Een vriendin van mij dreigde ontslagen te worden 'alleen maar omdat ik weiger mij aan de regels te houden!' Het bedrijf waar zij werkt houdt zich namelijk keurig aan overheidsvoorschriften betreffende mondkapjesplicht, discriminatie, veiligheid e.d. Uiteraard kan het gebeuren dat je het niet eens bent met sommige regels, bijvoorbeeld betreffende veiligheid, op het werk. Dus ik vroeg de vriendin: 'Wat zei de MR toen jij met goede argumenten kwam waarom volgens jou die regels kunnen worden afgeschaft?' 'Huh?' 'De MR. Medezeggenschapsraad. Daar kun je bij een bedrijf terecht met vragen en opmerkingen. Heb je goed onderbouwde argumenten, dan wordt er serieus naar gekeken en gebeurt het wel eens dat regels worden aangepast.' O, nou...eh...mijn mening is gewoon dat het stomme regels zijn.' Jammer voor de vriendin maar 'die regel is stom' is net zo min een mening als 'Kaag is een heks'. Als een mening onderbouwing mist, is het niet meer dan een populistische uitspraak.
=========================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
==========================================
Maandag kon ik een beetje uitslapen. Maar alleen tijdtechnisch gesproken. De werklieden in mijn straat hadden namelijk voornemens die tegenstrijdig waren met de mijne. Werd dus keurig om iets na zevenen gewekt maar bleef nog een uur liggen in de vage hoop de slaap weer te kunnen vatten. Vergeefs uiteraard.
Gelukkig was een buurvrouw bereid om samen met mij de laatste bonen uit een bewaarblik te halen en te vermalen tot kleine korrels die - samen met vers gekookt water - een fijn bakkie versgemaakte koffie opleverden.
Vervolgens kon ik stevig aan het werk. Met ondermeer het voorbereiden van de Loge-bijeenkomst van die avond. Om er even uit te zijn - en omdat de koffie op was - maakte ik een wandeling in de buurt en genoot van het heerlijke weer:
In mijn vrijmetselaarsloge die avond werd een link gelegd tussen de microscoop, de telescoop en de kaleidoscoop, leerden wij wat over het leven van Antonie van Leeuwenhoek, over de Broeder die de voordracht hield die avond, spraken wij over Homo Ludens van Huizinga en waren wij het unaniem eens dat het belangrijk is om te leren van de mening van een ander. Een deel van mijn papieren als Secretaris bewaar ik in dit lollige mapje:
In de naborrel - en vooruit, ook in de pauzeborrel - gingen de gesprekken ondermeer over de zeer verwoestende aardbeving die met name in Turkije en Syrië duizenden slachtoffers maakte. Mijn opmerking: 'Vreselijk! 4000 Doden! Dat is maar liefst tien procent van het aantal mensen dat vandaag aan honger overleed!' werd niet door iedereen op waarde geschat. Jammer. Edit: het dodental zal vermoedelijk hoger komen dan op het tienvoudige. Vreselijk. Net zoveel als er dagelijks mensen van de honger sterven.
Dinsdag werd ik wakker met een beetje spanning in mijn lijf: sollicitatiegesprek! Twee zelfs. Met vier verschillende dames. Over dezelfde baan bij hetzelfde ministerie. Waarvan het kantoor in Utrecht staat. Door gedoe met het openbaar vervoer (spontane stakingen en een 'aanrijding met een persoon') en omdat ik lopend van het station naar de locatie verdwaalde, was ik een kwartiertje te laat maar dat bleek gelukkig geen probleem.
Sowieso is men erg flexibel qua werktijden en zelfs qua werkzaamheden. Zo zijn werknemers bij deze dienst geen radertjes in het geheel maar wordt goed gebruik gemaakt van de diverse kwaliteiten die mensen bezitten. Werk je bijvoorbeeld als administrateur maar heb je ook verstand van electrotechniek, dan mag je gerust ook het kopieerapparaat repareren. Ook kun je zelf bepalen wat voor jouzelf de prettigste verhouding thuis/op kantoor werken is. Als de diverse opdrachten maar op tijd af zijn. De koffie is er ook prima
en men vroeg of ik bezwaar heb om met bijna alleen maar vrouwen te werken. Bijna thuis zag ik dat mijn pad was geblokkeerd.
