Tsjechië 2006

Tsjechië 2006

De reis was lang. Errug lang. De kamerverdeling in Hotel Schwarz te Nové Hamry verliep ietwat chaotisch maar voorspoedig. De volgende dag was alles in kannen en kruiken en kon de eerste skiles beginen. De eerste tien minuten gingen zonder leraar en dus ook zonder aangeleerde remtechniek. Gelukkig werd een kleine sneeuwheuvel bereid gevonden als rem te dienen. De erbovenop zittende jongeman keek nauwelijks op van zijn lunchbroodje toen deze vader "Opzij! Opziij!" roepend naderbij snelde en uiteindelijk zijn rechterski met kracht tussen de benen van de jongen in de sneeuwhoop plantte. De les bestond uit een uurtje leren hoe de ski's aan en uitmoeten, zijwaarts heuvelop stappen en een klein stukje recht vooruit glijden om het gevoel te krijgen.

De tweede skidag toonde vooruitgang. Het bochtenwerk ging prima maar het remmen behoefde nog wat meer oefening. De avonden zijn gezellig en worden vooral doorgebracht met bierdrinken en kletsen. In willekeurige volgorde. Niet alleen de ouders zijn leuk gezelschap. Ook met de kinderen is het fijn toeven. Zo speelde ik filosofen-kwartet met een allervriendelijkste jongeman:"Heb jij voor mij uit de serie Analythische Filosofen..."
Een klein manneke wilde graag dat ik zijn hand vasthield op de oefenpiste om afglijden te voorkomen. Op gegeven moment hoorde ik "Oeps!" waarop ik mij omdraaide en de jongeman onder invloed van de zwaartekracht een paar meter verderop met zijn armen zag zwaaien. Verbaasd constateerde ik dat ik slegs zijn handschoen stevig beethad!

Een jongedame neemt met regelmaat stiekum foto's van mijn zoon en het skiën vond vooral plaats in Bozí Dar
iets meer dan een uur rijden vanaf onze standplaats. Wat betreft de afdaling kan ik mij vanaf dag drie opgeven als stand-in voor Mini Me als er een aflevering van de Austin Powers-filmreeks in de sneeuw zou worden gefilmd.

Volgende keer wel m'n contactlens in doen want geen diepte kunnen zien blijkt bij skiën enigszins nadelig. Zo zag ik een heuvel pas op het laatste moment en beleefde ik onbedoeld mijn eerste skisprong. Toevallig bestond de betreffende les uit "vliegtuigje spelen". Een machtig gevoel van vrijheid maakte zich van mij meester toen ik het luchtruim doorkliefde. Tot de grond op hardhandige wijze een einde maakte aan mijn droom.

De rustdag was voor velen uit de groep gereserveerd voor een bezoek aan Karlovy Vary (Karlsbad) alwaar wij heerlijk zwommen in de buitenlucht van het Thermal en genoten van het wijdse uitzicht vanaf de berg waarop dit kuuroord is gebouwd. In deze stad werden de meeste inkopen gedaan.

Terwijl 's avonds de meeste kinderen aan het keten waren zat Ferdinand op de hotelkamer ijshockey te kijken. Op de vloer naast het bed lag een verse chipszak. Onaangeroerd. Een moeder vroeg hem waarom hij geen ships at..."Mijn vader heeft mij niet verteld dat de zak al open mag..."*Zucht*.

Mijn leven trok in een flits aan mij voorbij toen ik plotseling ontdekte dat ik mij op een stukje zwarte piste bevond. Zelfs de rode piste bleek nog iets te hoog gegrepen voor iemand die niet meer dan twee lessen had gehad. de piste nabij ons hotel was ook enigszins verijst wat eea niet makkelijker maakte. Toch was het wel leuk.

Ook leuk was de ontdekking dat een mede-papa en ik ooit in dezelfde pastorie hebben gewoond. Weliswaar hij een jaar en ik slegs luttele weken maar toch: zoveel mensen hebben ook niet catechese gelopen bij dezelfde dominee: Ton Honig.

