen'leving.
Heel veel mensen voelen zich alleen. Ook u kunt hen (en uzelf!) helpen door het geven van een paar minuten per dag aandacht. Wilt zich zelf wat minder eenzaam voelen of heeft u gewoon behoefte aan wat aandacht, probeer dan eens het volgende:
'Als u zich niet alleen wilt voelen, sluit mensen dan niet buiten'
Posts
