Waar geven wij meer aan uit: aan afvallen of vet eten?

De laatste dag van het jaar worden traditioneel jaaroverzichten gepubliceerd. Hier is een hele aardige: http://sargasso.nl/sint-mandela/ En bovendien wordt deze weblogger erin genoemd...;-)

Het waren een paar heerlijke dagen op het Carnivale Festival in Den Haag (Klik hier voor een impressie)! Natuurlijk genoot ik van het samenwerken met mijn 'broer', de Sterkste Man ter Wereld, Wout Zijlstra.

Een mooi moment was voor mij toen ik werd gevraagd MC (Master of Ceremony ofwel spreekstalmeester) te zijn en in die hoedanigheid een avondje Burlesque mocht presenteren:

Maar ook genoot ik van de Wall of Death: waaghalzen die hun motoren langs een steile wand drijven, aangevoerd door Henny - 'Herman Finkers Op Wielen' - Kroeze: 

Voor mij waren deze drie dagen (die onder meer werden bezocht Tante Emma uit Den Haag, oud-collega Herman, collega entertainer Jan de Meesterbarbier en nog wat bekenden uit 'het wereldje') een prachtige afsluiting van het werkjaar. Vanavond ga ik niet werken maar het nieuwe jaar inluiden met mijn vriendin en een paar vrienden. Hier nog even een foto-impressie van het festival, u uitnodigend voor de volgende editie...http://www.partymania.nl/131229_carnivale_denhaag_partymania/index.htm#32

Via deze sympathieke weg wens ik u en uw geliefden het beste voor het nieuwe jaar!

Ook vanavond wordt er weer veel gegeten en gedronken. Leuk voor de horeca en voor de supermarkten maar is al dat eten en drinken eigenlijk wel goed voor ons?

Wanneer je iets consumeert dat 'goed' is voor je lichaam maar je vindt het niet lekker, wordt er niet blij van of zelfs niet goed; is het dan nog wel 'goed'?

Wij geven makkelijk een paar miljoen per jaar uit om af te vallen en tegelijkertijd geven wij ruwweg dezelfde hoeveelheid geld uit aan extra veel en vet voedsel. Beetje dubbel, niet? Die paar duizend euro per jaar kunnen wij eigenlijk makkelijk weggeven aan hen die vrijwel niets hebben of op een spaarrekening zetten voor onze (klein)kinderen. Toch geven wij het liever aan de sportschool, die aardige mevrouw van de Weightwatchers en aan chips en chocolade ijs. 

Onlangs was ik op een feestje waar een groep mensen rondliep die weet waar ik het hier over heb: ongeveer 350 vrouwen. Zij kregen bij binnenkomst twee consumptiebonnen per persoon en hielden zich dus keurig. Tot werd omgeroepen dat alle drank de rest van de avond gratis was. Een uur later wist ik wat erger is dan een zaal vol 350 vrouwen: 350 dronken vrouwen!

Op de feestjes waar ik kom (en vanwege mijn werk als entertainer zijn dat er nogal wat) hoor ik de gesprekken en zie ik hoeveel make-up mensen gebruiken en daarom denk ik te weten dat mensen (relatief natuurlijk) ontzettend veel geld uitgeven aan hun uiterlijk. Maar blijkbaar worden mensen blij van het kopen van een lippenstiftje van 60 euro...

Voor mijn werk is het leuk om in verschillende talen wat te kunnen zeggen. De (vaak internationale) gasten op de feesten waar ik kom stellen het erg op prijs wanneer ik in hun eigen taal 'Welkom', 'Fijne avond!' of 'Ik vind dat je een mooie glimlach hebt. ' zeg.  Dat begrijp ik want hoe leuk zou het zijn als u op een feestje in Letland was tussen honderden vreemde mensen en de lokale ober kijkt u even in de ogen en zegt in bijna accentloos Nederlands: 'Wat zit uw haar leuk vandaag!'?

Je niet aan regels houden is vaak dom

A Blink of the Screen is boek nummer 25 van dit jaar en is een verzameling korte verhalen van meesterverteller Terry Pratchett. Hij is de ontdekker van de Schijfwereld, een wereld met zeer diverse types en rassen waar wezens wezenlijk worden opgedeeld in twee categorieën: aardige en niet-aardige figuren. Ongeacht of men nu Ork, Fee, Vampier, Mens of Dwerg is. Uiterlijk of afkomst heeft niets te maken met hoe men is!

Een shoarmarol, een portie kipsaté, een broodje bapau, de wereldberoemde hamburger... Allemaal snacks die wij te danken hebben aan niet-Nederlandse culturen. Dus als ik iemand hoor roepen dat 'al die buitenlanders moeten opzouten en hun zogenaamde 'cultuur' meenemen' moet ik heel hard lachen als het sujet in kwestie dat zegt tijdens het verorberen van één van de voornoemde snelle happen. Zouden die mensen zelf doorhebben hoe grappig zij zijn in hun domheid?

Kijk maar naar de prijswinnaars van de roemruchte Darwin Awards van dit jaar: http://jdgroover.wordpress.com/2013/08/20/the-2013-darwin-awards-are-out/ (Waarschuwing: niet drinken en lezen tegelijk!). Wij klagen wel eens over regels maar je niet aan regels houden komt vaak neer op dom zijn. Toch reppen wij liever van vrijheidsbeperking. Ik vind dat dom. 

Wij denken vaak zo ontzettend vrij te zijn maar is dat eigenlijk wel zo? Binnenkort moeten werklozen verplicht vrijwilligerswerk doen. Bijvoorbeeld in de zorg. Men zegt dat daar geen werk in is maar dat blijkt dus gelogen; men zit te springen om duizenden vrijwilligers en ronselt die nu onder meer onder mensen die een baan hadden in de zorg maar 'vanwege bezuinigingen' zijn ontslagen. Gek genoeg is het aantal ontslagen managers in de zorg te tellen op de vingers van één hand. Van iemand zonder vingers.

En waarom durven wij niemand te zeggen wat ons salarisstrookje vermeld? Terwijl elke collega die het CAO boekje bezit dat ons kan vertellen? En waarom is het geheim wat wij met anderen doen op het gebied van het fysieke aspect van vertonen van affectie? Nog maar veertig jaar geleden deden wij daar niet geheimzinnig over. Waarom nu dan wel?

Wij discrimineren graag.

Lunch bij mijn moeder op eerste Kerstdag, diner diezelfde avond met mijn zoon en mijn vriendin, de avond erna een kerstdiner met mijn schoonmoeder en diens vriend...het valt allemaal niet mee! En dan met je volle buik vrijdagmorgen een driedelig contract uitprinten, invullen, ondertekenen, inscannen en terugsturen, een factuur opstellen en versturen, een kasboek bijwerken, de andere leden van de bewonerscommissie laten weten dat er bij mij thuis een cadeautje voor hen wacht van de woningbouw, een vers verhaaltje schrijven en publiceren, aantekeningen verwerken voor nieuwe weblogstukjes, eten regelen voor mijn zoon, een verwijsbrief ophalen voor een KNO-arts (en meteen maar een afspraak gemaakt), contact opnemen met de zoon van een man die op het punt staat het tijdelijke met het eeuwige te verruilen en tussendoor tegenzetten doen bij drie verschillende schaakpotjes, een opdrachtgever bedanken voor een leuke opdracht, kostuumdelen bij elkaar zoeken en op het einde van de middag naar mijn schoonvader om met hem, zijn dochter en zijn wederhelft wederom een diner te genieten! Ja, het was weer leuk. En gelukkig dus vrij rustig, zo vlak voor drie dagen intensief werken.

Deze dagen sta ik op het festival Carnivale in Den Haag met De Sterkste Man Ter Wereld. Komt dat zien!

Deze maandag (30 december) is de laatste dag!

Er is live muziek en er zijn Burlesque-danseressen en gek genoeg worden die laatste vaker gefotografeerd dan de musici...













Met al dat werken kom ik nauwelijks aan lezen toe dus Rainbow's End van Vernor Vinge is pas boek nummer 24 van dit jaar. Officieel Science Fiction met een hang naar Cyperpunk SF maar eigenlijk een vrij klassiek Rip van Winkle verhaal: een man wordt wakker in de verre toekomst en moet zien om te gaan met alle veranderingen zonder gek te worden. Deze hoofdpersoon bedenkt een goede manier om zichzelf bij te spijkeren: hij gaat gewoon naar school! In de loop van het proces lost hij zelfs een misdaad op. Hoewel hij eigenlijk een dichter is en geen politieman.

