Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Goed nieuws vind ik dat er nog steeds mooi, eerlijk, verrassend, niet-beledigend vermaak te vinden is op televisie. Check dan even dit juweeltje uit een populair Amerikaans programma. Een 'lypsinc-battle' met een geweldige rol voor een jonge Britse acteur die in een aantal films het karakter Spiderman speelde:
Het filmpje bleek - onverwacht - een enorme oppepper te zijn voor veel Amerikanen, met name tieners, die worstelen met hun seksuele geaardheid: 'Kijk nou! Een stoere 'superheld' geniet er gewoon van zich als vrouw te verkleden en ook de meest conservatieve homo-hatende ouders zitten met een grijns op hun gezicht te kijken naar hoe hij beweegt!'
Van een andere orde maar ook goed nieuws: de inwoners van een zwaar door oorlog en ellende getroffen gebied in Syrië geven het niet op. Met de weinige middelen (en belachelijk weinig buitenlandse steun) die zij hebben, weten zij toch nog hun kinderen les te geven:
En nee, ik versta ook niet wat de juf in dit filmpje zegt maar het lijkt mij duidelijk: kinderen moeten naar school kunnen gaan. Liefst zonder bang te zijn dat er bommen op het gebouw vallen. Zelfs al worden die geworpen door regeringen van landen die hen willen 'helpen' tegen lokale rebellen.
Billy de Kat krijgt er maar geen genoeg van om verlekkerd naar Karper de Goudvis te kijken:
De lolcat van deze week maakte ik een jaar of zo geleden. Toen Covid net werd erkend als pandemie:
'Chemtrails zijn supergevaarlijk!
En er stierven nog maar duizenden mensen aan Covid-19
dus dat is een broodje-aap verhaal'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Mij richten op één ding per dag? Ammenooitniet! Mij richten op maar één ding en de rest van de dag ontspannen? Ik kan dat niet. Soms ben ik wel eens een beetje jaloers op mensen die dat kunnen: werken en ontspannen. Of wandelen en ontspannen. Een stuk schrijven en verder niets. Huishouden en TV-kijken. E-mails sorteren en naar de kroeg.
Elke dag doe ik meerdere dingen. Bij voorkeur tegelijk. Heb voortdurend meerdere actieve 'gedachtentreintjes' tegelijk. Dat ik maar twee handen heb en maar op een plaats tegelijk kan zijn is voor mij een bron van frustratie.
Geen idee of de oorzaak ligt in (een vorm van) ADHD, opvoeding ('ledigheid is des duivels oorkussen'), 'peer-pressure' (waardoor ik geen 'nee' kan zeggen) of omdat ik nu eenmaal zo in elkaar zit. Ben ervoor aan de medicatie geweest maar vond dat vreselijk. Ja, het lukte prima om mijn gedachten urenlang op één onderwerp gericht te houden maar ik kon niet meer associatief denken. Mijn creativiteit verdween. Geen succes dus. Met vormen van meditatie als 'mindfullness' kan ik het redelijk beheersen.
Maar soms - wanneer ik chagrijnig ben van de pijn bijvoorbeeld - kan ook mediteren niet voorkomen dat ik uit mijn slof schiet. Voor mijn omgeving is dat vaak verwarrend. In tegenstelling tot andere mensen word ik dan niet boos. Althans, niet zoals andere mensen boos worden: ik ga niet slaan of schreeuwen, loop niet stampvoetend weg en ook ga ik niet met dingen gooien. In plaats daarvan word ik sarcastisch, belerend, denigrerend en onredelijk.
Vaak merk ik dat aan mijzelf maar op de momenten dat mijn 'unterich' mijn 'ich' overneemt, heeft mijn 'überich' niets te vertellen.
Er rest mij dan niets anders dan het aanbieden van excuses voor mijn gedrag.
Hoe doet u dat, maar een of twee dingen per dag doen? Kon u dat altijd al of is het aangeleerd? Heeft u er methodes voor ontwikkeld wellicht? Ik zou dat graag van u horen.
===============================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Maandag kreeg ik in de kliniek goed nieuws van de anesthesist: bloeddruk, bloedwaardes...allemaal in orde. Alleen een wat verhoogde hartslag. 'Jouw schuld', vertelde ik hem. Op zijn verbaasde blik: 'Ga maar na: ik lig half bloot op een onderzoekstafel terwijl een leuke man aan mij zit te frunniken.' Ik vermoed dat hij wel wist dat ik een grapje maakte. Zo niet, dan is dat ook goed.
