Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

vrijdag, december 24, 2010

Vertrok (Een verhaaltje)

Niets wees erop dat ze wisten dat de tijd om afscheid te nemen nabij was. Het lot had hen samengebracht en zou ze ook weer scheiden. Nu waren ze samen. Dat was het enige dat telde.

Deze enkele seconden (of uren, of dagen) waren voor hen een eeuwigheid. Niets kon dit moment teniet doen. Zelfs niet de roep van de Tijd, want wat bekekent tijd voor hen die een droom delen?

Wat betekent tijd voor hen die samen genoeg Tijd hebbben om de Eeuwigheid te kunnen trotseren?

Het licht van een nieuwe dag kwam verkennend onder de gordijnen door. Zich onbespied wanend vulde ze de hotelkamer met haar verkwikkende gloed.

Vervuld van de herinnering aan een visioen werd ik wakker. Nog voordat m'n ogen het bevestigden, voelde ik de aanwezigheid van een koesterende warmte en ik wist dat zij daar lag.

Dankbaar voor wat ik wist volgde ik de lijnen in haar rechter schouder. Zachtjes beroerde ik met mijn nagels haar bovenarm, haar daarmee tot bewustzijn wekkend.

Nog dronken van de slaap en elkaar keken we elkaar aan.
Ze glimlachte vragend. Met een gebaar beloofde ik haar te beschermen tegen alles wat dit moment in de weg kon staan.

Tevreden gesteld zonk ze dieper in het kussen en droomde van God-weet-wat.

Ik drapeerde haar goudblonde lange haren in een aureool, kuste haar op haar voorhoofd, schreef een briefje en vertrok.

Gouden spinrag
wervelingen van emoties
nagels van hartstocht
contact

tussen twee zielen
een nooit gesmeedde band
die nooit breken kan maar
bestaat

en altijd heeft bestaan
en altijd zal bestaan
zolang het geloof erin
bestaat

donderdag, december 23, 2010

Feestdagen!

Dit stukje typ ik vanaf de computer van m'n moeder. Door een miscommunicatie tussen onze oude en nieuwe provider zitten wij namelijk sinds vanmorgen zonder internet én zonder vaste telefoon...

Een mens zou er bijna chagrijnig van worden...;-)

Vanmorgen waren de Ferman en ik even bij een vriend langs om hem te laten kijken naar onze kapotte harde schijven. Eerst was de interne ermee opgehouden na eerst een rammelend geluid te hebben voortgebracht. Toen-ie terugkwam van reparatie met een nieuwe harde schijf erin dacht ik even de backup terug te plaatsen vanaf de externe harde schijf maar ook die was zomaar opeens gaan handjes schudden met Elvis...

Er is hoop dat van beide schijven het grootste deel van de data gered kan worden. Helaas gaat dat wel geld kosten maar waarschijnlijk niet meer dan een paar honderd euro.

Nog even sparen dus. Wat lastig wordt na het foutje van twee dames van het DWI die per abuis de omzet van mijn bedrijfje als winst hebben beschouwd en daarom teveel hebben ingehouden van mijn aanvullende uitkering. Is ook lastig, al dat rekenen. Zeker als je blijkbaar nooit geleerd hebt wat het verschil is tussen omzet en winst. En dan wordt ook nog van je verwacht dat je de klant terugbelt nadat die pas acht keer (En dat is niet overdreven. Goed, beide dames heb ik via hun collegae vier keer verzocht mij terug te bellen. En ja, men heeft ook mijn mobiele nummer) een terugbelnotitie heeft laten opstellen!

Ja zeg, zit je op kantoor en dan moet je nog werken ook! Het moet niet veel gekker worden...:-(

Intussen had de wasmachine het begeven maar na een tip van diezelfde vriend die onze harde schijven bekeek werd-ie vlot gerepareerd door mijn nieuwe pijntherapeut die woensdag een hulpstuk kwam afgeven dat zal helpen zonder pijn in mijn versleten heup het nieuwe jaar in te gaan.

Gisteren gezellig met de gitaren zitten jammen samen met buurvrouw Winonah en vanmiddag met Superfer bij zijn natuurlijke moeder langsgeweest in de instelling waar zij tegenwoordig verblijft. Hoorden daar dat in de paar jaar dat zij daar nu al zit zowel haar vader alsook haar broer nog niet zijn langsgeweest.

Ach, zij zullen het wel "te druk" hebben met hun leven om zich te bekommeren om dat van hun dochter, respectievelijk zus. Met name haar vader is als "echte Katholieke Christen" veel te druk met bidden en naar de kerk gaan. En eerlijk is eerlijk: twee hele halte's met de metro moeten reizen om je dochter op te zoeken in een psychiatrische instelling is zelfs voor een ware Christen veel te veel gevraagd.

Oef, word ik daar zowaar ietwat sarcastisch. Mijn excuses, waarde lezers, maar soms kan ik het gewoon niet laten. Net zomin als af en toe even de knuppel in het hoenderhok te werpen of advocaat van de duivel te spelen, zoals in het stukje van gisteren.

Maar ja, genuanceerde opmerkingen lokken zelden tegenreacties uit en worden vaak niet gezien als uitnodiging tot zelfstandig nadenken.

Misschien ging ook de provider nadenken die ik belde vanwege het afsluiten van ons modem. De dame aan de (mobiele!) telefoon zei nog iets als:"Misschien ging het wel vanwege de Kerst mis."

(Leuk is die, niet? ..."Vanwege de kerst mis"...kerst...mis...kerstmis...Afijn, ik vond'm wel grappig.)


Dat het U allen en uw geliefden wel moge bekomen, de komende feestdagen!