Moest dus een stukje omlopen om mijn voordeur te bereiken. De werklieden waren flink bezig. Dus om niet te worden afgeleid bij het werken aan de administratie van een vriend, zette ik mijn koptelefoon op: muziek van onder meer U2 en 16 Horsepower voorkwam dat ik veel last had van de graafmachine aan mijn slaapkamer-/kantoorraam.
Mijn derde kopje koffie van de dag combineerde ik met een rondje sociale media. 'Nu kunnen wij zeker rekenen op duizenden Turkse en Syrische klimaatvluchtelingen!' was te verwachten van het bekende groepje racisten naar aanleiding van een enorme humanitaire ramp. En is natuurlijk onzin (klik). En 'Zie je wel, ze gebruiken HAARP om aardbevingen op te wekken!' was te verwachten van het bekende groepje 'wappies'. Dus klimaatverandering door toedoen van de mens is een hoax én niet. Helder.
Wappies: "Klimaatverandering is onzin want de mens kan het weer helemaal niet, dus echt op geen enkele manier, beïnvloeden!" Ook wappies: "Aaargh...HAARP!!! Pas op want er staat ergens een supergrote antenne waarmee mensen het weer beïnvloeden!"
Heftige bosbranden in Chili (klik), de aardbevingen in Turkije en Syrië, een aardverschuiving in Peru (klik)...Natuurrampen zijn dagelijks nieuws geworden. Deze mededeling is mogelijk gemaakt door een te snelle klimaatverandering.
Zag ook vreugdevol nieuws voorbijkomen: Tata Steel moet een boete (klik) betalen voor onder meer het bewust sjoemelen met meetapparatuur waardoor niet duidelijk is of het staalbedrijf zich aan de regels omtrent uitstoot van giftige rotzooi heeft gehouden. Maar liefst €110.000 moet het bedrijf beta...eh...zo weinig? Maar het bedrijf heeft bijna een miljard euro winst gemaakt!? Klopt. En een groot deel daarvan wordt uitgekeerd (klik) aan 8000 medewerkers en aan bonussen voor de topmensen van het bedrijf 'want die hebben zo knap miljarden aan overheidssubsidies binnengehaald!'
Woensdag werd ik weer keurig bijtijds mijn bed uit getrild:
Als het beeld u wat schokkering overkomt: ik ben hier niet aan het trillen van woede en frustratie of zo maar het beeld trilt omdat mijn bed trilt.Kopje koffie en direct aan het werk dan maar: het afronden van de administratie van een vriend. Tijdens het geconcentreerd werken staat mijn telefoon op standje 'stil'. Maar om ongeveer het half uur neem ik een paar minuten om wat anders te doen. Mij urenlang concentreren kan ik niet. Er zijn maar erg weinig mensen die dat kunnen, volgens mij. Bleek een paar berichten gemist te hebben. Onder meer over een paar toekomstige entertainmentopdrachten. Leuk!
Dat was ook de wandeling met een buurvrouw. Samen gingen wij een paar winkels langs. Toiletpapier was in de aanbieding: drie pakken van acht rollen voor weinig. Joepie!
Bij thuiskomst dook ik van vreugde meteen de keuken in. Had wat overrijpe bananen namelijk en dus was het tijd om pisang goreng te bakken:
Zonder overheidssubsidies zouden bedrijven als Tata Steel niet bestaan. Ons belastinggeld gaat dus rechtstreeks ten koste van de planeet. En mensenlevens: in de omgeving van Tata Steel komt longkanker zo'n 50% vaker (klik) voor dan in gebieden die níet in de buurt van Tata Steel liggen. 'Maar dat is toeval, hoor!' Het spijt me, maar ik geloof dat niet.
Waar ik wel in geloof is het altijd proberen je toezeggingen na te komen. Zou deze dag de administratie van een vriend doorsturen aan diens accountant maar er kwam een - voor mij en voor iemand die ik liefheb - belangrijk gesprek tussendoor en ook de daarbij gepaard gaande emoties wilden graag verwerkt worden. Dus ik was twee uurtjes te laat met het nakomen van mijn gelofte. Waardoor ik iets na twee uur 's nachts - tevreden, dat dan weer wel - op bed lag.
