Kunnen kinderen verleiding weerstaan?

The Big Trip Up Yonder van Kurt Vonnegut is boek nummer 20 van dit jaar en het eerste dat ik las op mijn eerste eigenste e-reader. Even wennen natuurlijk en een 'echt' boek in handen hebben voelt toch prettiger maar het scheelt enorm veel ruimte in huis en ook dat is wat waard.

Oudste dochter zit sinds een paar maanden op de middelbare school en ook dat is natuurlijk even wennen.

Mijn dochter en haar klasgenoten in de eerste klas van de middelbare school zijn verplicht een tablet te gebruiken voor hun huiswerk. Aan de ene kant handig want het scheelt een hele hoop gezeul met boeken. Anderzijds worden kinderen zo in de verleiding gebracht om voor, tijdens, na of in plaats van het leren 'nog even' op Facebook te kijken, hun e-mail te checken, een spelletje te spelen, te chatten of dat ene moeilijke woord even op te zoeken en een half uur later pas te bedenken dat ze ook nog huiswerk hebben. Als de leraar merkt dat je niet met huiswerk bezig bent in de klas krijg je straf.

Het is een beetje als een snoepje neerleggen naast de voederbak van de kat en die vertellen dat-ie het snoepje pas mag als zijn etensbakje leeg is gegeten. En hem dan straf geven als-ie tóch het snoepje pakt voordat het mag. Als volwassene heeft u natuurlijk voldoende discipline om niet toe te geven aan verleiding (en daarom heeft u ook geen overbodige spullen in huis én heel veel vrije tijd omdat u nooit nodeloos rondsurft op internet en nooit TV kijkt terwijl u eigenlijk de afwas nog moet doen of een kastje in elkaar moet timmeren) maar kinderen van nog geen veertien jaren jong?

De basisschool van mijn zoon had een tijdje geleden een mooie opdracht voor de jongelui. De kinderen werden meegenomen naar een pleintje met een schetsblok en een potlood en de opdracht: 'Kijk goed om je heen en teken wat je belangrijk vindt.' Sowieso een leuke opdracht maar ook een leuke manier om de ouders achter het kind te leren kennen. Het ene kind tekende namelijk een boom terwijl het andere kind een klasgenoot natekende. Weer een ander kind tekende een wolk en een ander tekende een geparkeerde Mercedes...

Zo ziet u maar: iedereen vindt wat anders belangrijk. Zo roept de één dat er geen cent meer mag worden uitgegeven aan cultuur en de ander dat voetbal behouden moet blijven als onderdeel van de Nederlandse cultuur. Of eigenlijk worden die twee uitspraken voornamelijk gedaan door één en dezelfde groep personen. Diezelfde personen zien ook niet dat hun uitspraken in tegenspraak zijn met elkaar.