De week voorbij

Het leven bestaat uit keuzes maken. Je kunt nu eenmaal niet alles doet wat je wilt. Althans, ík kan dat niet. Wie weet bestaan er mensen die zeer tevreden zijn met werken, TV kijken en eenmaal per jaar op vakantie gaan zonder verder ambities of zelfs maar hobbies te hebben. Tenzij je 'alles kijken wat het algoritme van Netflix mij aanbeveelt' een hobby kunt noemen.

Momenteel zou ik meer talen willen leren spreken, mijn kinderen en vrienden vaker kunnen zien, beter gitaar leren spelen (zowel akoestisch als bas-), werken aan een boek over mijn familie naast het werken aan mijn eerste kinderboek en mijn volgende verhalenbundel en graag zou ik ook een baan hebben die beter betaalt dan €9,80 bruto per uur. Dat laatste gaat waarschijnlijk binnenkort lukken. Benieuwd hoeveel tijd ik dan nog heb voor de Bewonerscommissie, als Secretaris van mijn Loge, penningmeester/secretaris van andere verenigingen en stichtingen, af en toe te helpen in een vrijwilligersrestaurant en voor mijn huishouden. Zowel mijn waarschijnlijke nieuwe werkgever als ik weten namelijk nog niet voor hoeveel uren per week ik er aan de slag ga.

Ik zou graag beter in staat zijn mij te richten op maar één of twee dingen tegelijk en niet bijvoorbeeld mij zomaar een uur te verliezen in een muziekapp. Hoewel het best leuk is om te spelen,  had ik mijn tijd niet nuttiger kunnen besteden dan met het produceren van dit?

Hoe bepaalt u waar u prioriteit aan geeft in uw leven? Kinderen tel ik even niet mee want die gaan uiteraard altijd voor.

===================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer
===================

Maandag ging ik naar kantoor. Om met mijn werkgever te praten. Die mij ontsloeg. Dat klinkt wat dramatisch. Goed dan...mijn contract werd getermineerd. Hmmm...dat klinkt nog steeds niet erg positief. In overleg besloten wij dat wij niets meer voor elkaar kunnen betekenen dus met wederzijdse instemming besloten wij dat ik na een diensverband van zes jaren mij niet meer zou inzetten voor de brouwerij. Ik heb echter een opzegtermijn van twee maanden en na die twee maanden nog recht op zo'n anderhalf jaar WW. 

Die tijd heb ik dus om ander werk te vinden. Bij voorkeur werk dat wat beter betaalt dan de nog geen tientje per uur dat ik bij de brouwerij ontving voor het werken in de administratie. Bij vertrek uit het pand mocht ik drie biertjes uitzoeken. Houzee!

Ik belde een goede vriendin en zij feliciteerde mij. Dat deed ook een buurvrouw die bij mij op de koffie was en een buurvrouw bij wie ik later op de dag op de thee was. Ook zij wisten dat er een behoorlijke last van mijn schouders was gevallen. Ik voelde mij namelijk vast zitten in een onhoudbare situatie. Vaste lezers ende lezerinnen hoef ik niet uit te leggen waarom. Samenvattend voor nieuwe lezers van dit blog: Terwijl ik thuis werkte is het bedrijf niet alleen overgestapt op een ander boekhoudsysteem maar heeft ook mijn werkzaamheden laten overnemen door een paar andere mensen. Het geheel buiten mijn medeweten om. Beetje jammer. Maar soit. Wenst u mij succes met mijn lopende sollicitaties en het nieuw leven inblazen van mijn eigen bedrijf?

's Avonds genoot ik van een 'zoomparitie' die weer erg boeiend bleek te zijn. De mededeling 'wellicht kunnen wij eerdaags weer - diverse regels in acht nemend - fysiek bijeen komen', werd met gejuich ontvangen. Het was alsof de voorzitter van de Elfstedencommissie zei: 'It giet oan!' Fijn! 

Langzamerhand ziet het er naar uit dat wij gaan leren leven met het virus. Zoals wij hebben leren leven met influenza, honger, malaria, dengue en nog zo wat dodelijke aandoeningen. Wetende dat ook de pokken niet volledig zijn uitgeroeid, kunnen wij gaan hopen dat ook het coronavirus aardig onder controle gaat komen. Ondanks domme egoïsten die valse coronapassen kopen terwijl zij zich niet laten vaccineren.