Donderdag hoorde ik dat men inzake mijn meest recente sollicitatie moeite heeft te kiezen tussen mij en één andere kandidaat voor de betreffende vacature. Daarom krijgen wij beiden dezelfde casus toegestuurd. Wie daar als beste uitkomt, krijgt de baan, zo is het idee. Maar wat is 'beste'? Wint dan degene die zich het beste aan de regels heeft gehouden? Degene die de zaak heeft opgelost, juist door een paar regels 'creatief te interpreteren'? Degene die zo slim is te ontdekken dat de zaak hem boven de pet gaat en doorstuurt aan een meer ervaren collega?
Beetje jammer is dat ik ontdekte dat het mogelijk een 'gratis werkervaringsplek' betreft. Superlief natuurlijk van de overheid dat ik niet hoef te betalen om voor hen te werken maar niet echt het soort baan dat ik ambieer. Natuurlijk kan ik in bezwaar gaan of op een andere manier mijn beklag doen maar eerlijk gezegd ben ik het een beetje zat. Als men écht zo om werknemers verlegen zit, biedt dan ook een normaal salaris. Misbruik maken van mensen omdat zij 'een afstand tot de arbeidsmarkt' hebben vanwege een 'handicap' als 'oud' zijn of gediagnosticeerd met ADD is gewoon een schande.
Gelukkig werd ik deze dag ook wél gewaardeerd. Door een vriendin die mij inhuurt als verhalenverteller op een festival dat zij organiseert. Deze dag bespraken wij de details en liepen de show - letterlijk - door. Zij bezit de fraaie eigenschap dat zij door goed te luisteren vaak al eerder begreep wat ik precies bedoelde dan ik zelf. Na afloop van het repeteren in dit fraaie gebouw*
overlaadden wij elkaar via appjes met welgemeende complimenten. Dat voelt ook wel eens goed.
*Ooit onderdeel van het Lloyd-complex. Gebouwd om Oost-Europese (met name joodse) vluchtelingen die via de haven van Amsterdam met Rederij Lloyd's van Amsterdam op reis gingen naar een beter leven elders te leiden. In die tijd (jaren '30 van de 20e eeuw) waren dat vooral Brazilië en Argentinië. Zij hadden al veel te verduren gehad en werden daarom tijdelijk opgevangen in het prachtige Lloyd's Hotel. In het gebouw waar ik deze dag repeteerde zitten nu diverse ruimtes 'voor creatieven' maar ooit was het de locatie van de afdeling Administratie van Lloyd's. In een eclectische stijl, met accenten ontleend aan De Amsterdamse School.
Even verderop ontdekte ik een winkel waarvan ik vermoedde dat men verkocht wat ik op mijn boodschappenlijstje had staan. De winkelbediende sprak Frans met een - blijkbaar vaste - klant en ik nam mijn kans waar: 'Bonjour!' 'U mag ook in het Nederlands bestellen, hoor.', zei de man met een vriendelijke glimlach en in een duidelijk Frans accent. 'Non, merci, je veux pratiquer mon francais.' Het ging best goed en met de juiste bestelling, weliswaar in de verkeerde kleur en hoeveelheid, toog ik blij huiswaarts.
Eenmaal weer thuis bedacht ik mij dat ik mijn wekelijkse 'overweging op woensdag' op de verkeerde dag had ingepland. Oeps! Wie die gemist heeft, hier is de link (klik) naar dat stuk.
Wilde vroeg naar bed gaan die avond want ik had te weinig geslapen de nacht eerder en was moe van emoties en ervaringen. Mijn lichaam en geest vertelden mij: 'Ho, stop. Nu even niet.' En soms is het dan best verstandig daar naar te luisteren. Een vriend die ongepland op visite kwam luisterde ook naar mij. Heel fijn. Hij begreep ook dat ik hem niet een uur of langer als gast kon onderhouden dus bleef maar een kwartiertje. Fijn als mensen je begrijpen en rekening met je houden. Ik heb fijne vrienden.
