Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
'Ik begrijp al die vluchtelingen niet: als mensen de plek waar je woont aanvallen, dan pak je toch de wapens op?' Een begrijpelijk sentiment. Maar niet eentje waar goed over is nagedacht.
Als vanavond een paar raketten uw straat nivelleren en morgen tanks door de plek rijden die u vanmorgen nog als 'straat waar ik woon' betitelde, wat gaat u dan doen?
Vooropgesteld dat u het bombardement, de tanks en de voetsoldaten die schieten op alles wat nog beweegt heeft overleeft, maakt u dan een katapult om daarmee de tanks te lijf te gaan? Gaat u dan stenen gooien om de soldaten er op te attenderen waar u zich verstopt heeft?
'Maar waarom worden vluchtelingen niet in de regio opgevangen en waarom gaan ze nooit meer terug naar waar ze vandaan kwamen?' Ik heb nieuws voor u: u bent voorgelogen. Verreweg de meeste vluchtelingen (ruim 80 procent) worden in de regio opgevangen.
Veel vluchtelingen willen - uiteraard - terug naar het land waar zij geboren en getogen zijn. Al is het maar omdat zij vaak worden uitgekotst in landen die hen opvangen en zeggen 'tolerant' te zijn:
Voor velen is teruggaan echter geen optie.
Zou u écht mensen terug willen sturen naar een plek waar het dagelijks leven er zo uitziet?
'Ja maar toen de Duitsers Nederland binnenvielen waren er tienduizenden jongeren die de wapens oppakten!' Dat is inderdaad correct. Maar wat u vermoedelijk niet weet is dat zij dat deden om te vechten aan de kant van de Duitsers (klik).
Hier wat feiten en cijfers (klik) over vluchtelingenopvang in Nederland. Dus geen sentimenten of uitspraken van populisten.
Het was even zoeken maar ik heb goed nieuws gevonden betreffende 2022: voor het eerst in tien jaar tijd wordt de prijs van een postzegel niet verhoogd!
De logica achter het besluit valt echter wat tegen helaas: 'Omdat weinig mensen het kochten moest de prijs wel omhoog.' Alsof ik €150 zou vragen voor een verhalenbundel 'want dan houd ik hetzelfde inkomen'. En mij dan afvragen waarom zo weinig mensen een verhalenbundel van mij kopen.
Persoonlijk ben ik minder kaarten en brieven gaan sturen omdat postzegels zo verschrikkelijk duur zijn geworden. De prijs verder verhogen zorgt er niet voor dat ik meer zegels ga kopen. Is men bij PostNL echt zo dom dat men dat niet begrijpt?
Maar geen zorgen dus, mijn verhalenbundels (klik) blijven gewoon te koop voor een schappelijke prijs: zo rond de €17 voor een fysiek boek; een tientje minder voor een e-book.
Uit de oude doos: een foto van de broertjes Zwarte Vlek en Maneki Neko. Kort na elkaar helaas in oktober 2021 overleden.
Deze lolcat vraagt zich af hoe vastbesloten mensen eigenlijk zijn:
'Ik ben altijd zeer vastbesloten!
Behalve wanneer mij dat even niet zo goed uitkomt'
Tijdens de donkere dagen en mede door de lockdown vervelen mensen zich blijkbaar vaker dan anders. Dat merk ik aan het toegenomen aantal grappig bedoelde filmpjes dat ik krijg toegestuurd en de grote hoeveelheden berichten als 'Luister eens naar deze podcast!', 'Als je even niets te doen hebt, kijk eens naar deze documentaire!' en dergelijke.
Hoe lief het ook bedoeld is dat men wil voorkomen dat ik mij verveel, die berichten zijn niet aan mij besteed want ik verveel mij niet. Maar ik ben heel blij voor die mensen die zich vervelen. Dat betekent dat zij volledig bij zijn met (vrijwilligers)werk en het huishouden. Het betekent ook dat geen van hun geliefden steun nodig hebben en dat niemand van hun bekenden hulp nodig heeft. En dat is natuurlijk geweldig. Maar bij mij is dat niet het geval. Dus hoe grappig dat ene kerstmannenfilmpje ook is of hoe interessant ook die ene podcastserie, geniet er lekker zelf van want ik heb weinig behoefte aan tips tegen de verveling. Maar eigenlijk ben ik daar wat dubbel in: vaak interesseert het mij namelijk wel degelijk wat men mij toestuurt. En soms wenste ik dat ik de tijd kon missen om alle tips op te volgen.
Maandag dronk ik een pot koffie leeg met hulp van een buurvrouw. Ook kletste ik een kwartiertje met een andere buurvrouw. Ook ontving ik mijn eerste kerstkaart van het jaar. Dacht eerst dat ik er drie had ontvangen maar de envelop met daarop de adresgegevens van de brouwerij waar ik officieel werk bevatte niets meer dan een andere envelop (...) met daarin mijn salarisspecificatie.
Die hoor je maandelijks te ontvangen van je werkgever maar dit was de tweede keer dit jaar dat men mij die toezond. Vreemd. want ik dacht dat toen men mij laatst weer op mijn e-mail adres vroeg dat dat was omdat men eindelijk mijn salarisspecificatie wilde sturen. En wel per e-mail. Niet dus. Blijkbaar weet mijn werkgever niet dat mijn e-mail adres niet alleen in mijn personeelsdossier staat maar ook in het door het bedrijf gebruikte e-mailprogramma. Soit.
Een andere envelop bleek bestemd te zijn voor een van mijn buren. Dat stond weliswaar goed aangegeven maar de tijdelijke kracht die deze drukke periode voor de posterijen werkt mocht ik een paar dagen eerder al uitleggen dat de cijfers op enveloppen corresponderen met de huisnummers in een straat: 'Kijk, op deze envelop staat een naam die afwijkt van de mijne. En zie je het getal achter de straatnaam? Die staat ook op het nummerbordje bij de buren van een paar deuren verderop. Dat betekent dat je dit pakketje bij hen mag afleveren.'. 'Kunt u het niet aannemen?' 'Nee. Jij komt straks langs het betreffende adres en ik zou dan nog mijn schoenen moeten aantrekken en zo. Het is dus makkelijker als je zelf je werk doet in plaats van het een ander laat doen.' 'Oké meneer. Dankuwel!' Fijn zo. En nee, het betrof geen meneer die nog maar kort in Nederland woont en daarom moeite heeft met ons schrift.
