Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Toen de avond viel,
viel zij van haar voetstuk
en hij van zijn geloof
in een diep, duister gat.
Toen de dageraad aanbrak
bleek zijn hart gebroken
evenals zijn wil.
Maar met de moed der wanhoop
trok hij zichzelf
omhoog naar het licht.
Gelijk Baron von Munchausen,
niet met een paard
maar met de staart
tussen de benen,
vluchtte hij, vanuit het donker,
naar die plek in de toekomst
waar - zo was hem ingefluisterd -
zij op hem zou wachten.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Over een tijdje zijn er weer verkiezingen en zoals bij alle verkiezingen sinds ze werden afgeschaft komt ook nu ongetwijfeld weer de vraag: 'Waarom worden er geen stemmachines gebruikt?' Hier het antwoord van de minister (klik) indertijd.
Ook laait altijd weer de discussie over referenda op: 'Waarom laten wij niet bij elke belangrijke beslissing het volk rechtstreeks bepalen welke koers de regering moet volgen?' Het antwoord is eenvoudig: omdat u dat niet wilt.
Of wilt u écht dat de meerderheid van het volk zich bijvoorbeeld uitspreekt tegen religieus onderwijs en er dus geen subsidiegeld meer gaat naar moskeeën, kerken, katholieke scholen, Tibetaanse kloosters en synagoges?
Stel dat 'het volk' (dat uiteraard altijd zelfstandig nadenkt en zich noooooit laat leiden door populistische uitspraken in de media) vindt dat er geen cent van 'ons belastinggeld' nog naar culturele instellingen mag gaan? Dat betekent dat uw amateur voetbalclub ophoudt te bestaan. Maar ook dat u voortaan €4,95 voor een kopje koffie moet betalen in het buurthuis. Het moet immers zichzelf bedruipen?
Stel dat de meerderheid beslist dat iemand die bij het sporten een blessure oploopt zelf voor de kosten voor genezing moet opdraaien 'want de maatschappij mag niet opdraaien voor zelf veroorzaakt ziekteverzuim en medische behandeling!', betaalt u dan glimlachend de €800 per dag voor een ziekenhuisbed als u uw been breekt op karateles omdat u het altijd eens bent met 'de meerderheid'?
Kortom: wilt u écht dat de wens van de meerderheid wordt uitgevoerd? Ook wanneer u zelf op het moment van stemmen tot de minderheid behoort? Puur omdat u toevallig in een rolstoel zit, moslim bent, aan kayakken doet of fan bent van Jannes?
En hoe bepaalt 'het volk' of een onderwerp 'belangrijk' genoeg is om een referendum over te organiseren? Door middel van een referendum?
Met welk percentage zal uw belastingafdracht stijgen om het organiseren van die honderden referenda per jaar te betalen? Als de meerderheid van het volk beslist dat de belastingen niet omhoog mogen, wie betaalt er dan voor het volgende referendum?
Een paar jaar geleden is berekend dat het houden van een landelijk referendum u en mij €30 miljoen kost. Dat betekent dat iedereen die mag stemmen €2,50 moet betalen via de belastingafdracht. Ook mensen die niet gaan stemmen of tegen referenda zijn. U vindt dat misschien een kleine prijs om te betalen voor democratie maar ik vind dat veel geld. Zullen we erover stemmen?
Wat doet u trouwens wanneer een jarenlange vete het gevolg is van het feit dat u en uw buurman of partner toevallig lijnrecht tegenover elkaar staan in een referendum?
Geld is net als tijd en kun je dus maar een keer uitgeven.
Daarom kiezen wij volksvertegenwoordigers. Die ons, 'Het volk' (behoren te) vertegenwoordigen in het overheidsapparaat en hun best (horen te) doen voor ieder lid van de bevolking. Dus ook voor mensen met wie u en ik het toevallig niet eens zijn.
Dat is democratie.
En ja, bij een echte democratie hoort ook dat burgers kunnen stemmen op een partij die geen vrouwen, mensen van kleur, joden, bejaarden of gehandicapten toelaat als lid.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws is dat er sinds enige tijd een product op de markt is dat voor velen het leven letterlijk kleur geeft. Kijk eens wat het met iemand doet die het overkomt:
Update voor iedereen die het zich - net als ik - afvroeg: hiervoor zag hij alles in verschillende tinten grijs die hij leerde benoemen. Nu zag hij voor het eerst de kleuren zoals de meesten van ons die zien.
Goed nieuws vind ik ook dat er mensen zijn die ondanks het leed dat zich om hen heen voltrekt tijd nemen voor een dansje, zoals hier tijdens de onlusten in Chili:
En hier, tussen de puinhopen van wat ooit een stad in Syrië was:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Een opvallend nieuwsitem uit de afgelopen week (vind ik erg moeilijk, uit alle nieuwsberichten eentje pikken om het over te hebben) vond ik het rapport van de SCP (klik) naar de resultaten van de uitvoering van de Participatiewet, een stokpaardje van regeringspartij 'Iedereen die niet werkt is een luie uitkeringstrekker! Behalve bejaarden en ex-politici.'' VVD. Conclusie: de Participatiewet (Mensen dwingen gratis te werken 'in ruil voor GRATIS werkervaring én je mag je uitkering houden!') werkt niet. Want wat heeft de overheid ontdekt na vier jaren van gewichtig onderzoek? Arbeidsongeschikten zijn arbeidsongeschikt. Goh. Knap. Bovendien heeft de Europese Commissie al eens geconstateerd dat het hier gaat om dwangarbeid. Namelijk: mensen die werken (al dan niet gedwongen) moeten ten minste het geldende minimumloon ontvangen.
Voor veel arbeidsongeschikten is het zinnetje 'Je bent gewoon te lui om te werken!' een 'trigger'.
Iedereen heeft zo zijn of haar 'triggers': uitspraken, woorden, zinsnedes waardoor je van het ene op het andere moment een negatieve inslag krijgt. Bij mij werkt het zinnetje 'Je moet mij aanvoelen!' als een wapperende (de kleur rood is voor het publiek duidelijk zichtbaar en verhult het bloeden) lap op een stier. Dubbel effect want ik reageer slecht op de zinsnede 'je moet' én op het woord 'aanvoelen'.
Dus toen iemand eens op mijn tirade over 'moeten' en 'aanvoelen' reageerde met 'Je moet je niets aantrekken van mensen die vinden dat je hen moet aanvoelen.' voelde die persoon mij niet echt aan. Het lukte mij maar met moeite om niet fysiek agressief te worden op dat moment.
Wat zijn uw 'trigger' woorden?
Maandag begon ik officieel in mijn nieuwe baan bij een huurdersbelangenvereniging. Als ingehuurd zelfstandige. Dus even mijn inschrijving bij de Kamer van Koophandel aanpassen omdat het voor het bestuur van de stichting er een beetje raar uitziet om een entertainer in te huren als office manager. Werk in principe met twee collega's op kantoor: eentje op maandag en een andere op donderdag. Een bestuurslid leidde mij rond in de bedrijfsstructuren en mijn nieuwe directe collega's leidden mij rond in het kantoorpand.
Had dus een hoop nieuwe indrukken te verwerken (maar ook een paar kankergevallen in de directe omgeving en andere emotionele nieuwtjes te verwerken) en misschien wel daarom werd ik tegen het eind van de werkdag geplaagd door een stekende maagpijn en een plotseling verlies van energie. Die avond dus maar niet naar de metselclub. En ook een fotoshoot om elf uur 's avonds aan mij voorbij laten gaan. Soms moet je even naar je lijf luisteren. Zat die avond dus alleen thuis. Dat terwijl ik van mensen om mij heen hou en in mijn eentje thuis zitten alleen maar af en toe leuk vind maar meestal niet (net als Linda de Mol (klik).