Omdat ik weer even een beetje energie had, beantwoordde ik een paar e-mails en berichten die ik had ontvangen via WhatsApp, Signal, Insta DM, Twitter DM en Messenger. Zo stuurde ik een herinnering aan een evenementenbureau. Heb nog de vergoeding van hen tegoed voor een opdracht die ik voor hen uitvoerde in november vorig jaar. Zodoende. En iedereen vergeet wel eens wat, natuurlijk. Kan gebeuren.
Voor de broodnodige rust in mijn hoofd, leerde ik een paar - voor mij - nieuwe Franse woorden.
Ik wijzigde een rekeningnummer van een automatische betaling want nadat het door mij betaalde bedrag - een maandelijks terugkerende storting - door de bank was teruggestort, bleek dat het rekeningnummer was opgeheven. Het betreffende bedrijf was vergeten dat de klanten te vertellen. Nogal slordig.
Eigenlijk ben ik er niet zo blij mee om tijd en energie te verspillen aan de fouten van anderen. Vooral omdat die anderen daar absoluut niet mee zitten. 'Ja, ik heb een fout gemaakt. En? Dat is toch jouw probleem en niet het mijne?' Diezelfde storende houding tref ik ook bij een pakketbezorger. Ook deze dag belde hij bij mij aan met een pakje voor een buurvrouw. Die het gelukkig ook merkte en boos door het trappenhuis riep: 'Waarom bel jij niet bij mij aan maar bij mijn buurman wanneer jij een pakje voor mij hebt!?' Hij probeerde nog een stamelend 'Ja, maar ik dacht...' 'Nee, je dacht dus niet', kapte ik hem af. En vroeg of hij voortaan gewoon wilde aanbellen bij het adres dat op het pakket stond. Maar eigenlijk wilde ik hem toeschreeuwen: 'Je bent gewoon lui en het interesseert je niet of je anderen onnodig lastigvalt.' Heb mij er bij neergelegd dat veel mensen elk inlevingsvermogen ontberen. Eventueel halen zij simpelweg de schouders op met een 'wat doe je nu moeilijk? Ik stoor toch maar even?' Nee dus. Wanneer je ergens op gericht bent, kost het de gemiddelde mens zo'n 20 minuten om die focus terug te krijgen na te zijn gestoord.
Wellicht krijg ik eerdaags betaald om fouten te herstellen. Dan wordt het natuurlijk een ander verhaal. Het blijkt ook nodig want alleen al in de inleiding van de proefopdracht die ik kreeg toegestuurd, zaten een paar storende fouten. 'De jaarverslag'? Au!
Natuurlijk maken wij allemaal fouten maar ik vind het persoonlijk niet kunnen om anderen te laten opdraaien voor de gevolgen.
Dat de NS kantoorpersoneel wil inzetten als beveiligers is natuurlijk ook vragen om problemen. En wie draait op voor de gevolgen? Niet het management dat dit absurde idee bedacht.
'A. U wenst mij in het gezicht te spuwen en te steken met een heroïnenaald, teneinde mij met AIDS op te zadelen? Tsja, dat is een ongewone casus. Zal dus even moeten overleggen met mijn chef. Maar die is op vakantie. Heeft u een weekje geduld?
Een vriend kwam langs en samen doorliepen wij mijn collectie kostuums, dronken thee, spraken over vakanties en feestjes, vriendinnen, ex-partners en wat dies meer zij.
's Avonds liep liep ik een rondje door de buurt met als excuus 'even iets halen van de supermarkt'. Onderweg kwam ik een kat tegen die mij nieuwsgierig aankeek. Had ik mijn mobieltje meegehad, dan had ik u zeker vergast op een foto.
Bij het bereiden van mijn avondmaal, gebruikte ik mijn nieuwe mes. Een ongekende luxe voor mij!
Het verhaaltje dat ik deze dag publiceerde, vindt u hier (klik)
De avond was voor een aflevering 'The Last of Us'. Met daarin een prachtig liefdesverhaal van twee heren. Ontroerend.