Kwam nog meer in feeststemming door ontvangst van een heus kerstpakket van de woningcorporatie 'voor uw inzet voor de buurt'. Lief!
Ben benieuwd of ik dit jaar hetzelfde kerstpakket van mijn werkgever ontvang als de voorgaande twee jaren. December 2020 kreeg ik niets en december 2021 ontving ik exact hetzelfde als het jaar ervoor. Nee, zelfs geen bierflesje met een strikje erom. Beetje jammer.
Dus - terwijl ik nog een paar sollicitaties heb lopen - verstuurde ik nog maar eens een sollicitatie want bij de brouwerij voel ik mij verre van gewenst.
Over kerst gesproken: bij een filiaal van de Hollandse Eenheidsprijs Maatschappij haalde ik mijn zelf geknutselde kerstkaarten op,
'Heb een speels 2022!'
waarbij ik een rondje wandelde in een andere wijk dan dat ik normaliter doe.
Nog steeds in het kader van de kerstgedachte verblijvende mocht ik die avond een actieve rol spelen in een mooi ritueel. Dat van het Winter Sint Jan. In diverse culturen wordt even stilgestaan bij het Licht en de Duisternis. Zo ook binnen de vrijmetselarij. Onder de huidige omstandigheden zal het u, waarde lezers ende lezerinnen, niet verbazen dat de uitspraak: 'Het Licht kent geen lockdown' voorbijkwam. Helaas via beeldbellen maar toch fijn om met een groep van 23 Broeders even samen te zijn. Hopelijk in 2022 weer in het echie.
Traditiegetrouw werd ook dit keer een inzameling gehouden ten bate van een goed doel dat de voorzitter - de rollen rouleren elke drie jaar bij ons maar de tijdspanne van rouleren kan verschillen per Loge - mag bepalen. Dat is zijn privelege. Hij koos dit keer voor Covax (klik), een project van Unicef om ook mensen in de Derde Wereld de kans te geven zich te laten vaccineren tegen COVID-19.
Volgens diverse complotdenkers zit Bill Gates - als vooraanstaand vertegenwoordiger van 'ze' * - achter het gegeven dat het vaccin in de Derde Wereld nog niet algemeen beschikbaar is 'want ze willen ze allemaal dood hebben en nu gaan ze dood aan corona!'
*Zie wappiepedia. Bij de z van 'Ze!'
Opvallend genoeg beweren diezelfde complotdenkers wel meer over de man achter Microsoft. Dat de diverse 'feiten' elkaar tegenspreken doet klaarblijkelijk niet ter zake. Ik vind dat amusant en maakte er een 'meme' van:
'Supergates! Vond een virus uit dat niet bestaat. Ontwikkelde een dodelijk virus waar niemand dood aan gaat. Bedacht een vaccin dat mensen doodt én niet werkt. Onthoudt Afrikanen zijn niet-dodelijke vaccin opdat zij sterven aan het coronavirus, dat geen mensen kan doden omdat het maar een eenvoudig griepje is.'
Achteraf bedacht ik dat ik vergeten was toe te voegen: 'Er zit een tracker in het vaccin die ons ons hele leven zal tracken én het vaccin doodt iedereen die het ontvangt binnen twee maanden. Dus Bill Gates wil ons twee maanden lang volgen.'
Over 'wappies' kan ik tot in den treure uitwijden maar vanwege ruimtegebrek - en gebrek aan tijd bij mijn lezers - link ik gewoon naar een fraai stuk van mijn blogcollega IamZero (klik).
Dinsdag had ik een buurvrouw op de thee en hielp haar met het inplannen van haar boosterprik. Wat niet zo makkelijk ging want zij had de ingloggegevens van haar DigiD weliswaar opgeschreven maar niet duidelijk was welke letters in haar gebruikersnaam en wachtwoord al dan niet hoofdletters waren en of er nog hier en daar al dan niet spaties tussen moeten. Dus ik vertelde haar dat computers dom zijn en exact - maar dan ook precies! - verteld moet worden wat zij moeten doen omdat ze het anders niet snappen. Net als haar echtgenoot. 😉 Toen ik dat laatste erbij vertelde begreep zij het direct een stuk beter.
Ik draaide een was, schreef wat kerstkaarten, werkte wat voor mijn Loge en tijdens het strijken 's avonds keek ik 'De Roast van Hans Klok'. Voor mij extra leuk omdat ik zowel met het slachoffer alsook met zijn roasters Karin Bloemen en Giel de Winter heb gewerkt. Deze man - hij werd voorgesteld als Sjakie. Maar die ken ik alleen van de hoek en van zijn wondersloffen en als Zwart - kende ik niet maar blijkbaar vond hij iets erg vermakelijk:
Zelf zou ik - als ik het programma een Nederlandse naam mocht geven, het vermoedelijk '<naam bekende Nederlander> wordt gedist' noemen. Maar ja, 'dissen' is natuurlijk een anglicisme. Al is het iets minder Engels dan 'roast'. Wat feitelijk staat voor 'afgebrand', 'afgefakkeld', 'geroosterd'. Heeft u nog een aardige suggestie? Het leek mij in elk geval lollig als een keertje op Comedy Central het programma 'Adriaan van Dis wordt gedist' voorbij komt.
Het mooie aan dit programma vind ik dat collega's elkaar met respect afbranden. En dat echt alles gezegd kan en mag worden. Inclusief scheldwoorden en benamingen van lichaamsdelen. Elkaar uitlachen en beledigen vanwege lichamelijke kenmerken of seksuele geaardheid mag gewoon. Maar kijk niet raar op als je dan zelf wordt uitgelachen of beledigd. En nee, sommige grappen zijn helemaal niet grappig. Maar het blijven grappen. Ik wil niet leven in een land waar 'Het Volk' voor de rest bepaalt wat wel en niet mag, wat wel en niet grappig is.
