Onderworpen

"Hoeksteen van de Foundation" van Isaac Asimov is boek nummer 22 van dit jaar. Niet zozeer science fiction alswel een beschrijving van politieke intriges. Maar uiteindelijk wint de planeet. Of zoiets.

Gisteren ondernamen de kinderen en ik een uitje naar De Witte Tandenwinkel in de Negen Straatjes in Amsterdam. Bijzonder gezellig en wij zijn goed geslaagd. Zo ben ik weer in het bezit van een tandenborstel die veel lijkt op die ik zo'n 30 jaar geleden bezat. Echt historische exemplaren heeft men daar ook. Bent U er een keer in de buurt, neem dan gerust een kijkje. Al is het maar vanwege het reuzenrad in de etalage.

Vandaag aten wij poffertjes bij mijn moeder waar ook mijn schoonzus even langskwam en verder werden er wat huishoudeljike taken verricht. Daarnaast was ik even bij buurman Dudo op visite en uiteraard werd er ook TV gekeken.

Mijn zoon en ik kijken graag naar The Big Bang Theory, een sitcom die te bekijken is via Veronica. Het groepje nerds-vrienden in de hoofdrol had laatst een hele discussie over Superman en de flessestad Kandor. En ik begreep waar het over ging...Ai! Ben ik nu een nerd?

Mijn kinderen keken gisteren naar de film "Leve de Koningin" en naar een kijkschijfje van Ducktales. Heerlijk en eenvoudig vermaak, zo'n filmpje kijken.

TV-kijkers zijn bij tijd en wijle een raar volkje...

Terwijl mensen met tranen in de ogen naar een zielig filmpje over panda-beren kijken slaan ze een mug dood. Ze vinden dat de natuur haar gang moet kunnen gaan maar spannen wél een net over de tuinvijver zodat de buurtkatten de goudvissen niet kunnen lastig vallen. De meeste mensen zijn wel zo hypocriet dat zij vinden dat de natuur mooi en prachtig is maar vooral ook ver weg moet zijn.

Zodra de natuur zich in hun slaapkamer bevindt in de vorm van een grote enge spin is de natuur opeens niet zo leuk meer. Hoe denkt U erover? Vindt U dat de natuur ergens een mooi afgebakend stuk land moet krijgen waar U dan af en toe heengaat of vindt U dat de natuur ook bij U thuis op bezoek mag komen zonder dat de natuur aan restricties wordt onderworpen?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Stpehen J. Cannell

Verhaal (Een verhaaltje)

Hij zag de klap aankomen en dacht dat het pijn ging doen. Hij kreeg gelijk. De omstanders bleken zijn belager te hebben verjaagd en terwijl hij langzaam overeind krabbelde dacht hij maar aan één ding. Maar toen hij bijkwam in het ziekenhuis was hij vergeten wat dat was.

Wél viel hem op dat er iets mis was met het nachtkastje: de lades zaten aan de verkeerde kant. Zo kon hij er natuurlijk nooit bij. Hij wilde zijn arm uitstrekken om het kastje goed te draaien maar merkte toen pas dat dat niet ging. Zijn arm zat vastgebonden aan de zijkant van het bed. Hij besloot te wachten op de dingen die ongetwijfeld komen gingen en nam de tijd om de kamer in zich op te nemen.

Dit was geen gewone ziekenhuiskamer. Die kennen doorgaans geen chaise longe of een open haard. Toch? Hij begon nu aan van alles te twijfelen. En wat was toch dat geluid dat hij hoorde?

Nu pas drong het tot hem door dat het de woorden waren van de man die naast hem aan het bed zat. Hoewel hij de woorden herkende ontging hem de betekenis ervan. Zijn automatisch gegeven antwoorden leken de dokter -hij nam tenminste aan dat het een dokter was- te plezieren.

Tijdens het gesprek speelde de man gedachteloos met een stukje touw. Op gegeven moment -hij sprak net over zijn nieuwe fiets- gaf hij het touwtje heimelijk aan zijn gesprekspartner. Hij zei er niets bij maar ging gewoon door met zijn verhaal.