Zaterdag had ik de ochtend gereserveerd voor de beantwoording van diverse berichten en wat huishoudelijke taken. Op het nieuws hoorde ik dat ook de Nederlandse banken een bijdrage leveren als steun aan de slachtoffers van de aardbeving in Turkije/Syrië. 'Tsjonge!', dacht ik. 'Dus de banken doneren 10% van hun jaarwinst? 1%? 0,1%? 0,01%, wat ook nog een heel aardig bedrag zou zijn? Nope. Wie geld overmaakt naar mensen in het rampgebied, betaalt daar tijdelijk geen extra transactiekosten (klik) over. Tjonge, groot is de goedheid van ABN/AMRO, ING en de RABObank.
Normaliter kost een overschrijving enkele euro's en - hoewel het de bank evenveel moeite kost om kleine en grotere bedragen over te schrijven, tot enkele tientjes bij hogere bedragen. Het kost precies evenveel man- en rekenkracht om geld over te schrijven van Utrecht naar Groningen, maar om een of andere reden gelden dan géén transactiekosten maar richting buitenland wél. Ik vind dat vreemd.
ING was in elk geval nog zo vriendelijk om de winst van een uurtje [oplichten] [frauderen][uitpersen] [dubieuze investeringen][slim zakendoen] zakelijke dienstverlening te doneren; maar liefst drie miljoen euro!
De middag was voor de herdenkingsbijeenkomst van een bevriende buurman. Waar ik mocht spreken namens de bewonerscommissie. Fijn om samen met anderen die hem gekend hebben - er waren ook een paar vrienden uit zijn geboortedorp - herinneringen op te halen aan een bijzondere man. En ik was lang niet de enige die sprak over de man die soepmiddagen, koffie inloopochtenden organiseerde en wat al niet meer deed voor de buurt:
Mooi gebaar, vind ik.
Teruglopend naar huis, werd ik er door een buurvrouw op gewezen dat de Rozemarijn in bloei stond. Ruim een half jaar te vroeg:
Heb momenteel geen vaste, betaalde baan maar toch breng ik mijn dagen niet door in ledigheid. Misschien dat ik het over een jaartje of twintig eens een weekje ga proberen: 10 uren per dag op bed liggen, vier uren per dag ronddwalen op FaceTwitTok, een half uur per dag uit het raam kijken, wachtend op de bezorger van ÜberBezorgd en zes uren per dag kijken naar series die ik al eerder heb gezien op ParaFlix. Maar vooralnog doe ik graag vrijwilligerswerk en ga ik naar feestjes.
Naar een Burlesquefeest bijvoorbeeld. Voor ik daarheen ging, publiceerde ik dit Engelstalig verhaaltje (klik).
Bij Burlesque (sowieso bij striptease. Vandaar 'tease') gaat het om ietwat plagerig een klein beetje te laten zien van wat misschien komen gaat. Vandaar dat de meestgebruikte stoffen voor kostuums doorgaans niet praktisch zijn in een sneeuwstorm.
U kunt zich wellicht het gejoel van het publiek (zo'n 70% daarvan is vrouw. Of identificeert zich als zodanig) voorstellen wanneer de waaiers bij zo'n klassieke waaierdans onthullen wat de dame in kwestie als bovenkleding draagt. Of juist niet.
Burlesqueevenementen zijn mooie gelegenheden om nieuwe vrienden te maken: 'Ben je alleen gekomen vanavond?' 'Ja. Zou eigenlijk met een vriend gaan maar die ligt ziek thuis.' 'Doe even die camera op mij richten, dan wens ik 'm beterschap.'
Kijk, bewijs dat er ook zoiets bestaat als 'boylesque'. Burlesque acts, uitgevoerd door mannen. Deze avonden heten 'Burlesque Freakout'. Er wordt dus veel geëxperimenteerd en er komt ook regelmatig een snufje vaudeville om de hoek kijken. Soms bijna dadaïstisch. Heerlijk!
Goochelen komt dus ook voor op het toneel. Pas na de voorstelling - en nadat de pantalon was 'weggetoverd' - ontdekte het publiek dat het stiekem helemaal niet Hans Klok was, die was aangekondigd.