Pas geleden was de zaak waarin een politieman een tiener doodschoot weer in het nieuws toen de agent in kwestie werd vrijgesproken. http://www.groene.nl/artikel/rishi-was-geen-jan-klaassen Ondanks dat de familie niet de beveiligingsbeelden mocht zien van de camera's op het treinstation waar het dodelijk schot werd gelost. Ondanks dat de agent niet kon verklaren waarom hij een pistool richtte op een een ongewapend persoon die zich van hem af bewoog en hem dus niet bedreigde. Ook kon de agent niet verklaren waarom hij Rishi in de nek raakte terwijl hij op de benen mikte en verder kon Justitie niet verklaren waarom de familie van de jongen pas acht uren na diens overlijden werd gebeld terwijl op diens sleutelhanger het telefoonnummer van zijn moeder stond. Natuurlijk rijst dan de vraag: als Rishi geen jongeman met een donkere huidskleur was geweest maar Henk had geheten en een blanke 'christen' van 63 was geweest, had de agent dan ook meteen zijn dienstwapen getrokken of had hij gezegd: 'Pardon, meneer, wij kregen net een melding binnen van een mogelijke bedreiging met een vuurwapen; wilt u even uw zakken leeg maken alstublieft?'

Onlangs keek ik - bijkans per ongeluk - naar het programma Benidorm Bastards. Met de verborgen camera worden mensen gefilmd die worden beledigd, bedreigd of anderszins lastiggevallen door kwieke (veelal blanke) bejaarden. Opvallend is te zien dat echt niemand iets durft te zeggen van het volstrekt asociale gedrag van de ouderen. Als iemand met zijn fiets dwars over het picknickkleed rijdt terwijl ik met mijn vrienden van een lichte maaltijd en het zonnetje geniet word ik toch echt wel kwaad. Of die persoon nu bejaard is of niet. Maar de meesten halen alleen maar - zo blijkt - de schouders op, kijken hun vrienden verbaasd aan, zeggen 'ach ja' en beginnen doodkalm de rotzooi (omgevallen wijnflessen, kapotte borden, bemodderd stokbrood) op te ruimen. Waarom discrimineren mensen zo graag?

Dat niet (Een verhaaltje)

De kleine jongen bood de man een koekje,
keek hem met het hoofd schuin vriendelijk aan.
Zo open als alleen jonge kinderen kunnen zijn,
en zei 'Papa?'

Met een droeve glimlach accepteerde de man het koekje
en begon er - met droge mond - op te sabbelen.

Hij wist dat hij het jochie nooit meer zou zien.
Maar het jochie wist dat niet.

=============
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

De handgeschreven versie van dit verhaaltje winnen? Deel dit verhaal via uw eigen weblog, dan wel via Twitter of Facebook en laat mij dat weten. Dan doet u mee in de trekking!

Hoe erg is die crisis nu eigenlijk helemaal?

Vanavond zullen wij de maaltijd genieten met mijn schoonmoeder en diens vriend.

Gisteravond genoten wij van een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Gewoon met zijn drietjes. En dat nadat mijn vriendin en ik samen The Hobbit: the Desaulation of Smaug in een lokale bioscoop hadden gezien. Gistermiddag genoten wij van de lunch bij mijn moeder in gezelschap van al haar kinderen, kleinkinderen en aanhang. Erg gezellig!

Vandaag is mijn broer jarig. Van harte, Stefan! En ook al wonen wij niet heel erg dicht bij elkaar...je bent mijn broer en ik hou van je, al is er dan misschien op bepaalde gebieden een kleine kloof tussen ons...

De laatste jaren lijkt het er op dat de kloof tussen rijk en arm steeds groter wordt. De overheid (en de rijkste één procent van de bevolking) doet die gedachte af als een fabeltje. Ten onrecht, naar nu blijkt, want het is gewoon waar. Leest u maar eens dit artikel,. gevuld met feiten: http://www.huffingtonpost.com/2013/12/20/angry-chart_n_4480633.html?utm_hp_ref=tw (Engels). Met name door de acties van een paar (Amerikaanse) presidenten is de polariteit vergroot. Het ging dan met name om diverse belastingvoordelen voor de superrijken. Toevallig ook de mensen die het meeste investeren in presidentiële verkiezingscampagnes...Diverse mensen die als verantwoordelijk worden gezien voor het ontstaan van de economische crisis in 2008 zijn nu als 'economisch expert' verbonden aan het team achter president Barack Obama. Dat geeft te denken.

Hoe betrouwbaar is een econoom nog als zijn voorspelling uitkomt omdat hij die voorspelt? En om het nog erger te maken blijken veel economen te worden betaald om bepaalde 'opiniestukken' te schrijven. Diverse instellingen (banken, verzekeraars) hebben belang bij bepaalde voorspellingen en huren dus gewoon een gerenommeerde econoom in om hun wens naar voren te schuiven. De economen zelf houden - uiteraard - stug vol dat zij volledig onafhankelijk hun 'voorspellingen' doen. http://www.rijnlandmodel.nl/economie/economen_belangen_bronnen.htm 

Ik voorspel dat er ook dit jaar weer heel veel geld aan vuurwerk zal worden uitgegeven en komend jaar nog vele malen meer geld aan alcohol, dat goedje dat veel meer slachtoffers maakt dan vuurwerk, ongeacht wat de media en uw 'gevoel' zeggen.

Nederlanders geven jaarlijks 3 miljoen euro uit aan het verslavende mobiele spelletje Candy Crush.

Natuurlijk zou men dat geld ook aan goede doelen kunnen doneren of opzij kunnen zetten voor de (klein)kinderen maar virtuele muntjes kopen zodat je in een volgend niveau gekleurde blokjes aan elkaar kunt koppen is natuurlijk veel leuker! De actie Serious Request kost ook dit jaar weer een kwart miljoen euro (dat geld wordt door de burgers van de organiserende stad opgehoest en gaat vooral naar radiozender 3FM dat belangeloze medewerking voor het organiseren vraagt maar zelf niet biedt: http://limoentjeslife.com/is-serious-request-wel-zo-serious/) maar dat weerhoudt mensen er niet van om voor de microfoon van een radiostation of de camera van een televisiezender te laten horen en/of zien met hoeveel vuur zij zich wel niet inzetten voor het goede doel. Maar natuurlijk is het goed dat er gegeven wordt, om welke reden dan ook. 

Bij het werken in een restaurant annex nachtclub merkte ik niets van een economische crisis: de gasten bestelden whiskey en wodka per fles en niet per glas. Op de kerstmarkt waar wij stonden te verkopen bleek ook dit jaar dat de mensen geld liever uitgeven dan sparen voor wanneer het écht slecht gaat met hun financiële situatie. Ook met Sinterklaas konden Nederlanders het niet laten veel geld uit te geven, ondanks de crisis. Vooral iPads en de Galaxy S III (één van de duurste mobieltjes) waren erg populair. Wij hielden het bij chocoladeletters, een banketstaaf en een paar handschoenen van 2,95 euro...

Update: de komende paar dagen (28, 29 en 30 december) staan wij met De Sterkste Man op het Carnivale Festival in Den Haag (Huijgensplein): Komt dat zien! http://www.carnivale.nl

Mijn kerstboodschap

Als die Nazis die Kommunisten holten, habe ich geschwiegen;

ich war ja kein Kommunist.

Als sie die Sozialdemokraten einsperrten, habe ich geschwiegen;

ich war ja kein Sozialdemokrat.

Als sie die Gewerkschafter holten, habe ich nicht protestiert;

ich war ja kein Gewerkschafter.

Als sie die Juden holten, habe ich nicht protestiert;

ich war ja kein Jude.

Als sie mich holten,

gab es keinen mehr, der protestieren konnte.

Martin Niemöller

Met bovenstaand gedichtje, mij aangereikt door de immer charmante weblogster GerdaYD, wil ik u welkom heten op deze eerste Kerstdag. Ooit bedoeld als dag van contemplatie waarbij men elkaar herinnerde aan mensen die het minder goed hebben dan zijzelf. Inderdaad: ooit legden wij de wapenen neer en vergaten tijdelijk onze geschillen om elkaar te helpen herinneren hoe triviaal onze ruzies en problemen zijn ten opzichte van mensen die omkomen van de honger of het gebrek aan toegang tot iets simpels als schoon drinkwater. Wij herdachten hen die omkwamen van pure ellende door elkaar verhalen te vertellen en kindertehuizen en daklozencentra te voorzien van dekens, voedsel en speelgoed.

Maar de tijden zijn veranderd en nu lijkt het eerder zo te zijn dat wij een lange neus maken naar de armen op onze planeet. Wij lijken nu te vieren dat wij het zo goed hebben en zij zo slecht. En dat doen wij door elkaar te overladen met dure geschenken en alles in onze mond te proppen waarvan het eetbaar is en wij vermoeden dat het lekker zal smaken.

En met deze boodschap wens ik u fijne feestdagen!

De VN zal nooit ingrijpen in Amerika

Kort maar Krachtig van C. van Well is boek nummer 23 van dit jaar en gaat over kleine mensen. Met name over achondroplasten. Zelf heb ik mijn kleinere lichaamslengte (waarschijnlijk) te danken aan het Russel Silver Syndroom.  Dit weblogstukje is wellicht niet kort en misschien zelfs niet krachtig maar ik moet het gewoon even kwijt...;-) Net als dat ik tussen Kerst en Oud & Nieuw op een geweldig festival mag staan: Carnivale in Den Haag. Mag ik u verwelkomen, samen met mijn 'broer', De Sterkste Man Ter Wereld?

