Saai

Saai

Saai niet, al die verhalen over UWV, CWI en GSD. Niet dan?

Maar lang niet zo saai als boek nummer 13 van dit jaar: And What Do You Do? van Sarah Long.
Het vertelt het verhaal van een saaie Engelse huisvrouw die in Parijs woont met haar saaie Franse echtgenoot en samen met hem twee saaie kinderen heeft. Zij gaan regelmatig naar saaie etentjes van saaie zakenvrienden die wonen in saaie huizen in saaie buurten terwijl de saaie au-pair thuis blijft bij de kinderen en daardoor haar saaie clubavond mist. Manlief vindt zijn vrouw zo saai dat hij besluit er een saaie minnares op na te houden die hij stiekem meeneemt naar saaie restaurants. Op advies van een saaie vriendin besluit de vrouw des huizes er een minnaar op na te houden. U raadt het al: ook hij blijkt saai. Het boek eindigt ook op een saaie manier maar hoe precies dat mag U zelf gaan lezen in dit toch wel intrigerende boek.

Het betreft overigens een boek dat ik niet zelf officieel heb gekocht noch officieel heb geleend.
De kans is dus erg klein dat de heren Donner, Remkes en Verdonk erachter komen dat ik ooit kennis heb genomen van de inhoud. Wist U dat zij sinds kort van elke inwoner van dit mooie land aan de Noordzee kunnen en ook mogen inzien wat hen drijft en bezighoudt?
Elke instelling is vanaf heden verplicht informatie aan de overheid te overhandigen wanneer daarom gevraagd wordt "in het kader van onderzoek". Uw AH-bonuspas, bibliotheekkaart, videotheek-pasje, boekenclub-lidmaatschap, Wehkamp-bestelgeschiedenis maar ook Uw e-mailgedrag en telefoonverkeer...alles kan nu worden bekeken zonder dat U daarvan op de hoogte wordt gesteld. Een geruststellende gedachte, niet? Als iemand dus "Fahrenheit 911" huurt, de volgende dag een natuurkunde-boek leent uit de bieb, bij Albert Heijn tientallen liters terpentijn haalt en vervolgens zijn beste vriend mailt met de boodschap:"Morgen gaat het gebeuren" weten we dat er hoogstwaarschijnlijk de volgende dag een bom gaat ontploffen. Alleen nog niet waar, bijvoorbeeld. Om maar een kleinigheidje te noemen. Om nog maar te zwijgen over de paar honderduizend mensen aan extra personeel die moeten worden aangetrokken door de AIVD om iedereen in de gaten te kunnen houden...

In Engeland gaat men nog een stapje verder: vanaf december is het bijvoorbeeld mogelijk George Junior strafrechtelijk te vervolgen. Het aanzetten tot terroristische daden wordt dan namelijk strafbaar.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van William Westmoreland.

Afgewezen

Afgewezen

Jaren geleden had een therapeut goed en slecht nieuws voor mij naar aanleiding van de opsomming van met name instanties die hun uiterste best deden om mij het leven zuur te maken:
"Het goede nieuws is dat je niet paranoïde bent en het slechte is dat ze je écht moeten hebben."
Daar mag je dan blij mee zijn...

Die gedachte aan dat gesprekje kwam terug toen ik vandaag van het UWV een afwijzings-brief ontving naar aanleiding van m'n WW-aanvraag én een geldbedrag op m'n rekening gestort kreeg met keurige betaalspecifatie, aangemaakt op dezelfde dag als de afwijzingsbrief. En nee, het ging niet om een eindafrekening of de betaling van een restant aan vakantiegeld of iets dergelijks maar om een reguliere uitbetaling.
Uiteraard belde ik meteen het nummer dat boven aan de brief stond en kreeg een bandje van de telefooncentrale te pakken:"Het nummer dat U probeert te bereiken is niet in gebruik."
Ben je klaar mee.

Dan maar ten burele getogen waar ik werd getrakteerd op blikken waaruit een mengeling van bewondering, afgunst, ongeloof en sarcasme sprak én het advies mij te melden voor een sociale dienst-uitkering.
Dat kon bij hetzelfde loket. Kopietjes maken van de aanvraagformulieren die ik laatst had ingevuld ten behoeve van de WW-aanvraag bleek procedureel-technisch niet mogelijk.
Of ik zo vriendelijk zou willen zijn exact dezelfde formulieren opnieuw volledig in te vullen.
Alle zes stuks. Alsof elke werkloze zich te pletter verveelt.

Thuisgekomen maar even het algemene nummer van het UWV gebeld en mij laten doorverbinden met de helpdesk. De dame achter het computerscherm aldaar wist mij te vertellen dat mijn afvraag weliswaar is afgewezen maar dat ik toch gewoon een WW-uitkering ontvang.
Zolang ik tenminste maar netjes mijn (ook vandaag ontvangen) werkbriefjes invul.
Na een twintigtal seconden viel het muntje:"Eh...dat kan natuurlijk niet..."
De mevrouw zal mij laten terugbellen.

Intussen ben ik uitgenodigd voor een intake-gesprek betreffende mijn uitkering via de Sociale Dienst. Die waarschijnlijk, zo wist men mij te vertellen, wordt afgewezen omdat ik gezien het aantal voorwaarden waar ik aan voldoe, eigenlijk gewoon recht heb op WW.

Wordt waarschijnlijk vervolgd maar mocht U in de krant een berichtje tegenkomen over CWI-medewerkers die zich massal van acht-hoog uit het raam werpen uit pure ellende dan weet U tenminste wiens schuld dat is...;-)

Gelukkig kan ik lachen met buurvrouw Wynona die kwam koffieleuten en die ik onze kaartjes voor een retourtje Parijs kon tonen. Weliswaar werden er een paar eurootjes extra van m'n rekening afgeschreven omdat het voor mij niet mogelijk bleek via internet te bestellen en ik mij noodgedwongen aan het Internationale loket op Perron 1 van het Amsterdamse Centraal Station moest vervoegen maar toch:
De Ferman en ik gaan eerdaags een weekje leven en wonen in de lichtstad!