Dinsdag vooral door het niet kunnen slapen van de pijn mij ziek gemeld op de brouwerij en heel rustig aan gedaan. Vooral door even mijn prioriteiten op papier te zetten: wat vind ik nu écht belangrijk genoeg om tijd en energie in te steken? Waar en van wie word ik nu écht blij? Zo heb ik deze dag met 14 compleet verschillende personen en groepen zitten appen (sms'en en berichten sturen via Messenger noem ik ook maar 'appen') over veertien compleet verschillende onderwerpen. Allemaal erg nuttig en/of leuk ende gezellig: entertainmentopdrachten, kantoorwerk, kanker, kinderen, etentjes, fysieke en mentale hulp, enzovoort. Maar hoe deden wij dat tien jaar geleden eigenlijk? Gelukkig bestaat dit online dagboek (zoals een 'blog' ooit heette) al een tijdje dus dat zou ik kunnen opzoeken. Maar daar heb ik geen zin in. Dus.
De ellende van thuis zitten én op de begane grond wonen in een appartementencomplex is dat pakjesbezorgers en andere leveranciers bij jou aanbellen als de ontvanger niet thuis is. Dit keer was het een meneer die graag wilde kijken (nadat de VvE er om verzocht) hoe het is gesteld met de schade in de kelder na het recente knappen van een waterleiding. Hij kon echter de kelder onder het gebouw niet in omdat hij van de woningcorporatie de verkeerde sleutel had meegekregen. 'Heeft u misschien voor mij de sleutel?' 'Nee meneer, wij vertelden uw bedrijf dat zij dat zelf moesten regelen omdat de bewoners geen sleutel hebben gekregen van de woningcorporatie. Wat zei die toen u belde om te vragen om de juiste sleutel?' 'Waarom zou ik ze bellen?' 'Om de goede sleutel te krijgen, misschien? Ik denk dat dat beter werkt dan vijf keer op en neer lopen tussen uw bestelbus en de kelderdeur en steeds weer teleurgesteld zijn dat de sleutel nog steeds niet past, denkt u niet?' Had hem al een paar keer op en neer zien lopen en precies dat zien doen. Best grappig. Als het niet zo triest was.
De gemeente waar ik woon wil graag behoeftes van de bewoners in kaart brengen. Meedoen aan het onderzoek van tien minuten levert de geënquêteerde ook nog eens 75 cent op! Dus ik deed mee. 'Vul hier uw geboortejaar in. Is dat bijvoorbeeld 1981 dan vult u in: '1981'. Serieus? Die toevoeging is echt nodig omdat er blijkbaar echt mensen zijn die niet weten hoe je '1981' spelt? Dat is...eh...interessant. Ook altijd een leuke vraag: werkt u in loondienst? Als zelfstandige? Part time? Fulltime? Betreft het vrijwilligerswerk? Je kunt maar een hokje aankruisen maar welke dan? Ik werk namelijk bij twee werkgevers part time en dat is samen fulltime. Bij de ene in loondienst, bij de andere als zelfstandige. Heb daarnaast mijn eigen bureau als zelfstandige en ben hier en daar vrijwilliger.
Voordat ik te ver uitweid (Sorry. ADD): het was een goede dag die werd besloten met een vriend die kwam eten die avond.
Een buurvrouw en haar vriend kwamen gezellig even langs en toen ik tegen middernacht de vriend uitzwaaide sprak ik nog even een buurman die net zijn hondje uitliet. Terwijl mannen in stoere lichtgevende gele jasjes een gaslek in de straat dichtten. Ook aardig om te zien: wegwerkers die niet staan te roken terwijl zij toekijken hoe één andere collega werkt.
Vooruit: nog één opmerkingetje dan: ik claimde de 'hashtag' #ziejewelisme (Althans, dat dacht ik. Maar die bleek al te bestaan. 'Great minds think alike!') als Nederlandstalige tegenhanger van het op social media bekende #whataboutism. Dat houdt in dat mensen die geen argumenten meer hebben in een discussie zeggen: 'Yes, but what about...(Obama did it too)!' of 'Zie je wel...(Links gebruikt ook geweld)!' Weet u wat? Wie wil weten hoe ik over bepaalde zaken denk en meer willen weten dat wat ik hier schrijf kunnen mij volgen op Twitter (klik. Of: https://twitter.com/Terrebelius). Dan doe ik het op deze webstek wat rustiger aan. Oké?
Woensdag deed ik het nog even rustig aan want was nog wat slapjes. Dus alleen maar wat dingetjes gedaan voor de Loge (oké, veel dingetjes), in het huishouden (stofzuigen, zwabberen en zo) en aan mijzelf. Zo was ik naar de kapper. Om te ontdekken (via een briefje op de winkelruit) dat die in het ziekenhuis ligt. Te laat om wat anders te regelen dus ik nam zelf maar de knipschaar ter hand, hopend dat zijn behandelend arts niet toevallig net vandaag ergens stond te demonstreren (klik) voor minder werkdruk en hoger loon.
Onderweg naar een vriend sprak ik even met een buurman van mijn moeder zaliger en bij de vriend mocht ik zuurkool met spekkies mee-eten. Op de weg terug naar huis een half uurtje staan babbelen met de moeder van een vroeger kleuterschoolmaatje van mijn zoon.Thuis nog een uurtje wat zaken geregeld voordat ik mij nederzette en genoot van The Kingsman:The Golden Circle. Ontspannen is leuk en ik heb mij voorgenomen dat vaker te gaan doen!
Donderdag rustig naar kantoor en daar fijn gewerkt: onderzoeken hoe de secretariële processen lopen, van collega's horen tegen welke problemen zij aanlopen, verbanden zien en verschillen benoemen, een plan van aanpak opstellen en even wandelen in de lunchpauze. De kleermaker uit mijn tienerjaren woonde in die omgeving maar ik weet de straatnaam niet meer en blijkbaar is er een en ander in de buurt veranderd in ruim 30 jaar tijd want ik herkende niet veel meer.
Onderweg erheen even met een inmiddels mij bekende caissière staan kletsen die ook net onderweg was naar het werk en onderweg naar huis praten met een vriend die ook net onderweg was naar huis.
Thuis een hapje eten bij het kijken naar het eerder genomen The Walking Dead, een verhaaltje schrijven ter publicatie op vrijdag en mijn kledingkast induiken en accessoires bij elkaar zoeken ten bate van een entertainment-opdracht later in de week.
Vrijdag 's ochtends op de brouwerij het hoogst noodzakelijke aan werk verricht en 's middags onderricht gekregen in boekhouden. Dan nog de kennis implementeren in het op de brouwerij gehanteerde boekhoudpakket. Boek je de voorraad gereed product op kostprijs of op verkoopprijs in het Eigen Vermogen? Dat dus. En zo. En als je het produceren van een product uitbesteedt, hoe zien de boekingen in de voorraadadministratie er dan uit? De gebruikte ingrediënten komen namelijk niet uit eigen voorraad.
De vrijdagmiddagborrel liet ik voor wat die was om op tijd in Amstelveen te zijn om als entertainer te werken op een bedrijfsfeest. Aardige mensen, leuke collega's,
lekker gedanst en zelfs meegedaan met de karaoke met live band!
(Het betrof publiek dat vooral gaat voor André Hazes en 'Sexy als ik dans' en zo.
Dus mijn 'Under the Bridge' van Red Hot Chili Peppers kwam als een verrassing.)
Begin van de avond was ik beveiliger bij de ingang en later mocht ik bezoekers overhalen mee te doen met de 'Silent Disco'.
Waar zij pas achter kwamen als zij door dit gat waren gekropen.