(Vreemd hoor, tijdschrijf-tafeltjes in wachtruimtes zonder tijdschriften)
Binnenkort krijg ik de datum door van mijn geplande heupoperatie. Het is nog maar een kwestie van enkele weken!
Natuurlijk uitte ik mijn vreugde tegenover een aantal mensen, waaronder uiteraard mijn vriendin en mijn kinderen. Goed nieuws mag altijd worden gedeeld, toch?
Ook de mensen die ik tegenkwam op mijn wandelingetje die dag vertelde ik het heuglijk nieuws.
Door de inspanning van de reis deed ik een dutje waarna ik een paar oefeningen deed in een cursus Frans. Op dag een van de wekelijkse competitie bezette ik voor even positie nummer 1:
Met een buurvrouw deelde ik een pot koffie en met een buurvrouw deelde ik een pot thee. En ik nam veel rust want ik was kapot. Van het slecht slapen maar vermoedelijk ook van de emoties.
Die avond was er een bestuursvergadering van mijn Loge en ik kreeg van diverse Broeders complimentjes voor mijn adequate voorbereiding als Secretaris van de club. Word ik blij van!
Net als van webcollega's die mij geweldige tips geven. Dankzij Di Mario kan ik nu van afstand mijn telefoon op luid volume laten afgaan, vergrendelen en zelfs compleet wissen. Nu ik toch lekker bezig was met mijn mobieltje loste ik meteen even een probleempje op: steeds als ik via berichtendienst Signal een bericht verstuurde, stond de complete tekst direct in een volgend te verzenden bericht en moest ik dat manueel verwijderen. Geen ramp maar licht irritant.
Fysiek en emotioneel moe kroop ik rond tien uur 's avonds al onder de dekens. Het was een goede dag.
Dinsdag was ook een goede dag. Tussen de pijnscheuten door goed geslapen die nacht en dus vol energie aan de slag in huis: een vriendin hielp mij met het verzorgen van mijn planten en bracht een lekker bakkie koffie mee van de zaak om de hoek:
Terwijl deze vriendin in de keuken bezig was met het verpotten en verzorgen van planten,
kwam een andere vriendin mij helpen met het doorzoeken van de spullen van Johanna, de in maart overleden moeder van mijn zoon: drie vuilniszakken vol met papieren, kleding en andere spullen
waar niemand nog wat aan heeft gingen de deur uit! Er moet nog veel gebeuren maar er is een flinke deuk geslagen in de voorraad. Ik voelde mij dankbaar. En moe.
Behalve door het fysiek helpen ook door de emoties die bovenkwamen bij het tegenkomen van de blokfluit die Johanna sinds haar vroege jeugd altijd bij zich had: van woning, via kraakpand, naar vrouwenvredeskamp, via instelling, via zwerven over straat, via een kamer bij het Leger des Heils, naar woning en van instelling naar instelling. Altijd ging die blokfluit mee en ik begreep van haar begeleidster dat zij er de laatste maanden van haar leven nog met veel plezier op heeft gespeeld.
(Helemaal compleet met alle originele onderdelen, doekjes
en in de oorspronkelijke etui. Zoals zij haar blokfluit van haar moeder kreeg, als meisje van acht)
Ook kwam ik foto's tegen uit het leven dat zij had voordat ik haar ontmoette maar ook een redelijk recente pasfoto en bijvoorbeeld certificaten die zij blijkbaar had verdiend door drie therapiesessies lang niet boos te worden.
Apart vind ik dat, dat bedrijven tienduizenden euro's krijgen om gesprekken te voeren met psychiatrisch patiënten die vaak veel beter gebaat zouden zijn bij gewoon wat menselijke aandacht. Knutselclubjes en groepsgesprekken ten spijt. Maar ja, er is 'geen geld' voor om met iemand over de markt te wandelen, muziek te luisteren, door fotoalbums te bladeren. Nee, natuurlijk is er geen geld om mensen te helpen want dat gaat op aan commissies die jarenlang lopen te bedenken hoe mensen geholpen moeten worden.
'Half en half maken heel mooi' vond ik een prachtige zinsnede uit de voordracht van Amara van der Elst die haar woorden sprak op de Dam tijdens de Nationale Dodenherdenking.
