Na een wandeling van enkele uren was hij wel toe aan een hapje en drankje. In het voor hem onbekende dorpje vond hij een café-restaurant dat aan zijn wensen voldeed: men verkocht er eten en drinken.
Het tafeltje bij het raam bood hem een goed uitzicht op het dorpsleven. Voldoende inspiratie voor de reisverhalen die hij jaren later zou schrijven. Het eten was goed maar niet uitbundig. Net als de serveerster.
Hij bestelde net een tweede wijntje toen een man binnenkwam, aan het tafeltje naast het zijne ging zitten, hem vriendelijk toeknikte en een zelf meegebrachte krant uitvouwde. Hij probeerde de koppen te lezen maar wist te weinig van de taal om te ontdekken wat hier doorging voor het laatste nieuws.
Hij hoopte dat het bankbiljet dat hij de serveerster gaf voldoende was als betaling voor zijn maaltijd, de wijntjes en de service. Zij zette grote ogen op en bedwong de neiging tot buigen toen hij het internationale gebaar maakte voor 'laat het wisselgeld maar zitten'.
Eigenlijk was zijn bezoek weinig enerverend en had hij meer verwacht van een horeca-gelegenheid met de naam 'De Jonglerende Leeuw'.
====================================
Meer lezen? http://www.bravenewbooks.nl/site/index.php?r=userwebsite/index&id=terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Posts
Een opgeruimd karakter
52 minuten geleden
