Schuld

Gisteren was ik wat persoonlijk in mijn weblog en vandaag hou ik het iets algemener:

Vanavond mocht ik aanwezig zijn bij een bewonersavond die vooral in het teken stond van democratie. Ofwel: 'Wat hebben burgers eigenlijk te vertellen, nu en in de toekomst?' Ook de stadsdeelvoorzitster was er bij en het leukste moment was toen een bewoner zich hardop afvroeg of hij misschien bij de Europese Commissie moest aankloppen, nu de gemeente heel veel subsidies niet meer verstrekt. De moderator riep toen: 'Ja, maar Brussel is ver weg hier vandaan!' Waarop een andere buurtbewoner riep: 'Nee hoor, twee uurtjes met de trein!'

Gisteren maakte ik mijn opwachting bij de kapper en hoorde hoe hij over de hedendaagse politiek denkt. Een kwaliteit die eigen is aan kappers en barkeepers: veelal ongevraagd komt de klant te weten wat er anders moet in dit land. Later die dag waren wij in Scheveningen: lekker uitwaaien en een fijn hapje eten in een etablissement dat zó lijkt weg te komen uit het Amsterdam van de jaren '80: het hoogtepunt van de kraakbeweging. Ook in Scheveningen en in de jaren '80 werd gesproken over politiek...

De VVD strijdt voor de belangen van huizenbezitters. Van banken dus want vrijwel niemand die een huis 'koopt' in Nederland 'bezit' dat ook: een bank koopt het huis in kwestie en de trotse 'huiseigenaar' betaalt een afgesproken bedrag maandelijks aan die bank, in de illusie vanaf dat moment een huis te 'bezitten'. Veel mensen betalen aan de bank niet meer dan de rente over de schuld die is aangegaan. Ongeveer de helft van de huizenkopers heeft door middel van maandelijkse aflossingen daadwerkelijk het huis in eigen handen. Na een jaar of dertig.

Natuurlijk stemt u VVD want u heeft een hypotheek en een leasauto. Bovendien vindt u de eigen portemonnee verreweg het belangrijkste wat er is want alleen aan de hoeveelheid geld die iemand bezit valt af te meten hoe nuttig hij of zij voor de maatschappij is. U heeft zo veel geld omdat u er hard voor werkt of hard gewerkt hebt. Daarom heeft u ook wel een mazzeltje verdient. Een mazzeltje in de vorm van Hypotheekrente aftrek, kortweg HRA.

Een groot deel van de rente die u over uw hypotheeklasten (Nee hoor, een hypotheek is geen schuld. Blijf dat maar lekker denken!) betaalt krijgt u gewoon terug van de belastingdienst. Van andere burgers dus want ook dat geld moet ergens vandaan komen. Net als het reddingsgeld voor de bank waar u uw hypotheek heeft lopen. Kortom: andere mensen betalen grof geld zodat u uw luxe leventje kunt leiden en zo nodig iets moest kopen wat u zich eigenlijk niet kunt veroorloven.

Gelukkig heeft u geen gewetenswroeging want u heeft toch hard gewerkt? Toch geeft u elk jaar een tientje aan Artsen Zonder Grenzen want die arme negertjes keken zo zielig in dat reclamespotje. Tsja, eigen schuld: moeten zij maar niet wonen in een land waar droogte heerst naast een dictatoriaal regime! Dat is in ieder geval niet uw schuld.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Tiny Muskens en Storm Thorgerson

Hypnotherapie

Unseen Acadamicals van Terry Pratchett is boek nummer vijf van dit jaar, telt ruim 500 bladzijden en is hoogst vermakelijk! Wederom een mooi voorbeeld van een fantasiewereld die ons vertelt over wat er zoal mis is in de 'echte' wereld. Ja, sprookjes zijn niet alleen voor kinderen.

Net als veel kinderen kreeg ik ooit zwemles. Mijn zwemleraar wilde mij niet in het diepe bad laten zwemmen want vanwege mijn geringe gestalte (toen 1.20m, nu 1.40m) zou ik wel eens kunnen verdrinken. Er moest een brief van mijn huisarts aan te pas komen om de badmeester duidelijk te maken dat in een bad van 3.50m diep een kind van 1.20m evenveel kans heeft om te verdrinken als een kind van 1.50m. Wat een sukkel, niet, die badmeester?

En zo ging het eigenlijk mijn hele jeugd. Tot op de dag van vandaag eigenlijk. 'O, maar jij bent zo klein dus dat kun jij vast niet. Laat mij het maar doen.' Of dat nu gaat om koken, een gloeilamp wisselen of een klant bellen..steeds zijn er weer mensen die mij - vast met de beste bedoelingen - mij die taak uit handen nemen.

Mensen die in een rolstoel zitten zijn bekend met het verschijnsel. Kom je bijvoorbeeld in een winkel dan vraagt de winkeljuffrouw aan degene die de rolstoel duwt wat jij wilt. Als men al met je praat is dat op luide toon en goed articulerend 'want wie in een rolstoel zit zal ook wel doof zijn en een beetje debiel dus je moet geen al te moeilijke woorden gebruiken.'

Als de ziekenhuisarts die mij vertelde dat hij slechte bacterieën had gevonden: 'Dat zijn van die hele kleine beestjes die je met het blote oog niet kunt zien en daarom gebruiken wij een apparaat dat wij 'microscoop' noemen.'

Welnu: ik ben door de jaren heen vanzelf gaan geloven dat ik heel veel niet kan maar daar komt nu een einde aan: onlangs was ik bij een pscholoog om erover te praten en om van de notie dat ik vrijwel niets kan af te komen word ik eerdaags geholpen met het relatief nieuwe EMDR. Altans, dat was de bedoeling maar vanwege de lange wachtlijst en omdat een andere methode wellicht evengoed zoniet beter werkt, begint men eerdaags mij te behandelen met hypnotherapie.