De week voorbij (een Corona-dagboek)

Polderen werkt alleen 'wanneer de dijken niet doorbreken'. 

Kortom: dat eindeloze vergaderen en uitstellen werkt niet wanneer er sprake is van acute nood. Als je huis in brand staat, ga je dan eerst nog even met je gezin vergaderen over wie er het eerste naar buiten mag, of er überhaupt wel sprake is van huisbrand 'wanneer alleen maar de keuken in de fik staat want dan is het toch veilig in de woonkamer en als je laag bij de grond blijft kun je nog gewoon ademhalen, hoor en waarom is er geen aandacht voor mensen die verdrinken? Is dat dan niet erg?', wie de brandweer moet bellen en wie het konijn uit z'n hok moet tillen? Nee, je gáát!

Bij lange-termijn thema's werkt polderen doorgaans prima: goed dat er zorgvuldig wordt nagedacht over discriminatie, onderwijs, zorg en milieu. Al zullen ook dan op gegeven moment knopen moeten worden doorgehakt

Kent u nog voorbeelden van waarbij polderen prima werkt?

=============================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

==================================

Maandag was ik vrij vroeg op en ontbeet samen met mijn wederhelft. Waarna zij haar 'ding' ging doen ik het mijne. Zo pleegde ik overleg met de illustrator van het kinderboekje dat ik schreef. Een vriend kwam langs om samen met mij de laatste aanpassingen te verrichten aan zijn boekhouding voordat die aan de accountant wordt overgedragen. Hard gewerkt en het was nog gezellig ook!

Daarna mijn oven en kookplaat schoongemaakt 

en aan de telefoon gehangen met mijn klantmanager. Zij had gehoord van het verscheiden van de moeder van mijn zoon en wilde een en ander weten in verband met mijn loonwaarde: mijn werkgever krijgt namelijk gemeentelijke loonsubsidie voor het in dienst hebben van mij als 'gehandicapte'.

Omdat ik daar zin in had ook maar even langs gegaan bij de Covid-kapper. Ik was dus even alleen met een kam en een schaar in mijn badkamer.

In een gedachtewisseling op sociale media maakte een gesprekspartner een fout door te melden: 'Kijk maar naar Zweden!' Duidelijk was dat hij al een paar maanden het nieuws niet had gevolgd. Tsja, dat krijg je wanneer je 'MSM' wantrouwt en dus geen echte kranten leest.

Zweden was een van de laatste landen in Europa waar de overheid inzag dat het niet verstandig is burgers zelf te laten beslissen over het leven van anderen: mensen mochten zelf weten of en wanneer zij een mondkapje droegen en of zij wel of niet hun winkels sloten en of zij wel of niet (verre) reizen maakten. 

In het begin leek dat goed te gaan. Zweden kende nauwelijks meer slachtoffers van het coronavirus dan omringende landen. Daarom zeiden virus-ontkenners: 'Kijk maar naar Zweden!' Dat zij dat nog steeds roepen is - in de woorden van Koningin Máxima - een beetje dom. Want kijk maar naar Zweden:

Het coronadebat is inmiddels verworden tot een verkiezingsdebat: voor velen bepaalt hoe een partij tegen corona(-maatregelen) aankijkt de stemkeuze. Ook vragen velen zich af: 'Met de pandemie in gedachten, waarom stemmen wij niet online?'

Ik had weer eens een interessante avond met een ingeschakelde webcam en mijn vriendin zorgde - boel veel superlief! - voor eten. Vers vanuit het vrijwilligers-restaurant waar zij werkt. Voor wie lekker én veganistisch wil eten in Amsterdam, is er Robin Food. 

Dinsdag las ik weer over mensen die graag op een populistische partij zouden stemmen. Populisten houden bestaansrecht zo lang burgers kort van memorie zijn. Weet u bijvoorbeeld of FvD de AOW een groot goed (eigen artikel FvD. Erg interessante inhoud!) vindt of juist wil afschaffen? Strikvraag: de partij van Thierry Baudet neemt tegelijkertijd beide standpunten in! Over die tweeslachtigheid schreef ik al eens eerder. 

