Drijven

Volgens mij zijn wij vandaag geslaagd voor diverse moederdag-cadeautjes: voor mijn eigen moeder, voor de moeder van twee überschattige meisjes en voor de biologische moeder van mijn zoon.

Na onze beregezellige middag wilde jongste zusje Dayna graag blijven slapen maar helaas kon dat niet vanwege een afspraak die zij morgenochtend heeft. Een ander keertje dan...

Verder vandaag was ik met mijn kinderen naar het circus; het Magic Circus. Een heerlijke anderhalf uur van "oh" en "ah"-geroep, luisteren naar de gierende lach van een stel blije kinderen van diverse leeftijden. En natuurlijk popcorn. Natuurlijk, erg gezond is dat vette spul niet. Maar het hoort toch wel een beetje bij circus-bezoek. Een soort van traditie.

Rond het fenomeen 'Huwelijk' zijn nog wel meer tradities:

Een stel mensen ging trouwen. Een man en een vrouw. Met elkaar. Niets wereldschokkends maar toch vonden miljoenen mensen het leuk of zelfs noodzakelijk om er bij te zijn, al dan niet ter plaatse. Het waren namelijk beroemde mensen die in het huwelijk traden. Beroemd, niet omdat ze iets geweldigs hadden gepresteerd maar alleen maar beroemd omdat ze beroemd zijn. En hij eigenlijk alleen maar omdat hij een beroemde moeder had. En zij omdat zij (tot aan het ja-woord) zijn verloofde was.

Nu gun ik William en Kate het huwelijksgeluk van harte, hoor! Hoewel het nog maar de vraag is of hun huwelijk gelukkig zal zijn. Dat weten we pas over enige tijd. En dat is misschien wel de échte spanning rond trouwen: zal het allemaal goed gaan?

Punt is dat je dat niet vantevoren weet. En dat is leuk. Stel dat wél al vaststaat hoe een relatie er over zoveel jaar bij staat! Mij lijkt dat net zoiets als het kijkschijfje van Titanic aanschaffen en steeds maar weer opnieuw bekijken. Het is toch écht al een hele tijd bekend hoe het afliep met Leonardo Di Caprio dat beroemde schip.

Maar hoewel ik er geen moment wakker van zal liggen mocht het onverhoopt misgaan, toch hoop ik voor William en Kate dat hún huwelijksbootje blijft drijven.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Henry Cooper

Kerk

Osama Bin Laden is dood. Grapjes daargelaten als een tweet van GhostOsama ("Well this sucks...I accidentally enabled location on my tweets.") en de serieus bedoelde maar bijzonder komische tweets van ooggetuige Sohaib Athar ("Bin Laden is dead. I didn't kill him. Please let me sleep now.") kun je je daar het een en ander over afvragen. Was er daadwerkelijk sprake van een wild vuurgevecht in en rond de luxe villa in Abbottabad, Pakistan? Of is de voormalig meest gezochte terrorist gewoon in zijn slaap door het voorhoofd geschoten?

Velen claimen dat hij verantwoordelijk was voor ondermeer de aanslagen van 9/11 en dus voor de dood van zo'n 3000 mensen. De miljarden die het gekost heeft om hem te vangen zijn het ongetwijfeld waard geweest voor de nabestaanden en de feestvreugde kan ik mij goed indenken. Ik bedoel: als iemand de school opblaast waar mijn kinderen in zitten en jaren later hoor ik dat de schurk in kwestie op een bijzonder akelige manier om het leven is gekomen zal ook ik een klein vreugdedansje maken.

Ik kan mij dus ook goed voorstellen dat er moslims zijn die blij zijn bij het zien van het lijk van een Amerikaanse soldaat. Logisch: als NAVO-militairen onlangs een fragmentatiebom hebben laten afgaan op een markt waarbij jouw moeder omkwam of men heeft voor de zoveelste keer de gasten op een huwelijk doodgeschoten of weer eens "per ongeluk" een school opgeblazen...ja, dan ben je blij als de dader iets naars overkomt. Zelfs al is het niet de dader zélf maar slechts een collega die symbool staat voor de bezettende macht of voor de "bevrijders".

Al die miljarden voor "Intelligence" en opsporing had je ook kunnen uitgeven om honderduizenden mensen in leven te houden. Elke dag sterven zo'n 25.000 kinderen door gebrek aan voedsel, schoon drinkwater of gebrek aan medicatie. Voor maar een dubbeltje per kind kun je die in leven houden. Maar ja, dat levert zo weinig prestige op en wat is er nu belangrijker: van ontelbare kinderen het leven redden of met je hoofd in de krant komen?

Begrijp me niet verkeerd: natuurlijk is het meer dan okee dat een schurk als Obama Osama er niet meer is maar achter de schermen zijn er nog veel grotere schurken aan het werk. Maar ja, die dragen nette pakken en stropdassen, zijn doorgaans blank en dragen geen tulband. En bovendien zijn het fatsoenlijke mensen want ze gaan tenslotte elke week naar de kerk...