Mijn dagelijkse Franse les was weer vermakelijk. Om het een beetje leuk te houden komen er vertaalzinnetjes voorbij als 'Een tafel voor twee en een paard, alstublieft'. En juist omdat het zinnetje wat vervreemdend is, onthoud je het beter. Zo blijkt.
Voor ik ging slapen keek ik nog even op Facebook of er wat nieuws was van bekenden. Had ik misschien beter niet kunnen doen want het kostte mij m'n nachtrust: een vers achterneefje - een kleinkind van de dochter van mijn oom in Chicago - bleek onverwacht te zijn overleden. Na zes weken heb je nog niet echt de kans gehad iets te maken van je leven. Bijzonder oneerlijk. Natuurlijk is het leven niet altijd fijn ende prettig maar ik vind dat iemand dat zelf mag ervaren.
Woensdag werd ik nogal brak wakker want die nacht was ik alleen af en toe even weggedommeld tussen het chatten met mijn familie in Amerika door en als ik niet aan het chatten was dan lag ik wel wat bedroefd naar het plafond te staren. Wat inlevingsvermogen bezitten is blijkbaar niet zo goed voor je (nacht)rust.
Hoewel wij normaliter tegenwoordig keurig afstand houden, ontving ik deze dag een troostrijke knuffel van de buurvrouw met wie ik ons wekelijks voedselpakket ophaalde. De komst van een vriend die avond die mij hielp met een deel ervan direct te verwerken tot avondmaal gaf mij welkome afleiding.
Toen hij kwam was ik net bijna klaar met strijken.
Toch maar eens mijn meest recente ex-vriendin vragen of zij nog wat sokken van mij heeft want het is lang geleden dat ik zoveel weessokken had na het doen van de was.
Donderdag weer brak wakker want ik had weer slecht geslapen. Toch gaf ik via internet mijn beschikbaarheid door als stembureaulid voor de verkiezingen van 16 maart 2022, verrichtte wat (administratieve) werkzaamheden voor de Geheime Jongensclub, schreef nog wat kerstkaarten en deed die bij het wandelen op de brievenbus.
Had een buurvrouw op de koffie en in de supermarkt raakte ik in gesprek met een entertainmentcollega die bij mij in de buurt blijkt te wonen.
Thuis nam ik even mijn post door. Behalve enkele kerstkaarten, dropjes en chocola zat er ook intrigerende post tussen: iemand had een aanval enveloppen in mijn brievenbus laten glijden met daarin niets meer dan een blanko vel roze papier. De postzegels die op de enveloppen zitten geplakt zijn niet gestempeld, noch staat mijn adres er op.
Ook zat er een zakje in mijn brievenbus met daarin een handjevol diverse noten en een paar knoflooktenen. Er was met potlood getekend op de zak en om het mysterie te helpen oplossen heb ik daar apart een foto van gemaakt.
Kunt u wellicht helpen met het ontcijferen van deze puzzel?
Verder zette ik mij nog even aan het schrijven en - hoewel ik eigenlijk nog wel wat meer had willen doen - eindigde de dag voor mij met het kijken van een aflevering van Fear The Walking Dead waarin een geliefd karakter overleed en de zombie-apocalyps (alsof dat gegeven nog niet erg genoeg is) werd overschaduwd door het ontploffen van een aantal kernbommen. Waarbij bij veel lichamen niet alleen de darmen er uit hingen en het bloed uit opengereten kelen spoot en zo maar ook nog eens de vellen erbij hingen en gezichten letterlijk leken te smelten. Ik genoot! Want het is altijd fijn om wanneer je je wat ellendig voelt even mee te leven met mensen die er nog even wat erger aan toe zijn dan jijzelf. Het zet de zaken weer even in perspectief.
Vrijdag sliep ik een beetje uit voor ik mij aan de laatste werkzaamheden zetten voor een van de verenigingen waar ik secretaris van ben. Het was wat rommelig in huis dus ik besteedde een uurtje of wat aan schoonmaken en opruimen. Als tussendoorklusje verwijderde ik zo'n 130 foto's uit het foto-album waar in principe alle foto's schuilen die ik met mijn mobieltje schiet, maar ook foto's die ik ontvang via appjes. Het aantal e-mails dat ik deze dag verwijderde uit mijn e-mailbox heb ik niet geteld maar het waren er meer dan 800. Voelt toch goed om met wat minder 'balast' het nieuwe jaar in te gaan.
Kerstavond bracht ik door bij een vriendin. Die een bad bleek te hebben. Thuis heb ik alleen een douche maar ik hou van badderen. Dus terwijl ik bij haar genoot van weken in een bad met lavendelolie, de geur van (nagchampa) wierrook en een prettig muziekje in een ruimte die uitsluitend met kaarslicht werd verlicht (uitgezonderd de 1/10 seconde flitslicht voor de foto), prepareerde zij ons kerstdiner.
Heerlijk om zo verwend te worden! Zij wist mij en mijn buik te verrassen met een heerlijke en bovendien zelfgemaakte meringuetaart:
Normaliter houd ik mij in tijdens gesprekken want niet iedereen vindt het prettig om over bepaalde onderwerpen te praten en te luisteren. Maar bij haar kon (en kan) ik mijn gedachten gewoon uiten zonder bij elk onderwerp of elk zinnetje razendsnel te moeten denken 'Kan ik dit eigenlijk wel zeggen? Kwets ik haar daar misschien mee? Ik weet dat zij hier anders over denkt dan ik dus zal ik dan maar niet mijn mening geven?'. En dat is best wel eens prettig, zeggen wat je wilt op de manier waarop je dat wilt.