Kenmerkend voor populisten is dat hun stem meedraait met die van het volk: wil het volk een 'Nexit'? Hoepla, de populist wil dat ook! Het volk wilde bij het aanschouwen van de Brexit opeens geen Nexit meer? Hoepla, het FvD draait gezellig mee. Zelfde voor de lockdown bijvoorbeeld. Kortom: een rechtgeaarde populist wil per definitie wat 'het volk' wil.

'Het Volk' bestaat vooral uit laagopgeleide blanke mannen van middelbare leeftijd. Opvallend vaak keren zich die af van iedereen die anders is dan zijzelf. Vandaar de vele beledigingen richting 'wijven, homo's, zwartjes, spleetogen, haatjurken' en meer minder fraaie scheldwoorden. Mensen als Baudet van FvD en Nanninga van de FvD-afsplitsing JA21 richten noemen hun scheldpartijen richting minderheden 'vrijheid van meningsuiting'. Kunnen zij zich daar niet achter verschuilen dan 'was het maar een grapje en jij hebt gewoon geen humor!'

Ander kenmerk van 'Het Volk': roepen tegen censuur te zijn wanneer zij uit de kroeg worden gesmeten of van Twitter worden geweerd vanwege hun domme prietpraat. Tegelijkertijd zijn zij voor een strenge censuur van 'MSM' en alle anderen die het niet eens zijn met hun Führer. Het motto van Het Volk is: 'Iedereen heeft recht op mijn vrije meningsuiting'. 

Soms Vaak zijn zij erg in de war. Soms zelfs zó erg dat zij én islamofoob (en homofoob, feitenfoob, transfoob, ruttefoob, et cetera) zijn én fel anti-Baudet. Navraag leert dat zij niet zozeer iets tegen Thierry hebben vanwege zijn - niet langer vemeende - racisme - maar omdat hij bestuursleden uit de partij heeft gezet die niet wilden dat hun Leider zo openlijk koketteerde met zijn racisme: 'Racisme zo openlijk tonen kost je zetels, sukkel!'

En ik trapte erin. Door een bericht van een anti-Baudet persoon te delen dat verontwaardiging leek uit te spreken tegen transfobie. Bij herlezing zag ik pas dat de persoon in kwestie juist zelf ontzettend transfoob is.

Had een buurvrouw op de thee, beantwoordde wat mailtjes, appte met deze en gene, keek even in de boekhouding van de brouwerij om te zien wat ik bij mijn terugkeer eerdaags zou kunnen oppakken als klus en deed verder vrij weinig. Opgeslagen 'links', foto's en 'tweets' sorteren daargelaten. Ook lukte het mij mijn nieuw aangeleerde gewoonte eer aan te doen door een stukje te wandelen: schoenen aan, wandelstok verruilen voor kruk, mondkapje om, onlangs van mijn vriendin gekregen nieuwe jas om de schouders en gáán:

O, en ik speelde met een appje dat het mogelijk maakt om vrij eenvoudig het ene gezicht voor het andere te verwisselen. Zo had ik opeens een leuke rol in Game of  Thrones:

Kreeg het er warm van!

Een korte mailwisseling met de onlangs overleden cabaretier Jeroen van Merwijk bleek ik helaas al te hebben verwijderd. Mocht ooit (hij toen was al ziek) een besloten optreden van hem bijwonen (in Deventer, meen ik. Maar het was lang geleden dus kan net zo goed Zwolle of zo geweest zijn) en wij spraken even na afloop. 'Sta je wel eens op het toneel?', vroeg hij. 'Jij hebt 'presence'. Mooi compliment, toch? Ik maakte hem een compliment over zijn schoenen en later stuurde hij mij - op mijn verzoek - het adres van de schoenwinkel waar hij die vandaan had. Wij zouden ooit nog eens 'een drankje doen' en gedachten wisselen over het vak van teksten schrijven. Het heeft niet mogen zijn. 😔

Mazzelaar die ik ben was er die avond een Star Trek film op TV. De allerlaatste met acteur Leonard Nimoy. 

Kwam weer een niveau hoger met Franse les en dat was te merken ook. Très difficile!