Na de pauze komen niet alleen de optredend artiesten maar ook de Mistress of Ceremony en de Stagekitten terug in andere kledij:
Deze dame had een heerlijke taart gebakken. Maar daar landde een vlieg op.
Nadat zij die vlieg (per ongeluk?) had opgegeten, veranderde zij in de mooiste vlieg die ik ooit had gezien:
Maar soms laat zij haar ongenoegen luidkeels blijken:
Heb niet van elke draai, dansje, verentooi of ontboezeming (...) foto's of filmpjes gemaakt natuurlijk maar deze paar wil ik u nog gunnen:
Prachtig optreden van een voor mij voorheen onbekende artiest(e?). Geslacht, huidskleur, gendervoorkeur, et cetera maakt echt helemaal niet uit, natuurlijk. Een mooi optreden is een mooi optreden.
'Cara mia! Als ik had geweten dat Morticia en Gomez Addams er ook waren, had ik zeker een kaartje gekocht!'
Nadat wij nogmaals waren getrakteerd op een prachtig stukje 'klassiek' burlesque
was de tijd gekomen om alle artiesten tezamen te kunnen toejuichen
waarna er nog een uurtje of wat lekker werd gedanst:
Zou met een vriend gaan, maar die was helaas ziek. Dus ik kon een voor mij onbekend persoon blij maken met een kaartje. Het evenement was namelijk - 'en volkomen terecht', zult u zeggen na het zien van het beeldmateriaal hier onder - volledig uitverkocht.
Wij hadden het getroffen! Niet alleen zagen wij de volgens velen beste 'stagekitten' van Nederland over het podium kruipen (zie verder in de fotoserie), maar ook bleek de 'MC', 'Mistress of Ceremony' (spreekstalmeesteres?) de vrouw die door velen wordt beschouwd als de beste in het vak in Nederland.
Behalve dat zij een geestige comediènne is, ik niemand ken die zo goed kan improviseren en een geweldige gastvrouw, heeft zij ook nog eens 'een gouwe strotje', zoals men in de hoofdstad van Nederland placht te zeggen:
Na de klassieke act volgde een act in de overkoepelende stijl 'neo-burlesque'. Deze artieste wist gracieus bewegen te combineren met acrobatische hoogstandjes. De foto's en video's hou ik voor mijzelf (zou ook van dit platform gegooid kunnen worden als ik die zou plaatsen) maar zij kreeg het ook voor elkaar om de op haar billen geplakte tepelkwastjes prachtig, ritmisch te laten rondzwieren. Terwijl zij ondersteboven stond.
"Wát een zelfvertrouwen, wat een sterke uitstraling, wát een professionele choreografie en wat een prachtig stel...eh...handschoenen! Zit zeker al jaaaaren in het vak, niet?" 'Nope. Haar eerste optreden. Niet eens haar eerste met deze act. Maar haar eerste optreden ooit. Dus."
Om de artiesten even wat rust te gunnen en het publiek wat juichadem te besparen
(het was ook erg warm geworden dus sommigen hadden wat last van hart en longen
na het zien van bepaalde optredens), was er een 'best dressed contest' tussendoor;
Gekozen bezoekers wordt gevraagd een klein, sexy dansje te doen.
Wie het luidste gejoel ontvangt wint.
In dit geval een setje prachtige, handgemaakte tepelkwastjes
'voor de sexy burlesque-girl in ons allen'.
De Stagekitten is meestal best lief, hoor!
'Do not throw you tassels in the audience!'
Rond een uurtje of half twee ging ik dansend mijn bed in.
Zondag sliep ik uit tot wel tien uur! Ging lekker aan de slag met de proefopdracht die ik ontving naar aanleiding van een recente sollicitatie. Mijn pauzekoffie was voor sociale media. Kwam ook deze dag diverse voorbeelden tegen van leden van 'het volk' die blijkbaar ontzettend graag in een dictatuur zouden leven. Zij lijken wel allemaal fan te zijn van 'sterke mannen' als Orbán, Putin en Erdoğan.