Vanmorgen ontving ik een kerstpakketje van de woningbouw vanwege mijn hulp als actieve buurtbewoner. Zo zette ik mede een bewonerscommissie op en schakelde ik maatschappelijk werk in voor een buurvrouw die geen hulp wil maar die duidelijk (dementie, incontinentie) wel nodig heeft.

Donderdag kwam ik om vijf uur thuis van kantoor, kleedde mij om naar kerstman zodat mijn zoon een foto kon maken van mij in kostuum waarna ik die foto doorstuurde naar een opdrachtgever en mijn vriendin in een restaurant ontmoette voor een lekker hapje om daarna samen met haar te gaan netwerken. Het werd weer erg gezellig en gastspreker Wim verraste met een gloed- en humorvol betoog.

Vrijdag was ik hulp-kerstman in het centrum van Amsterdam en na vier uurtjes slapen die nacht mocht ik samen met mijn vriendin twee dagen vriendelijk doen tegen Rotterdammers op de Swan Market kerstmarkt in de stad die model stond voor Marten Toonder's Rommeldam. Het was niet alleen leuk ende gezellig (En Rotterdammers bleken bijzonder vriendelijke en vrijgevige mensen...maar niet verder vertellen, hoor!)....neen, wij haalden ook een recordomzet binnen met Rataplan Design!

Buurvrouw Maya kwam ik pas nog tegen en diverse vroegere schoolmoeders en als collega standhouders: Marlon (a.k.a. Glitterator, die mijn grime deed voor dit filmpje:

Chris (a.k.a. Hotrod Hussy) was er ook, een dame die werkte bij een castingbureau waarbij ik stond ingeschreven en Hedi met wie ik ooit op cursus zat toen ik nog werkte in de kinderopvang. Ook Eddie, een collega met wie ik vorige week voor het eerst samenwerkte was er. Met vrienden maar zonder zijn contrabas.

Zondagochtend vroeg kwam een vriend op de koffie voor wij naar Rotterdam gingen voor dag twee van de Swan Market kerstmarkt.

En dit was mijn takenlijstje voor gisteren, de dag dat wij aan de borrel gingen met vroegere collega-vakantiegangers Joost en Mariëlle, auteur van Stralend Falen, een bundel van weblogstukjes van een vrouw die vol in de spagaat gaat tussen werk en gezin.

DueDate: 2013-12-23
Task: Bioscoopkaartjes (De verkoopster was bijzonder vriendelijk)

DueDate: 2013-12-23
Task: Cadeau Stefan (Leuke winkel, dat Paard & Go!)

DueDate: 2013-12-23
Task: Doktersrecept (Nieuwe anti-allergie injecties)

DueDate: 2013-12-23
Task: Foto_s Barcelona (Eindelijk verder met sorteren!)

DueDate: 2013-12-23
Task: Frans:  workshop etaleren (Zomaar een ideetje voor zijn cursisten)

DueDate: 2013-12-23
Task: Gerard FB (Een grappig plaatje delen)

DueDate: 2013-12-23
Task: Holografx (Besteld maar nog niet ontvangen)

DueDate: 2013-12-23
Task: ING VGZ (Nieuwe verzekering per 1 januari afsluiten)

DueDate: 2013-12-23
Task: Ing pasje (Een nieuwe aanvragen want deze doet het vaak niet. Ook hier een bijzonder vriendelijke balie dame)

DueDate: 2013-12-23
Task: Jalex Facebook foto_s (Foto's van een recente opdracht bekijken en kopiëren)

DueDate: 2013-12-23
Task: Jouwverhaal (Inschrijven voor een verhalenwedstrijd)

DueDate: 2013-12-23
Task: Karin: Lyme? (Toch even laten onderzoeken waarom ik vaak zo moe ben)

DueDate: 2013-12-23
Task: Kerstkaart meiden en juf Petra (Niet vergeten!)

DueDate: 2013-12-23
Task: Mail Hans Ubbink (Over eventuele samenwerking)

DueDate: 2013-12-23
Task: Man From Atlantis (De oude TV-serie bekijken. Liefst met mijn kinderen.)

DueDate: 2013-12-23
Task: Mr. Mills, Spinshots, Arthur Brown->Piet (Muziek doorsturen naar en muziekliefhebber)

DueDate: 2013-12-23
Task: Pilates, Wim (Informeren naar lessen)

DueDate: 2013-12-23
Task: Ray: spam (Mailtje naar mijn webmaster over een spamaanval)

DueDate: 2013-12-23
Task: Scotch and soda (Solliciteren voor een bijbaantje)

DueDate: 2013-12-23
Task: Shai FB (Interessant artikel lezen)

DueDate: 2013-12-23
Task: Wout Carnivale (Overleg over komende act)

DueDate: 2013-12-23
Task: modem ophangen (Moet toch eindelijk eens gebeuren)

DueDate: 2013-12-23
Task: tante lenie bellen (Afspraak maken met vroegere buurvrouw)

De onbekende helden van vandaag zijn de 27 piloten in dienst van het Israëlische leger die op morele gronden in 2003 weigerden Palestijnse dorpen te bestoken met bommen. Hier een stukje van hun verklaring:

"Wij, die zijn opgeleid om van de staat Israël te houden, weigeren deel te nemen aan luchtaanvallen op dichtbevolkte gebieden. (...) We zijn tegen het uitvoeren van illegale en immorele aanvallen, van het type dat door Israël in de bezette gebieden wordt uitgevoerd." 

Mij gaat het er niet om aan welke kant van het conflict deze piloten staan of stonden. Wanneer ik hun verhaal lees, lees ik het verhaal van mensen die weigeren andere mensen te doden.Ondanks dat zij weten dat hen een zware straf wacht voor dienstweigering.

Het bekende conflict in het Midden Oosten is al zo lang aan de gang dat er geen mensen meer in leven zijn die het begin ervan hebben meegemaakt. Met andere woorden: voor de bewoners en regeringen van Israël en Palestina is oorlog voeren een levensstijl geworden. Behoorlijk triest eigenlijk. En de VN zal er natuurlijk nooit ingrijpen. En waarom niet? Tsja, waarom grijpt de VN niet in bij het schenden van burgerrechten in Rusland (homoseksualiteit) of in Amerika (Guantanamo Bay)?

Nog even een vraagje: ik zoek naar de naam (en componist) van dit melodietje: https://soundcloud.com/terrence-weijnschenk/ballet

Om vandaag wat luchtig te eindigen hier een clipje van een groot komiek. Hoewel hij zelf beweerde geen komiek te zijn omdat hij nooit een grap vertelde. Andy Kaufman:

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Michail Kalasjnikov

Amsterdam Beatclub

15 December vierde de Amsterdam Beatclub het tien-jarig bestaan. En hoe! Met muziek, drank en dans op één van de mooiste locaties van het land: Paradiso, Amsterdam. Zelf mocht ik meedoen als onderdeel van een uurtje Burlesque. Wat is Burlesque? Denk Berlijn jaren '30. Kleine nachtclubs die eigenlijk weinig meer zijn dan grote kelders onder oude gebouwen opgetuigd met een paar gordijnen. Bezoekers genieten van een drankje terwijl muzikanten en danseressen proberen het publiek te paaien met hun kunsten. Op die manier hun geld verdienend. Je werd er niet rijk van maar leuk was het wel en je had contact met het publiek. Dat zie ik Justin Bieber niet nadoen wanneer hij op zijn hotelkamer weer eens chagrijnig zit te doen omdat hij niet eens het volgende level op zijn Playstation spel mag afmaken omdat er zo nodig weer eens 60.000 mensen voor 80 dollar een kaartje hebben gekocht om hem door een verrekijker te mogen zien.

Hoe een écht feestje eruit ziet wil ik u laten zien aan de hand van de volgende voorbeelden van het 10-jarig bestaan van de Amsterdam Beatclub. 20 Bands op vier podia plus diverse sideshows! De financiële aderlating voor de gemiddelde bezoeker? Slechts 15 hele euro'tjes!

Patat (Een verhaaltje)

De oudere Indische dame keek de verkoopster vriendelijk glimlachend aan en plaatste een bestelling.
Terwijl zij wachtte richtte zij haar blik op haar binnenste. Misschien dacht zij terug aan haar jeugd in Indonesië. Misschien haalde zij net een herinnering op aan de fratsen van een kleinkind of dacht zij simpelweg aan iets dat zij op televisie gezien had of die avond zou zien.

Even trok er een flits van een schaduw over haar serene gelaat en leek er sprake te zijn van een innerlijke strijd.

Na een paar minuten bedankte zij de winkeljuffrouw en liep langzaam de zaak uit. Stapje voor stapje. Als om de balans tussen goed en kwaad in haar lichaam en geest niet te verstoren. Intens tevreden en genietend van haar bakje patat.

===========
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Hebben gehandicapten lagere vaste lasten?