Zaterdag werd ik glimlachend wakker en zette mij aan het schrijven. Even geen (vijwilligers)werk maar gewoon een dagje doen wat ik fijn vind om te doen. Schrijven dus. Met name over het (bijna) afgelopen jaar probeerde ik mijn gedachten aan het toetsenbord toe te vertrouwen. Al snel kwam ik op wat negatieve zaken: de dood van een aantal bekenden, waaronder de moeder van mijn zoon en mijn kat; het einde van een liefdesrelatie, op mijn werk op kantoor vervangen zijn door een ander terwijl ik thuis zat te werken en dat ik daar pas na een jaar achter kwam en natuurlijk het verlies aan inkomsten maar vooral het node missen van 'het wereldje' dat 'entertainment' heet. Lichtpuntjes waren er natuurlijk ook. En niet alleen de lichtpuntjes die Pieter Derks hier noemt.
Het mooiste lichtpuntje was uiteraard de hereniging - na bijna zeven jaar - met mijn jongste dochter.
Wat krijgt voor u persoonlijk het predikaat 'Lichtpuntje van het jaar'?
Behalve zelf schrijven, lees ik ook graag wat anderen geschreven hebben. Andere blogs, artikelen over wetenschap of geschiedenis en zelfs boeken. Zo las ik deze dag het boekje 'Problemen oplossen 101' uit. Oorpsronkelijk bedoelt voor kinderen geeft Ken Watanabe hierin een stappenplan voor het oplossen van problemen. Kort komt het er op neer dat als je je problemen analyseert en niet puur vanuit emotie ziet, je veel beter in staat zult zijn ze op te lossen. Al is het maar door ze niet langer als probleem te zien.
Op sociale media verbaasde ik mij over mensen die nog steeds Thierry Baudet (klik) blindelings volgen. De man heeft nog niet één zinnig voorstel gedaan*, doet niets meer dan polariseren en heeft als levensdoel het creeëren van ophef. Bovendien raakt hij steeds verder van het padje (klik). Niet echt een man om 'de oorlog mee te winnen' dus. De enige mensen die hij meekrijgt zijn mensen die geen idee hebben van wat democratie betekent of hoe politiek werkt maar puur gaan voor holle retoriek. Beetje jammer. Maar ja, dat ook Baudet en zijn steeds verder verkruimelende partij welkom zijn om deel te nemen aan de samenleving is op zich al een mooi bewijs dat wij niet in een dictatuur leven.
*Behalve toen hij voorstelde dat Nederland in volledige lockdown moest gaan en iedereen een mondkapje moest dragen, aan het begin van de coronapandemie.
Die avond keek ik eens niet een serie over een wat sombere toekomst ('Somber? Bijna iedereen gaat op diverse verschrikkelijke manieren dood en de planeet is nagenoeg volledig verwoest!') maar over een wat meer hoopvolle. Ik dompelde mijzelf dus even niet onder in de wereld van The Walking Dead maar in die van Star Trek. Met een aflevering uit de serie Star Trek: Discovery. Over het onderzoeken van het heelal en de zoektocht naar de reden voor leven. Samen met anderen voor wie het volkomen normaal is dat anderen een andere kleur huid hebben, een andere seksuele geaardheid of sekse dan henzelf,
noch geloven in een ander soort godheid of politiek systeem. Het maakt zelfs niet uit in welk land iemand geboren is of op welke planeet. Mooi vind ik dat. Hoe het dus blijkbaar ook kan. In de visie van Gene Roddenberry althans. Die later toegaf in zijn jongere jaren racistische ideeën te hebben.
Dus mooi dat een dag eerder ook de James Webb ruimtetelescoop (klik) werd gelanceerd. Nog even, dan kunnen wij belachelijk lang terug het verleden in kijken want elk lichtpuntje dat wij zien is in het verleden ontstaan. Wat niet alleen een puike vergelijking is met de lichtpuntjes in ons leven maar ook voor de fysieke in het universum. Wellicht kunnen wij eerdaags zelfs zien hoe het heelal is ontstaan en kijken naar het allereerste begin. Ik zou er niet van opkijken als er bij dat beginpunt een briefje ligt met 'Ha ha, gefopt!'.
Wat denkt u dat wij zullen aanschouwen wanneer wij kijken naar het beginpunt van het heelal?
Zondag was plantjesdag. De planten van een buurvrouw die een weekje de stad uit is voor de feestdagen kregen wat water van mij en voor mijn eigen planten combineerde ik het water geven met het schoonmaken van het aquarium van Karper de Goudvis.
Voelde wat onwerkelijk om door de binnentuin te lopen zonder gevolgd te worden door Billy de Kat.
Inmiddels is het ruim een maand geleden dat hij niet wakker werd uit zijn middagdutje maar vooral op dat soort momenten mis ik mijn harige vriendje.
Omdat ik toch mijn schoenen aanhad wierp ik meteen maar een volle vuilniszak in de container op de hoek van de straat. En verbaasde mij erover dat anderen dat niet doen. Terwijl er nog best wat ruimte was in de container vinden sommigen het blijkbaar heel normaal om de straat te vervuilen en ratten aan te trekken.
Het was een heerlijk rustig zondagje. Compleet met schaatsen kijken.
Het lukte de inmiddels bejaarde Sven Kramer zich zo goed als zeker te kwalificeren voor de komende Olympische Winterspelen. Erg knap! En ja, met 35 jaar ben je als topsporter bejaard. Was wel wat bevreemdend om geen publiek op de tribunes te zien zitten. Logisch, in verband met corona. Dus voor wie de stadionspeaker sprak was voor mij eigenlijk een raadsel. Nu ja, de enkele tientallen coaches en masseurs en zo zullen het fijn hebben gevonden dat de rondetijden werden omgeroepen. En voor de schaatsers was het ook wel prettig, gok ik.
Als kerstfilm voor dit jaar koos ik 'Don't look up' want ik had er een paar recensies over gelezen en vooral de vergelijking met 'Idiocrisy' sprak mij aan. Beide films gaan over hoe de wereld ten onder gaat aan domheid en oppervlakkigheid. Met name die van Amerikanen. Beide films spelen zich af in een toekomst maar gaan eigenlijk over het heden. Waarin mensen het aantal 'likes' op hun sociale media account belangrijker vinden dan in het echt aardig gevonden te worden en waarin het nieuws over de liefdesrelatie van een zangeres met een IQ van minder dan 80 miljoenen 'hits' en dollars oplevert maar nieuws over de teloorgang van de planeet minder interesse opwekt dan het weerbericht.
