Happy Days

Omdat het stukje over de crematie van Tante Mary steeds weer opnieuw verdwijnt stop ik het maar bij het stukje van de dag ervoor...(sorry voor de mensen die reakties hadden achtergelaten: die zijn ook verdwenen. Vreemd)

Uiteindelijk het betreffende stukje maar bij een ander stukje ingevoegd en ook dat is inmiddels verdwenen...

Hoe lang blijft het ditmaal staan?

Happy days

Haar broer was er. Veel andere familieleden ook. De moeder van mijn jeugdvriend was er. Vroegere collega's waren er. Haar werkster was er. Haar buurvrouw was er. Ook de
buurvrouw die indertijd voor naschoolse opvang zorgde. Een hele hoop anderen waren er
ook. Er was ook koffie en cake. Er waren bloemen en er was muziek. Er was ook een
toespraak en papieren zakdoekjes. Er waren veel woorden en blikken van troost,
vertwijfeling, ongeloof, berusting en medelijden. Tante Mary was er ook. Helaas niet in levende lijve.

Wat niet zo gek is als je dood bent...;-)

Toch wel vreemd dat mijn mobieltje blijkbaar niet op toetsblokkering stond ingesteld maar wel "tante Mary" op het afleesschermpje toonde toen ik na afloop controleerde of ik eventueel berichtjes had gemist.

Ze lag er mooi bij tussen een kleine zee van bloemen. Al leek ze het door het
conserveermiddel errug warm te hebben. Ze leek te liggen zweten. Zou ik ook doen als
zoveel mensen in stilte naar mij zouden zitten staren. Natuurlijk gebeurt er veel in de wereld vandaag. Onze wereld is echter momenteel niet zo groot. Morgen gaat de wekker om 5 uur. Twee uurtjes later zitten wij in de bus naar Tsjechië.

Tot over een week!

Hier nog even een foto van Ferdinand's overoudtante met hem op schoot, genomen in de
zomer van 2004; happy days.