Mensen even in de war brengen vind ik leuk. Zo sprak ik een meneer aan die mij vertelde dat ik hem al eerder op de avond naar binnen had gelokt. 'Sorry, ik herkende u niet. Jullie mensen lijken allemaal zo op elkaar.'
Kwam er (vreemd genoeg want dat overkomt mij nu noooooit!) een paar bekenden tegen (onder meer Bombardo, de Menselijke Kanonskogel!
) en verrekte een spiertje met rondrijden in de botsauto's. Gelukkig was een BN'er die toevallig ook naar Amsterdam ging bereid mij een lift te geven met de auto. Al met al lag ik keurig tegen enen in bed. Was nog van plan naar een ander feestje te gaan maar na een dag van zeven uren op kantoor met aansluitend zes uren werken op een feest vond mijn lijf het wel even genoeg.
Zaterdag uitgeslapen en ik lag nog in bed toen ik het bericht kreeg dat een vriend van vroeger was overleden. Het muziekje dat u onder aan dit blog vindt kwam toevallig net voorbij op sociale media dus dat luisterde ik even tijdens een potje huilen. Als er iets is dat ik in de loop der tijd geleerd heb is dat wel dat het wegstoppen van gevoelens doorgaan contra productief werkt.
Was het een en ander van plan maar er kwam die dag weinig uit mijn handen.. Het bleef dus bij het opstellen van een factuur, details regelen voor een volgende entertainment-klus, een paar telefoontjes plegen en een beetje werken voor de Loge en de Bewonerscommissie.
Via Facebook wees een vriend mij op het bestaan van een filmpje uit 1996 waar ik in te zien ben. Het kan verklaren waarom ik fan ben van The Rocky Horror Picture Show:
Die avond trad een vriend van mij op in een lokale uitgaansgelegenheid en de gelegenheid om hem en zijn band (The Spinshots (klik)) te zien spelen kon ik niet aan mij voorbij laten gaan.
Uiteraard kwam ik er diverse bekenden tegen en omdat ik toch aan het dansen, flirten en praten was meteen maar een paar nieuwe vrienden gemaakt.
Had voor zondag diverse uitnodigingen staan maar besloot in overleg met lichaam en geest thuis te blijven en even goed de bezem door mijn huis en gedachten te laten gaan. Gek eigenlijk hoe er een opgeruimd gevoel in je hoofd ontstaat als je een stapel kleding verwerkt.
Kookplaat schoonmaken, plantjes water geven, met vrienden bellen, mailen en appen...het hoort er allemaal een beetje bij.
Net als mijzelf afvragen: Nederland vraagt van Marokko en andere landen 'hun' criminelen uit Nederland 'terug' te nemen. Maar waarom weigeren wij zelf om Nederlandse IS-strijders - zelfs niet hun kinderen! - terug naar Nederland te halen om hier te berechten?
Had pannekoeken met spek als avondeten en het toetje bestond uit een paar heerlijke stukken cake, meegenomen door een buurvrouw die thee kwam drinken.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Het Sinterklaasfeest zal altijd wel blijven. Alleen de vorm verandert (zoals wij die kennen sinds ongeveer 1850), zoals die al jarenlang verandert. Sommige mensen zijn blij met een verandering en andere mensen zijn minder blij met een verandering. Ook dat is normaal. Zo was in mijn jeugd Sinterklaas een slimme man die zich liet helpen door domme pieten. Inmiddels zijn de rollen omgedraaid. Ik ken niemand die het daar moeilijk mee heeft.
Interessant is trouwens om te merken dat er een nieuwe traditie is ontstaan: die van 'De Zwarte Pieten-discussie'.
Grappig vind ik dat Zwarte Piet de enige persoon is met een donkere huidskleur van wie met name racisten vinden dat die Nederland niet uit moet. Toch vertrekt-ie elk jaar weer. Terug naar Spanje.
Het is een traditie dat tradities veranderen. Halloween en Black Friday werden in Nederland door uw grootouders niet gevierd. Uw kleinkinderen gaan waarschijnlijk genieten van Singles Day (klik).
Zelfs het 'eeuwenoude' Koninginnedag (Sinds enkele jaren Koningsdag) is pas een traditie sinds 1893. Toegegeven, ruim honderd jaar oud. Maar dat is niet hetzelfde als 'honderden jaren'. De Gouden Koets dateert van een aantal jaren later.
Welke Nederlandse traditie daadwerkelijk 'eeuwenoud' is? Geen idee. Kent u er een paar? Die echt al minstens honderd jaar ongewijzigd zijn? Behalve klagen over het weer?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws! Met name voor mensen die wel eens van discriminatie zijn beticht. Uit onderzoek (klik), gedaan aan de Universiteit van Leiden, blijkt dat discriminatie - in elk geval in schoolboeken dan toch (en ach, het gaat alleen maar om onze kinderen en de toekomst van de wereld) waarschijnlijk vooral onbewust gebeurt. Dus niet 'bewust'. Nou, dat scheelt. Dus ook niet meer boos worden wanneer u wordt gediscrimineerd: de persoon die dat doet doet dat onbewust. Oké?
Goed nieuws ook voor mensen die graag gehuld in Boerka over straat gaan: volgens iemand die het weten kan geldt het verbod op gezichtsdragende kleding niet rond Sinterklaas en met carnaval!
(De meneer heeft een Nederlands vlaggetje én een trekker in zijn profiel-omschrijving en is dus een expert op het gebied van wat wel en niet mag. Laat u niets anders wijsmaken, hoor!)
Een kijkje in mijn slaapkamer
en op Billy de Kat:
De lolcat van deze week:
'Regulering van drugs wapenbezit werkt heel goed nooit!'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Deze dagen is weer een mooie tijd voor een 'eeuwenoude' Hollandse traditie: de Zwarte Pieten discussie. Zowel 'links' als 'rechts' laat zich lijden door emotie. Helaas leidt dat regelmatig tot geweldpleging (Nee, harder slaan dan de ander betekent niet dat je dan meteen 'meer gelijk' hebt.) en zelfs brandstichting. Wie een artikel (klik. Let op: absurd veel reclame. 'Clickbait' heten dit soort berichten dan ook wel. Wat een ander woord is voor 'nepnieuws') leest dat zijn of haar vooroordelen bevestigt gelooft dan onmiddellijk dat het waar is.
Zonder te zien dat de auteur dan wel onbekend is dan wel alleen de voornaam noemt (wie trots is op zijn journalistieke integriteit noemt graag zijn of haar hele naam. Toch?), soms zelfs geen datum van publicatie meldt en het doorgaans heeft gekopieerd van een andere bron. In dit geval bleek die 'bron' een 'artikel' (Klik. let op: kan giftig zijn. Uit de buurt van kinderen houden) van een andere 'journalist' die alleen de voornaam noemt, weliswaar een bron ('de NOS') noemt maar 'vergeet' naar die bron te linken. Wie even zoekt op de site van de NOS (klik) ziet diverse artikelen over Zwarte Piet maar geen enkele melding van het 'feit' dat Groningen Zwarte Piet 'dit jaar extra zwart!' wil maken.
Bovendien wordt het eerder genoemde artikel vooral gedeeld op social media door mensen die slecht kunnen spellen en politici die er om bekend staan dat zij graag doen aan polariseren en opruien.
Voor het geval de heer Meeuwissen - al dan niet per ongeluk - zijn bericht verwijdert om daarna te ontkennen dat hij het schreef is hier een schermafdruk van zijn tweet van 26 oktober 2019:
Hetzelfde bericht was ook in 2017 als 'nieuw' gebracht. Door de 'nieuwsbron' die zich 'Nieuwsbom' (klik) noemt. Wie vandaag op deze 'bron' klikt komt terecht op de website van Sander's Bouw- en onderhoudsbedrijf uit Groningen. Maar ja, als je een leuke krantenkop ziet, waarom zou je dan het bijbehorende artikel lezen door op de link te klikken?
