Reuze zeldzaam

Reuze zeldzaam

Terwijl zijn voorganger, de heer W. Kok, zich nog in april 2002 voorstander verklaarde van de aanschaf van de Joint Strike Fighter als opvolger van de F16 en Ad Melkert een week later verklaarde dat zijn partij "tegen" zou stemmen verklaart de Partij van de Arbeid nu, bij monde van kamerlid Luuk Blom, dat wanneer de PVDA in de regering komt het JSF-project zal worden afgeblazen onder het mom van "beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald". Als je niet beter wist zou je bijna gaan denken dat er volgend jaar verkiezingen zijn...Het is maar goed dat ik niet in complotten geloof!

Over complotten gesproken: heeft U al gehoord van dat complot van de Stichting Vrienden van Het Empire State Building om het World Trade Centre te nivelleren ten gunste van de positie van het Empire State als hoogste gebouw van de Verenigde Staten van Amerika. Nee? Ik ook niet. Tot ik'm vanmorgen bedacht...

Dat deed ik tijdens het vullen van een tas met oud papier. "Administrieve handelingen verrichten" noem ik dat. Niet alle papieren die ik tegenkwam gooide ik weg. Enkele verdwenen in een envelop. Sommige papiertjes deelden een envelop en andere mochten in hun eentje reizen. Intussen deed de Ferman aan schoonmaken rond zijn Ikea-banaan en keken wij samen Star Trek. In de middag even wat frisse lucht gehapt en bij terugkomst ervoor zorggedragen dat ook de bewoonster van de Aqua-40 weer fris kon happen. Hoop gedoe met tuinslang, filter en schepnetje maar het resultaat mag er wezen.

Wezen heb je ook in Darfur. Gellukkig zijn er beroemde Amerikanen die actie voeren tegen de mensonterende toestanden in het getroffen deel van Sudan dus dan komt het vast wel heel snel weer goed. Toch?

Eurocommissaris Neelie Kroes dacht ook dat het goed zou komen toen zij in 2004 beloofde dat zij al haar zakelijke belangen had afgestoten. "Als je iets beloofd hoef je het niet meer te doen. Toch?" zal zij gedacht hebben want wat bleek nog niet zo lang geleden? Zij had toch nog zakelijke contacten met advocaat...eh...zakenman Jan Dirk Paarlberg, de vermeende hoofd-witwasser van, zeg maar, de Holleeder-groep. Dat klinkt trouwens aardig als een investeringsmaatschappij, vind U niet?

Vandaag investeerden Superfer en ik in het opbouwen van energiereserves. Gewoon een heerlijk relaxt dagje thuis. Alleen maar een paar formuliertjes zitten invullen voor verscheidene intanties en een artikel geschreven voor de lokale SP-fractie. Verder niet zo veel gedaan. Met z'n tweetjes. Zonder afspraken. Zonder telefoontjes. Reuze zeldzaam.

Beheersen

Beheersen

Gisteren in de kerk een paar kaarsjes gebrand. Die paar keer per jaar dat ik in een kerk kom is dat gebruikelijk. Zo'n kaarsje brand je voor mensen in je omgeving die even wat extra steun behoeven of overledenen die nog immer een plaatsje in je hart hebben. Voor zo'n kaarsje wordt doorgaans een vrijwillige bijdrage gevraagd. Vandaar dat ik niet voor ALLE bevriende dooien uit m'n verleden een kaarsje brand maar slegs eentje ontsteek per ...eh...categorie zeg maar. Past gewoon niet binnen m'n budget...

Voor het beleven van plezier heb je gelukkig meestentijds geen budget nodig. Zo trof ik m'n zoon vanmorgen aan terwijl hij vrolijk met zijn pas verworven mini-jeu de boules-set speelde. Al rap hadden wij ontbeten waarna het tijd was om aan het werk te gaan. Daar ging een en ander mis met het werkrooster maar was al spoedig het probleem naar tevredenheid verholpen.

Aan het einde van de werkdag voor Fer en mij liepen wij ex-collega Jonna tegen het lijf die even haar oud-collegae kwam opzoeken. Leuk!

Die laatst omschreven uitdrukking stond ook op het gezicht van oma te lezen toen de Ferman en ik
onverwacht haar kwamen opzoeken. Zij vertelde hoe zij vandaag in opstand kwam tegen het verplegend personeel bij het weigeren innemen van een pil waarvan zij niet wist waar die voor was. De verpleegster wist het niet, de hoofdzuster wist het niet en zelfs de dokter kon het haar niet vertellen! Wel vertelden zij alle drie dat m'n moeder de pil toch maar moest slikken. Uiteraarde weigerde zij waarna in haar rapport werd vermeld "Weigert haar medicatie". Morgen stapt zij naar de cliëntenraad. Zij riep de arts nog na:"Wacht maar, mijn zoon zit in de politiek!" Toen ik het verhaal hoorde gaf ik haar gelijk waarop zij vertelde hoe blij zij was met ons bezoekje en de meegebrachte halve HEMA-worst. Tsja, soms kun je met heel weinig moeite iemand heel blij maken. Jammer dat niet meer mensen die kunst beheersen.