Niets aan

Je hebt mensen die het niets kan schelen dat 35.000 mensen wereldwijd dagelijks sterven van de honger. Liever maken zij zich druk om 200 dode zeehondjes in Canada. Er zijn er zelfs die zich inzetten voor één van de meest domme diersoorten die er bestaan: de Panda. Ga maar na: het beest eet uitsluitend een bepaald soort bamboe en werpt gemiddeld 1,2 jong per zwangerschap. Dan heb je toch geen bestaansrecht? Maar misschien is de Panda eigenlijk reuze-slim en heeft het zichzelf een überschattig uiterlijk aangemeten om zodoende sympathie op te wekken om niet -net als Nederlandse kippen- met 472 miljoen per jaar tegelijk afgeslacht te worden.

Je zou bijna kunnen denken dat de materie mij irriteert...

Ik weet dat ik het al eerder over heb gehad maar ik blijf erbij: het irriteert mij dat mensen ervanuit gaan dat ik mij te pletter verveel. Zij baseren die mening uitsluitend op het gegeven dat ik geen 9 tot 5-baan heb. Onzin.

Alsof een leraar zich verveelt in de uren tussen drie uur 's middags en half negen 's ochtends. Alsof een chirurg niet weet wat-ie moet doen wanneer hij of zij zich niet tot aan de pols in iemands ingewanden heeft ingegraven. Alsof een ambtenaar opeens niet meer weet hoe die zijn Hyves-pagina moet bijwerken, die drie uurtjes per dag dat er gewoon geen werk ligt.

Hoe ik dat weet? Ik ben zelf jarenlang kantoormedewerker geweest, waarvan enkele jaren zelfs in (semi-)overheidsdienst.

Naar verluidt is de gemiddelde kantoormens ongeveer zes uren per dag daadwerkelijk produktief, gebaseerd op een werkweek van 38 uur. Acht uren per week wordt kantoortijd dus verspild! Aan koffiedrinken, krant lezen (tegenwoordig dan via internet, maar toch.), onde valse naam rare berichtjes plaatsen in forums en onder wegblog-berichten, kletsen met collega's en bellen met partners. Die twee uren per dag zijn klanten eventjes minder belangrijk en lijkt het alsof die kantoorwerkers niets omhanden hebben.

Met helemaal niets omhanden zitten onze (groot)ouders naar de plastic geraniums te kijken in de vensterbank van het kamertje waar wij hen in gestopt hebben "omdat we het zo druk hebben dat we niet voor ze kunnen zorgen". Intussen werken wij heel hard om de premie te kunnen betalen die zij hun pensioen mogen noemen.

Zij doen daar dus helemaal niets voor!

Vandaar mijn oproep: monteer aan elke rollator en rolstoel een sneeuwschuiver en laat al die oudjes eens werken voor het geld dat de werkende klasse hen zomaar gratis geeft!

Kijk eens naar landen waar er nauwelijks een pensioenleeftijd bestaat: daar zie je nog overal bejaarden werken. In de postbezorging, op schoolpleinen, bij de afvalverwerking...noem maar op!

Waarom zijn Nederlandse oudjes eigenlijk zo lui!? En waarom doet het kabinet daar niets aan?

In de serie Van Onbekende Helden gaat het vandaag over Irena Sendler (ook wel: Sendlerowa), een dame die -niet geheel zonder hulp maar toch- zo'n 2500 kinderen indertijd (WO II) redde uit het ghetto van Warschau.