'World a Reggae van Ini Kamoze is de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Louis Thomas Pennavaria, Reinier Paping en Bisschop Tutu
Het is bijna kerst. Een tijd van verbinding, verbroedering, gezelligheid. Vooral 26 december, Tweede Kerstdag, wanneer stellen ruziën over 'Gaan wij eerst naar jouw ouders en dan naar de mijne of omgekeerd? Ik ga mee naar jouw moeder op voorwaarde dat jij dit jaar mijn vader niet uitscheldt.'
In grote delen van de wereld - dat vergeten wij wel eens - viert men helemaal geen kerst. Omdat men er Hindoe of Moslim is bijvoorbeeld en niet de 'Judea-Christelijke cultuur' heeft opgelegd gekregen omarmt.
In een flink deel van de wereld heeft men andere gedachten bij onze kalenderdatum (ja, niet elke cultuur hanteert dezelfde kalender) '26 december'. In 2004 op die datum verloren door toedoen van een tsunami zeker 230.000 mensen hun leven (volgens sommige bronnen ruim 300.000) en miljoenen huis en haard. En geliefden.
Dus voordat u zich verkneutert op een gezellig kerstetentje of leuke cadeautjes of zo, vraag ik u even stil te staan bij hen die nog even niets te vieren hebben.
Deze muziek kan helpen bij die actie:
De jonge pianist Nobuyuki Tsujii componeerde dit nummer speciaal voor de slachtoffers van de aardbeving met daaropvolgende tsunami. Ik vind het bijzonder ontroerend.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws vind ik dat de rechterhand van Jeffrey Epstein, Ghislaine Maxwell (klik), een lange gevangenisstraf te wachten staat. Epstein pleegde zelfmoord terwijl hij in voorarrest zat. Stomtoevallig in de paar minuten dat zijn beide beveiligers even weg waren en de camera's in zijn cel 'door een technische fout' tijdelijk waren uitgeschakeld. Maxwell heeft niet alleen kinderen verleidt naar het preteiland van haar (zaken)partner te komen maar zich zelf ook seksueel vergrepen aan een aantal minderjarigen. Daarmee maakte zij een einde aan de mythe dat alleen mannen zich op dat gebied als beesten kunnen gedragen.
Deze kattenfoto komt uit de oude doos. Maneki Neko overleed helaas in oktober 2021 maar ik glimlach nog regelmatig bij de herinnering aan zijn capriolen. Vanaf zijn plekje op de bank durfde hij duiven die op de balkonrand zaten wel lastig te vallen maar stond hij zelf op het balkon, dan hield hij liever wat afstand van ze.
Wat voor sommigen mensen ademhalen is, is voor mij flirten: een minuut niet ademhalen overleven de meesten wel. Zoals ik het overleef om een dag lang niet te flirten. Twee dagen wordt al heel moeilijk voor mij en bij drie dagen zonder flirten begin ik - zoals iemand bij drie minuten niet ademhalen - het heel benauwd te krijgen.
Leven zonder flirten is voor mij heel moeilijk en doe ik al zo lang ik mij kan herinneren. In elk geval al als jochie van vier. Ik doe het ook wanneer ik in een liefdesrelatie zit en dan niet alleen met mijn partner. Mijn partner weet dat dan. Zoals zij ook weet dat het dan bij flirten blijft.
Flirt u wel eens? En wat vindt u er van wanneer iemand met u flirt?
Maandag zou ik 's ochtends een gesprek hebben met een potentiële werkgever maar - hoewel hij eerder had toegezegd aanwezig te zijn - was hij er niet. Over het waarom kan vooralsnog alleen worden gespeculeerd. In plaats daarvan heb ik gezellig twntig minuten zitten babbelen met de dame van de gemeente die het gesprek had opgezet. Ook leuk.
's Middags had ik een gesprek met een andere potentiële werkgever. Daarvoor werd ik nog gebeld door mijn klantmanager: 'Gaat het goed met de voorbereiding van het gesprek? Heb je er voldoende tijd voor?' Zij was het met mij eens dat ik er meer tijd voor zou hebben als mensen mij niet zouden vragen of ik er voldoende tijd voor had.
Het was een prettig gesprek al was het jammer dat ik pas naderhand bedacht wat ik nog meer had willen zeggen om mijn kans op betaald werk te vergroten. Maar soit.
Met een buurvrouw die gezellig een uurtje kwam theedrinken - en van wie ik een oude spijkerbroek kreeg die mij wonderwel bleek te passen - had ik het over passend werk vinden. 'Leg eens een tijdje de nadruk op wat je wil en niet op wat je kan', was de tip die ik van haar kreeg en zal toepassen. Ben benieuwd of dat werkt!
Op sociale media had ik een interessant onderonsje. Naar aanleiding van dit filmpje
zei ik iets als 'waarom moet hij zo dom en verwijfd doen?'
Daarop werd ik beschuldigd van homofobie. Apart. Mensen die een vrouw uitlachen omdat zij iets doms doet hebben klaarblijkelijk dús een hekel aan alle vrouwen. En wanneer je iemand uitlacht die toevallig aan sport doet, heb je dús een hekel aan alle atleten. De conversatie legt een belangrijk nadeel aan sociale media bloot: mensen trekken vaak heel snel conclusies en voelen zich bijzonder snel beledigd.
Rowan Atkinson verwoordde mijn sentiment beter dan ik ooit zou kunnen:
Tegen de avond maakte ik een wandeling door de buurt
ter voorbereiding op een uurtje of wat stilzitten voor een camera en beeldscherm. Nee, dit keer niet voor een bijeenkomst van de Geheime Jongensclub want ik had Broeder Adjunct Secretaris (ja, die functie bestaat) gevraagd voor mij in te vallen. Ten faveure van een online reünie met een aantal van mijn medecursisten van de workshop 'Het Fundament'.
Normaliter drink ik geen alcohol in mijn eentje maar omdat ik live samen met anderen was - weliswaar via beeldbellen - mocht het van mijzelf.