Woensdag was ik weer eens bijtijds wakker. Rustig aan de slag gegaan met een paar klusjes die ik en mijn versleten heup nog aankunnen. Paar kleine huishoudelijke dingen terwijl een lekker muziekje speelde (Will and the People en zo), aantekeningen verwerkt. Dat soort dingen. Tot er werd aangebeld: het wekelijks voedselpakket was gearriveerd! Mijn vriendin voelde zich wat ziekjes helaas dus mijn dagelijkse wandeling bestond er uit dat ik haar pakket ophaalde: sleepkarretje mee en moe thuis. Probeerde wat sneller te lopen dan anders maar dan neem je dus automatisch grotere stappen. Mijn heup liet mij weten het daar niet mee eens te zijn: op slot. Au! Maar missie volbracht

en een half uurtje plat voor ik aan de thee ging met een buurvrouw en 's avonds een vriend kwam eten.

Dankzij een bericht op Facebook vielen mij ineens de schellen van de ogen en wist ik opeens precies hoe het allemaal zat. Ik meldde trots op sociale media dat ik nu geen scHAAp!!! meer was:

Donderdag werd ik maar met moeite wakker: slecht geslapen, voornamelijk door de pijn in mijn heup. Langzamerhand word ik daar een tikkeltje chagrijnig van. Kan best wat hebben qua pijn, dacht ik. Maar na ruim een half jaar gaat constante pijn best een beetje tegenstaan. Gelukkig heb ik lieve mensen in mijn omgeving en is er altijd ook nog sociale media. 

Zo voelde ik even een momentje van trots toen een heuse Twitter grootheid (bijna een miljoen volgers heeft hij) mijn berichten blijkbaar de moeite waard vindt en mij begon te volgen op dat medium. Leuk, niet? Alsof je favoriete artiest persoonlijk een foto van jou 'liket' die jij op Facebook plaatste nadat jij een concert van die artiest had bijgewoond.

Over concerten gesproken: de Golden Earring zal niet meer optreden nu gitarist en oprichter George Kooymans ernstig ziek is. Was erg onder de indruk van het landelijk eerbetoon aan deze oude rocker: mensen thuis, politici, carillons, overal in Nederland was om 17:15 hun wereldhit 'Radar Love' te horen. Mooi vind ik dat.

Ik schep er plezier in wanneer iemand tegen mij ingaat en stimuleer dat graag. Al is het maar omdat ik graag leer én graag een serieuze gedachtewisseling aan ga. Zo was er iemand die mij uitdaagde, waarop ik hem een link stuurde naar een artikel waarin mijn mening werd ondersteund en die van hem fileerde. Vervolgens veranderde hij snel van onderwerp. Waarop ik hem erop wees dat ik - onder meer omdat ik als politicus ooit een workshop debatteren volgde - die truc kende. Hij nam het zeer sportief op en wij gingen inhoudelijk verder op het eigenlijke onderwerp. Mooi vind ik dat!

Voorbeeld ter verheldering: 

'Feyenoord is beter dan Ajax!'

'De cijfers zeggen anders dat Ajax vaker wedstrijden en toernooien won.'

'Ik heb ergens gelezen dat op een volgend toernooi een nieuw soort bal wordt gebruikt.'

'Leuk geprobeerd maar dat is geen inhoudelijke reactie op het eigenlijke onderwerp.'

'Oké, je hebt me. Ik vind Feyenoord vaak gewoon leuker spelen dan Ajax.'

'Dat ben ik met je eens. Blijft het gegeven dat in cijfers Ajax de betere club is.'

'Klopt. Maar niet waar het gaat om spelplezier.'

'Eens. Dankjewel voor de fijne gedachtewisseling.'

'Jij ook. Fijne dag!'

'Ook zo!'

Zo kom je nader tot elkaar, zelfs op onderwerpen waarin je van mening verschilt. Dat noem ik verbinding zoeken. En ik word er blij van wanneer die verbinding gevonden word.

Op advies van een vriend schakelde ik daarom in op een TV-programma die avond. De vriend vertelde niet dat het een komedie was. Erg leuk idee om dat 'lijsttrekkersdebat' te noemen! 