Amara is van Indische komaf en natuurlijk dacht ik bij haar woorden
ook aan de tijd die mijn moeder doorbracht in het jappenkamp.
Hieronder ziet u haar op een foto, niet lang na de bevrijding.
Helaas zonder het broertje dat omkwam in het kamp.
Mijn oma was geweldig in het beschermen van haar kinderen
en superlief. Om haar te eren doe ik mijn best mijn leven te leiden
volgens haar waarden: compassie, vergeving, liefde.
Ook André van Duin sprak mooi over vrijheid in een indrukwekkend persoonlijk verhaal. Maar ook over tolerantie en 'oorlog als negatief van de kleurenfoto van de vrijheid'.
Heel anders was de oproep van Thierry Baudet en mensen die denken als hij: dat enige vrijheidsbeperking betekent dat je niet 'vrij' bent. Hij en zijn geestgenoten vergelijken de corona-maatregelen met het dragen van de Jodenster. Ongehoord! De extreemrechtse partij Forum voor Democratie heeft meer aanhangers dan de NSB indertijd. Ik vind dat zorgelijk. Zeer zorgelijk. Blijkbaar heeft Baudet (en de mensen die net als hij graag zouden zien dat van moslims, asielzoekers* en overige 'anderen' de vrijheden worden beperkt) geen notie van de betekenis van vrijheid. Als Baudet en zijn fans iets zouden weten over echte vrijheid, dan zouden er niet zoveel neo-nazi's en antisemieten onder zijn aanhangers te vinden zijn.
*Anne Frank zocht asiel in Amerika en werd afgewezen 'want vol is vol'. Zij was dus een asielzoekster. Baudet zou haar dus niet als volwaardig persoon hebben gezien.
Het dragen van een mondkapje is eerder te vergelijken met de autogordel: ook die is opgelegd door de overheid ter bescherming van de burger. Met het verschil dat een gordel vooral de drager beschermt en een mondkapje vooral anderen. Mensen die geen probleem hebben met het dragen van een autogordel maar weigeren een mondkapje te dragen zijn gewoon egoïstisch.
Anne Frank gaf om zichzelf, natuurlijk. Maar ook veel om anderen. Zij zat vol hoop, liefde en compassie. Voor een indruk over hoe het was om écht zonder vrijheid te leven* is hier een prachtige serie: wat als Anne Frank een 'vlogster' was?
*1940 vergelijken met 2020 is gewoon een belediging voor de miljoenen slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, meneer Baudet. Met je *#@!*^! 'bevrijdingsposter' (Link openen op eigen risico. Bevat vuiligheid.)
Woensdag ontving ik heugelijk nieuws: ijs en weder dienende wordt donderdag 27 mei mijn been opengescheurd, mijn oude heup op brute wijze verbrijzeld, waarna de stukjes bot tussen mijn spieren en pezen vandaan gepulkt. Daarna wordt een nieuwe heup ingebracht. Houzee!
Dat nieuwtje kon ik delen met een bezoekende vriend die mij kattenvoer kwam brengen, een koffiedrinkende buurvrouw, een theedrinkende buurvrouw, mijn vriendin, mijn kinderen, Broeders en wie allemaal nog meer.
Stante pede trok ik mij op sociale media nóg minder dan anders wat aan van mensen die Robert Jensen als betrouwbare bron aanhalen:
Toch vind ik mensen die in complottheorieën geloven niet per definitie gek, dom of onaardig. Geloven in complottheorieën staat los van dat soort kwalificaties. Gelukkig maar. Meestal is het gewoon een uiting van angst:
Van oudsher zijn wij bang geweest voor het onbekende, het onzichtbare. Dat is heel natuurlijk.
Het was heerlijk weer dus ik strompelde een rondje om het blok:
's Avonds kwam een vriend eten en dat werd heel gezellig. Pas rond middernacht sloot hij mijn voordeur.
Donderdag deed ik 's ochtend wat aan opruimen en schrijven, en die middag was ik op pad met een buurvrouw: ik mocht haar begeleiden op weg van en naar haar eerste prik!
Een tikkeltje duizelig zat zij met mij op een terrasje te genieten van het feit dat dat kon.
Het was bij congrescentrum Rai.
Waar ook een reuzerad stond. Zonder passagiers.
Wij eindigden de dag met het gezamenlijk kijken van onze favoriete Duitse spelshow. Die was weer hoogst amusant.