De dag eindigde voor mij met het kijken van een aflevering van Fear the Living Dead. Met dit keer een rol voor een castlid van The Walking Dead, waar deze serie een afsplitsing van is.
Dinsdag maakte ik mijn kookplaat en toilet schoon (niet met hetzelfde doekje), had een buurvrouw op de thee, werkte aan de ledenadministratie van de Geheime Jongensclub, schreef wat aan mijn toekomstige one man show en ongetwijfeld deed ik meer dan dat maar wat precies weet ik niet meer. O ja, ik keek de persconferentie waarin werd aangekondigd dat de coronamaatregelen voorlopig zullen voortduren. In elk geval tot media januari 2022. Waar ik mij over verbaasde was dat dit nieuws mensen verbaasde.
Er waren wel meer dingen waar ik mij over verbaasde deze dag maar kwam ook weer eens een mooie reden tegen waarom ik graag op Twitter zit. Iemand deelde dit filmpje:
Geen scenarioschrijver had het script kunnen bedenken voor deze korte speelfilm die is opgenomen
door een geautomatiseerde beveiligingscamera. Let bijvoorbeeld op de kat.
Die avond liet mijn meest recente ex-vriendin weten dat zij geen contact meer met mij wil tot ik mijn excuses heb aangeboden voor iets waar ik geen spijt van heb. 'Sorry' zeggen terwijl ik dat niet meen vind ik nogal nep en dat doe ik dus niet. Verder dan: 'Het spijt mij voor je dat jij vindt dat ik iets verkeerd heb gedaan' kan ik echt niet gaan. Het is natuurlijk anders wanneer ook ik zelf achteraf vind dat ik iets niet had moeten doen of anders had moeten zeggen omdat die ander er niet tegen kan mijn mening te horen.
Als ik vind dat iemand zich verwend, verwaand, kinderachtig of bijvoorbeeld egoïstisch gedraagt dan ga ik niet mijn excuses aanbieden omdat de persoon in kwestie het vervelend vindt om dat te horen.
Jammer dan. Dus weer een ex-vriendin erbij die geen vrienden wil blijven. Dat is nummer twee. Alle anderen ex-en zijn gelukkig geen mensen die maanden- en soms jarenlang boos blijven. Lijkt mij heel naar om met veel boosheid te willen blijven leven. En ja, met boosheid blijven leven is een bewuste keus. Maar soit. Als mensen daarvoor kiezen dan is dat maar zo.
Bij mijn dagelijkse wandeling verplaatste ik een aantal boeken en kijkschijfjes van mijn woning naar een kleine buurtbibliotheek:
Woensdag had ik weer eens iemand van de gemeente aan de beeldtelefoonlijn. Alsof iedereen die werk zoekt werkloos is en zich te pletter verveelt. Zal hen eens mijn weekoverzicht laten lezen. Wellicht dat zij dan dat stereotiepe beeld van 'de werkloze' kunnen laten varen.
'Huh, maar je zoekt werk! Dat betekent toch dat je werkloos bent en je verveelt?' 1. Ik heb werk maar zoek ander werk. 2. Ik verveel mij nooit. Nooit gedaan ook want ik weer niet hoe dat moet.
'Huh, maar je zoekt een trui! Dat betekent dan toch dat je naakt bent en geen andere truien hebt?' is van dezelfde soort 'logica'.
Het is volstrekt onlogisch om te denken dat wanneer iemand op zoek is naar werk/een trui/een auto/een partner hij of zij dat 'dus' wel niet zou hebben. Ik word ook geacht geïnteresseerd te zijn in elk werk dat mij wordt aangeboden 'want je wil toch graag werk?'. Ja, ik wil te zijnertijd ook graag een nieuwe partner. Maar dat wil niet zeggen dat ik jouw zus leuk vind.
De meneer was begonnen mij 'leuk werk in een gezellig team én je mag je uitkering houden!' aan te bieden maar er was blijkbaar iets in de blik in mijn ogen die hem - heel verstandig - deed besluiten dat 'aanbod' in te trekken. Bovendien had hij zijn huiswerk niet gedaan, want dan had hij geweten dat ik niet in een uitkeringssituatie zit. Waarom houden mensen dossiers bij wanneer zij 'geen tijd' hebben die in te zien wanneer dat nodig is?
's Middags belde een entertainmentvriend met een belastingvraag waarbij ik vanuit mijn ervaring kon helpen. Hij blij, ik blij want ik word blij van mensen helpen.
Het was woensdag en dus haalde ik met een buurvrouw ons wekelijks voedselpakket van Guerilla Kitchen (klik), Warriors against Foodwaste.
Onderweg naar een vriend voor het avondeten liep ik langs het altijd weer intrigerende oude politiebureau Raampoort aan de Singelgracht:
Altijd fijn - maar soms ook een tikje vermoeiend - een avondje met de vriend in kwestie. Onder meer omdat wij beiden een warhoofd hebben waarbij gedachten voorturend diverse richtingen op schieten. Zo spraken wij over mensen die Sasquatch hadden gezien maar kwam het gesprek als vanzelf op zelfmutilatie waarna wij op onnavolgbare wijze terecht kwamen bij de geschiedenis van de ukelele. Ik bedoel maar.
Donderdag hield ik mij bezig met diverse onderhouds- en schoonmaakklusjes in huis, regelde een en ander voor de Loge (ook wel De Geheime Jongensclub. Ofwel de Vrijmetselaarsloge waar ik lid van ben) en had een gesprek met een recruiter van de overheid. Het was heel fijn iemand te spreken die het wél begrijpt, in tegenstelling tot sommige van haar collega's: ik wil een eerlijk loon tegenover werk dat enigszins nuttig is. Bij voorkeur niet voltijds om tijd te kunnen besteden aan vrienden, familie, hobbies, ander- en vrijwilligerswerk.
Soms krijg ik de neiging even lekker te schreeuwen: 'Sodemieter op met je 'lekker werken in de buitenlucht in ruil voor behoud van uitkering'. Bovendien zijn bladblazers volkomen nutteloos!' Behalve voor Shell die vaak de brandstof levert voor die krengen en er de oorzaak van is dat veel gemeentes liever benzine-aangedreven bladlazers gebruiken dan elektrische exemplaren. Of bezems.