Straks naar de laatste netwerkborrel van het soort waar mijn aanstaande vrouw en ik elkaar ruim twee jaar geleden ontmoetten. Het project waar wij beiden aan deelnamen gaat verder in een andere vorm. Ik ben reuze benieuwd! Ik ben ook benieuwd waarom de stortingsmachine bij de bank zo vaak defect is. Vandaag mocht ik wéér met een zak vol muntjes zeulen. Als het apparaat zo vaak stuk is, waar betaal ik dan die 5 euro per storting voor? Ja, zoveel kost het al om je eigen geld zelf op je eigen rekening te storten. Wat mij betreft was het de laatste poging. Voortaan zal ik mijn contante geld alleen nog maar opsparen om later zelf te gebruiken. Bijvoorbeeld bij aankopen op de markt of het contant kopen van een treinkaartje. Of kan dat ook al niet meer zonder registratie?

Vandaag was ik ook voor het laatst naar fysiotherapie en (vooralsnog?) voor het laatst naar kantoor. Nu houd ik meer uren over om eindelijk twee verhalenbundels klaar te zetten voor de drukker en mijn eeuwigdurende roman bij te schaven! Dat valt trouwens best tegen, zo'n roman schrijven. Vooral tijd er voor vrij maken valt mij zwaar.

De dame die mij onlangs bijna aanreed heeft het ook maar zwaar. Niet alleen omdat zij aan de verkeerde kant van de weg zonder verlichting tegen de richting in fietste en daardoor bijna mij raakte maar vooral omdat haar ego in de weg zit van een prettig leven. Uit de ruzie die zij met mij uitlokte bleek dat zij oprecht vindt dat zij zich niet aan regels hoeft te houden wanneer zij haast heeft en dat alle andere verkeersdeelnemers daar maar rekening mee moeten houden. De vriendin met wie zij was keek nog even om voor zij hard doorfietste. Best zielig. Dan heb je al zo'n door en door verkrot ego en dan moet je het ook nog hebben van vrienden die jouw bestaan volledig ontkennen als het een keertje mis gaat.

Met onze economie lijkt het ook flink mis te gaan. Geen wonder want mensen hebben steeds minder geld te spenderen en dus gaan er winkels failliet en uiteindelijk ook fabrikanten. De oplossing van de overheid is om iedereen die nu werkloos is voortaan voor niets te laten werken. Althans, daar lijkt het op met de nieuwe 'Participatiewet'; 'Newspeak' voor 'Afbraak van ons sociale stelsel'. In andere landen en in andere tijden heette het verplicht te werk stellen van mensen 'slavernij' maar daar heeft men andere termen voor bedacht.

Bijvoorbeeld met het opheffen van de sociale werkplaatsen waar mensen met een handicap in hun eigen tempo konden deelnemen aan het arbeidsproces. Zij mogen nu werken bij reguliere bedrijven maar dan in een 'normaal' tempo en tegen een loon dat onder het minimum loon ligt. Want blijkbaar betaalt iemand die maar één arm heeft ook minder huur, eet minder, betaalt minder benzinegeld voor de auto naar het werk en heeft een hele mouw minder aan regenkleding nodig.

Gehandicapten uitbuiten heet tegenwoordig 'mensen met een beperking helpen aan een zinvolle dagbesteding'.

Het pleonasme van de dag is: 'Dronken Engelse hooligan'.

Zijn alle uitkeringstrekkers lui?

Woningbedrijf Ymere lijkt medewerkers van de voormalige sociale werkplaatsen te hebben ingehuurd voor het schoonmaken van de trappenhuizen; een dame zat op handen en voeten onze algemene gang te stofzuigen en een meneer maakte de brievenbussen schoon met een doekje en een emmer sop.

De bewoners stemden tegen meer huur betalen in ruil voor een maandelijkse schoonmaak. Met goede afspraken kunnen wij dat makkelijk zelf. En veel goedkoper. Waar zijn tenslotte kinderen voor? ;-)

Mijn zoon zit midden in de zogeheten repetitieweek: elke dag één of twee zware proefwerken. Vandaag zijn minst favoriete vak: Frans. En bovendien werd hij vandaag aan de tand gevoeld betreffende zijn kennis van de Russische Revolutie. U weet wel met die bolsjewieken en mensjewieken en zo.

De oudergesprekken afgelopen maandag verliepen naar behoren. Al deed vooral mijn vriendin het woord omdat ik nog steeds geen stem had. Het gaat gewoon hartststikke goed met mijn zoon. En niet alleen op school.

Gistermiddag ontving ik op kantoor tot mijn verrassing een kerstpakket van de stichting waar ik als vrijwilliger voor werk. Lekker jam, koekjes en chocolaatjes...mjammie!

Gistermorgen bracht ik een kerstmannen pak naar de kleermaker omdat-ie niet past. Dat pak dus en niet die kleermaker. Grappig vaak, taal. Zeker als dingen geschreven staan ontstaan er wel eens misverstanden zoals in bovenstaand voorbeeld. Helaas gaan ook professionals regelmatig de fout in. Zoals de schrijver van dit stukje over borstimplantaten. Hij (of zij) beweert doodleuk: 'Volgens het VUmc heeft het verwijderen van de implantaten in 69 procent van de gevallen tot verbetering van de klachten geleid.' Het is een beetje als 'Hoe staat het met je verkoudheid?' -'Nou, eh, met de verkoudheid gaat het goed en dat is nu eigenlijk de essentie van het probleem.' Ook de tekstschrijvers van Teletekst gaan regelmatig de mist in. Zo is 'Selfie' uitgeroepen tot het woordt (...) van 2013:

Het is niet zo dat ik het veel beter kan maar als ik eerlijk ben dan kan ik het wel een heel stuk beter. Zeker als ik er voor betaald zou worden en het dus mijn vak wordt om het goed te doen. Helaas is het mij niet gegund om betaald te krijgen voor al mijn schrijfwerk. Zie bijvoorbeeld: http://vragen.blogspot.nl/2013/12/bladblazers-vervolg-iii.html

Het is mij wél gegund aankomend jaar het jaarlijkse festijn en het immens populaire Blogbal te presenteren! Eindelijk zal ik mij een hele avond lang niet vervelen! ;-)

Volgens de VVD zit iedereen die met een uitkering thuis zit zich helemaal te pletter te vervelen en om al die werklozen in Nederland te 'helpen' worden zij maximaal drie maanden gekort op hun uitkering als zij zich niet nuttig maken voor de maatschappij. Diezelfde sanctie geldt ook voor iemand die onverzorgd (spijkerbroek, t-shirt, ongeschoren) op een sollicitatiegesprek verschijnt.

Men heeft bij de VVD bedacht hoe men zich zoal nuttig kan maken. De partij gaat er sowieso van uit dat elke werkloze zich dagelijks te pletter verveelt en maar de hele dag op de bank hangt TV te kijken of te gamen terwijl men flauw glimlachend elke maand een flink bedrag aan uitkering op de bankrekening ontvangt en blij is dat men helemaal niets hoeft te doen. Om deze mensen te 'helpen' zich weer 'nuttig' te voelen heeft het kabinet een aantal mogelijkheden bedacht om uit die verschrikkelijke sleur te komen. Bijvoorbeeld door een 'weerman van de buurt' competitie te organiseren. Serieus! Blijkbaar weet iedereen van nature dat dat vele malen nuttiger is dan kinderen opvoeden, je oma verzorgen of via een weblog honderden mensen te leren zelfstandig na te denken...;-)

Mevrouw Klijnsma (nee, niet de cabaretière maar de staatssecretaris van de PvdA) brengt daar tegen in dat mensen zich óók nuttig mogen maken door voor een naaste te zorgen als zogeheten 'mantelzorger'. Volgens de VVD een absurd idee want hoe kun je nu nuttig zijn voor de maatschappij door boodschappen te doen voor je gehandicapte buurvrouw of door dagelijks je oude vader van een schone luier te voorzien? Nee, als het aan de VVD ligt zijn uitsluitend mensen die geld krijgen voor hun werk nuttig. De rest mag lekker sterven van de honger. Zo!

Politici zijn natuurlijk allemaal nuttig volgens die regel. Zelfs als zij vragen stellen die niets anders doen dan tijd verspillen van ministers en ambtenaren en ons als burgers duizenden euro's per vraag kosten. Zoals het kamerlid dat aan de minister van sport vroeg of die er bij het IOC op wilde aandringen dat er voortaan ook Olympische Spelen voor verstandelijk gehandicapten zouden komen. Na enig (duur) uitzoekwerk kon de minister het PVV (uiteraard) kamerlid vertellen dat de Special Olympics al enige decennia bestaan. De VVD vindt zo'n man dus 'nuttig' en een vrouw of man die geheel zelfstandig twee kinderen opvoedt, een huishouden runt, helpt in het buurthuis, boodschappen doet voor de gehandicapte buurman én twee maal per week wandelt met een bejaarde vader niet.