Waarom mensen met een beetje nadenken (of simpelweg 2 minuten en 14 seconden tijd nemen voor onderzoek) weten dat zij nepnieuws delen dat tóch doen? Omdat zij zich betrokken voelen. Omdat zij kwaad zijn. Teleurgesteld. Verdrietig. Kortom: het delen van nepnieuws gebeurt vooral (de politici daargelaten) vanuit emotie (en niet met het idee van electoraal gewin)
Ook best gek: al die mensen (fel voor- of fel tegenstanders. Dat maakt niet uit.) die zo ontzettend graag hun mening verkondigen en beweren dat zij de beste argumenten hebben, waarom komen zij niet opdagen op de betreffende demonstraties? Als je zo'n sterke mening hebt, dan wíl je toch dat de pers jou met naam en gezicht voor het voetlicht brengt zodat je jouw blijde boodschap verder kunt verspreiden? Als je een mening alleen maar anoniem durft te uiten, sta je er dan wel achter?
Voor- en tegenstanders misdragen zich. Zouden zij een gezamenlijke moeder (in de vorm van de Nederlandse overheid bijvoorbeeld) hebben dan zou die zomaar kunnen zeggen: 'Als jullie niet samen een feestje kunnen vieren gaat het feestje gewoon niet door! Bovendien mogen jullie een week lang geen biertjes drinken, geen voetbal kijken én pak ik jullie kleurkrijtjes af!'
Maandag stond ik vanwege werk aan de weg op een alternatieve bushalte. Daarom kwam ik hier langs:
Mocht een kleine achterstand (leuk, les krijgen maar les krijgen en werken tegelijk gaat niet. Vooralsnog zijn er geen collega's die mijn werkzaamheden (kunnen) overnemen.) wegwerken. Daar past een muziekje bij. 'Kom, ik luister eens naar de grootste hits van 2019!', dacht ik. 'Beetje bijblijven met de jeugd en zo.' Blijkbaar ben ik zomaar vanzelf oud geworden want deze afspeellijst (klik) kan mij niet bekoren. Leuker vond ik dat ik van een slechthorende collega (een volledig dove man hebben wij ook werken op de brouwerij dus voor de communicatie fijn ende prettig om in elk geval een paar gebaren te kennen.) het gebaar voor 'Môgge' leerde. Dat is dus niet hetzelfde gebaar als voor 'Goedemorgen!'. Dat u dat weet.
Goed, de crediteurenadministratie dus: het netjes in een online boekhoudsysteem plaatsen van binnenkomende facturen en die betaalbaar stellen. Opletten dat het klopt wat er staat, geen 'spookfactuur' betreft (bedrijven ontvangen vaker dan particulieren rekeningen voor nooit ontvangen diensten als 'opname in een internationale database' en 'advies' en zo.), de rekening niet eerder is betaald (per kas bijvoorbeeld), of een automatische afschrijving betreft en of het te maken heeft met de productie van bier of dat het 'overhead' betreft. Dat soort dingetjes. Best geinig.
Minder leuk was dat het toiletpapier op was op het werk (een week eerder gebeurde dat al met koffie. Het is ook best moeilijk om het te melden wanneer je het laatste pak pakt uit de voorraadkast. Blijkbaar. Maar een goede les voor de collega die het laatste velletje had gebruikt, dat niet had gemeld en zelf later last had van het zelf veroorzaakte probleem. Hij mocht dus zelf naar de winkel om toiletpapier te halen.
Een interessante werkafspraak liep wat uit dus rond twee uur des middags genoot ik de lunch.
Thuis na het werk dronk ik een pot thee leeg met een buurvrouw.
Als onderdeel van ons gezellig samenzijn las ik haar een passage voor uit een van haar geleend boek met hulp van een voor mij nieuw hulpmiddel: een monocle. Voor mij op maat gemaakt. Met juiste prescriptie en al!
Voor eten was - vanwege het voorbereiden van een vergadering - helaas geen tijd.
's Avonds mocht ik weer naar de Loge. Centrale vraag dit keer was: 'Wanneer ben je vrij?' 'Wat vindt de Vrijmetselarij daar nu van?', is een vraag die ik wel eens hoor. Welnu 'de Vrijmetselarij' vindt niets. 'Wat vindt uw biljartclub daar nu van?' is dan wel eens een wedervraag van mij. 'Huh?' krijg ik dan als terugkoppeling. Met andere woorden: een club heeft geen mening. De individuele leden vaak wel. Zo is dat ook bij de Vrijmetselarij. Daarom neemt 'de vrijmetselarij' geen standpunt in in de Zwarte Piet discussie, vindt 'de Vrijmetselarij' niets van de politieke situatie in Bolivia en zo verder. Dat scheelt een hoop geruzie en gedoe. Wat niet wegneemt dat individuele Vrijmetselaren zich inzetten voor goede doelen als de Blindenschool, geld inzamelen voor een aangepaste commode zodat een alleenstaande moeder in rolstoel zelfstandig haar baby kan verzorgen, dierentuin Artis de vlinderkas schonken en zo verder. Kortom: Vrijmetselaren kijken - in principe want ook zij zijn maar mensen - naar wat verbindt en niet naar wat ons van elkaar scheidt.
In Engeland doen Vrijmetselaren vaker als groep dingen voor goede doelen maar dat is vooral een kwestie van cultuur. En het kleinigheidje dat er alleen al in Londen veel meer vrijmetselaren zijn dan in heel Nederland samen. Bijvoorbeeld omdat ontzettend veel Nederlandse vrijmetselaren indertijd zijn omgekomen omdat de Nazi's dode Vrijmetselaren liever zag dan levende. Bijzonder spijtig.
Thuis tegen elf uur. Nog even een uurtje werken en daarna strijken tijdens het kijken naar The Walking Dead. Of omgekeerd, zo u wilt. Maar er was geen nieuwe aflevering opgenomen dus dan maar een aflevering van War of the Worlds. Ook best lollig.
Dinsdag was de ochtend voor het huishouden. Nadeeltje van veel werken en sociale contacten onderhouden: wel tijd om troep te maken, weinig om op te ruimen en schoon te maken. Ook tijd genomen om rond lunchtijd een hapje te eten en koffie te drinken met een vriendin in een lokale horecagelegenheid.
Gezellig zitten bijkletsen!
's Middags thuis weer aan de bak want er dienden verslagen geschreven te worden en administratieve handelingen verricht vanuit mijn taak als Secretaris van de Loge. Ook een uurtje gewerkt aan een plan van aanpak inzake mijn bijbaan als soort van office manager van een Huurdersstichting. Fijne uitdaging! Ook overleg gepleegd in verband met een paar komende entertainment-opdrachten. Zo lang ik mij maar niet verveel...
Tussendoor had ik even de buurvrouw op visite voor wie ik onlangs de keukendeur qua uiterlijk in status had omgezet van 'vaal en versleten' naar 'fris en wit'. Op straat viel het op dat de herfst was aangetreden:
Nagels knippen, plantjes water geven, aantekeningen voor blogstukjes uitwerken en naar de film met een vriend: Heerlijk om Arnold Schwarzenegger en Linda Hamilton weer samen te zien acteren in een Terminator-film, 'Terminator: Dark Fate'. Jammer van de bewegende stoelen, windvlagen en waterstralen omdat wij per abuis kaartjes hadden met de aantekening '4DX'.
Leuk hoor, 'dat 4DX' maar als ik wil betalen om misselijk te worden in een schuddende stoel ga ik naar de kermis. Er gaat toch ook niemand in de botsautootjes zitten voor het interessante verhaal?