Vrijdag geradbraakt wakker. Kapot! Heel rustig aan dus overleggen met een Broeder, wat mailtjes rondsturen, oefeningen doen ten bate van mijn geestelijk welzijn, een goed gesprek voeren met mijn vriendin, een pakje aangenomen voor een buurvrouw en wat dies meer zij.
Ook deze dag ontving ik weer een stuk of acht berichten van mensen die vermoeden dat ik mij verveel. Heel lief bedoeld allemaal maar ik verveel mij echt niet. Niet omdat ik momenteel niet aan het werk ben voor de brouwerij omdat het Grootboek 2021 nog steeds niet af is en er dus niet gewerkt kán worden in de boekhouding van dit jaar, niet omdat mijn laatste entertainment/acteer opdracht van ruim een jaar geleden dateert en de wereld van entertainmentwerk stilligt door een pandemie en niet omdat ik vooral thuis zit omdat mijn heup weinig kan hebben. Vervelen lukt mij écht niet, beste mensen!
Hoogtepunt voor mij op sociale media deze dag was een reactie van het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat op een twitterbericht van mij.
Vervelend dat je je zorgen maakt. 5G is niet de oorzaak van dode vogels. Op social media gaan allerlei verhalen rond over 5G. Veel daarvan berusten niet op wetenschappelijk onderzoek, maar zijn een vorm van nepnieuws en desinformatie. Meer over 5G: https://t.co/7LRCglgfiT ^JG
— Ministerie van Economische Zaken en Klimaat (@MinisterieEZK) May 7, 2021
Ook in 'Den Haag' is 'wappiepedia' nu bekend!
Dieptepunt deze week was een conversatie via Facebook waarin een vriend mij uitschold omdat hij geen argumenten meer had voor zijn 'anti-vaxx' propaganda. Erg spijtig. Maar ik had hem al eerder laten weten dat bewust iemand uitschelden voor mij een grens aangeeft. Door die bewust weer te overschrijden geeft hij aan een vriendschap met mij niet langer op prijs te stellen. Een groot verlies. Met name voor hem, als ik zo bescheiden mag zijn dat op te merken.
Ik maakte afspraken met een paar verschillende mensen. Onder meer met een coach die namens de gemeente mensen helpt die door de pandemie zonder werk zijn komen te zitten. Ik kom in aanmerking voor die (gratis!) begeleiding omdat ik al een jaar geen entertainment-opdrachten heb ontvangen. Wat fijn dat wij in Nederland wonen, niet?
Alleen al om dit soort dingen zou ik liever niet in Amerika wonen. U weet wel, dat is dat land dat dient als rolmodel voor Mark Rutte en diens soortgenoten 'want daar is alles geweldig, zo lang je maar hard genoeg werkt!'. Klinkt mooi maar het is al lang duidelijk dat dat een mythe betreft. U weet wel: 'van krantenjongen tot miljonair!' Onzin dus. Verhalen over die geweldige VS-economie en hoe gelukkig de mensen daar wel niet zijn mogen in de bibliotheek op de plank tussen boeken als de Bijbel en 'De ideale Relatie' op de afdeling 'sprookjes': best leuk en soms zelfs inspirerende verhaaltjes maar ver buiten de werkelijkheid staand.
Een van de manieren om meer op Amerika te lijken is het afschaffen van educatie. Ouders moeten hun kroost maar leren lezen, schrijven, de grote rivieren op de wereldkaart aanwijzen en uitleggen dat Columbus niet de eerste mens in Amerika was. Werkt het om educatie over te laten aan ouders en zwaar onderbetaalde (want kinderen iets leren mag geen geld kosten natuurlijk) 'public schools'? Verklapalarm: nee, natuurlijk niet.
Toch zet de overheid door en komen er voortdurend plannen om bijvoorbeeld Nederlandse les af te schaffen en programma's van de buis te halen zodat de publieke omroepen de burgers niets meer vertellen over geschiedenis maar dat dat wordt overgelaten aan de commercie. Hoera.
Dan krijg je dus wat nu in de jaren '90 al gebeurde op de Esprit (...) scholengroepen: 'Het ging slecht met de Nederlandse textielindustrie. Tot eind jaren '70 kledingmerk Esprit zich in Nederland vestigde.' De leerlingen daar krijgen computerles op Microsoft-apparatuur en Microsoft levert daarbij (Gratis! Wat aardig, niet?) het lesmateriaal bij. Kortom: de duizenden kinderen die les krijgen op de Esprit scholengroep, worden volwassen met de notie dat 'Windows' het enige computerbesturingssystem is dat er bestaat want in de leerboeken wordt (ongetwijfeld per abuis) geen melding gemaakt van bijvoorbeeld Apple of Linux.