Van de 37 partijen die dit jaar meedoen waren precies twee lijsttrekkers uitgenodigd: een pas opgestapte premier die ook lijsttrekker is van de VVD en zijn vroegere mentor. Die was uit de partij gestapt, weigerde zijn zetel in te leveren en vindt sindsdien dat ieder Tweede Kamerlid dat uit de partij stapt zijn of haar zetel moet inleveren en niet doodleuk een eigen partij mag beginnen of overstappen.

Dus na een minuutje of tien ging ik een aflevering van Star Trek: the Next Generation kijken. Een stuk realistischer dan een nep-debat waarbij beide sprekers vooraf hebben afgesproken wie wat gaat zeggen. Dan zie ik liever échte acteurs.

Kreeg het bericht: 'Nú naar Jinek. Vuurwerk!' Inderdaad ging het daar iets steviger aan toe dan bij het afgesproken en vooraf opgenomen gesprek tussen Rutte en Wilders. Het programma Jinek had spannende TV bedacht: Thierry 'Weg met buitenlanders!' Baudet tegenover Farid 'Ik ben (g)een buitenlander!' Azarkan van Denk.  

Gespreksleidster Eva Jinek had op gegeven moment totaal geen controle meer over wat er gebeurde en de bom barstte toen zij cabaretier Martijn Konings het laatste woord liet voeren. Later bleek de redactie van Jinek erg verbaasd en bood excuses aan aan de kwaad weggelopen Baudet: 'Ja sorry hoor, wij hebben iemand betaald om de gasten van ons programma grof te komen beledigen maar wij wisten niet dat hij onze gasten zou gaan beledigen.'

Kwaad weglopen wanneer iemand je bespot, dat begrijp ik wel. Maar ja, kun je dat niet verwachten wanneer je zelf in een interview zegt dat je het typisch Nederlands vindt en dat het gewoon moet kunnen om wie dan ook te bespotten en te ridiculiseren?

De excuses van het programma 'Jinek' zijn natuurlijk hypocriet: 'Ja, wij hebben iemand ingehuurd om onze gasten te beledigen. Wisten wij veel dat hij zou doen waar wij hem voor betaalden? Sorry hoor!'

Was het overigens hartgrondig eens met veel van de reacties: iemand beledigen is tot daar aan toe, maar je beledigingen strek je niet uit tot diens familie. Martijn Koning deed dat echter wel. Vind ik niet koel. Maar ja, ook mensen die je niet grappig vindt hebben nu eenmaal het recht hun zegje te doen. 

Mijn kaak schoot in de kramp van de uiteenlopende reacties maar helaas schoot ook mijn been in de kramp en met een pijnstiller ging ik naar bed.

De volgende dag, vrijdag dus, werd ik gewekt door mijn vriendin. Die had eten voor mij mee en een heus tosti-ijzer! Had ooit een goede in huis maar die was van mijn zoon en had de schurk meegenomen toen hij op zichzelf ging wonen.

Op sociale media ging het nog gezellig even verder over de politieke publieke twistgesprekken van de avond ervoor. Wat mij deze reactie ontlokte:

Inhoudelijk lijken de 'debatten' nergens meer echt over te gaan: het blijft bij het op elkaar afvuren van 'soundbites'. Erg jammer. Een enkeling die wel inhoudelijk iets wil zeggen wordt uitgelachen en niet meer uitgenodigd voor praatprogramma's. Die draaien helaas om kijkcijfers. Iemand die zegt: 'U heeft een goed punt maar onze partij wil datzelfde probleem vanuit een ander perspectief aanpakken. Ik stel voor dat wij gaan samenwerken richting hetzelfde doel.' levert geen spannend programma op. Iemand die roept: 'Je bent een ei!' wel. Zo werkt dat helaas. Met mensen beledigen win je stemmen, met willen samenwerken niet. De ene politicus heeft dat beter door dan de andere:

Opvallend veel mensen op sociale media roepen graag dat zij tegen censuur zijn 'dus Thierry mag alles zeggen wat-ie wil!' maar zijn ook groot voorstander van het censureren van 'van die NPO-programma's als Jinek die Thierry beledigen!' Hieruit volgt automatisch dat ontzettend veel mensen niet weten dat 'Jinek' een programma is van RTL, een particulier bedrijf dat niets met de NPO (de nationale omroep) te maken heeft. 