Maar toch genoten. Kwam in de bioscoop toevallig een vriendin tegen. Die naar een andere film ging kijken. Onderweg naar huis liep ik door de Kalverstraat:
Ik las dat de huidige coalitie in Nederland kijkt naar manieren om iets te doen aan het stikstofprobleem in Nederland. Verlagen van de maximumsnelheid is een van de opties. Behalve in Groningen blijkbaar:
‘Op dit moment bekijkt de coalitie nog op welke plekken straks wel nog 130 gereden kan worden. Een snelheidsverlaging in Groningen levert bijvoorbeeld toch al weinig op, omdat de meeste stikstofdepositie daar richting Duitsland de grens over gaat.‘
Deze manier van redeneren doet mij denken aan een iemand die ik ken: 'Ja, ik heb een fout gemaakt waar jij last van hebt. Maar dat is dan toch jouw probleem en niet het mijne?'
Volkomen asociaal dus. Of de 49-jarige Hagenaar die dreigt met een terroristische actie (klik) als ergens in het land een Zwarte Piet rondloopt die niet zwart is ook gewoon asociaal is of als terrorist (was hij toevallig moslim geweest dan was het vonnis al geveld. Door 'het volk' dan.) wordt veroordeeld is nog niet duidelijk. Justitie gaat nu ongetwijfeld onderzoeken waar en wanneer hij is geradicaliseerd en bij welke terroristische cel hij is aangesloten. Toch?
Intussen werden - ook al in ons zo beschaafde Nederland - tientallen kinderen misbruikt (klik) door een en dezelfde man. Waarom weigert 'de media' zijn achternaam te noemen, melding te maken van zijn huidskleur en wordt zelfs zijn religie geheim gehouden? Wat gaat de regering doen om dit soort types voortaan buiten de Nederlandse grenzen te houden? De grenzen sluiten voor het soort mensen als de twee hierboven heeft weinig zin. Dan kunnen zij namelijk het land niet meer uit. Wij zullen het probleem van ontspoorde sujetten dus binnen de landsgrenzen moeten oplossen. Ideeën zijn welkom! Persoonlijk denk ik dat een begin kan worden gemaakt door te kijken naar de kwaliteit van onderwijs. Al is het maar het taalonderwijs want de kennis van de Nederlandse taal van mensen als de Hagenaar (Hagenees?) is erbarmelijk en voldoende voor de VVD om hem zijn eventuele Bijstandsuitkering ('Geen uitkering voor wie de taal niet voldoende beheerst!!) af te nemen.
Woensdag kletste ik even met een buurvrouw die toevallig ook net naar haar werk ging. Reuze gezellig maar ik miste mijn bus en daardoor mijn aansluiting. Gelukkig werk ik voor een bedrijf waar het geen probleem is om af en toe wat later te beginnen. Ook het uitzicht is prima:
Zo lang de klanten, leveranciers, belastingdienst en werknemers tevreden zijn maakt het niet uit of je van negen tot vijf werkt. Of van half tien tot vijf voor zes. Of van tien voor negen tot vijf over half zes. Of op welke tijden dan ook.
Eigenlijk best gek dat zoveel bedrijven denken dat al het (administratief) werk gedaan moet worden van maandag tot en met vrijdag van negen tot vijf. Alsof je een klant geen mailtje kunt sturen om vijf voor negen of om vijf over vijf. Of een openstaande post niet kunt oplossen na een nachtcluboptreden om half vijf in de nacht van zaterdag op zondag. Bijvoorbeeld.
Op het werk mocht ik een stagiair de muziek van Nick Cave beschrijven: 'Zijn vorm van blues is de muziek die je draait op zondagmiddag. Na het wakker worden met een zware kater; de realisatie dat je vriendin er vandoor is met je beste vriend en je beseft dat jij hem meer zult missen dan haar. Vervolgens ontdekt dat zij er niet alleen met je beste vriend vandoor is maar ook met je creditcard en je kat. Waarna je naar een fles grijpt. Die leeg blijkt te zijn. Je ontdekt dat het zondag is en dus de slijterij dicht. Sowieso is ook je portemonnee met contanten én je gewone bankpasje verdwenen. Geen geld voor een stuk touw om jezelf op te knopen en uit het raam springen heeft geen zin want je bent terug bij je moeder en die woont in een verzorgingstehuis op de begane grond. Je bent trouwens toch te moe om op te staan en zelfmoord plegen klinkt eigenlijk best als een vermoeiende bezigheid. Dan luister je de muziek van Nick Cave.' Het is ook 'gewoon' mooie muziek. Vind ik.
Helaas bleek dat ik ook na ruim drie jaren werken op de brouwerij mijn collega's nog steeds moet vertellen dat ik informatie die ik niet krijg niet in de administratie kan verwerken. Dus boos worden op mij omdat zij zich zelf niet aan de afgesproken procedures houden heeft weinig zin. Maar de mens is een zeer koppige diersoort. Wilde ik mij eerst nog wel eens opwinden, nu haal ik glimlachend de schouders op en herhaal de woorden: 'Data die ik niet ontvang zal ik niet verwerken.'
U zult het wellicht na bovenstaande moeilijk kunnen bevatten maar het was een fijne werkdag: lekker opgeschoten, kunnen doen wat ik wilde doen en een gezellig onderonsje met mijn werkgever gehad. En een lekker biertje geproefd van een huurbrouwer.
Na het werk door naar een vriend voor het avondeten en voelde mij wat zwakjes dus een feestavondje afgezegd. Ontzettend verstandig natuurlijk maar wel jammer. Thuis via mobiel apparaat wat contacten onderhouden en vroeg mijn bedje in. Na het voorbereiden van een gesprek de volgende dag en communiceren over een komende entertainment-opdracht.
Donderdag was de ochtend voor het huishouden, telefonisch overleg en het opstellen van een plan van aanpak voor ik voor kantoor ging. Nee, niet naar de brouwerij maar naar een stichting in Diemen.
Daar mag ik - in elk geval de komende maanden - helpen met het herstructureren van de diverse arbeidsprocessen. Dat kan ik namelijk.
Misschien kan ik het kabinet ook helpen want er gaat wel eens iets mis. Met de belastingdienst (https://radar.avrotros.nl/nieuws/item/belastingdienst-zet-toeslagen-kinderopvang-stop-met-nep-bewijs/) bijvoorbeeld. Of dat de VVD (bij monde van Minister President Rutte) verklaart nu iets te gaan doen aan het stikstofprobleem 'dat pas sinds kort bekend is'. Zonder te beseffen dat ook kiezers kranten kunnen lezen maar waarschijnlijk in het besef dat kiezers een bijzonder slecht geheugen hebben:
Niet alleen de landbouw zorgt voor uitstoot van stikstof (klik) maar ook het vliegverkeer:
('Ja maar Schiphol stoot ook veel stikstof uit!' Klopt. Maar vergeleken met de landbouw: nihil. Echt waar (klik). Ik weet het, 'het zijn maar feiten' maar in een debat zijn feiten soms best handig. Ook voor hen die graag feiten ontkennen of negeren.)
en het wegverkeer (klik). De 'pijnlijke maatregel' die de 'Vroem Vroem Partij' VVD nu moet treffen is een verlaging van de maximumsnelheid van 130 naar 100 kilometer per uur. Wat goed nieuws is voor mensen die graag wat eerder thuis zijn. Huh? Dus door langzamer te rijden ben ik eerder thuis? Ja. Hier staat uitgelegd hoe dat komt.
Vrijdag was ik even vergeten dat een lokale verkeerssituatie wordt veranderd. De bus stopte dus niet op de plek waar ik stond te wachten. Oeps! Op het werk (voor de duidelijkheid: de brouwerij waar ik drie dagen per week werk. Niet de vereniging waar ik twee dagen per week werk. En ook niet een van de clubs of festivalterreinen waar ik regelmatig in weekenden en/of des nachts werk. Ook niet het schrijfbureau waar ik werk aan mijn volgende verhalenbundel.) wachtten mij een paar uitdagingen.