Als afsluitertje keek ik een aflevering van een serie die mij door een buurvrouw was aangeraden: The Watch is een serie die gebasseerd is op een aantal boeken van een van mijn helden, Terry Pratchett. Bijzonder vermakelijk! Voor nerds, fans van de 'Discworld' boekenserie en liefhebbers van punk rock comedy. Drama, actie, avontuur en doordachte grappen. Hou ik van.

Dinsdag was ik vroeg uit de veren. Voor een bezoek aan de regeringszetel. Uiteraard kwam ik vooral om mijn lieve tante en haar kinderen weer eens te zien maar ook Den Haag zelf heeft veel te bieden.

Mijn tante is niet alleen lief maar kan ook heerlijk koken en is bijzonder hip.

Kijk eens hoe goed mijn lederen jekker haar staat!

(Ik vroeg haar een vrije pose rond het thema 'Grease Lightning' aan te nemen)

Erg tevreden en met een maag gevuld met heerlijk eten en drinken (gemarineerde kip, gerold in spek, bier, door mijn neef zelf gebrouwen cider en verse tjendol) lag ik tegen elf uur die avond in bed.

Woensdag ontving ik een telefoontje en direct erna eindelijk weer wat energie. Wat is het fijn om te horen dat iemand interesse in je toont! Het was van het bedrijf waar ik een paar dagen eerder op gesprek was geweest nadat wij eerder een aantal e-mails hadden uitgewisseld en telefoongesprekken hadden gevoerd. Of ik eerdaags mijn CV kon komen toelichten. Prima. Wanneer? 'Kun je morgen?' Dat dus.

Nadat ik met haar ons wekelijks voedselpakket had opgehaald

dronk ik een kopje thee bij en met de betreffende buurvrouw. Daarna waste ik een aantal kwetsbare doeken en dekentjes op de hand. Waar mijn nieuwe badkuip erg geschikt voor bleek te zijn:

Ook was ik blij met het eerder die dag aangeschafte badkussentje: 'Het is de laatste meneer en er ontbreekt een van de vele zuignapjes dus u mag 'm meenemen voor een euro'tje'. Kijk, dat is nog 'ns lief, niet? 

Ik las een boek uit waar ik de dag ervoor in de trein aan begonnen was. Een lekkere 'detektieve' van Jo Nesbø.

Bij de vriend bij wie ik die avond op bezoek was at ik niet veel. Zat nog vol van de copieuze maaltijd die ik de dag ervoor had mogen nuttigen. Het was weer ouderwets gezellig en hij wees mij op het bestaan van deze band:

Bijzonder kunstig ende artistiek verantwoord!

Donderdag kamde ik mijn haren netjes, verwijderde wat overbodige haren uit mijn gezicht en deed een luchtje op. Tijd voor de tweede ronde van een veelbelovende sollicitatie. Waarbij ik sprak met twee dames met wie ik nauw zou komen samen te werken, mocht men besluiten mij in dienst te nemen. Spannond! 

Onderweg erheen - een uur reistijd heen en even zo lang weer terug - belde, mailde en appte ik met deze en gene over diverse onderwerpen. Dat is het voordeel van een snoerloze telefoon; dan kun je ook onderweg wat zaken afhandelen. En intussen bijvoorbeeld plaatjes zoals deze schieten:

Grappig vond ik dat de busrit mij langs mijn bijna ex-werkgever voerde:

Nog geen kwartier na thuiskomst - had onderweg even haltgehouden bij een filiaal van een bekende fastfoodketen want had vernomen dat men weer van die heerlijke warme appeldingetjes had

en vond dat ik de traktatie verdiend had - ging ik weer de deur uit: een mooi stukje wandelen naar de woning van een nicht, diens vriend en hun dochters. Ook daar werd ik verwend. Omdat ik met jonge kinderen kon interacteren (waar ik altijd blij van word) en mij gehoord en gezien voelde. Bovendien was het duidelijk dat mijn aanwezigheid op prijs werd gesteld én werd mij een heerlijk avondmaal voorgeschoteld: soto!

Als toetje was er een vers uit de oven komende apfelstrudel en bij de koffie werd ik vergast op zelfgemaakte macarons:

Om wat calorieën te verbranden wandelde ik (een minuut of twintig) naar huis om onderweg even mijn zonden te overdenken en mijn zegeningen te tellen terwijl ik genoot van dit uitzicht:

Eenmaal thuis genoot ik van een lekker rustgevend bad en intens tevreden vleide ik mij in de armen van Morpheus.