Als elke serieus in politiek geïnteresseerde Nederlander las ik mijzelf even bij over de plannen van Kabinet Rutte IV. Omdat minderjarigen dit blog ook lezen zal ik niet met u delen wat ik er precies van vind. Gelukkig kan beroepsgrappenmaker Pieter Derks mijn sentiment aardig verwoorden:
Op Twitter probeerde ik van gedachten te wisselen met iemand die 'zelf onderzoek' doet. Lastig hoor, praten met mensen die de betekenis niet kennen van woorden als 'ageren'. Ik wijs slecht taalonderwijs maar aan als schuldige.
Ooit besteedde ik veel meer tijd om anderen met argumenten te overtuigen maar omdat dat weinig zin heeft met mensen die als moto hanteren 'dat is zo want dat vind ik', doe ik het nog maar af en toe. Ieder z'n hobby, niet?
Het was fijn om mijn oom in Amerika telefonisch te spreken en ik communiceerde met zo'n half dozijn andere mensen. Waaronder met een buurman die mij aansprak onderweg naar de supermarkt. Ook erg blij dat een loopje naar de supermarkt geen zware inspanning meer is waar ik - heen en terug - ruim een uur aan kwijt ben. Lang leve de nieuwe heup!
Vrijdag publiceerde ik uiteraard een nieuw verhaaltje. Want het was vrijdag. Het was best lastig om te doen want zowel het schrijven als publiceren geschiedde via mijn Pixel 4a mobiele telefoon. Waarom? Omdat mijn modem het had begeven: alle lampjes brandden keurig in het groen. Behalve het lampje 'power'.
Kan aardig 'googlen' maar vond nergens online het betreffende probleem terug, laat staan een mogelijke oplossing. Dus ik plaatste mijn vraag in het daartoe aangewezen forum van mijn provider (klik). De conclusie was: 'Modem waarschijnlijk defect. U krijgt een nieuwe.'
Het gesprek dat voor die ochtend via beeldbellen gepland stond met een jobcoach werd een gesprek per telefoon (contact hebben met iemand zonder internet? Jawel, beste lezers ende lezerinnen, dat kan gewoon tegenwoordig!).
Zij adviseerde mij eens te proberen om voor een tijdje maar drie of vier doelen na te streven en niet tientallen tegelijk 'want je schiet met hagel'. Goeie tip!
Een hele dag zonder internet kan ik iedereen aanraden: foto's sorteren, een LP opzetten van Joe Jackson, Karper de Goudvis blijmaken,
op papier schrijven...ik deed het allemaal!
's Avonds keek ik het kijkschijfje 'Tarantula' (klik. Leuk! Doen!) want mijn dvd-speler deed het nog prima en ik bakte pisang goreng.
Om de volgende dag mee te nemen en uit te delen.
Zaterdag had ik geen internet nodig want ik genoot van Maastricht en de gastvrijheid van aldaar residerende vrienden. Ik laat even de foto's voor zich spreken terwijl ik u nog even laat weten dat ik moest glimlachen toen hun kat naast mij op de bank zich tevreden door mij liet kriebelen en toen een eerdere verhalenbundel van mij in hun boekenkast naast een boek over Gustav Klimt bleek te staan. Wat een eer!
Het was een heerlijke dag en de reis was lang voor Nederlandse begrippen maar zeer de moeite waard
en tevreden kroop ik tegen middernacht onder de lakens.
Zondag sliep ik uit en werd wakker van het geluid dat betekende dat ik een sms-bericht had ontvangen: ik kon mijn nieuwe modem al ophalen bij een pakketpunt bij mij in de buurt! Het oude modem stuurde ik met een handige retoursticker terug in de doos waar de nieuwe in kwam en ik vroeg mij af of de KPN tegenwoordig bijverdiende als slecht Amerikaans rapduo:
Het distributiecentrum van de KPN heet blijkbaar Drake & Farrell.
's Middags een uurtje bijkletsen bij een buurvrouw en voor die avond stond het kijken van een door haar geadviseerde film voor mij op het menu: Hugo (klik).
Overigens heb ik inmiddels een stapeltje exemplaren van mijn nieuwste verhalenbundel binnen.
Mooi op tijd voor mensen die een gesigneerd exemplaar wensen als kerstcadeau of zo! Online bestellen kan natuurlijk ook. Bijvoorbeeld via deze link (klik).
De muziek van deze week is een aanrader van een vriend. Flower Travellin' Band - Satori (part 1)
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Henk van der Linden, Richard Rogers en Ed van Thijn
De menselijke geest is boeiend. Wat we er mee kunnen is onvoorstelbaar! De menselijke geest is helaas ook makkelijk te beïnvloeden. Politici en andere marketeers weten dit al heel lang en helaas zijn er mensen die misbruik maken van hoe kneedbaar wij zijn. Het is ontzettend moeilijk om echt voor jezelf te blijven nadenken want sommigen zijn zeer overtuigend. Van nature zijn wij zeer goed van vertrouwen. Vooral wanneer iemand zich voordoet als lid van dezelfde 'stam'; mensen die tot 'onze groep' behoren vertrouwen wij veel makkelijker dan 'de anderen'. Populisten weten dat velen van ons goedgelovig zijn.
Complottheorieën lenen zich uitstekend om mensen te overtuigen van een standpunt want onze hersenen zijn letterlijk geprogrammeerd om verbanden te zien: hoe ouder wij worden, des te meer 'kanalen' er ontstaan in onze hersenen. De hersenen van kinderen zijn veel flexibeler. Daarom hebben kinderen een grotere fantasie dan volwassenen. Bij volwassenen zijn de hersenen minder goed in staat om niet te denken in 'als dit, dan dat'.
Dan zijn er nog de mensen van wie de amygdalea zijn beschadigd. Ofwel door een defect tijdens de fabricage wanneer wij van embryo langzaam een mens worden, danwel op latere leeftijd door een klap op het hoofd of beschadiging door gebruik van diverse soorten drugs. Als de amygdalea niet goed werken, dan wordt 'het stemmetje in je hoofd' uitgeschakeld: je ziet geen verschil meer tussen reële en ingebeelde gevaren en hebt moeite om goed en kwaad van elkaar te scheiden.