(Overigens zijn er duizenden mensen die dit bericht van hun Grote Leider Baudet gedeeld hebben. Om het te kunnen delen moet er bij onjuiste informatie tegenwoordig twee keer in plaats van een keer op een knopje worden gedrukt. Baudet-groupies noemen dat 'censureren'.)

Kortom: het grootste probleem in een maatschappij is doorgaans een moedwillig gebrek aan informatie. Mensen willen helemaal niets weten dat hen laat nadenken. Veel te vermoeiend. U ziet het aan hun reacties: direct bijzonder chagrijnig wanneer zij per ongeluk toch informatie krijgen die hun wereldbeeld doet wankelen.

Had een buurvrouw op de thee en bleef binnen deze dag, want mijn been gaf aan rust te willen.

Wat mij er uiteraard niet van weerhield een vers verhaaltje te publiceren.

Zaterdag deelde ik een twitterbericht van een jaar geleden. 

Waarin meneer Baudet de lakse regering oproept om zo snel mogelijk zo streng mogelijke maatregelen te nemen om de verspreiding van het coronavirus in te dammen. Toen de overheid dat deed door het verplichten van mondmaskers, afstand houden en een lockdown was meneer Baudet faliekant tégen die maatregelen. Waarom eigenlijk? Simpel: dat is wat Het Volk wilde. Dus wil een populist dat ook. 

Deze dag wilde ik lezen. Zo las ik boek nummer 2 van dit jaar uit. 'The Way of the Superior Man' van David Deida gaat natuurlijk niet over enige vermeende superioriteit van mannen maar over hoe je als mens de manlijke eigenschappen in jezelf zonder schaamte kunt koesteren. Het boek is voor iedereen geschikt maar zeker ook voor mannen zoals een kennis van mij. Die meldde mij dolenthousiast: 'Na een weekend in een hotel met mijn nieuwe minnares heb ik 's ochtends aan de ontbijttafel een nieuw inzicht gekregen. Wist jij al dat je ook kunt práten met vrouwen?' 'Goh, je bent een man van net over 50 en weet nu al dat je met vrouwen een gesprek kunt voeren? Knap hoor! Wil je een stickertje in je schriftje?'

Interessante stelling in het boek: soms vraagt een vrouw een man rechtstreeks om iets voor haar te doen. Niet zozeer omdat zij dat gedaan wil hebben maar (doorgaans onbewust) om hem te testen: 'Doet hij dit om mij te 'pleasen' of biedt hij weerstand en bedenkt hij vanuit zijn 'core' of dit eigenlijk iets is dat hij ook wil? Past het wel in het plan dat hij heeft opgezet richting zijn levensdoel? Wil ik wel een man die niet sterk genoeg is om zelf te bepalen wat hij nou eigenlijk wil in het leven?'

Had even een buurvrouw op visite en maakte een inhaalslag met bellen, mailen en appen. Daar hoorde bij het afluisteren van 32 gemiste berichten op mijn voicemail. Makreeltjes! Aan de computer werken kon niet want Billy de Kat hield die bezet. Blijkbaar was hij het niet eens met mijn muziekkeuze want bij zijn landing op mijn toetsenbord zette hij een andere afspeellijst aan:

Had fijne gesprekken met mijn broer en met een vriend en haalde een paar boodschappen bij de lokale supermarkt. Eerder die dag was er een hagelbui maar nu was het even droog dus ik maakte van de gelegenheid gebruik.

'Verduisteringsgordijnen' leek mij wel wat. Maar ze zagen er wat apart uit dus ik liet ze maar liggen:

Op de weg terug kletste ik met een toevallig passerende vriendin en thuis ging ik even liggen. Pijn. Maar het was het waard want het was heerlijk om even buiten te zijn.

Een aflevering gekeken van het lollige True Blood en met een luisterboek naar bed waar ik een uurtje later in slaap viel tijdens een meditatie-oefening.