Het een en ander aan stukken voorbereid vanwege de komst van een helpende boekhouder (v. Of mag ik gewoon 'boekhoudster' schrijven?) maar zij kwam niet. Dus had ik een beetje tijd over om klusjes op te pakken, naast de dagelijkse boekhoudwerkzaamheden.
In de lunchpauze pleegde ik overleg in verband met een komende entertainment-opdracht en pleegde ik een telefoontje vanuit mijn functie van lid van de bewonerscommissie.
Direct na het werk door naar de kroeg om gezellig een paar uurtjes bij te kletsen met een vriendin.
Kreeg er een hartelijke kus met knuffel van een vriendin uit een volledig ander netwerk die er toevallig ook was. Leuk vind ik dat, onverwacht bekenden tegenkomen in het wild. Want dat overkomt mij zelden...;-)
Zaterdag heerlijk uitgeslapen. Daarna aan de koffie met een buurvrouw en nog maar een tweede bakje omdat wij elkaar al een paar dagen niet hadden gesproken en dus weer veel te vertellen hadden. Vervolgens aan de slag met het donderdag in mijn nieuwe werksfeer geleerde en tussendoor huishoudelijke klusjes gedaan als lakens wisselen en zo. Met muziekjes erbij van Chi Coltrane tot Madrugada. Lekker dagie! Zo'n dagje waarbij eigenlijk niets echt hoeft en je dus op social media zomaar opeens een foto kan tegenkomen die leuke herinneringen opwekt aan het meewerken aan een leuk televisieprogramma onlangs:
's Avonds de kers op de taart: onderuitgezakt (en soms even op het puntje zittend) bij een aflevering van The Walking Dead.
Zondag (en niet alleen die dag) viel mij op hoeveel nep Twitter profielen er zijn. Het trieste is nog wel dat er zo veel mensen in trappen. Lieve mensen, wanneer iemand minder dan een maand op Twitter zit, alleen maar mensen en bedrijven volgt die controversiële uitspraken doen, alleen maar provocatieve berichten delen en vrijwel uitsluitend gevolgd worden door mensen die bijzonder slecht hun eigen taal beheersen en gewoon krantenkoppen overtikken omdat zij niet weten hoe zij een link van een online nieuwsbericht moeten openen (tip: je klikt op de link. Vervolgens opent het artikel in je browser. Graag gedaan.), dan kun je vermoeden dat de betreffende Twitter gebruiker een 'bot' is: een neppert, gecreëerd om te polariseren. Zo is 'Petra' (klik) met de achternaam '02671004' sinds deze maand actief op Twitter:
Dit moet wel een nep-account zijn, toch?
Of zijn er écht mensen die uit pure verveling midden in de nacht anderen uitschelden
wanneer zij geen argumenten hebben? (Excuseer het taalgebruik. Dat is van Petra, niet van mij.)
Dan zijn er ook nog 'trolls': mensen die vaak meerdere 'accounts' hebben (men begint gewoon een nieuwe nadat de vorige op last van justitie is verwijderd) en er genoegen in scheppen anderen uit te schelden om hen vervolgens aan te geven bij de Twitter-politie wanneer hun slachtoffer terug gaat schelden. 'Mammie, ze pesten me!' Wie is opgegroeid met een oudere broer of zus weet wel wat ik bedoel.
Hoe dan ook: was draaien, aquarium schoonmaken, scheren, werken voor de Loge, werken voor mijn nieuwe baan, gitaar ophangen,
werken aan mijn verhalenbundel en nog zo wat. Tussendoor ontdekten buren en ik dat de Goede Sint ook ons pand niet zomaar was voorbijgegaan: voor elke deur lag een chocolade-ei!
De muziek deze week is het nummer 'Read all about it' van Emile Sandè. De beelden zijn van de Hongaarse scahduwspelers Attraction. Noem mij maar een watje maar ik word hier wat emotioneel van:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Sinds kort wist hij hoe verdriet klonk.
Het was het niet meer tikken van een oude tafelklok
die niet meer opgewonden wordt.
Verdriet zag er uit als een plant
die een paar weken geen water heeft gehad
en verdriet rook
als de etensresten in het bakje
van een oude kat
die naar het asiel is gebracht
en daar op zijn einde wacht.
Zo voelde het verdriet
in de zwart/wit film van zijn leven.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Regressie naar het gemiddelde. Wat naar het wat!? Regressie naar het gemiddelde. Heeft betrekking op uitzonderingen die worden gezien als 'normaal' voor een persoon of situatie waarna er maatregelen worden getroffen die lijken te werken.
Voorbeeld 1: -Een nieuwe griepepidemie doodt honderden mensen wereldwijd. Overheden laten zuurstoftenten plaatsen in sporthallen voor de zware gevallen. Het aantal nieuwe dodelijke gevallen neemt af.
Dankzij de overheidsmaatregelen! Yeah! Heel misschien inderdaad. Waarschijnlijker omdat het het natuurlijk verloop betrof van het betreffende virus. Bovendien sterven dagelijks duizenden mensen wereldwijd aan de 'gewone' griep, liggend in zuurstoftent of niet. Kortom: na de piek is de situatie terug bij gemiddeld. De situatie is dus pertinent niet verbeterd.
Voorbeeld 2: een jongedame presteert uitzonderlijk goed op de nationale kampioenschappen kogelstoten. Zij breekt het oude 'onder de 18'- record! De atletiekbond stuurt haar naar het WK. Toeters, bellen, feestmuziek! Het aantal aanmeldingen voor leren kogelstoten bij atletiekverenigingen stijgt net zo hard als het ego van de jongedame. Dankzij de bond. Op het WK maakt zij de belofte niet waar, raakt in een depressie en stopt met sporten. Het aantal nieuwe aanmeldingen van jongelui die willen leren kogelstoten neemt weer af en een nieuw gemiddelde is gevonden.
Wellicht presteerde zij die ene dag op het NK uitzonderlijk goed omdat zij én topfit was én voor het eerst van haar moeder de woorden 'Ik hou van jou' had gehoord én een toevallige windvlaag van kracht 7 de kogel onder de juiste hoek raakte. Hoe dan ook: een uitzondering is niet de norm. Maar wordt toch vaak als zodanig beschouwd. Wat erg jammer is voor hen die moeten leven en werken onder prestatiedruk.
Les: er is niets mis met 'gemiddeld' zijn want samen zijn wij dat allemaal!
'Als je ergens goed in wilt zijn, wees goed in gemiddeld zijn.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws voor de liefhebbers van natuur en zo:
Een uitgestorven soort dwerghert blijkt nog zeer levendig te zijn en te resideren in Vietnam! Klik hier (klik) voor meer informatie over het prachtige wezen.
Over prachtig wezen gesproken: wat vindt u van de kunsten van deze dame?
Nu het wat kouder is, ligt Billy de Kat graag aan mijn voeteneinde
en is dan het eerste levende wezen dat ik zie bij het wakker worden:
De 'lolcat' van vandaag is misschien wat verontrustend:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Als je voor de keus komt te staan tussen werk en kind. Of tussen hobby en kind. Of auto en kind. Of vrijwilligerswerk en kind. Dan is dat geen keuze.
Je kind gaat voor. Altijd. Komt de keuze daar dan is dat eigenlijk geen keuze. Want je kind gaat voor. Altijd.
Was voor mij ook indertijd een reden om te stoppen als raadslid. Vond na een lange vergadering een briefje in hanenpoten op mijn hoofdkussen: 'Papa, je bent zo vaak weg 's avonds en soms moet ik daar van huilen.' Klaar.
Sommige keuzes zijn geen keuzes. Dus.
Maandag werd ik ruw uit mijn remslaap gerukt. Een viertal minuten voordat mijn wekker mij zou wekken. Door werklieden die de stoep kwamen dichtmaken waar die eerder was opgebroken vanwege een plots lekkende waterleiding.
Omdat de verkeerssituatie wordt verbeterd is de bushalte tijdelijk verplaatst. Naar deze locatie:
Interessant vond ik dat een collega mij niet geloofde toen ik hem vertelde van een wettelijke bepaling ten aanzien van een bepaald onderdeel van bedrijfsvoering: 'Ik vind jouw mening maar onzin en geloof jou niet!' -'Niemand die jou dwingt mij te geloven maar voor de goede orde: wat ik jou net vertelde is niet 'maar een mening' maar simpelweg de wet.' 'Toch geloof ik jou niet.' -'Oké', zei ik. Want in discussie gaan met iemand die weigert te geloven dat een ongekookt ei stuk gaat wanneer je dat van 2-hoog uit het raam laat vallen heeft geen enkele zin: 'Dat is maar jouw mening, dat dat ei dan stuk valt! Dus ik geloof jou niet!'
Opvallend genoeg kom ik - tot heden in elk geval - die houding uitsluitend tegen bij mensen die zichzelf ter rechterzijde opstellen van het politiek spectrum. Het zal toeval zijn. Voor de gein zal ik hem volgende week vertellen dat ik die wettelijke bepaling niet zal uitvoeren 'omdat ik zijn mening niet geloof'. Wedje maken dat hij dan zal zeggen dat ik dat wél moet doen 'want dat is de wet en niet alleen maar mijn mening!'? ;-)
Overigens zijn natuurlijk al mijn collega's net als ik ook maar gewoon mensen dus naast af en toe een beetje raar ook welwillend, hard werkend, aardig en in sommige zaken beter dan andere mensen en in andere zaken minder goed dan andere mensen. Maar elke dag 'Mijn collega's waren weer erg aardig vandaag' schrijven vind ik een beetje saai. ;-)
De lunchpauze gebruikte ik om een paar dingetjes te doen vanuit mijn lidmaatschap van de Bewonerscommissie.
Was deze dag aan de gang gegaan met de tips en trucs die mij vrijdag door een heuse boekhoudmevrouw waren geleerd en daarnaast vooral met de crediteurenadministratie. Gezellig!
Dat was het 's avonds in mijn vrijmetselaarsloge zeker.
Het was even hectisch onderweg er naar toe want kwart voor zeven thuiskomen, koken, eten, de printer installeren op de nieuwe computer, stukken zoeken, die uitprinten en in een mapje stoppen en alvast wat aantekeningen maken ten behoeve van de vergadering later die avond en dat allemaal in drie kwartier werkt enigszins hartslagverhogend. Dus blij met de rust in de maandagavondclub.
Een boeiende avond ook dit keer met als centrale vraag: 'Wie heb je liever als leraar: hij die zegt 'Zo moet je het doen en niet anders!' of hij die bereid is te leren van de fouten van zijn leerling?'
Het was een beetje laat geworden dus ik vond het niet erg dat ik dinsdag kon uitslapen. Een week lang gemiddeld iets meer dan zes uren per nacht slapen blijkt zelfs voor mij een beetje te veel van het goede.
Rustig aan de slag het uitwerken van de notulen van de bijeenkomst de avond ervoor en koffiedrinken met een buurvrouw. Had het met haar er over dat het niet altijd makkelijk is om afscheid te nemen van spulletjes. Hoewel ik al veel minder zooi in huis heb dan twee jaar geleden zijn er toch dingen die ik niet kan of wil wegdoen. Zoals de plastic snoeppot die ik mij als kind herinner en die tot een dag na haar overlijden bij mijn moeder op tafel stond. Of de koffiemok die ik indertijd samen met een ander presentje (zeg maar een lieve gunst. Waar ik - omdat er minderjarigen meelezen - hier niets verder over kan melden.) van twee buurvrouwen kreeg met daarop een foto van de peuter die nu bijna 24 is en de tekst 'Life begins when you're a daddy.'
Ik kletste eventjes (over Ajax) met een buurman, verwerkte aantekeningen tot verhaaltjes en weblogstukjes, maakte de badkamer schoon en genoot van het eten en gezelschap van een vriend die avond. Het werd weer laat.
Woensdag verder met administratieve werkzaamheden. Voor mijn eigen bedrijf maar ook voor de Loge. Had gezellig even een buurvrouw op visite (beetje chips knabbelen, beetje kletsen) en ging verder met het inrichten van de nieuwe computer en het schoonmaken van de (ruim 12 jaar) oude. Dacht heel lang dat ik een beetje traag internet had. Maar het lag dus aan de bejaarde laptop.
In het nieuws was de landelijke lerarenstaking. Die verliep bijzonder rustig. Geen geschreeuw, geen geweld, geen uitingen van racisme die mensen die dat niet grappig vinden niet als racisme mogen zien, geen doodsbedreigingen aan het adres van politici die helemaal niets met het beleid te maken hebben waar de actievoerders last van hebben. Een verademing!
Er waren mensen die zich erover verbaasden dat politicivolksmennersoproerkraaiersvreemdelingenhatersracisten'realisten'mensen twitteraars als Jan Roos, Thierry Baudet, Geert Wilders, Henk Bleker en Henk Bres (Wie is dat? Dat is een meneer die zelfs volgens zijn eigen Haagse PVV-fractie te ver gaat met het verspreiden van nepnieuws (klik) om racisme aan te wakkeren) niet op een trekker lessenaar gingen staan om de stakende menigte toe te spreken.
Maar ik weet (natuurlijk weet ik dat niet zeker maar het is een zeer sterk vermoeden. Andere theorieën zijn welkom.) waarom zij hun steun niet betuigen aan de leraren in Nederland. Dat had er namelijk ongeveer zo uitgezien:
(Voor Facebookers: open de link naar mijn stukje om het filmpje te zien. Hilarisch!)
De aanwezigen hadden op de oneliners, populistische prietpraat en soundbites van de sprekers gereageerd door hen te wijzen op inaccurate weergave van de feiten. 'Ja maar het is niet eerlijk want zij gebruiken dure woorden en zo alleen maar omdat zij hebben gestudeerd en dus hebben leren nadenken en zo. En ze zijn dus allemaal links!' 'Bedoel je te zeggen dat mensen die in jouw ogen 'rechts' zijn dus niet hebben leren nadenken?' 'Ja! Eh...' Vraagje: bestaan 'rechtse' leraren eigenlijk wel? En waarom eigenlijk niet? Dat de Holocaust heeft bestaan is toch ook maar een mening, net als Klimaatverandering bijvoorbeeld? Dus waarom zou een leraar dat niet voor de klas mogen beweren en aan onze kinderen leren?
Zag er een stukje over op televisie bij de vriend bij wie ik at die avond. Onderweg naar hem toe was ik op advies van een vriendin een winkel ingewandeld en 'scoorde' daar - de vriendin vermoedde het al - een mij passende zwarte gilet ter vervanging van het ruim 20 jaar oude exemplaar dat ik doorgaans als onderdeel van mijn rokkostuum draag maar dat inmiddels opvallende sporen van slijtage bevat. Nu heb ik dus een heuse Rian Rucci! Voor minder dan twee tientjes! Hoppa! Omdat ik zo blij was meteen maar een baseballjack gekocht.
Heb met mijn 1.40m geen makkelijke kledingmaat dus twee passende kledingstukken vinden in één winkel op één dag is voor mij een unieke ervaring. Bovendien was het er gezellig want de zus van de verkoopmevrouw meldde zich aan de balie en bleek samen met mij aan aquajoggen te hebben gedaan, een aantal jaren geleden. En herkende mij nog. Dus.
Thuis nog even aan de slag met wat bestuurlijke en administratieve zaken voor mijn Loge en aantekeningen uitwerken terwijl ik genoot van mijn nieuwe computer. Bij wijze van pauze verzorgde ik het aquarium dat schuin achter mijn bureau staat. Lekker rustgevend.
De instructie 'Op deze knop mag je dus nooit drukken' (klik) die een piloot aan een trainee gaf, gaf weinig rust op Schiphol. De hulpdiensten rukten massaal uit omdat er melding werd gemaakt van een mogelijke kaping.
Als afsluiting van de dag mocht ik van mijzelf kijken naar de eerder opgenomen aflevering van The Walking Dead: zombies, tot pulp geslagen schedels, vriendschap, liefde en complotten...heerlijk!
Donderdag ging ik verder met het opvoeden van collega's: 'Als je op kantoor iets hebt gebruikt leg je het daarna weer terug waar je het vandaan hebt. Zelfs wanneer je daar geen zin in hebt.' Ik verbaasde mij over een collega die oprecht niet leek te weten dat het verkopen van bier invloed heeft op de voorraadadministratie én op de financiële administratie. 'Huh, dus als ik prijsafspraken maak met klanten moet degene die de rekening stuurt dat óók weten? Waarom eigenlijk? Hij maakt die afspraken toch niet?' Klopt, maar wel de facturen. Best handig als daar dan de afgesproken prijzen op staan.
Verder kunnen wij prima met elkaar opschieten hoor! Ook ik heb uiteraard hebbelijkheidjes waar anderen zich dan weer aan storen. Met een andere collega verliep de samenwerking deze dag iets soepeler gelukkig en dat is ook wel eens fijn. Maar meestal werk ik in mijn eentje. Dat is nu eenmaal zo wanneer je in je eigenste uppie 'de afdeling administratie' bent. Heel normaal. Net als liegen wanneer je politicus bent.
Zoals Minister President Rutte (klik) die zich 'niet kon herinneren' of hij wel of niet was ingelicht over de 74 burgerdoden in Irak bij een door Nederland uitgevoerd bombardement. De minister indertijd (Hennis) wist er - uiteraard want anders zou zij haar werk wel erg slecht doen - van 'maar ik dacht dat een ander de kamer wel zou inlichten. Anders had ik dat heus wel gedaan, hoor!' daarbij 'vergetend' dat het als Minister van Defensie haar primaire taak is om de Tweede Kamer (en daarmee de bevolking van Nederland) op de hoogte te houden van wat haar departement doet. Ook als het een keertje misgaat. Bovendien vertelde zij indertijd desgevraagd dat er volgens haar geen burgers waren omgekomen bij de bombardementen. Ook toen zij al wist dat dat wél zo was. Zelfs al noem je het 'Per abuis onjuist informeren vanwege een interne omissie', het blijft liegen.
En dan is de schuldvraag nog niet besproken ('Hoe erg is het wanneer bij een bombardement op een bommenfabriek ook onschuldige werknemers en omwonenden worden getroffen? En was het terecht dat die fabriek doelwit was terwijl die bommen wellicht de enige verdediging waren van een onderdrukte bevolking tegen een kwaadaardig regime?')
Na het werk mocht ik direct door. De zon was inmiddels net achter de horizon verdwenen.
Naar een afspraak met een stichting waarvan het bestuur denkt dat ik hen (betaald!) kan helpen met het aanbrengen van structuur in de werkzaamheden. Dat kan ik. Het werd een fijn gesprek en dat ik oliebollen had meegenomen voor het gezelschap werkte duidelijk in mijn voordeel. Het was donker toen ik er vertrok.
Al met al was ik iets na negen uur 's avonds thuis. Beetje moe wel. Zo moe dat ik vergeten was Hoe Zal Ik Het Zeggen? op RTL4 te kijken. Daarin mochten een paar collega's en ik een lieve moeder en haar kinderen verrassen, samen met Jamai.
Vrijdag prettig gewerkt en dat vooral omdat ik mij serieus genomen voelde door een externe boekhouder die mij sinds een week eerder enkele uren per week bijstaat om de boel administratief op orde te krijgen. Niet alleen boekhoudtechnisch (als administrateur - wat ik feitelijk ben - een paar webinars volgen en tips en trucs over boekhouden anderszins tot mij nemen is onvoldoende om echt te boekhouden. Een gitaar kopen en een paar youtube-filmpjes kijken maken je nog geen gitarist.)
Het werd later dan verwacht dus de vrijdagmiddagborrel liet ik schieten ten faveure van de dame die mij lesgaf en mijn collega's op het hart zal drukken dat procedures er niet alleen maar zijn om af te spreken of hen lastig te vallen maar een betere werksituatie te creëren voor een ieder. De lunchpauze gebruikte ik om even wat te regelen voor een komende entertainment-opdracht.
Even langs bij de buren van de kaaswinkel en naar huis. Op de bushalte een hartelijk weerzien met een van de mensen met wie ik een week eerder heel lang op diezelfde bus had staan wachten. Gezellig!
Thuis even een hapje eten, een telefoontje gepleegd, wat mailtjes verstuurd ten bate van de Loge, een plens water over het hoofd en onder de oksels en naar een verjaarsfeestje van een vriendin. Een buurvrouw van mij was er ook, evenals een buurvrouw van de jarige. Het was zó gezellig dat de jarige haar buurvrouw en mij vroeg 'Hoe lang kennen jullie elkaar al?' -'Eh...zo'n 12 minuten?' Er werd muziek geproduceerd en het een en ander genuttigd en er werden verhalen en telefoonnummers uitgewisseld.
Maar goed: uurtje of half drie maar eens richting huis.
Zaterdag beetje brak wakker geworden maar glimlachend. Was even de deur uit en babbelde wat met een verkoopster die ik al een paar maanden niet had gezien. Thuis even met een buurvrouw en haar vriend staan kletsen (echt heel even. In het trapportaal.) en een paar uurtjes aan het werk in mijn nieuwe (bij)baan. Eindelijk ook mijn foto-album van mijn vakantie in Milaan online (klik) gezet.
Natuurlijk ook het nieuws even gevolgd over de protesten in Zuid-Amerika waar zelfs de politie zich massaal aansloot bij de burgerbevolking om het aftreden van een president te eisen. Chili, Bolivia, Venezuela...het gaat er niet goed en miljoenen mensen komen in protest. Maar in Nederland begint dat ook een gewoonte te worden. Vonden wij het eerst al heel wat wanneer wij 25 seconden tijd namen om online een petitie te tekenen, inmiddels trekken trekkers, bulldozers en onderwijzers naar Den Haag om hun ongenoegen te uiten. Al dan niet met lawaai en geweld.
Zondag een typisch zondags dagje gehad: was draaien
, vloer vegen, keukendeur van een buurvrouw schilderen, een bekende tegenkomen op straat, beetje lezen, werken in de nieuwe bijbaan en werken voor de Loge, mailtjes en appjes beantwoorden, plantjes water geven en zo meer. Was nog door vrienden uitgenodigd mee te gaan naar het strand maar was nog niet helemaal lekker. Verstandig, niet?
In het kader van de serie 'Onbekende Helden' vandaag aandacht voor Daphne Caruana Galizia (klik), een journaliste die na onthullingen in de Panama Papers onderzoek deed naar corrupte politici waarna 'een onbekende dader' haar auto deed ontploffen. Met haar er in. De politici naar wie zij onderzoek deed bleven zitten. Niet in de gevangenis maar in de politiek.
Het pleonasme van de week is: 'een domme racist'.
De muziek is deze week van The Spinshots. Hier is Sell your Soul:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