De laatse dag zag ons terug in Bozí Dar waar inmiddels een gemeen briesje de kop had opgestoken wat de meeste kinderen er niet van weerhield zich toch op de piste te begeven. Zelf deed ik het liever rustig aan omdat ik mijn linkerknie enigszins beschadigd had bij het oefenen van verschillende manieren van vallen de dag ervoor...Nog even een foto (okee, een stuk of acht foto's) gemaakt van ski-instructrice Lucy (in the Sky with Diamonds!).

Het was fijn om te toeven in het land waar The Beatles nog steeds hip zijn.

Op de laatste avond werden er nog mensen in het zonnetje gezet. Allereerst waren er speldjes van verdienste met daarop het stadswapen van Nové Hamry "Vanwege het feit dat zij, vaak ondanks zware bedenkingen, allemaal waren gaan skiën." Ferdinand kreeg nog de opmerking "Vanwege het feit dat hij de skilessen eigenlijk maar saai vond omdat hij stiekum gewoon al heel goed kon skiën"; Voor één der mama's "Vanwege het doorzetten ondanks tegenslag en na veel vallen toch blijven opstaan." en voor één der papa's (raad eens welke?) "Voor het afdalen van een stukje zwarte piste na maar een paar lessen; voor het testen van lokale drankjes én voor het razendsnel de piste afdalen, meestal zonder kinderen te raken". De laatste avond werd gezellig en laat. Na het sluiten van de bar bleek een vader nog een fles cognac te hebben staan en leunend over de ballustrade van de gallerij hebben wij ons een glaasje nog goed laten smaken. Er werd gejuicht voor José en Marlies van de organisatie; Voor buschauffeur Vincent die ons zeer vakkundig en beheerst langs bergen en ravijnen leidde; voor Thomas de skileraar en voor "Der Rudi" van het hotel.

De drank was errug goedkoop. De echte prijs werd pas de volgende morgen bekend...;-)

Happy Days

Omdat het stukje over de crematie van Tante Mary steeds weer opnieuw verdwijnt stop ik het maar bij het stukje van de dag ervoor...(sorry voor de mensen die reakties hadden achtergelaten: die zijn ook verdwenen. Vreemd)

Uiteindelijk het betreffende stukje maar bij een ander stukje ingevoegd en ook dat is inmiddels verdwenen...

Hoe lang blijft het ditmaal staan?

Happy days

Haar broer was er. Veel andere familieleden ook. De moeder van mijn jeugdvriend was er. Vroegere collega's waren er. Haar werkster was er. Haar buurvrouw was er. Ook de
buurvrouw die indertijd voor naschoolse opvang zorgde. Een hele hoop anderen waren er
ook. Er was ook koffie en cake. Er waren bloemen en er was muziek. Er was ook een
toespraak en papieren zakdoekjes. Er waren veel woorden en blikken van troost,
vertwijfeling, ongeloof, berusting en medelijden. Tante Mary was er ook. Helaas niet in levende lijve.

Wat niet zo gek is als je dood bent...;-)

Toch wel vreemd dat mijn mobieltje blijkbaar niet op toetsblokkering stond ingesteld maar wel "tante Mary" op het afleesschermpje toonde toen ik na afloop controleerde of ik eventueel berichtjes had gemist.

Ze lag er mooi bij tussen een kleine zee van bloemen. Al leek ze het door het
conserveermiddel errug warm te hebben. Ze leek te liggen zweten. Zou ik ook doen als
zoveel mensen in stilte naar mij zouden zitten staren. Natuurlijk gebeurt er veel in de wereld vandaag. Onze wereld is echter momenteel niet zo groot. Morgen gaat de wekker om 5 uur. Twee uurtjes later zitten wij in de bus naar Tsjechië.

Tot over een week!

Hier nog even een foto van Ferdinand's overoudtante met hem op schoot, genomen in de
zomer van 2004; happy days.