Het is al heel lang bekend dat er een breuklijn ligt in het gebied en na een eerdere serie aardbevingen beloofden de diverse grote bouwbedrijven beterschap. Maar helaas: in een dictatuur is vriendjespolitiek en omkoperij volstrekt normaal en dus waren er (lokale) politici die bouwvergunningen verkochten alsof het vijf jaar oude iPhone's waren. Zonder te controleren of de bouwvoorschriften wel werden nagekomen. Dan krijg je dus 'aardbevingsbestendige' gebouwen die direct instorten zodra de grond begint te trillen. Onpraktisch.
Na het avondeten reageerde ik op de 22 e-mails die ik dit weekend (nieuwsbrieven en spam niet meegerekend) had ontvangen. Hoort erbij.
.
Kapitalisme ('Ikke heb recht op meer geld dan anderen. Dat zij arm zijn, is hun eigen schuld. Hadden zij ook maar rijke ouders moeten hebben en/of geen geweten.') is ook de oorzaak van een verwoestende brand in East Palestine (klik). 'Huh, een raketaanval op palestijns grondgebied?' Nee, een onstpoorde trein in de Verenigde Staten. Door het negeren van veiligheidsvoorschriften waardoor de remmen niet deugden. Ook zijn de regels versoepeld betreffende het vervoeren van gevaarlijke stoffen. Logisch. Je wilt toch niet dat die arme chemieconcerns een paar duizend dollar moeten afstaan van hun miljardenwinsten?
De autoriteiten hebben de bewoners verteld dat het 'best wel meevalt' met de chemische verbindingen die in de lucht boven hun gemeente hangen dus de burgers mogen terug naar hun huizen. Gek genoeg durven overheidsdienaren zich er niet te vertonen zonder - wél goedgekeurd - gasmasker.
Ook gek: de bekende Nederlandse media meldden alleen maar 'grote brand' (klik) maar niets over dat dit waarschijnlijk de grootste ecologische ramp is die de Verenigde Staten ooit heeft getroffen. Nu is het ook best lastig voor media om te berichten over het vrijkomen van gigantische wolken giftige stoffen bij East Palestine. Journalisten aldaar worden namelijk gearresteerd (klik) als maar de verdenking bestaat dat zij lastige vragen willen stellen. Dus voor het 'juiste' nieuws hierover, moeten wij rekenen op de betrouwbaarheid van ooggetuigen.
Maar soit. Ik had werk te doen. De telefoon ging. Het was een vriend die al een keer of vijf eerder had gebeld en berichten gestuurd dus ik meende dat het belangrijk was en nam op. 'Hoe gaat 't?' was niet de vraag die ik had verwacht. Zei dat ik hem later zou terugbellen als ik meer tijd had na het afronden van een klus. 'Dat kan niet, want straks is er voetballen op tv.' Was even verbaasd. Tot ik mij bedacht dat veel mensen het vervelend vinden om te worden gestoord bij het tv-kijken maar het niet vervelend vinden om anderen tijdens het werk te storen. Die zitten dus ook in mijn vriendenkring. Eerder belde hij terwijl ik onder de douche stond, een herdenkingstoespraak hield en op een feest was.
Mijn kinderen en één vriendin annex buurvrouw hebben een eigen telefoongeluidje. De rest mag even wachten als ik bezig ben.
Terwijl ik de vriend zijn avondje voetbalkijken gunde, haalde ik brood en melk en liep daarbij een rondje door de buurt.
Waarbij ik eindelijk ook afstand nam van een souvenir dat ik ooit op vakantie kocht met mijn toenmalige vriendin. Soms moet je gewoon 'dag' zeggen tegen spullen die je helemaal niet gebruikt maar bewaart, alleen maar omdat je er ooit een emotionele band mee had. Dan liever plaatsen in een weggeefkastje, wetend dat een ander er nog plezier van gaat hebben.
.
De muziek van deze week is één van de nummers die ik de afgelopen week een paar keer heb beluisterd. Hier is John Grant met Marz:
In de serie 'Onbekende helden': Cecilia Payne, de vrouw die ontdekte waar het heelal van is gemaakt en waar de zon uit bestaat.
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Lisa Loring en Burt Bacharach.
Posts