Zo krijg je volwassen met een zeer beperkte visie op de wereld. Nederland wordt dan van 'Het Volk', een maatschappij van 'wappies' met zeer beperkte kennis van rekenen, taal, aardrijkskunde, natuurkunde, geschiedenis. Mede door deze nare gedachte ben ik geneigd Thierry Baudet zijn zin te geven en hem en hen die hem vereren een eigen stuk land te geven. Madagaskar (klik) is al bezet maar zelf denkt de extreemrechtse Grote Leider ('Führer' in het Duits) aan Groningen (klik). Echt waar.
Zaterdag was ik nog steeds behoorlijk krakkemikkig maar had gelukkig wel beter geslapen dan de dagen ervoor. Fijn. Had nog niet veel energie dus deed nog steeds niet veel. Eigenlijk alleen maar het hoognodige. Mijn leven moet maar even op pauze.
Waar ik de energie vandaan haalde om te doen wat ik tien jaar geleden deed, begrijp ik soms echt niet. Zij bijvoorbeeld dit (Engelstalige) blogstukje van tien jaar geleden.
Toen was het nog niet zo erg gesteld met mijn versleten heup. Het is niet zozeer de constante pijn want op een niveau van 1 tot 10 zit die meestal rond niveau 3. Met af en toen een (onverwachte) uitschieter naar 6 of twaalf. Lastig vind ik vooral dat ik lang niet alles kan wat ik zou willen. Zelfs eenvoudige dingen als geconcentreerd nadenken, onthouden waar ik mee bezig was of schoenen aantrekken kost ontzettend veel energie. Maar ik weet nu dat het snel goedkomt en dat geeft hoop. En hoop geeft energie.
Mijn vriendin trakteerde mij op een kopje koffie in het park en wij hadden een fijn samenzijn waarbij wij beiden het gevoel kregen nader tot elkaar te komen. Hoopvol.
De korte regenbui deed daar niets aan af. Sterker nog: samen de regen trotseren kan ook goed zijn voor een band. Een paraplu helpt ook wel een beetje.
Het kan heel fijn zijn om samen te genieten van een naderende storm:
Via sociale media vernam ik dat Sophie Scholl een eigen Instagram account heeft. In navolging van het 'vlog' van Anne Frank kunnen nu ook Duitsers die roepen dat zij zich door de corona-maatregelen 'net Sophie Scholl!' voelen, ervaren hoe erg zij er naast zitten. Onze huidige samenleving is op generlei wijze te vergelijken met vermoord worden vanwege je afkomst of ideeën. Ik hoop dat de mensen van Moederhart en Defend dat ook eens gaan beseffen. Prima om kritisch te zijn op overheidsbeleid en daartegen te protesteren in Barneveld, maar het dragen van een mondkapje vergelijken met het dragen van een Jodenster gaat alle perken te buiten.
Overigens zijn er - ondanks de diverse overtredingen die de 'demonstranten' hebben begaan geen aanhoudingen verricht. Ook is de persoon die een politieagent bewust tegen het hoofd trapte niet ter plekke doodgeschoten of op transport gezet. Sterker nog: hij kreeg niet eens een boete! Dus hoezo 'we leven in een dictatuur waarin je niet eens kunt 'protesteren'? Overigens: sinds wanneer is 'vreedzaam demonstreren' synoniem voor 'lekker stenen gooien naar politieagenten en als ze dan op de grond liggen die tegen het hoofd trappen'?
Eind van de middag was het nog steeds prachtig weer
en was mijn vriendin zo lief mij op een ijsje te trakteren.
(Was te laat met het maken van een foto.
Het bolletje heerlijk ijs was reeds verorberd)
Samen stonden wij ook even stil bij het feit dat het Moederdag was. In het kader daarvan plaatste ik deze foto van mijn moeder (met haar ouders en twee van haar broers) op sociale media:
Was voor de derde keer die dag een stukje gaan wandelen en mijn heup gaf aan dat dat wel even voldoende was. Even een dutje voor het avondeten dus.
Posts
