Pret

Pret

Donderdag na schooltijd maakte Fer zijn Sint-Maarten-lampion bij de moeder van zijn vriend Marijn thuis om die vervolgens te gebruiken tijdens de rondgang vandaag vanaf het huis van de vader van diezelfde Marijn. Gezellig, niet? Dat vond ik ook van de eerste pencak-les sinds tijden waar ik weer'ns bij was, gisteravond. De spierpijn neem ik op de koop toe.

Toen ik m'n zoon vanavond afhaalde had ik nog wat meer last van eerder vermelde spierpijn. Bovendien suist mijn oor nog steeds nadat een nogal schrikachtige touriste daar luid in gegild had. Ik had haar echt maar een heel klein beetje laten schrikken...Maar ach, dat mag de pret niet drukken. En pret, dat hadden de kind'ren! Eva vertelde aan de telefoon uitgebreid wat zij en haar zusje aan snoepgoed hadden opgehaald en hoewel de Ferman niet zo veel had opgehaald als zijn zusjes was hij niet minder verheugd over het verloop van de avond. Tsja, hoe vaak kun je ook als bijna-tienjarige tot half elf 's avonds computerspelletjes spelen met een goede vriend?

Bovendien gaf het mij de gelegenheid weer'ns lekker bij te kletsen met diens vader. Nu nog even wat strijkgoed verwerken en de wekker op half acht zetten...brrrr.

Sint Maarten

Sint Maarten

Vandaag is het feest van Sint Maarten. Net als met de Ramadan wordt er dan even stilgestaan bij hen die minder gefortuneerd zijn dan wijzelve. Kinderen verzoeken mensen bij wie zij langsgaan te delen wat zij in huis hebben. Vervolgens vreten de kinderen alles lekker zelf op zonder rekening te houden met de door het organiserende buurthuis uitgenodigde ontheemden. Een leuk feest, met op zich een goede boodschap. De meeste mensen echter lijken de boodschap niet te kennen, laat staan dat zij die de rest van het jaar toepassen. Zo sprak ik gisteravond nog even met een dakloos heerschap. Hij speelde een aardig liedje op zijn gitaar en dus bleef ik even staan luisteren. Na afloop bood ik hem een muntje en knoopte een gesprek aan. Zo moeilijk is dat niet. Dus waarom worden zovelen eenvoudigweg genegeerd? Hoeveel moeite is het om iemand in het voorbijgaan met een vriendelijk hoofdknikje te erkennen in zijn/haar menselijkheid? Wanneer je mensen erop aanspreekt zeggen zij stuk voor stuk rekening te houden met hun medemens. Liegen er echt dan zoveel?

Wanneer je een leugen maar lang genoeg herhaalt gaan mensen het vanzelf wel geloven. Die tactiek passen de Amerikanen nu al geruime tijd toe. Op een gegeven moment was zelfs een meerderheid van de Amerikaanse bevolking ervan overtuigd dat de aanlagen van 9/11 waren gepleegd door Saddam Husein en consorten. Nu probeert de legerleiding ons ervan te overtuigen dat zij geen witte fosfor hebben gebruikt om burgers te verdelgen rond Fallujah, in november vorig jaar. Gelooft U ook dat de getroffen burgers en dieren toevallig
allemaal tegelijk spontaan in brand zijn gevlogen, net toen het Amerikaanse leger in de buurt was én in bezit was van een lading witte fosfor dat ze de volgende dag opeens niet meer had? In dat geval heeft U zeer waarschijnlijk een "Vote for Bush"-button in bezit...

De Nederlandse overheid kijkt de kunst af van haar "trouwe bondgenoot" en probeert ons bijvoorbeeld te vertellen dat de werkkamer van minister Verdonk is beschoten. Vooral de heren Donner en Balkenende laten de burger graag weten dat een minister doelwit is geweest van een aanslag op haar leven. Inmiddels heeft onderzoek van het NFI uitgewezen dat er abslouut geen sprake is geweest van een kogelinslag. Totnogtoe weigeren Donner en Balkenende hun dreigende woorden terug te nemen. Mede daardoor (en dankzij welwillende steun van diverse media) zijn veel Nederlanders in verwarring:"Is Verdonk nu wel of niet beschoten?" Mensen die in de war zijn worden nog makkelijker te manipuleren. Zie dit stukje maar als een oproep: blijf je eigen mening vormen en raadpleeg altijd meerdere nieuwsbronnen. Bij voorkeur de originele.

Sommige zaken liggen wat minder gecompliceerd: wanneer er iets heel hard "BOEM!" doet en opeens zijn er bijna zeventig mensen niet meer in leven kun je er zeker van zijn dat zich er een explosie met dodelijke gevolgen heeft voorgedaan. Zoals in de hoofdstad van Jordanië, Amman. Ook in Irak deed het weer "BOEM!" Ditmaal in een restaurant dat veelal door politie- en veiligheidsagenten wordt...eh...werd bezocht. Volgens ooggetuigen liep iemand omhangen met explosieven het pand binnen waarna een explosie volgde. Drie maal raden wat er was gebeurd.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van George van Kleef.