Vrijdag ontving ik een leuk telefoontje: ik mag binnenkort met een opleiding beginnen die al jaren op mijn lijstje staat! Wat dat voor opleiding is hou ik nog even voor mij. Dat houdt het een beetje spannend.

Een nieuwe lichtbak om de kapotte van het nieuwe - tweedehands - aquarium van Karper de Goudvis te vervangen bleek een prijzige aangelegenheid en dus repareerde ik die van zijn oude bak en improviseerde wat om die passend te krijgen. Dankzij de uitstekende plankjes die zo ontstonden heb ik meteen een handig plekje voor de voederpotjes en zo. Nog even en dan kan de grote verhuizing beginnen én kan ik een stuk of twee vriendjes regelen voor mijn goudvis.

Deed nog wat klusjes in huis, schreef een vers verhaaltje (klik), deed wat voorbereidend werk voor de eerste live bijeenkomst van de Geheime Jongensclub eerdaags, had een buurvrouw op de thee, had een andere buurvrouw op visite en toen kwam ook nog een buurman even babbelen terwijl ik eerder tijdens het werken tweemaal werd gestoord door een pakketbezorger met een pakje voor de buren.

Al met al kwam ik aan het begin van het eerste liedje binnen tijdens een voorstelling van The Rocky Horror Show in het De La Martheater. Erg fijn om weer naar het theater te kunnen!

Helaas raakte ik - mijn eerste *snif!* - mondkapje kwijt in het donker. Zie het dan maar terug te vinden tussen de restanten van het feestje dat Rocky Horror Show heet:

Gelukkig kreeg ik van een vriend een wegwerpmondkapje waar hij er diverse van op zak had.

Het coronavirus gedraagt zich erg vreemd. Gelukkig hebben wij een overheid die heeft ontdekt dat je binnen tot 10 uur 's avonds relatief veilig bent maar dan snel naar buiten moet omdat het virus kan klokkijken, waar diverse acteurs tijdens de voorstelling grapjes over maken. 

Toen Brad en Janet aanbelden bij het kasteel (in deze show was dat een kraakpand) zei de butler bijvoorbeeld: 'U kunt binnenkomen. Heeft u een QR-code?'

Het was dus ontzettend druk op straat om 5 over tien. Iets waar mijn 'ik hou van mensen'-hartje blij van werd.

Zaterdag hield ik mij verder bezig met de herinrichting van mijn woning. Zo ging er weer een kist met boeken de deur uit om ruimte te maken. Ook ruimde ik een deel van mijn kledingkast uit.

Toch weer mooi een kilo'tje of tien aan spullen voor het daklozencentrum en weggeefkastjes in de buurt en zo. Verder deed ik eigenlijk niet zo veel deze dag. Behalve de oven schoonmaken en nog zo wat schoonmaakklusjes. Ook vond ik iemand die bereid is mijn CV naar het Engels te vertalen (lang leve Twitter!) want hoe vertaal je 'Groepsleider Naschoolse Opvang' bijvoorbeeld? en had ik zeer interessante gedachtewisselingen met deze en gene: via de telefoon, via appjes, via Twitter en via Messenger. En zelfs via Instagram DM. 

Was eigenlijk van plan een film te gaan kijken maar koos ervoor mijn achterstand in series kijken een beetje in te lopen en koos voor een tweetal afleveringen van de spannende serie Manifest.

Zondag was ik om een uurtje of elf de deur uit. Om met een bijna oud-collega een biertje te drinken op mijn oude werkplek. 

Zal, denk ik, het speciaal voor mij laag aangelegde urinoir missen. Maar ook wel een paar leuke collega's hoor!

Dat ene biertje werden er meer en toen ik thuis kwam rond een uurtje of vier ging ik 'even' een dutje doen (want ik kan helaas niet zo goed tegen alcohol). Waardoor ik het begin van een online verhalenvertelfestival miste dat om half acht begon. Oepsies! Later inloggen is niet zo netjes en was ook lastig dus ging ik eindelijk maar eens wat eerder gemaakte aantekeningen uitwerken tot toekomstige blogstukjes en nog wat voorbereidend werk verrichten voor de komende bijeenkomst van mijn Vrijmetselaarsloge. Anders verveel ik mij maar...

What's on your mind? in de versie van Madrugada is de muziek van deze week:

Meer lezen? Mijn verhalenbundels