Dan weet u dat wanneer u (in Nederland) moet stemmen, volgend jaar maart.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ronnie Biggs

Uriah Heep

De band gaat inmiddels zo lang mee dat de baromzet voor een groot deel werd bereikt met het schenken van kruidenthee. Het aantal mensen dat nog niet geboren was toen de band was opgericht was te tellen op de vingers van één hand. Mijn vriendin is van 1973 en hoorde bij die 5 mensen.

Maar rocken kunnen de leden van Uriah Heep (opgericht in 1969) nog steeds! Nieuweling Davey Rimmer was zeer succesvol in het niet navolgen van de eerder dit jaar overleden Trevor Bolder maar toonde zich een waardig opvolger van de veel te vroeg overleden 'Spider from Mars'.

De strakke beats en het speelplezier van Russell Gilbrook leidden de band mede naar een niveau waar menig uit twintigers bestaande band een puntje kan zuigen en toetsenist Phil Lanzon toonde zich weer uiterst betrouwbaar.

Bernie Shaw was verrassend goed bij stem en had zelfs tijdens de soundcheck tijd voor zijn fans. Mick Box speelde als vanouds met zijn gitaar en met het publiek en merkte op dat het voelde alsof hij niet in een voor hen nieuwe zaal stond te spelen maar gewoon gezellig voor een grote groep vrienden.

En inderdaad: maar weinigen in De Melkweg op 10 december jongstleden hadden Uriah Heep nog nooit zien spelen en tientallen hadden de oude rockers al meer dan 100 keer van dichtbij meegemaakt. Wie ooit een live optreden van de makers van het allereerste Heavy Metal nummer ooit (Free 'n Easy) heeft bijgewoond weet waarom. Een klein album met foto's die ter plekke met mijn mobieltje werden gemaakt vindt u hier http://www.flickr.com/photos/terrebel/sets/72157638772901433/ maar ook hier https://www.facebook.com/terrence.weijnschenk/media_set?set=a.10151921670018163.1073741839.606138162&type=1

Hier is mijn eigen interpretatie van hun geliefde hit 'Lady in Black', opgenomen tijdens een gitaarles een paar jaar geleden. Een buurvrouw met backing vocals en de gitaarleraar op eh...percussie.

Wanneer zijn dienstverleners ordehandhavers geworden?

Blij dat ik vooral zittend werk had vandaag want ik zit nog wat vol van de zelfgemaakte bitterballen op een verjaardagsfeest gisteren!

Hoewel ik de afgelopen dagen weer op diverse podia mocht staan (Waaronder in het prachtige Paradiso. Zie foto van mij hier met collega's achter de schermen en de setlist in mijn handen) blijf ik natuurlijk ook rustig schrijven. Niet alleen brieven aan de gemeente maar ook een recensie voor Amsterdam Centraal.

Natuurlijk gaat ook het huishouden gewoon door en maakte ik vanmorgen het gootsteenzeefje schoon en hing een nieuw krijtje bij het kleine schoolbord op het toilet.

Vanmorgen hoorde ik bij en van de fysio dat mijn eerstvolgende bezoekje in principe het laatste zal zijn. Mijn linkerbeen met daarin de inmiddels twee jaar oude nieuwe heup doet wat het moet en kan doen en meer zit er gewoon niet in. Nu is het alleen nog maar een kwestie van kracht en souplesse opbouwen. Met wandelen, badminton of wat dan ook. Goed nieuws, niet? Helaas was het nog even niet mogelijk om 'hoera' te roepen want mijn stem is nog niet helemaal terug. Gelukkig dan maar dat ik vandaag alleen maar aan de administratie hoefde te werken. Zowel thuis alsook op kantoor. Mijn vriendin moet maar het woord doen bij de zogeheten tien-minuten gesprekken op de school van mijn zoon vanavond...

En dan denk je wel eens: praten lost meestal meer op dan geweld maar waarom geven zovelen dan toch de voorkeur aan dat laatste? *zucht*

De treinkapers die in 1977 door het kapen van een trein aandacht wilden vragen voor de gebroken beloftes van de Nederlandse regering, gedaan aan de bevolking van de Molukken werden niet 'na urenlang onderhandelen uiteindelijk met enkele gerichte schoten uitgeschakeld.' Neen. Zij werden bruut vermoord door middel van een kogelregen. En pas onlangs kwam die waarheid boven water. http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2686/Binnenland/article/detail/3553851/2013/11/30/Geheime-nota-Molukse-treinkapers-door-kogelregen-gedood.dhtml Alleen maar in 'achterlijke' landen zouden dit soort misstanden plaatsvinden? Alleen in 'achterlijke' landen zouden conflicten met grof geweld in plaats van diplomatie worden opgelost? Niet dus.

En ook nu nog vindt er geweld plaats in treinen. Van passagiers naar conducteurs toe maar helaas ook omgekeerd. Zo was ik er onlangs getuige van dat een conducteur ontdekte dat een student niet had ingecheckt (met zijn openbaar vervoer pasje tegen een paaltje getikt) terwijl dat vanaf 1 januari aanstaande (...) verplicht is. In plaats van er iets van te zeggen bestond het de man in uniform om de student in kwestie een afleesapparaat onder de neus te duwen en naar zijn handboeien (!) te wijzen. De jongeman kon niets anders dan zijn nemesis ietwat verdwaasd aankijken en 'Sorry, meneer!' te stamelen.

De ordehandhaver (nog niet zo lang geleden waren treinconducteurs nog dienstverleners maar die tijden zijn voorbij) hoefde eigenlijk alleen nog maar te zeggen 'Befehl ist Befehl!' en 'Ordnung muss sein!' , een arm met een wit met rood en zwart plaatje om de bovenarm hard de lucht in te brengen, de hielen van een stel bruine laarzen tegen elkaar aan te klikken en het plaatje was compleet.

Maar misschien is het betreffende heerschap niet iemand die zich uitermate thuis zou voelen in Hitler-Duitsland maar had-ie gewoon zijn dag niet. Dat kan natuurlijk ook. Maar ook dan dien je je als dienstverlener voorbeeldig te gedragen. Vind ik.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Peter O'Toole en Joan Fontaine

Hebben ouderen het écht zo slecht?

Het aardige van geen stem hebben is dat mensen dan ófwel tegen je gaan fluisteren, dan wel tegen je gaan schreeuwen terwijl zij heel dui-de-lijk gaan ar-ti-cul-le-ren! Alsof je niet alleen je stem maar ook je gehoor kwijt bent. Mensen in een rolstoel kennen het verschijnsel. Je kunt dan roepen: 'Hé, dat ik niet kan lopen betekent niet dat ik doof ben!' maar mensen lijken doof voor dat soort argumenten...

'Ja, maar als je zwaar verkouden bent en je stem kwijt (goed, in een nylon 'Made in China' kerstelfenkostuum om één uur 's nachts kerstpakketten uitdelen in de buitenlucht is misschien geen verstandige actie. Maar wél leuk.) blijf je toch lekker in bed liggen en ga je lekker lezen?' Tsja, ik niet dus. Ondanks dat ik graag lees.

The Fat Years van Chan Koonchung is boek nummer 22 van dit jaar en geeft een aardig kijkje in het reilen en zeilen van het sociale en economische leven in China in het heden en in de nabije toekomst. Bovendien komen mensen die veel van elkaar verschillen er nader in tot elkaar.

Zelf kwam ik nader tot enkele collega's en gasten tijdens een vaag bedrijfsfeest in Theater Tuschinski, afgelopen donderdag

, een bedrijfsfeest in het sfeervolle Restaurant Roest in Amsterdam oost

, afgelopen vrijdagmiddag en tijdens een bedrijfsfeest in Doetinchem (waar mijn collega's en ik twee rollen kregen toebedeeld)

vrijdagavond waarna ik logeerde bij een collega in Etten.
En wat deed ik zaterdag eigenlijk? Vandaag stonden wij op de Sunday Market in Amsterdam Westerpark

en daarna mocht ik werken in poptempel Paradiso alvorens het weekend af te sluiten met een verjaardagsfeestje. Leuk hoor, dat leven van mij en je komt nog eens ergens!

Bovendien is het altijd weer leuk om mensen (beter) te leren kennen al zal ik als man natuurlijk nooit vrouwen helemaal begrijpen...;-)

Wanneer een vrouw zegt 'Ik heb het koud.' bedoelt zij dan A) 'Zet jij de kachel even wat hoger, wil je?' B) 'Wil jij het raam alsjeblieft dichtdoen?' C) 'In Nederland is het altijd zo koud, waarom heb jij die baan in Dubai niet geaccepteerd?' D) 'Ik voel mij niet zo lekker. Zou ik ziek zijn?' E) 'Ik heb je nodig. Hou mij eens stevig tegen je aangedrukt.' of misschien wel F) 'Wil jij even mijn sjaal voor mij pakken? Hij hangt aan de kapstok onder mijn paarse regenjas.' Nu kun je daar als stel ruzie over maken maar persoonlijk weet ik leukere dingen om te doen samen met mijn aanstaande vrouw. Zeg nou zelf: ruzie is toch vreselijk?

