Zonder te zien dat de auteur dan wel onbekend is dan wel alleen de voornaam noemt (wie trots is op zijn journalistieke integriteit noemt graag zijn of haar hele naam. Toch?), soms zelfs geen datum van publicatie meldt en het doorgaans heeft gekopieerd van een andere bron. In dit geval bleek die 'bron' een 'artikel' (Klik. let op: kan giftig zijn. Uit de buurt van kinderen houden) van een andere 'journalist' die alleen de voornaam noemt, weliswaar een bron ('de NOS') noemt maar 'vergeet' naar die bron te linken. Wie even zoekt op de site van de NOS (klik) ziet diverse artikelen over Zwarte Piet maar geen enkele melding van het 'feit' dat Groningen Zwarte Piet 'dit jaar extra zwart!' wil maken.
Bovendien wordt het eerder genoemde artikel vooral gedeeld op social media door mensen die slecht kunnen spellen en politici die er om bekend staan dat zij graag doen aan polariseren en opruien.
— Maurice Meeuwissen (@Meeuwissen_PVV) October 26, 2019Voor het geval de heer Meeuwissen - al dan niet per ongeluk - zijn bericht verwijdert om daarna te ontkennen dat hij het schreef is hier een schermafdruk van zijn tweet van 26 oktober 2019:
Waarom mensen met een beetje nadenken (of simpelweg 2 minuten en 14 seconden tijd nemen voor onderzoek) weten dat zij nepnieuws delen dat tóch doen? Omdat zij zich betrokken voelen. Omdat zij kwaad zijn. Teleurgesteld. Verdrietig. Kortom: het delen van nepnieuws gebeurt vooral (de politici daargelaten) vanuit emotie (en niet met het idee van electoraal gewin)
Ook best gek: al die mensen (fel voor- of fel tegenstanders. Dat maakt niet uit.) die zo ontzettend graag hun mening verkondigen en beweren dat zij de beste argumenten hebben, waarom komen zij niet opdagen op de betreffende demonstraties? Als je zo'n sterke mening hebt, dan wíl je toch dat de pers jou met naam en gezicht voor het voetlicht brengt zodat je jouw blijde boodschap verder kunt verspreiden? Als je een mening alleen maar anoniem durft te uiten, sta je er dan wel achter?
Voor- en tegenstanders misdragen zich. Zouden zij een gezamenlijke moeder (in de vorm van de Nederlandse overheid bijvoorbeeld) hebben dan zou die zomaar kunnen zeggen: 'Als jullie niet samen een feestje kunnen vieren gaat het feestje gewoon niet door! Bovendien mogen jullie een week lang geen biertjes drinken, geen voetbal kijken én pak ik jullie kleurkrijtjes af!'
Maandag stond ik vanwege werk aan de weg op een alternatieve bushalte. Daarom kwam ik hier langs:
Mocht een kleine achterstand (leuk, les krijgen maar les krijgen en werken tegelijk gaat niet. Vooralsnog zijn er geen collega's die mijn werkzaamheden (kunnen) overnemen.) wegwerken. Daar past een muziekje bij. 'Kom, ik luister eens naar de grootste hits van 2019!', dacht ik. 'Beetje bijblijven met de jeugd en zo.' Blijkbaar ben ik zomaar vanzelf oud geworden want deze afspeellijst (klik) kan mij niet bekoren. Leuker vond ik dat ik van een slechthorende collega (een volledig dove man hebben wij ook werken op de brouwerij dus voor de communicatie fijn ende prettig om in elk geval een paar gebaren te kennen.) het gebaar voor 'Môgge' leerde. Dat is dus niet hetzelfde gebaar als voor 'Goedemorgen!'. Dat u dat weet.
Goed, de crediteurenadministratie dus: het netjes in een online boekhoudsysteem plaatsen van binnenkomende facturen en die betaalbaar stellen. Opletten dat het klopt wat er staat, geen 'spookfactuur' betreft (bedrijven ontvangen vaker dan particulieren rekeningen voor nooit ontvangen diensten als 'opname in een internationale database' en 'advies' en zo.), de rekening niet eerder is betaald (per kas bijvoorbeeld), of een automatische afschrijving betreft en of het te maken heeft met de productie van bier of dat het 'overhead' betreft. Dat soort dingetjes. Best geinig.