Je 'morele kompas' wordt uitgeschakeld en je hypocriet en leugenachtig gedragen ga je zelf zien als normaal. Erg jammer want het is dan moeilijk je thuis te voelen in de samenleving. Je gaat je buitengesloten voelen en wordt nóg vatbaarder voor de woorden van oplichters, populisten en andere mensen die het niet zo nauw nemen met normen en waarden. Enger nog: er bestaat een gerede kans dat je zélf zo'n egoïst wordt!
Recent voorbeeld zijn de mensen die 'wappies' worden genoemd: in wezen vaak nette, normale mensen. Maar om wat voor reden dan ook 'beschadigd': door (jeugd)trauma's, jarenlang gebruik van alcohol of andere drugs en soms door een chemische onbalans in de hersenen. Je kunt je afvragen waarom mensen zoals in de volgende voorbeelden de dingen doen en denken die zij doen maar weet dat het onmogelijk is hen met argumenten ervan te overtuigen dat wat zij denken gewoon niet waar is. Je drijft hen dan alleen maar verder van de samenleving af en meer in de armen van mensen die misbruik maken van deze 'schapen'.
Deze mensen zijn zelfs bang dat wij kunnen worden gevaccineerd door besproeid te worden met een vaccin vanuit helicopters en putdeksels. Wereldwijd sterven misschien 100 mensen per jaar door de gevolgen van een vaccinatie en 'anti-vaxxers' vinden dat gegeven doodeng. Anderzijds sterven jaarlijks miljoenen mensen doordat zij níet zijn gevaccineerd maar 'een paar miljoen op een totaal van miljaren mensen is helemaal niet veel dus het is onzin daar bang voor te zijn.' Is het raar om dat te denken? Ja. Maar normaal voor mensen die slachtoffer zijn geworden van mensen die er (vaak financieel) belang bij hebben hen te beïnvloeden. Kijk maar naar het aantal mensen dat producten koopt via websites met de woorden 'truth' of 'natural' in de naam van de webwinkel.
Anti-covid vaccins hebben magische bijwerkingen: er hoeft maar één iemand te beweren (ik zeg helemaal niet dat ik het gerucht verspreidde onder een nep-accountnaam als onderdeel van een sociologisch onderzoek) dat je lichaam Bluetooth signalen uitzendt nadat je bent gevaccineerd en zelfs Willem Engel maakt van die onzin een feit. Superhandig!
De beschadigde mensen (ik zeg toch nog vaak 'wappies' want dat is lekker kort en makkelijk) hanteren een apart soort logica:
Alsof je niet zwanger kunt zijn als je geen zwangersapstest doet of dat kanker verdwijnt als er geen oncologen meer zijn. Klinkklare nonsens maar duizenden die het geloven.
Om hun eigen ideeën kracht bij te zetten vinden veel wappies het heel normaal om glashard te liegen:
Eerder dan niet-beschadigde mensen zien wappies overal verbanden:
Om ervoor te zorgen dat ook leden van 'Het Volk' kranten kopen (en daarmee zorgen voor meer advertentie-inkomsten) doen ook diverse media mee aan het verspreiden van nepinformatie:
Jeroen Pols is jurist en geen advocaat. Door hem advocaat te noemen geeft De Telegraaf hem een grotere geloofwaardigheid. En daarmee ook zijn melkkoe cliënt Willem Engel.
Populisten als Thierry Baudet kunnen eenvoudig de ene dag iets zeggen en de volgende dag een compleet tegenovergestelde mening hebben: zijn volgelingen zien dat niet eens en zijn het gewoon altijd met hem eens. Zelfs wanneer hij informatie verspreidt die aantoonbaar onjuist is.
Daarop aangesproken geeft hij niet toe dat hij met opzet leugens verspreidt maar verwijdert doodleuk het door hemzelf geplaatste bericht. Zodat hij later kan verklaren dat zijn account gehackt is of in elk geval tijd heeft om een smoes te verzinnen. Maar voor zijn aanhang hoeft dat niet: die heeft de zoveelste leugen van Baudet al lang als 'feit' geaccepteerd.
De bedenker van De Andere Krant gaf in een bericht aan mij toe dat hij loog in een artikel maar weigert (uiteraard) een rectificatie te plaatsen waardoor de tienduienden lezers van zijn krant ook deze leugens als 'feiten' zien:
Om een of andere reden moet de arme Anne Frank het vaak ontgelden wanneer wappies denken een argument te hebben:
De leden van Het Volk gedragen zich vaak een beetje dubbel: zo vinden zij dat de politie keihard moet optreden tegen relschoppers, zijn fel tegen vuurwerk, roepen graag dat wie zich niet aan de wetten van het land houdt, dat land dan maar moet verlaten en zijn tegen het dragen van mondkapjes. Maar ook zijn zij tegen het keihard optreden van de politie, gooien zij graag met vuurwerk, weigeren zij zich te houden aan de wetten van het land en...dragen zij mondkapjes tijdens een protestdemonstratie die is gericht tegen...het dragen van mondkapjes. Zoals hier in Brussel:
Persoonlijk vind ik dat best een beetje raar.
Er zijn natuurlijk nog veel meer van dit soort voorbeelden en ik kan u vragen er met nog een paar te komen maar belangrijker is de vraag:
Hoe helpen wij mensen die zijn afgedwaald en beschadigd om weer voor zichzelf te kunnen nadenken zodat zij weer kunnen meekomen in de maatschappij? Of moeten wij hun Grote Leider ('Führer' in het Duits) Thierry Baudet zijn zin geven en hem en zijn schapen volgelingen een stuk land geven waaarop zij gezellig hun eigen maatschappij kunnen beginnen? En binnen een paar weken eindigen?
En ja, ik maak hier een vergelijking met een nare situatie rond de Tweede Wereldoorlog. Maar dat mag want Baudet en zijn volgelingen doen dat zelf ook voortdurend.
Posts