Vreselijk hoor dat 'onze' cultuur wordt aangetast door 'de Islam'. Nog even dan eten wij allemaal graag shoarma! Vreselijk toch? Of toch niet? Eten wij niet al jaren graag hamburgers? Kijken wij niet al jaren liever Amerikaanse films dan Hollandse of Vlaamse? Dus waarom is het niet erg om de Amerikaanse cultuur toe te laten in ons land maar is het hemeltergend om elementen van bijvoorbeeld de Marokkaanse cultuur toe te laten in onze samenleving? Ik denk dan even terug aan de collega die in de lunchpauze niet mee wilde voor een (Surinaams) broodje Bapao omdat zij niet hield van 'die buitenlandse rotzooi' maar liever naar de kantine ging voor een typisch Hollands broodje kipsaté.

De enige reden waarom sommige mensen tegen 'buitenlanders' zijn is omdat hen - blijkbaar erg overtuigend - wordt vertéld tegen buitenlanders te zijn. Wel vreemd want goed beschouwd zijn wij in elkaars ogen allemáál buitenlanders.

Wij zijn mensen en dus laten wij ons snel leiden door sentiment. Zelfs als de cijfers iets tegengesteld beweren. Denk maar aan het 'feit' dat ouderen het zo slecht hebben in Nederland en 'altijd maar' gepakt worden door opeenvolgende regeringen. In andere landen hebben ouderen het véél beter. Toch? Mis. Hier zijn de cijfers:

Andere Tijd (Een verhaaltje)

De klok vertelde hem dat het etenstijd was. Zijn maag ook.
Daarom pakte hij een broodje uit zijn tas
en at het op terwijl hij genietend en berustend om zich heen keek.

Hij dacht aan haar en zij dacht aan hem. Dat wist hij zeker.

Hij pakte het boek weer op dat hij even terzijde had gelegd
en las verder over de jonge vrouw die - op hetzelfde bankje gezeten als hij -
in het park haar lunchpauze doorbracht.

Helaas in een andere tijd.
==========================================
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Anderen zijn altijd schuldig. Wij nooit.

Vanmorgen lekker een paar kilo's erbij gepakt met trainen! Ik doe nu met mijn nieuwe heup 40 kilogram op de 'Famke Jansen' (Adductor) en duw meer dan mijn eigen gewicht (60 kilogram) weg met de legpress. Dat gaat dus de goede kant op. Daarna thuis gaan spelen met facturen, een paar lastige e-mails beantwoord en wat was weggestreken voor ik mij schoor om te werken op een bedrijfsfeest in theater Tuschinski. Een prachtig gebouw in het hartje van Amsterdam en een plezier voor elke bioscoopbezoeker. Het zou zonde zijn als een terroristische (of kapitalistische) aanslag een einde zou maken aan al dat moois.

Waarom moet elke terrorist de Koran op zijn nachtkastje hebben liggen? Timothy McVee was een terrorist. En een blanke christen. Ik bedoel maar. Maar goed: over twintig jaar zijn het geen heksen, communisten of moslims die overal schuldig aan zijn maar heeft een terrorist het Handboek Veganistisch Koken op zijn aanrecht liggen of Het Grote Handboek van de Disco. 

Oftewel: blijkbaar hebben wij dringend behoefte aan één enkele bevolkingsgroep die wij de schuld kunnen geven. Het liefst van alles. Zelf zijn wij natuurlijk nergens schuldig aan; het ligt altijd aan anderen. Meestal 'barbaren' genoemd. En dat is nog één van de nettere scheldwoorden die wij reserveren voor culturen die anders zijn dan de onze.

'Schoenen dragen verboden!' Als wij dat bordje op vakantie bij de ingang van een of ander heiligdom tegenkomen lijken wij wel eens te denken dat de lokale bewoners wel barbaren moeten zijn. Wie loopt er nu graag op blote voeten? Buiten dat dat eigenlijk veel beter is voor je lijf dan op schoenen te lopen had het wellicht ooit een andere reden. Uitsluitend rijke mensen konden zich ooit (en in sommige landen nog steeds!) schoenen veroorloven. 

Dat de leiders van een land een verbod instelden op het dragen van schoeisel op sommige plekken zorgde ervoor dat daar tenminste alle mensen gelijk waren. Arm of rijk zijn deed (en doet) daar niet ter zake. Ik weet natuurlijk niet hoe dat met u zit maar ik vind het een mooie gedachte.

Wat zijn uw favoriete applicaties?

Altijd leuk, kostuumonderdelen bij elkaar zoeken, onderhandelen over nieuwe opdrachten, de eigen administratie bijwerken en die van een stichting bijhouden. Dat deed ik vandaag. En hoewel ik meer had kunnen (en misschien wel moeten) doen laat ik het daar bij want een geplande borrel voor vanavond ging niet door. En dat geeft mij de tijd om even niets te doen...;-)

Ik mag graag gemakzuchtig zijn en mede daarom ben ik blij met de applicatie Google Photo's. Terwijl ik nauwelijks wat hoef te doen worden de foto's van mijn mobieltje overgezet naar mijn pagina bij Google. Met Evernote hoef ik mij geen zorgen meer te maken dat ik aantekeningen kwijt raak; als ik dingen opschrijf op mijn mobieltje kan ik die vrijwel direct teruglezen op de laptop. Of waar dan ook waar een internetverbinding beschikbaar is want het staat automatisch allemaal in de 'cloud'. Ik hou ook van een potje schaken. Graag live aan een tafeltje maar anders ook via het internet. Met de mobiele applicatie Chess Time schaak ik met een paar mensen. Het leuke is dat er geen druk op zit want je mag rustig drie dagen nadenken over een tegenzet. 

Voor het bijhouden van weetjes maak ik gebruik van ondermeer de appjes 'Pulse' en 'Flipboard' en bezoek ik websites als http://www.worldometers.info/nl/. Voor gekke cadeautjes voor mensen die eigenlijk alles al hebben kwam ik laatst terecht bij http://www.ditiswatjezoekt.nl/ Voor niet al te veel geld kun je iets leuks, grappigs, nuttigs bestellen. Ik luister graag muziek via de gratis online dienst Blip.fm en mijn favoriete sociale media applicatie is Hootsuite waar ik onder meer mijn Twitter en mijn Facebook accounts mee beheer. Als ik al online speel dan is dat het verslavende Bejeweled Blitz en de teksten in mijn mobieltje tik ik in met het 'zelflerende' adaptxt. Boeken lezen op de mobiel doe ik met Aldiko en moet wil ik in korte tijd een lang stuk tekst doornemen dan doe ik dat met Fast Reader op de mobiel of Zap Reader op de computer.

Wat zijn uw favoriete computerprogramma's of mobiele apps?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Kees Brusse

Haast hebben is niet meer hip

De kachel ronkt weer als nooit tevoren nadat de kachelman hier vanmiddag was. Er zat veel roet in de pijp. Wellicht de schuld van het gerommel van Zwarte Pieten...Altijd weer die buitenlanders die er een zooitje van maken! Blanke christelijke Hollanders zouden nóóóit rotzooi maken, criminele activiteiten ontplooien of anderszins de maatschappij schade berokkenen! Toch?

Sinterklaas is weer terug naar Spanje en dus hoeven wij ons niet meer het hoofd te breken over de vraag of de muts van Zwarte Piet een symbool is van onderdrukking. In plaats daarvan richten wij ons nu massaal op twee dagen van vrede, vriendschap en vreugde. Twee hele dagen lang is iedereen onze beste vriend en denken wij aan hen die het minder goed hebben dan wij. Door ons vol te stoppen met allerlei etenswaren die wij eigenlijk helemaal niet nodig hebben om te functioneren maar die wij gewoon lekker vinden. En vaak ook vinden wij het helemaal niet lekker maar doen wij alsof om ofwel de gastheer/gastvrouw niet te beledigen of omdat je kaviaar nu eenmaal lekker hoort te vinden. Met vrienden en familie samenkomen is ook leuk op andere dagen en ook in maart kun je denken aan de minder bedeelden. Zoals de legioenen werklozen in Spanje.

Ben nog wel even zoet met het sorteren van de foto's van Barcelona dus nog even uw geduld graag. Ook vanavond zal het er niet van komen want dan gaan wij deze band live zien in De Melkweg in Amsterdam:
Vanmorgen liet ik mij doormeten door een dame die oude Aziatische geneesmethoden combineert met westerse technologie. Ik ben benieuwd!

Mensen bellen mij wel eens met de vraag: 'Wat doe je vandaag?' Ik antwoordde dan wel eens: 'Nou, vandaag werk ik thuis mijn kasboek bij, houd ik mij bezig met acquisitie, ga er even uit om een kostuum te passen, leer wat teksten uit mijn hoofd voor een acteeropdracht en onderhandel over een toekomstige opdracht.' Als reactie kreeg ik dan: 'Mooi! Want als je dan toch de hele dag maar thuis zit kun jij voor mij wel even...'. Nou eh...niet dus. Daarom zeg ik tegenwoordig maar: 'Vandaag zit ik de hele dag op kantoor.' En dat werkt want nu reageert men met: 'O, dan zul je het wel druk hebben. Ik zal je niet langer storen!'