Minder leuk was dat het toiletpapier op was op het werk (een week eerder gebeurde dat al met koffie. Het is ook best moeilijk om het te melden wanneer je het laatste pak pakt uit de voorraadkast. Blijkbaar. Maar een goede les voor de collega die het laatste velletje had gebruikt, dat niet had gemeld en zelf later last had van het zelf veroorzaakte probleem. Hij mocht dus zelf naar de winkel om toiletpapier te halen.
Een interessante werkafspraak liep wat uit dus rond twee uur des middags genoot ik de lunch.
Thuis na het werk dronk ik een pot thee leeg met een buurvrouw.
Als onderdeel van ons gezellig samenzijn las ik haar een passage voor uit een van haar geleend boek met hulp van een voor mij nieuw hulpmiddel: een monocle. Voor mij op maat gemaakt. Met juiste prescriptie en al!
Voor eten was - vanwege het voorbereiden van een vergadering - helaas geen tijd.
's Avonds mocht ik weer naar de Loge. Centrale vraag dit keer was: 'Wanneer ben je vrij?'
'Wat vindt de Vrijmetselarij daar nu van?', is een vraag die ik wel eens hoor. Welnu 'de Vrijmetselarij' vindt niets. 'Wat vindt uw biljartclub daar nu van?' is dan wel eens een wedervraag van mij. 'Huh?' krijg ik dan als terugkoppeling. Met andere woorden: een club heeft geen mening. De individuele leden vaak wel. Zo is dat ook bij de Vrijmetselarij. Daarom neemt 'de vrijmetselarij' geen standpunt in in de Zwarte Piet discussie, vindt 'de Vrijmetselarij' niets van de politieke situatie in Bolivia en zo verder. Dat scheelt een hoop geruzie en gedoe. Wat niet wegneemt dat individuele Vrijmetselaren zich inzetten voor goede doelen als de Blindenschool, geld inzamelen voor een aangepaste commode zodat een alleenstaande moeder in rolstoel zelfstandig haar baby kan verzorgen, dierentuin Artis de vlinderkas schonken en zo verder. Kortom: Vrijmetselaren kijken - in principe want ook zij zijn maar mensen - naar wat verbindt en niet naar wat ons van elkaar scheidt.
In Engeland doen Vrijmetselaren vaker als groep dingen voor goede doelen maar dat is vooral een kwestie van cultuur. En het kleinigheidje dat er alleen al in Londen veel meer vrijmetselaren zijn dan in heel Nederland samen. Bijvoorbeeld omdat ontzettend veel Nederlandse vrijmetselaren indertijd zijn omgekomen omdat de Nazi's dode Vrijmetselaren liever zag dan levende. Bijzonder spijtig.
Dinsdag was de ochtend voor het huishouden. Nadeeltje van veel werken en sociale contacten onderhouden: wel tijd om troep te maken, weinig om op te ruimen en schoon te maken. Ook tijd genomen om rond lunchtijd een hapje te eten en koffie te drinken met een vriendin in een lokale horecagelegenheid.
Gezellig zitten bijkletsen!
's Middags thuis weer aan de bak want er dienden verslagen geschreven te worden en administratieve handelingen verricht vanuit mijn taak als Secretaris van de Loge. Ook een uurtje gewerkt aan een plan van aanpak inzake mijn bijbaan als soort van office manager van een Huurdersstichting. Fijne uitdaging! Ook overleg gepleegd in verband met een paar komende entertainment-opdrachten. Zo lang ik mij maar niet verveel...
Tussendoor had ik even de buurvrouw op visite voor wie ik onlangs de keukendeur qua uiterlijk in status had omgezet van 'vaal en versleten' naar 'fris en wit'. Op straat viel het op dat de herfst was aangetreden:
Nagels knippen, plantjes water geven, aantekeningen voor blogstukjes uitwerken en naar de film met een vriend: Heerlijk om Arnold Schwarzenegger en Linda Hamilton weer samen te zien acteren in een Terminator-film, 'Terminator: Dark Fate'. Jammer van de bewegende stoelen, windvlagen en waterstralen omdat wij per abuis kaartjes hadden met de aantekening '4DX'.
Leuk hoor, 'dat 4DX' maar als ik wil betalen om misselijk te worden in een schuddende stoel ga ik naar de kermis. Er gaat toch ook niemand in de botsautootjes zitten voor het interessante verhaal?
