Maandag was het een wat hectische dag op kantoor maar niets dat ik niet aankan gelukkig. Dit zag ik bij het uitstappen uit de bus die morgen:
Zomaar opeens werd de dag nog wat hectischer (is dat een woord?) toen ik gehoor gaf aan de oproep een uurtje vroeger naar de Loge te komen om in te vallen als Commissielid tijdens een ingelaste vergadering die ik ook nog mocht notuleren. Direct daarna volgde een reguliere bijeenkomst die ik als Secretaris ook mocht notuleren:
'Terwijl de een niets kan met het begrip 'innerlijke groei', ziet de ander wel de weg die achter hem ligt maar heeft hij geen idee wat er achter de volgende bocht op zijn pad ligt. Laten wij niet elkaars leraar maar elkaars reisgezel zijn.' In het gebouw beklommen wij deze trappen:
De bijeenkomst werd gevolgd door nóg een vergadering waar ik ook het verslag van mocht verzorgen. Al met al was ik even na middernacht thuis. Eerst even mijn verwarmde rivierstenen van de gaskachel naar mijn bed verplaatsen en een half uurtje later in een lekker warm bed stappen:
Dinsdag mocht ik samen met onze boekhouder bij hem op kantoor werken aan de jaarcijfers van de brouwerij en was maar net op tijd terug op de brouwerij voor een evaluatiegesprek met de directeur. Bij het reizen maakte ik gebruik van de onlangs opgeleverde Noord/Zuidlijn:
Wij hadden beiden een paar verbeterpuntjes voor de ander en konden na het gesprek elkaar amicaal een stevige handdruk geven. Twee keer zelfs.
Thuis even bij een buurvrouw langs. Zij voorzag mij van koffie en een hapje te eten. Lief! Weer thuis 'even' een stuk of twintig mailtjes versturen, vooral uit hoofde van mijn functie bij de maandagavondclub en rond elf uur mijn bedje in.
Woensdag heerlijk uitgeslapen, koffie gedronken met een buurvrouw en daarna een proefritje gemaakt op een elektrische fiets. 'Ook met uw geringe lengte moet dat makkelijk gaan hoor, meneer!' Dat bleek toch tegen te vallen want de betreffende fiets is gemaakt voor mensen met een minimum lengte van 1.50m. Laat ik toch 1.40m zijn. Toch lief dat de vertegenwoordiger van het fietsverkoopbedrijf de tijd en de moeite nam om mij bij te staan in mijn pogingen de benen rond te krijgen terwijl ik op het apparaat zat te wiebelen.
Was wel een beetje teleurgesteld maar wat niet gaat dat gaat nu eenmaal niet. Ik wijdde mij dus maar aan het huishouden, het schrijven van een paar stukjes tekst, het verder uitwerken van notulen en wat dies meer zij. Spelen met de kat bijvoorbeeld. Altijd leuk.
Net als pizza eten bij mijn favoriete pizzeria. Een traktatie van een vriend. Op de foto is hij niet onbeleefd aan het appen of zo maar zoekt hij zijn camera-app teneinde een foto van zijn eetpartner van die avond te maken:
Thuis nog even een kopje thee met een buurvrouw en daarna een uurtje gewerkt voor de Loge.
Donderdag wat wiebelig maar toch maar naar kantoor want een vertegenwoordigster van het nieuwe boekhoudpakket kwam helpen bij het inrichten daarvan. Erg interessant (Zij vroeg nog: 'Hoe red jij het eigenlijk om te doen wat je allemaal doet voor het bedrijf want in maar drie werkdagen is dat toch helemaal niet mogelijk?') maar mijn lichaam gaf aan dat ik toch maar beter naar huis kon gaan om in bed te gaan liggen rillen. Dat in een kantoorstoel doen is minder praktisch.
Ook jammer want die avond stond voor mij een optreden gepland op een feest in Delft. Dat ik dus helaas moest afzeggen en waarover ik vast iets interessants had kunnen schrijven op deze plek.
Vrijdag flink uitgeslapen maar nog steeds wiebelig. Rustig aan gedaan dus. Een buurvrouw kwam met een versterkende thee aanzetten en ik deed een was, ruimde mijn kledingkast uit,
maakte de kookplaat schoon en nog zo wat van die klusjes. Deed bijna niets dus. Ook wel eens goed. 's Avonds nog een pot thee met een buurvrouw
genuttigd terwijl wij samen de finale van De Slimste Mens keken. Daarna zette ik mij aan de strijk.
Zaterdag waren mijn zoon en ik op bezoek bij zijn moeder in de instelling waar zij woont. Onderweg passeert de tram dan de Amstel:
Wij zagen en hoorden haar lachen en dat is altijd goed. Terwijl zoonlief een tentamenperiode in gaat hebben wij afgesproken elkaar over een paar weken weer te zien. Onderweg naar huis kocht ik een en ander ten behoeve van klussen in huis. Dit jaar ga ik niet op vakantie (nou ja, misschien een weekendje weg of zo) en verwacht ik dus een beetje geld over te houden. Dat wil ik stoppen in het onderhouden en verfraaien van mijn woning.
Thuis een pot thee gedeeld met een buurvrouw (ja, ik zie mijn buurvrouwen vaker dan sommigen hun partner) en mij aan het werk gezet voor de Loge en mijn eigen huishouden. Daar was wat extra tijd voor want een avondje kroeg ging niet door.
Zondag enigszins verfrist wakker geworden en aan de gang gegaan met klussen: gaten geboord ten behoeve van een verbreding van een vensterbank met name. Hier een paar gefabriceerde gaatjes met daarin alvast de pluggen:
Hier de nagenoeg antieke klopboormachine
waarmee ik de klus klaarde:
Maar ook de plantjes water gegeven en zo. Ook een paar uurtjes gewerkt voor de maandagavond club, een paar telefoontjes gepleegd, een handwas gedaan en een pot koffie leeggedronken met een buurvrouw.
In de serie 'onbekende helden' dit keer Vasili Arkhipov, de commandant van een Russische onderzeeër die op het dieptepunt van de Cubacrisis weigerde akkoord te gaan met een voorstel om een Amerikaans schip te bestoken met nucleaire wapens. Daarmee voorkwam hij dat onze planeet jarenlang onbewoonbaar zou zijn na het over en weer afwerpen van kernwapens tussen de Russen en de Amerikanen.
Het Engelstalige stukje van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/01/we-are-easily-fooled.html
De muziek van deze week komt van David Bowie. Hier is 'Eight Line Poem':
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Carol Channing en Windsor Davies
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