Mensen zeggen wel eens dat ik het zo druk heb. Ik vind dat wel mee vallen. Maar de drukte in mijn hoofd, dat is een heel ander verhaal. Voortdurend komen er ideeën en gedachten bij mij naar boven en ik kan dat proces maar moeizaam een halt toe roepen. (Daarom probeer ik methodes zoals van de dame waar ik vandaag was) Wellicht is dat de voornaamste reden waarom ik - inmiddels bijna elf jaar geleden - dit weblog begon. Om dingen van mij af te schrijven, om emoties 'een plekje' te geven en om zomaar wat gedachten te spuien, benieuwd naar hoe anderen denken over hetzelfde onderwerp. Maar hoe druk het ook is in mijn hoofd, om mij heen heb ik graag rust.

En ik ben niet alleen: men lijkt gejaagdheid beu te zijn. Haast hebben is niet meer hip en steeds meer mensen gaan wandelen in plaats van rennen. Daarbij gesteund door onderzoek waaruit blijkt dat men met lopen net zo veel calorieën verbrandt als met rennen. Dat het niet meer allemaal om snelheid draait blijkt wel uit het succes van een televisieserie als 'Breaking Bad': het plot ontwikkelt zich tergend langzaam en de dialogen lijken op die uit ons dagelijks leven. Soms ziet de kijker minutenlang niets meer dan mensen die een stukje vlees snijden terwijl je in hun ogen de gedachte ziet schemeren 'Wat zal ik nu eens gaan zeggen dat intelligent overkomt?' Maar het punt is dat dat nu juist helemaal niet hoeft! En bovendien hoeft niet iedereen altijd intelligent te zijn. En wat is de waarde van intelligentie nu helemaal? Kijk eens naar het karakter Sheldon Cooper in The Big Bang Theory: hyper intelligent (als ooit het mysterie van het heelal wordt ontrafeld zal hij de man zijn bij wie die ontdekking op de CV zal worden bijgeschreven) maar een kruk op sociaal gebied en geef je hem een hamer en een schroevendraaier dan moet hij Wikipedia erbij halen om te lezen wat ook alweer het verschil is tussen die twee.

Met andere woorden: laten wij nu eens stoppen met haast hebben en gewoon rustig genieten van wat er om ons heen gebeurt. Niet elke seconde hoeft te zijn gevuld met 'nuttig', 'grappig' of 'intelligent.'

Ongelijk belonen leidt tot agressie

Mijn vriendin en ik zijn net terug van een weekend Barcelona. Prachtige stad natuurlijk en de foto's volgen snel. maar hier alvast eentje van het dak van een bekend paleis.

Werkloosheid is in Spanje een groter probleem dan in Nederland.

Elke week krijg ik het vacature-overzicht van de gemeente Amsterdam in mijn virtuele brievenbus. Dit is die van een paar weken terug:

Senior PHP ontwikkelaar
Vaste baan, voor 36 uur per week.
Gewenste opleiding: HBO

Afstudeerstage HBO/WO: Monitoring financiële gezondheid gesubsidieerde instellingen
Stageplaats, voor 36 uur per week.
Gewenste opleiding: HBO,WO

Stagiair(e) medewerker InformatieServices
Stageplaats, voor 24 uur per week.
Gewenste opleiding: HBO,WO

Stagiair(e) HBO: marketing & communicatie
Stageplaats, voor 32 uur.
Gewenste opleiding: HBO

MBO stagiair(e)s Burgerzaken
Stageplaats, voor 32 uur per week.
Gewenste opleiding: MBO

Stagiair(e) Automatisering & Informatisering
Stageplaats, voor 32-36.
Gewenste opleiding: HBO

Stagiair(e) Communicatie (HBO)
Stageplaats, voor 36 uur per week.
Gewenste opleiding: HBO

Stagiair(e) Communicatie
Stageplaats, voor 36 uur per week.
Gewenste opleiding: HBO

Stagiair(e) Medewerker Communicatie (MBO)
Stageplaats, voor 36 uur per week.
Gewenste opleiding: MBO

Stagiair(e) medewerker Leerplicht
Stageplaats, voor 36 uur per week.
Gewenste opleiding: HBO

Stagiair(e): Educatief medewerker in het Amsterdamse Bos
Stageplaats, voor 32-36.
Gewenste opleiding: HBO

Stagiair(e): medewerker Servicedesk IS
Stageplaats, voor 36 uur per week.
Gewenste opleiding: MBO

Stagiair(e) Communicatie Stagebureau
Stageplaats, voor 36 uur per week.
Gewenste opleiding: HBO

Stagiairs Sportraad Amsterdam
Stageplaats, voor minimaal 4 maanden, 3 dagen per week (24 uur).
Gewenste opleiding: HBO,WO

Valt u iets op? Inderdaad: de gemeente wenst vrijwel uitsluitend nog met gratis HBO-krachten (Hoger beroeps Onderwijs, ofwel: mensen die naar de universiteit zijn geweest. Hoe kunnen die ooit het voor hun studie geleende geld terugbetalen wanneer zij alleen maar een veredelde reiskostenvergoeding ontvangen in ruil voor 32 uur per week werken?) te werken; die kosten bijna geen geld en zijn per dag te ontslaan. Makkelijk en goedkoop. En bovendien kan je hen makkelijk de schuld geven als er iets mis gaat. En er zal absoluut wat misgaan want de mensen die van de gemeente 'gratis werkervaring' mogen opdoen worden namelijk vaak nauwelijks ingewerkt. En dus gaan er dingen mis.

Nu weet u meteen waarom het ook in uw gemeente allemaal niet zo soepeltjes gaat als zou moeten. En waarom het ook in uw gemeente zo slecht gaat met de economie. Als je mensen niets betaalt kunnen zij namelijk ook niets uitgeven. Iedereen die het vak Economie in de tweede klas van de middelbare school heeft genoten kan dat weten. Of behoort dat te weten. Het is dus nadrukkelijk niet de bedoeling om twee mensen heel veel geld te geven (en die 'manager' te noemen) en tweehonderd mensen heel weinig (stagiaires). Maar de overheid én VVD en CDA-aanhangers zien dat heel anders.

Hier een voorbeeld van wat er in principe gebeurt wanneer mensen ongelijke beloningen ontvangen:

Foute grappen maken mag!

Volkszanger en nationale relnicht Gordon moest zijn excuses aanbieden aan een Chinese kandidaat van een talentenjacht. Hij vroeg namelijk of die een 'Nummer 39 met rijst' ging zingen en noemde het goede zingen uiteindelijk 'een big suplise'. Duizenden mensen wereldwijd vonden 'onze' Gordon daarom meteen een racist en eisten dat hij zijn excuses zou maken voor zijn grap. Want dat was het. Weliswaar een bedroevend slechte grap maar niettemin een grap.

Probeert u zich nu eens een wereld voor te stellen waarin iedereen altijd een paar minuten stil is voordat hij of zij ergens op reageert. Gewoon om na te denken: 'Beledig ik iemand en/of een bevolkingsgroep met deze opmerking? Zo ja, wat zouden de consequenties kunnen zijn? Hoe kan ik mijn grapje zodanig inkleden dat het echt iedereen op de wereld duidelijk is dat het om een grap gaat? Stel je eens voor dat mensen de nuance in mijn grap niet oppikken? Maar wat nu als mensen met mij mee gaan lachen en het mij later kwalijk nemen dat zij voor racist worden uitgemaakt omdat zij mijn opmerking over iemands uiterlijk in het openbaar grappig vonden? Oei, oei, oei!'

Persoonlijk denk ik dat wij zo'n wereld niet heel gezellig zouden vinden. 'O, maar dan ben jij zeker nog nooit uitgelachen om je uiterlijk!' Nou, toevallig wel. Vrijwel dagelijks zelfs. Ik ben zelfs wel eens afgewezen voor een baan vanwege mijn huidskleur. Men vond mij te blank. Serieus. Ook ben ik afgelopen jaar door twee opdrachtgevers afgewezen vanwege mijn lengte. Men vond mij te lang. Serieus.

Maar meestal beginnen mensen te lachen gewoon omdat zij mij zien.
Dat heb je nu eenmaal zo als volwassen man van 1.40 die niet tussen de leden van het Pygmee-volk leeft. (Dat was dus een grap ten koste van mijzelf. U mag nu lachen.). Stelt u zich eens voor dat ik iedereen die een ongepaste grap maakt over mijn lengte voor het gerecht zou dagen! Dan zou de receptioniste bij de rechtbank inmiddels weten hoe mijn goudvissen heten, wie mijn favoriete schrijvers zijn en al mijn ex-en kunnen opnoemen. In alfabetische én chronologische volgorde. (Ook dat was een grap. U mag weer lachen.)