Maar toch genoten. Kwam in de bioscoop toevallig een vriendin tegen. Die naar een andere film ging kijken. Onderweg naar huis liep ik door de Kalverstraat:
Ik las dat de huidige coalitie in Nederland kijkt naar manieren om iets te doen aan het stikstofprobleem in Nederland. Verlagen van de maximumsnelheid is een van de opties. Behalve in Groningen blijkbaar:
‘Op dit moment bekijkt de coalitie nog op welke plekken straks wel nog 130 gereden kan worden. Een snelheidsverlaging in Groningen levert bijvoorbeeld toch al weinig op, omdat de meeste stikstofdepositie daar richting Duitsland de grens over gaat.‘
Deze manier van redeneren doet mij denken aan een iemand die ik ken: 'Ja, ik heb een fout gemaakt waar jij last van hebt. Maar dat is dan toch jouw probleem en niet het mijne?'
Volkomen asociaal dus. Of de 49-jarige Hagenaar die dreigt met een terroristische actie (klik) als ergens in het land een Zwarte Piet rondloopt die niet zwart is ook gewoon asociaal is of als terrorist (was hij toevallig moslim geweest dan was het vonnis al geveld. Door 'het volk' dan.) wordt veroordeeld is nog niet duidelijk. Justitie gaat nu ongetwijfeld onderzoeken waar en wanneer hij is geradicaliseerd en bij welke terroristische cel hij is aangesloten. Toch?
Intussen werden - ook al in ons zo beschaafde Nederland - tientallen kinderen misbruikt (klik) door een en dezelfde man. Waarom weigert 'de media' zijn achternaam te noemen, melding te maken van zijn huidskleur en wordt zelfs zijn religie geheim gehouden? Wat gaat de regering doen om dit soort types voortaan buiten de Nederlandse grenzen te houden?
De grenzen sluiten voor het soort mensen als de twee hierboven heeft weinig zin. Dan kunnen zij namelijk het land niet meer uit. Wij zullen het probleem van ontspoorde sujetten dus binnen de landsgrenzen moeten oplossen. Ideeën zijn welkom! Persoonlijk denk ik dat een begin kan worden gemaakt door te kijken naar de kwaliteit van onderwijs. Al is het maar het taalonderwijs want de kennis van de Nederlandse taal van mensen als de Hagenaar (Hagenees?) is erbarmelijk en voldoende voor de VVD om hem zijn eventuele Bijstandsuitkering ('Geen uitkering voor wie de taal niet voldoende beheerst!!) af te nemen.
Woensdag kletste ik even met een buurvrouw die toevallig ook net naar haar werk ging. Reuze gezellig maar ik miste mijn bus en daardoor mijn aansluiting. Gelukkig werk ik voor een bedrijf waar het geen probleem is om af en toe wat later te beginnen. Ook het uitzicht is prima:
Zo lang de klanten, leveranciers, belastingdienst en werknemers tevreden zijn maakt het niet uit of je van negen tot vijf werkt. Of van half tien tot vijf voor zes. Of van tien voor negen tot vijf over half zes. Of op welke tijden dan ook.
Eigenlijk best gek dat zoveel bedrijven denken dat al het (administratief) werk gedaan moet worden van maandag tot en met vrijdag van negen tot vijf. Alsof je een klant geen mailtje kunt sturen om vijf voor negen of om vijf over vijf. Of een openstaande post niet kunt oplossen na een nachtcluboptreden om half vijf in de nacht van zaterdag op zondag. Bijvoorbeeld.
Op het werk mocht ik een stagiair de muziek van Nick Cave beschrijven: 'Zijn vorm van blues is de muziek die je draait op zondagmiddag. Na het wakker worden met een zware kater; de realisatie dat je vriendin er vandoor is met je beste vriend en je beseft dat jij hem meer zult missen dan haar. Vervolgens ontdekt dat zij er niet alleen met je beste vriend vandoor is maar ook met je creditcard en je kat. Waarna je naar een fles grijpt. Die leeg blijkt te zijn. Je ontdekt dat het zondag is en dus de slijterij dicht. Sowieso is ook je portemonnee met contanten én je gewone bankpasje verdwenen. Geen geld voor een stuk touw om jezelf op te knopen en uit het raam springen heeft geen zin want je bent terug bij je moeder en die woont in een verzorgingstehuis op de begane grond. Je bent trouwens toch te moe om op te staan en zelfmoord plegen klinkt eigenlijk best als een vermoeiende bezigheid. Dan luister je de muziek van Nick Cave.' Het is ook 'gewoon' mooie muziek. Vind ik.
