'Het is wat het is' klinkt zo eenvoudig. Maar is het niet. Het gebeurt namelijk maar al te vaak dat wij niet willen dat de dingen zijn zoals die zijn. Mensen, gebeurtenissen en omstandigheden zijn niet altijd wat wij ervan verlangen. Tegenwoordig heb ik gelukkig minder moeite om dat gegeven te aanvaarden dan voorheen.
Maandag legde ik de laatste hand aan de administratie voordat de ordners in verhuisdozen worden gestopt om weer te worden uitgepakt op de nieuwe locatie van de brouwerij. Spannend allemaal! Die ochtend schoot ik dit plaatje bij de Sloterplas:
'Het loslaten van de eigen cultuur/eigen waarden zorgt voor meer begrip voor anderen.' en 'Loslaten=verwerken'. Daar ging het over in de Loge (spreek uit op z'n Frans) die avond. Mooi! En een aantal Broeders kwam daadwerkelijk nader tot elkaar.
Dinsdag werkten wij zo hard op de brouwerij dat er irritaties ontstonden. Logisch: zet een groep mensen in een relatief kleine ruimte samen, laat een paar ego's botsen en wacht op conflicten. Uiteindelijk viel het allemaal reuze mee want ook mijn collega's en ik zijn keurige volwassenen. Na het harde werken samen een biertje gedaan
en al met al was ik om zeven uur thuis.
Hapje eten, potje strijken, een buurvrouw op de thee en zomaar opeens was het bedtijd.
Woensdag werd ik wakker voordat de wekker ging. Een goed teken, dacht ik. Tot ik op de weg terug van werk naar huis in slaap viel in de tram. Toch best vermoeiend blijkbaar, zo'n verhuizing op het werk. Wij werken tijdelijk onder lastige omstandigheden. Probeer maar eens een openstaande post op te lossen wanneer een paar meter verderop een keukenblok wordt gedemonteerd. Bijvoorbeeld. Maar even doorbijten en dan werken wij in een prachtig glimmend nieuw pand op een prachtige locatie aan de rand van Amsterdam. Iets om naar uit te kijken! Wat ik wel zal missen is het uitzicht bij de overstaphalte, bij de Sloterplas:
Een buurvrouw keek vooruit naar de pizza die ik deze dag voor haar zou bakken. Met een bodem van zelfgemaakte meel van bloemkool.
Hij was heel aardig gelukt en later op de avond zou ook een andere buurvrouw er lekker van knabbelen. Met haar maakte ik een late avondwandeling. Heerlijk, zo voor het slapen gaan.
Met haar hulp regelde ik nog wat voor een aankomende entertainment-opdracht: zij maakte een paar foto's van mij in kostuum zodat de opdrachtgever een idee heeft van wat hem en de gasten op het betreffende feest te wachten staat.
Donderdag bleek er op de Brouwerij toch meer werk te verrichten dan wij hadden bedacht. In de buurt van de brouwerij zag ik een 'gezicht' in een muur:
Door samenwerken en een hete mok 'Opkikker' kwamen wij een heel eind met het verwerken van de werklast. Fijn!
Minder fijn is wat er in andere delen van de wereld gebeurt. Iedereen denkt wel eens dat het leven hem of haar wat tegenzit. Maar een artikel als dit (klik) lezen zet het een en ander weer even in perspectief.
Thuis na het eten met een vriendin naar de film 'Slow West' met Michael Fassbender.
Mooie beelden, toffe muziek, goed acteerspel en een fascinerend verhaal. Centraal staan de levens van al die verschillende mensen uit evenzovele diverse culturen die probeerden een leven op te bouwen in het Amerika van voor de tijd dat het 'Verenigde Staten van Amerika' heette. Mensen begrepen elkaar vaak letterlijk niet en dat leidde tot allerlei misverstanden. Maar bracht mensen ook nader tot elkaar. Als je je angst voor wat je niet kent opzij weet te zetten kun je samen de basis leggen voor een prettige relatie.
In de lobby van het filmhuis zag ik dit tafereel:
Vrijdag gezellig koffie gedronken met een buurvrouw die mij hielp met het aanbrengen van een paar kleine aanpassingen aan mijn kosknptuum voor de komende opdracht. Boodschappen gedaan, een paar e-mails verstuurd, een verhaaltje bedacht, geschreven en gepubliceerd.
's Avonds uit eten met een paar vrienden. Wij zijn ruim dertig jaar bevriend maar blijken elkaar nog steeds een en ander te vertellen te hebben. Bovendien was het eten (tapas) erg smakelijk!
Wij dronken een drankje op de goede afloop (een soort grappa, denk ik:)
en gingen lachend elk weer ons weegs. Tegen middernacht lag ik in bed.
Zaterdag lakens gewisseld en meer huishoudelijke klusjes opgeknapt. Koffie drinken met een buurvrouw hoort er wel een beetje bij. Thee drinken met diezelfde buurvrouw later op de dag ook. Was draaien, schrijven, beetje televisie kijken maar daar nog steeds niets aan vinden...en voor je het weet is de dag voorbij en lig je in bed.
Zondag miste ik bij het wakker worden de hectiek van nog niet zo lang geleden: 'Waar is dat nette shirt dat ik graag aan wilde vandaag? Gaan wij eerst naar haar moeder of eerst naar de mijne? Heb ik wel voldoende eieren in huis? Zou het fijn zijn om op dagen als deze geen rekening te hoeven houden met anderen? Feestdagen kunnen voor veel stress zorgen!
Via de interwebs reikte ik uit naar vrienden en voelde mij al snel weer gesteund. Fijn! Net als grapjes die je kunt vinden tussen alle ellende die er helaas ook is op sociale media:
Als aardigheidje plaatste ik een 1 april grap op Facebook (klik). Waar sommigen bloedserieus op in gingen. Een geslaagde grap dus! Toevallig vind ik het leuk om mensen af en toe op het verkeerde been te zetten en vind het komisch wanneer mensen die zeggen dat zij niet gelovig zijn er op te wijzen dat ook zij toch echt geloven. In dit verhaaltje bijvoorbeeld dat al jaren de ronde doet:
Het is een mooi - en ooit ook voor mij een aannemelijk verhaal - maar helaas niet waar (klik. Engels). Het toont echter wel aan dat mensen bereid zijn van alles te geloven zodra zij de bron vertrouwen en het in hun overtuiging aannemelijk klinkt.
De buurvrouw bij wie ik die middag op de koffie was kon er ook hartelijk om lachen. Als trouw katholiek heeft zij ook regelmatig te maken met mensen die zeggen niet te geloven. Maar het punt is natuurlijk dat iedereen wel ergens in gelooft. Zo lang je je eigen overtuigingen - al dan niet door (te dreigen met) geweld - niet aan anderen opdringt is dat allemaal prima.
Later op de middag ging ik met een vriend naar de bioscoop. Wij keken er de film Ready Player One, een vermakelijke Hollywood rolprent met als 'tagline': 'Alleen de werkelijkheid is echt.'
Onderweg zag ik bij een brug een bos tulpen in een bak staan:
Thuis even een hapje eten en een dutje doen want de nacht was bestemd voor werken in een nachtclub. Bij publicatie van dit blog zijn er nog geen foto's van mij als Paashaas.
Het Engelstalig stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/03/what-if-it-was-you.html
Het pleonasme van deze week is: 'een exemplarisch voorbeeld'.
Het lied 'Vrouw zoals jij' van Hans de Booij is de muziek van deze week:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Een opgeruimd karakter
50 minuten geleden