Duisternis (Een verhaaltje)

Net terug van een kroegbezoekje dat volgde op het bijwonen van een klassiek concert dat volgde op een etentje bij m'n moeder. Een goede avond, derhalve! Deze afgelopen dag wilde ik heel veel doen maar het enige wezenlijke dat werd gedaan was m'n vertaalde verhalenbundel voorzien van een voor- en achterkaft en aanbieden aan de drukker.

Voor wie behoefte heeft aan meer dan 100 pagina's van mijn verhaaltjes, vertaald in het Engels hoeft maar op deze link te klikken.

Voor ik't vergeet: reageren op het stukje van gisteren (foto's!) mag nog steeds...: http://terrebel.blogspot.com/2012/05/gynaecoloog.html

Het is net vrijdag geweest en dus is het tijd voor een vers verhaaltje. Ditmaal reuze-vers want geschreven tijdens het concert waar ik eerder vandaag (of voor hen die gaarne de liefde bedrijven met mieren: gisteren) bij was:

=========
Zij waren de laatsten. Alleen zij tweetjes waren nog over.
Zij waren getuigen van de laatste zonnestralen. De laatste ooit.
Zij waren de stille getuigen van de laatste ondergaande zon.
Zij zeiden geen woord want hun lichaamstaal was voldoende.

Innig ineen verstrengeld versmolten hun zielen en lichamen met de zee, de zon en de aarde.

Onder het toeziend oog van het laatste licht versmolten alle kleuren die ooit waren tot één prachtige eeuwig durende duisternis.