Helaas bleek dat ik ook na ruim drie jaren werken op de brouwerij mijn collega's nog steeds moet vertellen dat ik informatie die ik niet krijg niet in de administratie kan verwerken. Dus boos worden op mij omdat zij zich zelf niet aan de afgesproken procedures houden heeft weinig zin. Maar de mens is een zeer koppige diersoort. Wilde ik mij eerst nog wel eens opwinden, nu haal ik glimlachend de schouders op en herhaal de woorden: 'Data die ik niet ontvang zal ik niet verwerken.'
U zult het wellicht na bovenstaande moeilijk kunnen bevatten maar het was een fijne werkdag: lekker opgeschoten, kunnen doen wat ik wilde doen en een gezellig onderonsje met mijn werkgever gehad. En een lekker biertje geproefd van een huurbrouwer.
Na het werk door naar een vriend voor het avondeten en voelde mij wat zwakjes dus een feestavondje afgezegd. Ontzettend verstandig natuurlijk maar wel jammer. Thuis via mobiel apparaat wat contacten onderhouden en vroeg mijn bedje in. Na het voorbereiden van een gesprek de volgende dag en communiceren over een komende entertainment-opdracht.
Donderdag was de ochtend voor het huishouden, telefonisch overleg en het opstellen van een plan van aanpak voor ik voor kantoor ging. Nee, niet naar de brouwerij maar naar een stichting in Diemen.
Daar mag ik - in elk geval de komende maanden - helpen met het herstructureren van de diverse arbeidsprocessen. Dat kan ik namelijk.
Misschien kan ik het kabinet ook helpen want er gaat wel eens iets mis. Met de belastingdienst (https://radar.avrotros.nl/nieuws/item/belastingdienst-zet-toeslagen-kinderopvang-stop-met-nep-bewijs/) bijvoorbeeld. Of dat de VVD (bij monde van Minister President Rutte) verklaart nu iets te gaan doen aan het stikstofprobleem 'dat pas sinds kort bekend is'. Zonder te beseffen dat ook kiezers kranten kunnen lezen maar waarschijnlijk in het besef dat kiezers een bijzonder slecht geheugen hebben:
Niet alleen de landbouw zorgt voor uitstoot van stikstof (klik) maar ook het vliegverkeer:
('Ja maar Schiphol stoot ook veel stikstof uit!' Klopt. Maar vergeleken met de landbouw: nihil. Echt waar (klik). Ik weet het, 'het zijn maar feiten' maar in een debat zijn feiten soms best handig. Ook voor hen die graag feiten ontkennen of negeren.)
en het wegverkeer (klik). De 'pijnlijke maatregel' die de 'Vroem Vroem Partij' VVD nu moet treffen is een verlaging van de maximumsnelheid van 130 naar 100 kilometer per uur. Wat goed nieuws is voor mensen die graag wat eerder thuis zijn. Huh? Dus door langzamer te rijden ben ik eerder thuis? Ja. Hier staat uitgelegd hoe dat komt.
Vrijdag was ik even vergeten dat een lokale verkeerssituatie wordt veranderd. De bus stopte dus niet op de plek waar ik stond te wachten. Oeps! Op het werk (voor de duidelijkheid: de brouwerij waar ik drie dagen per week werk. Niet de vereniging waar ik twee dagen per week werk. En ook niet een van de clubs of festivalterreinen waar ik regelmatig in weekenden en/of des nachts werk. Ook niet het schrijfbureau waar ik werk aan mijn volgende verhalenbundel.) wachtten mij een paar uitdagingen.
Het een en ander aan stukken voorbereid vanwege de komst van een helpende boekhouder (v. Of mag ik gewoon 'boekhoudster' schrijven?) maar zij kwam niet. Dus had ik een beetje tijd over om klusjes op te pakken, naast de dagelijkse boekhoudwerkzaamheden.
In de lunchpauze pleegde ik overleg in verband met een komende entertainment-opdracht en pleegde ik een telefoontje vanuit mijn functie van lid van de bewonerscommissie.
Direct na het werk door naar de kroeg om gezellig een paar uurtjes bij te kletsen met een vriendin.
