Dat mijn moeder
mijn knuffelbeer weggooide (klik) deed zij uiteraard niet om mij bewust pijn te doen. Harteloos was zij zeker niet. Soms wat onnadenkend misschien. Maar het feit dat zij er absoluut niet bij stilstond wat het effect van haar acties op anderen zou kunnen hebben is misschien wel schrijnender. Ja, ik vond het naar dat mijn lievelingsknuffel zomaar opeens weg was. Maar bij nadere beschouwing vond ik het misschien wel erger dat mijn bijzonder geliefde mama volkomen voorbij ging aan mijn noden en wensen. Of althans, zo voelde dat. Voor mij.
Maar voor mij was dat 'normaal' gedrag, mijzelf 'wegcijferen' want 'ik stel tóch niets voor'. Misschien dat ik daarom wel partners 'uitzocht' die mij op dezelfde manier zouden behandelen als mijn moeder dat deed: belerend, bemoederend en in feite mij de kans niet gevend zelf beslissingen te nemen.
Overigens kreeg mijn moeder enorme spijt van haar daad en maakte een nieuwe beer, volledig met de hand! Heel lief maar dat bracht mijn oude beer niet terug en zorgde er niet meteen voor dat ik mij minder genegeerd en waardeloos voelde.
Achteraf bedacht ik dat het wellicht kwam door haar tijd in het Jappenkamp dat zij zich niet aan spullen hechtte en ook wat egoïstisch zijn was toen natuurlijk een manier om te overleven.
Toen wij na haar overlijden zes weken geleden haar zolderruimte betraden vond ik daar de beer die mijn oude moest vervangen. Die mag nu bij mij in bed, samen met Popje, de eerste van mijn knuffels die ik mij kan herinneren.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link.
http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
