Zeeën

Zeeën

Op 17 december 2006 maakte ik mij in een postje druk over het feit dat de Gemeente Amsterdam het Brigitte Kaandorp verbood om een protestlied ten gehore te brengen. Via de SP-fractie in de Stopera uitte ik mijn grieven. Met succes want onlangs ontving de cabaretière excuses van de gemeenteraad. Burgemeester Job Cohen wist van niets en een onbevoegd ambtenaar had op eigen houtje gehandeld. Handig, he, die democratie? Het maakt blijkbaar absoluut niet uit op welke partij of persoon je stemt want elke ambtenaar, al dan niet bevoegd, kan gewoon op eigen houtje beslissingen nemen. Misschien moet ik maar gaan solliciteren als ambtenaar op het ministerie van Justitie en geheel op eigen houtje George Junior voor het internationaal gerecht dagen. Lijkt me lachen.

Lachen deden m'n zoon en ik ook tijdens het gourmetten bij vrienden Pieter en zijn zoon Berend gisteren. Diezelfde avond was ook de afscheidsborrel van collega Nadia-Jane. Die heb ik dus helaas moeten missen.

Het dagje Eva had ik voor geen goud willen missen. Met Superfer's zes-jarige zusje lekker wezen slenteren over de Haarlemmerdijk, een bezoekje gebracht aan de bibliotheek, genoten van het spelen met een bal en een glijbaan en naar de wolken staan staren waarbij het meisje dat ik nu al weer mis opmerkte:"Kijk, als je goed kijkt zie je de wereldbol". Inderdaad leken de wolkenformaties die zich in de schemering fraai aftekenden wel iets weg te hebben van de continenten en omringd te zijn door diepblauw tot zwarte zeeën.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Daen Hopman

Terecht

Terecht

Overdrijven is ook een vak. Er zijn mensen die spreken van "de zwaarste storm van de eeuw". Kunst. De eeuw is koud zes jaar oud. Of zeven voor diegenen die bij nul zijn begonnen met tellen...;-)

Intussen ben ik klaar met het aantal dagen tellen tot m'n eerstvolgende vrije dag: morgen hoef ik een dagje niet te werken. Gewoon m'n dochter ophalen en gezellig met haar en m'n zoon naar de bibliotheek. Gisteren was het in wezen ook best wel gezellig. De weergoden gaven de mensen een gemeenschappelijk doel en echt iemand de schuld geven bleek niet mogelijk. Wat doe je dan als Nederlander? Dan biedt je geheel onbaatzuchtig je hulp aan aan gestrande collega's en ontstaan er spontaan nieuwe vriendschappen.

Wie het niet meer lukt nieuwe vriendschappen te sluiten is George Junior. Zijn plan om nog meer schietschijven...eh...soldaten te sturen naar Irak en Afghanistan valt niet in goede aarde. Sterker nog: niet alleen Democraten maar ook steeds meer van zijn eigen Republikeinen vinden dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met het oorlogje voeren om de vriendjes van de wapen- en olie-industrie tevreden te stellen. Terecht.