Kreeg er een hartelijke kus met knuffel van een vriendin uit een volledig ander netwerk die er toevallig ook was. Leuk vind ik dat, onverwacht bekenden tegenkomen in het wild. Want dat overkomt mij zelden...;-)
Zaterdag heerlijk uitgeslapen. Daarna aan de koffie met een buurvrouw en nog maar een tweede bakje omdat wij elkaar al een paar dagen niet hadden gesproken en dus weer veel te vertellen hadden. Vervolgens aan de slag met het donderdag in mijn nieuwe werksfeer geleerde en tussendoor huishoudelijke klusjes gedaan als lakens wisselen en zo. Met muziekjes erbij van Chi Coltrane tot Madrugada. Lekker dagie! Zo'n dagje waarbij eigenlijk niets echt hoeft en je dus op social media zomaar opeens een foto kan tegenkomen die leuke herinneringen opwekt aan het meewerken aan een leuk televisieprogramma onlangs:
's Avonds de kers op de taart: onderuitgezakt (en soms even op het puntje zittend) bij een aflevering van The Walking Dead.
Zondag (en niet alleen die dag) viel mij op hoeveel nep Twitter profielen er zijn. Het trieste is nog wel dat er zo veel mensen in trappen. Lieve mensen, wanneer iemand minder dan een maand op Twitter zit, alleen maar mensen en bedrijven volgt die controversiële uitspraken doen, alleen maar provocatieve berichten delen en vrijwel uitsluitend gevolgd worden door mensen die bijzonder slecht hun eigen taal beheersen en gewoon krantenkoppen overtikken omdat zij niet weten hoe zij een link van een online nieuwsbericht moeten openen (tip: je klikt op de link. Vervolgens opent het artikel in je browser. Graag gedaan.), dan kun je vermoeden dat de betreffende Twitter gebruiker een 'bot' is: een neppert, gecreëerd om te polariseren. Zo is 'Petra' (klik) met de achternaam '02671004' sinds deze maand actief op Twitter:
Dan zijn er ook nog 'trolls': mensen die vaak meerdere 'accounts' hebben (men begint gewoon een nieuwe nadat de vorige op last van justitie is verwijderd) en er genoegen in scheppen anderen uit te schelden om hen vervolgens aan te geven bij de Twitter-politie wanneer hun slachtoffer terug gaat schelden. 'Mammie, ze pesten me!' Wie is opgegroeid met een oudere broer of zus weet wel wat ik bedoel.
Hoe dan ook: was draaien, aquarium schoonmaken, scheren, werken voor de Loge, werken voor mijn nieuwe baan, gitaar ophangen,
werken aan mijn verhalenbundel en nog zo wat. Tussendoor ontdekten buren en ik dat de Goede Sint ook ons pand niet zomaar was voorbijgegaan: voor elke deur lag een chocolade-ei!
De muziek deze week is het nummer 'Read all about it' van Emile Sandè. De beelden zijn van de Hongaarse scahduwspelers Attraction. Noem mij maar een watje maar ik word hier wat emotioneel van:Intussen werden - ook al in ons zo beschaafde Nederland - tientallen kinderen misbruikt (klik) door een en dezelfde man. Waarom weigert 'de media' zijn achternaam te noemen, melding te maken van zijn huidskleur en wordt zelfs zijn religie geheim gehouden? Wat gaat de regering doen om dit soort types voortaan buiten de Nederlandse grenzen te houden?
De grenzen sluiten voor het soort mensen als de twee hierboven heeft weinig zin. Dan kunnen zij namelijk het land niet meer uit. Wij zullen het probleem van ontspoorde sujetten dus binnen de landsgrenzen moeten oplossen. Ideeën zijn welkom! Persoonlijk denk ik dat een begin kan worden gemaakt door te kijken naar de kwaliteit van onderwijs. Al is het maar het taalonderwijs want de kennis van de Nederlandse taal van mensen als de Hagenaar (Hagenees?) is erbarmelijk en voldoende voor de VVD om hem zijn eventuele Bijstandsuitkering ('Geen uitkering voor wie de taal niet voldoende beheerst!!) af te nemen.