Zondag werd ik gewekt door mijn vriendin. Dacht eerst nog dat ik droomde maar het was toch echt haar stem die mij lieve woordjes toefluisterde. Heerlijk wakker worden! Ik kreeg er zowaar energie van en besloot wat te gaan doen aan 'time-management'. Daartoe gebruik ik het online hulpmiddel 'Zenkit', een ontzettend handige takenlijst waarin je onder meer makkelijk terugkerende taken kunt inplannen:

Dinsdag, woensdag en donderdag zijn voor mijn reguliere baan als administrateur van een brouwerij. Maandag is voor vrijwilligerswerk voor de Geheime Jongensclub, een goede doelen stichting en de bewonerscommissie. Zondag is voor mijn planten en huisdieren en zelf-onderhoud als nagels knippen. Ook is dit de dag dat ik stukjes voor sociale media schrijf en inplan.

Donderdag en zaterdag houd ik mij bezig met schrijven en het verwerken van aantekeningen, al dan niet gebaseerd op eerder opgeslagen informatie via Twitter, Facebook, e-mail, YouTube of als link in mijn browser. 

Vooralsnog vooral in theorie want omstandigheden nopen wel eens tot afwijken van dit voornemen. Kortom: eigenlijk komt er altijd wel wat tussen. Maar in grote lijnen ziet zo mijn week er uit. 

Doet u aan time-management? En gebruikt u daar een hulpmiddel voor?

De goudvis, ikzelf, de planten en de kat waren verzorgd en dus toog ik aan het schrijven: werkte ideeën uit voor een zogeheten 'Bouwstuk' (een verhandeling op basis waarvan een gedachtewisseling plaatsvind in onze vrijmetselaarsloge. O ja! Ik zou nog een blogstukje wijden aan dit genootschap!), verwerkte wat opgeslagen links en aantekeningen tot toekomstige blogstukjes, belde mijn vriendin en plande een twintigtal sociale media berichten in. Omdat ik graag lui ben. Wilde eigenlijk nog een blokje om lopen en een daaropvolgend dutje doen maar zag dat het zomaar opeens etenstijd was. Had nog diverse soorten groente en sla dus maakte een salade. Met een kaast/tomaat tosti erbij.

Dit, nadat mijn lunch bestond uit een lekker stuk Duivekater:

(Nieuwe foto-app dus vandaar het afwijkende formaat. Ken het nieuwe appje nog niet zo goed.)

Kwam op sociale media een clipje tegen waarin een bekende politicus werd geïnterviewd en besloot dat op Youtube te zetten. Binnen een dag was het ruim 2000 keer bekeken. Wellicht omdat de titel de inhoud weergaf: Baudet: 'Het is typisch Nederlands en moet gewoon kunnen, mensen bespotten en ridiculiseren.'

Omdat het zondag was, gingen een paar duizend mensen weer 'koffie drinken': op een plein staan met kartonnen bordjes met de tekst: 'Wij protesteren tegen het feit dat wij niet op een plein mogen staan!'

Daar heb ik een mening over. Die werd vertegenwoordigd door deze meneer:

In een online discussie haalde iemand het aloude argument van stal dat het probleem van te weinig sociale huurwoningen puur en uitsluitend de schuld is van asielzoekers. Mensen die kunnen nadenken én rekenen weten dat dat onzin (klik op de link om te ontdekken wat de échte oorzaak is van het woningtekort) is. Maar soit.

Na het avondeten haalde ik de was uit de machine, vouwde en borg die op (zonder te strijken want de strijkplank is tijdelijk onbereikbaar) terwijl ik keek naar het Politiek Debat op het Jeugdjournaal.

Kortom: ik amuseerde mij ook deze dag weer prima. Het enige dat niet gelukt was, was mij te vervelen.

==========================================

De Engelstalige stukjes van deze week:

https://terrebelius.blogspot.com/2021/03/nowhere-short-story.html

https://terrebelius.blogspot.com/2021/03/republicans-and-democrats.html

De muziek van deze week is een duet van twee grootheden uit de wereld van entertainment.

Hier zijn Harry Belafonte en Danny Kaye met Mama Look a Boo Boo:

En vanwege de verjaardag van George Kooymans is hier ook nog even Radar Love van The Golden Earring, de Nederlandse rockband die stopt met optreden nu een van hen dat fysiek niet meer kan:

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie

verrichten. Elke bijdrage is welkom!

Dankzij de wondere wereld der techniek en zo kan het zelfs door deze QR-code te scannen: