Ik werk niet graag onbetaald.

Scheren, kostuums uitzoeken, afspraak met SBO, een sollicitatiebrief schrijven, diverse e-mails versturen, een fotoshoot doen, nagels knippen, Nederland twee medailles zien winnen en een werkoverleg via Skype. Dat was mijn eenvoudige lijstje voor vandaag. Maar de dag is nog niet om.

Maandagavond stelde iemand een lollige vraag: 'Wat is eigenlijk het verschil tussen de Vrijmetselarij en een therapiegroep?' Dinsdag haalde ik een fotoshoot binnen, regelde wat vanuit mijn functie als penningmeester van de Bewonerscommissie, stuurde ik nog een sollicitatiebrief de deur uit, werkte ik mijn kasboek bij, ruimde een la leeg, ging met mijn vriendin en mijn moeder naar de Indische toko en keek naar de 10 kilometer schaatsen voor heren op de Olympische Winterspelen. 

Wat ik jammer vind is dat mensen de prestaties van de Nederlandse schaatsers zo bagatelliseren: 'Kunst, om medailles te winnen in een sport waar je goed in bent. Dat kan ik ook!' Maar je kunt nu eenmaal geen plakken winnen in een sport waar je níet goed in bent. Zelfs de coach van Jorien ter Mors doet mee aan het neerhalen van prestaties: 'Leuk dat je goud hebt op de 1500 meter lange baan, Jorien. Maar brons in het shorttrack is pas écht knap!' Helaas leven wij in een land dat mensen aanmoedigt om de kop boven het maaiveld uit te steken. Maar dat is alleen maar omdat die kop dan makkelijker valt af te hakken. Of schuilt er een geheim plan achter deze houding?

De leider van de Amsterdamse afdeling van de VVD, Eric van der Burg, sprak in 2010 in het geheim iets af met zijn coalitiepartners Maarten van Poelgeest van GroenLinks en Carolien Gehrels van de PvdA: als het bestuur van een stadsdeel de parkeertarieven zou verhogen zouden zij niet protesteren. De reden van deze deal? De VVD zou de meeste stemmen trekken met de belofte: 'Als u op ons stemt zorgen wij ervoor dat de parkeertarieven niet worden verhoogd.' Eric van der Burg loog dus glashard toen hij die belofte deed en de heer van Poelgeest en mevrouw Gehrels hielden hem een hand boven het hoofd. Gewoon, bij wijze van vriendendienst. Zie Twitter:

Wil je wat gezegd hebben vraag het een socialist. Wil je wat gedaan hebben vraag het een liberaal. @ericvanderburg @vvdamsterdam
— Mart van der Burg (@martvanderburg) 13 januari 2014

@martvanderburg @ericvanderburg @vvdamsterdam Zoals het verlagen van de parkeertarieven in Amsterdam ooit een #VVD belofte was? ;-)
— Terrence Weynschenk (@Terrebelius) 25 januari 2014 

Helaas heeft de VVD 'geen tijd' om in te gaan op beschuldigingen. En al helemaal niet als die niet kunnen worden weerlegd...http://www.parool.nl/parool/nl/5/POLITIEK/article/detail/3583793/2014/01/25/College-maakte-geheime-afspraak-over-parkeervergunningen.dhtml

Hoe graag ik ook werk 'als vriendendienstje', ik kan er niet van leven. Stel u bent loodgieter. Zou u dan voortdurend leidingen repareren in ruil voor reiskosten en consumptiebonnen en af en toe een fles wijn of een paar tientjes? Als u dat voortdurend deed, waar zou u dan uw maandelijkse lasten van betalen? Geeft u de hypotheekbank of de woningbouwvereniging dan een fles wijn en een boekenbon of willen die geld zien?

Toch gebeurt het nog massaal dat mensen denken dat ik wel voor een paar tientjes wil werken 'want je vindt het toch leuk om te doen en je vindt mij toch aardig?' Dan zeg ik: 'Als jij mij aardig vindt, dan betaal je gewoon de normale prijs.' Opeens vinden mensen mij dan niet meer aardig.

Het is absoluut een goede manier om er achter te komen wie je vrienden zijn en wie zich alleen maar zo noemen. Voorbeeldje van prijzen: een feestavond laten presenteren kost normaliter 500 euro: 100 euro voor het bemiddelingsbureau en 400 euro voor een relatief onbekende presentator. Wil je als presentator een ventje van 21 die drie jaar geleden als melkmuil een gastrolletje had in een aflevering van de soap Goede Tijden, Slechte Tijden, dan betaal je al gauw 1200 euro: 200 voor het bureau en 1000 voor de presentator. Wil je een échte Bekende Nederlander als Umberto Tan of Mart Smeets of zo dan gaan de kosten al snel naar de 15000 euro. En nee, dat is geen tikfout; er staan echt drie nullen...

Als ik dus 300 euro vraag is dat echt niet veel. Maar als vriendendienst wil ik best werken voor minder dan vijf tientjes per uur (ja, een avond presenteren dient ook te worden voorbereid; het is niet 'op het toneel gaan staan en zomaar een beetje gezellig kletsen.' Je moet het bedrijf in kwestie dan wel de jarige leren kennen; het feestprogramma van de hele avond uit het hoofd weten, onderzoeken wat voor gasten er komen zodat je daar op kunt inspelen, improviseren wanneer de drummer van de coverband jou belt met het bericht dat hij nog in de file staat en een half uur later komt en - vooral - zorgen dat het publiek (én de opdrachtgever!) zich niet verveelt. En dan zijn er nog de administratie en de smoesjes: 'Sorry, ik weet dat we 200 euro hadden afgesproken maar de bar omzet viel tegen dus hier heb je vijf tientjes. Maar je vond het wel leuk, toch?'

Veel van mijn opdrachten krijg ik inmiddels binnen via sociale media. Daarom ben ik daar ook zo actief; als mensen je niet kennen zullen ze je namelijk niet boeken.

Een veelgehoorde klacht over sociale media als Facebook, Twitter en weblogs is dat de meeste mensen zich via die media beter voordoen dan ze zijn. Ze zeggen helemaal niet wat hen écht mankeert of hoe zij écht denken over hun partner!

Natuurlijk...en vroeger was dat héél anders! Toch? Wanneer je in de tijd voor internet iemand op straat na een paar weken tegenkwam en je vroeg:'Hé, hoe is het!?' dan zei diegene altijd heel eerlijk: 'Ik baal er nog steeds van werkloos te zijn, de rekeningen stapelen zich op, de wasmachine is stuk en de kat heeft nierstenen maar ik kan de dierenarts niet betalen. En o ja: psychologisch begin ik de echtscheiding te verwerken maar ik vind het wel vervelend dat mijn ex behalve mijn beste vriend ook mijn kinderen heeft meegenomen en mij een brief stuurt van een advocaat waarin zij de rest van mijn leven 15 procent van mijn inkomsten eist. En waarschijnlijk gaat haar dat nog lukken ook want wij hebben [CENSUUR] wetten in dit land.'

Toch? Of is het van alle tijden dat mensen hun eigen situatie rooskleurig voorstellen naar anderen toe om maar niet als 'mislukt' over te komen? Zou het niet fijn zijn als mensen zouden stoppen met het de schuld geven aan Facebook en Twitter van de oppervlakkigheid van mensen? De meeste mensen zijn nu eenmaal vaak - in elk geval naar buiten toe - oppervlakkig. Of loopt u graag te koop met uw problemen?

Het pleonasme van de dag is: weer prolongeren

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ferry Hoogendijk en Christopher Malcolm