Moeten wij écht voortaan bij alles wat wij zeggen verklaren of het al dan niet een grap was? Of moeten wij mensen als Gordon hun gang laten gaan en door laten gaan met proberen te bewijzen dat zij de sterkste, grappigste, mooiste, belangrijkste aap van de heuvel zijn? Dat is namelijk de verklaring van het gedrag van hen die zichzelf de hemel in prijzen door anderen de grond in te trappen: niets meer dan een poging om erkend te worden als hoofdaap.

In de serie over onbekende helden vandaag de protestbeweging Femen; een groep van jonge Russische vrouwen die protesteert tegen seksisme in al de verschijningsvormen én tegen de regering Poetin. Zij doen dit op vrij ongebruikelijke wijze. Namelijk door zich in het openbaar - bij voorkeur terwijl er televisiecamera's in de buurt zijn - te ontkleden om zo de actieleus van het moment te onthullen die op hun naakte lichamen staat geschilderd. Zij weten namelijk dat ordehandhavers vaak mannetjesputters zijn die graag met geweld hun 'recht' willen doen gelden. Maar met een gummiknuppel inslaan op ongewapende naakte jonge vrouwen maakt niet veel indruk bij collega mannetjesputters. In het openbaar iemand in elkaar slaan die duidelijk geen geweld gebruikt is gewoon niet stoer. Maar de dames van Femen riskeren gevangenisstraf en zelfs marteling en een Siberisch strafkamp  wegens 'opruiende activiteiten'. Omdat zij ondanks die dreiging tóch doorgaan met hun acties zijn zij voor mij de onbekende helden van de dag.

Een Puzzel (Een verhaaltje)

Zoals de meeste kantoordagen was ook deze niet erg enerverend geweest; hij had een klant blij gemaakt, even gelachen met een collega bij de koffiemachine en zich geërgerd aan een lege toiletrol. Net als elke dag belde hij in de lunchpauze even met zijn moeder die het naar haar zin leek te hebben in het verzorgingsstehuis waar zij sinds een aantal maanden woonde. Zij leek er vrede mee te hebben dat zij niet meer zo veel zelfstandig kon doen als vroeger.

Toen hij wegging glimlachte hij nog even tegen de receptioniste die net haar jasje stond aan te trekken en hief – zonder naar haar om te kijken - zijn hand naar haar op bij wijze van groet, voordat hij zijn pasje door de gleuf naast de draaideur haalde. Tevreden knikte hij naar niemand in het bijzonder toen zijn nieuwe lease-auto met een dubbel piepje reageerde op zijn druk op de sleutelhanger annex afstandsbediening. Voordat hij instapte veegde hij nog even een broodkruimel van zijn overhemd. Vreemd dat die hem niet eerder was opgevallen. Dat niemand van zijn collega's er wat van had gezegd! Morgen zou hij hen vragen waarom niet.

Het was één van de laatste mooie dagen van het jaar, al besefte hij dat niet op dat moment. Zoals altijd stond er een file en zoals altijd sloot hij geduldig aan in de rij forensen. Bij zijn afslag was het rustig en een kwartiertje later stuurde hij de auto een vertrouwd dorp in.

Hij was er met zijn gedachten niet helemaal bij en dus duurde het even voordat hij doorhad dat zijn weg was geblokkeerd door een gekantelde vrachtwagen. Eén van de wielen draaide nog langzaam rond dus het was pas gebeurd. De bestuurder stond er hoofdschuddend bij en een andere automobilist was uitgestapt, blijkbaar om te kunnen helpen. Mooi! Dan hoefde hij zijn hulp niet aan te bieden. Niet dat hij het erg vond om mensen te helpen maar het liefst hielp hij zichzelf.

Hij was dichtbij genoeg om vanuit zijn auto te kunnen zien wat er uit de vrachtwagen was gevallen: tientallen kartonnen dozen. Een aantal daarvan was opengevallen en onthulde de inhoud: sudoku-puzzelboekjes. Honderden. Duizenden! Met de kaft uitgevoerd in vooral blauw met een beetje zwart en wit. Een bekend puzzelboekjes-merk. Een paar van de boekjes lagen open en hij moest zich een paar keer in de ogen wrijven om te kunnen geloven wat hij zag: stuk voor stuk waren de puzzels ingevuld. En ook nog eens in hetzelfde handschrift.

Hij geloofde het verder wel, zette de auto in z'n achteruit en reed via een andere weg naar huis. Straks zou hij de confrontatie met zijn vrouw moeten aangaan. Vanmiddag op het werk had hij een besluit genomen en straks zou hij haar vertellen wat dat was. Nee, sterker nog: hij zou het haar meedelen. En zij had het maar te accepteren. Het was tijd om de hakken in het zand te zetten en niet meer klakkeloos te doen (of niet te doen) wat zij hem opdroeg. Vanaf vandaag zou hij zich als een echte man gaan gedragen.

Bij het binnenrijden van de garage bedacht hij dat die eerdaags maar eens moest worden opgeruimd. Maar ja, dat dacht hij nu al zeker een paar maanden en het was er nog niet van gekomen. Dit weekend misschien.

De droge klap van het autoportier en het enkele piepje van het elektronisch slot; ook voor zijn gevoel was de werkweek nu officieel ten einde gekomen en het weekend begonnen.

Zij stond te koken. Heel lief. Sinds de laatste keer dat hij haar uitgebreid van achteren bewonderde was zij een paar pondjes aangekomen. Maar dat was niet erg. Hij zette zijn laptoptas tegen de muur en sloop langzaam op zijn vrouw af. Achter haar zakte hij op zijn knieën, greep haar bij haar middel en beet in haar linkerbil. Zij schrok. 'Wat doe jij nou!?' -'Ik begin alvast aan het toetje.' zei hij lachend. Zij sloeg hem speels op het hoofd met de pollepel in haar hand. Een beetje hutspot bleef achter in zijn haar en hij wist wat zij die avond zouden eten.

Er was iets wat hij haar wilde vertellen en hij wist zeker dat het belangrijk was en dat hij het onderweg naar huis in de auto nog had geweten. Hij zocht in zijn geheugen maar voelde plotseling een stekende hoofdpijn opkomen.

==========
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Is geld uitgeven goed voor de economie?

Wat betreft het openbaar vervoer had de storm van vandaag twee nadeeltjes: de tram vanmorgen was vol zakenmensen die geen idee hebben hoe zij zich dienen te gedragen in een overvolle tram; bij de deuren blijven staan zodat niemand er in of uit kan en lekker zwaaien met schoudertassen, rugzakken en aktetassen. Speciaal voor al die ontzettend slimme zakenmeneren en -vrouwen: in een overvolle tram zet je bij een staanplaats de tas tussen de benen en als je zit zet je die op schoot. Duidelijk, toch? Dan is er voor iedereen meer ruimte!

Op de weg terug naar huis was het nadeeltje van de storm dat er weer eens een paar bovenleidingen waren geknapt en diverse mensen - waaronder ik - enkele kilometers mochten lopen. Daarbij bijgestaan door een vrij pittige hagelbui. Daarom mijn opdracht aan het gemeentelijk vervoerbedrijf: investeer in tramleidingen die windkracht zeven kunnen verdragen.

De opdrachten voor kerstelf, kerstman en zelfs voor paashaas stromen binnen en vanmorgen was ik eerst naar fysiotherapie, daarna naar de huisarts en daarna naar kantoor. Daarna even naar de kapper terwijl ik tussendoor werd gebeld over een akkefietje met de gemeente en zomaar opeens is het avond!

Het heerlijk avondje is weer gekomen en in veel gezinnen zijn de schoentjes weer gevuld met chocoladeletters, welness-bonnen en spelcomputers. Sinterklaas trok weer door het land met een goed gevulde zak! Misschien voor een iets lager bedrag in totaal dan in voorgaande jaren maar desalniettemin ruim voldoende om duizenden kinderen in een willekeurig derde wereldland van de hongerdood te kunnen redden. Maar laten wij daar maar even niet aan denken.

De één geeft geld uit aan muziek, de ander aan schoenen en weer een ander betaalt 40 euro voor een keukenweegschaal of geeft iemand drie tientjes in ruil voor het verwijderen van haartjes in de bikinilijn. En wie zijn wij om er over te oordelen waar iemand zijn of haar geld aan uitgeeft? Goed, als iemand klaagt over 'de kredietcrisis' en geen geld zegt te hebben voor een weekendje weg maar wél elke dag op het station een flesje water a twee euro koopt voor onderweg in de trein naar en van het werk en dus 20 euro per week uitgeeft aan water vind ik dat dat mij het recht geeft om hem of haar heel hard uit te lachen...Kunt u het zich voorstellen dat mensen 1000 euro per jaar aan flesjes water uitgeven?* En toch komt het voor. Maar goed, het is hun geld en niet het mijne dus van mij mogen ze. Goed voor de economie, toch?

En wat doet u wat goed is voor de economie?

Als bonus vandaag wordt hieronder een onderschat probleem van zonnepanelen belicht:

*Met excuus aan de lezers die dit voorbeeld van geldverspillenuitgeven al van mij kenden. 

Update : Vandaag staan wij stil bij  het overlijden van Nelson Mandela