Woensdag kletste ik even met een buurvrouw die toevallig ook net naar haar werk ging. Reuze gezellig maar ik miste mijn bus en daardoor mijn aansluiting. Gelukkig werk ik voor een bedrijf waar het geen probleem is om af en toe wat later te beginnen. Ook het uitzicht is prima:
Zo lang de klanten, leveranciers, belastingdienst en werknemers tevreden zijn maakt het niet uit of je van negen tot vijf werkt. Of van half tien tot vijf voor zes. Of van tien voor negen tot vijf over half zes. Of op welke tijden dan ook.
Eigenlijk best gek dat zoveel bedrijven denken dat al het (administratief) werk gedaan moet worden van maandag tot en met vrijdag van negen tot vijf. Alsof je een klant geen mailtje kunt sturen om vijf voor negen of om vijf over vijf. Of een openstaande post niet kunt oplossen na een nachtcluboptreden om half vijf in de nacht van zaterdag op zondag. Bijvoorbeeld.
Op het werk mocht ik een stagiair de muziek van Nick Cave beschrijven: 'Zijn vorm van blues is de muziek die je draait op zondagmiddag. Na het wakker worden met een zware kater; de realisatie dat je vriendin er vandoor is met je beste vriend en je beseft dat jij hem meer zult missen dan haar. Vervolgens ontdekt dat zij er niet alleen met je beste vriend vandoor is maar ook met je creditcard en je kat. Waarna je naar een fles grijpt. Die leeg blijkt te zijn. Je ontdekt dat het zondag is en dus de slijterij dicht. Sowieso is ook je portemonnee met contanten én je gewone bankpasje verdwenen. Geen geld voor een stuk touw om jezelf op te knopen en uit het raam springen heeft geen zin want je bent terug bij je moeder en die woont in een verzorgingstehuis op de begane grond. Je bent trouwens toch te moe om op te staan en zelfmoord plegen klinkt eigenlijk best als een vermoeiende bezigheid. Dan luister je de muziek van Nick Cave.' Het is ook 'gewoon' mooie muziek. Vind ik.
Helaas bleek dat ik ook na ruim drie jaren werken op de brouwerij mijn collega's nog steeds moet vertellen dat ik informatie die ik niet krijg niet in de administratie kan verwerken. Dus boos worden op mij omdat zij zich zelf niet aan de afgesproken procedures houden heeft weinig zin. Maar de mens is een zeer koppige diersoort. Wilde ik mij eerst nog wel eens opwinden, nu haal ik glimlachend de schouders op en herhaal de woorden: 'Data die ik niet ontvang zal ik niet verwerken.'
U zult het wellicht na bovenstaande moeilijk kunnen bevatten maar het was een fijne werkdag: lekker opgeschoten, kunnen doen wat ik wilde doen en een gezellig onderonsje met mijn werkgever gehad. En een lekker biertje geproefd van een huurbrouwer.
Na het werk door naar een vriend voor het avondeten en voelde mij wat zwakjes dus een feestavondje afgezegd. Ontzettend verstandig natuurlijk maar wel jammer. Thuis via mobiel apparaat wat contacten onderhouden en vroeg mijn bedje in. Na het voorbereiden van een gesprek de volgende dag en communiceren over een komende entertainment-opdracht.
Donderdag was de ochtend voor het huishouden, telefonisch overleg en het opstellen van een plan van aanpak voor ik voor kantoor ging. Nee, niet naar de brouwerij maar naar een stichting in Diemen.
Daar mag ik - in elk geval de komende maanden - helpen met het herstructureren van de diverse arbeidsprocessen. Dat kan ik namelijk.
Misschien kan ik het kabinet ook helpen want er gaat wel eens iets mis. Met de belastingdienst (https://radar.avrotros.nl/nieuws/item/belastingdienst-zet-toeslagen-kinderopvang-stop-met-nep-bewijs/) bijvoorbeeld. Of dat de VVD (bij monde van Minister President Rutte) verklaart nu iets te gaan doen aan het stikstofprobleem 'dat pas sinds kort bekend is'. Zonder te beseffen dat ook kiezers kranten kunnen lezen maar waarschijnlijk in het besef dat kiezers een bijzonder slecht geheugen hebben:
'Inkrimpen veestapel nodig.' #VVD 1988. Twee jaar voor oprichting #GroenLinks pic.twitter.com/edXx0ivCJt— Terrence Weynschenk (@Terrebelius) October 17, 2019
en het wegverkeer (klik). De 'pijnlijke maatregel' die de 'Vroem Vroem Partij' VVD nu moet treffen is een verlaging van de maximumsnelheid van 130 naar 100 kilometer per uur. Wat goed nieuws is voor mensen die graag wat eerder thuis zijn. Huh? Dus door langzamer te rijden ben ik eerder thuis? Ja. Hier staat uitgelegd hoe dat komt.
Vrijdag was ik even vergeten dat een lokale verkeerssituatie wordt veranderd. De bus stopte dus niet op de plek waar ik stond te wachten. Oeps! Op het werk (voor de duidelijkheid: de brouwerij waar ik drie dagen per week werk. Niet de vereniging waar ik twee dagen per week werk. En ook niet een van de clubs of festivalterreinen waar ik regelmatig in weekenden en/of des nachts werk. Ook niet het schrijfbureau waar ik werk aan mijn volgende verhalenbundel.) wachtten mij een paar uitdagingen.
Het een en ander aan stukken voorbereid vanwege de komst van een helpende boekhouder (v. Of mag ik gewoon 'boekhoudster' schrijven?) maar zij kwam niet. Dus had ik een beetje tijd over om klusjes op te pakken, naast de dagelijkse boekhoudwerkzaamheden.
In de lunchpauze pleegde ik overleg in verband met een komende entertainment-opdracht en pleegde ik een telefoontje vanuit mijn functie van lid van de bewonerscommissie.
Kreeg er een hartelijke kus met knuffel van een vriendin uit een volledig ander netwerk die er toevallig ook was. Leuk vind ik dat, onverwacht bekenden tegenkomen in het wild. Want dat overkomt mij zelden...;-)
Zaterdag heerlijk uitgeslapen. Daarna aan de koffie met een buurvrouw en nog maar een tweede bakje omdat wij elkaar al een paar dagen niet hadden gesproken en dus weer veel te vertellen hadden. Vervolgens aan de slag met het donderdag in mijn nieuwe werksfeer geleerde en tussendoor huishoudelijke klusjes gedaan als lakens wisselen en zo. Met muziekjes erbij van Chi Coltrane tot Madrugada. Lekker dagie! Zo'n dagje waarbij eigenlijk niets echt hoeft en je dus op social media zomaar opeens een foto kan tegenkomen die leuke herinneringen opwekt aan het meewerken aan een leuk televisieprogramma onlangs:
's Avonds de kers op de taart: onderuitgezakt (en soms even op het puntje zittend) bij een aflevering van The Walking Dead.
Zondag (en niet alleen die dag) viel mij op hoeveel nep Twitter profielen er zijn. Het trieste is nog wel dat er zo veel mensen in trappen. Lieve mensen, wanneer iemand minder dan een maand op Twitter zit, alleen maar mensen en bedrijven volgt die controversiële uitspraken doen, alleen maar provocatieve berichten delen en vrijwel uitsluitend gevolgd worden door mensen die bijzonder slecht hun eigen taal beheersen en gewoon krantenkoppen overtikken omdat zij niet weten hoe zij een link van een online nieuwsbericht moeten openen (tip: je klikt op de link. Vervolgens opent het artikel in je browser. Graag gedaan.), dan kun je vermoeden dat de betreffende Twitter gebruiker een 'bot' is: een neppert, gecreëerd om te polariseren. Zo is 'Petra' (klik) met de achternaam '02671004' sinds deze maand actief op Twitter:
Dit moet wel een nep-account zijn, toch?
Of zijn er écht mensen die uit pure verveling midden in de nacht anderen uitschelden
wanneer zij geen argumenten hebben? (Excuseer het taalgebruik. Dat is van Petra, niet van mij.)
Dan zijn er ook nog 'trolls': mensen die vaak meerdere 'accounts' hebben (men begint gewoon een nieuwe nadat de vorige op last van justitie is verwijderd) en er genoegen in scheppen anderen uit te schelden om hen vervolgens aan te geven bij de Twitter-politie wanneer hun slachtoffer terug gaat schelden. 'Mammie, ze pesten me!' Wie is opgegroeid met een oudere broer of zus weet wel wat ik bedoel.
Hoe dan ook: was draaien, aquarium schoonmaken, scheren, werken voor de Loge, werken voor mijn nieuwe baan, gitaar ophangen,
werken aan mijn verhalenbundel en nog zo wat. Tussendoor ontdekten buren en ik dat de Goede Sint ook ons pand niet zomaar was voorbijgegaan: voor elke deur lag een chocolade-ei!
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
